Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Het zal spanning voor het nieuwe schooljaar zijn, denk ik? Bij mij krijgen ze met stress meer tics, ik houd er bij mijn jongens ook alvast rekening mee als ze weer thuis komen straks. Mijn oudste heeft ook een jaar gedoubleerd en stond er ook de tweede keer slecht voor, maar heeft het toch gehaald op de motivatie van niet willen afstromen en al zeker geen andere school op 15 km afstand van huis…
Als ze bij vader zijn, hebben we 2x per week videobelcontact, al houden we het kort want er is vaak niet veel te vertellen. Vanavond zei zoon: de verhalen komen wel als we weer thuis zijn 😉
Hier is het schooljaar vandaag begonnen. Dochter zit nu in groep 7. Ze heeft een heerlijke kindervakantieweek gehad, wel moe daarna, maar het weekend lekker uitgerust en nu had ze ook wel weer zin in school. Medicatie gaat goed en zonder problemen. Ze is rustiger, minder prikkelbaar, kan onverwachte situaties beter handelen. Maar haar autisme is natuurlijk niet weg, al merken we er nu minder van. Af en toe even ontprikkelen heeft ze nog steeds wel nodig. En ze kan slecht tegen warmte, waardoor er wel wat botsingen en gedoe was over het dragen van de beugel. Maar ze uit dat niet meer met boosheid, waardoor het verdriet over haar gebit meer zichtbaar wordt. Het voelt voor mij alsof wij heel lang te veel hebben gereageerd op haar boosheid en zelfbeschadiging en te weinig op de onderliggende gevoelens daarvan. Daar hebben we in het weekend wel nog even over gepraat en dat was een fijn gesprek.
Dat zijn positieve stappen vooruit MamaE, wat fijn dat er nu ruimte is gekomen voor het onderliggende gevoel en haar mildere kant. Medicatie kan toch heel veel verschil maken, goede beslissing!
Klinkt inderdaad positief mamaE, fijn!
Ik heb jullie advies nodig.. voel me zó verveeld. Die jongens van mij zijn tegenwoordig allebei op hun kamer. Ik zie ze alleen bij het eten of als ze tussendoor eens beneden komen om eten/drinken te halen. Ik mis verbinding! Alledrie in onze eigen wereld en ik kan daar ook heus van genieten (dol op lezen, series kijken, prutsen in de keuken, Vinted shoppen, aanlummelen) maar ik vind het nu vooral even heel saai… en mijn jongens hebben het empathisch vermogen van I don’t know, maar no way dat ze voor mij (!) meedoen met een spelletje, wandelen, film kijken…. “Doei mam”
Kortom, hoe doen jullie dit? En gaan de pubers hun moeder ooit weer leuk vinden? 😅 Geloof dat ik behoefte heb aan vakantie voorbij en structuur in ons leven…
*klaagmodus uit*
Zonnig77 schreef op 18-08-2025 om 20:56:
Klinkt inderdaad positief mamaE, fijn!
Ik heb jullie advies nodig.. voel me zó verveeld. Die jongens van mij zijn tegenwoordig allebei op hun kamer. Ik zie ze alleen bij het eten of als ze tussendoor eens beneden komen om eten/drinken te halen. Ik mis verbinding! Alledrie in onze eigen wereld en ik kan daar ook heus van genieten (dol op lezen, series kijken, prutsen in de keuken, Vinted shoppen, aanlummelen) maar ik vind het nu vooral even heel saai… en mijn jongens hebben het empathisch vermogen van I don’t know, maar no way dat ze voor mij (!) meedoen met een spelletje, wandelen, film kijken…. “Doei mam”
Kortom, hoe doen jullie dit? En gaan de pubers hun moeder ooit weer leuk vinden? 😅 Geloof dat ik behoefte heb aan vakantie voorbij en structuur in ons leven…
*klaagmodus uit*
Ik ben even kwijt hoe oud jouw zoons zijn maar volgens mij al wat oudere pubers toch? Op die leeftijd doen ze zo wie zo niet zoveel meer samen met hun ouders, dat moet je loslaten. Heb je geen vriendinnen om dingen mee samen te doen? Aansluiten bij een wandelclubje, met een vriendin 1x per week gaan zwemmen ( ik roep maar wat) of een vaste bioscoopdate plannen met de buurvrouw ( ik roep maar wat), in de vakantie als anderen weg zijn is dat natuurlijk wat lastiger maar niet onmogelijk. Je hoeft toch niet telkens thuis te zijn met ze? Gaan jullie nog op vakantie? Tuurlijk gaan ze je weer leuk vinden, vooral als je ze niet dwingt jou te entertainen, dat is niet cool voor pubers 
Zijn er wellicht samen uitstapjes te doen die zij leuk vinden? Bv Gogaming.
dank Ginger, ik trek meestal ook gewoon m’n eigen plan (want m’n zoons zijn inderdaad 17 en 15).. maar nu ben ik zelf ook in een hangmodus en erger ik me aan hun en aan mezelf… Fijn dat jij even relativeert en ik weet het ook wel..
