Zoon heeft relatie met veel oudere vrouw
Wat moeten we doen. Onze zoon van 17 heeft een relatie gekregen met een vrouw van 51 !!!!.
Tot een paar maanden gelden had onze zoon ruim een jaar verkering met een leuk meisje dat hij kende van de sportclub. Het ging gewoon hartstikke leuk. Maar plotseling heeft m'n zoon de verkering uitgemaakt. Vriendinnetje overstuur, wij verbaasd.
De laatste tijd gebeurde het steeds vaker dat als hij in het weekend uitging dat hij bij een vriend bleef overnachten. Iets dat eerder eigenlijk nooit gebeurde. Tot ik toevallig de moeder van die bewuste vriend sprak, en die wist van niets. Toen we vroegen hoe dat zat, kregen we een vaag verhaal te horen dat de plannen waren veranderd etc. En een paar dagen later kwam de aap uit de mouw. Hij had een nieuwe vriendin, maar het stelde niets voor, alleen maar gezoend geen echte verkering. We hebben dat eerst een beetje genegeerd, maar hij ging zich steeds geheimzinniger gedragen, vragen over die nieuwe vriendin werden ontweken hij was er erg gesloten over. Dat terwijl dat helemaal tegen zijn karakter is, hij is altijd heel open over verliefdheden, vriendinnnetjes en relaties. Hij duidelijk iets te verbergen. Daar kwamen we weer later achter, z'n vriendin bleek "iets" ouder. Eerst deed hij daar nog vaag over: meer dan 10 jaar ouder, later ouder dan 30. Toen we uiteindelijk met haar kennis maakten bleek ze 51 te zijn. Er is niet alleen een groot leeftijdsverschil. De vrouw is ook docente op 'n afdeling van de scholengemeenschap van onze zoon. Maar er is nooit docent-leerling relatie geweest.
We zijn niet blij met de situatie. We twijfelen er over contact met op de school op te nemen. We weten niet of dat zin heeft. Onze zoon zit nu in het eindexamenjaar, we ook geen zin in toestanden met school.
Ook hebben we geen zin in ruzie met onze zoon, we willen hem niet verliezen. Hij is nu 17 en wordt in april 18. Volgend jaar wil hij gaan studeren en zal hij het huis uit gaan.
We proberen er wel over te praten of het een verstandige keuze is die hij nu maakt.Dan reageert hij boos, en is hij kwaad dat wij hem niet accepteren.
Ik heb ook proberen te praten met z'n vriendin. Wat mij wel duidelijk is geworden is dat allebei overduidelijk smoorverliefd zijn op elkaar. Z'n vriendin zegt we genieten van het moment en we kijken niet naar de toekomst.
Wat moeten we doen. Hopen dat de verkering snel weer uit gaat.
Woest aantrekkelijk
Nou, als 38 jarige vrouw met vier kinderen vind ik Blaine uit Glee toch wel erg aantrekkelijk. Hmmm, en hoe oud zou die knul zijn. Twintig of zo?
Zucht. Best genant eigenlijk.
Maar even on topic. Ik zou juist maar enthousiast worden. Toen interesse en probeer vooral vriendin bij je thuis te krijgen. Gezellig mee eten. Hopelijk is het daarna lang niet meer zo leuk als het niet meer geheim en spannend is.
Ik kan mij eerlijk gezegd niet voorstellen dat een 17 jarige echt valt op een 51 jarige vrouw. En andersom al helemaal niet.
Mijn moeder's wijsheid
zei altijd bij weer een "fout" vriendje van mijn zus, ik moet ze gewoon de hemel inprijzen en zoveel mogelijk uitnodigen, dan is het het snelste weer voorbij 
Of het fout of niet is, doet er niet toe. Je zoon is verliefd, en met redenatie kom je er niet, dus kun je er maar het beste het beste van maken toch?
Dit enorm leeftijdsverschil..
