Vriendje dochter wil dochter niet los laten
Onze dochter van 15 heeft bijna acht maanden verkering met een jongen van bijna 18. Eigenlijk hebben ze vanaf het begin al steeds ruzie. Onze dochter is een flierefluiter, een levensgenieter en ze geniet van aandacht. Haar vriend vindt dat maar niks, hij is bang dat ze met een ander zoent en dat heeft ze ook al drie keer gedaan.
Hij probeert van alles om haar contacten met anderen te beperken. Hij heeft liever niet dat ze met anderen praat, al helemaal niet met jongens. Nu trekt onze dochter zich daar weinig van aan en doet daar gewoon, ze trekt ook veel op met anderen, jongens en meisjes. Haar beste vriend is een jongen, ze ziet daar echt geen kwaad in. Haar vriend wel, die probeert dat te saboteren.
Zo waren ze laatst bij ons. Haar vriend was er ook en de beste vriend was jarig. Onze dochter wilde daar natuurlijk heen. Plots werd haar vriend 'ziek', hij voelde zich niet goed en had last van zijn hart (dit zegt hij wel vaker te hebben). Ik bood aan hem naar huis te brengen, ziek zijn kun je beter thuis doen. Dat wilde hij niet, want dan zou onze dochter alleen naar de verjaardag gaan, zonder hem. Hij bleef wel bij ons. Hij ging op bed liggen en onze dochter baalde best wel, want zij wilde naar de verjaardag.
Wij hebben tegen haar vriend gezegd dat hij kon kiezen: Of naar huis als hij ziek was, of mee naar de verjaardag. Naar huis gaan was geen optie voor hem, want dan ging onze dochter alleen weg. Dus hij besloot wel mee te gaan.
Vanaf het moment dat ze weer thuis waren van de verjaardag, was zijn ziekte als sneeuw voor de zon verdwenen, hij had nergens meer last van.
Nu heeft onze dochter het vorige week uit gemaakt. Hij is erg jaloers en loopt haar op feestjes als een hondje achterna, omdat hij bang is dat ze wat met een ander doet. Onze dochter vindt dit vreselijk en heeft hem er meerdere keren op gewezen. Hij zegt eerlijk dat hij haar niet vertrouwt, maar hij zal haar niet meer zo controleren. Natuurlijk doet hij dat wel weer, de volgende keer. Onze dochter heeft me verteld dat ze eigenlijk niet meer verliefd op hem is, dat ze eigenlijk wil feesten en andere vriendjes wil hebben. Maar ze vindt het zo zielig om het uit te maken.
Toch heeft ze dat dus gedaan vorige week, toen ze het weer eens zat was.
Sindsdien heeft hij, ruw geschat, 200 berichten gestuurd. Hij zegt dat hij van haar houdt, dat hij weet dat zij van hem houdt en dat ze voor de rest van hun leven bij elkaar horen. Dat weet hij zeker een onze dochter moet gewoon bij hem terug komen. Hij zal nooit opgeven en hij zal wachten tot ze terug komt. Dat soort berichten stuurt hij de hele dag door. Onze dochter zat op een gegeven moment huilend aan tafel omdat de berichten maar bleven komen.
Hij ligt sinds vorige week in bed. Hij is er letterlijk ziek van geworden en moest in het weekend naar de noodarts, hij is de hele week ziek gemeld, hij kan niet werken. Hij eet niet, is al vier kilo afgevallen en het heeft geen zin meer voor hem. Zegt hij. En dat wrijft hij onze dochter continue onder de neus.
Ook zijn vrienden, die het zielig voor hem vinden, praten op onze dochter in. Ze moet naar hem terug gaan, hij heeft alles voor haar over, wie wil nou niet zo'n vriend? Hij heeft alles voor haar over, zal zijn hele leven veranderen, hij zou sterven voor haar, heeft hij gezegd.
Onze dochter weet inmiddels niet meer wat te doen. Ze heeft medelijden met hem, geeft zichzelf er de schuld van dat hij bijna naar het ziekenhuis moest (volgens hem) en ze wil dus weer naar hem toe, want ze kan hem niet alleen laten, zegt ze.
Wat moeten we hier nou mee?
