Vriendin 's nachts thuisbrengen ouderwets?

We wonen in een heel klein dorp,16km  van de grote stad, en 7 m van een iets kleinere stad. Hebben 5 kinderen tussen 22 en 19. Vannacht:  Zoon 1 kwammet de nachtbus, Zoon 2 kwam van het station,3kmlopen. Zoon 3 was thuis. Dochter 1 kwam met de taxi,en dochter 2 sliepbij haar vriend.

Ik snap eigenlijk niet  dat ze niet is blijven slapen bij die vriend....

Hier mag iedereen blijven slapen. En ze mogen altijd een taxi nemen ,als het niet anders gaat....

ik heb het gevoel dat de meeste reageren alsof het gaat over naar huis fietsen na het samen wezen stappen e/o pubers. Maar we hebben het hier over een volwassen vrouw die naar het huis van haar vriend gaat (dat ze de heenweg alleen gaat vindt TO zo te lezen geen probleem). En ‘s nachts ook weer alleen terug gaat.
Ten eerste, heeft zorgzaam zijn en om iemand geven, niet alleen te maken met het wel of niet naar huis toe brengen als iemand een bezoek aan jou brengt.
Verder, tot welke leeftijd zou je een volwassen vrouw naar huis toe moeten begeleiden? 
Gaat TO zijn vrouw ook altijd ophalen als ze ‘s avonds (bijv. als ze naar een vergadering, vriendin, hobby enz.) alleen naar huis toe moet? Of geeft hij niet om zijn vrouw en hoeft hij niet zorgzaam voor haar te zijn?

Mamajome schreef op 24-07-2022 om 10:01:

ik heb het gevoel dat de meeste reageren alsof het gaat over naar huis fietsen na het samen wezen stappen e/o pubers. Maar we hebben het hier over een volwassen vrouw die naar het huis van haar vriend gaat (dat ze de heenweg alleen gaat vindt TO zo te lezen geen probleem). En ‘s nachts ook weer alleen terug gaat.
Ten eerste, heeft zorgzaam zijn en om iemand geven, niet alleen te maken met het wel of niet naar huis toe brengen als iemand een bezoek aan jou brengt.
Verder, tot welke leeftijd zou je een volwassen vrouw naar huis toe moeten begeleiden?
Gaat TO zijn vrouw ook altijd ophalen als ze ‘s avonds (bijv. als ze naar een vergadering, vriendin, hobby enz.) alleen naar huis toe moet? Of geeft hij niet om zijn vrouw en hoeft hij niet zorgzaam voor haar te zijn?

Precies, die vriend van dochter van topicstarter heeft ook te maken met de mening van zijn vriendin: zij vindt het niet nodig om naar huis gebracht te worden. En wellicht is hij dat ook niet gewend; niet iedereen reisde altijd met elkaar. Om hem dan weg te zetten als; niet zorgzaam, niet voor haar over hebben, geen manieren geleerd etc. is echt niet nodig, het is gewoon een afspraak tussen dochter en haar vriend. Vader kan anders gewend zijn maar het is niet meteen een verplichting voor iedereen.

Ik woon in het centrum, dus daar loop /fiets ik avonds wel doorheen. Aangezien alles dan open is en er veel mensen zijn op straat.
Maar als ik naar de buitenwijken ga neem ik de auto of een taxi terug.
Ik ga niet in me eentje op de fiets. Met een groepje wel.
Afspraak is er ook met dochter. Nooit alleen fietsen als je avonds naar de buitenwijken gaat.
Hier worden de meiden eerst thuis gebracht uit de groep. Maar dat heeft er ook mee te maken dat de jongens bij elkaar in de straat wonen. Dus die fietsen dan ook niet alleen. 
Paar maanden terug is een bekende van dochter ook overleden door de gracht in te vallen, toen hij alleen fietste.
Naast al het verdriet, zorgde dat er ook voor dat iedereen weer samen fietst. 
 

