Moeder drinkt veel, wat te doen?
Geachte forumleden,
Ik ben 18 jaar oud en woon bij mijn moeder. Zij drinkt relatief veel alcohol, niet een complete alcoholist maar ook niet een gewone drinker die elke dag bijvoorbeeld een glaasje bij het eten neemt.
Zij begint te drinken rond het einde van de middag als ze uit werk komt, in het weekend vaak nog wat eerder, maar niet veel eerder. Ze drinkt vooral donker (zwaar) bier en ook wijn. Als ze het donkere bier drinkt drinkt ze enkele flesjes (rond de 3) en dan zie je haar wel echt wat aangeschoten (dit kun je merken aan haar manier van praten, dus langzamer en op een ietwat andere toon). En bij wijn drinkt ze soms wel bijna de hele fles leeg, gisteravond bijvoorbeeld dronk ze binnen ca. een uur bijna een hele fles leeg (en ze had al eerder wijn gehad gisteren).
Hier komt de reden waarom ik mij zorgen maak, naast haar gedragsveranderingen als ze drinkt: ze laat allemaal troep op haar bed, zoals chips of klokhuizen van appels, laatst at ze in bed een ijsje met chocola en zag ik de volgende dag chocola gesmeerd over haar dekbed. En dit lag er dagen erna nog, ze ruimt het maar niet op. Vandaag had ik weer haar troep van gisteravond opgeruimd (uit mezelf). Ik heb er genoeg van en ga ook op mezelf wonen binnenkort, maar ik ben wel van haar afhankelijk voor de kosten dus kan niet no-contact met haar gaan, al is dat wel wat ik soms wil.
Ik weet dus gewoon niet wat ik moet doen, ze zegt steeds dat ze gaat stoppen maar doet het maar gewoon niet, ik begin te denken dat ze alcoholproblemen heeft. Heeft iemand hier ervaring mee? Ik hoor het graag!
PS: ze rookt ook, hier is ze wel lange tijd mee gestopt en is weer begonnen maar pogingen om te stoppen willen ook niet baten bij haar weer.
PPS: naast het roken en drinken, sport ze eigenlijk ook helemaal niet en heeft hier ook niet echt behoefte aan (als ik haar tenminste goed begrijp) ondanks dat ze overgewicht heeft. Ze heeft een BMI van 28.
Ik wil wel nog even erbij vermelden dat het alcoholprobleem al jaren bestaat. Toen ik (ik dacht) 10 jaar oud was stak ze naar mij de middelvinger op en gingen schelden en zei dat ik moest opflikkeren. Dit is gelukkig niet weer gebeurd. Maar heb haar wel vaker dronken/aangeschoten gezien (zoals met slingeren op de fiets). Ze is nu bijna 53, dus ze was ca. midden 40 toen het begon, daarvoor kan ik me niet herinneren dat ze er veel last van had.
Je kunt uitspreken dat je je zorgen maakt om haar. Niet per se om haar alcoholgebruik, dat is zeker ook zorgelijk, maar dat komt waarschijnlijk ergens uit voort.
Maar om echt geholpen te kunnen worden, moet ze het eerst zelf willen.
Het lijkt er niet op dat ze veel eigenwaarde heeft, gezien hoe ze met zichzelf omgaat en leeft. Iemand met eigenwaarde wil niet tussen zijn eigen voedselresten slapen bijvoorbeeld.
Voor wat betreft op jezelf wonen en studie; afstand kan veel goed doen. Het kan ook zorgen dat zij nog minder remming ervaart omdat jij er niet meer bent en niet meer alles ziet. Misschien komt ze daardoor wel op het punt dat ze ziet dat ze een probleem heeft.
Voor de kosten denk ik dat je het voor nu goed geregeld hebt met je moeder. En daarnaast kun je proberen om financieel minder afhankelijk te worden en op eigen benen te gaan staan, maar er zijn heel veel achttienjarigen die dat nog niet (volledig) kunnen. Omdat je meestal naast school/studie niet volledig kan werken.
MamaE schreef op 04-08-2025 om 13:29:
Je kunt uitspreken dat je je zorgen maakt om haar. Niet per se om haar alcoholgebruik, dat is zeker ook zorgelijk, maar dat komt waarschijnlijk ergens uit voort.
Maar om echt geholpen te kunnen worden, moet ze het eerst zelf willen.
