Algemeen Ouderschap Algemeen Ouderschap

Algemeen Ouderschap

Lees ook op

Aflevering Dokument pleegkind

Heeft iemand de aflevering van NCRV Dokument gezien over dat pleegkind? Zo verdrietig.
Een jongetje wordt geboren, moeder staat hem meteen af en hij komt in een pleeggezin. Als hij zes maanden is komt zijn biologische vader erachter dat hij een zoontje heeft. De biologische moeder draagt de voogdij aan hem over, en hij gaat dan naar de rechter om het kind op te eisen. Dat lukt niet meteen, het kantongerecht wijst het af.
Intussen moeten de pleegouders eraan meewerken dat het kind een band met zijn vader opbouwt. Vader dolgelukkig en het kind gaat eerst een dag per maand erheen, moet er daarna ook slapen. De band wordt steeds hechter.
Bureau Jeugdzorg kan maar niet tot een eenduidig advies komen. Twee van de medewerkers zijn voor de vader, twee voor de pleegouders.
Uiteindelijk beslist de rechter dat het kind naar de vader moet. Dan is hij ongeveer 4,5. De overgang zal langzaam gaan, hij hoeft niet meteen definitief mee.
Maar wat een moeilijke keuze als je over zoiets moet beslissen en wat een drama voor die pleegmoeder.

Wat vinden jullie? Gaat de biologische band boven de opgebouwde band?


Dalarna

Dalarna

01-03-2014 om 22:55

Iselo

Was het echt een pleegmoeder of adoptiemoeder want een pleegmoeder wéét toch dat het kind altijd weer terug kan of was het in dit verhaal anders?

ijsvogeltje

ijsvogeltje

01-03-2014 om 22:57

Scandinavie?

Dat was toch die Noorse (of Deense) documentaire begin deze week? Ik viel er halverwege in, heb het begin dus gemist.
Ik had erg veel moeite met de opstelling van de pleegouders. Kind noemde hen ook papa en mama. Ze leken echt een strijd te voeren tegen de vader: ze waren zo aan kind gehecht, dat ze wilden dat kind bij hen bleef en niet naar zijn eigen vader. En de Jeugdzorg-medewerkers hadden daar duidelijk ook moeite mee. Leken emotioneel vooral met de pleegouders bezig te zijn, en veel minder met de biologische vader en met het jongetje zelf. Onvoorstelbaar ook dat vader zo lang op zo'n afstand is gehouden, er had toch direct een veel intensievere bezoekregeling kunnen komen?
Maar goed, ik heb het begin dus gemist, dus heb misschien een te beperkt beeld.

Nou....

Nou....ik was vooral zeer shocked over hoe de pleegouders het kind claimden. Ze praatten echt voornamelijk vanuit zichzelf. Maar ze wisten vanaf dat het kind een half jaar was dat er een vader was die voor het kind wilde en kon zorgen en ze hadden zich allang moeten realiseren dat het pleegkind 'het kind van een ander was.' Dat moeten pleegouders zich in zijn algemeen zich ten alle tijden realiseren.

In Nederland had deze vader absoluut het nakijken gehad. Maar hier in deze buitenlandse documentaire ging het volgens mij precies zoals het moet. Al had er wel eerder doorgepakt mogen worden richting de pleegouders, ik vond dat ze erg lang ontzien werden en erg veel ruimte kregen om te traineren en het kind op te eisen. Er was geen enkele reden om deze vader niet voor zijn kind te laten zorgen.

Ik vond het zeer logisch dat de pleegouders eraan mee moesten werken het kind een band te laten opbouwen met zijn vader, ik vind het ergerlijk hoe je het kennelijk vooral een drama voor de pleegmoeder vindt (en de biologische ouder en het kind vergeet) en wat je vraagt (gaat de biologische band boven de opgebouwde band) vind ik echt nergens op slaan. De vader had namelijk ook een band met zijn kind en vader en kind waren jarenlang in hun rechten geschonden. Namelijk het recht om op te groeien bij je eigen ouder(s) en het recht om je eigen kind op te voeden. Maar dat lijkt al snel vergeten te worden, pleegouders hebben geloof ik altijd een streepje voor op biologische ouders. Ook al is de plaatsing onjuist. Bah.