..zal in zijn nadeel werken.
De zoon van 17 komt net kijken op deze wereld. Zijn wereld reikt niet verder dan de school, vriendinnetjes en ouders. De ouders zorgen nog voor hem, hij staat niet op eigen benen.
De wereld èn de levensgeschiedenis van vriendin van 51 reikt 100 x verder dan de zoon van 17. Het verschil is één hele generatie! Vriendin heeft de puberteit + studie al lang achter zich gelaten, heeft relaties gehad en beëindigd, heeft een huis gekocht of gehuurd en ingericht, heeft werk gezocht en gevonden, is of was misschien getrouwd of gescheiden, heeft misschien kinderen gehad en opgevoed (kinderen zijn dan in de leeftijd van zoonlief), heeft op een tragische manier afscheid van mensen genomen o.i.d. heeft zoveel ervaringen opgedaan totdat zij deze gezegende leeftijd heeft bereikt. Kortom zij heeft heel veel meer levenservaring opgedaan dan zoonlief van 17, die net aan het begin staat van het leven. Hij zit nog op school en moet nog eindexamen moet doen. Hij begint als iemand die niet op eigen benen staat net met het leven, vriendin van middelbare leeftijd zit al midden in het roerige leven. Zij heeft alle ervaringen al een keer gehad, voor hem moeten die ervaringen nog beginnen. Alles is voor hem een eerste keer, terwijl zij die eerste keren al heeft gehad. Dus die verhouding begint al erg scheef, zeker omdat zij tot de generatie behoort van haar "schoonmoeder". Dit wordt meer een moeder-zoon relatie. Zeker omdat kinderen krijgen met haar niet aan de orde zijn. En is dat gezond? Nee.
Ik verwacht van een docente meer wijsheid, dus niet iemand die haar hoofd op hol laat brengen van knappe tieners.
En wat kan je hieraan doen als moeder die net zo oud of jonger is dan die vriendin? Hem verbieden zal niet gaan, hij gaat dan juist naar vriendin. De school inlichten is een optie, maar vergeet niet dat zoonlief jou dat kwalijk kan nemen, hij gaat dan juist naar die vrouw toe.
Ik zou met hem praten, praten en nog eens praten. Uitvogelen of dit een relatie is voor lang-leve-de-lol of dat ze voor hun hele leven bij elkaar willen blijven. Ik zou wel laten zien dat ik niet tevreden ben met het feit dat hij een vriendin heeft die net zo oud is als zijn moeder, zo niet, nog ouder. Het gevolg is dat hij dan twee moeders heeft.. dat is niet goed voor zijn ontwikkeling.
Groeten van Monique, die met haar 49 jaar ook een zoon van 17 heeft en die het helemaal niet kan voorstellen om een relatie te beginnen met een van zijn vrienden...brrrr!
Twee zelfs
Twee generaties zelfs Monique Voor een generatie wordt 15 jaar gerekend. En je moet doorwerken, maar je kúnt op je 51e oma zijn.
Tirza
In mijn omgeving
had een poos geleden een verre vriendin van eind 30 een relatie met een jongen van 19. Nou leek zij wel jonger en hij ouder maar toch. Uiteindelijk is na ongeveer één jaar de relatie stuk gelopen omdat hij niet aan haar had verteld dat hij was blijven zitten op school (HBO).
Had hij niet aan haar durven vertellen omdat hij bang was dat zij boos en teleurgesteld zou zijn.
Moraal: de relatie is met zo'n groot leeftijdsverschil nooit gelijkwaardig.
Jemig
Wat een oordelen. Wat een bekrompenheid. Natuurlijk mag je er van alles van vinden. Maar waarom je ermee bemoeien? Laat ze toch lekker! Stiekem schrik je dan als moeder, maar goed het is niet anders. Misschien is hij wel hartstikke gelukkig met haar! Leert hij veel van haar. Of niet. Whatever.
