Voor het eerst ongesteld. Hoe oud was jij?
Ik was 13, bijna 14. Ik was mee van de laatste in het vriendinnengroepje waarin ik toen zat. Wij wilden ouder zijn dan we waren. Ik was jaloers op de meiden die al wel ongesteld waren. Ik wilde dat ook. Je moest 16 zijn om in een cafe of iets binnen te komen. Met wat make-up lukte dat ons ook vaak. De voorbode van ongesteld worden had ik al jaren zoals buikkampen . Mijn moeder bereidde mij dan voor dat dit te maken had met mijn eerst menstruatie maar die bleef nog lang uit. O, wat was ik blij toen ik de eerste druppels bloed in mijn slipje zag. Hoe was dat bij jou?
Ik vond penetratie seks altijd enigszins onprettig en tampons vond ik ook verschrikkelijk pas na mijn eerste bevalling was het probleem bij beide zaken opgelost
ik was heel verbaasd eigenlijk dat bij mijn dochters die tampons nooit problemen gaven. Gebruikten vanaf begin af aan liever dat dan maandverband
Ik was 12 en een half, vlak voor de toetsweek. Ik weet nog goed dat een vriend toen een of ander grapje maakte over luiers in je tas, had totaal niet met menstruatie te maken, maar ik weet nog goed dat ik dat Heel Erg vond, want ik dacht dat iedereen aan mij kon zien dat ik maandverbandjes in mijn rugtas had.
Ik had er vanaf het begin al ontzettend veel last van. Zo veel, dat ik met 13,5 al aan de pil zat. Hielp geen donder, dus met 14/15 liep ik bij een gynaecoloog in het ziekenhuis. Niemand wist wat het was en ook mijn moeder heeft daar flink wat steken laten vallen, deels door het af te doen als aanstellerij, maar ook door niet met mij mee te gaan naar het ziekenhuis. Achteraf zo sneu, met 14/15 telkens je broek uit voor een vreemde arts en geen steun van je moeder. Pas toen ik studeerde (22?) kreeg ik dan eindelijk de diagnose endometriose, toen ik een kijkoperatie had geëist. Maar ook toen was ik onder behandeling van een arts die het volgens mij allemaal onzin vond. Die man was vooral bezig met Twitter, hij was de twitterende gynaecoloog. Hij was er ook heel luchtig over: Oh, je hebt het dus wel.
Toen ik met 28 jaar stopte met anticonceptie, bleek de endometriose toch wat meer kwaad te hebben gedaan, het zat dus niet tussen mijn oren. Na jarenlang pijn, verdriet en gedoe toch zwanger geraakt. Nu moet ik binnenkort voor het eerst weer ongesteld worden, mijn laatste pilstrip is bijna op. Dan langzaam klaarmaken voor hopelijk een volgende zwangerschap. Ik vind het wel een beetje spannend, die eerste keer ongesteld na de zwangerschap, ik heb wel eens verhalen gelezen over vrouwen die heel veel meer last kregen van hun menstruatie na een zwangerschap. Ik hoop dat dit niet voor mij geldt...
Oja, tampons, drama. Het doet altijd pijn en ik kreeg er altijd schimmels van, ook van maandverband trouwens. Een cup gaat iets beter, maar ook maximaal 2 dagen, daarna doet het zeer. Iets met hoge bekkenbodemspierspanning... Gelukkig bestaat menstruatieondergoed, ik heb mezelf een nieuwe set cadeau gedaan.
Ik gebruikte altijd tampons, dag en nacht. Zwemmen was ook geen probleem. Ik voelde een tampon ook niet zitten. Ik heb het meerdere keren gehad dat ik een tampon wilde verwisselen en bleek dat ik er 2 in had. Ik trok het touwtje eruit en dan zat er nog een touwtje.
afrodite05 schreef op 23-02-2024 om 15:25:
Ik was 12 en een half, vlak voor de toetsweek. Ik weet nog goed dat een vriend toen een of ander grapje maakte over luiers in je tas, had totaal niet met menstruatie te maken, maar ik weet nog goed dat ik dat Heel Erg vond, want ik dacht dat iedereen aan mij kon zien dat ik maandverbandjes in mijn rugtas had.
