Wat te doen: vriendin van dochter snijdt zichzelf

Toevoeging

Dochter en vriendin zijn 14 jaar.

In ieder geval iets

Pjoe, ik vind het heftig hoor. Voor zowel jou als je dochter. Ik vind dat je in ieder geval iets moet doen, je kunt dit niet negeren. En ik probeer me voor te stellen wat ik dan zou doen. Ik denk dat het eraan zou liggen hoe de vriendin van dochter is en hoe goed het contact met deze vriendin. Komt ze bijvoorbeeld ook bij jullie thuis? Als dat laatste zo is, zou ik denk ik zelf in gesprek gaan met deze vriendin van dochter.
Kijkend naar de vriendenkring van mijn zoon zou dat niet aan de orde zijn omdat er geen vrienden zijn die hier over de vloer komen anders dan zo nu en dan en dan ook nog steeds verschillende vrienden.
Ik denk dat ik de mentor zou bellen en het 'slechts' vertellen. Nogal feitelijk dus. Waar ik ook bij zou zeggen dat dit vertrouwelijk bij jou terecht is gekomen. En wat mij betreft zou het bellen van de ouders zeker een optie zijn waarbij het lastig inschatten is hoe die zullen reageren. Maar ik zou het als moeder wel zelf willen weten!

dochter

Ik snap dat je dochter bang is om het vertrouwen te beschamen, maar misschien dat het ook tijd is dat dochter aan vriendin aangeeft dat ze dergelijke 'geheimen' niet voor zich kan houden.

Misschien kan dochter het dilemma waar jullie mee zitten delen. Dochter wil het vertrouwen niet beschamen. Maar als dit eskaleert wil ze ook niet achterblijven met het gevoel dat ze iets had kunnen doen en dat nagelaten heeft. (en ik kan me stiekem voorstellen dat het doorsturen van een dergelijke foto een schreeuw om aandacht is).

In zo'n gesprek kan dochter misschien aangeven dat ze vriendin zelf de kans geeft om hier hulp bij in te schakelen (vertrouwenspersoon, huisarts oid) en dat dochter anders over xx tijd aan de bel gaat trekken.

Zoals ik mijn kinderen probeer mee te geven. Alleen 'leuke' geheimen kunnen geheim blijven. Vervelende dingen mag je nooit geheim houden of van een ander verlangen dat hij ze geheim houdt.

niet voorbij laten gaan

Ik heb in mijn naaste omgeving, mijn vriendin, meegemaakt dat 2 leden uit een gezin een zelfmoordpoging hebben gedaan en een derde (mogelijk kopieergedrag) zichzelf in de polsen heeft gesneden.Achteraf zei mijn dochter dat ze de berichten van de tweede uit het gezin al zo vaag vond. Maar uit die berichten kon je niet weten dat ze er serieus een eind aan wilde maken. Ik heb daar zelf ook nog naar gekeken. Het zag er uit als een wat depressieve stemming dat wel.
De vriendin van jouw dochter geeft minder vage signalen af. Wie weet is het een vorm van aandacht vragen, maar neem dat nooit zomaar aan en hoe ver ze daar mee gaat kun je nooit voorspellen. Neem het dus serieus. Ook als je dochter de enige is die het weet, zal ze door de zure appel moeten bijten en dit aan iemand móeten melden. Beter ruzie met een levende vriendin dan levenslang een schuldgevoel over een dode vriendin.

Met kaaskopje eens

Ik zou de vertrouwenspersoon op school bellen. En de ouders, afhankelijk van hoe ik die ouders ken.

Zeker niet negeren

Dit is precies waarom je kinderen leert dat ze niet-leuke geheimen niet voor zichzelf mogen houden. Deze vriendin zit met ernstige problemen die ze zelf niet kan oplossen. De manier om haar mentale pijn even te verzachten is zichzelf snijden. Dit in combinatie met zelfmoordgedachten duidt op een mogelijke persoonlijkheidsstoornis zoals borderline. Maar het kan natuurlijk ook iets anders zijn. Hoe dan ook, de oplossingen die ze nu zoekt, zijn niet de juiste, ze zijn gevaarlijk. Ze heeft hulp nodig. Hoe sneller ze behandeld wordt, hoe groter de kans op succes.

Bevestiging

Dank voor jullie reacties, het bevestigd voor het grootste deel hoe ik er over denk.

