Wat is er met ons meisje?
Het gaat even niet zo lekker met onze dochter van bijna 15.
Vorige week maandag is ze voor het eerst ziek thuis gebleven met in eerste instantie klachten als buikpijn en misselijk. Ze gaf aan het afwisselend warm en koud te hebben dus wij dachten dat ze een virusje zou hebben.
Toen ik later die dag thuiskwam van werk lag ze onder een dekentje op de bank. Ik vond haar ‘tam’, maar goed, als je niet lekker bent dan kan dat. Ze zei dat ze niet goed kon aangeven wat er aan de hand was en hoe ze zich voelde.
Dinsdag is ze ook thuis gebleven, woensdag wilde ze zelf naar school voor een paar belangrijke lessen. Deze lessen heeft ze gevolgd en is daarna weer naar huis gekomen. We hebben haar de rest van de week thuis gelaten om haar wat rust te geven. Vandaag is ze terug naar school gegaan, maar nu ook onderweg naar huis.
Inmiddels lijkt duidelijk dat ze niet ziek is in de zin van een virus o.i.d, maar is het naar ons idee meer iets mentaal. Ze geeft aan dat ze niet goed weet wat er aan de hand is, en ook niet goed te kunnen zeggen wát ze precies voelt. De sparkle lijkt even een beetje weg bij haar. Ze is stiller dan normaal en wat meer in zichzelf gekeerd. Normaal wil ze altijd afspreken met vrienden en vriendinnen, wil ze overal bij zijn en aan meedoen, maar gister zei ze dat ze geen zin heeft om af te spreken met mensen.
Ze is afgelopen week wel mee geweest boodschappen doen. Er zijn 2 keer vriendinnen geweest en haar beste vriend is haar komen opzoeken. Afgelopen zaterdag had ze een feestje van hem, maar gister heeft ze heel de dag in bed gelegen. Nu was ze ook gister ongesteld geworden, dus dat speelde in elk geval gister een rol in haar bui en gedrag, maar omdat wij onze dochter niet kennen zoals we haar vorige week gezien hebben, baart het me wel zorgen. Zorgen maken zit wel in mijn aard, maar ik voel me dus niet fijn bij de situatie.
Ik heb net even overleg gehad met de huisarts en die zegt dat we het nog even moeten aankijken.
Wie herkent dit van zijn/haar puber en wat heb je gedaan om hem/haar weer terug te krijgen naar ‘normaal’?
Tja het kan van alles zijn. Ook iets heel privé zoals anticonceptie. Misschien is er een spiraaltje gezet. Misschien een morning afterpil waarover ze niets wil vertellen en de huisarts ook niet. Daar kun je je best ellendig van voelen allemaal. Maar ja, het blijft bij speculeren. Ik zou haar lekker vertroetelen en iets leuks ondernemen. Samen wandelen leidt vaak tot mooie gesprekken. Of samen ergens heenrijden, samen ontbijten en zelfs samen klussen kan goed werken.
Bedankt voor je bijdrage, maar ze is 14. Kans lijkt me niet heel groot dat ze een spiraal heeft laten plaatsen of naar de dokter is geweest voor andere anticonceptie en ze is nog niet seksueel actief.
Edjekroketje schreef op 01-12-2025 om 18:37:
Bedankt voor je bijdrage, maar ze is 14. Kans lijkt me niet heel groot dat ze een spiraal heeft laten plaatsen of naar de dokter is geweest voor andere anticonceptie en ze is nog niet seksueel actief.
Voor zover jij weet sexueel actief.
Je zal de eerste en de laatste niet zijn die denkt dat hun kind nog niet sexueel actief is terwijl ze dat wel zijn.
Zoals al ik al eerder zei, misschien weet ze echt niet wat er is en heeft ze even rust en ruimte nodig. Al die gevoelens als puber kunnen ook pittig zijn.
Maar als je denkt dat er wel concreet iets is, dan zou ik ook rekening houden met zoiets als sextortion. Afpersing met naaktbeelden en dergelijke dus. Daar schijnen nogal wat jongeren onder te lijden. Geen idee of er zoiets aan de hand is maar de schaamte is dan enorm en dat lijkt me heel erg naar en moeilijk om uit jezelf te vertellen.
Wat jij beschrijft lijkt wat op een depressie.
Fijn dat jullie goed contact hebben. Volg haar maar wat en anders toch huisarts.
Heb je zicht op hoe ze slaapt ?
eet ze goed ? Net als anders?