Ik kan me wel voorstellen dat mensen van bekrompenheid over hun nek gaan (jemig zeg Vic, je kunt ook overdrijven) maar in godsnaam waarom vindt iedereen dat ermee bemoeid moet worden?
Groeten, Egel (zit helemaal niet met een leeftijdsverschil van pakweg 30 jaar)
Egel
Pardon... Volgens mij heb ik nergens gezegd dat ik over mijn nek ga. Als dat wel zo was, dat is geen uitdrukking die ik normaal zou gebruiken. Ik ben er wel tegen, dat wel, en ik zou het melden bij de directie van de school.
En ik zit normaal gesproken ook niet met leeftijdsverschil, maar dan moeten ze wel beide volwassen zijn en de een geen leerkracht van de ander.
Bespreken
Agnes, ik zou toch nog een keer een serieus gesprek aangaan met zoon en vriendin. een paar punten:
- geheim houden, daar zou ik over willen praten. Willen ze dat echt? Waarom willen ze dat? Je kunt vermoeden dat ze bang zijn voor negatieve reacties. Dan kun je ook je eigen eerste reactie bespreken, je was er ook niet blij mee. Vervolgens kun je met elkaar onder ogen zien, dat die reacties er zullen komen en een afweging maken: is de kramp om het geheim te houden dat waard, of is het beter om er open over te zijn;
- de positie van de vriendin. Als lerares op een school heeft ze een kwetsbare positie. de relatie is niet op school ontstaan, maar dat is slechts een gradueel verschil. Voor de buitenwereld zal het een leraar-leerling-relatie zijn. Wellicht kun je de mogelijkheid opperen om het toch kenbaar te maken aan de directie, zodat men er niet via andere wegen achter komt. Wellicht ben jij de aangewezen persoon om dat te doen, omdat het jouw kind betreft, omdat jij de ins en outs kent (niet op school ontstaan etc.) en omdat jij kunt aangeven dat jouw kind van 17 zijn eigen beslissingen hierin mag nemen en dat je daar als ouder achter staat. Ook kun je met de directie dan bespreken dat zij, mochten ze stappen overwegen, dat eerst met jou moeten communiceren (en met zoon en vriendin) omdat je niet wil dat zoon dit jaar teveel afgeleid wordt door getrubbel rondom zijn liefde. Mocht de school dan drastische besluiten overwegen, dan kunnen jullie dat samen weer bespreken. Wellicht is het dan beter de relatie even in de koelkast te zetten, tot zoon zijn eindexamen heeft gehaald. Dat is over een paar maanden.
Het punt van economische ongelijkheid vind ik een vreemd punt. Het is bijna het klassieke bezwaar tegen de vrouw die meer verdient dan de man, en een pleidooi voor economische afhankelijkheid van vrouwen. Bekijk het anders: vriendin kan over 15 jaar met pensioen gaan en je zoon kan dan de tijd van zijn leven hebben, lekker relaxen in Spanje of Griekenland bijvoorbeeld. Het zou zomaar kunnen.
Tsjor
Waar is agnes?
En hoe zijn de plannen voor de kerst? Komt ze eten 
Klopt vic
Ik had idd al door dat jij dat niet was die dat schreef, sorry. Wel vond ik je opvallend fel.
Het maakt voor mij enorm uit dat de jongen 16+ is (en nog bijna officieel volwassen ook) en het iemand is waar hij op school niet mee te maken heeft.
Vanuit die gegevens gezien vind ik het echt belachelijk en bekrompen dat mensen vinden dat hun oordelen erover belangrijk zijn. En dat het ene mens over het andere kan vertellen hoe hij moet leven, hoe hij moet zijn.
Leeftijdverschil raar vinden, uitmaken dat 'leeftijdsfase' belangrijk is, inkomensverschil belangrijk vinden, het gewoon 'getver' vinden of het zich niet kunnen voorstellen: prima, bekrompen maar je mag het best vinden. Maar nogmaals: doe daar niets mee. De jongen besluit zelf. Zijn leven.
