Baby mee naar uitvaart?
Oma is op gezegende leeftijd overleden na een kort ziekbed. Uiteraard gaan wij naar de uitvaart. Dienst voor oma is in haar geboortedorp, uur rijden bij ons vandaan, na de uitvaart wordt urne bijgezet bij opa en zijn er nog broodjes & koffie/thee voorzien voor de familie. Wij hebben vijf kinderen, oudste 7; jongste 9 maanden. Dus heb ik zo geregeld dat jongste baby naar mijn ouders kan, de andere kinderen gaan wel mee. Man en ik vinden dit een handige oplossing, baby zou precies in het midden van de uitvaartdienst moeten eten, nog een dutje doen,.. en wij zijn van mening dat het geen toegevoegde waarde heeft hem mee te nemen. Toen man dit meldde bij zijn familie, waren de poppen aan het dansen: wat een respectloos gedrag... Wat vinden jullie?
Ik zei dan ook
"zou ik nu in staat zijn". Daarmee geef ik al aan dat ik dat nooit expres zou doen.
Ik vind het een typisch voorbeeld van 'probeer je het zo goed mogelijk te doen en dan doe je het toch nog verkeerd'. Jammer is dat toch altijd. Gewoon je eigen gevoel volgen, dat is het beste.
Baby wel mee.
Wij hebben de kinderen, ook toen ze baby waren altijd heel bewust WEL meegenomen. Ze gingen so wie so toch ook altijd al mee naar de kerk. Opmerkingen als 'een baby heeft er niets aan' of een baby hoort daar niet' snap ik niet zo, en ik ben het er ook absoluut niet mee eens.
Ik begrijp de reactie van je schoonfamilie ook wel. Baby is even goed lid van de familie, en hoort er gewoon bij.
Maar goed, als ouder ken je je kind het beste, en als je weet dat jouw kinderen van het ordeverstorende type zijn en je wilt er bij een begrafenis van af zijn, tja dan is een oppas misschien geen gek idee. Maar zelf zou ik dat nooit doen.
ligt eraan
Dat ligt er ook maar net aan. Een rustige baby is nooit een probleem. Inderdaad iedereen hoort erbij. Toen mijn jongste nog rustig was heb ik hem wel eens meegenomen. Maar de laatste keer was dat gezien zijn gedrag (van jongste)niet meer mogelijk, dan zou er alleen maar aandacht op hem zijn geweest (en de nodige woedebuien) en dat is dan niet zo handig. Ik wilde er wel zijn voor mijn man en oudste, want het ging om hun (groot)vader.
Leuk vond ik het niet want jongste hoort er ook bij, die kunnen we tegenwoordig nergens mee naar toenemen, maar dat is een ander verhaal.
Dirksmama
"Opmerkingen als 'een baby heeft er niets aan' of een baby hoort daar niet' snap ik niet zo, en ik ben het er ook absoluut niet mee eens."
Maar wat hééft de baby er dan aan? Daar ben ik wel benieuwd naar? Mijn moeders moeder overleed toen ik een half jaar oud was en mijn moeder wilde mij dus wel heel graag kwijt maar ik huilde en schreeuwde alleen maar als ik niet bij mijn moeder was. Ze heeft mij naar mijn tante gebracht die dat wist en ja ik huilde daar alleen maar. Dat is voor zover ik kan zien de enige reden om een baby mee te nemen maar dan moet je ook wel zeker weten dat je baby niet daar de hele boel op stelten zet.
tja Dalarna
Die baby niks, natuurlijk. Behalve dan dat hij fijn bij papa en mama is, maar het zal die baby worst wezen of dat in een kerk is of thuis.
Maar voor jezelf of je familie kan het wel belangrijk zijn. Ik zei al, mijn vader stond er min of meer op dat ook zijn kleinkinderen aanwezig zouden zijn, hoe klein ook. En wij vonden dat ook fijn. Tuurlijk was er achterwacht 'voor het geval dat'.
Ik weet zelf nog wel dat ik het lang moeilijk heb gevonden dat ik niet bij de uitvaart van mijn oma ben geweest (ik was 5 toen). Ik heb haar wel gezien toen ze overleden was, maar verder niets, het is in mijn gedachten heel lang 'niet af' geweest. Ik zou er als vijfjarige vast een heleboel niet van meegekregen hebben maar dan was ik wel daar geweest.
