wat doen jullie pubers in het huishouden?

Overigens

moet ik mijn oudste nog even wat meer recht doen, die doet met regelmaat haar taken uit zichzelf. Maar vaak is het hier wel collectief gemopper op de taken.

Aagje

en de mijne...

15 jaar: elke dag afruimen of inruimen. Als hij te laat aan tafel komt: allebei!
3 x in de week oud papier en plastic wegbrengen
1 x in de week kamer opruimen
eigenspullen altijd opruimen en in vaatwasser zetten
Soms tafel dekken, helpen met koken o.i.d. op vrijwillige basis

taken

Dochter van 12 jaar doet best veel: elke dag tafel dekken en afruimen, met regelmaat vaatwasser uitruimen, elke week stofzuigen en dweilen, eigen kamer opruimen, eigen bed verschonen, eigen kleren in de was doen, eigen schone kleren in de kast, handdoeken opbouwen, soms zakdoeken strijken, op verzoek was in de wasdroger doen of was ophangen, in voorjaar/zomer meehelpen in de tuin, najaar blad helpen opruimen, elk weekend mee helpen bij de weekendboodschappen: meegaan, samen boodschappen bij elkaar zoeken, tas inpakken, winkelwagen opruimen, thuis boodschappen meehelpen opruimen, sowieso eigen rommel opruimen, zelf eigen ontbijt/lunch klaarmaken, 1 keer per week zelfstandig koken en uit eigen beweging helpt ze vaak mee met andere klusjes. Maar: meestal zijn we dan met z'n drieën bezig, wij hebben de opvatting dat als we even samen de handen uit de mouwen steken, we alle drie op tijd klaar zijn en iets anders kunnen gaan doen. Het gaat eigenlijk vanzelf!

An-nA

Hier idem dito! Kids leren alles en kunnen alles maar moeten niks. Zorgen, huishoudelijke taken en verplichtingen hebben ze nog genoeg voor de rest van hun leven. Nu mogen ze zolang mogelijk lekker onbezsorgd kind zijn. Meehelpen wordt gerespecteerd en beloond maar niet verplicht.

zakdoeken strijken?

Zakdoeken strijken? Okee....

niks schema

Hier geen enkel schema. Wel hebben ze enigzins 'vaste taken', de standaard dingen als kamer opruimen, eigen bed afhalen, was in de wasmand, schoonmaken eigen kamer en voor jongste dingen pakken uit berging, containers ophalen/wegbrengen. Voor oudste is het idem dito, maar die moet b.v. booschappen tussendoor doen (dingen die wij vergeten zijn, hahaha), de was ophangen etc.
Dingen als voorbereiding eten/koken/stofzuigen tussendoor/was afhalen/in droger doen/tafel dekken, afwasmachine uitpakken doen ze op 'afroep'. Meestal is dat afhankelijk van ons werkrooster. Als wij allebei laat zijn dan laat ik ze meestal beiden wat doen. De een voorbereiden eten, de ander afwasmachine uitpakken ofzo.
Of de een koken, de ander de tafel dekken/boodschapje doen.
Ook wil ik nog (ja het is erg hé? kindermishandeling....) dat ze zélf zien wat er gedaan moet worden.
Dat laatste vind ik denk ik het belangrijkste.
Daarom ben ik ben ik ook geen voorstander van: 'vaste schema's'.
Want je leert er alleen maar van hoe je die ene specefieke taak moet uitvoeren en wel op vast commando. Niet wánneer je die nu het beste kan doen. Wij verwachten gewoon dat áls zij thuis zijn en de was hangt buiten, het begint te regenen, dat ze die er op eigen initatief afhalen. Ook dat áls ze weten dat we aardappels eten en wij zijn te laat dat ze ze alvast schillen of dat ze koffie zetten als het koffietijd is en we nog druk zijn met boodschappen.
Ik denk dat dat ook meer voldoening geeft aan de uit te voeren taak.
Want je kiest er op dat moment zelf voor...ook al is het ingegeven door omstandigheden. Ik denk dat het heel veel leuker is om die aardappels zelf te schillen omdat je er tijd voor hebt en weet dat ze dat op prijs stellen dan op 'vast schema'. Dat roept veel meer weerstand op....Wij doen ook niet zo héél erg moeilijk als het 's een keer niet lukt om dat klaar te hebben ook al zijn we laat...
Ze kunnen hierbij dus enigzins rekening houden met hun eigen aktiviteiten. Ook al verwachten we dat oudste die aardappels schilt vandaag en zij blijft hangen bij een vriendin omdat ze nog zoveel te kletsen hebben en dus is ze gelijk met ons thuis, dan maakt dat niet zoveel uit. Mits ze dat niet elke keer doet Dan schilt zij en maak ik de boontjes schoon tegelijkertijd. Als ze b.v. beiden te laat waren om die was er af te halen en alles is nat door de regen dan appen ze meestal dat ze te laat waren of ze zeggen het als we thuis komen...
De dingen die ze als 'vaste taak' hebben doen ze grotendeels uit zichzelf. Jongste heeft daar nog wel wat aansturing voor nodig (15) omdat ze het anders dag na dag uitstelt. Dus die zeg ik meestal als het mij uitkomt: "hup ga opruimen die kamer en schoonmaken, als ik boven zuig, zuig ik je kamer ook even mee, oke?" en dan komt t meestal we in orde.
groeten albana