Het meisje heeft een andere vriendin met wie ze heel veel om gaat maar die vertrouwt ze niet omdat ze alles doorvertelt op school. Van onze dochter weet ze dat dat niet gebeurt. Ik denk dan ook dat ze de enige is die hiervan op de hoogte is.

Het is een leuke, spontane meid, zoals ik haar tot nu toe ken, ik denk zelfs een beetje ondeugend maar op een goede manier. Ik denk niet aan borderline ofzo, dat gaat me nog iets te ver.
Waarschijnlijk heeft ze de randen van het internet gebeuren nogal opgezocht, ze heeft veel online contact gehad met een jongen in een andere plaats. Dat is kortgeleden blijkbaar niet helemaal goed gegaan en ze heeft hem geblokt. Maar via een andere weg heeft hij haar veel verwijten gemaakt en hij spoort haar nu aan om zelfmoord te plegen... En ook met wat klasgenoten is er wat aan de hand maar dat is me niet duidelijk.

Het liefste zou ik haar ouders op de hoogte stellen omdat ik dat in hetzelfde geval ook graag zou willen. Maar ik ken ze helemaal niet en wil ook het meisje zelf de kans geven om iemand te zoeken die ze vertrouwt. Misschien dat ik het via onze dochter kan spelen (maar waarschijnlijk durft ze dat niet) en anders via een vertrouwenspersoon op school inderdaad.

Wel heel naar allemaal, ik heb er een slechte nacht van gehad.

Misschien een kleine leugen.....

Je dochter zou tegen vriendin kunnen zeggen dat haar moeder per ongeluk de foto heeft gezien. Ze kon er toen niet onderuit om te zeggen wie het was.
Haar moeder vindt nu dat een volwassene hiervan af moet weten. Ze gaat de vertrouwenspersoon op school informeren of de ouders of een andere volwassene die vriendin zelf mag aandragen.
De keus van wel/niet informeren is door haar moeder gemaakt, niet door dochter.
Zo is je dochter niet 'schuldig' en ligt het besluit duidelijk bij jou. Vriendin kan hoogstens wat invloed uitoefenen.

niet dochter laten liegen

Als je bovenstaand advies opvolgt zou ik niet dochter laten liegen maar het zelf doen.

Er vanuitgaande dat vriendin wel eens langs komt. Nodig haar (via dochter) uit en zeg dat het bij jullie gebruikelijk is dat jij de mail/watsapp/faceboek berichten van dochter af en toe doorleest, dat je iets alarmerend tegen kwam en dat je daar actie op zult ondernemen.

niet dochter laten liegen

Als je bovenstaand advies opvolgt zou ik niet dochter laten liegen maar het zelf doen.

Er vanuitgaande dat vriendin wel eens langs komt. Nodig haar (via dochter) uit en zeg dat het bij jullie gebruikelijk is dat jij de mail/watsapp/faceboek berichten van dochter af en toe doorleest, dat je iets alarmerend tegen kwam en dat je enerzijds een luisterend oor wilt bieden, maar daar ook actie op zult ondernemen.

Dit kan je zelfs nog doen terwijl dochter even boven/op de WC oid zit.

Mijn centen

Ik vind het waarschijnlijk, dat dat meisje die foto aan je dochter heeft gestuurd, met een reden. Ze wilde laten zien dat het 'echt' is. Ik leg het uit als een roep om hulp.
Volgens mij is het zo, dat het bij 'snijden' zo is, dat genezen het beste gaat, als er in het begin hulp wordt geboden. Hoe langer het duurt, hoe moeilijker om 'ervan af te komen'.

Ik hoop dat iemand die erachter komt dat mijn dochters of zoons zoiets doen, dat niet negeert. Ik hoop dat diegene dan mij, of bijvoorbeeld een vertrouwenspersoon op school, in seint. Dit meisje heeft hulp nodig, dat lijkt me wel duidelijk. Niets doen lijkt me gevaarlijk.

Ik denk dat ik de vertrouwenspersoon van de school zou bellen, geen namen zou noemen, maar eerst advies zou inwinnen. Op grond van wat die zegt, zou ik dan haar in vertrouwen nemen, of naar de ouders van het meisje gaan, of het meisje zelf confronteren en aan haar vragen naar wie je toe mag gaan met jouw informatie.

