Bemoeiende moeder
Hoi,
Ik ben een vrouw van 26 jaar. Ik woon sinds mijn 21ste zelfstandig in een appartement. Ik heb nooit een hechte band gehad met mijn ouders. Veel gebeurd tijdens m'n jeugd dus erg oppervlakkige band. Sinds ik uit huis ben bemoeit mijn moeder zich constant met mij, terwijl mijn vader juist amper belangstelling toont. Echt alsof ik nog een thuiswonend kind van 10 ben.
Ik nodig haar ook liever niet meer bij mij thuis uit omdat ze altijd wel wat te zeuren heeft, over hoe onopgeruimd het wel niet is bij mij. Terwijl het echt geen vuilnisbelt is, maar er staat zeker wel eens een glas op het aanrecht of was in de wasmand. Maar nee, bij haar is dat nooit en ruimt ze alles direct op. Daarnaast krijg ik ook regelmatig kritiek op m'n uiterlijk; "Je haar ziet er niet zo goed uit, je moet het wat vaker wassen' of 'moet je niet weer eens naar de kapper? Dat korte haar staat je veel mooier, of verf het eens blonder zoals ik" of bemoeit ze zich met hoe ik mij kleed; "we gaan naar een restaurant, zou je je niet wat netter kleden?" Ende ene keer heb ik een buikje gekregen terwijl ik de andere keer weer enorm vermagerd zou zijn volgens haar, terwijl ik gewoon stabiel gewicht heb.
Ik kan het nooit goed doen, er is altijd wel ergens commentaar op. Ze wilt ook alles weten. Regelmatig appjes of belletjes met wat ik aan het doen ben of of ik nog wat ga doen het weekend. Inmiddels verzwijg ik ook de wat serieuzere dingen voor haar omdat ik al weet wat voor drama ze er van zou maken.
Nu woon ik 2 straten bij mijn ouders vandaan wat ervoor zorgt dat er toch wel veel contact blijft en heb ik geen rijbewijs door visuele beperking dus rijd ze me regelmatig naar afspraken toe. En dan tijdens de autorit komt er 9 vd 10x commentaar of bemoeienis met alles wat ik doe. Ik heb niet het gevoel dat ik 100% mijn eigen leven kan leiden omdat ze me behandeld alsof ik nog een kind ben die thuis woont.
Regelmatig probeer ik duidelijk te maken dat ik niet zit te wachten op haar adviezen/bemoeienissen, maar daar word geen gehoor aan gegeven of leid tot discussies. Ze denkt dat ik die hulp/bemoeienissen nodig heb, maar ik ben een volwassen vrouw van 26.
Ik ben aardig radeloos aan het worden omdat het al jaren zo doorgaat en ze maar verwacht dat ik alles met haar deel. Als het zo doorgaat, blijft ze dit doen tot haar dood.. Ik heb wel eens gedacht om het contact volledig te verbreken maar dat is nog een lastige/grote stap.
Iemand advies?
taxipas regelen
Volwassen worden
Dus: andere oplossingen zoeken voor vervoer e.d. En probeer te verhuizen. Zonder afstand op allerlei gebied ga je er niet komen denk ik. Zoek een middenweg, ipv alles of niets.
Ies schreef op 03-08-2025 om 21:54:
Volwassen worden
Dus: andere oplossingen zoeken voor vervoer e.d. En probeer te verhuizen. Zonder afstand op allerlei gebied ga je er niet komen denk ik. Zoek een middenweg, ipv alles of niets.
Ik doe al veel met OV of fiets, dus ik probeer het contact qua afhankelijkheid al zoveel mogelijk te beperken. Maar als ze me langere tijd niet ziet dan begint het appen of bellen/ Verhuizen is financieel gezien onmogelijk voor mij.
Leer van je af bijten. Dat is lastig als je dat nooit gedaan hebt, maar van sommigen, waarschijnlijk valt je moeder daar ook onder, krijgen ze dan pas respect voor je.
reageer met ‘ oh ja? ‘ of hum iets, en ga vervolgens over op een ander onderwerp.
Vrijevlinder schreef op 03-08-2025 om 21:59:
Leer van je af bijten. Dat is lastig als je dat nooit gedaan hebt, maar van sommigen, waarschijnlijk valt je moeder daar ook onder, krijgen ze dan pas respect voor je.
Ja dat doe ik al en m'n grenzen aangeven maar dat lijkt haar niks te doen. Ik probeer er boven te staan maar dat is lastig als ze alles constant de grond in stampt.
