Kostgeld bij gescheiden ouders
ik ben gescheiden (sinds 2010) en heb drie kinderen, die bij mijn ex wonen. Ze zijn om het weekend en de helft van de vakanties bij mij.
Mijn oudste kind is net 21 geworden en studeert.
Mijn plicht is dus net komen te vervallen, maar ik wil hem nog wel helpen/ondersteunen.
Hij heeft een baan voor twee dagen in de week (oproepbasis; als hij niet werkt krijgt hij niks) en krijgt basisbeurs en aanvullende beurs en zorgtoeslag.
Afspraak was dat hij zou kijken wat zijn maandelijkse lasten zouden zijn. Hij heeft heel braaf het lijstje van het Nibud ingevuld en nu word ik geconfronteerd met een berekening waar een kwart van de hypotheek van mijn ex in staat, een kwart van de kosten voor gas/water/licht, lokale lasten, tv/internet, boodschappen (terwijl ik nog wel alimentatie voor de andere twee betaal en het maandelijkse bedrag door 4 is gedeeld), was kosten, abonnementen, gebruik inboedel, verzekeringen, etc.
Waar volledig aan voorbijgegaan wordt is dat hij bij mij ook een eigen kamer heeft (voor 4 dagen per maand plus de helft van de vakanties) en ik ook kosten maak voor bijna alle posten die ik heb genoemd.
Daar heeft mijn ex geen rekening mee gehouden en uit haar berekening komt een bedrag wat ongeveer net zoveel is als wat ik aan kinderalimentatie voor hem betaalde.
Voor mij voelt het nu alsof ik na het aflopen van de kinderalimentatie opeens partneralimentatie mag gaan betalen.
Op internet kan ik niet echt iets vinden voor kostgeld in combinatie met gescheiden ouders.
Ik heb zelf voorgesteld om alle kosten die ze maakt ongeacht of hij bij haar woont of niet buiten beschouwing te laten. Ik ben zelf ook niet uitgegaan van een vast salaris voor hem.
Via deze methode kom ik op een lager bedrag aan maandelijkse kosten uit (Theoretisch gezien zou alles gedekt worden door beurs, zorgtoeslag en salaris), wat ik dan 50-50 zou willen delen met mijn ex.
Is dit een redelijk voorstel van mijn kant af?
Zie ik misschien iets over het hoofd?
Alvast bedankt voor de reacties
tsjor schreef op 24-07-2025 om 08:26:
Ysenda, kun je die morele gronden uitleggen? Een ouder heeft geen uitstaande schulden bij een kind, toch?
Stel dat zoon inderdaad toe kan komen met wat hij reeds krijgt aan basisbeurs+aanvullende beurs+ zorgtoeslag+baantje. Dan is het toch goed? Het is leuker om dan als gever dingen extra te kunnen/mogen doen in geval van nood. Bijvoorbeeld een nieuwe fiets, laptop, vakantie, telefoon etc. Op het moment dat er iets nodig is dat het budget overschrijdt. Voor de onderlinge verhoudingen en voor het leerproces van het kind is dat volgens mij veel beter. Je hebt meer aan een kind dat geleerd heeft tevreden te zijn als er genoeg is om het leven vol te houden en te doen wat je graag wil (studeren), blij te zijn als je wat extra's krijgt op het moment dat het nodig is, en zelf iets te kunnen verdienen als je dat wil. Meer dan aan een kind dat leert dat vader een pinautomaat is die je zoveel mogelijk moet uitbuiten, dat je je eigen lasten op anderman moet zien te verhalen en dat je daarover strijd aan kunt gaan.
Nee, maar als het studerende kind, dat dus actief werkt aan zijn toekomst waarbij ik de opleiding belangrijker vind dan dat bijbaantje, niet uitkomt, vind ik dat je wel bij moet springen. En dan mag in dat budget echt wel ruimte zijn voor een avondje uit, sporten, en een vakantie op zijn tijd. Zeker als die ruimte er is financieel bij de ouders.
Een extra bijdrage kan dan altijd nog, maar daar is zeker geen recht op en schept ook geen precedenten voor andere kinderen.
'niet uitkomt' is vanzelfsprekend een criterium, dus daar kun je naar kijken door middel van een overzicht: wat heb je aan inkomsten en wat heb je aan kosten. Dan kan ook de vraag aan de orde komen of je het bijbaantje nodig hebt. Let wel: op de arbeidsmarkt is het hebben van werkervaring echt een plus, ongeacht de plek waar je gewerkt hebt.
ik begrijp het niet.
je hebt geen verplichtingen meer, maar wil wat bijdragen. dat kan toch gewoon? daarvoor heb je dat overzicht met kosten toch niet nodig?
jij kunt toch gewoon zeggen: hier zoon, 150/maand krijg je van mij? of elk ander bedrag dat je wil geven?