Het is dus gewoon voor iedereen verschillend...
Waarom
Waarom zou iemand er op staan dat andere mensen hun baby's mee nemen? Wat is de meerwaarde, dáár, op dát moment? Ik vind dat zo vreemd. Dat je dat dan moet, ongeacht of baby het aankan. Beetje Keeping Up Appearances.
Dat is toch iets wat de ouders alleen maar kunnen bepalen? Kan de baby het aan of wil je het zelf, dan neem je hem mee, en anders niet.
Ik heb ook een keer mijn hele kleine baby meegenomen naar een crematie en een keer mijn dreumes naar een begrafenis, maar beide keren ben ik buiten of in de hal gebleven en hebben we de praatjes niet kunnen verstoren door gehuil of borstvoeding.
In beide gevallen bepaalde ik dat zelf. Een verplichting vind ik echt egoïstisch van degene die hem uitvaardigt. Bij de koffie kan baby er weer bij zijn en bij horen. Als familie er dan op staat dat baby overál bij is, ook al zien de ouders dat niet zitten (en wellicht andere gasten en sprekers ook niet zo), dan vind ik dat echt vreemd. Ik zou er ook niet in meegaan. Makkelijk praten, heb geen baby's meer 
Hier wel baby er bij
Toen de moeder van mijn man overleedt was onze oudste 6 maanden en neefje was 3 maanden oud. Beide kinderen zijn bij de begrafenis geweest. Dat vond vader van mijn man wel heel fijn. Mijn ouders waren er ook, die konden dus mooi met baby naar buiten toen ze onrustig werd.
Het is, volgens mij, wel te doen, ik snap ook wel als mensen het graag willen als er kleine kinderen bij zijn, maar je moet denk ik wel iemand hebben die baby / kind kan meenemen/entertainen als het níet meer gaat.
juist
En ik zei toch ook: er was achterwacht, voor het geval het echt niet ging.
Mijn vader was gek op zijn kleinkinderen en daarom wilde hij niets liever dan hen er allemaal bij. Dondert niet als er eentje huilt, vond hij. Hij zou het er nooit door drammen als wij nee hadden gezegd maar hij zou dat gewoon erg jammer hebben gevonden. En dus gingen ze mee.
Tink
Dat weet ik maar Dirksmama maakt in haar posting toch ook duidelijk dat die baby er wat aan heeft, nou het enige wat ik kan bedenken is dat ik er wat aan had dat ik niet een hele dag heb moeten huilen bij mijn tante zonder iets te eten 
En een kind van vijf is natuurlijk geen baby.
Dalarna
Nou, dat alleen al zou reden genoeg zijn als ik je moeder was geweest 
. Dat is namelijk het enige belangrijke voor een baby, zich veilig voelen en op tijd iets in je maag
Tink
Jaha en daarom vraag ik aan Dirksmama wat ze bedoelt met dat ze het er 'absoluut' niet mee eens is dat 'een baby er niets aan heeft'?
Ik vind het geen reden
Ik vind 'een baby heeft er niets aan' geen reden. Daarom ben ik het er niet mee eens.
Baby's komen op zoveel plaatsen of in situaties waar ze 'niets aan hebben'.
Maar baby's zijn gewoon onderdeel van het gezin en van de familie, en daarom horen ze er gewoon bij. Of dat kerk, supermarkt, begrafenis, camping of waar dan ook is.
Daarbij vind ik het niet in het belang opvan een baby om een paar uur huilend en hongerig bij een oppas te zijn als diezelfde baby stil en verzadigd bij mama op een begrafenis kan zijn.
Kan een baby niet tegen grote mensenmassa's of zo, dan neem je baby natuurlijk niet mee.
Maar in mijn omgeving hoor ik regelmatig dat mensen vinden dat er troost uitgaat van jonge kinderen.
baby vs peuter
Eerlijk gezegd blijf ik van mening dat een baby niet mee gaat naar een begrafenis, of ze moeten nog zo klein zijn, dat je zeker weet dat ze door de ceremonie heen slapen.