Zijn Ouders
Wat vinden zijn ouder hiervan? Deze jongen zal toch hulp moeten zoeken.
macht
Leg je dochter uit dat deze jongen zoveel macht over haar heeft als zij toelaat. En dat als zij het beste met hem voor heeft, zij niets beter kan doen dan alle contact met hem verbreken.
Ik zou als ouder deze jongen laten weten dat hij vanaf heden geen contact meer mag zoeken met jullie dochter en dat als hij dit toch blijft doen jullie aangifte zullen doen van stalking.
Wat een vreselijk figuur. Goed van je dochter dat ze het heeft uitgemaakt. Ik zou haar echt op alle mogelijke manieren steunen om zo veel mogelijk afstand te bewaren!
Ouders
Ik weet niet wat zijn ouders er van zeggen. Hij is een nakomertje, hij heeft twee oudere zussen van bijna veertig. Zijn ouders lopen tegen de zestig en ik heb het idee dat hij heel erg verwend is, hij mag alles en ze doen alles voor hem.
We hebben onze dochter uit proberen te leggen dat het niet normaal is wat hij doet, maar ze vindt het zielig voor hem, gisteren zei ze dat ze bij hem wilde zijn.
Ik had hem het weekend al gezegd dat hij op moest houden haar te benaderen, maar hij zegt dat hij niets fout doet. Hij zegt dat hij van haar houdt en dat onze dochter van hem houdt. Ze heeft hem bij het uitmaken gezegd dat het misschien ooit, later, wel weer wat wordt en hij heeft dat op gevat als dat ze bij hem terug komt. Hij blijft dat dus ook volhouden.
Ik heb hem gezegd dat hij niet meer tegen haar mag praten, hij zegt dat hij haar met rust laat. Vervolgens stuurt hij haar een uur later weer ellenlange liefdesverklaringen. Onze dochter heeft hem toen gezegd dat als hij haar nog één keer schreef, ze hem zou verwijderen van haar facebook.
Toen schreef hij haar niet meer op facebook, maar via een forum waar ze allebei op zitten. Toen het onze dochter gezegd dat ze hem zou verwijderen. Hij begreep niet waarom. Hij had haar toch niet meer geschreven? Op facebook? Hij wist niet dat het op dat andere forum ook niet mocht....
Onze dochter heeft woord gehouden en hem verwijderd van haar facebook. Toen heeft hij een vriendin van hem in geschakeld. Zij heeft toen onze dochter ellenlange berichten geschreven dat ze naar hem terug moet gaan, dat ze hem dit niet aan kan doen, etc. Onze dochter vond het zo zielig, dat ze hem vervolgens weer het toegevoegd op facebook. Ze is natuurlijk helemaal in de war. Ze zegt dat ze hem terug wil, maar ons lijkt dit geen gezonde situatie. Mijn man is woest en het hem ook gezegd hiermee op te houden. Dat een relatie met onze dochter niet meer gaat gebeuren, dat wij het verbieden, maar het is alsof je tegen een muur praat. Hij blijft volhouden dat ze van elkaar houden, dat ze levenslang bij elkaar zullen blijven en dat hij nooit zal opgeven.
Inmiddels zit onze dochter er ook doorheen. Ze huilt de hele dag, lacht niet meer (en het is echt een vrolijk kind, de gangmaker hier in huis) en ze zegt dat ze naar hem toe wil. Haar verdriet vind ik nog het ergst, dat breekt mijn hart.
tja
Ik zou in zo'n geval echt je dochter tegen zichzelf (en dat ex vriendje) beschermen. Danmaar botweg verbieden dat ze met hem omgaat of contact zoekt. En leg haar uit, keer op keer, dat dit niets met liefde te maken heeft als iemand zich zo gedraagt, maar alles met macht over iemand willen hebben.
Als je de kans heb zou ik kijken of je in de komende vakantie even wat heel anders met haar kunt gaan doen. Liefst ergens een eindje weg.
Eng
Wat een enge jongen. Ik krijg gewoon kippenvel. Vreselijk zoals ook vriendin meewerkt aan zijn wensen, zodat je dochter geen rust krijgt.