Iselo

Iselo

01-03-2014 om 23:19 Topicstarter

Pleegouders

Het waren pleegouders, maar toen ze hem kregen werd tegen hen gezegd dat het kind nooit naar de moeder terug kon. Dat werd niet verder uitgelegd, maar ik vermoed dat de moeder misschien verslaafd, geestelijk gehandicapt of zoiets was.
Die vader wist het eerste half jaar niet eens dat ie een kind had en toen hij het hoorde wilde hij het hebben. Ik geloof niet zo in die bloedband. Mensen willen graag voelen wat ze willen geloven. Als er over een willekeurig andere baby was gezegd dat het zijn kind was, had ie ook heel veel van dat kind gehouden en had hij daarvoor gestreden.
Ja, die pleegouders spraken vanuit zichzelf. Maar dat kind was toch gelukkig op die boerderij? Die wist niet beter. De vader die hem opeiste, woonde alleen, werkte vijf dagen per week, woonde aan een grote weg in een appartement en zal het kind naar de crèche moeten brengen als hij bij hem woont. Ik geloof niet in het recht van het kind om bij zijn eigen ouders op te groeien. Die pleegouders voelden, volgens mij, voor hem als zijn eigen ouders, die vader was een vreemde man die hem kwam opzoeken en bij wie hij op bezoek ging en waarvan gezegd werd dat dat zijn vader was.

Die mevrouw van de pleegzorg vond ik erg ongeschikt. Ze huilde geregeld en was veel te emotioneel bij de zaak betrokken.

Nou dan schaffen we de mensenrechten toch af?

"Ik geloof niet in het recht van het kind om bij zijn eigen ouders op te groeien."

Dan schaffen we de mensenrechten toch af en geven we toch alles in handen van de kindermishandelingsindustrie en de pleegzorg? Doe ff normaal zeg! Volgens de theorie die jij hier verkondigt zou dus ook het volgende scenario zomaar kunnen:

Kind wordt geboren en gestolen uit het ziekenhuis. Het wordt gekocht door mensen op een mooie boerderij. Na een half jaar staat de biologische moeder daar op de stoep. Moeder spant een zaak aan. Deze verliest ze. Want ze woont drie hoog achter en werkt bovendien. En het kind is gelukkig op de boerderij. En dat het allemaal niet rechtmatig is, daar gaan we aan voorbij. Echt, met wat jij zegt....geloof dat je niet helemaal weet waar je het over hebt.

En die pleegouders, die hebben verzuimd om dit kind vanaf dat het een half jaar was en de vader bekend was, dit kind als pleegkind op te voeden. Zij hadden dit kind het mogelijke loyaliteitsconflict kunnen besparen, door het op te voeden als het kind van een ander. Want dat is een pleegkind. En dat jou door een domme instantiemuts beloofd is dat je het mag houden, betekent nog niet dat je als zich een ouder meldt die tot dan toe buiten spel is gehouden, je vervolgens aan het kind mag gaan trekken. Ook dat is kindermishandeling. Ik ben blij voor het kind dat het naar de vader is. Helaas zou het in Nederland anders gaan. Zie zaak Yunus en Arlette Hesselings. Ook deze kinderen waren aan pleegouders beloofd. En kwamen nooit meer terug, terwijl iedere grond voor de pleegplaatsing ontbrank. Het is verkapte kinderhandel. Niet meer en niet minder. In Nederland worden de helers (de pleegouders) de hand in dit soort gevallen boven het hoofd gehouden. In Scandinavie gelukkig niet. Al denk ik dat het ook daar een haar had gescheeld of de sympathie (wat geen reden mag zijn) was doorgeslagen naar die pleegouders. Laat die zich maar richten op hun eigen kind, het leek erop dat ze die over het hoofd zagen.