Tjilp schreef op 03-08-2025 om 22:01:
reageer met ‘ oh ja? ‘ of hum iets, en ga vervolgens over op een ander onderwerp.
Ik probeer d'r opmerkingen te negeren of inderdaad over iets anders te beginnen maar dan word ze alleen maar geïrriteerd en gaat ze er alsnog op door. Alsof ik mijn eigen leven niet kan leiden zonder haar hulp.
ik heb twee tips. Zoals al eerder gezegd, probeer toch iets afhankelijk te worden mbt vervoer. Dat is misschien lastiger dan ik denk dat het is, maar er zijn wellicht toch nog meer mogelijk.
Ten tweede, humor hielp mij in dat soort situaties. Bijvoorbeeld als je moeder je vraagt of je zo gekleed mee naar het restaurant gaat, antwoord je dat je eigenlijk naakt had willen gaan. Ik noem maar een voorbeeld.
Weet dat je gevoel klopt, je moeder is grensoverschrijdend en controlerend, dat kan goed komen vanuit haar karakter en jouw visuele handicap, maar dat ondermijnt jouw autonomie en het verstikt je.
Je doet al veel dingen: je deelt al minder, je nodigt haar minder uit en je geeft aan dat je niet zit te wachten op haar opmerkingen. Weet dat je inderdaad niet alles met haar hoeft te delen, of haar overal in te betrekken, ook niet als ze daar boos of verdrietig op reageert. Jij hoeft haar niet tevreden te houden, dit patroon buig je niet om zonder heel duidelijk je grenzen te beschermen en ook confrontaties te krijgen.
Misschien kan je nog duidelijker je grenzen beschermen door, als een kapotte grammofoonplaat te herhalen 'ik praat hier niet verder met jou over'. Of 'daar wil ik het niet over hebben'. En als ze gaat zeuren 'fijn als je komt als ik je uitnodig, maar als je blijft zeuren dan vraag ik je te vertrekken'.
Vraag bij de gemeente (wmo) vervoersdienst aan of vergoeding voor vaste taxi en vraag anderen je eens te rijden.
Soms kan een time-out inlassen m.b.t. het contact nodig zijn, geeft haar ook tijd voor reflectie. Je bent sterk en je kunt dit!
een andere oplossing zoeken voor rijden naar afspraken dan je moeder. Bijv speciaal vervoer, ov, taxi, vriendin, autoMaatje of wat dan ook
verder kritiek direct pareren. Het is een gewoonte voor haar om kritiek op je te hebben, onbewust doet ze het. Je spreekt met jezelf af dat je vanaf nu bij elke keer dat ze zoiets zegt meteen kordaat doch netjes zegt; mam ik vind het niet fijn als je kritiek op mij hebt, ik wil dat je dit niet zegt .
Als ze het nog een keer zegt gewoon eindeloos dezelfde zin herhalen
verder hoef je de band niet te verbreken hoor. Gewoon het oppervlakkig houden is prima, maar je zelf geen vloermatje laten zijn en direct negatief commentaar stoppen.
Labyrinth schreef op 03-08-2025 om 22:13:
Weet dat je gevoel klopt, je moeder is grensoverschrijdend en controlerend, dat kan goed komen vanuit haar karakter en jouw visuele handicap, maar dat ondermijnt jouw autonomie en het verstikt je.
Je doet al veel dingen: je deelt al minder, je nodigt haar minder uit en je geeft aan dat je niet zit te wachten op haar opmerkingen. Weet dat je inderdaad niet alles met haar hoeft te delen, of haar overal in te betrekken, ook niet als ze daar boos of verdrietig op reageert. Jij hoeft haar niet tevreden te houden, dit patroon buig je niet om zonder heel duidelijk je grenzen te beschermen en ook confrontaties te krijgen.
Misschien kan je nog duidelijker je grenzen beschermen door, als een kapotte grammofoonplaat te herhalen 'ik praat hier niet verder met jou over'. Of 'daar wil ik het niet over hebben'. En als ze gaat zeuren 'fijn als je komt als ik je uitnodig, maar als je blijft zeuren dan vraag ik je te vertrekken'.
Vraag bij de gemeente (wmo) vervoersdienst aan of vergoeding voor vaste taxi en vraag anderen je eens te rijden.
Soms kan een time-out inlassen m.b.t. het contact nodig zijn, geeft haar ook tijd voor reflectie. Je bent sterk en je kunt dit!
Bedankt voor de erkenning, dat is altijd fijn om niet het gevoel te krijgen dat het aan mij ligt of dat ik mijn gedrag maar moet aanpassen om vrede te bewaren.
