Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
IMI-x2 schreef op 03-10-2025 om 16:53:
Ik zag op bol ook nog een boek met life hacks voor ASS'ers.
Leest hij eigenlijk wel eens een boek?
Nu voor de schoollijst met tegenzin, maar voor zijn plezier deed hij dat wel (met name Engelstalige fantasy en adventure)
IMI-x2 schreef op 03-10-2025 om 13:01:
[..]
Het genoemde boek is bedoeld voor kinderen/jongeren. Desondanks kan het geen kwaad om het te lezen natuurlijk. Ik vond Mafkezen en het Aspergersyndroom (ook voor jongeren) ook heel leuk en leerzaam.
Deze auteur (met ASS) heeft ook een boek over ASS bij vrouwen geschreven, zag ik.
Ik ben het nu aan het lezen, maar ook voor mij als vrouw van middelbare leeftijd is het zeer vermakelijk en herkenbaar. Ik stuur nu regelmatig stukjes tekst naar mijn met ADHD behepte vriendin en dan moeten we heel hard lachen om de herkenbaarheid.
bijvoorbeeld het stukje over begroetingen. Wie kust zijn beste vrienden nou als je met ze hebt afgesproken? Je zegt hoi'' en begint een gesprek. We weten wel dat we elkaar leuk vinden, dat hoef je toch niet steeds met aanrakingen te bevestigen?
Kaassoufflee schreef op 03-10-2025 om 16:56:
[..]
Nu voor de schoollijst met tegenzin, maar voor zijn plezier deed hij dat wel (met name Engelstalige fantasy en adventure)
Dan maak je hem daar dus ook wel blij mee. Terri Pratchett moét hij gelezen hebben. 😉
Ysenda schreef op 03-10-2025 om 16:57:
[..]
Ik ben het nu aan het lezen, maar ook voor mij als vrouw van middelbare leeftijd is het zeer vermakelijk en herkenbaar. Ik stuur nu regelmatig stukjes tekst naar mijn met ADHD behepte vriendin en dan moeten we heel hard lachen om de herkenbaarheid.
bijvoorbeeld het stukje over begroetingen. Wie kust zijn beste vrienden nou als je met ze hebt afgesproken? Je zegt hoi'' en begint een gesprek. We weten wel dat we elkaar leuk vinden, dat hoef je toch niet steeds met aanrakingen te bevestigen?
Leuk om te horen. Dan haal ik het misschien ook wel in huis voor mijn oudste (en natuurlijk ook voor mezelf).
Pfff…met jongste (15) vooraf ingepland de stad in geweest voor een winterjas en een paar broeken, maar oh oh dat kost me toch een energie: sjok sjok, boeit niet, mam ik moet gewoon een jas die past, zucht…dus we hebben maar 2 winkels bezocht, waarvan er maar 1 ook winterjassen in zijn maat had. Broeken zijn al helemaal lastig met zijn huidige groei, dus het werd er maar eentje en de rest kopen we wel als hij in een duidelijkere maat is gegroeid. Afgesloten met iets lekkers bij Bakker Bart, daar werd de sfeer toch nog vrolijker van.
Kaassoufflee schreef op 04-10-2025 om 12:50:
Pfff…met jongste (15) vooraf ingepland de stad in geweest voor een winterjas en een paar broeken, maar oh oh dat kost me toch een energie: sjok sjok, boeit niet, mam ik moet gewoon een jas die past, zucht…dus we hebben maar 2 winkels bezocht, waarvan er maar 1 ook winterjassen in zijn maat had. Broeken zijn al helemaal lastig met zijn huidige groei, dus het werd er maar eentje en de rest kopen we wel als hij in een duidelijkere maat is gegroeid. Afgesloten met iets lekkers bij Bakker Bart, daar werd de sfeer toch nog vrolijker van.
Mijn 23-jarige (ASS) haat winkelen. Hij heeft nog steeds het liefst dat iemand anders zijn kleren koopt. Zolang ze passen, niet kriebelen en niet te opvallend zijn, vindt hij alles goed.
