Vriendin, maar discussie over dochters
ik heb een vriendin al jaren, onze dochters zijn jaren bevriend. Nu is er tussen dochters het een en ander voorgevallen en zien ze elkaar niet meer. Ik heb hier heel erg mee gezeten wat er is voorgevallen en daar hebben we het over gehad, omdat ik er zo mee zat, terwijl ik dit eigenlijk niet wilde omdat ik bang was dat het tussen onze vriendschap in ging staan, dat heb ik ook uitgesproken. Het is een flinke discussie geworden waarbij we allebei voor ons eigen kind opkwamen. Die discussie zit me echt wel dwars. Vriendin gaf aan dit niet tussen ons in kwam te staan. Ik kan het niet loslaten en zie haar al paar weken niet meer. 2 weken geleden kon ze niet toen ik vroeg samen op terras te zitten. En wat nu? Ik wil graag afspreken, maar ja, moet ik nu weer het initatief nemen, daarbij voel ik me echt heel ongemakkelijk als we gaan afspreken. Maar ik zit er zo mee.
we spreken altijd op de zaterdag af omdat we dan meestal allebei kunnen,dus vandaar dat ik vroeg, morgen terras, wat is hier nu weer pushy aan?
En ik ga niks meer bespreken hoor, dat is niet nodig, gewoon gezellig! Ik snap ook niet wat je bedoeld met dat ik mijn gelijk wil halen, waarin? Ik wil het niet hebben over dochters en gewoon de gezellige vriendschap die we hadden, dus waarin moet ik gelijk hebben? Ik was gewoon onzeker of ze de vriendschap nog wilt.
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 18:53:
Ik heb haar net geappt om morgen af te spreken, maar ze kan niet.
Dus dan app je terug: wanneer kun je wel?
Als je zoiets 1 dag van tevoren vraagt, snap je zelf toch ook wel dat de kans heel groot is dat ze al plannen heeft. Als jij vervolgens zegt: zie je wel, ze zegt nee, dus ze wil mijn vriendin niet meer zijn (weer invullen, want dat zei ze niet!), ja, dan is dat toxisch gedrag. Want je wist vooraf al dat de kans minimaal was dat ze zou kunnen, en toch verbind je er weer conclusies aan en je neemt het haar kwalijk, terwijl zij alleen maar heeft gezegd dat ze al bezet is.
Is dit voor jouzelf niet ook dodelijk vermoeiend? Misschien is therapie inderdaad niet zo'n slecht idee.
nou dan lees je echt niet goed? Ik zeg hier toch helemaal niets van dat ze morgen niet kan, Tuurlijk is het logisch dat ze morgen niet zou kunnen. Waar zeg ik dat ik het haar kwalijk neem?
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 20:18:
nou dan lees je echt niet goed? Ik zeg hier toch helemaal niets van dat ze morgen niet kan, Tuurlijk is het logisch dat ze morgen niet zou kunnen. Waar zeg ik dat ik het haar kwalijk neem?
Ik ben het met je eens. Je zegt nergens dat je verwacht dat ze morgen kan of dat je nu enorm teleurgesteld bent. Vind het ook gek dat mensen dat als pushy ervaren als je checkt of iemand de dag erna kan.
Maar wat heb je gereageerd dat ze niet kon? Heb je gevraagd wanneer het haar wel zou passen? Of heb je iets anders gestuurd?
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 20:02:
we spreken altijd op de zaterdag af omdat we dan meestal allebei kunnen,dus vandaar dat ik vroeg, morgen terras, wat is hier nu weer pushy aan?
En ik ga niks meer bespreken hoor, dat is niet nodig, gewoon gezellig! Ik snap ook niet wat je bedoeld met dat ik mijn gelijk wil halen, waarin? Ik wil het niet hebben over dochters en gewoon de gezellige vriendschap die we hadden, dus waarin moet ik gelijk hebben? Ik was gewoon onzeker of ze de vriendschap nog wilt.