albana

Het werkt blijkbaar bij jullie maar ik weet zeker dat dit in de meeste gezinnen absoluut niet zou werken. De meeste ouders zijn al blij als hun kind niets vergeten is mee te nemen naar school of van school en thuis de dingen doet die moeten (deur op slot, lichten uit, verwarming uit etc).

Verder is het natuurlijk helemaal niet zo dat jouw kinderen meer vrijheid hebben want ze schillen de aardappels als ze tijd hebben. Helemaal niet. Die aardappels worden pas geschild als ze zelf ontdekt hebben dat jullie laat zijn en dan heb je niet nog 4 uur de tijd om die aardappels te schillen. Als ze van tevoren wéten dat ze altijd op dinsdag de aardappels moeten schillen omdat ze dan al om half 3 thuis zijn: dan heb je tenminste de keuze wanneer je dat doet.

Als je moe thuiskomt van je 12 km fietsen en even lekker wil gaan liggen dan sta je toch niet blij de was af te halen omdat je moeder zo dom was om niet 's ochtends even op buienradar te kijken. Hier hangt gewoon altijd de was op zolder

toch wel

Wij zijn denk ik toch net zo'n gezin als albana. Mijn kinderen zijn iets jonger, 17 en 14. Ik denk dat het ook vooral werkt als de kinderen hun eigen belangen zien. Als we te laat eten omdat niemand nog aardappelen geschild heeft moet je niet zeuren dat je te laat bent voor de zwemtraining oid.
En na 12 kilometer fietsen is de was even van de lijn halen echt geen ramp hoor. Of een naar de winkel fietsen. Sowieso moeten ze met de hond uit als wij niet thuis zijn.
Ach en als ze een keer een tijdje wat minder doen vind ik ik het ook geen ramp. Ze doen een andere keer wel weer iets meer. En als ik ze het vraag is het meestal ook niet echt een probleem, tenzij ze erg veel huiswerk hebben.
Ik ben ook niet zo van de strakke planning, dus om 7 uur eten ipv 6 uur is prima. Tenzij er gesport wordt, maar dan moet diegene zelf ook even meedenken!

Mach

Wij hebben hier ook helemaal geen planning, ik wil graag dat ze elk weekend een stofzuiger door de eerste verdieping halen, om en om doen ze onze slaapkamer en ook dat gebeurt niet elk weekend.