Nils

Nils

02-03-2014 om 08:07

Zwart-wit

Ik heb de docu niet gezien, maar zo makkelijk is het toch allemaal niet? Met een kindje van een halfjaar zegt mijn gevoel dat het proces te lang geduurd heeft: waarom niet een overstap naar vader in een paar maanden gemaakt? Maar wat als het kindje vier jaar geweest was? Of zes? Ik zie niet in dat het per definitie in het belang van een kind is om uit de vertrouwde omgeving weggerukt te worden. Een aantal jaren geleden werd een docu over onderduikkinderen in de oorlog uitgezonden. Het verhaal waar ik echt niet van slapen kon, ging over een meisje dat op eenjarige leeftijd bij een onderduikgezin terecht kwam. Toen de oorlog voorbij was, is ze door een familielid opgehaald. Nooit was ze daar meer overheen gekomen: zelden heb ik zo'n kapot, verdrietig en verbitterd mens gezien. Let wel, in dit geval was een andere keuze totaal ondenkbaar en onethisch geweest, maar wat een schrijnend verhaal! In de VS spelen zaken waarbij Indiaanse stammen "hun" kinderen die door de ouders zijn afgestaan bij adoptiegezinnen weg willen halen. Dat vind ik echt veel te ver gaan, maar ook zij doen een beroep op mensenrechten. Een wat warrig verhaal, met maar een conclusie: ik weet het ook allemaal niet goed. En het zou fijn zijn als deze discussie op normale manier gevoerd kan worden, daar leent het onderwerp zich beter voor dan zwart-wit stellingen.

Nils

Het is toch ook zwart-wit?

Een kind hoort bij de ouders, ook de pleegkinderen.

Pleegkinderen heb je te leen voor korte of lange tijd, maar er is altijd zoveel mogelijk contact met de biologische familie. Natuurlijk gaat de biologische band voor! Kijk maar naar de adoptiekinderen, die gaan allemaal,op zoek naar de biologische ouders.

En ik spreek uit ervaring, in mijn familie zijn meerdere pleegkinderen, heb ze ook gehad als kind. En die hebben langere tijd bij ons gewoond en nu is er geen contact meer, gewoon omdat ze terug zijn gegaan naar hun eigen familie, daar horen ze namelijk!!

Het oorlogsverhaal vind ik wezenlijk anders: een oorlogssituatie is niet te vergelijken met vrede.

Nils

Nils

02-03-2014 om 09:13

Tja

Over wat "hoort", daarover kan je van mening verschillen en eigenlijk vind ik dat in deze discussie niet zo relevant. Wel wat in een individueel geval het beste is. Je noemt zelf geadopteerde kinderen: vind je dat na een adoptie kinderen nog steeds beter terug naar de biologische ouders kunnen? Zelf heb ik een aantal geadopteerde nichtjes en neefjes. Die horen wel degelijk in het gezin van mijn ooms en tantes en bij onze familie. Zij hebben allen hun biologische families jaren geleden ontmoet en geen van hen heeft contact gehouden. Om nogal heftige redenen trouwens. Wat ik zo raar vind, is dat je een oorlogssituatie anders vindt. Juist de joodse moeders die hun kinderen achterlieten bij pleeggezinnen, moesten er toch vanop aan kunnen dat ze de kinderen ook weer meekregen?

Nils

Nils

02-03-2014 om 09:24

Wat ik wil zeggen

Ik wil zeggen dat zwart-wit denken volgens mij geen rechte doet aan het onderwerp van discussie. Er zijn nu eenmaal gevallen waarbij het voor een kind beter is om niet bij de biologische ouders op te groeien. En er zijn ouders die hun kinderen niet willen grootbrengen. Dat "hoort niet", maar het komt wel voor.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

02-03-2014 om 10:10

Er opgroeien is iets anders dan een band opbouwen

Ik denk dat ieder kind recht heeft op een band met zijn biologische ouders. Maar dat is het dan ook. Ik ben het eigenlijk helemaal eens met Nils. En ik vind het jammer dat dit weer in het zwart-witte getrokken wordt.