Die harde grenzen stellen qua time-out of haar vragen te vertrekken vind ik wel lastig. Maar ik moet wel leren om duidelijk op te treden, omdat het alleen herhalen als grammofoonplaat dat ik haar opmerkingen niet fijn vind en ik mijn eigen leven heb niet lijken aan te komen.
Kijken voor taxi/vervoerdienst is wel een goede optie voor extra zelfstandigheid, ga ik even ff naar kijken.
absor schreef op 03-08-2025 om 22:23:
een andere oplossing zoeken voor rijden naar afspraken dan je moeder. Bijv speciaal vervoer, ov, taxi, vriendin, autoMaatje of wat dan ook
verder kritiek direct pareren. Het is een gewoonte voor haar om kritiek op je te hebben, onbewust doet ze het. Je spreekt met jezelf af dat je vanaf nu bij elke keer dat ze zoiets zegt meteen kordaat doch netjes zegt; mam ik vind het niet fijn als je kritiek op mij hebt, ik wil dat je dit niet zegt .
Als ze het nog een keer zegt gewoon eindeloos dezelfde zin herhalen
verder hoef je de band niet te verbreken hoor. Gewoon het oppervlakkig houden is prima, maar je zelf geen vloermatje laten zijn en direct negatief commentaar stoppen.
Ik ga zeker even kijken naar alternatief voor het vervoer zodat ik minder afhankelijk van haar ben.
Ik herhaal al constant dat ik het niet fijn vind, ze zich er niet mee moet bemoeien en ik mijn eigen leven/huis heb. Maar dat komt maar niet aan bij haar. Dus nu probeer ik het maar zo vaag/oppervlakkig mogelijk te houden.
Elmo26 schreef op 03-08-2025 om 22:30:
[..]
Ik ga zeker even kijken naar alternatief voor het vervoer zodat ik minder afhankelijk van haar ben.
Ik herhaal al constant dat ik het niet fijn vind, ze zich er niet mee moet bemoeien en ik mijn eigen leven/huis heb. Maar dat komt maar niet aan bij haar. Dus nu probeer ik het maar zo vaag/oppervlakkig mogelijk te houden.
Als dat niet aankomt dan zeg je het niet duidelijk genoeG
ga rechtop staan, zet een harde stem op, kijk serieus en zeg; wat je zegt dat doet mij pijn. Ik wil dat je stopt met kritiek hebben
en dit moet je echt blijven herhalen
Als ze niet op zijn minst boos wordt dat je haar niet begrijpt dan heb je het niet duidelijk genoeg gezegd
Ik vind de tip om humor te gebruiken wel heel goed. Dan heb je nl, ongeacht de uitkomst bij haar, toch effect wrs, nl op jezelf. Dat ervaar ik zelf iig wel. Mijn moeder gaat ook vaak op een manier met mij om die ik niet prettig vind. Op het moment dat het me lukt er humor in te gooien ontspan ik onmiddellijk een heel stuk. Ik heb er zelf dan wat plezier in en dat verzacht het irritante gedrag van mijn moeder voor mij.
Het blijft voor mij nog oefenen maar het is een manier die voor mij makkelijker is dan confronteren en grenzen stellen. (Gedrag van mijn moeder komt vooral voort uit onhandigheid denk ik)
Als ze ook niet reageert op jouw herhalende opmerkingen, dan zeg je 'ik hang nu op' en dan hang je op. Of je vertrekt naar je eigen huis. Wat nodig is is dat je je boosheid niet wegstopt en negeert, maar die erkent en gebruikt om je grenzen aan te geven. Boosheid is een waardevol signaal. Wees niet bang voor je eigen boosheid.
Ik had zelf een (over)bezorgde moeder, ik weet het moment nog dat ik toen ik er een weekend was en ze over weer over mijn grens ging, dat ik mijn spullen heb gepakt, enorm boos was en dit ook heb geuit en naar het station ben gelopen. Soms zijn woorden niet genoeg, maar moet je handelen. Iemand moet ook voelen dat het je menens is.
Je hoeft het contract niet helemaal te verbreken, je kunt beginnen tijdelijk uit contact te gaan als haar gedrag je niet aanstaat. Dan kondig je aan dat ze moet stoppen met haar gedrag (opmerkingen maken over jouw levenskeuzes) omdat je anders weggaat. Gaat ze toch door met praten en komt dezelfde soort ellende uit haar mond in plaats van excuses? Dan verbreek je het contact. Je wilt het immers niet horen! En ja, dan is het dus niet handig als je nog met haar in een auto moet stappen.