Maar als je weet dat de meeste mannen niet kunnen schoonmaken op een manier als 'kijken wat er nodig is, zien wat er moet gebeuren' dan kun je dat al helemaal niet van de meeste pubers vragen. Wat is er mis met bellen of de aardappels even geschild kunnen worden in dat soort gezinnen?

Verder is er niets mis met schema's in een huishouden later, je merkt vanzelf wel dat je dat los kunt laten of niet. Ik snap in dat kader niet eens waarom je vast een werkster laat komen, ik doe ook wat nodig is en zo veel uur als een werkster bezig is haal ik vaak niet eens

Het nadeel van veel mensen in een huis is dat je al vlug je minder verantwoordelijk voelt voor het geheel. Als ik een vage, algemene boodschap geef dat ik wel wil dat de aardappels voordat ik thuis kom geschilt zijn dan gaat niemand dat doen want ze denken dan oh maar dat kan x wel doen of x doet het niet dus doe ik het ook niet. Als ze al zover doordenken want in de praktijk vrees ik dat ze gelijk vergeten dat die aardappels geschilt moeten worden.

Uit zichzelf aan van alles denken zou heel ideaal zijn maar mijn kinderen doen dat helaas niet erg goed. Daarom werken vaste taken beter; ze bepalen zelf wat ze doen en wanneer ze het doen maar er is wel iets waar zij helemaal zelf verantwoordelijk voor zijn en dat maakt terugkoppelen ook wat makkelijker.

hoeft niet voor elk gezin hetzelfde te zijn toch?

Hier werkt het bij de gewone dagelijkse klussen prima om daar niet te veel taken en regel in te hebben. Ik heb dochters, misschien is dat anders dan jongens. en een man die niet tegen volle wasmanden en aanrechten kan, ook heel praktisch!
Ik heb trouwens wel eens per week een hulp in de huishouding die de wc douche en keuken een keer goed doet, dat scheelt natuurlijk.
Bij ons zouden vaste taken gewoon niet zo goed werken. Iedereen doet spontaan genoeg. En we zijn gauw tevreden.
Als dat anders was en als ik een hele fanatieke poetster was en dat ook van de rest zou eisen zou het niet gaan.
Ieder gezin heeft zijn eigen evenwicht.

netjes

Toen ik nog alleen woonde had ik het supernetjes. En een werkster. Nu geniet ik maar van de rommeligheid. Het hoort erbij als je opgroeiende kinderen hebt. Ik zie er niet naar uit dat ze allebei de deur uit zijn en geen rommel meer maken. Dan is het vast weer heel netjes, maar ook heel stil.

