Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Miekje6 schreef op 02-05-2025 om 08:47:
[..]
Ik lees hier geregeld mee, geen eigen kinderen maar wel veel affiniteit met deze kinderen.
Eens per maand logeren kan geregeld ook worden geregeld vanuit de jeugdzorg op locaties als zorgboerderijen, soms met behandel/begeleidingsdoel, soms ter ontlasting. Neem eventueel eens contact op met het CJG of vraag eens bij de behandelaar mocht die er zijn. Ook wekelijks invulling van een weekenddag is geregeld mogelijk.
Excuus als dit al bekeken is en niet mogelijk was.
Dit is nog niet bekeken, dus dankjewel voor je advies.
Dochter is begonnen bij een onderwijs traject, het diagnostisch onderzoek begint volgende week en aan de ene kant maakt dat, dat er meer stress is en de nood hoger is voor de gezinsleden.
Aan de andere kant heeft ze al veel nieuwe dingen en weten we nog niet welke kant het op gaat. Het enige wat ik in kan schatten is dat het geduld gaat vragen. Maar wel goed om te weten dat dat de weg is. Er loopt ook nog een onder toezicht stelling, die weten ook wel de weg. Een ander puntje is dat ik het gevoelsmatig lastig vind om haar "weg te sturen". Zelf wil ze het allerliefste lekker thuis zijn, dus ik wil wel een beter verhaal hebben eigenlijk dan dat ze ergens anders heen gaat zodat wij even rust hebben. Ze gaat zeker waarom vragen en zal er in eerste instantie geen zin in hebben.
Best lastig...
Kaassoufflee schreef op 02-05-2025 om 12:02:
Zoon heeft de eerste werkavonden erop zitten en kwam beide keren opgetogen en blij thuis 🙂 Een goed begin, ik ben er zelf ook blij van!
Dat is goed nieuws!
Ik ben even heel erg trots op dochter. Vanochtend was ze op haar kamer aan het spelen en op een gegeven moment kwam ze met een betraand gezichtje naar beneden. Even was er heel veel verdriet om haar gebit, maar ze gaf ook aan dat het misschien toch beter was om de operatie en extra beugel toch te doen, ook al vindt ze het heel stom.
Ze vond het echt heel lastig om toe te geven en te vertellen, maar ze heeft het wel gedaan en heeft in haar hoofd echt wel een flinke stap gezet. En dat maakt me heel erg trots.
Wel nog even kijken naar een handig moment. De komende afspraak is net voor het hemelvaartsweekend. Dat geeft tijd om te wennen, maar is ook een moment dat we graag leuke dingen doen. De zomervakantie zit ook altijd behoorlijk vol met momenten dat het niet uitkomt en ik wil andere mensen niet opzadelen met een bloedchagrijnige dochter. Net daarna dan?
Zou het niet fijn zijn om het juist kort voor de zomervakantie te doen? Dan mist ze op school ook niet veel. Kan ze in de vakantie bijkomen. En dan plan je in de laatste week/weken nog een 'echte' vakantie.
Mvtj schreef op 02-05-2025 om 19:45:
Zou het niet fijn zijn om het juist kort voor de zomervakantie te doen? Dan mist ze op school ook niet veel. Kan ze in de vakantie bijkomen. En dan plan je in de laatste week/weken nog een 'echte' vakantie.
Daar dacht ik dus ook aan
We moeten het wel nog even hebben over de volgorde en met behandelaren afstemmen. Na de operatie zal ze een paar weken school missen. Die beugel is heus even wennen maar hoeft ze niet voor thuis te blijven. Wel verwacht ik dat ze dan niet super gezellig zal zijn. En dat wil ik liever voorkomen tijdens een kamp of logeerpartij. Niet iedereen kan daar even goed mee omgaan.
Mijn jongste is binnenkort jarig (15) en heeft vandaag 2 vrienden over de vloer om dat te vieren en te gamen (switch). Oudste doet ook gezellig mee. Totdat we rond half zeven/kwart voor zeven pizza gingen eten (en mijn man thuiskwam na een dag buitenshuis klussen bij een van de volwassen kinderen). Ineens was het op. Op elk woordje en iedere intonatie commentaar geven, en de hele wereld draaide ineens om hoe hij op dat moment was. Ik heb heel rustig geopperd of het misschien fijn was als ie straks even alleen op zijn kamer ging ontprikkelen. Gelukkig stemde hij daarmee in. We hadden deze optie al besproken voordat de vrienden kwamen, ook omdat we eerdere ervaring hiermee hadden. Nu gamet jongste nog met zijn vrienden door en lees ik verder in mijn boek (in comfortabel bed) en gaat mijn man douchen en nog wat administratie doen. En dan straks misschien nog even tijd samen. Gelukkig was ik mentaal voorbereid en heb ik het zelf heel rustig aan gedaan met mijn beperkte energie, daardoor kon ik de situatie handelen zonet.