Ben het met Jippox eens, optie van aangifte ( maar wel om te voorkomen dat je uit boosheid iets gaat doen dat de politie bij jouw op de stoep staat.) Ik kan mij als ouder voorstellen dat je man die jongen een flinke schop onder zijn kont zou willen geven omdat hij ziet hoe zijn eigen kind eronder lijdt.
deze jongen
Is super manipulatief!! Hij spant Jan en alleman voor zijn karretje en krijgt al les voor elkaar.
Als je dochter niet duidelijk is wordt het helemaal niks.
Ik zou advies inwinnen bij de politie wegens stalking, maar eerst zorgen dat je dochter duidelijk is. Je moet haar goed uitleggen met wat voor griezel ze te maken heeft en haar overtuigen te stoppen met die hele relatie. Helpt dat niet, dan naar de politie!
Heel hard wegrennen
en nooit meer omkijken. Wat een getroebleerd type die vriend. Bij dat soort mensen moet je heel, heel ver uit de buurt blijven. Nu doorbijten is hard en verdrietig maar je leeft voor jezelf niet voor een vriendje. Mijn instelling is altijd dat ik beter moet worden van iemand dus vrolijker, dat ik iets leer, dat ik leuke dingen mee maak met iemand. Ik probeer mensen die me omlaag trekken te vermijden, daar heb je uiteindelijk niets aan en die mensen ook niet.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst. Dit is een zware tijd voor jullie die alleen met standvastigheid en duidelijkheid door te komen is.
Feest
Het probleem is ook dat ze dezelfde vriendengroep hebben. En uit die groep is er zaterdag één jarig en die geeft een feest. Vanzelfsprekend wil onze dochter daar heen. Ze heeft gezegd dat hij niet komt, maar hij weet dat zij er heen wil. Ik weet dus bijna zeker dat hij er dan ook is. En ik weet ook bijna zeker dat onze dochter dan zwicht.
Natuurlijk proberen we haar uit te leggen wat een eng gedrag dit is. Maar dan schiet ze in de verdediging en roept dat hij geen monster is.
Naar de politie? Ik denk dat onze dochter ons nooit meer aankijkt als we dat zouden doen. Maar als het echt niet anders kan, kijken we zeker naar die mogelijkheid.
En inderdaad, mijn man ging er nog liever gisteren dan vandaag heen om hem even flink de waarheid te zeggen, maar dat lijkt me geen goed idee.
Onze dochter is op het moment heel boos, omdat ze zelfs niet meer met hem mag praten. Wij denken, volgens haar, alles beter te weten en ze vindt dat wij niet voor haar mogen beslissen wie haar vriend is.
Wat zouden jullie doen wat betreft dat feest?
Moeilijk zeg!
En wat rot voor je dochter. Ik kan me er alles bij voorstellen dat het uit elkaar houden bijna onmogelijk is en dat het haar zelfs in de armen van deze 'vriend' zal drijven. De meeste invloed op haar en op de situatie heb je waarschijnlijk als je erover kunt blijven communiceren. Zou het wat het feest betreft een idee zijn om 'open' met haar te bespreken dat jij vindt dat zij op dit moment, met de jongen in deze situatie, geen relatie met hem moet hebben. Zij heeft zelf al ervaren dat dat niet uitpakt zoals ze zou willen, in elk geval niet nu. En dat je daarom graag met haar zou afspreken dat zij wel naar het feest gaat (natuurlijk!), dat jij denkt dat hij daar gaat zijn en dat je met haar wil afspreken dat zij in elk geval niet gedurende het feest opnieuw in een relatie met hem stapt. Als het voor hem of voor hen beiden zó serieus is, dan hangt het niet op deze ene avond. En dan na het feest weer verder met haar praten. Stap voor stap. Maar dat hoeft zij nu nog niet te weten.
En ook nog: als hij 'eng' doet op die avond (al dan niet met hulp van vrienden) mag ze altijd bellen, dan haal je haar direct.
Beste vriend inschakelen
Niet naar het feest is een straf voor je dochter. Als ze niet naar het feest kan, kan ze eigenlijk ook niet naar school. De enge jongen kan haar op schoolplein ook opwachten. Ze moet ze veilig kunnen voelen bij een paar goede vrienden, zoals die beste vriend.
