Zoon houdt zich niet aan afspraken

Dagbesteding

Wat doet je zoon overdag? Heeft hij wel school of werk? Verder zou ik me er op deze leeftijd toch niet meer mee bemoeien of hij wel op tijd gaat slapen. Waarom moet hij eigenlijk voortdurend verantwoording afleggen over waar hij is? Heeft dat een doel dat hij kan begrijpen en opvolgen? Nog even en hij is echt de deur uit. Misschien kun je proberen het nog even wat relaxter en gezelliger te houden. Deze jongen is bezig met zijn eigen leven en vrienden en neemt thuis als vanzelfsprekend. Mag dat niet?

Wij hebben dat losgelaten

Ik sluit me bij Anne aan. Mijn dochter van bijna 17 laat ik eigenlijk zelf beslissen hoelaat ze thuis komt en daar voelen we ons allemaal goed bij. Dat kan dus ook wel eens echt laat zijn, 6 uur bv is een uitschieter.Ik redeneer ook zo; volgend jaar zijn ze misschien echt de deur uit en zie je ook niet wat ze uitvreten.
Wel als tegenprestatie dat we verder moeten zien dat het goed blijft gaan op school, thuis meehelpen als dat wordt gevraagd enz. Ook een sms als het laat wordt en waar ze dan zijn. Is geen probleem.

Nou, bezorgdheid lijkt me terecht....

Ik snap AnneJ en Puck helemaal in hun redenering. Alleen vind ik de zoon van Irene nu echt afstiefelen op hele grote problemen. Ik zou toch echt proberen om zoon zich aan afspraken te laten houden. Ik hoor helemaal geen onredelijke eisen van de kant van Irene.
Hij is al blijven zitten vorig jaar door dit gedrag. In het voorbeeld van Irene laat hij zomaar zijn training schieten. Allemaal omdat hij zijn impulsen niet kan bedwingen.
Ik zou toch terug naar praten, praten, praten en afspraken met consequenties. Ook voor de rust in huis en zeker voor jongere zusje kaders scheppen.
Als hij dit jaar niet haalt, kan hij naar het MBO en dan verder niets doen en zonder diploma afglijden naar de arbeidsmarkt. En ook daar hoeft hij niet aan te komen met zo'n houding. Zo werkt het niet, straks ook niet. Met zulke jongeren werk ik. Dus vanuit die hoek ken ik de problematiek.
Dus volgens mij hoort dit echt bij de opvoeding.
Heel veel succes Irene! Is er iemand die jou kan helpen hiermee? (Misschien terug naar therapie en dan nu wel doorpakken?)

Marjolein

Natuurlijk begrijp ik de bezorgdheid. De strategie lijkt me niet handig.
.....Ik zou toch echt proberen om zoon zich aan afspraken te laten houden. Ik hoor helemaal geen onredelijke eisen van de kant van Irene.....
Irene doet niets anders dan proberen zoon aan afspraken te laten houden. Natuurlijk klinkt het redelijk.
Is het effectief daar gaat het om. Dus als je een tip hebt? Behalve dan internaten en dwang, dat is me te begrotelijk en ook onzeker.

Best moeilijk

Gelukkig heb ik geen zoon die zich zo gedraagt, want ik zou het er ook best moeilijk mee hebben. Ik liet mijn kinderen op hun zeventien, en mijn dochter zelfs vroeger, op dat gebied ook al erg vrij en gaf hen de verantwoordelijkheid omdat verbieden toch averechts uitdraait en alleen tot constante spanning en conflicten leidt. Zij willen het allemaal zelf ontdekken en leren. Ik bleef wel geïnteresseerd en kraag ook de nodige informatie te horen : waar ze naar toe gaan, met wie, wat doen, tot hoe laat, waar ze slapen. Gelukkig waren mijn kinderen daar erg redelijk in en niet zo onbeheerst en impulsief als je zoon. Ik zou echt hulp vragen bij een therapeut, misschien eerst jullie samen,zonder hem ? Misschien moeten jullie als koppel er eerst bij stilstaan wat jullie er bij voelen en hoe dat tussen jullie werkt en hoe dat afstraalt op jullie kind ? Ik weet het niet , maar hulp lijkt me hier aangewezen. Vind het ook een verontrustende ontwikkeling.
Succes
Johan

Loslaten

Soms zou ik het mijn zoon ook wel willen opdringen. Tot in de 2e was het mijn kleine professor en had hij academische interesses en hoge cijfers. Het afgelopen jaar is hij sociaal geweldig gegroeit maar is het ons niet gelukt om hem te leren daar balans in te krijgen. Dat is dan weer zijn leerdoel voor het komende leerjaar. Deze kinderen doen soms langer over hun leercarriere dan andere kinderen. Al ga je op je kop staan.
Ik heb hier de ervaring dat mijn moeder wat op haar kop heeft gestaan voor mijn broers. Hielp niet veel. Het kwam later wel, ze zijn goed terecht gekomen. En ze leren om daar zelf zo goed mogelijk mee om te gaan, ze die benodigde tijd te gunnen en ze de verantwoordelijkheid daarvoor te geven. Denk ik.