Is het echt niet nodig om nog wat te bespreken? Je klinkt hier namelijk nog erg boos en verwijtend.
nee ik wil niks bespreken, we komen er toch niet uit en de dochters moeten hun eigen dingen oplossen en wat er met mij gebeurd is kan ik toch niks meer aan doen, ik heb dat wel uitgesproken hoe ik me toen voelde en dat moet ik toch loslaten, want dat lost niks op om daar weer over te beginnen, het zal wel slijten.
Ze zei dat ze het druk had en de ruimte er wel kwam. Ik heb gereageerd dat dat prima was, Ik heb juist niet gevraagd wanneer kan je wel omdat ik dat te pusherig vond, ik hoor het wel wanneer de ruimte er is. Dus prima zo.
Envelop, dat ik boos overkom in mijn bericht komt door de reactie die ik kreeg dat ik pusherig was en ze mij moeilijk vinden, terwijl ik juist heel gemakkelijk ben en bijna nooit moeilijk doe.
Maar goed, het is nu opgelost doordat ik dit topic had geopend weet ik toch dat ik ernaast zit dat niet iedereen zoals mij denkt wie aan zet is enz, dat is alleen maar goed dus heb ik de rust weer.
Met het boos overkomen doelde ik niet op het afspreken maar op al je berichten over de situatie hiervoor. Daarnaast valt het me op dat je je hier redelijk makkelijk uit de tent laat lokken. Je geeft bijvoorbeeld aan niet op de situatie in te willen gaan maar omdat je het hoog zit doe je het toch.
Hele menselijke eigenschap maar als de ruzie tussen vriendin en jou nog zo hoog zit (zoals het tussen de regels door wel klinkt) is de kans ook groot dat je je toch gaat laten verleiden het hier weer over te hebben, net als de laatste keer met vriendin is gebeurd.
dat komt als ze het weer aankaart en ik zeg dan dat ik het er niet over wil hebben, maar zij wilt dat dan wel en dan begint ze al, ja dan hou ik me ook niet in. Dus dan komt er misschien weer een gesprek, maar dat wil ik dus niet meer. Maar ik ga er vanuit dat ze er niet weer over begint.
Ja, ik laat me heel snel uit de tent lokken, daar heb je gelijk in, waarom weet ik niet, denk dat ik me heel veel aantrek wat iemand zegt.
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 21:42:
dat komt als ze het weer aankaart en ik zeg dan dat ik het er niet over wil hebben, maar zij wilt dat dan wel en dan begint ze al, ja dan hou ik me ook niet in. Dus dan komt er misschien weer een gesprek, maar dat wil ik dus niet meer. Maar ik ga er vanuit dat ze er niet weer over begint.
Ja, ik laat me heel snel uit de tent lokken, daar heb je gelijk in, waarom weet ik niet, denk dat ik me heel veel aantrek wat iemand zegt.
Ik denk dat het goed is stil te staan dat de kans groot is dat je vriendin het er nog over wil hebben.
Het klinkt als buitenstaander met de beperkte informatie die je hebt gegeven wel als een goed idee om te bespreken hoe het met jullie vriendschap verder gaat. Laat je niet verleiden het weer over jullie dochters te hebben maar houd het bij jullie relatie. Belangrijk daarbij echt te luisteren naar elkaar en niet midden in een gesprek al gaan reageren op details. Wat doet deze studie met haar? Hoe kan jij daarbij helpen en visa versa?
respecteer de ander, ook als je niet het gewenste antwoord krijgt. Agree to disagree maar dat wel naar elkaar uitspreken kan ook fijn zijn.
Wanneer dit een ruzie blijft waar niet meer over gesproken kan worden is de kans ook groot dat het gaat etteren in jullie vriendschap
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 21:42:
dat komt als ze het weer aankaart en ik zeg dan dat ik het er niet over wil hebben, maar zij wilt dat dan wel en dan begint ze al, ja dan hou ik me ook niet in. Dus dan komt er misschien weer een gesprek, maar dat wil ik dus niet meer. Maar ik ga er vanuit dat ze er niet weer over begint.
Ja, ik laat me heel snel uit de tent lokken, daar heb je gelijk in, waarom weet ik niet, denk dat ik me heel veel aantrek wat iemand zegt.
