Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Kaassoufflee schreef op 05-05-2025 om 17:03:
[..]
Dank je. Ik zit er intussen wel doorheen hoor. Blij dat er morgen weer ‘normaal’ ritme is.
Wat slordig eigenlijk van school. Ze zouden alle docenten van je kind even op de hoogte moeten stellen van zijn tempo-pas. Of ze zouden bij ieder proefwerk even in het algemeen kunnen vragen wie er zo’n tempo-pas heeft, zodat degenen die er eentje hebben eraan worden herinnerd? Om het helemaal bij je kind neer te leggen zou natuurlijk ideaal zijn, maar dat is natuurlijk net het punt met ASS…
Pfff ja, dat merk ik op zoveel vlakken, dat beide kinderen nog zoveel reminders en stokken achter de deur nodig hebben.
Ben je een beetje bijgekomen van weer een normale week?
Hebben jullie een fijne/leuke moederdag gehad? Hier ontbijt op bed. En van de jongste het laatste knutsel. Ze hebben me al duidelijk gemaakt dat ik nu niks meer krijg 🙃
Mvtj schreef op 12-05-2025 om 16:26:
[..]
Pfff ja, dat merk ik op zoveel vlakken, dat beide kinderen nog zoveel reminders en stokken achter de deur nodig hebben.
Ben je een beetje bijgekomen van weer een normale week?
Hebben jullie een fijne/leuke moederdag gehad? Hier ontbijt op bed. En van de jongste het laatste knutsel. Ze hebben me al duidelijk gemaakt dat ik nu niks meer krijg 🙃
Herkenbaar van die stokken achter de deur. Ook al hebben we hier ambulante begeleiding, er komt nog veel op me neer. En ik moet ook dingen loslaten. Dat lukt redelijk goed.
Het is nu wachten op de leerlingbegeleider totdat die de info heeft over het PWS. Zij weet inmiddels van ambulante begeleider dat zoon per stap begeleiding en datum nodig heeft. Ik ben benieuwd, van ambulant hoorde ik dat zoon inmiddels een onderwerp heeft, maar mij heeft hij niets gezegd.
Moederdag is stil aan ons voorbijgegaan: ze waren bij vader en hebben daar de verjaardag van broertje gevierd. Ze kwamen ‘s avonds terug. Ik had ook nergens op gerekend. Dit was voor het eerst dat niemand het erover heeft gehad. Hoewel, mijn man wel even. Maar ik ben niet zijn moeder natuurlijk. Hij en ik hebben ons zelf wel een weekend met verwenmomenten gegeven, dus ik kom niets tekort ❤️
Dochter is op pad naar Fun pop. Er is hier een groep die dingen organiseert voor jongeren met een extra zorgvraag. De vraag was om een keer naar een festival te gaan, dus dat werd geregeld. Ze waren allemaal stikzenuwachtig, dochter inclusief. Ben heel benieuwd, maar vind het zo leuk voor ze!
Binnenkort weer eens overleg, school, onderwijs traject, hulpverlening, tig mensen bij elkaar... Dankbaar dat er hulp is en dat ze het krijgt. Dat onderwijs traject zit ze goed, ze maakt kleine stapjes....
Het blijft wel bijzonder dat een meisje wat redelijk de basisschool heeft doorgelopen nu zo ontzettend uitvalt op vele vlakken.
Hoe is het bij jullie?
Evaluna schreef op 24-05-2025 om 11:14:
Dochter is op pad naar Fun pop. Er is hier een groep die dingen organiseert voor jongeren met een extra zorgvraag. De vraag was om een keer naar een festival te gaan, dus dat werd geregeld. Ze waren allemaal stikzenuwachtig, dochter inclusief. Ben heel benieuwd, maar vind het zo leuk voor ze!
Binnenkort weer eens overleg, school, onderwijs traject, hulpverlening, tig mensen bij elkaar... Dankbaar dat er hulp is en dat ze het krijgt. Dat onderwijs traject zit ze goed, ze maakt kleine stapjes....
Het blijft wel bijzonder dat een meisje wat redelijk de basisschool heeft doorgelopen nu zo ontzettend uitvalt op vele vlakken.Hoe is het bij jullie?
Dat laatste stukje vind ik heel herkenbaar, dat er nu ineens uitval komt terwijl de basisschool best goed ging. Leuk dat je dochter zo’n leuk (maar ook spannend) evenement heeft. Met overnachting, of gewoon 1 dag?
Mijn zoon verandert positief door het werken. Hij was niks gewend, doet geen sport en is op de fiets in 5 minuten op school. Nu dus 3x per week een avond vakken vullen, dat is voor hem een goede work-out (vooral als hij de frisdranken moet bijvullen) Hij krijgt complimenten over zijn nette werk, het staat allemaal keurig netjes in het vak, maakt niet uit welk product.