Het is belangrijk dat de beste vriend weet dat ze hem nodig heeft en dat hij weet hoe die engerd haar behandelt. Misschien zijn er in de groep nog een paar meiden en jongens die haar 'beschermen' als ze het moeilijk vindt. Dat gedrag van hem is echt niet okee. In het algemeen willen meisjes niet zo 'opgejaagd' worden en komen ze voor elkaar op als ze weten hoe vervelend en gestoord hij doet.
Karen
Dat idee hadden we zelf ook al. We willen niet das ze geïsoleerd wordt door zijn gedrag, het is niet haar schuld. Ik denk inderdaad dat we haar er heen laten gaan en haar op het hart drukken dat terug gaan naar hem geen optie is. Ze had zelf al een goede vriend gevraagd (die de situatie kent) bij haar in de buurt te blijven, maar aan de andere kant wil ze volgens mij ook heel graag contact met hem. En dan doen haar vrienden ook weinig natuurlijk.
Op school kan hij haar niet opwachten. Hij werkt (normaal gesproken) hele dagen en onze dochter komt met een schoolbus meteen uit school naar huis.
inderdaad die beste vriend
Nodig die beste vriend bij jullie thuis uit en bespreek met zijn allen de situatie en vraag of hij op haar kan letten bij het feest. Desnoods nog met wat anderen.
De confrontatie
Dochter had zo'n stalkende schoolgenoot. Maar ze heeft het eerlijk met hem uitgesproken en na wat grensgedoe, wel contact geen contact, Ik beantwoordde de telefoon en de deur als hij ineens langs kwam, heeft hij nu zelf besproken dat hij haar blokt van zijn contacten omdat hij zich anders niet kan beheersen. Gewoon om afstand te maken.
Maar ze kunnen elkaar gewoon op school tegen komen en na school met de rest gaan chillen, alleen hij verwijderd zich zelf als hij voelt dat hij weer ingezogen wordt.
Pfff
En het gaat gewoon verder. Onze dochter heeft ons gezegd dat ze geen relatie meer met hem wil, in ieder geval niet nu.
Ze zei ook dat ze weer met hem praatte op Facebook, maar dat hij al aan het veranderen was. Hij zou weer gaan werken en ging ook weer eten.
Wij vertrouwden het niet en we hebben haar facebook gesprek met hem gelezen. Normaal doe ik dat echt niet, maar ik vertrouwde het gewoon niet.
En wat ik las.... ik werd niet goed. Hij is gewoon verder gegaan met het gestalk, ondanks dat wij hen verboden hebben met haar te praten.
Hij schrijft werkelijk waar alleen maar dat hij van haar houdt en dat ze weer samen komen. En zij houdt toch zeker ook van hem? Ooit komt ze bij hem terug, dat weet hij zeker, ook al wil ze niet. Hij zegt dat ze het zelf nog niet weet, maar dat ze echt wel terug gaat. Hij heeft haar ook verteld dat hij zichzelf had opgesloten op de badkamer en het kwam er op neer dat hij er een einde aan wou maken. Hij zei eerst dat hij het haar niet wilde vertellen, maar hij gaf wel zoveel hints dat ze er om moest vragen.
Zijn ouders zijn boos op ons, heeft hij haar verteld. Die begrijpen niet waarom wij het contact verbieden. Hij wil met ons praten. Dat wij hem hier niet willen hebben, komt niet aan, hij verzint wel wat.
Onze dochter moet van hem de gesprekken wissen, omdat we niet mogen weten dat hij met haar praat. Hij heeft haar ongeveer honderd keer zijn liefde verklaard en dat het leven zonder haar geen zin heeft voor hem. Ook zegt hij haar aller- allerbeste vriend is, in de korte tijd dat ze 'pauze' hebben, daarna is ze weer zijn partner.
Onze dochter moet stiekem haar tablet mee naar boven nemen, zodat wij niets kunnen zien en hij wil haar stiekem ontmoeten.
Het feest dit weekend gaat hij ook heen, dan wil hij haar zien.
Ik weet het echt niet meer......
Zijn ouders
Geloven jullie echt wat hij over zijn ouders zegt? Misschien schrikt hij zich een hoedje als jullie die ouders confronteren met de mailtjes die hij aan jullie dochter stuurt en vraag meteen of zij het zo fijn vinden als hun dochters zulke brieven krijgen met dat een jongen er een eind aan wilt maken etc. Ik denk dat die ouders het niet eens weten wat hij haar brieft.
ik zou het wel weten. . .
bel die ouders op en wel heel snel. Of ze nou het erg vinden of niet, je moet ze eerst spreken en dan kun je pas vervolgstappen bepalen.
