Wel of niet bemoeien met school

Wat wil je zelf?

Ik doe met mijn 14 jarige inderdaad: met de vuist op tafel slaan en er consequenties aan verbinden. En het werkt. Maar het kost ook wel wat, namelijk tijd en energie. De vraag is of je dat kunt en wilt opbrengen. En of je kind daarin meegaat of dat dat een huis vol ruzie oplevert. En wat je daar weer van vindt.

Ik denk dat je aan je 17 jarige in ieder geval kunt zien wat het je oplevert als je er niks aan doet. Wil je dat ook voor je jongste?

Hangt van de situatie en van het kind af

Mijn man is altijd erg gepusht door zijn ouders en hij zegt zelf dat hij anders nooit zijn vwo-diploma had gehaald. Ik ben niet erg gepusht, kan me nog herinneren in de brugklas dat mijn vader een keer boos werd omdat ik een 5 had ofzo, de halve klas had een 3 en ik stond gemiddeld een 8 voor alle vakken. Heb toen letterlijk gezegd dat als hij dat nog 1 keertje deed ik alleen nog maar drieen zou halen. Sindsdien heeft hij het niet meer gedaan.
Ik heb het idee dat mijn kinderen een beetje zijn zoals ik, die zien zelf het nut er wel van in. Zoon had wat slechte start van het schooljaar, maar heeft alle onvoldoendes eigenhandig weg gewerkt. Bij hem is de playstation het probleem. Hij bleek afgelopen weekend nog nauwelijks in zijn boek te hebben gelezen waarvoor hij morgen een verslag moet inleveren. Toen ben ik dus wel even boos geworden en heb ook de playstation opgeborgen, die krijgt hij terug als het verslag af is. Is de eerst keer (zit in 3 vwo) dat ik zo'n rigoreuze maatregel heb genomen. Hij vond het nog niet eens erg ook, hij vond het volkomen terecht.

Hulp

Ik heb in de brugklas gestimuleerd, beloond, gepusht en veel geholpen. Iedere dag een huis met ruzie was het gevolg. Zoon vatte werkelijk alles op als bemoeizucht en ik voelde met net een politieagent i.p.v. moeder.
Nu krijgt hij hulp van een "buitenstaander" en de rust is wedergekeerd. Niet dat de hoge cijfers nu binnenstromen maar hij heeft wel zijn werk op orde. Dat was hier de eerste vereiste. Het kost ons een paar stuivers maar het geeft thuis veel rust. De sfeer is stukken gezelliger en we delen weer andere onderwerpen als alleen school, school en nog eens school.
Hij is `s middags laat thuis maar dan is al zijn werk af, Yeah!!!!

Zoeken naar de trigger bij jouw zoon

Ik zou gaan zoeken wat jouw kind triggerd om toch zijn best te gaan doen. Mijn man zegt ook dat hij vroeger beter gestimuleerd had moeten worden, en op de juiste manier, want hij deed ook niets op school. Je moet wel vinden wát dat is bij jouw kind. Mijn man was toendertijd dol op zenden, radio's, antennes dat soort gedoe. Echter hij kreeg de belofte dat als hij een goed kerstrapport had, hij op wintersport mocht. Maar dat boeide hem eigenlijk niet zo, ik denk dat als zijn ouders iets van zendapparatuur in het vooruitzicht hadden gesteld, hij wel harder was gaan werken. Optie 2 had kunnen zijn; als je niet hard genoeg werkt, dan halen we je zendapparatuur weg (vul daar nu computers bijv. voor in) of wat nog een mooie optie is, je kind alvast geven wat hij heeel graag wil hebben, máár wel met de belofte dat hij goede cijfers moet halen, doet hij dat niet, kan hij het weer inleveren.

Zo werkt het denk ik wel, zo zijn wij als volwassenen toch ook? We werken omdat we daar salaris voor krijgen, we houden ons aan de regels van het bedrijf omdat we anders onstlagen worden. Verder in ons dagelijks leven moeten we ons ook aan bepaalde regels houden, bijvoorbeeld verkeersregels, en als we dat niet doen, dan volgt er een bekeuring. En de regels moeten dus wel gehandhaafd worden, en daar heb je als ouders natuurlijk een behoorlijke taak aan, want niet ieder kind doet dat uit zichzelf. (en ook niet iedere volwassene, vandaar dat we parkeerwachters hebben en snelheidscontroles)

Ik zou alsnog iets verzinnen om zoon aan het werk te krijgen. Een goed gesprek samen, structuur aanbrengen in het werk, ook vrijetijds momenten plannen. Heel duidelijk alles in blokken opdelen. Sommige pubers hebben dat nog helemaal niet onder de knie en dan loopt het mis omdat ze anderen wel leuke dingen zien doen en zij dat zelf ook willen (en ze kunnen natuurlijk alles via social media in de gaten houden)

Succes!

Samen afspraken maken

Je kunt van een puber niet verwachten dat hij alle consequenties van zijn gedrag op elk moment van de dag overziet. Maar je moet je ook niet vanuit het niets met van alles bemoeien.

