Moeder drinkt veel, wat te doen?
Geachte forumleden,
Ik ben 18 jaar oud en woon bij mijn moeder. Zij drinkt relatief veel alcohol, niet een complete alcoholist maar ook niet een gewone drinker die elke dag bijvoorbeeld een glaasje bij het eten neemt.
Zij begint te drinken rond het einde van de middag als ze uit werk komt, in het weekend vaak nog wat eerder, maar niet veel eerder. Ze drinkt vooral donker (zwaar) bier en ook wijn. Als ze het donkere bier drinkt drinkt ze enkele flesjes (rond de 3) en dan zie je haar wel echt wat aangeschoten (dit kun je merken aan haar manier van praten, dus langzamer en op een ietwat andere toon). En bij wijn drinkt ze soms wel bijna de hele fles leeg, gisteravond bijvoorbeeld dronk ze binnen ca. een uur bijna een hele fles leeg (en ze had al eerder wijn gehad gisteren).
Hier komt de reden waarom ik mij zorgen maak, naast haar gedragsveranderingen als ze drinkt: ze laat allemaal troep op haar bed, zoals chips of klokhuizen van appels, laatst at ze in bed een ijsje met chocola en zag ik de volgende dag chocola gesmeerd over haar dekbed. En dit lag er dagen erna nog, ze ruimt het maar niet op. Vandaag had ik weer haar troep van gisteravond opgeruimd (uit mezelf). Ik heb er genoeg van en ga ook op mezelf wonen binnenkort, maar ik ben wel van haar afhankelijk voor de kosten dus kan niet no-contact met haar gaan, al is dat wel wat ik soms wil.
Ik weet dus gewoon niet wat ik moet doen, ze zegt steeds dat ze gaat stoppen maar doet het maar gewoon niet, ik begin te denken dat ze alcoholproblemen heeft. Heeft iemand hier ervaring mee? Ik hoor het graag!
PS: ze rookt ook, hier is ze wel lange tijd mee gestopt en is weer begonnen maar pogingen om te stoppen willen ook niet baten bij haar weer.
PPS: naast het roken en drinken, sport ze eigenlijk ook helemaal niet en heeft hier ook niet echt behoefte aan (als ik haar tenminste goed begrijp) ondanks dat ze overgewicht heeft. Ze heeft een BMI van 28.
Je lijkt je sowieso alles wat je moeder doet erg aan te trekken. Dan is het niet gek dat je sterker reageert bij haar. Dat je schreeuwt is trouwens niet alleen iets waar je je voor moet schamen, maar waar je mee moet stoppen.
Je bent wel flink geinvesteerd in je moeders dingen. Echt veel meer dan wat een gemiddelde 18 jarige zou hebben. Ik weet wel dat ze issues heeft maar dat is deels haar leven. Advies inwinnen bij de professionele organisatie hoe ermee om te gaan is een goeie. Maar daarnaast moet je het proberen meer los te laten.
Het kost energie, focus die je op je eigen leven moet leggen.
Het schreeuwen zou wellicht een combinatie kunnen zijn van wat emoties die bij je leven als wanhoop, geen grip hebben op de situatie maar ook wat dominantie van jou naar haar toe.
Misschien herken je iets ervan als je deze woorden leest.
Anoniem1290, wat ik op de website lees is dat het eerste gesprek gratis is, dus ik denk dat je ze gewoon moet bellen. Voor een vervolg kan het zijn dat je een verwijsbrief van de huisarts nodig hebt. Dit valt onder de GGZ-zorg en dat zit (deels) in het basispakket. Daarvoor geldt wel het eigen risico dat je zelf moet betalen. Dat kan ook in termijnen als je dat afspreekt met je zorgverzekeraar. Het eerste telefoontje naar Tactus kan je hierover informatie geven. Daarna moet je nog contact opnemen met je huisarts en met je ziektekostenverzekeraar.
Je wil weten of hun methode helpt. Dat is een lastige. Voor wie wil je de hulp? Voor jezelf (wat ik verstandig zou vinden)? Wat zou je dan zelf als helpend ervaren? Wil je hulp voor je moeder, dat is lastiger, want dan moet je moeder de hulpvraag aangeven. Er zijn geen methodes die 100% gegarandeerd werken, meestal hangt het ook af van de hulpvraag en van de persoon. Ik denk wel dat dit een van de beste adressen is waar je hulp kunt vragen.
