Kostgeld/onderhoud 21-jarige die volledig bij mij woont – hoe doen jullie dat?
Mijn kind wordt binnenkort 21 en woont volledig bij mij. Hij werkt en spaart voor zijn toekomst. Financieel betaalt hij bijna alles zelf: kleding, uitgaan, abonnementen, enzovoort. Alleen eten, douche artikelen en deodoran etc (basiskosten) betaal ik nog voor hem. Ik laat hem geen bijdrage aan het kostgeld of de huisvesting doen.
Wat ik merk, is dat ik soms toch verwacht dat de andere ouder ook een stukje verantwoordelijkheid neemt, en het voelt als een soort teleurstelling dat dat niet gebeurt of niet erkend wordt.
Ik vraag me af: hoe doen andere ouders dit? Is er een gebruikelijk woord of begrip voor deze situatie? En hoe ervaren jullie dit gevoel van verantwoordelijkheid en verwachtingen van de andere ouder?
Ben benieuwd naar jullie ervaringen en tips!
En even aanvullend het streven is dat hij op zijn 23ste op zichzelf woont.
Dus het gaat om een bijdrage tot die tijd
Denk dat je van een jongere die de hele week werkt (en dus spaart) best een bijdrage mag verwachten, dus kostgeld.
Hoeft niet veel te zijn, maar bijvoorbeeld €250-300,- lijkt me toch wel heel redelijk.
Ik zou geen bijdrage van de andere ouder verwachten. Zoon verdient nu zelf geld.
Als hij met 23 het huis uit gaat, dan heeft hij wel een flinke spaarpot nodig om te starten. Ik zou dus geen kostgeld vragen. (Maar zijn deo kan hij toch wel zelf betalen?)
De andere ouder, tja, daar kun je niks mee, denk ik.
Hoe is jouw eigen financiële situatie? Als hij volledig werkt is hij klaar met school. Dan mag je een eigen bijdrage verwachten voor oa eten en zaken als deo kan hij zelf betalen. Of 1x per week hem de boodschappen laten doen. 2 a 3 jaar gratis leven lijkt mij niet nodig. Jij maakt ook kosten. En straks is het leven ook niet gratis meer.
De andere ouder staat hier los van.
Hier een zelfde situatie maar ik krijg nog wel een kleine bijdrage van de andere ouder. Die wil daar eigenlijk vanaf en dat het kind dan kostgeld aan mij betaalt, maar ik ga dat niet vragen dus we zitten een beetje in een spagaat. Als ex stopt met betalen, ben ik die bijdrage dus gewoon kwijt.
Maar goed, het kind betaalt al haar eigen kosten en het bed, bad, brood gebeuren vind ik ook meer mijn taak/verantwoordelijkheid.
Ik zat de afgelopen maanden in deze situatie: mijn jongvolwassen zoon liep stage en verdiende daarmee zo'n €1000 per maand. Hij betaalde toen €180 kostgeld per maand. Dat is minder dan de werkelijke kosten, maar meer dat dit vond ik niet niet nodig.
Tot zijn stage kreeg hij maandelijks ook een klein bedrag van zijn vader, dat stopte ook.
Nu gaat hij weer studeren en is zijn inkomen gestopt. Daarom hoeft hij ook geen kostgeld meer te betalen. Ik weet niet of hij weer geld van zijn vader gaat krijgen, dat gaat buiten mij om.
Als hij werkt kun je hem kostgeld laten betalen. Wonen kost nu eenmaal geld. Als je dit zelf niet nodig hebt kan je het geld voor hem opsparen en meegeven als hij op zichzelf gaat wonen.
Dit verandert natuurlijk als je het wel nodig hebt. Ik weet niet of je toeslagen ontvangt en of zijn thuiswonen invloed heeft op jouw toeslagen?
Een andere ouder hoeft niet bij te springen wat dat betreft. Sowieso gaat KA vanaf 18e naar het kind.
Voert hij huishoudelijke taken uit? Of is het stiekem wel een beetje "hotel mama". Waar overigens niets mis mee is hoor, een ieder maakt daarin eigen keuzes.