Of ga met je dochter langs bij hun huis.
gr Angela
Dubbele boodschap
Je moet je dochter zeggen dat ze rigoreus met die jongen moet kappen. Niet meer bellen, verwijderen van Facebook, alles. Jammer dan als ze een tijdje niet op gelegenheden kan komen waar hij ook is.
Als ze contact met hem blijft houden zal hij hoop blijven houden. Wat die jongen doet is niet gezond, maar je dochter heeft die jongen tot nu toe geen aanleiding gegeven om te denken dat hun relatie kansloos is. Ze heeft drie keer met een ander gezoend en is steeds bij hem gebleven, ze houdt nu contact met hem, ik kan me ergens wel voorstellen dat die jongen ondanks vreemdgaan of het uitmaken hoop blijft houden.
skik
Mijn ouders
Ik had ooit op die leeftijd ook zo'n vriendje. Ik had het uitgemaakt en toen werd het drama, inclusief dreigen met zelfmoord en dat soort chantage.
Mijn ouders hebben zijn ouders gebeld en een heel goed, verstandig gesprek gehad met elkaar. Sindsdien was het gestalk over.
Ik weet niet precies wat er is gezegd, maar ik begreep dat hij zijn ouders ook de dolste verhalen over mij had verteld.
Nu was alles weer in de juiste verhouding gezet. Ik was geen meisje dat opgestookt werd door haar ouders, maar een meisje dat liever geen verkering met hem wilde en vervolgens met extreem ludduvudu werd geconfronteerd. De ouders konden blijkbaar de jongen toen goed opvangen en het gestalk eindigde acuut.
O jee
Blijf een goede communicatie met jullie dochter behouden.
Wanneer jullie haar verbieden om met hem om te gaan, zal zij juist wel naar hem toegaan. Want hij zal ook de juiste dingen over jullie zeggen waardoor hij de "goede" in het verhaal lijkt.
Confronteer haar met de feiten en vraag haar of ze zelf niet aanvoelt dat er iets niet in de haak is met hem. Vraag haar haar gezond verstand te gebruiken en om feiten na te trekken:
- als hij echt iets aan zijn hart had, was hij naar een dokter geweest. Ze moet maar eens op het internet naar "hartaanval" zoeken. Dan weet ze ook dat hij tegen haar gelogen heeft.
- hij belooft haar niet te controleren maar toch blijft hij het doen. Weer een leugen
- vond je dochter het normaal dat hij haar 200 sms-jes stuurde?
- laat je dochter naar bewijs vragen dat hij inderdaad naar de noodarts geweest is, dat hij inderdaad niet gaan werken is, ...? 95% Kans dat het weer een leugen is
- zou het echt waar zijn dat hij zich opgesloten heeft in de badkamer? Of was het ook een leugen?
- kent zij zijn ouders? Laat haar eens vragen of zijn ouders boos zijn op jullie? Die mensen weten waarschijnlijk niet eens wat er afspeelt en zullen uit de lucht komen vallen! Weer een leugen meer
- en nu zet hij jullie dochter ook al aan om tegen jullie te liegen?
Hoe voelt je dochter zich bij al deze feiten? Hij liegt haar voortdurent voor. En jij zal dat blijven doen.
Ze had een relatie en ze kuste andere jongens. Waarom? Vond ze hem niet leuk meer? Was ze niet meer verliefd? Natuurlijk vertrouwt hij haar niet meer. Maar gedroeg hij zich ook al wantrouwend voor dat ze die jongens kuste? En dan had hij geen reden om haar niet te vertrouwen? Hij zal haar nooit vertrouwen, met of zonder reden!
Hij chanteert haar ook. Hij krijgt zijn zin niet dus hij krijgt een hartaanval, hij gaat zelfmoord plegen, hij wordt ziek. En dat is HAAR schuld. Dat wil hij haar toch doen geloven. Het is ZIJN schuld! Hij reageert niet goed wanneer hij zijn zin niet krijgt. En nu zijn het daden om medelijden te wekken. Die daden zullen nog veranderen naar slagen en schoppen, wurgen en andere agressiviteit.