misschien is het ook een gevolg van

Het 'niet werken' hier verhaal van enkelen geloof ik pas als je het geprobeerd hebt. Verder denk ik dat het niet schematisch werken ook al niet zou werken hier omdat wij onregelmatig werken. Het is dus elke dag weer de vraag wie er het eerste en laatste thuis is en zelfs wie er mee eet.
Bij mij thuis gingen mijn ouders er trouwens nét zo mee om. En ook daar werkte het toen wij pubers waren. En mijn ouders werkten beiden in het onderwijs, dus stukken regelmatiger dan 'late diensten' werken, ze aten in ieder geval elke dag thuis.
De enige standaard regel in het verhaal is dat diegene die het eerste thuis is/uit is die voorbereidingen doet.
Op dagen dat het allemaal 'krap' is bespreken we het meestal ergens een dag of 2 dagen van tevoren. Meestal tijdens het eten. Maar dat zijn meestal geen concrete bindende afspraken. Het is meer van: "denken jullie eraan dat ik woensdag pas 18.30 uur thuis ben en papa dan late dienst heeft en jij naar sport moet en om 18.50 uur weg moet fietsen?" Zoiets. En dan zegt man b.v. dat hij 's morgens het vlees wel vast kan klaarmaken en jongste dat ze wel bij thuiskomst alvast kan schillen en daarna naar gym en oudste dat zij het dan wel zal koken zodat we gedrieën meteen kunnen eten om 18.30 uur zodat oudste ook op tijd weg kan. En dan ruim ik alles af.
Is dat vlees dan niet gebraden dan ziet eerst jongste dat en daarna oudste en zullen ze toch een oplossing daarvoor moeten verzinnen.Ze halen wat anders dat sneller klaar is, of jongste appt oudste of ze dat mee kan nemen van de winkel als ze thuiskomt, zulke oplossingen.
Ik sta soms verbaasd hoe inventief ze soms dingen oplossen.
Zelfs het menu staat niet altijd vast. Er is iets voor morgen en overmorgen en iedereen bekijkt wat vandaag t eens wordt.
Zo gaat het ongeveer. En ja dan spreken ze papa daar wel op aan en die zal er dan w.s. ook een verklaring voor hebben.
En omdat het ons soms in het honderd loopt, mogen ze dat zelf ook natuurlijk.
Maar de meeste dagen laten we het onafgesproken, nu kan dat wel. In het begin ooit niet. Maar ondertussen zijn ze wel zover.
Dan gaat het vanzelf. Omdát ze nu snappen dat het huishouden doen zo werkt. Dat dingen tijd kosten, die je soms niet hebt, dat het anders niet op tijd klaar is enzo. Dat als de was natregent het wederom gecentrifigeerd moet worden en daarna nog weer s in de droger. Dus is het morgenochtend niet schoon en droog.
Nee daar geven ze mij niet de 'schuld' van omdat ik zo dom was om het buiten te hangen. Zowiezo is het al niet 'mijn' taak. Het is 'onze' was toevallig. Dus ook 'onze' taak.
Wat een rare denkwijze zeg van die kinderen om je moeder daar de schuld van te geven. Ook een nogal onge-emacipeerde denkwijze om eerlijk te zijn. Dat je dat pikt zeg en eraan meewerkt....zucht.
Net zo als dat mij de kriebels over de rug gaan als ik hoor dat kinderen verzuchten dat hun 'ouders' (of moeders nog erger) die en die broek niet schoon hebben op tijd.
Vreselijk. Ook denk ik dat er dan nog héél wat op te voeden is als je kinderen zo denken.
groeten albana

ach

Ik ga uit van het principe: 'als een kind iets moet leren dan leert het supersnel'. Ik heb dus ook nooit moeite gedaan met eten met mes en vork op te jonge leeftijd. Eens hebben ze door dat dat netjes is en kunnen ze het binnen een week. De tijd er voor ga ik niet verspillen en geef ze een lepel.

Ik heb ook prima het huishouden doen geleerd terwijl mijn moeder gewoon thuis was en zelf de was wel van de lijn haalde en de aardappels kon schillen. De meeste mensen van onze generatie hadden thuisblijfmoeders en ik ken er geen één die zo dom is om 's ochtends de was buiten te hangen en vervolgens te gaan werken terwijl het wellicht zou kunnen gaan regenen, alleen omdat ze zulke slimme kinderen hebben dat die wellicht wel op tijd zijn om het binnen te halen

Zoals ik al zei: onze was hangt op zolder en ik geloof niet dat mijn kinderen zich het later 2x laten gebeuren dat ze een was laten natregenen. Dat bedoel ik met supersnel leren als je het nodig hebt.

Ik werk ook niet met lijstjes overigens maar ze zien hier tenminste dat hun vader boodschappen doet, kan kopen, zuigen, stoffen, en vooral de was doen en opvouwen. Ik denk dat ze daar al genoeg van zullen leren voor later! Ze zien dat het niet vanzelf gaat en ze hebben een moeder die het normaal vindt dat mannen de was opvouwen (ik las elders dat dat ook al raar gevonden wordt....).

