Weinig behoefte aan anderen

Nou

Hier een zoon, precies hetzelfde verhaal, maar ik vind hem niet sneu. Het is zoals het is.
Misschien omdat ik het van mezelf herken; ik kreeg pas echt vrienden toen ik ging studeren.

Als je dochter kieskeurig is

zoals je dat zegt, heb ík de indruk dat het een bewuste keuze is dat ze met weinig leeftijdsgenoten omgaat. Wat noem je kieskeurig? Dat ze maar weinig vrienden heeft, of stelt ze wel erg hoge eisen aan gezelschap en een vriendschap? Of is kieskeurig eigenlijk een verkeerd woord en is ze verlegen? Of is ze jong voor haar leeftijd. Je praat in termen als 'kindje' als je het hebt over kinderen die rond haar eigen leeftijd zijn.

Ik had in mijn eigen klas leuke klasgenoten, waar ik gewoon mee omging in de klas, maar zowel op de lagere school als de mavo had ik één échte vriendinnen in een klas boven mij. Daar ben ik ook heel lang bevriend mee gebleven, met de vriendin van de mavo ben ik nog steeds bevriend.

Het niet automatisch sneu is dat je dochter bijvoorbeeld maar een vriendin of twee op zijn hoogst kan 'handelen'. Voor haar voelt dat misschien wel net zo 'vol' als bij een ander met 5 vriendinnen. Als je dochter wel contact heeft met een meisje en het daar leuk mee heeft, kan dat gewoon genoeg zijn. Lekker overzichtelijk. De snelste manier om daarachter te komen is door met haar te praten. Vraag hoe ze het zelf ziet.

en...

je moet ook voordelen willen zien van deze kritische houding van je dochter. Ze weet waarschijnlijk heel goed wat ze wil, gaat niet zo maar overal mee akkoord, is waarschijnlijk vrij zelfstandig en zal minder last hebben van groepsdruk zoals haar leeftijdsgenoten die zo nodig overal bij moeten horen?

Tevreden

Ze vindt het zelf geen probleem, ze heeft een meisje uit een andere klas om bij te zitten in de pauzes en nog twee vriendinnen van de basisschool. School is interessant en ze is blij mee. Veel liever alleen zelfs dan bij kinderen die ze niet leuk vindt. Het zit echt 100% in mij, dat ik al die meiden dan bij elkaar zie giebelen op een ouderlunch en zij houdt zich (zelf dus, best welkom) afzijdig.

Van groepsdruk heeft ze nul last inderdaad.

Dank voor de relativering!

Te vroeg

Het is al gezegd: er kan nog zoveel gebeuren.
Dochter zit nu in de derde klas, en er is al heel wat verschoven in vriend(innen) clubjes. Overigens is ze ook kieskeurig.
Ze heeft nu 2 goede vriendinnen in de klas, en dat is pas sinds eind 2e klas.
(Ze had eerder wel vriendinnen in de klas maar niet zo hecht als dit nu)
Het is al heel wat dat ze al een vriendin op school heeft! Dat heeft niet iedere brugklasser.

Als je het idee hebt dat ze het niet fijn heeft, kan ze dan niet naar de parellelklas?

Zoon hier ook.

Hier een zoon in de brugklas. Beetje hetzelfde verhaal. Hij heeft 1 beste vriend, wel in de klas overigens. Verder nog een jongen en een meisje met wie hij in de pauzes zit. En dat was het wel. Ik ben er overigens al blij mee, want op de basisschool was het, zeker het laatste schooljaar veel minder.
Zoon zoekt ook bijvoorbeeld geen aansluiting in zijn voetbalteam. Hij speelt met hen samen, maar verder heeft hij met zijn teamgenoten geen contact buiten de voetbal.
In het weekend thuis is hij het liefst alleen. Heel soms belt hij een vriendje of spreekt hij af als hij door iemand gebeld wordt. Even zo vaak zegt hij dat hij geen zin heeft.
Zoon is overigens wel heel geliefd bij anderen. Ook al wijst hij soms vriendjes af omdat hij geen zin heeft, ze blijven hem bellen. En oudere jongens op school vinden hem leuk en grappig. Hij zal absoluut niet snel gepest worden. Dat vindt ik wel erg fijn.
En verder vind ik hem dus helemaal niet sneu. Hij zit nu hij in de brugklas zit veel beter in zijn vel dan op de basisschool.