Stel nou dat (een aantal van) jullie gelijk hebben en de relatie is ongelijkwaardig: misschien vindt die jongen dat wel prima en vaart hij er wel bij! Of wil hij het na een tijdje niet meer. Of wordt het uiteindelijk gelijkwaardiger. Wie zal het zeggen.
Ik vind sommige reacties echt walgelijk en erg tegenvallen van dit fijne goeie forum.
Ik wens je zoon veel geluk - en je kunt niemand precies kneden zoals je wil (integendeel).
Groeten, Egel
Wel melden
Ik zou het wel melden op de school. Ik vind dat deze mevrouw ernstig over de schreef gaat en hoewel strafrechtelijke vervolging niet mogelijk is zou ik het wel melden op de school. Ik neem aan dat de school vervolgens passende maatregelen zal nemen.
Wat zoon betreft lijkt me lastiger. Als het enigszins kan zou ik kijken of ik hem niet over kan halen om een jaartje op reis te gaan of zo. Ik betaal de tickets wel. Maar ja als hij echt verliefd is lijkt me dat lastig. Hopen maar dat het vlug overgaat.
Maar maylise
Als je het gaat melden op school, dan ga je tegen je zoon in?
In mijn kennisenkring is er ook een jongen (die was toen 20) die iets begon met een vrouw van 45. Moeder was fel tegen, met als gevolg dat ze haar zoon zo'n 10 jaar niet heeft gezien. Ik zit liever aan de kersttafel met een leeftijdgenoot als vriendin van zoon, dan dat ik hem helemaal niet meer zou zien. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn om toch respect voor elkaars wensen te kunnen hebben. Wat als het niet over gaat? Wil je echt met drama beginnen met je "schoondochter"?
Ervaring
Toen ik net 18 was kreeg ik een relatie met een leraar van mijn school die toen 31 was. Het was wel een beroepsopleiding en het leeftijdverschil was minder groot. Maar toch waren er genoeg mensen die er over vielen (collega's van vriend, mijn ouders...). We hebben jarenlang een relatie gehad en hebben ook een paar jaar samengewoond. Toen ik de relatie beëindigde vonden mijn ouders dat vreselijk, want ze waren inmiddels erg aan hem gehecht geraakt.
De relatie was echt wel gelijkwaardig. Wel heb ik het idee gehad dat ik een fase had overgeslagen (meteen uit huis gaan samenwonen bijvoorbeeld). Maar dat hebben ik gewoon later ingehaald ;o)
Mijn huidige man is ook een stuk ouder dan ik ben. Maar die relatie begon pas op mijn 26e. Dan maakt het al helemaal niet meer uit.
Ik vind het verschil tussen 17 en 51 erg groot, maar leeftijd is toch maar 1 ding van een mens. Het hoeft niet perse te betekenen dat de relatie niet goed en gelijkwaardig kan zijn.
Als mijn ouders zich destijds meer verzet hadden tegen mijn relatie, had ik zeker voor mijn vriend gekozen. En of het dan ooit nog goed zou zijn gekomen met mijn ouders weet ik niet.
Ach
Hier zou ik me nou niet al te druk om maken. Grote kans dat deze relatie van korte duur is. Zo niet, dan is je zoon gelukkig met deze vrouw. Dat lijkt met niet zo'n ramp toch?
Egel,
je mag denken wat je wilt, maar ik blijf bij mijn reactie. Ik vind het een zeer ongezonde relatie en al helemaal omdat zij een docente is en hij een leerling.
Maar goed, ik heb makkelijk praten......ik ben allang blij dat mijn 17-jarige zoon geen relatie heeft met iemand van 51.
En dan de redenatie "leeftijd maakt niks uit"......daar ben ik het niet mee eens. Als een jongere van 17 ben je nog lang niet gepokt en gemazeld door het leven, iemand van 51 daarentegen wel.