Het lijkt er niet op dat ze veel eigenwaarde heeft, gezien hoe ze met zichzelf omgaat en leeft. Iemand met eigenwaarde wil niet tussen zijn eigen voedselresten slapen bijvoorbeeld.
Voor wat betreft op jezelf wonen en studie; afstand kan veel goed doen. Het kan ook zorgen dat zij nog minder remming ervaart omdat jij er niet meer bent en niet meer alles ziet. Misschien komt ze daardoor wel op het punt dat ze ziet dat ze een probleem heeft.
Voor de kosten denk ik dat je het voor nu goed geregeld hebt met je moeder. En daarnaast kun je proberen om financieel minder afhankelijk te worden en op eigen benen te gaan staan, maar er zijn heel veel achttienjarigen die dat nog niet (volledig) kunnen. Omdat je meestal naast school/studie niet volledig kan werken.
Bedankt voor je reactie en je tip!
Ik ga inderdaad ook proberen om financieel minder afhankelijk te worden, al is dat inderdaad wat lastig i.c.m. het studeren.
Ik heb het er net met mijn vader even over gehad (ik ben nu bij hem, vakantie) en hij zei dat hij haar ook zo kende, ze dronk veel (meer dan hijzelf) en ruimde volgens hem ook niet haar troep op. Zelfs ruimde ze het niet op in het huis van mijn vader (eigenlijk niet eens zijn huis, hij huurt het van mijn tante). Ook zijn we samen voor meer dan 2 maanden naar Bonaire geweest (en nog naar Aruba) en hebben we niet eens alles kunnen zien wat we wilden, terwijl we daar gewoon tijd voor hadden. Mijn vader zegt dat hij dat gedrag ook kent van haar.
Ik weet niet of haar gedrag echt veel invloed op mij heeft gehad, maar aangezien ik nog steeds heel graag een grote zus-figuur wil, denk ik het wel (ik ben enig kind).
Anoniem1290 schreef op 04-08-2025 om 19:05:
aangezien ik nog steeds heel graag een grote zus-figuur wil
Da's een bijzondere uitspraak als het over je moeder gaat. (niet negatief bedoeld hoor)
letterkoekje schreef op 05-08-2025 om 08:18:
[..]
Da's een bijzondere uitspraak als het over je moeder gaat. (niet negatief bedoeld hoor)
Snap ik. Denk dat een soort grote zus-figuur me wel dan die zorg/warmte zou kunnen bieden in die zin. Zeker als ze echt een stuk ouder is.
Anoniem1290, in elk geval heb je een te groot verantwoordelijkheidsgevoel, omdat je je verantwoordelijk voelt voor het welbevinden van je moeder.
Goed dat je met je vader erover gesproken hebt. Het patroon van je moeder is duidelijk en herkenbaar blijkbaar. Ook je vader is niet in staat geweest om dat te veranderen, dus ik vrees dat jouw invloed niet zoveel kans heeft.
Het is nu belangrijker om echt even te kijken naar jezelf. Je geeft duidelijk aan waar je behoefte aan hebt (de grote, oudere zus). Probeer dat uit elkaar te halen en te kijken waar je een fragment van die behoefte kunt neerleggen. Wat kun je wel 'krijgen' van je moeder, wat kun je 'halen' bij je vader, is er nog een tante, buurvrouw, vriend of vriendin in de buurt waarmee je goed kunt praten, kun je iemand vragen om extra op jou te letten, al is het maar door af en toe te bellen en vragen hoe het gaat?
Wat betreft die financiële onafhankelijkheid., dat gaat niet zozeer over het geld als wel over je eigen onafhankelijkheid. DUO maakt altijd een berekening wat ouders zouden moeten bijdragen, je vader, maar ook je moeder. Er zal dus enige bijdrage van hen verlangd worden. Maar het is de vraag of het verstandig is om die bijdrage van je moeder nu te vragen, omdat je die specifieke opleiding wil gaan doen.
Er zijn andere keuzes mogelijk, bijvoorbeeld:
toch via de VAVO een diploma halen, ik neem aan dat je een HAVO-diploma wil.
Een reguliere MBO-opleiding zoeken in de richting die je graag wil. Niet het summum, maar misschien wel een goede opstap.
Eerst gaan werken en dan door middel van de 21+-toets alsnog de opleiding gaan doen die je wil.
Je kunt zelfs overwegen om bij de vader te gaan wonen en te bekijken welke mogelijkheden er voor jou liggen in Duitsland.