Tango (ot)

Ik heb al vaker het gevoel, en nu helemaal, dat jou zoon heel erg lijkt op de mijne. Je bovenstaande beschrijving zou ik ook over mijn zoon kunnen schrijven.
Was hij het nou die ook een grote V/p kloof had?

Benniki

Nee, geen grote V/P kloof. Wel een beneden gemiddelde intelligentie. Hij zit nu op VMBO Basis met LWOO. Het is gewoon een bijzonder kind. Ik merk wel dat hij nu op school meer aansluiting vindt doordat hij met kinderen van hetzelfde niveau op school zit. Op wat voor school zit jouw zoon?

Zoon hier heeft helemaal geen vrienden

En daar zit ik best wel mee. Hij heeft er (nu) geen behoefte aan, is ook zeer verklaarbaar vanuit de omstandigheden (het is een iadh-kind, met recente nieuwe diagnose), maar ik zou het hem zo gunnen, iemand bij wie hij zich helemaal op zijn gemak voelt, waar hij lol mee kan hebben en waar hij stoom bij af kan blazen. Maar hij heeft nooit veel sociale contacten gehad, het hoort gewoon bij hem. Op de basisschool maakte ik speelafspraakjes voor hem, kwam nooit uit hemzelf, maar hij vond het wel altijd leuk als ik wat voor hem geregeld had. Zowel bij ons thuis als bij een ander thuis.
Sinds hij op het VO zit (nu 6e jaar) gaat dat natuurlijk niet meer.
We houden wel vinger aan de pols of hij niet gepest wordt of buiten de groep valt, maar dat is gelukkig niet aan de orde. In de pauzes en tussenuren zondert hij zich ook niet af, maar buiten school heeft hij dus 0 contact met anderen. Hij heeft een krantenwijk, doet hij ook niet zo snel contact mee op dus, en verder doet hij incidenteel vrijwilligerswerk. Waar hij dan tegenop ziet vanwege het contact met anderen. Ook online geen contacten, wat je nog wel eens hoort van pubers die graag gamen.

Het lijkt mij, toch ook geen enorm feestbeest, heel erg eenzaam. Maar dat probeer ik natuurlijk uit alle macht niet (meer) op hem te projecteren. Hij is zoals hij is, hij vindt alle contact moeilijk, dus we laten hem lekker. In de hoop dat het ooit, als hij er behoefte aan heeft, vanzelf wel komt.

Hier trouwens wel enorme v/p kloof

maar juist bovengemiddeld intelligent. Zal het vast niet makkelijker maken om gelijkgestemde zielen te vinden.
Dat ik het niet van mezelf herken maakt het wel lastiger denk ik. Man had ook niet veel vrienden, maar toch wel een paar. En daar was het contact heel intensief mee. Samen dagelijks huiswerk maken en zo. Ik had wat meer vriendinnen, maar veel minder intensief, geen beste vriendin of klein hecht vriendinnenclubje, ik kon het met heel veel mensen wel goed vinden.

Respecteer de aard van je dochter

Ze is kieskeurig in contacten en ze heeft er zelf geen last van. Jij vindt het sneu.
Waarom?

Tango, Koffiekop

"het is een bijzonder kind" -dat vind ik ook van mijn zoon. Hij is heel bedachtzaam en empatisch. Fijn dat je zoon nu wat meer gelijkgestemden in zijn omgeving heeft, dat is bij mijn zoon op school helaas niet zo. Hij heeft ook hobby's en doet een sport die verder niemand heeft/doet.
Koffiekop, heeft je zoon een V/p of een v/P- kloof?