Zie ook op insta allemaal jippiejee verhalen langskomen van mensen die het zo gezellig hebben met elkaar en ondernemende pubers die ook nog zin lijken te hebben om met hun ouders een spelletje te doen of te kletsen.
Ben gewoon ‘jaloers’ want hier vind ik het helemaal niet gezellig met de pubers.
Morgen met een vriendin afgesproken!
Zonnig77 schreef op 18-08-2025 om 23:19:
dank Ginger, ik trek meestal ook gewoon m’n eigen plan (want m’n zoons zijn inderdaad 17 en 15).. maar nu ben ik zelf ook in een hangmodus en erger ik me aan hun en aan mezelf… Fijn dat jij even relativeert en ik weet het ook wel..
Zie ook op insta allemaal jippiejee verhalen langskomen van mensen die het zo gezellig hebben met elkaar en ondernemende pubers die ook nog zin lijken te hebben om met hun ouders een spelletje te doen of te kletsen.
Ben gewoon ‘jaloers’ want hier vind ik het helemaal niet gezellig met de pubers.
Morgen met een vriendin afgesproken!
Goed zo! Even eruit en kletsen met een vriendin is ook fijn en ben je even uit de pubers.
Ja het blijft altijd lastig dat ze erg op zichzelf zijn en weinig sociaal naar hun " huisgenoten", mag je ook best van balen.
Wat ik me wel afvroeg; in je openingspost schreef je dat hij uitjes als pretpark en bioscoop wel erg leuk vindt. Nu is deze post natuurlijk gedateerd omdat je topic al een tijdje loopt. Maar als hij dat soort uitjes leuk vindt; is het een idee omdat wat frequenter te doen? Waarom zou een bioscoop bezoek niet wekelijks kunnen? Ik weet niet waar je woont en of het te realiseren is maar ik weet dat veel ASSers de bioscoop erg leuk vinden; is een abonnement een optie? Zo heel duur is dat niet ( oke ik kan niet in andermans portemonnee kijken) en als je bij een bios in de buurt woont dus geen hoge reiskosten/ parkeerkosten...waarom niet? Gingerzoon was hierdoor toch wekelijks "op pad " en vond het geweldig dat hij zoveel wist van films en kreeg zo ook interesse in Comic Con en ging zo meer op pad, kreeg meer vrienden etc. Idem voor een pretpark; stel je woont redelijk in de buurt, is een abonnement een optie? ASSers doen veel andere dingen niet, waarom de dingen die ze leuk vinden niet gewoon wat vaker doen.
Als mijn ass’er ergens niet van houdt is het films (en series)… hij gaat overigens op zich best redelijk. Het is meer m’n jongste die me momenteel hoofdpijn bezorgt. Die wil wel dingen, maar niet met mij. Alleen met vrienden en die zijn nu op vakantie of hebben geen tijd/zin voor hem. We botsen flink, hij drukt constant op mijn irritatieknop en ik ben even uit m’n zen en mopper teveel. Straks inderdaad lekker even eruit!
@Zonnig:
Die Jippie-verhalen staan alleen maar op de socials omdat ze zo zeldzaam zijn….🤪
Echt, zoals jouw jongste zoon nu even is, zo zijn pubers nu eenmaal. Het hoort er helemaal bij. Ze maken zich los van hun ouders. Ik vind het wel gezond gedrag. En het is weer hoog tijd voor het school ritme. Begint dat bij jullie maandag ook weer?
Ik herken het hoor. Momenteel even rust nog, hoewel ik ze best wel begint te missen inmiddels. Ik weet bijna wel zeker, dat ik over een week verzucht waarom ik ze ook alweer miste 🤭
Ik denk dat veel pubers niet per se iets met hun ouders willen doen. Maar eeuwig hangen en chagrijnig doen, ik snap dat je je daar aan stoort.
Heeft hij een baantje? Dat zorgt ook voor ritme, structuur, geld en vaardigheden die je thuis en op school niet leert.
Als je kinderen niet met jou iets willen doen, dan lekker je eigen plan trekken, heb je ook geen last van het gehang, gezucht en geklaag.