En uiteindelijk zijn er best situaties te bedenken waarin het voor een kind beter is om bij zijn pleegouders te blijven. Hoe goed de biologische ouders het ook voor mogen hebben en hoe schrijnend een verhaal ook kan zijn. Maar het belang van een kind zal altijd moeten prevaleren boven het belang van de biologische en de pleegouders.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

02-03-2014 om 10:30

verwachtingen

"Ik heb de docu niet gezien, maar zo makkelijk is het toch allemaal niet? Met een kindje van een halfjaar zegt mijn gevoel dat het proces te lang geduurd heeft: waarom niet een overstap naar vader in een paar maanden gemaakt? Maar wat als het kindje vier jaar geweest was?"
Het punt is dat vader in beeld kwam toen het kind een half jaar was. Ik verbaas mij erover dat Jeugdzorg het contact dusdanig langzaam heeft opgebouwd, dat het kind dus al vier jaar was toen het eindelijk bij vader ging wonen.

Het is mij niet duidelijk wat exact de verwachtingen waren van de pleegouders toen het jongetje bij hen kwam wonen. Het kind was niet afgestaan ter adoptie, maar het was dus wel duidelijk dat het kind niet naar de moeder terug zou kunnen? Dat is natuurlijk wel een ingewikkelde. Ik heb er geen ervaring mee, maar volgens mij is het emotioneel belangrijk om te weten of jouw pleegkind feitelijk je eigen kind wordt, of dat je er tijdelijk voor zorgt. Maar goed, dan nog. Na een half jaar kwam vader in beeld. En toch kozen de pleegouders ervoor om het kind 'papa en mama' tegen hen te laten zeggen en hem als eigen kind op te voeden. Met een zeer beperkte bezoekregeling voor de biologische vader.
Waarom is er niet direct een plan gemaakt om het jongetje binnen een bepaalde periode naar zijn vader te laten gaan? Niet van de een op de andere dag, maar gewoon geleidelijk opbouwen. Dat moet juist op de babyleeftijd zonder trauma's kunnen.
Argumenten als 'vader werkt en woont drie hoog achter' vind ik overigens volstrekt irrelevant.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

02-03-2014 om 10:32

Ginny

"En uiteindelijk zijn er best situaties te bedenken waarin het voor een kind beter is om bij zijn pleegouders te blijven."
Ongetwijfeld. Maar daar leek in deze docu geen sprake van. Of je moet argumenten als 'boerderij versus een kleine stadswoning' bepalend vinden.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

02-03-2014 om 11:26

Nee

Dat gaat dan natuurlijk meer om veilige hechting enzo. En dan maakt het dus wel verschil of een kind zes maanden of zes jaar is.

Het blijft uiteindelijk mensenwerk.

Nils

Natuurlijk is het in de oorlog wezenlijk anders! Ten eerste ziet dit kind geen biologische familie, ten tweede is dit kind opgehaald door een familielid en niet haar moeder, die was waarschijnlijk dood, en ten derde zijn er zulke enorme trauma's bij oorlog, die kan je niet 1 op 1 herleiden naar pleegzorg. Natuurlijke wilde die Joodse moeders hun kind terug, dat willen alle moeders toch? Maar jij zegt dat het beter is van niet in je posting ervoor want trauma's voor het kind. Waarna mijn reactie is, mogelijk zijn deze trauma's 'gewoon' vanwege oorlog?

En natuurlijk horen adoptiekinderen bij het gezin, daarom zijn het ook adoptie kinderen en geen pleegkinderen, maar ook adoptiekinderen hebben behoefte aanwezig eten wie biologische familie is, dat het contact weer verwaterd is logisch,z e zijn niet voor niets ter adoptie afgestaan.

En dat is dus het verschil met pleegkinderen, als je kinderen naar een pleeggezin gaan, verwacht je contact en verwacht je dat kinderen naar hun eigen gezin terug gaan. Daarom heb je als pleegouders geen recht op het kind.

Jaina

Jaina

02-03-2014 om 12:49

MarSy

Hoe kom je er bij dat alle geadopteerde kinderen op zoek gaan naar hun biologische familie? Ik ken er zo al meerdere in mijn omgeving die daar nooit behoefte aan hebben gehad. En op zoek gaan naar je biologische familie is ook niet hetzelfde als er bij willen wonen of horen.