Bij mij betaalt de andere ouder nog €150 per maand als bijdrage. Toen we nog getrouwd waren, hadden we afgesproken dat we onze kinderen geen kostgeld wilden laten betalen. Zelf hoefden wij thuis vroeger ook nooit kostgeld te betalen.
Onze zoon gaat zuinig met zijn geld om, maar ik maak ongeveer dezelfde kosten als TO beschrijft. Een thuiswonend kind kost nu eenmaal geld (eten, dagelijks douchen, verwarming). Ik heb dit eens besproken met mijn ex-man en hij vond het logisch om daaraan bij te dragen, zodat die kosten niet alleen uit mijn portemonnee komen. Mijn argument was vooral: het is het kind van ons allebei. En zo kan zoon fors verder sparen voor als hij ooit uit huis kan gaan (lukt voorlopig nog niet)
MMcGonagall schreef op 28-08-2025 om 14:45:
Hier een zelfde situatie maar ik krijg nog wel een kleine bijdrage van de andere ouder. Die wil daar eigenlijk vanaf en dat het kind dan kostgeld aan mij betaalt, maar ik ga dat niet vragen dus we zitten een beetje in een spagaat. Als ex stopt met betalen, ben ik die bijdrage dus gewoon kwijt.
Maar goed, het kind betaalt al haar eigen kosten en het bed, bad, brood gebeuren vind ik ook meer mijn taak/verantwoordelijkheid.
Nee, dat is je kind dan kwijt.
Peaches schreef op 28-08-2025 om 15:50:
[..]
Nee, dat is je kind dan kwijt.
Nee, want kind betaalt geen kostgeld en dat geld gaat naar McGonagall. Dat staat er toch heel duidelijk? Kind en McGonagall hebben nergens recht op of zo.
ik vind kostgeld bs, je hebt zelf voor een kind gekozen toch? Hij betaalt verder alles toch
Muurbloem1985 schreef op 28-08-2025 om 16:17:
ik vind kostgeld bs, je hebt zelf voor een kind gekozen toch? Hij betaalt verder alles toch
Dat mag jij vinden. Maar ik ben het daar niet mee eens.
Ik vind dat mijn kinderen moeten leren dat wonen en eten niet gratis zijn, en dus dat als je geld verdient, je naar vermogen bijdraagt aan het huishouden.
En zo mag iedereen het op zijn eigen manier doen.
Wij zijn om tafel gaan zitten en hebben samen berekend wat het zou kosten als hij op zichzelf zou wonen. Dat bedrag betaalt hij ons en wij sparen dat voor hem. Hij heeft nog wat begeleiding nodig bij zijn financiën en daarom ook deze constructie zodat hij straks ook een potje heeft om te starten.
21 jaar is een prima leeftijd om kostgeld te gaan vragen. Ga met je kind zitten en bekijk samen wat redelijk is. Zo leert kind wat er allemaal aan kosten bestaan. GasWaterLicht, de inhoud van de koelkast maar ook de gemeentebelastingen etc.
De andere ouder heeft hier verder niks mee te maken lijkt mij.
Je kind is volwassen, behandel m ook zo.
Als je geen kost en inwoningsgeld vraagt, kun je er van op aan dat hij voorlopig het huis niet uitgaat. Als hij namelijk al een woonruimte vindt dan hikt hij aan tegen het feit dat hij dan ineens veel geld kwijt is en overal zelf voor moet gaan zorgen. Dus je stimuleert hem zo niet.
En je kunt altijd nog het geld wat je hem gaat laten betalen bewaren/apart zetten zodat je dit later kunt gebruiken om hem ergens mee te helpen als het nodig is.
En laat hem vooral zelf voor zijn toiletartikelen gaan zorgen. Hij is 21!!
Het gaat dus eigenlijk niet om je kind maar om je ex waar je het liefst een bijdrage van wilt?
Is je vraag dan: als mijn ex niks betaalt, ga ik dan geld van mijn kind vragen?
Als ik het zou kunnen betalen zou ik een bescheiden bedrag kostgeld vragen en dat voor je kind sparen.