Het lastige is ook, dat als zij het erover wilt hebben, omdat de situatie haar aan het hart gaat, het ook naar is als een ander zegt het er niet over te willen hebben....net of je haar gevoel hierin niet belangrijk vindt en weggewuifd wordt.
En aangezien het haar dochter is (gevoelsmatig misschien nog harder binnenkomt, als dat het om haarzelf gaat) en zij vast ook verhalen te horen heeft gekregen, dan is het lastig hier overheen te stappen; juist omdat het je eigen kind betreft.
Dus ga er maar vanuit dat dit gesprek hierover nog niet al afgerond is
ik heb zelf moeten leren om op de verhalen van mijn vriendin over haar en mijn dochter te reageren: he wat vervelend dat je dochter dat zo ervaart. Ik hoop dat de meiden het samen kunnen oplossen.
Meestal had ik het verhaal van mijn dochter ook gehoord en was dat een heel andere beleving. Ik heb geleerd om dat los te laten.
Ik heb een mening over haar dochter, die probeer ik niet te laten merken (lukt vast niet altijd). Zij heeft een mening over mijn dochter, die schemert er regelmatig niet al te subtiel in door. Het heeft geen zin om een welles-nietes of gelijk/ongelijk discussie aan te gaan en het schaadt onze vriendschap alleen maar. Ik vind het oprecht vervelend voor haar dochter als ze in een situatie zich achtergesteld voelt. Dus ik kan dat eerlijk zeggen. Of ik het eens ben met haar gevoel doet er helemaal niet toe.
Daarnaast heb ik echt moeten leren om niet te tellen en te wegen in vriendschappen in het algemeen. Ik heb vriendinnen in wie het simpelweg nooit opkomt om initiatief te nemen voor een afspraak. Ik ken hen ondertussen, weet dat het geen opzet is. Daar hebben we het wel eens over gepraat namelijk. Ik vul niet meer in dat als ze dat niet doen, dat ze dan dus geen waarde aan de vriendschap hechten, maar neem hen zoals ze zijn en geniet van hun gezelschap op mijn initiatief.
Dat kon ik pas toen ik mijn eigen onzekerheid over of ik waardevol genoeg was voor die vriendinnen en mijn eigen gebrek aan zelfvertrouwen had aangepakt.
De wijze waarop je vrienden reageren/initiatief nemen laat zien hoe zij de dingen doen en zijn geen oordeel over de vriendschap. Deels karakter, deels gewoonten, deels onvermogen etc
Roos55 schreef op 21-03-2024 om 17:39:
Ik denk einde vriendschap. Ook omdat jij je heel ongemakkelijk voelt bij afspreken.
Ik heb àlles gelezen en denk echt dat het over is .
Je komt hier nml niet meer uit . Heb je meer vriendinnen en hoe verlopen die contacten?
nou, als het aan mij ligt komt het wel goed hoor.
Ja, heb meerdere vriendinnen en heb heel mijn leven nog nooit met iemand ook maar wat gehad, dus ik denk dat ik ik echt niet moeilijk ben. En dochter ook, heeft ook meerdere vrienden en nooit met iemand wat. En nu heb ik wel wat gezegd en dat vind ik heel moeilijk, want ik kan er niet tegen dat ik met iemand problemen heb.
Nee dat snap ik.
Ik hoop voor jou dat het weer goed komt
Van vrienden verwacht ik wederkerigheid. De mate van wederkerigheid ligt zeker niet op een weegschaal, en uit zich ook niet op dezelfde manier. Ik bedoel vooral dat het contact en de interesse van twee kanten komt. Kan ook een appje zijn met een tip voor een film of een boek.
Iemand van wie nooit het initiatief voor contact (in de breedste zin) met mij uit gaat, beschouw ik niet als een vriend.
Ik vind het raar om ‘niks’ van vrienden te verwachten. Ik vind het fijn om contact te hebben met vrienden, en ik mis ze als ik ze langere tijd niet zie of spreek. En ik ga ervan uit dat dat andersom ook zo is. Als dat niet zo is, lijken me deze mensen eerder voorbijgangers met wie je geen verbinding hebt.