Waarom je schreeuwt. Tsja, is je moeder doof of slechthorend? Probeer het eens als je zachtjes praat. Het kan zijn dat er inderdaad een soort wanhoop onder zit, je wil graag dat ze naar je luistert. Dat kan ook de behoefte aan dominantie zijn. Als ze niet doof is is het niet nodig en helpt het ook niet. Overbodig dus.
Hoe gaat het verder met je? Woon je nu op jezelf? Ben je bezig met werk of studie? Zie nog vrienden? Beoefen je nog een hobby? Het wordt tijd dat je nu de meeste zorg aan jezelf gaat besteden.
Moree schreef op 09-10-2025 om 17:19:
Je bent wel flink geinvesteerd in je moeders dingen. Echt veel meer dan wat een gemiddelde 18 jarige zou hebben. Ik weet wel dat ze issues heeft maar dat is deels haar leven. Advies inwinnen bij de professionele organisatie hoe ermee om te gaan is een goeie. Maar daarnaast moet je het proberen meer los te laten.
Het kost energie, focus die je op je eigen leven moet leggen.
Het schreeuwen zou wellicht een combinatie kunnen zijn van wat emoties die bij je leven als wanhoop, geen grip hebben op de situatie maar ook wat dominantie van jou naar haar toe.
Misschien herken je iets ervan als je deze woorden leest.
Dat klopt. Ik zal proberen het meer los te laten. En ik herken de woorden inderdaad.
tsjor schreef op 10-10-2025 om 08:11:
Anoniem1290, wat ik op de website lees is dat het eerste gesprek gratis is, dus ik denk dat je ze gewoon moet bellen. Voor een vervolg kan het zijn dat je een verwijsbrief van de huisarts nodig hebt. Dit valt onder de GGZ-zorg en dat zit (deels) in het basispakket. Daarvoor geldt wel het eigen risico dat je zelf moet betalen. Dat kan ook in termijnen als je dat afspreekt met je zorgverzekeraar. Het eerste telefoontje naar Tactus kan je hierover informatie geven. Daarna moet je nog contact opnemen met je huisarts en met je ziektekostenverzekeraar.
Je wil weten of hun methode helpt. Dat is een lastige. Voor wie wil je de hulp? Voor jezelf (wat ik verstandig zou vinden)? Wat zou je dan zelf als helpend ervaren? Wil je hulp voor je moeder, dat is lastiger, want dan moet je moeder de hulpvraag aangeven. Er zijn geen methodes die 100% gegarandeerd werken, meestal hangt het ook af van de hulpvraag en van de persoon. Ik denk wel dat dit een van de beste adressen is waar je hulp kunt vragen.
Waarom je schreeuwt. Tsja, is je moeder doof of slechthorend? Probeer het eens als je zachtjes praat. Het kan zijn dat er inderdaad een soort wanhoop onder zit, je wil graag dat ze naar je luistert. Dat kan ook de behoefte aan dominantie zijn. Als ze niet doof is is het niet nodig en helpt het ook niet. Overbodig dus.
Hoe gaat het verder met je? Woon je nu op jezelf? Ben je bezig met werk of studie? Zie nog vrienden? Beoefen je nog een hobby? Het wordt tijd dat je nu de meeste zorg aan jezelf gaat besteden.
Ah, fijn dat je het even hebt nagekeken. Ik wil vooral hulp voor mezelf voor deze situatie inderdaad.
Hoe het verder met me gaat? Ik voel me best prima, per 1 november ga ik op mezelf wonen. Ik ga morgen weer voor het eerst werken aangezien mijn opa een achillespeesblessure had en niet naar kantoor kon komen en mijn oma blaasontsteking had. Dit aangezien ik van hem afhankelijk ben voor werk omdat ik in zijn bedrijf werk en het een klein bedrijf is. Het einde van mijn korte HBO-programma Inleiding recht is in zicht. Ik verwacht dat de laatste week van deze maand af te hebben. Vrienden zie ik nu wat minder, maar ben van plan binnenkort weer af te spreken. Ik moet inderdaad nu de meeste zorg aan mezelf besteden.
Anoniem1290 schreef op 10-10-2025 om 17:15:
[..]
Dat klopt. Ik zal proberen het meer los te laten. En ik herken de woorden inderdaad.