Broadway schreef op 24-07-2025 om 12:17:
ik begrijp het niet.
je hebt geen verplichtingen meer, maar wil wat bijdragen. dat kan toch gewoon? daarvoor heb je dat overzicht met kosten toch niet nodig?
jij kunt toch gewoon zeggen: hier zoon, 150/maand krijg je van mij? of elk ander bedrag dat je wil geven?
Klinkt heel logisch, maar wat als moeder die 150 in beslag neemt? Zij zal best een invloed op hem hebben nog. Dus ik zou als ik TO was, gewoon zorgen dat je je zoon direct zou helpen. Er zijn al voorbeelden genoeg gegeven.
De ex van mijn partner had met haar parttime baan en KA en toeslagen maandelijks een hoger inkomen dan mijn partner. En denk maar niet dat het verzoek om fulltime te gaan werken, zodat de KA wat naar beneden kon, met veel vriendelijkheid werd ontvangen. Zij hadden afgesproken dat hij de KA op haar rekening zou storten tot hun 21 ste. Toen 1 van hun kinderen op haar 20ste een fulltime baan had,en dus in principe de KA gestopt kon worden, werd die baan verzwegen, zodat moeder iig nog een jaar KA had. Dus hun kind kwam hier dan elk weekend en moest haar baan voor ons verzwijgen.Wij dachten dat ze nog op school zat. En droegen nog bij voor schoolkosten ook. Zulke moeders bestaan ook . Het kind zelf kreeg enkele jaren erna gewetenswroeging en biechtte alles op.
Kataravrouw schreef op 24-07-2025 om 13:10:
[..]
Klinkt heel logisch, maar wat als moeder die 150 in beslag neemt? Zij zal best een invloed op hem hebben nog. Dus ik zou als ik TO was, gewoon zorgen dat je je zoon direct zou helpen. Er zijn al voorbeelden genoeg gegeven.
De ex van mijn partner had met haar parttime baan en KA en toeslagen maandelijks een hoger inkomen dan mijn partner. En denk maar niet dat het verzoek om fulltime te gaan werken, zodat de KA wat naar beneden kon, met veel vriendelijkheid werd ontvangen. Zij hadden afgesproken dat hij de KA op haar rekening zou storten tot hun 21 ste. Toen 1 van hun kinderen op haar 20ste een fulltime baan had,en dus in principe de KA gestopt kon worden, werd die baan verzwegen, zodat moeder iig nog een jaar KA had. Dus hun kind kwam hier dan elk weekend en moest haar baan voor ons verzwijgen.Wij dachten dat ze nog op school zat. En droegen nog bij voor schoolkosten ook. Zulke moeders bestaan ook . Het kind zelf kreeg enkele jaren erna gewetenswroeging en biechtte alles op.
dat lijkt me ook vreselijk.
Wij zijn met zijn 3 om tafel gaan zitten. En zoon mocht aangeven waar hij de alimentatie gestort wilde hebben. Lijkt mij een gezondere situatie.
Maar dit is OT. On topic: ik deel de verbazing/ontzetting, dat iemand die een te laag inkomen heeft en daardoor een toegevoegde advocaat krijgt wel een hypotheek kan krijgen met een last van 1400 euro. Hoe weet je overigens dat bedrag? Heeft ze misschien een erfenis gehad, geluk met de bitcoin of iets dergelijks? Overigens telt eventuele overwaarde van een koophuis mee voor je vermogen om te beoordelen of je recht hebt op een toegevoegde advocaat.
Tot 4 jaar geleden stond de hypotheek nog deels op mijn naam, want een zelfstandige zonder inkomsten op papier krijgt natuurlijk nooit die hypotheek alleen op haar naam.
Uiteindelijk is haar dat met een paar kunstgrepen gelukt. In al die jaren kreeg ik dus ook de financiële overzichten van de hypotheek, ondanks dat ik er niet aan mee betaalde (volgens afspraak).
Het is haar in die periode ook gelukt om de hypotheekrente naar beneden bij te stellen zonder dat ik daarin ben gekend. Daar kwam ik bijna een jaar later achter toen ik het jaaroverzicht kreeg.