Hij benadert haar vrienden. Het is toch HAAR schuld dat hij zich niet goed voelt? Zijn het haar vrienden wel? Want ZIJ voelt zich ongelukkig door hem? Vertellen ze hem dat ook? En dat hij beter bij haar wegblijft als hij haar niet gelukkig kan maken?
Pas als je dochter haar gezond verstand primeert boven haar gevoelens, zal ze tot inzicht komen. Ze is jullie dochter toch? En jullie verstand zal toch wel ergens ook bij haar (verstopt) zitten?
Ik raad wel aan dat jullie haar ook vragen altijd iemand bij haar te hebben. Een onschuldig ogend gesprek kan altijd uitdraaien tot een handgemeen. Die jongen kan exploderen als hij zijn zin niet krijgt.
Als ze haar verstand helemaal terug krijgt :
tegen hem zeggen : Het is gedaan. Laat me met rust. Bel of sms me niet, stuur me geen berichten meer via fb of andere fora. Laat mijn vrienden geen berichten meer overbrengen en volg me niet.
Als hij dan toch zou stalken, kun je een andere gsm-nummer vragen en de vrienden vragen deze niet aan hem door te geven.
Alles van hem blokkeren op sociale media.
En als hij op straat volgt --> politie.
Maar heb een beetje vertrouwen in haar. Blijf met haar communiceren en blijf haar zeggen hoe graag jullie haar zien. Ze weet het uiteindelijk allemaal wel maar ze moet er zelf ook naar willen handelen. En pas als ze een beslissing genomen heeft, steunen jullie haar daarin.
Ik was 18 toen ik deze ervaring had.
Mijn vriendin was 39 toen zij haar ervaring had.
Dikke knuffels
aanvulling
Zware kost voor een meisje van deze leeftijd, maar misschien kan ze toch eens een boek als "Als hij maar gelukkig is" of "Het Monsterverbond" lenen uit de bieb. Over "foute partners" en manipulatief gedrag. Wel samen lezen, want het is pittig en ze zal misschien in de ontkenning gaan!
geen hoop meer geven!
'Onze dochter heeft ons gezegd dat ze geen relatie meer met hem wil, in ieder geval niet nu.'
Dat lijkt lief en meelevend, maar zo komt er nooit een eind aan. Zij houdt de deur op een heeel klein kiertje en dat houdt bij hem de hoop levend.
Sterkte
Hallo Privé,
Ik volg deze draad met veel interesse. Heb vroeger ook een manipulatieve vriend gehad, incl. zelfmoordpoging. Gelukkig is de relatie na 4 jaar geëindigd. Het heeft me erg veel verdriet gedaan en het was moeilijk om weer een nieuwe relatie aan te durven gaan. Ook dat duurde 4 jaar.....inmiddels ben ik gelukkig getrouwd met een lieve man en 2 puberdochters rijker, ik krijg dan ook de rillingen van jouw verhaal. Ik hoop zo dat je dochter van deze knul afkomt, en wel heel snel. Tevens houd ik ook mijn hart vast voor mijn dochters en hoop dat ze nooit zo'n figuur tegenkomen. Lieve Privé, je hebt er niets aan maar ik wens je veel sterkte en er brand hier een kaarsje voor jou en je dochter....
Bedankt
Bedankt voor de reacties.
Ik weet echt niet wat ik er aan moet doen. Ik lees haar facebook berichten en hij stuurt haar nog steeds iedere dag berichten, allemaal van dezelfde aard.
Jullie hebben wel gelijk, onze dochter blijft hem antwoord geven (niet uitgebgreid en lang niet op alles, maar toch), waardoor hij hoop blijft houden. We hebben haar al gezegd dat niet meer te doen, maar zij zegt dat ze alleen maar gewoon met hem wil praten.
Maar goed, op deze manier kan hij natuurlijk nooit van haar loskomen, dat begrijp ik wel.