Snap albana's principe

Maar denk dat het erg kind afhankelijk is. Hier zou ik het niet durven vragen van oudste. Hij overziet dat soort dingen gewoon echt niet, wil het wel. We zijn ermee aan het oefenen maar dan wel overzichtelijk. Ik zou hem echt tekort doen als ik hem zou aanpakken als Albana beschrijft. Dus, geloof me; geprobeerd maar deze 12 jarige jongen is er (nog) niet aan toe. Jongste steekt trouwens anders in elkaar.
Dat het een gezamenlijk ding is heb ik wel, als je wilt dat die broek schoon is of ik iets anders doe dan ga je daarover rustig in overleg en zou het zomaar kunnen dat je zelf iets moet doen

12 jaar

12 jaar is ook echt wel te jong om dat te overzien...dat gaat zó snel nog niet. Het is een proces dat je langzaam moet opbouwen, een verandering die je stukje bij beetje verder laat gaan.
Hier waren ze allebei met 14/15 zover. Je begint met hun kamer en dan wat algemene dingetjes erbij (beddegoed afhalen, de droger s aanzetten, de afwasmachine aanzetten etc.etc.) En niks kwestie van dat ze dat nog niet kunnen. Tuurlijk kan een kind van 12 wel zelf de afwasmachine aanzetten. Mijn lieve help, ze kennen alle software van willekeurig elk digitaal ding en dan zouden ze een eenvoudige afwasmachine niet kunnen aanzetten als die vol is???? Dat is een eitje echt waar. Ze moeten alleen even leren dat het oók hun taak is. Dat is alles, niet de handeling an sich, die is zo simpel. En daarvoor hoef je het ze alleen maar een aantal keren te zeggen en het wederom uit te leggen dat het tóch écht handiger is dat zij dat simpele karwijtje in 1 minuut even doen als jij er niet bent.
En geloof me, het is heel veel prettiger als je thuiskomt na je werk en dat soort dingen zijn gewoon door gegaan. I.p.v. dat je dan meteen wéér aan de slag kan gaan, met alles wat is blijven liggen in die 8 uur dat je werkte en wél is aangevuld en bevuilt doordat de kinderen er wel waren.
En dat gebeurd als ze gaan puberen. Want dan begint de tijd dat zij wel thuis zijn en jij niet. En je huis dus ook vol is met medehuisgenoten en aanhang die helaas pindakaas niet op je kunnen rekenen als jij op je werk bent. Dus kan jij ook niet zien dat het brood alwéér op is omdat ze nu eenmaal bijzonder erge honger hadden en ook niet dat ze mee-eters hadden meegenomen om daarvan te eten en ook niet dat dus alweer die afwasmachine vol is. En aangezien het aantal huismoeders tegenwoordig niet zo heel erg groot is, is het heel handig als je daar een alternatief voor hebt in de vorm van zij zelf. Die dan uitzichzelf bedenken dat er brood uit de vriezer moet en de afwachmachine aan, zodat niet jij na je werk voor dat voldongen feit staat en je man ook niet, maar thuiskomen en even kunnen bijkomen i.p.v. meteen heen en weer te gaan rennen.
Ik denk dat het feit dat mijn moeder al geen huismoeder was meespeelt. Bij ons thuis ging het hetzelfde. En ik had vrienden/vriendinnen die daar met open mond naar keken, dat ik dat allemaal al kón....sjee zeg. En dat mijn moeder dat goed vond, ook dat, hahahaha. Een erg groot voordeel was dat ik zo ook mijn eigen inbreng in het geheel had en me er ook veel volwassener door behandeld voelde. Ik vond die anderen maar 'kinderlijk' dat ze niet eens hun eigen thee konden/mochten zetten en zich dan zelfs verplicht voelden om die dan bij hun moeder op te drinken want ja die had het gezet. Dat 'gemopper' op taken herinner ik me ook totaal niet, ook niet van mijn broers en onze kinderen doen het ook niet, of zelden. Alleen als we er dagen lang niet zijn met etenstijd. Maar dan is het meer in de trant van 'ongezellig' dan omdat ze dan zelf moeten koken. Het is ook gewoonweg géén 'taak', het is dat moet gebeuren rond die tijd. Door wie er ook is op dat moment. En dat is voor ons allemaal hetzelfde.
groeten albana

Maar

Wat is er mis met regels als: je zet de afwasser aan als die vol is? Waarom zo krampachtig roepen dat je geen regels hebt en dat je wil dat je kinderen zelf zien wat er moet gebeuren als bijna elke vrouw klaagt over het feit dat niemand dat kan? Jij draait het om door te zeggen dat iedereen het kan leren maar je kunt het ook aanpakken door gewoon het in een regel te gieten. Dat is voor veel pubers veel makkelijker te hanteren.