Goeie! 
Even iets anders: wat denken jullie dat een goed moment is om een romantische relatie aan te gaan?
Ik vraag dit even omdat ik nog nooit een relatie heb gehad of überhaupt ervaring heb gehad met iets intiems. Ik merk dat vrienden/kennissen van mij nu relaties krijgen en begin nu wel een beetje het gevoel van achterlopen te merken. Maar aan de andere kant weet ik ook dat ik nu eerst maar eens mijn eigen leven weer moet gaan opbouwen en dan naar een relatie kan gaan kijken.
Anoniem1290 schreef op 20-10-2025 om 17:28:
Even iets anders: wat denken jullie dat een goed moment is om een romantische relatie aan te gaan?
Ik vraag dit even omdat ik nog nooit een relatie heb gehad of überhaupt ervaring heb gehad met iets intiems. Ik merk dat vrienden/kennissen van mij nu relaties krijgen en begin nu wel een beetje het gevoel van achterlopen te merken. Maar aan de andere kant weet ik ook dat ik nu eerst maar eens mijn eigen leven weer moet gaan opbouwen en dan naar een relatie kan gaan kijken.
Je ziet het zelf goed: nu een relatie beginnen is niet zo verstandig. Zorg eerst maar eens dat er wat rust en stabiliteit in de leven komt. Pas van daaruit heb je een ander echt wat te bieden.
IMI-x2 schreef op 20-10-2025 om 17:32:
[..]
Je ziet het zelf goed: nu een relatie beginnen is niet zo verstandig. Zorg eerst maar eens dat er wat rust en stabiliteit in de leven komt. Pas van daaruit heb je een ander echt wat te bieden.
Helemaal mee eens en daar laat ik het nu ook even bij.
Anoniem1290 schreef op 20-10-2025 om 17:28:
Even iets anders: wat denken jullie dat een goed moment is om een romantische relatie aan te gaan?
Ik vraag dit even omdat ik nog nooit een relatie heb gehad of überhaupt ervaring heb gehad met iets intiems. Ik merk dat vrienden/kennissen van mij nu relaties krijgen en begin nu wel een beetje het gevoel van achterlopen te merken. Maar aan de andere kant weet ik ook dat ik nu eerst maar eens mijn eigen leven weer moet gaan opbouwen en dan naar een relatie kan gaan kijken.
Een beetje een vreemde vraag, vind ik. Want een relatie ga je niet aan, alsof je een paar schoenen aantrekt. Een relatie overkomt je. Je komt iemand tegen, krijgt gevoelens, gaat een paar keer met elkaar uit en dan ontstaat er langzaam een relatie. Op zich ben ik het eens met de posters hierboven die zeggen dat dit niet het moment is. Maar zoals ik al zei, dat laat zich heel slecht plannen over het algemeen.
Ik kan me goed voorstellen dat je nieuwsgierig bent. Maar je hoeft niet jaloers te zijn omdat anderen nu relaties krijgen. Je kunt ook prima op je 30e voor het eerst een relatie krijgen en daar heel gelukkig mee zijn/worden. Maar goed, zoals ik al zei: Het leven is wat je overkomt terwijl je andere plannen maakt. Dus.
Update:
Vanaf vandaag woon ik officieel op mijzelf. Aan de ene kant ben ik heel enthousiast, en aan de andere kant vind ik het toch erg spannend (wat uiteraard logisch is). Het huis is bijna klaar en morgen ben ik van plan het met mijn moeder af te maken. Het ziet er inmiddels goed uit. Maar kijken of ik vanavond goed kan slapen...
Gefeliciteerd, dat is een hele stap! Natuurlijk is het in het begin spannend, maar het went vast snel.
Het is zeker spannend. Sommige dingen zullen meevallen, andere dingen tegenvallen. Maar stap voor stp zal het steeds meer je eigen leven worden. Succes.
IMI-x2 schreef op 01-11-2025 om 18:51:
Gefeliciteerd, dat is een hele stap! Natuurlijk is het in het begin spannend, maar het went vast snel.
Dat denk ik ook. Bedankt!
tsjor schreef op 02-11-2025 om 07:12:
Het is zeker spannend. Sommige dingen zullen meevallen, andere dingen tegenvallen. Maar stap voor stp zal het steeds meer je eigen leven worden. Succes.
Dat is zeker waar. Bedankt.