Begrip

Ik heb begrip voor je standpunten Irene. Hier hetzelfde laken een pak. Zolang mijn zoon niet op zichzelf woont, moet hij rekening houden met zijn huisgenoten. En anders verhuisd hij maar naar een onbewoond eiland! Ik ben geneigd te zeggen: Volhouden en zorgen dat hij zich aan de gemaakte afspraken houdt. Helaas heeft het hier totnutoe niets opgeleverd. En mijn zoon is de 17-jarige leeftijd allang voorbij! Loslaten? Sommige kinderen kun je (nog) niet loslaten.

Oei

Lastig. Wat merkt hij zélf van de gevolgen van het niet nakomen van zijn afspraken?

Tirza

Irene

Fijn dat jullie allemaal in goede handen zijn. Mooi beschreven die spagaat.
Als je met tips terug kunt komen dan hoor ik het ook graag.

Goede stap, irene!

Ik ben blij dat je hulp hebt gevonden, waar zowel jullie als ouders alsook vooral je zoon zich prettig bij voelen. Ook fijn dat je dochter er ook bij wordt betrokken. Het klinkt heel goed!
Heel veel succes! Laat je nog eens horen hoe het gaat?

Hier ook

Ten eerste wil ik tegen Irene zeggen dat ik het fijn vind dat ze hulp hebben gevonden. Ook ik hoop op tips....

ook hier een zoon (16) die volgens mij de afspraken aan z'n laars lapt. Volgens hem had hij wel op de tijd gelet, maar is het niet gelukt om op tijd thuis te komen. En dat terwijl hij al 12 jaar kan klokkijken.

Kort geleden veel te laat thuis na het stappen en dus voor straf 2weken niet uitgegaan.
Nu gisteren mocht hij weer en hij zou om 4uur thuis zijn. dat werd dus 5 uur. (volgens hem geen straf nodig want het was maar een uurtje te laat)
Helaas...volgende week wéér niet stappen voor hem (en het is dan nog wel halloween wat hier flink gevierd wordt) Da's balen voor hem.

Misschien ben ik erg streng, geloof niet dat er hier veel ouders zijn die hun tieners straffen. Maar ik geloof zeker dat het een keer gaat helpen.

Zelf vind ik dat velen wel erg makkelijk denken. Zo las ik bijvoorbeeld "om het niet te gestrest en gezellig te houden" dat ze de tieners dan maar laten gaan!
Maar dat is toch wel het makkelijkste pad kiezen vind ik. Dan kan ik alles wel goed vinden (als het maar gezellig blijft)

Ben het met irene en Phaedra eens dat zolang ze thuis wonen er aan de huisregels gehouden moet worden.

Ik ben helemaal voor regels, maar........

het moet wel logisch blijven. Waarom moet je zoon om 4 uur thuis zijn? Gewoon een vraag hoor Hoe ben je tot '4 uur' gekomen? Waarom geen 3 uur? Of half 4?
De plaats waar mijn zoon gaat stappen heeft een sluitingstijd van 2 uur. Daarná breekt de rottigheid dus uit, als al het publiek tegelijkertijd op straat staat. Daar ga ik met hem over in gesprek en dan kom je met sluitingstijd-na-chilltijd en reistijd op een soort eindtijd waarop hij thuis moet zijn. In die tijdspanne is dan ruimte voor de nachill en om te reizen. Activiteiten daar om heen leiden makkelijker tot ellende vrees ik.
De plaats waar dochter gaat stappen heeft als sluitingstijd 4 uur en dan is er aansluitend stapbusvervoer. Daar maakt ze gebruik van en daar is dan dus de eindtijd op vastgesteld. Maar dat is altijd een richtlijn

