Kostgeld bij gescheiden ouders
ik ben gescheiden (sinds 2010) en heb drie kinderen, die bij mijn ex wonen. Ze zijn om het weekend en de helft van de vakanties bij mij.
Mijn oudste kind is net 21 geworden en studeert.
Mijn plicht is dus net komen te vervallen, maar ik wil hem nog wel helpen/ondersteunen.
Hij heeft een baan voor twee dagen in de week (oproepbasis; als hij niet werkt krijgt hij niks) en krijgt basisbeurs en aanvullende beurs en zorgtoeslag.
Afspraak was dat hij zou kijken wat zijn maandelijkse lasten zouden zijn. Hij heeft heel braaf het lijstje van het Nibud ingevuld en nu word ik geconfronteerd met een berekening waar een kwart van de hypotheek van mijn ex in staat, een kwart van de kosten voor gas/water/licht, lokale lasten, tv/internet, boodschappen (terwijl ik nog wel alimentatie voor de andere twee betaal en het maandelijkse bedrag door 4 is gedeeld), was kosten, abonnementen, gebruik inboedel, verzekeringen, etc.
Waar volledig aan voorbijgegaan wordt is dat hij bij mij ook een eigen kamer heeft (voor 4 dagen per maand plus de helft van de vakanties) en ik ook kosten maak voor bijna alle posten die ik heb genoemd.
Daar heeft mijn ex geen rekening mee gehouden en uit haar berekening komt een bedrag wat ongeveer net zoveel is als wat ik aan kinderalimentatie voor hem betaalde.
Voor mij voelt het nu alsof ik na het aflopen van de kinderalimentatie opeens partneralimentatie mag gaan betalen.
Op internet kan ik niet echt iets vinden voor kostgeld in combinatie met gescheiden ouders.
Ik heb zelf voorgesteld om alle kosten die ze maakt ongeacht of hij bij haar woont of niet buiten beschouwing te laten. Ik ben zelf ook niet uitgegaan van een vast salaris voor hem.
Via deze methode kom ik op een lager bedrag aan maandelijkse kosten uit (Theoretisch gezien zou alles gedekt worden door beurs, zorgtoeslag en salaris), wat ik dan 50-50 zou willen delen met mijn ex.
Is dit een redelijk voorstel van mijn kant af?
Zie ik misschien iets over het hoofd?
Alvast bedankt voor de reacties
Jouw voorstel klinkt redelijk hoor 😀
Natuurlijk ga je niet (indirect) meebetalen aan haar vaste lasten.
Jouw opmerking over dochter die het onderste uit de kan wil tav alimentatie klinkt wel zorgwekkend, verzint ze dat zelf?
masatu schreef op 22-07-2025 om 19:40:
[..]
Ik ging ervanuit dat vader 80% betaald, omdat zoon 80% van de tijd niet bij hem is. En moeder dan nog 20%. Maar is natuurlijk niet helemaal een eerlijke verdeling, zeker als je verder niks van inkomens weet.
Ik mag toch hopen dat je 15 jaar na de scheiding niks meer te maken hebt, en wilt hebben, met het inkomen van je ex.
Waarom allerlei ingewikkelde berekeningen doen en niet nog 2 jaar de oude alimentatie blijven doorbetalen?
Of hij dat geld dan gebruikt voor zijn studie, hobby's, om in de kroeg te hangen of om door te storten aan zijn moeder zou mijn probleem niet zijn.
Tot zijn 21ste stelde je je waarschijnlijk ook weinig vragen wat er effectief met dat geld gebeurde en of hij ervan studeerde, feestte of zijn moeder het zag als kostgeld.
Ik zou dochterlief overigens nu al diets maken dat ik best 1 studie wil sponsoren (en alimentatie blijf doorbetalen), eventueel nog een master bovenop haar bachelor, maar dat ze niet tot haar 30ste blijft studeren op mijn kosten. Ik gok bovendien dat moeder haar budget ook niet eindeloos is.
Waarom laat ze een kind dat studeert een kwart van de hypotheek betalen? Heel bijzonder
Yeps schreef op 22-07-2025 om 21:01:
Waarom laat ze een kind dat studeert een kwart van de hypotheek betalen? Heel bijzonder
We weten niet hoe hoog die hypotheek is .. we weten alleen dat moeder volgens to teveel kostgeld rekend...maar hoe hoog dat bedrag is wordt niet genoemd (of ik heb er over heen gelezen) alleen dat het een kwart van de maandelijkse woonlasten is .