Tsja jade
Mijn punt is dat het er niet toe doet wat jij (of zijn moeder) van het leeftijdsverschil vindt. Of ze gepokt en gemazeld is, en hij niet, en of dat een probleem is of niet.
Hij vindt dat het kan. Dus kan het.
Groeten, Egel
Ps. Met het gegeven dat zij een docent is op zijn school vind ik meer dat je een punt hebt, maar moeder gaf aan dat ze op een andere afdeling werkt en dat zij niet zijn docent is, dus vind ik dat probleem wel heel klein. Het is dan meer een smoes voor als je er graag een probleem van wilt maken.
@tjsor
Tjsor, ik zit wel een beetje op dezelfde lijn als jij wat betreft het inschakelen van de school. Ik probeer ze allebei over te halen de zaak zelf te melden. Ook om moeilijkheden te voorkomen.
Maar wat betreft fenancieele afhankelijk blijf ik er bij dat dit een groot bezwaar vind. Het is geen pleidooi voor economische afhankelijkheid van vrouwen. Maar juist andersom. Misschien een beetje raar gedacht maar ik zou het erg vinden als ze zijn liefde "koopt"
Leeftijd egel
Egel, eerlijk gezegd vraag ik me af hoe oud jij eigenlijk bent.
Ik zelf ben ongeveer de leeftijd van vriendin/docent en heb kinderen in de leeftijd van zoon. Omdat ik me absoluut niet voor kan stellen dat ik iets zou beginnen met een jongen met de leeftijd van mijn zoon of een van zijn vrienden walg ik ook van het idee, en ik denk dat meerdere schrijfsters dat hebben. Maar misschien als jezelf niet tot deze leeftijdscategorie behoort dat je het anders ziet.
Egel
heeft volgens mij zelf een veel oudere man. En ja, ik ben ook een van die ongenuanceerden. Ik vind een relatie tussen een onafhankelijke (opleiding afgerond, inkomen, huis) jongvolwassene (zeg 25) met iemand van 60 heel wat anders dan van een kind (17) met een volwassene. En ja, hij mag dan voor de wet welhaast volwassen zijn, maar hij is in elk geval níet onafhankelijk. Hij woont nog thuis, heeft geen inkomen en wordt door deze situatie het pad op geleid van list en bedrog. Want het is in *haar* nadeel als het uit zou komen en dus moet *hij* stiekem doen.
Ik heb zelf een zoon van 17. Ik vind dit echt rieken naar misbruik, ongeacht wat zoon zelf zegt. Natuurlijk vindt-ie het stoer en fantastisch en is hij reuze verliefd. Dat zeggen slachtoffers van loverboys ook.
Tirza
Egel,
"Hij vindt dat het kan. Dus kan het."
Tja, dat vinden meer jongeren op die leeftijd....maar niet alles kan.....
Oke, even verkeerd gelezen: hij is niet ZIJN docent, maar feit is dat hij een leerling is en zij een docent. Als je dat als smoes wilt zien prima......
Het doet er ook niet toe wat ik vind, het is mijn reactie op een posting die ik geef (daar mag je het mee eens zijn of niet....ook prima)
Tirza,
ook ik heb een zoon van 17. Als hij een relatie aan zou gaan met iemand van 51 zou ik niet zo vriendelijk reageren als dat ik nu reageer. Ik ben het dan ook helemaal met je eens.
Accepteren of kwijt raken
Het lijkt me vreselijk. Mijn puber die thuis komt met een vrouw in de overgang. Help. Maar ik zal het moeten accepteren als hij echt verliefd is, anders raak ik `m misschien kwijt. Dus accepteren, denk ik, en hopen dat de relatie van korte duur is? Ik probeer het voor me te zien.
Aan de koffie met mijn schoondochter die ouder is dan ik.