Mamajome schreef op 24-07-2022 om 10:01:

ik heb het gevoel dat de meeste reageren alsof het gaat over naar huis fietsen na het samen wezen stappen e/o pubers. Maar we hebben het hier over een volwassen vrouw die naar het huis van haar vriend gaat (dat ze de heenweg alleen gaat vindt TO zo te lezen geen probleem). En ‘s nachts ook weer alleen terug gaat.
Ten eerste, heeft zorgzaam zijn en om iemand geven, niet alleen te maken met het wel of niet naar huis toe brengen als iemand een bezoek aan jou brengt.
Verder, tot welke leeftijd zou je een volwassen vrouw naar huis toe moeten begeleiden?
Gaat TO zijn vrouw ook altijd ophalen als ze ‘s avonds (bijv. als ze naar een vergadering, vriendin, hobby enz.) alleen naar huis toe moet? Of geeft hij niet om zijn vrouw en hoeft hij niet zorgzaam voor haar te zijn?

Belangrijker nog, als de relatie uit gaat en ze op bezoek gaat bij een vriendin in dezelfde woonplaats: wie brengt haar dan thuis? 

Ik denk dat we zorgzaamheid, aardig zijn, betrokken, verliefd etc niet moeten verwarren met logica. Een vrouw van 20 hoef je echt niet te begeleiden omdat het veiliger zou zijn, dan kun je dus nooit meer alleen over straat en inderdaad de kans dat je door een bekende aangerand of erger wordt is groter, de kans dat je op de fiets wordt aangereden is ook veel groter. Blijf lekker thuis of denk of wel logisch is wat je wil. 

Ik ben erg voor gelijke behandeling tussen jongens en meisjes. Als een route te gevaarlijk is om alleen te fietsen, geldt dat voor zowel jongens als meisjes. Meisjes zijn seksueel gezien kwetsbaarder, jongens als je het hebt over geweldsdelicten. En dan kun je nog 2.10m en 150kg zijn, als er iemand anders een wapen heeft (steekincidenten zijn nogal in de mode tegenwoordig geloof ik) of ze zijn met meer, dan verlies je het.

Wij moesten na het stappen met een groep fietsen, ongeacht geslacht. Na werk mocht ik dan wel weer alleen in het donker fietsen. Want blijkbaar was 21 uur in de avond anders dan 2.00 uur in de nacht. Mijn ouders hanteerden geen strikte thuiskomtijd. Ze hadden liever dat we met anderen samen konden fietsen later in de nacht dan dat zij eerder in de nacht nog moesten gaan rijden.

Het eerste vriendje van mijn zus woonde 15 km bij ons vandaan. Toen werd ze gebracht en gehaald. De jongen meestal ook. Hij had een hekel aan fietsen.
Mijn zus ging met 18 op kamers en toen wisten mijn ouders ook niet wat ze allemaal uitspookte. Mijn moeder heeft wel ooit gevraagd of daar jongens meefietsen na het stappen. Dat was niet het geval. Mijn zus vond dat ook volstrekt onnodig, want ze was binnen vijf minuten thuis en er waren op studentenstapavonden genoeg mensen op straat. 

Een kennis van mij had op zijn 16e een vriendinnetje met heel strenge ouders. Die ouders verwachtten van hem dat hij - als ze bij hem afspraken - haar ophaalde en thuisbracht. Het was 7 km enkele reis en hij fietste soms dus 28 km op een avond om haar te zien omdat de ouders van de meisje dat eisten. Na een jaar dumpte ze hem middels een telefoontje.

Ik mocht overigens tot ik het huis uit ging met 25 niet alle routes alleen fietsen van mijn ouders. Dan moest ik verplicht met de auto, of samen fietsen, of brengen/halen. Ik vond dat best wel betuttelend op die leeftijd. 
Mijn man was mijn eerste liefde toen ik 27 was. Ik woonde op mezelf in een dorp, hij woonde op kamers in een grote stad. We spraken meestal een heel weekend af, meestal bij mij omdat hij gratis OV had en we dan niet met huisgenoten zaten. Dan bracht ik hem aan het einde wel naar het station. Als ik bij hem was, bracht hij me vaak ook naar het station. Maar dat was vooral zodat we dan nog net wat extra tijd samen hadden.

Ik zou het aan je dochter overlaten. Vertrouw er op dat je haar hebt opgevoed tot een weldenkende en zelfstandige jong vrouw die hulp kan en durft te vragen als ze dat nodig heeft of fijn vindt. Zij vindt het niet nodig dat hij mee fietst en hij respecteert die keuze. Als jij er op staat dat ze niet alleen fietst, dan haal je haar op.