Zoekendepapa schreef op 22-07-2025 om 17:05:
ik heb nog niet bij duo gekeken, maar ik weet dat mijn ex haar inkomensgegevens niet met mij wil delen.
Ouderschapsplan/convenant bevat niets over doorbetalen kosten van studerende kinderen. Hij moet in principe nog 2 jaar. Als alles goed gaat. Hij heeft al een soort tussenjaar genomen, waarin hij niet studeerde maar werkte (en ex niet bereid was om over alimentatie te praten, zodat ik in de periode ook heb betaald voor hem).
Dat er niets in het convenant staat ben ik ergens wel blij om, want mijn dochter heeft al een keer laten vallen dat ze na afronding van haar studie nog een studie wilde gaan doen, zodat ze de maximale alimentatie van me zou kunnen krijgen. 🙈
Ik betaal trouwens al vanaf zijn 18e rechtstreeks aan hem.
Ik heb hem gevraagd wat hij nodig zou hebben als ondersteuning en daar heeft hij samen met zijn moeder een kostgeld berekening voor gemaakt
Hier in het convenant studie wel doorbetalen maar uiterlijk tot 24ste levensjaar kind dus ook met convenant ook niet eindeloos.
Jouw ex en zoon zien jouw wel als sluitstuk van hun berekening volgens mij, alsof jij gaten moet opvullen. Daar zou ik niet mee akkoord gaan.
Dit gezegd hebbende is het wel zo dat je het ook een beetje over jezelf hebt afgeroepen want jij hebt zoon gevraagd wat hij nodig zou hebben en wat je nu gekregen hebt is wat hij volgens hem dan nodig zou hebben.
Je had beter samen met hem de financien door kunnen nemen zodat jullie samen tot een afspraak konden komen maar dat kan alsnog.
In princiepe heb jij niks meer met de moeder te maken. Zoon zal appar met jou afspraken moeten maken en daarnaast apart afspraken met zijn moeder.
Leidend is voor jou nu zijn studie,duo/basisbeurs/aanvullende beurs en bijbaan.
Dat financiiele plaatje moeten jij en je zoon helder hebben en op basis daarvan kan je hem ondersteunen.
Met moeder bespreek hij hoeveel kostgeld.
Als moeder het bedrag wat zij nu in haar hoofd heeft voor kostgeld heeft zoon een probleem met extra kosten.
Dan zal hij of meer moeten gaan werken, meer moeten gaan lenen of bezuinigen op eigen uitgaven.
Op zich is daar ook niks mis mee.
Zoon krijgt nu wel echt inzicht in wat het leven kost.
Maar jij kan echt zelf jouw eigen bijdrage berekenen met je zoon zonder kostgeld berekening van moeder, je hoeft ook niets meer 50/50 te verdelen met je ex. Dit is nu iets tussen jou en je zoon.
ik zou het inkomen van de moeder loslaten en alleen naar het kind kijken. Een 80/20 verdeling lijkt me dan fair.
Hier gaat het schijntje alimentatie overigens standaard al naar spaarrekening kind en niet naar mij. Kind is veel te jong om zelf voor studiekosten op te draaien, dus dat betaal ik. Als ze een goede bijbaan heeft en/of 18 is ga ik kostgeld vragen. Weet nog niet of ik dat (deels) voor mezelf reserveer of voor haar opzij zet, maar dan leert ze in ieder geval wat kostgeld is. Dat haar vader dat niet doet leek mij logisch, want daar slaapt ze maar één keer in de week. Maar gezien dit topic denken de meesten daar anders over?
lastigste is precedent. Wat je voor je zoon doet, geeft ook richting in wat je voor Jr dochter doet. Maar ik zou je dochter wel vertellen dat ze na 21 of 25 jaar niets meer krijgt, dat ze tegen die tijd recht op eigen benen moet staan, ongeacht studiewensen.
in de afgelopen 15 jaar heb ik meerdere keren in de rechtbank gezeten ivm de alimentatie. Bijvoorbeeld toen ik mijn baan kwijtraakte en uiteindelijk de bijstand in moest. Zij heeft LBIO ingeschakeld, maar dat moest stoppen toen ik in bijstand kwam. Nadat ik weer werk had gevonden ben ik direct weer alimentatie gaan betalen, maar kreeg daarna loonbeslag. En ook nog de 15% verhoging van het LBIO er overheen.