Dit werkt bij jou maar ga echt niet denken dat dat bij iedereen werkt als je het ze maar leert. Dat kan in sommige gezinnen jarenlang een enorme frustratie geven en waarom zou je je daar doorheen jagen als ze het, als ze op zichzelf wonen, in 2 wk aanleren? Je trapt er echt geen twee keer in hoor dat je denkt dat de wasmachine wel zelf aangaat en de was ophangt.

You are missing my point

De vaatwasser aanzetten kan die van twee ook, die weet precies welke knopjes. Daar gaat het dus niet om. Het gaat in mijn voorbeeld om het te kunnen zien dan iets nodig is. En daar hebben volwassenen al onderling meer of minder talent voor en bij kinderen zie ik dat nog extremer terug. En zoals ik al schreef, ja er wordt aan gewerkt maar wat wanneer vind ik per kind anders. En missch verwacht ik technisch dan wel meer overzicht van de meid van 8 (in mijn voorbeeld) dan die jongen van 12. Want andere "talenten". En ons geval heeft die jongen meer instructie nodig, stap voor stap. Slimme jongen hoor, maar dit soort dingen zijn niet zijn ding. Dus ik vraag kind gericht een bijdrage, prins- en prinsessen gedrag komt er hier ook niet in, maar ik leg geen dingen op waar ze niet aan toe zijn.
Ik geloof sowieso niet zo in "one size fits all" opvoeden. Daarom vind ik het zo leuk om hier te lezen, doe je nog ns ideeën op van anderen of niet

regels en schema's

Ja hoor als jij het een 'regel' wil noemen 'je zet de vaatwasser aan als het nodig is' vindt ik het prima. Maar ik ken zat kinderen/pubers/jongvolwassene die dan zeggen : "O, maar dat doet mijn moeder/vader altijd...."
Wat ik belangrijk vind in het verhaal is dat wij ons niet druk hoeven te maken met schema's die van tevoren uitgedacht zijn. Wat een werk lijkt me dat zeg....En schema's vind ik toch nog weer wat anders dan zoals jij het noemt 'regels'. Dan is de standaard/basis regel hier : 'wie het eerste thuis is en/of de meeste tijd heeft, doet de basisdingen uitzichzelf.' Daar draait het denk ik om.
Lijkt me uitermate vermoeiend dat je vanaf werk moet gaan bedenken dat die vuilnis aan straat moet of het oud papier en het ze nog moet voorkauwen of vragen ook....Alsof ze je een plezier doen omdat ze 'jullie taak' overnemen i.p.v. dat je daar met z'n allen woont en dus allemaal je steentje kan bijdragen.
groeten albana

tja

Het is gewoon een manier van denken Albana. Je wéét toch dat op dinsdag de groene bak naar buiten moet en op vrijdag de grijze? Je hoeft toch niet op je werk te gaan bedenken dat dat nog moet en dat je dat moet voorkauwen? Wat is er mis met een lijstje waarop staat dat op vrijdag X de bak aan de straat zet en op dinsdag Y als dat in jouw gezin past? Ik wed dat dit in de meeste gezinnen meer zekerheid geeft dat de bak buitenkomt dan als je het maar vrij laat en er vanuit gaat dat de kinderen het zelf wel bedenken. Ik ben de enige die aan de voorkant het huis verlaat, dus daar waar de bakken staan dus daar ga je al.

