Wie denkt mee? Gedragsproblemen puberjongen 12jr, brugklas

Mijn zoon is opgegroeid zonder vader (ivm huiselijk geweld naar mij). Toen mijn zoon 9 maanden was zijn wij bij vader vertrokken. Wat volgde waren jarenlange doodsbedreigingen van vader naar mij. Veel stress gehad dus....Gelukkig heeft hij nu een stiefvader sinds 3 jaar met wie hij het heel erg goed kan vinden. Mijn zoon was als peuter en kleuter eigenlijk heel vrolijk en onderzoekend, er zat een kop op, maar prima! Vanaf groep 4 werd het lastiger op school. Niet goed luisteren in de klas, vooral moeite met luisteren naar docenten, snel afgeleid door andere kinderen, koppig. Hij heeft toen traumabehandeling gehad (story telling op het huiselijk geweld) en speltherapie. Gedurende de basisschool bleven de problemen met docenten wel bestaan. Niet altijd, maar wel vaak. Docenten vonden hem lastig, want hij luisterde niet, was soms uitdagend naar de docent, was de clown in de klas, in de vrije momenten zoals bij gym was hij vooral van het vrije moment aan het genieten. Dat doet hij nu ook op de middelbare school. Op de basisschool zagen ze ook hele goede momenten, en ook de andere kant van mijn zoon. De rustige kant. Vooral wanneer hij alleen aan het werk was of met kinderen die zelf rustig waren, dan was er niets aan de hand. Dan was hij geconcentreerd bezig, luisterde hij goed. De middelbare school is in september begonnen, maar de docenten mailen mij best vaak over mijn zoon die de les heeft verstoord. Mijn zoon heeft een disharmonisch profiel. Is verbaal erg sterk (IQ90-100) en performaal scoort hij laag (IQ 75-85). Wat vooral moeilijk is, is oorzaak- gevolg wat hij niet goed kan inschatten, dat is veel te abstract voor hem. En daarnaast als hij in "the heat of the moment zit" met activiteiten of met praten/ kletsen dan kan hij niet in één keer stoppen. Dus als de docent zegt nu stoppen, dan lukt hem dat niet. Hij gaat dan eerst nog een paar keer door voordat hij kan stoppen. Thuis zien we dat ook. Als hij een activiteit aan het doen is dan moeten we hem zeggen, je bent lekker aan het gamen, maak je potje nog af, en dan doe je de computer uit. Dit duurt dan wel een paar minuten, of nog een paar herhalingen, maar dan lukt het hem wel. Hij is nu eigenlijk altijd de pineut op school. Hij is zeer beïnvloedbaar door andere kinderen. Dus als ze leuk, stoer en vlot zijn, dan hangt hij erbij en hangt dan de clown uit en komt dan vaak in kleine incidentjes (geen vechtpartijen oid, maar meer incidentjes onderling). De overige kinderen lukt het dan om te luisteren naar de docent en gelijk te stoppen, maar mijn zoon niet. En ik denk dat dit komt, omdat hij én oorzaak- gevolg niet goed kan inschatten (de andere kinderen denken waarschijnlijk oei ik kan nu beter stoppen), en omdat hij niet de rust heeft om gelijk te stoppen. Mijn zoon is op de basisschool geobserveerd door heliomare en zij hebben handelingsadviezen gegeven voor school. Alleen gebruiken niet alle docenten dit. Daarnaast zeggen sommige docenten dat het gebrek aan inzicht maakt dat ze niet meer met hem kunnen werken, met als gevolg dat mijn zoon bijvoorbeeld al niet meer de biologieklas in mag voor een bepaalde periode. Wij weten tot op heden niet hoelang dat is, laat staan dat mijn zoon dat weet. Hij haalt goede cijfers, behalve voor wiskunde niet, maar dat vindt hij heel erg moeilijk (hoofdrekenen was ook moeilijk, beklijft niet). Mijn zoon heeft behandeling gehad, maar aan een tafel zitten, tegenover een behandelaar is veel te cognitief voor hem. Hij vindt dat stom, niet leuk, en krijgt weerstand, en wil niet meer heen. Vooral niet als het ook een jonge behandelaar is van het vrouwelijke geslacht. Een man heeft meer invloed op hem. Hij kijkt op tegen Surinaamse mannen (zijn vader is Surinaams) en Surinaamse cultuur. Hij houdt van voetballen, hij is keeper, vindt het leuk om te stoeien met mijn partner (ook dan wil hij door en heeft moeite met stoppen), hij houdt van vakanties (andere omgeving doen hem vaak erg goed), en alleen is hij een ander kind dan wanneer hij met zijn leeftijdsgenoten is. Laatst hadden we moeder-zoon weekend en dat was super gezellig. Hij mocht bij mij in bed, sliep heerlijk en luisterde super goed. Ook de volgende dag, toen ik met hem meeging, omdat hij scheidsrechter was bij een voetbalwedstrijd voor 8-jarige. Nadat hij scheids was geweest heeft hij lekker in de kantine gezeten en wat gegeten want hij moest daarna zelf een wedstrijd voetballen. Toen de jongens van zijn team verschenen was dat rustige, goed luisterende direct weg! Vanaf dat moment was hij druk, niet luisteren (ook niet naar de coach, en dat doen er meer uit zn team niet), doorgaan als er wordt gevraagd te stoppen. En dit alles heeft de hele avond geduurd. Na de wedstrijd werd hij namelijk niet gelijk rustig. Hij reageerde zich gelijk af op mij en daagde mij ook uit. Thuis is hij naar zijn kamer gegaan en pas bij bedtijd was hij weer een beetje de oude. Al met al, een heel verhaal, en ik heb niet eens het gevoel dat ik er alles in heb verteld. Ik ben dus opzoek naar concrete tips die vooral mijn zoon helpen. Ik gun hem rust en positieve momenten ipv alleen maar negativiteit op school. Wij zijn een doorsnee gezin, beide een eigen bedrijf (en nee we zijn niet hele dagen weg), beide een "normale" opvoeding gehad (jaren 80/90), doen veel leuke dingen met zn 3. Wie kan met mij meedenken? Of heeft zelf ervaring met een soortgelijke situatie?