In die periode heb ik ook mijn kinderen een half jaar niet gezien.
Mijn dochter heeft daarna nog twee jaar bij mij gewoond omdat het niet ging bij haar moeder. Bijna anderhalf jaar bezig geweest bij een mediator om de alimentatie daarop aan te passen, maar ex wilde ook gelijk voor de andere twee wijzigingen hebben. Gedurende mediation hadden we de afspraak dat ik de helft van de alimentatie voor mijn dochter terug zou krijgen. Daar stopte ze opeens mee. Toen heb ik op basis van die afspraak zelf de helft overgemaakt, maar daar kreeg ik het LBIO ook weer voor mijn kiezen. Dus dubbele kosten gemaakt omdat ik en volledige alimentatie voor mijn dochter moest betalen en ook de kosten voor levensonderhoud voor haar erbij had.
Uiteindelijk zitten we op een punt dat we overeenstemming hebben bereikt en toen vertelde mijn dochter dat ze weer bij haar moeder ging wonen. Ik laat in het midden of dat komt omdat ze daar een hele nieuwe kamer kreeg (en mijn ex weer alle maximale toeslagen voor mijn dochter erbij kreeg. Ik had geen recht op de toeslagen vanwege mijn inkomen. Ex is zelfstandige en had op papier een inkomen onder de bijstandsnorm, maar kon wel de volledige hypotheek betalen (1400 per maand) en een auto aanschaffen.)
Ik voelde me dus 1,5 jaar aan het lijntje gehouden en mocht voor kosten mediation opdraaien (zij hoefde vanwege haar op papier lage inkomen alleen de wettelijke bijdrage te betalen) en dus ook weer het LBIO met extra kosten erbij.
Ik ben daarom enigszins op mijn hoede als ik dit soort zaken moet gaan regelen
En ja, dat moet ik met mijn zoon, maar die doet (helaas) wat zijn moeder aangeeft, want ze weet het naar anderen altijd heel redelijk over te laten komen.
SusannaT schreef op 22-07-2025 om 22:04:
lastigste is precedent. Wat je voor je zoon doet, geeft ook richting in wat je voor Jr dochter doet. Maar ik zou je dochter wel vertellen dat ze na 21 of 25 jaar niets meer krijgt, dat ze tegen die tijd recht op eigen benen moet staan, ongeacht studiewensen.
Mijn dochter is na de mavo begonnen met een mbo studie. In principe is ze daar mee klaar als ze 21 is. Als ze daarna nog verder wilt studeren moet ze dat helemaal zelf weten, maar ik ga daar niet meer voor betalen.
En voor mijn jongste geldt hetzelfde. Een vervolgstudie is prima, maar daarna eigen verantwoording.
Zoekendepapa schreef op 22-07-2025 om 22:28:
in de afgelopen 15 jaar heb ik meerdere keren in de rechtbank gezeten ivm de alimentatie. Bijvoorbeeld toen ik mijn baan kwijtraakte en uiteindelijk de bijstand in moest. Zij heeft LBIO ingeschakeld, maar dat moest stoppen toen ik in bijstand kwam. Nadat ik weer werk had gevonden ben ik direct weer alimentatie gaan betalen, maar kreeg daarna loonbeslag. En ook nog de 15% verhoging van het LBIO er overheen.
In die periode heb ik ook mijn kinderen een half jaar niet gezien.
Mijn dochter heeft daarna nog twee jaar bij mij gewoond omdat het niet ging bij haar moeder. Bijna anderhalf jaar bezig geweest bij een mediator om de alimentatie daarop aan te passen, maar ex wilde ook gelijk voor de andere twee wijzigingen hebben. Gedurende mediation hadden we de afspraak dat ik de helft van de alimentatie voor mijn dochter terug zou krijgen. Daar stopte ze opeens mee. Toen heb ik op basis van die afspraak zelf de helft overgemaakt, maar daar kreeg ik het LBIO ook weer voor mijn kiezen. Dus dubbele kosten gemaakt omdat ik en volledige alimentatie voor mijn dochter moest betalen en ook de kosten voor levensonderhoud voor haar erbij had.