Ik herken dat gedrag heel erg. Mijn dochter van 15 doet ook zo. We zien haar nauwelijks meer. Ze zit op jaar kamer te bellen en snappen, of ze is ‘buiten’. Eten neemt ze mee naar boven. We zien haar bijna alleen met het avondeten. Ik heb hier ook moeite mee. Het is niet dat ik het niet begrijp of haar niet gun, maar ik vind het wel naar voor de jongste. Zij is 12 en vindt het leuk om dingen met haar zus te doen, maar die wil daar ineens niets meer van weten. En voor mijn gevoel zijn we een groot stuk gezinsleven kwijt ineens. Ik weet niet zo goed hoe ver we dat gedrag moeten laten gaan. Ze is wel een puber, maar toch ook onderdeel van ons gezin.
Ik deel het gevoel van "de zomervakantie mag wel over zijn". Nog drie dagen dan beginnen we weer.
Wbt contact op vakantie, ik was blij verrast dat toen ik eenmaal videobellen voorstelde, beide jongens dat leuk vonden. Tijdens het praten kreeg ik nog 100 foto's doorgestuurd. Schatjes zijn het dan.
Lastig hoor Zonnig, in hoeverre laat je je jongste en waar blijf je nog verbinding houden? Hij zal vast gespannen zijn voor het nieuwe schooljaar, want helemaal nieuwe klas als hij is blijven zitten.
@Kaas gezond gedrag, heerlijk 😅 Dat van dat missen herken ik, echt een dingetje van co-ouderschap. En een groot voordeel…
Hier beginnen ze in de week van 1 september, dus nog even lummeltijd.
@mamaE Hij heeft een baantje, maar dat is slechts 3 uur per week. Slim was het geweest om meer te werken in de vakantie, want hij heeft een gat in z’n hand en dus standaard blut. Maar dat extra werken heeft hij niet gedaan.
@S.ndra precies wat je zegt, herkenbaar. Behalve dan dat mijn zoons het al jaren niet met elkaar kunnen vinden (en totaal anders zijn) Mijn oudste pubert ook op een totaal andere manier. Mijn verbinding met hem is ook al jaren echt anders (mede door z’n ass) en dat is soms zeker ook lastig, maar ben ik wel al meer aan gewend.
@Mvtj Ik kan niet anders dan een paar stevige regels/grenzen te hanteren en het verder te laten. Dan is er ook al genoeg strijd en dat vind ik al vermoeiend. Ik hou me vast aan hele kleine momentjes van verbinding en bedenk me dat deze fase ook wel weer voorbij gaat.
De jongens zijn nu bij hun vader wat maakt dat ik er met meer afstand naar kan kijken en dus ook meteen relaxter ben.
Zijn er nog meer puberverhalen/ -ervaringen te delen door schrijvers en/of meelezers?
Oh drie uur per week is prima als je naar school gaat, maar in de vakantie erg weinig. Ik zou er wel op inzetten dat hij volgende keer wat meer gaat werken in de vakanties. Minder gehang, meer sociale contacten en meer geld.
Klinkt niet heel gezellig, die pubers. Ik hoop heel erg dat mijn meisje nog even lekker klein blijft. Of dat ze een leuke en gezellige puber wordt. In ieder geval dat er verbinding blijft. Want de momenten dat dochter uit totale overbelasting en overprikkeling en boosheid volledig uit verbinding ging waren heel naar. Ook voor haarzelf.
Vanmiddag met dochter naar de ortho geweest. Helaas viel de voortgang wat tegen en moet dochter de buitenboordbeugel voorlopig 20 uur per dag dragen (eerst 16) en het andere deel de hele dag. Dat was best even slikken, ze zuchtte diep en zei 'ik vind het heel stom, maar het moet dan maar'. Na afloop zei ik dat ze best even flink mocht balen en dat ik trots op haar was dat ze zo rustig bleef. En toen brak ze en heeft ze even goed gehuild. Ook wel wat frustratie; waarom heb ik altijd pech, ik ben zo moe en zo klaar ermee. Maar het escaleerde niet. Ze werd niet boos, ze schreeuwde niet, ze deed zichzelf geen pijn. Thuis wilde ze even alleen zijn, maar ze heeft zich snel herpakt. Na het eten kroop ze even bij me. Ze gaf aan dat ze verdrietig was en de beugel niet wilde dragen. 'Ik snap wel dat het moet, maar ik vind het ook gewoon heel stom'. Toen heeft ze nog een poosje bij me gelegen en zei ze op een gegeven moment 'wat fijn dat ik niet meer boos doe hè mama, dan kan ik gewoon bij je liggen en kun jij me troosten, dat is veel fijner dan boos doen en schreeuwen'. Ik ben het helemaal met haar eens. En zo trots op de groei die ze met medicatie in een paar weken al laat zien. Ook als er tegenslag is. Dit geeft me echt vertrouwen voor de toekomst.