Ik had er vanaf het begin al ontzettend veel last van. Zo veel, dat ik met 13,5 al aan de pil zat. Hielp geen donder, dus met 14/15 liep ik bij een gynaecoloog in het ziekenhuis. Niemand wist wat het was en ook mijn moeder heeft daar flink wat steken laten vallen, deels door het af te doen als aanstellerij, maar ook door niet met mij mee te gaan naar het ziekenhuis. Achteraf zo sneu, met 14/15 telkens je broek uit voor een vreemde arts en geen steun van je moeder. Pas toen ik studeerde (22?) kreeg ik dan eindelijk de diagnose endometriose, toen ik een kijkoperatie had geëist. Maar ook toen was ik onder behandeling van een arts die het volgens mij allemaal onzin vond. Die man was vooral bezig met Twitter, hij was de twitterende gynaecoloog. Hij was er ook heel luchtig over: Oh, je hebt het dus wel.
Toen ik met 28 jaar stopte met anticonceptie, bleek de endometriose toch wat meer kwaad te hebben gedaan, het zat dus niet tussen mijn oren. Na jarenlang pijn, verdriet en gedoe toch zwanger geraakt. Nu moet ik binnenkort voor het eerst weer ongesteld worden, mijn laatste pilstrip is bijna op. Dan langzaam klaarmaken voor hopelijk een volgende zwangerschap. Ik vind het wel een beetje spannend, die eerste keer ongesteld na de zwangerschap, ik heb wel eens verhalen gelezen over vrouwen die heel veel meer last kregen van hun menstruatie na een zwangerschap. Ik hoop dat dit niet voor mij geldt...
Jeetje joh wat een drama en wat belachelijk dat er zo met je om is gegaan. Ik hoop zo dat de komende generatie vrouwen dit niet meer hoeft mee te maken. Hopelijk valt je eerste menstruatie mee en ben je snel en voorspoedig weer zwanger!
afrodite05 schreef op 23-02-2024 om 15:25:
Ik was 12 en een half, vlak voor de toetsweek. Ik weet nog goed dat een vriend toen een of ander grapje maakte over luiers in je tas, had totaal niet met menstruatie te maken, maar ik weet nog goed dat ik dat Heel Erg vond, want ik dacht dat iedereen aan mij kon zien dat ik maandverbandjes in mijn rugtas had.
Ik had er vanaf het begin al ontzettend veel last van. Zo veel, dat ik met 13,5 al aan de pil zat. Hielp geen donder, dus met 14/15 liep ik bij een gynaecoloog in het ziekenhuis. Niemand wist wat het was en ook mijn moeder heeft daar flink wat steken laten vallen, deels door het af te doen als aanstellerij, maar ook door niet met mij mee te gaan naar het ziekenhuis. Achteraf zo sneu, met 14/15 telkens je broek uit voor een vreemde arts en geen steun van je moeder. Pas toen ik studeerde (22?) kreeg ik dan eindelijk de diagnose endometriose, toen ik een kijkoperatie had geëist. Maar ook toen was ik onder behandeling van een arts die het volgens mij allemaal onzin vond. Die man was vooral bezig met Twitter, hij was de twitterende gynaecoloog. Hij was er ook heel luchtig over: Oh, je hebt het dus wel.
Toen ik met 28 jaar stopte met anticonceptie, bleek de endometriose toch wat meer kwaad te hebben gedaan, het zat dus niet tussen mijn oren. Na jarenlang pijn, verdriet en gedoe toch zwanger geraakt. Nu moet ik binnenkort voor het eerst weer ongesteld worden, mijn laatste pilstrip is bijna op. Dan langzaam klaarmaken voor hopelijk een volgende zwangerschap. Ik vind het wel een beetje spannend, die eerste keer ongesteld na de zwangerschap, ik heb wel eens verhalen gelezen over vrouwen die heel veel meer last kregen van hun menstruatie na een zwangerschap. Ik hoop dat dit niet voor mij geldt...
13. Een poging gedaan om het te verstoppen thuis, maar dat mislukte.
En dan een moeder die het persé rond wilde toeteren aan de hele familie 
. Schaamde me nog harder dood.
Nooit extreem hevig of extreem veel last en tampons zijn nooit gelukt*. Dus ofwel zwom ik op dag 1 en 2 niet, ofwel dook ik in 't water zonder iets.
Nu met dank aan de Mirena al jaren geen bloed meer gezien.
*1 keer is dat ding er effectief in geraakt na minstens 70 keer proberen in de jaren ervoor. Maar dat heb ik me toen wel achteraf 5 dagen beklaagd qua pijn en branderigheid. Maar ik wou persé op buitenlands scoutskamp op mijn 17 niets laten merken dat ze op dag 1 zat en dat ik gewoon mee kon zwemmen. Nooit meer.
kerst schreef op 23-02-2024 om 14:14:
[..]