Uiteindelijk zitten we op een punt dat we overeenstemming hebben bereikt en toen vertelde mijn dochter dat ze weer bij haar moeder ging wonen. Ik laat in het midden of dat komt omdat ze daar een hele nieuwe kamer kreeg (en mijn ex weer alle maximale toeslagen voor mijn dochter erbij kreeg. Ik had geen recht op de toeslagen vanwege mijn inkomen. Ex is zelfstandige en had op papier een inkomen onder de bijstandsnorm, maar kon wel de volledige hypotheek betalen (1400 per maand) en een auto aanschaffen.)
Ik voelde me dus 1,5 jaar aan het lijntje gehouden en mocht voor kosten mediation opdraaien (zij hoefde vanwege haar op papier lage inkomen alleen de wettelijke bijdrage te betalen) en dus ook weer het LBIO met extra kosten erbij.
Ik ben daarom enigszins op mijn hoede als ik dit soort zaken moet gaan regelen
En ja, dat moet ik met mijn zoon, maar die doet (helaas) wat zijn moeder aangeeft, want ze weet het naar anderen altijd heel redelijk over te laten komen.
Op je hoede zijn is niks mis mee alleen ga jij daarbij voorbij aan het feit dat je zoon een volwassen man is en je al het gedoe uit het verleden met je ex los moet zien van de bijdrage die je vanaf nu aan je zoon gaat doen.
Je zoon en jij gaan een nieuwe fase in. De fase van het financieel zelfstandig worden dat kun je gewoon samen met hem doen.
Laat het verleden zitten en behandel je zoon als volwassene, dit financiele stukje gaat alleen jou en hem aan. Als je met hem hierover praat, niet meer aan je ex denken, zie hem en zijn weg die hij gaat in het leven.
linn19 schreef op 22-07-2025 om 23:09:
[..]
Op je hoede zijn is niks mis mee alleen ga jij daarbij voorbij aan het feit dat je zoon een volwassen man is en je al het gedoe uit het verleden met je ex los moet zien van de bijdrage die je vanaf nu aan je zoon gaat doen.
Je zoon en jij gaan een nieuwe fase in. De fase van het financieel zelfstandig worden dat kun je gewoon samen met hem doen.
Laat het verleden zitten en behandel je zoon als volwassene, dit financiele stukje gaat alleen jou en hem aan. Als je met hem hierover praat, niet meer aan je ex denken, zie hem en zijn weg die hij gaat in het leven.
Maar als ex ineens kostgeld gaat vragen die vader mag bekostigen dan zou ik daar toch wel vraagtekens bij zetten.
Je plicht is komen te vervallen maar je wilt nog graag iets bijdragen.
Nou, dan is het toch volledig aan jou hoeveel je wilt bijdragen? En dat is dan dus niet afhankelijk van de wensen of berekeningen van je kind (al dan niet na influistering van je ex)
Deel gewoon mee: dit ga ik betalen en dat doe ik tot moment x
Moeilijker hoef je het niet te maken
Mmm lastig. Zelf vraag ik geen kostgeld aan mijn studerende kinderen en ik betaal alles rondom hun studie, gezondheid en sport. Thuis wonen ze gratis, gaan ze op zichzelf dan moeten ze dit zelf bekostigen.
Ik zou bij een scheiding naar rato dit stukje bijdragen. Eventueel kostgeld bij de andere ouder zou mijn meerderjarige kind zelf met die ouder moeten uitzoeken. Hij kan immers ook op zichzelf of bij de andere ouder gaan wonen en dat is verder niet mijn pakkie an. Een betere baan is ook nog een mogelijkheid, zeker op die leeftijd.
Ik heb overigens geen limiet op studeren zolang ze er maar niet met de pet maar gooien.
Kimdekim schreef op 22-07-2025 om 23:37:
[..]
Maar als ex ineens kostgeld gaat vragen die vader mag bekostigen dan zou ik daar toch wel vraagtekens bij zetten.
Vader hoeft daar niks meer mee te doen, hoogstens wenkbrauwen fronsen maar verder met zoon regelen en aan zoon aangeven dat kostgeld iets is tussen moeder en zoon en dat vader daar buiten staat.