Maar ik had niet de financiële mogelijkheid om dit via een advocaat aan te kaarten. Want lagere woonlasten betekent een hoger besteedbaar inkomen, wat tot een lagere ka had kunnen leiden. Niet in haar voordeel, dus zei ze het zelf niet
Overwaarde was er niet op moment van scheiden. Nu wel. Ik hoop dat ze er gelukkig mee is, ik ben blij dat ik van die molensteen rond mijn nek af ben. Ik heb genoeg inkomen om rond te komen en af en toe iets leuks te kunnen doen (zowel alleen met mijn nieuwe partner als samen met de kinderen). Ik wil alleen niet de levensstijl van mijn ex bekostigen
bedankt voor alle reacties. Het was/is fijn om de (objectieve) mening van iemand anders te horen
Ik heb alles ook met mijn huidige partner besproken en het leunt nu heel erg naar de kant: helft studiekosten plus een beetje er bovenop.
In principe dekt zijn stufi de studiekosten ruimschoots, maar ook later naar de andere twee kinderen is dit wel een duidelijke afspraak.
Waarbij ik voor wat betreft dochterlief er iets harder in ga staan. Als ze klaar is met mbo voor haar 21e en ze wilt alleen hbo doen, zodat ze meer geld bij me weghaalt, dan pas ik daar toch echt voor.
Zoals er eerder al is opgemerkt: er is vanaf haar 21e geen wettelijke verplichting meer om te blijven betalen.
En dat mijn ex inkomsten mist bij wegvallen van kinderbijslag en alle andere toeslagen die ze nu heeft: niet mijn probleem
Dat geld a voor de kinderen. Als ze het gebruikte voor het dichten van gaten in haar eigen situatie, dan zal ze daar een andere oplossing voor moeten vinden.
Met 18 is iemand volwassen en met 21 vervalt de kinderbijslag. Ik ondersteun mijn kinderen bij hun studie. Maar niet meer bij andere kosten als ze meerderjarig zijn. Dat is de eigen verantwoordelijkheid. Als kind op kamers of in een eigen woning woont geef je toch ook niets? Ze kunnen werken, krijgen DUO, zorgtoeslag en kunnen de rest lenen. Bij mij kunnen ze gedurende de studie gratis wonen. Wat een ex aan kosten heeft is niet mijn verantwoordelijkheid. En je weet al jaren dat met 18 alle toeslagen wegvallen. Daar moet je op voorbereiden.
Ik zou dus geen officiële berekening laten maken. Kind mag blij zijn met alles wat jij nog geeft. En daar staat ex verder volledig los van. In de zomervakantie of schoolvakanties kunnen ze extra gaan werken en zo behoorlijk wat verdienen. En als ze bij ex kostgeld moeten betalen kunnen ze bij jou gratis wonen toch?
Zoekendepapa schreef op 24-07-2025 om 23:28:
bedankt voor alle reacties. Het was/is fijn om de (objectieve) mening van iemand anders te horen
Ik heb alles ook met mijn huidige partner besproken en het leunt nu heel erg naar de kant: helft studiekosten plus een beetje er bovenop.
In principe dekt zijn stufi de studiekosten ruimschoots, maar ook later naar de andere twee kinderen is dit wel een duidelijke afspraak.
Waarbij ik voor wat betreft dochterlief er iets harder in ga staan. Als ze klaar is met mbo voor haar 21e en ze wilt alleen hbo doen, zodat ze meer geld bij me weghaalt, dan pas ik daar toch echt voor.
Zoals er eerder al is opgemerkt: er is vanaf haar 21e geen wettelijke verplichting meer om te blijven betalen.
En dat mijn ex inkomsten mist bij wegvallen van kinderbijslag en alle andere toeslagen die ze nu heeft: niet mijn probleem
Dat geld a voor de kinderen. Als ze het gebruikte voor het dichten van gaten in haar eigen situatie, dan zal ze daar een andere oplossing voor moeten vinden.
Een HBO opleiding gaan doen puur om geld bij vader weg te halen? Dat is wel een hele rare gedachtenkronkel. Enig idee wat een HBO studie kost, zowel financieel als qua tijd en energie? Dat gaat echt niemand 4 jaar lang doen voor die 250 euro per maand van papa. Dat je zo over je kinderen spreekt zegt wel iets over jou. Ik snap ook niet dat je als vader niet met liefde wil bijdragen aan de studie en daarmee de toekomst van je kinderen. Ik vind dit je plicht als ouder, zolang je je dat kan veroorloven uiteraard.
Anne1234! schreef op 25-07-2025 om 13:06:
[..]