Kloof

Hij is heel intelligent maar zijn verwerkingssnelheid is extreem laag. Echt randje hoogbegaafd versus randje zwakbegaafd. Daarnaast ADD. Nee, hij heeft het niet makkelijk.

nog een zoon zonder vrienden

Onze zoon van 17 zal nooit naar vrienden gaan of ze uitnodigen. Op school heeft hij wel vrienden. Hij is intelligent en gevoelig. Ik heb geen idee of er sprake is van een kloof. Hij is in zijn leven twee keer bijna getest op autisme, maar bij observatie daaraan voorafgaand of door naar een ingevulde vragenlijst te kijken, werd eigenlijk uitgesloten dat er sprake kon zijn van autisme.
Mijn man was vroeger helemaal niet zo. En heeft er veel moeite mee. Thuis wil onze zoon het liefst alleen op zijn kamer verblijven. Alleen bij eten komt hij naar beneden. Hoe gaan jullie hiermee om (of hebben jullie dat laatste probleem niet?) Mijn man probeert wil het eigenlijk verplichten om een bepaalde tijd beneden bij ons door te brengen. Ik vind dat zelf een raar idee. Maar omdat ik niet zo goed weet hoe je dan hiermee om moet gaan, lijkt het of ik de zorgen van mijn man niet serieus neem.

Thera

Herkenbaar. Graag alleen willen zijn. Maar gelukkig is zoon hier altijd wel te bewegen om beneden wat te komen eten/drinken of met iets te helpen. Hij is heel meegaand, over het algemeen. Verplichten is meteen zo heftig he, maar wat is nog acceptabel, en wanneer laat je hem afglijden richting kluizenaarschap... lastig om daar een balans in te vinden.

Ik zou aan je zoon proberen uit te leggen dat jullie het gezellig vinden als hij beneden is. Kan hij dan wel doen waar hij zin in heeft, spelletjes op zijn telefoon of zo, of moet hij dan 'verplicht converseren'? Misschien valt daar nog winst te boeken. Is hij wel bij jullie, maar doet hij gewoon zijn eigen dingen. Je kunt hem, zeker als hij geen diagnose ASS heeft, denk ik best uitleggen dat jullie graag weten waar hij mee bezig is. Dat dat geen uithoren is, of controleren, maar interesse. Hij zal daar dan denk ik best in mee kunnen en willen gaan. Veel ligt denk ik ook aan de manier van communiceren. Luisteren jullie/je man echt alleen maar, stellen jullie belangstellende vragen? Of komen jullie met opdrachten, oplossingen, meningen? Sinds ik echt alleen maar belangstellende vragen stel, en daar niet meteen wijze raad aan koppel , gaat het hier beter in ieder geval.

belangstellende vragen

mijn man heeft daar wel moeite mee. Hij geeft het liefst alleen oplossingen. Een klein beetje is hij het nu gelukkig aan het leren. Maar het is wel mede de reden dat zoon liefst op zijn kamer zit. Al weet ik niet hoe het anders geweest zou zijn. Want hij heeft na school ook wel rust nodig.

Ik ben er zelf wel voor dat als hij beneden is (omdat wij dat van hem vragen) dat hij dan mag doen wat hij zelf leuk vind. Mijn man snapt niet dat je niet verplicht kan converseren. Misschien moet ik me erop toe leggen om dat eerst te veranderen.

Dat lijkt me wel ja

Vergelijk het maar met iets eten dat je echt niet lust. Dat lukt misschien een keer, maar daarna niet meer. Het gaat je steeds meer tegenstaan. Dat geldt ook voor verplicht beneden zijn. Dus eersf moet die negatieve lading eraf.

En je man moet zich realiseren dat hij bijna volwassen is. Tijd om los te laten en je zoon zijn mening en wensen te gaan respecteren, je kunt op die leeftijd niet meer eisen dat hij iets doet, maar je kunt wel aangeven wat jullie prettig vinden. En dan onderhandelen. Als volwassen onder elkaar.