Iedere vrouw met eierstokken komt in de overgang. Bij verwijdering eierstokken komt je als vrouw met een klap in de overgang.
Nou dat heeft ze dus gehad toen ze 28 was. Ik was toen 4 dus daar weet ik niks meer van een zij ook niet. En sowieso is het anders als het in 1x gebeurt.
ik was 11 , ongesteld zijn was altijd een hel. 7-8 dagen lang kon je er een emmer onder hangen, Met pijn en krampen en moodswings heeft jaren geduurd pas na het krijgen van kinderen werd dit minder heftiger 😊
Kimdekim schreef op 23-02-2024 om 17:08:
[..]
Nou dat heeft ze dus gehad toen ze 28 was. Ik was toen 4 dus daar weet ik niks meer van een zij ook niet. En sowieso is het anders als het in 1x gebeurt.
Bij mij is er 1 eierstok verwijderd toen ik 30 was, ik vraag mij af of dat een makkelijker/ meer geleidelijke overgang mogelijk heeft gemaakt. Zwanger worden was ook na die verwijdering geen enkel probleem.
ik was op dat moment nog 10 jaar (2 maanden voor mijn 11de verjaardag) veel te vroeg naar mijn zin
afrodite05 schreef op 23-02-2024 om 15:25:
Ik was 12 en een half, vlak voor de toetsweek. Ik weet nog goed dat een vriend toen een of ander grapje maakte over luiers in je tas, had totaal niet met menstruatie te maken, maar ik weet nog goed dat ik dat Heel Erg vond, want ik dacht dat iedereen aan mij kon zien dat ik maandverbandjes in mijn rugtas had.
Ik had er vanaf het begin al ontzettend veel last van. Zo veel, dat ik met 13,5 al aan de pil zat. Hielp geen donder, dus met 14/15 liep ik bij een gynaecoloog in het ziekenhuis. Niemand wist wat het was en ook mijn moeder heeft daar flink wat steken laten vallen, deels door het af te doen als aanstellerij, maar ook door niet met mij mee te gaan naar het ziekenhuis. Achteraf zo sneu, met 14/15 telkens je broek uit voor een vreemde arts en geen steun van je moeder. Pas toen ik studeerde (22?) kreeg ik dan eindelijk de diagnose endometriose, toen ik een kijkoperatie had geëist. Maar ook toen was ik onder behandeling van een arts die het volgens mij allemaal onzin vond. Die man was vooral bezig met Twitter, hij was de twitterende gynaecoloog. Hij was er ook heel luchtig over: Oh, je hebt het dus wel.
Toen ik met 28 jaar stopte met anticonceptie, bleek de endometriose toch wat meer kwaad te hebben gedaan, het zat dus niet tussen mijn oren. Na jarenlang pijn, verdriet en gedoe toch zwanger geraakt. Nu moet ik binnenkort voor het eerst weer ongesteld worden, mijn laatste pilstrip is bijna op. Dan langzaam klaarmaken voor hopelijk een volgende zwangerschap. Ik vind het wel een beetje spannend, die eerste keer ongesteld na de zwangerschap, ik heb wel eens verhalen gelezen over vrouwen die heel veel meer last kregen van hun menstruatie na een zwangerschap. Ik hoop dat dit niet voor mij geldt...
Heel herkenbaar verhaal. Bij mij is endometriose pas op mn 29e ontdekt. Ook na tig onderzoeken en verschillende artsen. En dat terwijl het zeer vergevorderd is, mijn darmen functioneren bijna niet meer. Zwanger worden zit er voor mij helaas niet meer in.
Index224 schreef op 23-02-2024 om 17:51:
[..]
Heel herkenbaar verhaal. Bij mij is endometriose pas op mn 29e ontdekt. Ook na tig onderzoeken en verschillende artsen. En dat terwijl het zeer vergevorderd is, mijn darmen functioneren bijna niet meer. Zwanger worden zit er voor mij helaas niet meer in.
11 jaar..... En wat fijn dat die overgang er is.... Heb op wat zweten na nergens last van...Ben wel iets dikker geworden....
Oudste dochter,met 12, jongste met 11....
Net 11, groep 7 en nog schoolzwemmen. Dat was iedere twee weken, tampons lukte nog niet en ik moest dus helft van de keren smoes verzinnen. Ongelooflijk dat zo'n basisschoolleraar dat niet door heeft en het iets makkelijker maakt. We hadden altijd van dat extreem goedkope dikke verband zonder verpakking in huis. Moeders was ook niet erg meedenkend.