Soms bereid ik hem ruim op tijd voor dat we volgend weekend toch echt voor hem gaan winkelen. Dan liefst 's ochtends vroeg zodat het nog rustig is, en dan in maximaal 2 winkels. Daarna idd nog wat lekkers halen en dan snel naar huis.
Soms meet ik de maten (in cm dus) van een broek (of shirt) dat goed past en meet dan in de winkel na of de broek ongeveer even groot is. Gelukkig is hij gestopt met groeien en is hij niet meer broodmager, dus het wordt wat gemakkelijker.
IMI-x2 schreef op 04-10-2025 om 15:20:
[..]
Mijn 23-jarige (ASS) haat winkelen. Hij heeft nog steeds het liefst dat iemand anders zijn kleren koopt. Zolang ze passen, niet kriebelen en niet te opvallend zijn, vindt hij alles goed.
Soms bereid ik hem ruim op tijd voor dat we volgend weekend toch echt voor hem gaan winkelen. Dan liefst 's ochtends vroeg zodat het nog rustig is, en dan in maximaal 2 winkels. Daarna idd nog wat lekkers halen en dan snel naar huis.
Soms meet ik de maten (in cm dus) van een broek (of shirt) dat goed past en meet dan in de winkel na of de broek ongeveer even groot is. Gelukkig is hij gestopt met groeien en is hij niet meer broodmager, dus het wordt wat gemakkelijker.
Precies zo ook hier, de herkenning doet me goed, hoe lastig kleding kopen ook is.
Tot nu toe kocht ik zijn kleren (en die van broer) en nam ik die mee naar huis om te keuren. Het was altijd goed, op een enkel dingetje na. Maar nu zit hij in zo’n lastige maat: 176 of herenmaat S of een W/L broekmaat.
Speciaal ook het winkelen vanochtend gepland. Nou ja, hij heeft weer een passende jas, mode interesseert hem niet, maar als het nu te koop is dan zal het wel in de mode zijn, denk ik dan 🙂
Hier ook veel herkenning. Het interesseert mijn ass’er van 17 ook werkelijk niets. Als het maar niet opvallend is. Mode boeit hem niet, hij moet regelmatig gewezen worden op ‘dit is te klein’ ’deze broekspijp zit niet goed’ of ‘er zit een vlek op je trui’. Hij wil ook geen kleedgeld, ik laat m vaak 3 plaatjes zien van bijv een winterjas en hij kiest dan (met tegenzin). Ik bestel meestal online, vaak ook via Vinted.
Hij heeft ook totaal geen interesse in zijn kapsel, netjes scheren, 2x per dag tandenpoetsen of lekker ruiken bijvoorbeeld.
Hier precies hetzelfde met zoon van 21. We doen wel eens internet winkelen. Dan sorteer ik alvast shirts (bijv.) in zijn maat en begin bij de goedkoopste en dan op de eerste pagina heeft hij er dan al een altijd uitgezocht.
Oma lukt het heel soms wel om hem mee uit winkelen te krijgen.
Ik wist eigenlijk niet dat dit een typisch ass-ding was. Kan haast geen toeval zijn
Zonnig77 schreef op 06-10-2025 om 15:04:
Ik wist eigenlijk niet dat dit een typisch ass-ding was. Kan haast geen toeval zijn
Nou ja, kleding passen is de hele tijd kleding aan, weer uit, andere maat, eigen kleren weer aan, andere winkel, hetzelfde riedeltje. Best veel gedoe en lichamelijke prikkels.
Ik denk dat het ook nog voornamelijk een jongensding is. Ik had dit als klein kind ook wel trouwens. Ik zei altijd tegen mijn moeder 'koop maar wat, ik trek het wel aan'. En het moest lekker zitten. Spijkerbroeken haatte ik, veel te ruw en te stijf. Ik vond het ook niks als mensen aan mijn hoofd en haar zaten. Nog steeds niet, behalve als ik het zelf doe. Gelukkig kan ik dat. Ik had ook bijna nooit staartjes en dingen in mijn haar vroeger. Nu heb ik het bijna altijd (deels) vast.