Dus: ga een volwassen gesprek aan. Wat vind je van deze situatie? Wat is je doel? Wat zou ik kunnen doen om je te helpen? Maak daar afspraken over. Bijvoorbeeld eerst huiswerk maken aan de tafel beneden of dat je mag controleren of hij aan het werk is. Als het dan uitloopt op ruzie kun je verwijzen naar de gemaakte afspraken zonder dat emoties de overhand nemen. Mijn ervaring is dat dit heel goed werkt bij jongens.

Praat me er niet van

Onze zoon kon de berg huiswerk in de brugklas ook niet verwerken, het was gewoon té veel én hij was het niet gewend van de basisschool. Na de herfstvakantie ging het helemaal mis. In december hebben we toen de knoop doorgehakt en een huiswerkbegeleider voor hem gezocht. Zij komt bij ons aan huis en is een student geneeskunde. Het is niet zo duur als officiele huiswerkbegeleiding en werkt (minstens) net zo goed. Als je twee kinderen hebt is het sowieso een stuk goedkoper. Ze komt drie dagen 2 uurtjes en het meeste is af én ze leert zoon meteen plannen voor de rest van het huiswerk. kortom geen huiswerk ruzies meer in dit huis inderdaad: YEAH YEAH YEAH!!!!!

Hier ook zo eentje...

oudste (17) zit in de 6e. Nooit blijven zitten. Dus eigenlijk heb ik niet echt veel te klagen

Dit jaar is écht vreselijk; vanaf schooldag 1, loopt hij al van "wil niet, doe ik niet".
Hij doet te weinig. Van de week z'n rapport gehad; een 2 en 2 vieren. (overige 5vakken waren voldoende).

Ik ga hem niet controleren en overhoren etc. Hij is 17; ik vind dat het z'n eigen verantwoordelijkheid is. Het is zijn toekomst.

We hebben wel tegen hem gezegd dat als hij toch nog over gaat dit jaar en doorgaat met een opleiding, dat hij dan een computer krijgt (motivatie praatje). Het deed hem niet veel....

Volgens mij hoopt hij op 1 of 2 vakken te blijven zitten en het volgend jaar over te doen. Volgens hem zou hij dan alleen de vakken hoeven te volgen die nog gehaald moeten worden dus dat zou een lekker relaxed jaartje voor hem worden (in zijn ogen, want daar trappen we niet in; moet gewoon een dagvulling hebben)
(Ik weet niet wat daar van waar is; wij wonen in Spanje, dus dat ga ik eerst nog maar eens navragen).

Maar puberen

Is niet 'vast te pinnen' op een leeftijd. Bij sommigen begint het laat, bij sommigen begint het vroeg. Gemiddeld begint het puberen bij meisjes 1 tot 2 jaar vroeger. Bij meisjes is de start tussen de 9 en 15 jaar en bij jongens tussen de 10 en 17 jaar. Bij jongens is de ontwikkeling ook nog 's langzamer. Meisjes zijn dus 'sneller' uit de puberteit dan jongens.
Het kan dus best dat probleemloze jongens pas op hun 17 de last krijgen van hun puberbrein.
En dan kun je wel zeggen van : "Je bent al 17 hoor.." maar in vergelijking met meisjes lopen ze dán op dat moment 'achter'. Ze nemen verantwoordelijkheid zoals een meisje van 14/15. Je moet ze dus begeleiden zoals een meisje van 14/15.
Natuurlijk niet álle jongens. Maar jongens die pas wat ouder 'last' krijgen van puberkunsten is veel voorkomend. En dan zijn ze op een leeftijd dat de meisjes die even oud zijn er al ongeveer 'vanaf' zijn en zich juist volwassener en serieuzer gedragen.
Oudste (nu 19) heeft 3 leeftijdgenootjes in de buurt. 2 jongens, 2 meisjes. En altijd samen opgetrokken, naar basisschool, naar v.o. Dat ging ook nog prima toen de meiden puberden. De jongens waren nog gewoon zichzelf, zoals ze altijd waren. Ik had wel eens jaloerse gevoelens...als oudste weer een puberkunsten had, dacht ik soms had ik maar een jongen! Zo veel rustiger, en stabieler. En toen werden de meiden 16 en langzamerhand nam het puberen af. De jongens kregen toen juist puistjes...en begonnen ook opstandiger te worden. Het contact tussen de jongens en de meiden werd minimaal. Ze vonden ze kinderachtig, hadden geen geduld voor ze, schamen zich 'dood' voor ze...(voor hun gedrag) en wezen hen (heel vaak terecht) even 'recht' zoals een ouder zou doen.Het gelijkwaardige wat je bij gelijke leeftijden zou verwachten was weg.... Pas nu ze 19 zijn komen ze weer langzamerhand in evenwicht. Laatst kwam oudste thuis na het stappen samen met ze. Netjes naar huis gebracht, zorgzaam waren ze en 'best aardig' volgens oudste...de klik is er dus weer...
De moeder van 1 van de jongens vertelde me dat ze heel wat uit te staan had gehad met zoon...dat ie brutaal was, niet wilde luisteren, zich niks aantrok van de rest van het gezin en zich al helemaal niet voor school interesseerde...Nu schijnt dat langzamerhand weer bij te trekken.
Al die tijd dat ik dus met oudste worstelde...en hij de rust zelve bleef zat het er dus gewoonweg nog 'aan te komen'. En toen oudste puber af was en wij weer in rustiger vaarwater kwamen begon hij pas te puberen.
En écht precies even oud. Ze schelen 1 dag.
groeten albana

Albana

Wat versta jij onder puberen dat je kunt zeggen dat dat bij jongens pas bij 17 jaar zou kunnen beginnen?