Zelf 51
Ik ben zelf 51 en ik kan me niets voorstellen bij een relatie met iemand van 17. Vreselijk zou ik het vinden als mijn zoon over 3 jaar met zo'n "oud" iemand thuis zou komen...
Opgevoed met Wim Sonneveld zou ik zeggen: "prijs d'r regelrecht het graf in". Dus niet verbieden, dat heeft misschien een tegengesteld effect.
Tja weet je
Het lijkt een beetje de gedachte in dit draadje dat je het maar niet moet verbieden want A. dan verbreekt hij misschien de relatie met de ouders wel en/of B. het geeft zoveel onrust in het eindexamenjaar dat hij misschien welzakt.
Tja. Deze relatie geeft óók veel onrust, al is het maar dat verliefde pubers niet zo geweldig studeren. En dan nog al dat stiekeme gedoe er omheen. Stel dat je er nu met de botte bijl ingaat, dan heb je de boel eind januari wel weer op de rails. Stel dat je niks doet en het gaat in maart uit. Dan heb je geheid een probleem in de periode pal voor de examens. En ich afwenden van zijn ouders? Waar moet hij heen dan?
Tirza
Waarheen?
"En zich afwenden van zijn ouders? Waar moet hij heen dan?"
Naar zijn vriendin! En dan kun je die weer laten vervolgen wegens het onttrekken van een minderjarige aan zijn ouders. Maar ik denk dat het zo'n vaart niet loopt. Ik zou als moeder haar flink onder druk zetten en haar vragen of zij het meldt aan haar werkgever of dat ik het moet doen.
Nee vic
Want het moet geheim en stiekem.......niemand mag het weten. Dus hij kan niet in haar huis gezien worden......
Tirza
En als het nou een man was?
Stel je zoon van 17 komt thuis met een vriend van 51. Stapelverliefd. Maar de relatie is stiekem want vriend is leraar op de school van zoon. Ben benieuwd hoeveel ouders in die situatie geen aangifte zouden doen.
Ik denk dat ik de school van deze mevrouw op de hoogte zou brengen. Wie weet doet ze dit wel vaker.
Fayw
Maakt geen verschil toch? Of mijn 17 jarige homofiele zoon verliefd is op een 51 jarige man of mijn hetero zoon op een 51 jarige vrouw? Het gaat mij echt om het enorme leeftijdsverschil en de leeftijd van mijn zoon op dat ogenblik.
Tirza g.
Zo heb ik eerst lang lopen denken voordat ik mijn reactie neerzette. Ik ben het met je eens dat je als ouder het liefst de relatie zou willen verbieden. Maar ik vind het lastig om een keuze te maken tussen verstand en gevoel. Mijn gevoel zegt:"Ik accepteer het niet en verbied de relatie", mijn verstand zegt:"Ja, maar als hij dan zijn koffers pakt en naar haar toe gaat?"
Lastig.
Ook 17
was ik toen ik met een verboden liefde thuis kwam. Een meisje van mijn leeftijd, was zelf ook een meisje. Ik hoor jullie allemaal al roepen dat dat 'heel anders' is. Jaja, homosexualiteit is inmiddels redelijk geaccepteerd, ik weet het. Toch voel ik bij jullie reacties bijna weer iets van alle vernederingen van toen. De afkeer die van dit draadje afspat viel ons toen ten deel. Eigenlijk een beetje hetzelfde.
Ik ben er depressief van geworden, als jong meisje. Vooral van het feit dat mijn ouders er niet mee klaar konden komen. Ik voelde me enorm schuldig. Maar de liefde werd er alleen maar heftiger van, van alle afwijzingen. Ik zou toen ook nooit onder druk de relatie verbroken hebben.
Ik houd geen pleidooi voor ongelijkwaardige relaties. Maar ik vraag me serieus af of het wel echt altijd zo ongelijkwaardig zou moeten zijn bij zo'n leeftijdsverschil.