Een HBO opleiding gaan doen puur om geld bij vader weg te halen? Dat is wel een hele rare gedachtenkronkel. Enig idee wat een HBO studie kost, zowel financieel als qua tijd en energie? Dat gaat echt niemand 4 jaar lang doen voor die 250 euro per maand van papa. Dat je zo over je kinderen spreekt zegt wel iets over jou. Ik snap ook niet dat je als vader niet met liefde wil bijdragen aan de studie en daarmee de toekomst van je kinderen. Ik vind dit je plicht als ouder, zolang je je dat kan veroorloven uiteraard.
En ik vind het echt onbegrijpelijk dat je twee kinderen van plan bent zo verschillende te behandelen. Als je je zoon steunt in zijn studie na zijn 21ste, dan hoor je dat wat mij betreft ook voor je dochter te doen.
En zo wantrouwend maar je dochter, in plaats van haar te steunen...
voor de volledigheid: zes jaar geleden dreigde mijn ex (zonder overleg met mijn) mijn dochter met een uithuisplaatsing omdat het zo botste tussen die twee.
Op dat moment heb ik gezegd: niets daarvan, dan kom je bij mij wonen. En dat is ook gebeurd.
Sinds die tijd is de relatie tussen haar en haar moeder weer beter geworden, wat er uiteindelijk toe leidde dat mijn dochter weer bij haar moeder ging wonen (zoals ook aangegeven in een eerdere post)
En daarna kon ik niets meer goed doen en had ik haar alleen in huis genomen omdat ik daar financieel beter van zou worden...
Dubbele lasten en nog steeds de volledige alimentatie aan mijn ex betalen omdat die niet meewerkte bij het opstellen van nieuwe afspraken.
Dochterlief kon er niet bij dat ik daar bovenop geen geld uit kon geven voor nieuwe kleding voor haar en een nieuwe iPhone. Ik wilde toch kinderen?
En daarna dus ook nog de opmerking over het starten van een studie om zo lang mogelijk ka te blijven krijgen.
Ik hou van haar, maar ik ben geen liefdadigheidsinstelling. Zeker niet als ze hier ook niets in huis wil doen, "omdat ze dat ook al altijd bij mama thuis moet doen".
Tjee... dus omdat je dochter normaal pubergedrag vertoont, mag ze niet verder studeren? Dat vind is heel... bijzonder.
Het is aan jou om haar pubergedrag te begrenzen (dat is 1 ding) en te bepalen hoeveel je aan je kinderen betaalt (dat is een ander ding).
Koppel die twee los en behandel al je kinderen financieel gelijk. Dat hoeft niet te betekenen dat ze allemaal exact hetzelfde bedrag krijgen, maar wel dat ze allemaal dezelfde kansen krijgen, binnen hun mogelijkheden.
Nou, als mijn dochter zou roepen dat ze alleen maar hbo wil gaan doen omdat ze dan geld kan blijven krijgen, zou ik ook daar de grens trekken hoor. Een opleiding doe je omdat je opgeleid wilt worden voor een bepaald beroep. Zonder motivatie voor de opleiding zelf kost het de vader en de samenleving veel geld zonder dat het wat oplevert.
Zussie schreef op 25-07-2025 om 16:58:
Nou, als mijn dochter zou roepen dat ze alleen maar hbo wil gaan doen omdat ze dan geld kan blijven krijgen, zou ik ook daar de grens trekken hoor. Een opleiding doe je omdat je opgeleid wilt worden voor een bepaald beroep. Zonder motivatie voor de opleiding zelf kost het de vader en de samenleving veel geld zonder dat het wat oplevert.
Dat je niet ziet dat dat een stoere puberachtige opmerking is, is wel jammer. Dat to dat niet ziet, geeft aan dat hij echt heel erg bezeerd is en haar blijkbaar wil straffen voor haar keuze bij haar moeder te gaan wonen. Terwijl puber het lekker vindt om papa op stang te jagen. Niet helemaal fair of ok, maar niet nodig om daarin mee te gaan.
‘maakt mij niet uit waarom je hbo wil doen, als je serieus bezig bent met je toekomst betaal ik graag mee’. Is een iets passendere reactie die helpt om de relatie weer op te bouwen.
Voor to; Een hbo kent al heel lang een bindend studie advies. Dat ga je niet halen als je ‘het alleen doet om papa op kosten te jagen’. Betaal dat deel van de studiekosten wat echte kosten zijn en je voor je zoon ook vergoedt. En met echte kosten bedoel ik, bijvoorbeeld, via Studielink het colleges betalen. Voordeel daarvan is dat als kind besluit te stoppen met de opleiding, jij zelf het betaalde bedrag weer terugkrijgt.