Als mijn moeder met de zakdoek aankwam, rende ik weg. Ik ging ook veel liever in bad dan in de douche.
Mijn dochter wordt heel rustig van haren borstelen en vlechten. Ze heeft mooi lang haar en ik mag er alles mee doen. Heerlijk. Mijn moeder kon ook bijna niks met haren.
Dochter vindt het wel belangrijk hoe ze erbij loopt, kiest haar eigen kleding in de winkels en ook 's ochtends. Ze heeft wel een voorliefde voor jurkjes en rokjes. Het stukje onzekerheid over haar uiterlijk zou ik haar graag bespaard hebben. Maar goed, jullie kinderen willen vooral niet te veel opvallen. Dat heeft mijn dochter ook wel, behalve als ze daar zelf voor kiest. Qua kleding vindt ze dat geen probleem, hoe meer glitters hoe liever. Qua andere dingen vindt ze dat dan weer wel lastig, omdat het niet haar keuze is. En dat snap ik ook wel. Ze heeft een bril sinds ze twee is, jarenlang een oog af moeten plakken, keek scheel (sinds een operatie vorig jaar niet meer), mist zo ongeveer de helft van haar gebit en het zit vol metaal en beugels omdat het ook nog eens schots en scheef staat. Je zou van minder onzeker worden.
Haha, echt ontzettend herkenbaar. Ik heb laatst online schoenen gekocht met de oudste. Daarbij bepaald ik dat het winterschoenen moeten zijn, want boeit niks. Vervolgens heb ik het merk gekozen, want boeide ook niks. Ik weet dat zijn kleuren zwart en wit zijn. Dus daar een selectie op gemaakt. Vervolgens kon ik de eerste de beste schoenen al in het winkelmandje stoppen, want het boeide niks 
Ik moet beide jongens regelmatig sturen in kleding te klein, te vies, etcetera. Thank god dat we het tandenpoetsen er ingesleten hebben gekregen!
Herfstvakantie begint hier dit weekend. Beide kinderen zijn de hele week hier, i.v.m. een combinatie tussen een verbouwing bij vader en de aanstaande tentamenweek. Zelf ben ik ook de hele week vrij. Er moet gestudeerd en gewerkt worden door beide jongens (beide aan PWS en oudste in supermarkt)
Ergens vind ik het een geruststellend idee dat ze hier de hele week zijn, maar tegelijkertijd benauwt het me ook wat. Ik heb daarom al een dag sauna (in m’n eentje op een damesdag) en een andere dag winkelen met m’n moeder afgesproken. Dat laatste is een eeuwigheid geleden.
Nu wil ik ook nog mijn vriendin zo ver krijgen om een dagje af te spreken. Dan zou ik 3 actieve dagen weg van huis hebben, en dat geeft me wel meer lucht. Want alle middagen ‘oppassen’ om de kinderen aan het studeren te krijgen, dat is nu net wat ik niet zou moeten doen. Deze weken waren en worden al druk met allerlei afspraken buitenshuis rondom ASS. Af en toe een stresspiek of knalmoment ertussen en ja, dan ben ik blij met even weg kunnen.
Hoe is het met jullie?
Hmmm lekker naar de sauna Kaas! Verstandig hoor om niet alle dagen thuis te zijn.
Ik ga gezellig met oudste zoon naar een museum en daar overnachten, ff quality time.
Ysenda schreef op 03-10-2025 om 13:41:
[..]
Dit boek misschien wel, het is vanuit autistisch perspectief geschreven, de anderen zijn de genen die vreemde dingen doen, wij niet, wij zijn gewoon zoals we zijn. Heel normaal.
Die reactie had mijn zus ook bij Het Rosie Project trouwens, dat ze vond dat de hoofdpersoon helemaal niet raar was, ¨hij denkt alleen heel lógisch" zei ze.
En ik was dat wel met haar eens, het boek zet enerzijds de hoofdpersoon wel neer als een über-Asperger maar anderzijds zijn de andere mensen in het boek allemaal veel en veel raarder. Terwijl die dan toch "normaal" heten.