Voor de duidelijkheid: wij HEBBEN niet van die regels en schema's omdat ons huishouden prima rolt maar zonder dat mijn kinderen zelf bedenken dat de aardappels geschild moeten worden, de vuilnisbakken naar buiten moeten op di en vr en de was binnen gehaald moet worden bij regen en de afwasmachine aan moet.

Wat denk je nu werkelijk dat jouw kinderen voor voorsprong hebben als ze op zichzelf komen te wonen op mijn kinderen? Een week? Twee weken? Hoe lang duurt het om te bedenken dat als je zelf de wasmachine niet aan zet dat niemand anders dat doet? Hoe lang duurt het om te bedenken dat als je zelf de vuilnisbak niet buiten zet dan niemand anders dat doet?

Waar ligt het aan dat jouw vriendinnen niet zelf thee durfden of konden zetten? Gewoon de noodzaak bestond daarvoor niet maar dat wil niet zeggen dat ALS die noodzaak komt ze dat niet binnen heel heel heel korte termijn leren of denk je werkelijk dat als die moeder een maand in het ziekenhuis zou liggen de was niet gedaan wordt, er geen thee wordt gezet en niemand iets te eten zou krijgen?

de huishouding

Ik weet niet anders dan dat op mijn werk de huishoudelijke activiteiten altijd een hoofdpijndossier waren.
In de psychiatrie kon men daar dan uren over vergaderen. Ik weet nog als ik weleens een collega daar op aansprak dat dan de bekende opmerkingen waren dat men het gewoon niet zag.
Toen een aantal kantoorafdelingen ingrijpend gerenoveerd waren kregen we allemaal een keuken met een afwasmachine. De meeste afdelingen stapelde het servies zich op.
Mijn ideaal is ook wel dat als je ziet dat er wat moet gebeuren dat diegene die dat ziet dat dan ook doet. Maar dat blijft toch een soort utopia.
Ik had een afspraak met een collega die vroeg begon. Ik zette de afwasmachine aan voor ik laat weg ging en ruimde de laatste kopjes er nog even in, de vroege collega haalde de afwasmachine leeg en deed de kopjes in de kast. Geen gezeur wiens beurt het was, we deden het gewoon zelf even. Wij zagen het.

pfff, regels en opvoeden

want uiteindelijk gaat het allemaal dat ze zelfstandig zijn wanneer ze het huis verlaten. In mijn ervaring is het belangrijk dat ze eigen verantwoordelijkheden hebben, waar ze ook op aangesproken worden. Van jong af aan, en veel voorbeelden zijn al genoemd. En als een taak niet volbracht is - dan heeft dat dus een consequentie. straf dus. niet leuk als opvoeder, maar wel nuttig.
en alleen de leuke klusjes doen in huis is in mijn idee niet nuttig, er zijn tenslotte in het leven ook vervelende klussen. en die moeten net zo hard gedaan worden.
wij hebben ze wel wat inspraak gegeven welke taken ze op zich zouden nemen (varierend van koken tot boodschappen doen tot vuilnisbakken buiten zetten tot broertje van a naar b rijden tot stofzuigen en dweilen en gras maaien, verzin ze maar!) maar er wel op toegezien dat alles eerlijk verdeeld werd over ons alle vier. en dat werkte. als er maar wel een consequentie was (nee, je kunt de auto niet lenen, nee, wifi is afgezet voor vanavond, etcetera).

ozzieozzie

Nou, de bijdrage van de kinderen aan het huishouden gaat er voor mij echt niet in de eerste plaats om dat ze verantwoordelijkheden en zelfstandigheid voor hun volwassenheid ontwikkelen. Ik heb er wel vertrouwen in dat dat goed komt.... Het gaat mij er om dat we met ons gezin een huishouden hebben waar vijf mensen en twee banen een plek moeten krijgen en als de kinderen niet naar vermogen mee doen, komt alles alleen op ons neer. En dat vind ik niet nodig, aangezien het grootste deel van ons leven om hen en hun bezigheden draait.

Aagje