Pleegkinderen is natuurlijk een wezenlijk ander verhaal dan adoptie kinderen. Hoewel ook die niet altijd terug gaan naar hun biologische familie. Ik heb zelf een inmiddels allang volwassen pleegzoon die geen enkel contact meer heeft met zijn biologische familie. Ik (en hij ook) zouden er zo achter kunnen komen waar ze zijn dus dat is het probleem niet. Ik ben het geheel met je eens dat pleegouderschap echt iets wezenlijks anders is dan adoptie ouderschap maar het is natuurlijk niet zo absoluut en zwart/wit in elk geval.

Jaina

Jaina

02-03-2014 om 12:55

Verder

De documentaire heb ik niet gezien maar op basis van jullie reacties vraag ik me inderdaad af waarom het zo lang moest duren.
Een kind van 4 zomaar weghalen uit de vertrouwde omgeving en de mensen die hij als papa en mama beschouwt lijkt me erg traumatiserend werken en helemaal niet goed voor de hechting.
Dus waarom niet vanaf dat de vader het kind gevonden heeft dit contact gedurende een half jaar intensief opbouwen zodat het kind rond zijn 1ste verjaardag bij vader had kunnen gaan wonen. Dan hadden vader en kind gedurende die cruciale eerste jaren een goede band samen kunnen opbouwen en had het kind niet op zijn vierde door deze traumatische ervaring heen gemoeten.

Ik vind helemaal niet dat de biologische band ten alle tijden voorrang moet hebben. Soms zijn er gewoon situaties waarin het beter is dat een kind bij andere mensen opgroeit. Dat betekend natuurlijk niet dat er vervolgens geen enkele band meer kan en mag zijn tussen de ouders en het kind. Die band kan je ook op andere manieren vormgeven. Maar in principe zijn natuurlijk de biologische ouders de eerste verantwoordelijken en alleen als het niet anders kan laat je het kind elders opgroeien.

In het geval van een baby van 6 maanden lijkt me dat er nog alle tijd is om die band op te bouwen en dat de vader en het kind samen een gezin kunnen vormen. Het was een heel ander verhaal geweest als het kind al 6 was of zo toen de vader het vond. In dat geval zou het misschien wel beter zijn geweest om het kind bij de pleegouders te laten en vanuit die al bestaande stabiele gezinssituatie een band met de vader op te bouwen. Dat is weer een wezenlijke andere situatie dan bij een kleine baby.

Annet

Annet

02-03-2014 om 13:08

Alleen de tweede helft gezien

Ik vond het schokkend en dan bedoel ik vooral de pleegmoeder. Zij wilde (begrijpelijk) dit kind bij zich houden en vond het maar lastig dat vader ook bestond. Ik hoorde haar vooral over haar belangen praten.
Zij klaagde er bijvoorbeeld dat de dag met zijn vader veel te vermoeiend was. De jongen viel namelijk in slaap op de terugweg, na een dag mee geweest te zijn met zijn vader. Die vader reed 200 km heen om zijn kind op te halen, nam hem mee naar zijn huis en bracht hem aan het eind van de dag weer terug. Lijkt me heel normaal dat een jong kind in slaap valt in de auto.....
De vader heeft aangevraagd of kind mocht blijven logeren. Na heel veel wikken en wegen door jeugdzorg, werd besloten dat het niet mocht. Jeugdzorg is pas omgeslagen toen het er naar uit zag dat de rechter zou besluiten dat kind naar vader moest. Toen zijn ze toch toe gaan werken naar meer contact.

Rechten van de vader.

Zoals ik het ervaar is in principe het kind door de biologische moeder gestolen van de biologische vader, doordat zij hem in deze geen keuze heeft gegeven. En afgestaan aan pleegouders.
Waardoor alle rechten van de biologische vader zijn geschonden.

Nils

Nils

02-03-2014 om 14:22

Marsy

" Het verhaal waar ik echt niet van slapen kon, ging over een meisje dat op eenjarige leeftijd bij een onderduikgezin terecht kwam. Toen de oorlog voorbij was, is ze door een familielid opgehaald. Nooit was ze daar meer overheen gekomen: zelden heb ik zo'n kapot, verdrietig en verbitterd mens gezien. Let wel, in dit geval was een andere keuze totaal ondenkbaar en onethisch geweest, maar wat een schrijnend verhaal!"