Tirza

Ilona

Zelf vind ik dat velen wel erg makkelijk denken. Zo las ik bijvoorbeeld "om het niet te gestrest en gezellig te houden" dat ze de tieners dan maar laten gaan!...
Dat was ik. Ik zie de toegevoegde waarde niet, al helemaal niet voor mezelf, om dit soort ' afspraken' te maken en dan vervolgens boos te worden en straf te geven als kind zich er niet aan blijkt te houden op die leeftijd. Als het nou zin zou hebben is het een ander geval.
Wat zou moeten heb ik niet zoveel mee, wat is effectief? Mijn voordeel is dat mijn kinderen echt niets kunnen met straf dus dan is het voor mij het beste om hun eigen verantwoordelijkheid te sturen en te benadrukken en tenzij ik ze fysiek kan beperken, het los te laten. Ik kan me voorstellen dat als ik in die positie was, dat ik kind bijvoorbeeld met de auto zou halen als het me niet beviel.
Afspraken, kind houdt zich er voor de honderdste keer niet, straf, nieuwe kansen, afspraken, kind houdt zich er voor de honderd en eenste keer niet aan, straf, nieuwe kansen, afspraken.
Ik geef toe dat bij sommige kinderen je het honderd keer moet zeggen, maar de kans dat dat impulsieve brein mij hier gehoorzaamt voor het uitgerijpt is op zijn 24ste lijkt me vrij klein.

Meegelezen

Ik heb op zich niets toe te voegen, fijn dat er nu begeleiding op gang is gebracht. Waardoor ik vooral dacht 'hé toch weer even lezen' was de titel van Tirza.
Regels zijn niet onbelangrijk, maar moeten niet verzanden in een verstarring van de gang van zaken. Als een kind bijvoorbeeld uit gaat is het m.i. belangrijker dat hij veilig thuiskomt dan op een bepaald tijdstip. Een kind vanaf 16 krijgt bij ons meer vrijheden, maar er moet wel gebeld worden als het anders gaat. Mijn oudste dochter is daar nog wel eens makkelijk mee. Ze belt te laat, of komt halverwege het eten binnen met 'sorry, maar...'. Ik vind dat vervelend, maar geen ruzie waard. Het is ook een karakterdingetje van haar. Ik zeg er iets van en hoop op beterschap. Soms is de lieve vrede mij ook meer waard dan een hardnekkig vasthouden aan de regels.
Beide dochters zijn inmiddels boven de 18. Ze moeten zich inderdaad aan de fatsoensregels houden in huis. Even bellen als er iets is, e.d.. Maar gaat dat een keer fout, dan moet het wel heel ernstig zijn wil ik daar echt consequenties aan gaan verbinden.

Paar antwoorden

@AnneJ; (wist niet meer wie het had geschreven, maar jij was het dus) de toegevoegde waarde vind ik toch wel dat een kind/puber leert om zich aan afspraken te houden. Zal hij straks ook moeten als hij een baan zou hebben.
Was overigens geen aanval hoor, maar meer een verbijstering...

@Tirza; waarom om 4 uur? Tja, goede vraag. Van mij zou hij best/liever eerder thuis mogen komen. Maar velen blijven langer, dus wil je hem niet "te erg voor schut" zetten. De meeste bars hier waar hij bier kan kopen gaan om 2 uur dicht. een enkele om half4/4uur. Dus als hij daar rond sluitingstijd weg zou gaan (10/15minuten lopen) dan kan hij rond 4en thuis zijn. (en ietsje te laat, maak ik ook geen probleem van).
Als ik GEEN tijd zeg, dan blijft hij dus de hele nacht weg en zou pas tegen een uur of 9 thuiskomen. (is gebeurt toen ik hem eens de vrije hand gaf). Hier vind ik hem toch écht te jong voor! Dat is gewoon buiten hangen om het buiten hangen.

@Kaaskopje; Als hij met het avondeten eens te laat zou zijn, verwacht ik ook een belletje. Hij komt te laat binnen, zegt sorry, en dan is het voor hem afgesloten. Voor een keertje is dat prima, maar bij hem was het iedere keer; wij bijna klaar met eten, hij schept op, propt alles naar binnen en is ongeveer gelijk klaar met ons...
Maar met uitgaan vind ik het wat anders. Als er écht wat is, mag hij me ten alle tijden bellen; graag zelfs! Maar niet zomaar omdat hij z'n tijd vergeten is. Ik heb m'n nachtrust heel erg hard nodig. En m'n man moet de volgende dag bijna altijd wel vroeg op om te werken. (zeker in het weekend)
Ook met het te laat thuiskomen na het uitgaan geld; een keertje kan gebeuren, iets te laat kan gebeuren; maar bij hem kun de klok erop gelijk zetten dát hij te laat komt. En dan vind ik het wat anders.

Wel een hele uiteenzetting geworden *sorry*

Regel

Mijn regel is dat ze niet alleen over straat mogen. Dat kan dan weleens vier uur worden, maar meestal is het eerder. Als man ze moet halen dan bepaald hij de eindtijd.
Voor straf twee weken de deur niet uit heb ik toegepast bij dronkenschap (2e keer). Dat is pas erg. Vreselijk vond ik dat.