Ik zou niet gaan liegen, want dan stap je zelf in de wereld van schaamte en geheimen, waar het meisje zelf al in verwikkeld is. Ik zou gewoon eerlijk zijn: dit is te belangrijk, dit kunnen we niet negeren en daarom heb ik....

vertrouwenspersoon

Vanuit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat er een duidelijk verschil is tussen zelfmoord willen plegen en jezelf pijn willen doen. De vriendin van jouw dochter laat het laatste zien en ik denk dat daar hulp op moet komen. Zeker ook omdat ze haar lijden duidelijk zichtbaar maakt door er een foto van op te sturen. Dit is duidelijk een schreeuw om hulp waar iets mee moet.

Ik zou als moeder-van-een-vriendin zelf buiten schot blijven. De oplossing van Hanne zou ik zelf geloof ik niet kiezen. Ik kan me voorstellen dat dit meisje er geen behoefte aan heeft om met haar vriendins moeder dergelijke intieme dingen te bespreken. Ik had het zelf in die periode in elk geval afschuwelijk gevonden.

Ik zou inderdaad school inlichten en het probleem aan de vertrouwenspersoon voorleggen. Compleet met alle problemen die dit voor jouw dochter meebrengt. Hopelijk hebben zij een verstandige oplossing en weten ze hoe het meisje geholpen kan worden zonder dat het vertrouwen tussen jouw dochter en haar vriendin geschaad wordt.

Naar je dochter toe zou ik benadrukken dat het goed is dat zij jou hierover heeft ingelicht. Dit zijn geen problemen die zij zelf het hoofd moet bieden en ze moet met haar zorg bij jou terecht kunnen. Ik zou haar adviseren haar vriendin te blijven steunen, in contact te blijven en als vriendin een luisterend oor te bieden.

Ouders

Het kan ook nog zo zijn natuurlijk dat de ouders de oorzaak zijn. Een bekende van dochter heeft anorexia en snijdt ook. Jeugdzorg is bij het gezin betrokken, volgens het meisje krijgt zij regelmatig van haar vader alle hoeken van de kamer te zien. Dochter laat soms twitterberichten zien van haar. Dan schrijft ze gewoon: zo weer een paar klappen gehad. Op het moment dat ik het hoorde waren gelukkig al instanties ingeschakeld, anders had ik het ook niet zo goed geweten. Van die klappen kan natuurlijk ook nog fantasie zijn.

Een goede vriendin?

Net als veel moeders hierboven zou ik willen dat het mij vertelt werd als anderen iets dergelijks over mijn dochter wisten.
Er worden hier een paar dramatische voorbeelden aangehaald, van soortgelijke gevallen in een totaal verstoorde thuissituatie, dat kan maar hoeft niet het geval te zijn. Wellicht kan je dochter daar meer over vertellen.
Als dit meisje een goede verhouding heeft met haar ouders en het meisje is een goede vriendin van je dochter kun je ook overwegen kennis te maken met de moeder en haar uit te nodigen onder het mom van kennismaken. Mocht je vertrouwen hebben in de situatie dan kun je het de moeder vertellen.
Je kunt je zorgen over de suicidaliteit van het meisje ook voorleggen aan de hulplijn 113, daar zitten mensen met verstand van zaken. Feit is dat suicide regelmatig voorkomt onder (jonge)pubers en in veel gevallen is het kind niet in beeld als "probleemgeval" of bij de GGZ. Ik zou het zeker serieus nemen.

maakt niet uit

Hoe en wie je wat vertelt, maakt niks uit. Maar doe er wel iets mee. Toen het met mijn dochter vergelijkbaar slecht ging, kreeg ik van vriendin van dochter een alarmerende mail. Diezelfde dag nog heb ik hulp geregeld, ik was aardig in paniek van het bericht.
Maar wie het nou aan wie vertelt, daar kun je lang over na gaan denken, maar er moet gewoon hulp komen. Gisteren nog.

Wat er nu toch gebeurd is!!

De afgelopen dagen zijn er meer vriendinnen bij betrokken geraakt die wisten wat er ongeveer aan de hand was. Samen met 2 andere vriendinnen heeft dochter hier vanmiddag overleg gehad over wat te doen. Ze maakten zich zorgen en waren bang dat vriendin zichzelf iets aan zou doen en daar zouden ze niet mee kunnen leven.
Ze besloten toen om naar de ouders te gaan om uit te leggen wat er aan de hand was. Ik was super trots op deze meiden!