Waar uit mijn posting haal je dat ik vind dat het kind maar bij de pleegouders had moeten blijven? Uit dat ik een andere keuze onethisch en ondenkbaar noem? Het is een gevoelig onderwerp en dat maakt zorgvuldig lezen wel belangrijk, vind ik. Het trauma bij de inmiddels volwassen vrouw was wel degelijk ontstaan doordat ze weggehaald is uit haar gezin. Ze heeft tot haar vierde in haar eigen beleving een normale jeugd gehad. Na de oorlog konden ook familieleden die de oorlog overleefd hadden kinderen "opeisen". Ik denk dat dit ook zo moest zijn, maar zonder trauma's voor de onderduikkinderen was het allemaal niet.

amk

amk

02-03-2014 om 14:46

biologische vader

de vader kwam er na een half jaar en een vaderschapstest pas achter dat hij de vader van dit kind is. Sinds die tijd is hij ingevecht om zijn kind thuis te krijgen.

De pleegouders was verteld dat het kind niet meer weg zou gaan. Dan stel je je daar natuurlijk ook op in. In eerste instantie was het verzoek van de vader ook afgewezen, pas in hoger beroep werden zijn rechten erkend.
Dan ben je zo al een jaar verder.

Margriet*

Margriet*

02-03-2014 om 23:11

Rechten van vader

Waar was de vader toen het kind geboren was? Ik vind heet wel erg gaan om te stellen dat de moeder het kind van de vader zou hebben gestolen. Waarom maken de bio ouders er voor de geboorte van het kind al zo een zooitje van? Beetje bewust ouderschap en je verantwoordelijkheid nemen en rekening houden met de rechten van de kind zou al tijdens de conceptie moeten gebeuren.
Recht om je kind op te voeden heb je alleen als je je kind wat te bieden hebt.

Genoeg kinderen die in een pleeggezin wonen of andere gezinshuizen wonen en die een haalbaar contact hebben met ouders. De regelmaat is voor elk kind en ouders anders.

Het schort nog vaak aan goede samenwerking tussen pl. ouders en bio ouders. Maar erkennen dat het jezelf niet lukt en dat accepteren door bio ouders en beseffen dat iets mogelijk tijdelijk is voor pl. ouders tja het lijkt mij ook ingewikkeld. Sommige pl. ouders maken er wel een erg project van (pl. ouder zijn vanuit verkeerde overwegingen?) moeilijk hoor...

Dalarna

Dalarna

03-03-2014 om 08:21

Margriet

Jij gaat het nu de vader verwijten als de moeder hem nooit gezegd heeft dat ze zwanger was wellicht?

Margriet

"Recht om je kind op te voeden heb je alleen als je je kind wat te bieden hebt".

Dat had deze vader!

"Waar was de vader toen het kind geboren was?"

Deze vader is op zoek gegaan naar het kind zodra hij wist dat het bestond. Wat meer kon hij doen?

Je hebt het over pleegouderschap vanuit de verkeerde overwegingen, ik denk dat dat hier inderdaad aan de orde was.

mirreke

mirreke

07-03-2014 om 00:29

Wat n onzin:

"Recht om je kind op te voeden heb je alleen als je je kind wat te bieden hebt".

En wat dat dan moet zijn, wat je je kind te bieden hebt, dat bepaal jij zeker, of de instanties?

Kletskoek vind ik dat.

Ik weet niet of jullie het weten, maar het is een fundamenteel mensen- en kinderrecht om op te groeien bij je eigen ouders. Het is nogal niet wat om dat in dit draadje even weg te poetsen. Daarmee gaan jullie tegen de mensenrechten in.

Fout, fout fout! vind ik dat.

Kinderen en ouders hebben het recht om bij elkaar te zijn en te wonen en in familieverband met elkaar te leven. Als ouders daar moeite mee zouden hebben, dan help je ze daarbij. Dat moet het uitgangspunt zijn.