Ik heb het idee dat ze zelf niet helemaal klaar met hem is. Tegen ons zegt ze dat ze absoluut geen relatie meer wil, maar ik heb ook gelezen dat ze tegen een ander zei dat ze hem terug wil. Dat heeft ze gezegd tegen de jongen die haar zou helpen op het feest zaterdag. Goede vriend, kent het verhaal en volgens onze dochter denkt hij er net zo over als wij. Maar ik zag dus dat ze tegen hem gezegd heeft dat ze haar vriend terug wil en dat hij toen zei dat ze dan maar met hem moest gaan praten. Ze heeft die jongen ook gevraagd ons te beloven dat hij op haar zou passen, ook als hij dat niet zou doen, omdat ze anders niet weg mag.
Ik vind het echt een rotsituatie. De jongen negeert onze verzoeken niet meer tegen haar te praten totaal en onze dochter liegt ons schijnbaar ook voor. Ik kan haar daar eigenlijk niet meer confronteren, want dan weet ze meteen dat ik haar berichten heb gelezen. En ik ben zo ontzettend bang dat ze haar vertrouwen in mij kwijt raakt.
Ik weet ook niet zeker of ik alles wel gelezen heb, omdat hij dus zei dat ze de berichten tussen hun moest verwijderen. Ik heb haar te verstaan gegeven dat als ik er achter kom als zij dat doet, ik haar heel facebook afsluit en ze voorlopig niet meer op internet komt. Maar ja, ik kan dat natuurlijk niet controleren.
Iemand vroeg of hij echt wel bij die arts is geweest. Dat geloof ik wel. Dat deed hij ten tijde van hun verkering al. Kon zomaar ziek worden, had hij weer last van zijn hart en moest hij weer naar de dokter of ziekenhuis. Kan natuurlijk aandachttrekkerij zijn en dast zou me niet verbazen, maar zijn ouders gaan er in ieder geval in mee.
Dat hij steeds weer begint en dus liegt, weet onze dochter wel. Alleen kan ze de verleiding schijnbaar niet weerstaan om toch contact met hem te zoeken of op hem te reageren. Gezond verstand gebruiken kan erg moeilijk zijn als je vijftien bent.
Hij is inderdaad niet gaan werken, want hij is de godganse dag online op facebook en als onze dochter thuis is, schrijft hij haar meteen. Hij is zelfs online, dus vandaag is hij weer niet gaan werken, ondanks dat hij gezegd had dat wel te zullen doen. Hij zou gisteren weer heen gaan, maar alleen omdat hij onze dochter ontfutseld had dat ze misschien er over na zou denken als hij zijn leven op zou pakken. Toen zei hij dat hij voor zijn droomvrouw alles deed en hij zou weer gaan werken. Gisteren moest hij niet werken, maar naar school en dat heeft hij dus gedaan, maar voor zover ik weet, is hij nu weer gewoon thuis.
Onze dochter kent zijn ouders, ze kwam daar regelmatig thuis en ze waren dol op haar. Zijn moeder is wel eens boos op haar geweest toen ze het in haar hoofd haalde op een avond in het weekend wat anders te gaan doen dan met haar zoon. Een echte vriendin was bij haar vriend en ging niet met anderen weg. Hij zal het dus niet van een vreemde hebben. Ik geloof ook wel dat ze nu boos zijn. Hun zoontje wordt pijn gedaan en aangezien hij altijd zijn zin krijgt, moet en zal dat nu ook gebeuren.
Onze dochter heeft op het moment geen telefoon, die heeft ze een paar weken geleden kapot laten gaan. Ze wil natuurlijk een andere, maar ik zit daar niet zo op te wachten. Want dan heeft ze hem op whatsapp en heb ik helemaal gen controle meer over. Nu moet ze het doen met de minuten op onze computer of telefoon. Als ze zelf weer een telefoon heeft, gaat hij van de vroege ochtend tot de late avond stalken op whatsapp, dat weet ik zeker. Dat deed hij al toen ze nog verkering hadden.
Er wordt gezegd dat we vertrouwen in haar moeten hebben. Dat wil ik ook wel, maar dan rent ze meteen naar hem terug. En dat willen haar vader en ik pertinent niet. Maar zij weet niet wat wij allemaal weten en dus kan haar nu moeilijk opeens domweg verbieden hem op facebook te houden of naar het feest te gaan.
jee
Jullie zijn nu zelf meegezogen in deze idiote toestand. Wat ontzettend vervelend allemaal.