Op school krijgt hij nu 2x per week begeleiding om zijn, verplichte en niet aanpasbare, PWS te maken. In kleine stapjes plannen en afvinken. Hopelijk lukt dat zo.
Qua boekenlijst lezen staan beide kinderen nog op 0….ik ben benieuwd hoe belangrijk dat is voor de bevordering naar de examenklas. Ik herinner ze er vaak genoeg aan en vanaf nu doe ik dat niet meer, heb ik me voorgenomen. Oudste is al zo druk met PWS en iets anders groots te schrijven voor school dat ik het met elkaar genomen wel genoeg vindt momenteel.
Jongste zit echt te puberen en laat niet merken wat er speelt, hij speelt mooi weer. Toch ben ik naar school geroepen vanwege het regelmatig ‘op slot zitten’ van hem. We wachten nu tot we aan de beurt zijn voor het onderzoek. Ik zou het niet erg vinden als hij dit schooljaar nogmaals zou moeten doen, met alle psychologische onderzoeken en uitkomsten en behandelingen die mogelijk gaan spelen vanaf deze zomer. Anders is dat allemaal tijdens examenjaar. Allemaal al zwaar genoeg, maar goed, als het lukt dan is dat natuurlijk ook mooi. Ik moet dit soort dingen loslaten.
Mooie ontwikkeling, kaassoufflee! Fijn dat het werken hem goed doet en dat hij dingen leert en zelfvertrouwen ontwikkelt.
Hier liep het afgelopen week even helemaal niet, met een behoorlijke escalatie tussen ons allemaal als gevolg en heel veel tranen, boosheid, schuldgevoel tot gevolg. Echt zo'n situatie waarin kortsluiten en volkomen disfunctie overheersten en waarvan je weet dat jeugdzorg ervoor is uitgevonden.
Uiteindelijk heeft dochter de eerste stap gezet tot helen. Ze wilde mij vergeven en dat maakte een bepaalde zachtheid in mij los dat ik ook haar kon vergeven en genadiger naar de situatie als geheel en ook mijn eigen aandeel kon kijken.
Woensdag naar de ortho, de spanningen van de vorige week hadden daar wel mee te maken, maar ik hoop dat het goed gaat komen en dochter snel went aan de nieuwe beugels. Als het lukt en dochter wil, gaan we het weekend ook leuke dingen doen, maar dat is nog even afwachten of dat haalbaar wordt.
MamaE, jullie zitten ook wel in een heel moeilijke situatie met alle medische problemen er nog bij waar je maar weinig (of geen) controle over hebt. Moeilijk voor jullie allemaal! En zie dan maar eens om altijd geduldig en begripvol te blijven…Bij ons loopt het vooral spaak als we beiden moe en/of gestrest zijn, en ik kan me voorstellen dat dit bij jullie ook zo werkt. Fijn dat jullie in de rust en reflectie tijd ook weer altijd tot vergeving, mildheid en frisse start komen, dat is zo liefdevol en verbindend en daar kun je heel veel mee aan!
Ja als we beide moe zijn en/of overbelast/gespannen, dan gaat het vaker mis. Het besef is er inmiddels ook wel dat deze botsingen erbij horen en dat het niet altijd te voorkomen is. Gelukkig lukt het tot nu toe wel om telkens weer in verbinding te komen en daar ben ik heel dankbaar voor.
Pfieuw, pittig hoor MamaE. Ik vind het mooi hoe je schrijft over je worsteling. Één zin vind ik wel opvallend: "Ze wilde mij vergeven en dat maakte een bepaalde zachtheid in mij los dat ik ook haar kon vergeven...." Voor mij leest het dat je haar pas kon vergeven nadat zij het eerst had gedaan. Ikzelf probeer als volwassene de verstandigste te zijn, ook als mijn kinderen onredelijk zijn. Misschien met uitzondering bij (opzettelijk) geweld, maar ik zal de eerste stap zetten.
Hoe kijk jij daar tegenaan?
Ik ben vier dagen op vakantie met mijn zoons. We zitten in een huisje op een park met veel faciliteiten, iedereen is helemaal enthousiast. En nu gebeurt er iets wat nog nooit gebeurd is: ze gaan ZONDER MIJ tafeltennissen op het veldje voor het huisje. Wauw, wat een sprong in zelfstandigheid 
Teken van leven! Dank Kaas 😉
Het gaat best goed hier. Zoon is op kamp geweest en dat was een succes, blij mee. Ging ook zonder enige voorbereiding of extra ondersteuning want dat was onzin ‘ik ben toch met m’n vrienden?’ En dat bleek top. Ergens hoopte ik voor hem dat zo’n kamp zou leiden tot ook eens buiten school afspreken en leuke dingen doen, maar geen van die jongens neemt daartoe initiatief. Die van mij al helemaal niet en dat is dan zo vindt hij. Prima.
Bijbaantje loopt oké, hij is de laatste tijd ingeroosterd voor 1 avondje per week, soms 2. Hij heeft daar verder geen mening over en gaat wanneer hij staat ingeroosterd.