Wat ik vooral bedoel is: neem de problematiek van je moeder serieus; wees ervan doordrongen dat je dat niet kunt oplossen; het is belangrijk dat je nu je eigen weg gaat uitzetten en dat ook in eigen hand neemt.
Praat er eens over met je vader.
tsjor schreef op 05-08-2025 om 09:37:
Anoniem1290, in elk geval heb je een te groot verantwoordelijkheidsgevoel, omdat je je verantwoordelijk voelt voor het welbevinden van je moeder.
Goed dat je met je vader erover gesproken hebt. Het patroon van je moeder is duidelijk en herkenbaar blijkbaar. Ook je vader is niet in staat geweest om dat te veranderen, dus ik vrees dat jouw invloed niet zoveel kans heeft.
Het is nu belangrijker om echt even te kijken naar jezelf. Je geeft duidelijk aan waar je behoefte aan hebt (de grote, oudere zus). Probeer dat uit elkaar te halen en te kijken waar je een fragment van die behoefte kunt neerleggen. Wat kun je wel 'krijgen' van je moeder, wat kun je 'halen' bij je vader, is er nog een tante, buurvrouw, vriend of vriendin in de buurt waarmee je goed kunt praten, kun je iemand vragen om extra op jou te letten, al is het maar door af en toe te bellen en vragen hoe het gaat?
Wat betreft die financiële onafhankelijkheid., dat gaat niet zozeer over het geld als wel over je eigen onafhankelijkheid. DUO maakt altijd een berekening wat ouders zouden moeten bijdragen, je vader, maar ook je moeder. Er zal dus enige bijdrage van hen verlangd worden. Maar het is de vraag of het verstandig is om die bijdrage van je moeder nu te vragen, omdat je die specifieke opleiding wil gaan doen.
Er zijn andere keuzes mogelijk, bijvoorbeeld:
toch via de VAVO een diploma halen, ik neem aan dat je een HAVO-diploma wil.
Een reguliere MBO-opleiding zoeken in de richting die je graag wil. Niet het summum, maar misschien wel een goede opstap.
Eerst gaan werken en dan door middel van de 21+-toets alsnog de opleiding gaan doen die je wil.
Je kunt zelfs overwegen om bij de vader te gaan wonen en te bekijken welke mogelijkheden er voor jou liggen in Duitsland.
Wat ik vooral bedoel is: neem de problematiek van je moeder serieus; wees ervan doordrongen dat je dat niet kunt oplossen; het is belangrijk dat je nu je eigen weg gaat uitzetten en dat ook in eigen hand neemt.
Praat er eens over met je vader.
Bedankt voor de tips Tsjor!
Vooralsnog gaat mijn keuze uit naar de weg die ik nu wil bewandelen, en anders wil ik gaan werken en later de 21+-toets doen.
Voor het in Duitsland gaan wonen: het kan een goed plan zijn, maar liever doe ik het niet, ik vind Nederland een fijner land als het gaat om wonen (alles lijkt wat overzichtelijker enz.).
Verder zat ik ook te twijfelen: ik kan erg slecht met kritiek omgaan, heb hier nooit denk ik echt op een gezonde manier mee om leren gaan. En het is niet dat ik ''boven kritiek sta'', het is meer dat elke kleine vorm van kritiek mij me al minderwaardig laat voelen in de zin van dat ik toch niets goeds doe. Natuurlijk is het zo dat als ik iets fout doe, of niet op de juiste manier, ik hier absoluut ook in gecorrigeerd mag worden. Mij gaat het vooral om de toon en de manier van zeggen, als iemand al iets op een ietwat hardere toon zegt, ga ik stotteren (blokkades) en wil ik diegene slaan en blijft zijn/haar opmerking de hele dag in mijn hoofd zitten.
Ik heb wel getwijfeld over medicatie en/of therapie, maar wat lijkt jullie hierbij de geschikte oplossing?
Wel lijkt het me zelf verstandig dat ik hierbij hulp krijg, want ik zal nog veel vaker in mijn leven kritiek krijgen, zeker in het werkleven later. Het is dus nu een goed moment om actie te ondernemen. Het is dan ook dat ik ''gewoon'' een normaal persoon ben in de zin van iemand die helemaal geen geweld wil gebruiken en gewoon ''normaal'' is, maar zodra ik kritiek krijg, word ik ineens heel anders.
Anoniem1290 schreef op 03-08-2025 om 08:46:
[..]