Volgens mij is er idd maar eentje die een eind kan maken aan deze toestand en dat is je dochter.
Blijkbaar is ze er niet klaar mee, en blijkbaar geeft hij haar nog dingen die ze ergens kan gebruiken. Het is natuurlijk ook best vleiend wat hij doet.
Daar was ik me als puber in een vergelijkbare situatie niet van bewust, maar achteraf zie ik dat wel. Verschil met situatie van mij was wel dat het bij mij om een gewone vriend ging. Nooit iets gehad en dat wilde ik ook niet. Maar de vriendschap wilde ik toch niet kwijt. (Ook gezamelijke vriendengroep etc)
Het was voor mij, achteraf gezien, ook wel soort van spel. Het is óók spannend en vermakelijk. Echt achteraf bezien hé, op moment van was ik ervan overtuigd dat ik er alles aan deed om het te stoppen. Maar ik denk dat ik dat niet deed, hoe vaak ik ook met hem gepraat heb (het praten alleen al voedde natuurlijk) en ik flirte zeker niet met hem. Maar hoewel ik veel klaagde bij iedereen was het verder helemaal
niet zo erg. Het was gewoon een gegeven dat die vriend zo deed, jarenlang.
Ik weet niet, volgens mij is het het beste als jullie afstand nemen. Nu zitten jullie op de een of andere manier óók in *het spel*. Jullie vervullen daar nu een rol in. Het bevestigt alleen maar.
Ik zou duidelijk naar dochter zijn; dat je eea afkeurt en er zelf niet meer bij betrokken wilt zijn. Zij zal moeten kiezen of ze hiermee door gaat of niet. Laat haar los, want je kunt haar niet beinvloeden in deze. (Wel, maar vast weer juist de richting op die jij niet wilt)
De aandacht moet eraf. Hij krijgt nu ongelofelijk veel aandacht met zijn gedrag, en je dochter ook. Ik zou proberen alles te gaan negeren en met dochter andere invalshoeken zoeken.
Sarah
Als ze twee, drie jaar ouder was geweest, deden we dat. Maar ze is vijftien en zelf kan ze denk ik niet inschatten wat goed voor haar is. Deze situatie vinden wij verre van gezond en we kunnen niet gewoon gaan toekijken hoe dit zich gaat ontwikkelen. Als het wel fout gaat, vergeef ik mezelf dat nooit.
Bovendien gaat man hem hier never nooit accepteren, als ik hem goed inschat
Ouders
Bel die ouders zonder de verwachting dat je het gaat oplossen, gewoon eens bellen en peilen.
Gr Angela
snap ik
Ik zou hem zelf ook niet accepteren. Maar die grenzen kun je ook gewoon stellen; wij willen niets met hem te maken hebben. De grens voor haar kun je denk ik niet stellen. (Kan wel maar dan moet je er meer bovenop, open kaart met alles, controlerend. Lijkt me ook heel risicovol)
Nu zijn jullie pionnen in zijn spel.
Alles controleren lijkt me inderdaad ook risicovol
Ik vind het nogal wat om er bij een 15-jarige zo bovenop te zitten.
Dat kan juist stimuleren om koppig te zijn als puber.
Zolang je dochter zelf niet overtuigd is, zal zij niet de juiste acties nemen.
Moni
Geloof me, normaal zijn we juist helemaal niet controlerend. Ik zal nooit berichten van facebook of whatever lezen, heb ik ook nooit gedaan. Dat weten onze kinderen ook. Ze weten ook, dat als we het niet vertrouwen, we dat wel gaan doen.
Onze kinderen mogen veel, we laten ze juist best heel vrij, tot op zekere hoogte. Maar dit voelt niet goed, echt niet.
Het is te veel om op te schrijven, maar er is natuurlijk nog wel meer gebeurd, waardoor wij dit gevoel krijgen. Dit is in de loop der tijd ontstaan en deze jongen voelt gewoon niet goed. Ik zou me geen goede moeder voelen als ik haar er niet tegen zou beschermen. Is dit te overdreven van mij?
Overigens
Dat onze dochter niet de juiste acties neemt, is ons duidelijk. Maar moet je soms de verantwoording niet bij je kinderen uit handen nemen en die zelf nemen?