Sowieso

Sowieso vind ik dat jouw getallen wat uit de lucht gegrepen zijn en je conclusies over dat meiden er eerder uit zijn ook.

Je zegt dat de start bij meiden tussen 9-15 jaar is en bij jongens tussen de 11-17 en vervolgens verbind je daar de conclusie aan dat meiden er sneller door zouden zijn? Dat kan niet als je zegt dat de start tussen 9-15 jaar is want je zegt niets over de einddatum.

Blijkbaar bedoel je dat een meisje kan puberen tussen de 9-15 jaar en een jongen tussen de 10-17 jaar, nou daar zie ik al graag een bron van (jongens die beginnen met 10 jaar?) maar om vanwege dat ene jaar eerder te zeggen dat meiden er sneller door zijn vind ik ook wat vreemd. Je bedoelt dan waarschijnlijk dat ze eerder door de puberteit zijn dan jongens maar het kan nog steeds even lang duren in het aantal jaar.

Ach getallen p

Ik zou niet zo'n probleem maken over de precieze getallen en bronnen P, ik snap de strekking van het verhaal van Albana helemaal, en denk/vrees dat het hier misschien ook wel zo zou kunnen gaan. Zoon is nu 14 en nog een heel braaf typje, maar goed, dat zou volgend jaar wel eens anders kunnen zijn. Zonen van vriendinnen begonnen ook later dan dochters van vriendinnen. En ik denk dat het ook nog zo kan zijn dat het ene kind (jongen of meisje) 3 jaar in de contramine is en de ander is er met 1 jaar wel weer wat doorheen (qua tegendraads gedrag)

Hier

Met mijn 11 jarige dochter en 14 jarige zoon kan ik alleen maar vermoeden dat Albana gelijk heeft.
Ik heb nog hoop dat oudstes pubertijd/puberteit over wat minder pieken en dalen zal gaan dan die van zijn zus.

Uit handen geven

Ik ben het eens met eerdere adviezen: zoek hulp van buitenaf. Zo houd je de rollen gescheiden en de sfeer thuis nog een beetje gezellig.
n@nny

Puberen en leeftijd (p)

Ik zeg bepaald niet dat jongens met 17 jaar 'beginnen' te puberen. Dat kán....maar net zo goed kan het ook als ze dus 10, 11 of 13 zijn.
Dat jongens 'later' beginnen en de ontwikkeling langzamer gaat is gewoon een feit. Dat al jaren bekend is. Ik heb het zelfs al 25 jaar geleden op school geleerd.
En nee, ik bedoel écht de start van de puberteit.
Net zo als dat je vroeg kan puberen kan je ook laat zijn met puberen. Ergens tussen die leeftijden begint het.
Maar je zal maar net de ouder van of de jongen zijn die pas met 17 begint te puberen...Jijzelf weet ook niet goed 'waarom' je zo doet, je ouders verwachten juist nu, nu je wat ouder bent dat je verstandiger bent.
Wel iets om aan te denken dus als je altijd zo stabiele zoon opeens zo tegen de draad in begint te worden. Ook al heeft hij eigenlijk al de leeftijd om verstandiger te zijn.
groeten albana

Hulp van buitenaf..

... moet je dan wel kunnen betalen... Dat zou hier dus niet gaan.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hasse simonsdochter

Er zijn verschillende manieren van hulp van buitenaf. Dat kan een huiswerkinstituut zijn wat inderdaad best kostbaar is. Maar er zijn ook leerlingen in examenklassen die eerste en tweedejaars kunnen helpen. Of een student die wat bij wil verdienen.
School heeft vaak verschillende adressen voor huiswerkbegeleiding en/of bijles van buitenaf.

Wil40

Studenten kosten ook niet niks.

Ik zou het op de eigen verantwoordelijkheid gooien. Ze moeten het uiteindelijk toch zelf doen.

Worsteling

Ook hier puber die de kantjes er vanaf loopt. Maar ook hier zijn we gaandeweg wijzer geworden en maken we duidelijke afspraken en stellen eisen. In alle opzichten trouwens, dus niet alleen voor wat betreft school, maar ook de taken die we binnenshuis van onze puber verwachten. En dit alles verloopt natuurlijk niet altijd soepeltjes,maar dat blijkt nu eenmaal bij het puberen te horen.