Bedankt Tsjor!
Ik ga inderdaad studeren maar niet aan een reguliere opleiding aangezien ik de kwalificaties niet heb (ik ben op school door omstandigheden uitgevallen), dus kan ik ook geen studiefinanciering krijgen (moet de kosten dus allemaal zelf betalen, maar dit wil mijn moeder gelukkig deels doen) en terug naar een middelbare school (al is het een VAVO) is voor mij echt een no-go. Wel heb ik een bijbaantje inderdaad en ook zorgtoeslag.
Toch heb ik wel overwogen om gewoon fulltime te gaan werken en wellicht later met een 21+-toelatingstest te gaan studeren.
Heb je ook gekeken naar een duale opleiding? Wel inkomsten, wel opleiding.
Anoniem1290 schreef op 05-08-2025 om 11:09:
Verder zat ik ook te twijfelen: ik kan erg slecht met kritiek omgaan, heb hier nooit denk ik echt op een gezonde manier mee om leren gaan. En het is niet dat ik ''boven kritiek sta'', het is meer dat elke kleine vorm van kritiek mij me al minderwaardig laat voelen in de zin van dat ik toch niets goeds doe. Natuurlijk is het zo dat als ik iets fout doe, of niet op de juiste manier, ik hier absoluut ook in gecorrigeerd mag worden. Mij gaat het vooral om de toon en de manier van zeggen, als iemand al iets op een ietwat hardere toon zegt, ga ik stotteren (blokkades) en wil ik diegene slaan en blijft zijn/haar opmerking de hele dag in mijn hoofd zitten.
Ik heb wel getwijfeld over medicatie en/of therapie, maar wat lijkt jullie hierbij de geschikte oplossing?
Wel lijkt het me zelf verstandig dat ik hierbij hulp krijg, want ik zal nog veel vaker in mijn leven kritiek krijgen, zeker in het werkleven later. Het is dus nu een goed moment om actie te ondernemen. Het is dan ook dat ik ''gewoon'' een normaal persoon ben in de zin van iemand die helemaal geen geweld wil gebruiken en gewoon ''normaal'' is, maar zodra ik kritiek krijg, word ik ineens heel anders.
Hierbij kan cognitieve gedragstherapie goed helpen. Je huisarts kan je doorverwijzen.
En complimenten van mij dat je je issues op een gezondere manier wilt oplossen dan je moeder.
Zeespiegel schreef op 05-08-2025 om 11:46:
[..]
Heb je ook gekeken naar een duale opleiding? Wel inkomsten, wel opleiding.
Jazeker, en dat was ik ook juist van plan. Dan zou ik eerst van mijn 18e (nu) tot mijn 21e fulltime werken (ca. 40 uur in de week) en dan als ik 21 ben parttime (ca. 20 uur in de week) werken en de studie ernaast volgen.
IMI-x2 schreef op 05-08-2025 om 12:03:
[..]
Hierbij kan cognitieve gedragstherapie goed helpen. Je huisarts kan je doorverwijzen.
En complimenten van mij dat je je issues op een gezondere manier wilt oplossen dan je moeder.
Dank voor de tip en je compliment!
Zeespiegel schreef op 05-08-2025 om 11:46:
[..]
Heb je ook gekeken naar een duale opleiding? Wel inkomsten, wel opleiding.
Dat is precies waar de Open Universiteit voor bedoeld is. Daarom is er geen recht op stufie. Begeleidingsbijeenkomsten zijn 's avonds of in het weekend.
@TO: het is hardwerken maar mijn ervaring met de studiematerialen van de OU (heb er mijn master gehaald) is dat ze heel gestructureerd zijn.
Nee, een duale opleiding betekent dat je 4 dagen in de week werkt en 1 dag naar school gaat. Je betaalt wel cursusgeld, maar veel minder dan wanneer je fulltime studeert. Je leeft van je salaris.
Wat je nodig hebt is: weten wat je wil; en een arbeidscontract.
Bij de MBO's zie je het staan als BBL (beroepsbegeleidende leerweg). Het andere is BOL: beroepsopleidende leerweg.
Open universiteit kan, maar dat zijn academische opleidingen en je moet dan wel echt een ijzeren discipline hebben. Niet zo handig als je nog niet echt gesetteld bent.
Voorzichtig met opleidingen waar je geen stufi voor krijgt, soms beloven particuliere opleidingen meer dan ze waar kunnen maken.