Verder is zijn lievelings vrije dag (zoals vandaag) een kwestie van uitslapen, chillen, eten, chillen, eten, etc. Ik laat hem.
Goed te lezen ook hoe het met jullie en het kroost gaat. Ik vond dus een oud topic waarin ook wordt gesproken over ‘holbewoners’. Ben dus nieuwsgierig hoe deze pubers zich hebben ontwikkeld, nu 7 jaar later 😎
Mvtj schreef op 29-05-2025 om 11:52:
Pfieuw, pittig hoor MamaE. Ik vind het mooi hoe je schrijft over je worsteling. Één zin vind ik wel opvallend: "Ze wilde mij vergeven en dat maakte een bepaalde zachtheid in mij los dat ik ook haar kon vergeven...." Voor mij leest het dat je haar pas kon vergeven nadat zij het eerst had gedaan. Ikzelf probeer als volwassene de verstandigste te zijn, ook als mijn kinderen onredelijk zijn. Misschien met uitzondering bij (opzettelijk) geweld, maar ik zal de eerste stap zetten.
Hoe kijk jij daar tegenaan?
Ik vind vergeven heel moeilijk. Ik heb daar ook heel lang een stappenplan bij gehanteerd van schuld belijden, berouw tonen, boete doen, je leven beteren en dan kan ik pas vergeven. Maar dan ligt stap 1 tot en met 4 bij de ander en daar heb je geen invloed op. Ik vind dat ook heel pijnlijk, want ik weet dat ik daarmee heel veel vraag van een jong kind. Dochter deed lelijk, maar mijn reactie verdiende ook allerminst de schoonheidsprijs. Soms leer ik veel van haar. Dan laat ze me zien hoe het ook kan. Dat zachtheid en genade veel dingen in het leven mooier en liefdevoller maken. Die levenshouding wil ik mezelf eigen maken. Dat vergt continu aandacht, oefening en onderhoud. En soms gaat het nog steeds mis.
Ik zit momenteel zelf ook niet zo lekker in mijn vel. Er speelt veel, mijn hoofd is vol en ik loop op mijn tandvlees. Ik ga daarvoor ook een traject volgen bij de POH. Dat helpt niet mee bij goed ouderschap voor dochter en stabiele begeleiding door haar soms ingewikkelde leven.
Even inbreken, MamaE. Je weet dat ik door mijn zoon vrij veel (maar bij lange na niet alles) over ASS weet.
Als jij therapie nodig hebt, heb je hoogstwaarschijnlijk een andere aanpak nodig dan iemand zonder ASS. Vraag aan de POH (meestal heel algemeen opgeleid) of die dat weet en die andere aanpak kan bieden. Bij een verkeerde aanpak kun je zomaar achteruit gaan, in plaats van vooruit. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Sterkte.
Edit: Mag ik nog even toevoegen dat ik diepe, diepe bewondering heb voor je zelfinzicht, je grote hart en (ondanks alles) bergen geduld?
IMI-x2 schreef op 29-05-2025 om 12:15:
Even inbreken, MamaE. Je weet dat ik door mijn zoon vrij veel (maar bij lange na niet alles) over ASS weet.
Als jij therapie nodig hebt, heb je hoogstwaarschijnlijk een andere aanpak nodig dan iemand zonder ASS. Vraag aan de POH (meestal heel algemeen opgeleid) of die dat weet en die andere aanpak kan bieden. Bij een verkeerde aanpak kun je zomaar achteruit gaan, in plaats van vooruit. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Sterkte.
Bedankt voor de tip, ik had eigenlijk gehoopt dat zo iemand redelijk snel door zou hebben dat ik een beetje anders ben, maar ik ga dat toch maar gewoon benoemen zoals het is.
MamaE schreef op 29-05-2025 om 12:26:
[..]
Bedankt voor de tip, ik had eigenlijk gehoopt dat zo iemand redelijk snel door zou hebben dat ik een beetje anders ben, maar ik ga dat toch maar gewoon benoemen zoals het is.
Ja, dat is verstandig.
MamaE schreef op 29-05-2025 om 12:26:
[..]
Bedankt voor de tip, ik had eigenlijk gehoopt dat zo iemand redelijk snel door zou hebben dat ik een beetje anders ben, maar ik ga dat toch maar gewoon benoemen zoals het is.
Heb je bij de huisarts dan niet gevraagd om autisme begeleiding voor jezelf? Heb je je eigen autisme wel benoemd bij de huisarts?
Je hebt als kind een diagnose gekregen maar dat is ruim 30 jaar geleden, grote kans dat je huisarts dat niet helder heeft. Als je om algemene hulp hebt gevraagd, ga je niet de hulp krijgen die je nodig hebt. Hopen dat een hulpverlener dat uit zichzelf doorheeft is nogal een gok.