Ze zijn meteen gegaan. De vader kwam aan de deur, deed erg onaardig, geloofde helemaal niets van hun verhaal en deed de deur weer voor hun neus dicht. Meiden verbijsterd natuurlijk. Daarna zijn ze online in contact gekomen met vriendin en ze ontkende alles, dat er niets aan de hand was en stuurde foto's van haar armen waarop niets te zien was! Daarna een berichtje dat ze de vriendschap had willen testen!

Nou, de vriendschap is getest: weg vriendschap dus.

Uiteindelijk dus toch nog een trieste afloop, maar niet op de manier waarop we dachten dat het had kunnen aflopen...

Hmm, toch wel echt?

En nu blijkt het toch wel echt te zijn... zegt ze tegen dochter via whatsap. Pff, dit is wel een toestand geworden zeg.

Ik heb vanmiddag zelfs nog met de vertrouwenspersoon op school gebeld. Ik heb nu het idee dat er tussen de vriendinnen wel het een en ander uitgesproken moet worden, met iemand van school erbij. Want dit gaat niet goed zo.

Hoe dan ook

Zit dit meisje erg ingewikkeld in elkaar. Volgens mij kun je dit alleen maar opvatten als een schreeuw om hulp. Ik hoop dat de vertrouwenspersoon hier iets mee kan.

Aparte reactie van vader trouwens.

dapper

Wat een dappere meiden zeg, je mag wel trots zijn op je dochter! De reactie van de vader doet me wel denken dat daar meer aan de hand is. School moet meteen worden ingelicht, lijkt me. Die hebben hopelijk meer/betere ingangen tot het gezin.

Raar

Heel raar verhaal van die vader. Vandaar ook mijn eerdere reactie, het lijkt erop dat er inderdaad thuis iets niet helemaal in de haak is. Gelukkig dat nu de vertrouwenspersoon op de hoogte is, dit is niet de verantwoordelijkheid van die meiden. Wat een toestand, sterkte.

Chrissie

Heeft ze ook aan je dochter het in real live laten zien dat ze heeft zitten snijden?. Misschien heeft ze wel plaatjes van internet geplukt en die verzonden om zo aandacht te krijgen?. Je schrijft n.l niet dat je dochter of vriendinnen het echt bij haar gezien hebben. Dus dan zou die reactie van die vader ook niet zo gek zijn. Draagt ze altijd lange mouwen, ook al vallen de mussen dood van het dak, dan is er wel wat aan de hand denk ik. Zou dit maar eens met dochter bespreken.

Niet gezien, maar wel herkenbaar

Nee, ze heeft het niet laten zien maar had de volgende dag wel een verband om haar arm. Ze gedroeg zich ook anders naar vriendinnen toe en maakte toespelingen maar wilde niets concreets vertellen. Ze verwees alleen naar mijn dochter met de woorden: 'zij weet het'.
De avond voor ze de foto verstuurde heeft ze bij mijn dochter (via WhatsApp) aangegeven dat ze over zelfmoord dacht. Daarom schrok ze ook zo ontzettend toen ze die foto zag.

Ze heeft de foto later ook aan vriendinnen laten zien en aan de armbandjes te zien waren zij er ook van overtuigd dat het van de betreffende vriendin was...

Ik kan me op zich wel voorstellen dat de vader ongelovig was, maar zelf zou ik ze niet zomaar weggestuurd hebben. Hij kent ze goed genoeg om verder een gesprek met ze aan te gaan. En te kijken waarom ze dit deden. Maar goed, het blijft vervelend, vriendin blijft draaien in haar verhaal en geeft geen duidelijkheid over wat er nu precies aan de hand was/is en lijkt niet te beseffen wat dit voor haar vriendinnen teweeg heeft gebracht.

Of het nu wel of niet echt is

maakt denk ik niet meer uit. Of het meisje vraagt 'gewoon' om aandacht, of het is echt alarmerend, zaak is dat het meisje die aandacht krijgt. Dit is te groot voor de vriendinnen én voor hun ouders. Hier moet echt professionele hulp bij komen. Ondertussen gewoon aardig blijven tegen het meisje lijkt mij, hoe stom haar reacties ook over kunnen komen op de vriendinnen.