In dit geval had natuurlijk zodra bleek dat er een vader was aan terugplaatsing naar hem moeten worden gewerkt. In feite zijn in dit geval de pleegouders/moeder en de overheid/jeugdzorginstantie aan het kindermishandelen geslagen.

vrouwenzaak

5 vrouwen die een alleenstaande vader kunnen negeren. En wat een oneigenlijke argumenten om beslissingen op te nemen. Van de rechter mag de vader van Rainer hem in bed stoppen maar de dames, aangevoerd door pleegmoeder, staan niet toe dat Rainer een nachtje bij zijn vader slaapt omdat hij nu zo moe is als hij thuiskomt en in de auto geslapen heeft en dan pas laat weer slaapt en niets heeft aan de volgende dag.
Lijkt me juist een reden om Rainer bijzijn vader te laten voor de nacht. Dan kan hij de volgende dag iets eerder terug.
Maar alles wijst uit in het nadeel van de vader. Bah, vrouwen.

o ja,

Nee van de rechter moet dat instoppen van Rainer, dus als dat niet bij vader thuis kan dan moet hij dat komen doen bij het pleeggezin. nou, nee, liever niet in het weekend, want dan zijn ze 'er de hele week voor in touw'. Werkende vader moet maar doordeweeks 140 km rijden heen en terug om zijn zoon in te stoppen. Wat kunnen vrouwen ongelooflijk achterbaks zijn.

volgens mij niet

mirreke:"Ik weet niet of jullie het weten, maar het is een fundamenteel mensen- en kinderrecht om op te groeien bij je eigen ouders."
Heb je een artikel of citaat?
Volgens mij (maar ik kan het mis hebben) bestaat er wel recht op familie leven, maar dat gaat nu juist niet per se op voor samen leven met je biologische ouders.

In Nederland zou deze biologische vader bot gevangen hebben. Zoals de biologische vader van Donna ook bot gevangen heeft http://www.nrc.nl/nieuws/2013/12/04/voorwaardelijke-celstraf-nederlandse-adoptieouders-baby-donna/

Wat tricky is in dit soort gevallen, is dat de kinderbeschermers zelf een kwalijke rol spelen. Door het rekken van tijd (procedures) bepalen ze in feite zelf al het verloop. In Nederland zijn daar hele strategieën voor. Twee kanten op trouwens: baby's die extra lang bij een adres gehouden worden om de ouders zo snel mogelijk van het kind te vervreemden, of juist baby's die elke twee maanden verhuizen om te voorkomen dat iemand aanspraak op ze kan maken.

uiteindelijk

http://www.npo.nl/2doc/26-02-2014/KN_1656351
Ik vond het wel een hele mooie documentaire. Uiteindelijk kun je je inleven in alle partijen. Ook al is voor mij duidelijk dat Rainer bij zijn biologische vader hoort toch kun je je goed het verdriet voorstellen dat Rainer zal hebben als hij zijn pleegouders en de boerderij niet meer dagelijks ziet. En natuurlijk het verdriet van de pleegouders. Het is ook niet zomaar dat je voor een kind zorgt, dat is ook intens verdrietig dat je daar weer afstand van moet doen.

IRVK

De artikelen in het IRVK zeggen dat kinderen het recht hebben om bij hun ouders op te groeien, tenzij dit in strijd is met hun belangen.

En ja Miriam, het is absoluut een feit dat de instanties zelf sturen en strategieen hebben, om de rechterlijke uitspraken de richting op te duwen zoals vaak eerder in het belang is van de jeugdzorg, dan in het belang van de jeugdige.

Dat lees je verkeerd

Je doelt waarschijnlijk op dit artikel
"Artikel 9 Scheiding kind en ouders
Het kind heeft recht om bij de ouders te leven en op omgang met beide ouders als het kind van een of beide ouders gescheiden is, tenzij dit niet in zijn of haar belang is. In procedures hierover moet naar de mening van kinderen en ouders worden geluisterd"
Bij het begrip 'ouders' wordt niet per definitie verwezen naar de biologische ouders. Het zijn de personen die het kind als ouders ervaart.

En ja, de instanties manipuleren maar dat is niet per definitie in strijd met het belang van het kind of meer in het belang van jeugdzorg.
Het is wel manipulatie en dat is op zich al kwalijk.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.