Gingergirl schreef op 24-07-2022 om 13:49:

[..]

Jeetje wat heftig!

Wat betreft afspraken met dochter ( die helemaal prima zijn) hoe oud is je dochter? En tot welke leeftijd ga je door met afspraken maken of het zelf laten beslissen?

Is nu 15. En ik hoop tegen de tijd dat ze 18 is, dat het een gewoonte is Als ze dan nog thuis woont, kan ik (zeg ik nu) het niet eisen. Maar zal zeker zoiets vragen als met wie fiets je. App je anders even als je weggaat of zoiets.

Als het nog licht is fietst ze wel alleen en haar vriendinnen ook. Maar als ze dan thuis is, zegt ze ook even X appen dat ik thuis ben aangekomen. Doe ik trouwens ook bij vriendinnen. Zij en ik laten ook altijd even weten dat we weer veilig thuis zijn.  

Ach, die bezorgde vaders en hun goedgelovige kijk op fatsoenlijke jongens op de middelbare school. Als een aantal keer een vriendelijke jongen met je naar huis fietste zodat hij zeker was dat je veilig thuis gekomen was, maar daar na afloop wel een ‘zoentje’ voor wenste, had je het wel gehad met die fatsoen. Dan fietste je liever zonder begeleiding naar huis, wat je vader er ook van vond. Dan maar ietsje omrijden als een gebied onveilig leek. Vaak ook een kwestie van beter plannen.

Leene schreef op 24-07-2022 om 09:47:

[..]

Verder blijf ik mij verbazen over mensen die zeggen dat iedereen gelijkwaardig is ( 100 procent eens) maar eigenlijk bedoelen dat iedereen gelijk is. Grote flauwekul, de meeste mannen hebben nog altijd meer spierkracht dan vrouwen en helaas hebben vrouwen nog altijd meer kans op verkrachting

Ik denk dat iedereen heus beseft dat meisjes/vrouwen en jongens/mannen andere risico’s lopen, ‘s nachts op straat. De vraag is alleen of je daarom als vrouw altijd een secondant wil meenemen als je je ‘s nachts op straat waagt. Misschien heb ik gemakkelijk praten want ik ben groot en als ik iets met mijn haar doe en met o-benen fiets of een beetje lomp loop word ik makkelijk voor een man aangezien. Ik let altijd goed op: als ik twee mannen/mensen op straat zie die niet bij elkaar horen, weet ik dat ik iemand om hulp kan vragen. Dat is een voordeel van steden. Daar zijn eigenlijk altijd meerdere mensen op straat en er is altijd licht, ook diep in de nacht. Ik was in de stad eigenlijk nooit bang. Ik fiets en loop zoveel mogelijk in woonwijken. Als er iets gebeurt, schreeuw ik. Dat weet ik omdat ik wel eens overvallen ben en toen werd ik ongelooflijk woest en heb ik echt keihard geschreeuwd, kwam er iemand naar buiten en renden de (twee) overvallers weg zonder buit. Misschien dat zo’n ervaring ook wel zelfvertrouwen geeft, hoe onzinnig ook want de volgende keer kan het heel anders aflopen natuurlijk. Maar toch, ik vind mijn vrijheid belangrijk. Ik doe het er dus wel mee. 

Ik liet vroeger op een gegeven moment alleen een man met mij mee fietsen naar huis als ik er verkering mee had. Een paar keren mee gemaakt dat en man mij naar huis wilde brengen en ik had gezegd dat het niet hoefde maar ze stonden erop dat ik niet alleen zou gaan. Veilig thuis gekomen bedankte ik ze vriendelijk waarna ze me wilden kussen en nog veel meer. Dan zeiden ze van tja, als ik dat geweten had dat jij niks wilde dan had ik zo'n end niet gefietst. Dan zei ik dat hij een plaat voor zijn kop had want als ik iets met jou wil dan had je dat deze avond wel gemerkt. 

en ook niet alles in de krant staat is waar zelf meegemaakt van een ongeval maar het was dus niet waar wat er in de krant stond