Chrissie

Wat naar voor je dochter dat die vriendin zo naar haar verwijst. Is het verband er al af?. Natuurlijk had ze de volgende dag een verband om haar arm. Ook al zou het vake zijn kon ze na het laatste gesprek met je dochter toch niet anders dan met verband om haar arm op school komen ?. Ik twijfel aan de echtheid van het verhaal van die vriendin.
En tussen "snijden" en "krassen" zit wel het verschil in deze zaak lijkt me. Als ze echt heeft gesneden zal ze naar de h.a of E.H zijn geweest en daar vanuit ook wel hulp hebben gehad en weten die ouders er natuurlijk ook van ze is nog minderjarig.

info

Op OOL staat een verhaal van een vader van wie de dochter zichzelf beschadigt. Dat vind ik wel verhelderend. Ik begrijp dat het vaker voorkomt dan je denkt.
Hoe 'normaler' je ermee omgaat hoe beter, het kan nogal hardnekkig zijn. Het kan door grote problemen komen of door ontwikkelingsstoornissen als autisme, maar ook door onbestemde pubergevoelens. Het is moeilijk om ermee op te houden. Afleiden kan helpen en alternatieven aanbieden maar je kunt het niet zomaar stoppen.
http://www.ouders.nl/artikelen/mijn-kind-snijdt-zichzelf

Krassen

Het waren naar mijn idee toch krassen, wel een hele arm vol. Ik vermoed dat het in dit geval een beetje aandachttrekkerij was, eerlijk gezegd. Maar dat ze de gevolgen wat onderschat heeft. Onze dochter heeft er genoeg van en heeft op dit moment geen behoefte meer aan haar vriendschap helaas. Ik vind het wel sneu voor vriendin maar kan begrip voor dochter opbrengen, zij heeft toch met haar te maken, ik sta maar aan de zijlijn.

Vriendin komt naar mijn idee uit een stabiel gezin, dochter vind haar ouders altijd erg aardig. En ik vind vriendin altijd erg vrolijk, vriendelijk en beleefd. Misschien toch onbestemde pubergevoelens inderdaad.

Psychologie van de kouwe grond

Ik denk dat je het onder 'verslaving' kunt rekenen. Het geeft een goed alternatief voor het rotgevoel wat je in je hoofd hebt. Net als drank of drugs. Werkelijke pijn is in dat geval altijd nog beter dan psychische pijn. Ik dénk dus dat het belangrijk is om te weten hoe lang iemand het al doet. Is het kort, dan kan de nieuwe gewoonte misschien sneller de kop ingedrukt worden dan wanneer het al maanden gaande is. Begeleiding in wat voor vorm ook, lijkt me hoe dan ook noodzakelijk. Zo te lezen betwijfel ik of de ouders dat willen of kunnen en ik hoop dan ook dat er van buitenaf hulp komt.

Verhalen

Mijn pleegdochter zou zomaar de vriendin van je dochter kunnen zijn: de meest ongelooflijke verhalen en altijd wel iemand aan de deur die erin trapte en die serieus een gesprek met mij wilde over wat dochter nu weer verteld had. Nou ja, ik liet ze wel binnen. Gaf ze zelfs een kopje koffie. Maar ik weet ook dat ik er doodmoe van werd, elke keer weer iets anders ontdekken over wat ze nu weer voor verhalen aan het maken was. Met soms grote schade voor andere kinderen. Later vond ik dat nog het meeste lijken op GBS (geen-bodem-syndroom), wat op latere leeftijd 'borderline' gaat heten. Wellicht kun je wat tips en/of herkenning vinden als je hierop gaat googelen.

Tsjor

Chrissie

Dat is goed te begrijpen dat je dochter er genoeg van heeft. Ze weet immers ook niet goed wat ze er mee aan moet!. Natuurlijk is dat sneu voor die vriendin. Als blijkt dat het toch allemaal nep was dan kan ze heel wat vriendschappen schrappen. Met 14 jaar overzie je dit natuurlijk nog niet.
""Misschien toch onbestemde pubergevoelens inderdaad."". Of zich niet gehoord voelen in de vriendinnen groep en dan zo iets gaan doen of faken om zo heel veel aandacht te krijgen. Dat zou wel triest zijn.