En een dreumes/peuter zou ik zelf hl helemaal niet meenemen.
Maar misschien heb ik de pech gehad daar alleen maar negatieve ervaringen mee te hebben gehad.
Ik vind dat er helemaal geen troost uit gaat van kleine kinderen die rondlopen, met stoelen schuiven, jengelen, huilen, etc. en waar de ouders dan niet ingrijpen en daardoor de aandacht bij de kinderen is in plaats van bij de mensen waar het echt om gaat. Ik hoor graag wat er gezegd wordt en put daar troost uit.
En omdat ik me erger aan dat soort dingen, zal ik dat dus zelf niet gaan uitlokken om kleine kinderen mee te nemen, want dan hoeft een ander zich ook niet te ergeren aan mijn kinderen.
Trouwens zo heb ik me ook al eens blauw lopen ergeren tijdens een trouwerij op het gemeentehuis. Ook van die dreumesen die gingen rondlopen. Oh, hoe schattig.... Ondertussen heeft niemand wat van de trouwceremonie meegekregen en daar kwamen we ten slotte voor.
Dirksmama
Precies wat ik al dacht: eerst zo stellig dat je het er niet mee eens bent omdat je vindt dat een baby er wel wat aan heeft maar dan blijkt dus dat een baby er alleen wat aan heeft als de baby ongelukkig is als het bij een oppas is. Ik geloof niet dat er enig ander voordeel is voor de baby zelf en als de ouders heel erg verdrietig zijn kan dat zelfs een nadeel zijn voor die baby.
Verder sluit ik me aan bij Mieke: huilende en rondlopende etc kinderen, daar heeft niemand wat aan. Zorg dat je opvang hebt die het kind even mee kan nemen buiten de zaal, men heeft vooral troost aan kinderen bij de cake denk ik zo.
Je leest me verkeerd dalarna
Een baby hoeft er niets aan te hebben, maar een baby hoort er even goed bij. Baby is deel van familie.
Baby heeft ook niets aan naar de supermarkt gaan of aan op vakantie gaan. Maar baby gaat mee als deel van gezin.
Het gaat me dus NIET om ontroostbare kinderen.
Wat bedoelde je dan dirksmama?
"Opmerkingen als 'een baby heeft er niets aan' of een baby hoort daar niet' snap ik niet zo, en ik ben het er ook absoluut niet mee eens."
Wat bedoel je dan, waar ben je het dan niet mee eens? Heeft een baby er nu wel of niet wat aan?
Mee eens..
..mits er
1. de overledene tot de meest close dierbare familielid hoort van de baby (bijvoorbeeld de overledene is een van de ouders, broer, zus of opa of oma van de baby);
2. de baby heel rustig is en niet de dienst verstoort. En mocht dat toch zo zijn dan zouden de ouders van dat kind VAN TE VOREN moeten regelen dat iemand dat kind even meeneemt naar buiten.
Het boeit niet
Het boeit niet of een baby 'er iets aan heeft'. Een baby heeft so wie so niets aan de meeste plekken waar je de baby mee naar toe neemt. En daarom vind ik het feit dat een baby ergens niets aan heeft geen goede reden om een baby maar niet mee te nemen.
Hangt van de situatie af
Wat mij betreft het heel erg van de situatie af.
Onze oudste was 1 jaar en 1 dag oud toen mijn opa overleed. Hij lag thuis opgebaard en we zaten met de hele familie uren naast de kist koffie te drinken, te lachen en te huilen. Toen ik m'n tantes voorzichtig vroeg of ik dochter wel of niet mee moest nemen naar de begrafenis, was het direct: ze hoort erbij. Opa was namelijk zo trots dat hij een achterkleinkind had.
In de kerk heeft ze zich prima gedragen. Ze ontdekte alleen de echo van de ruimte en ging dat een beetje testen met wat kreetjes. Niemand van de directe familie stoorde zich eraan. En mocht een vage kennis van opa zich er aan gestoord hebben, dan had die pech.
Nog een kind rijker overleed mijn oma (andere kant). Toen heb ik ze allebei niet meegenomen naar de crematie. Dat is een vrij stijve familie met het oordeel direct klaar. Voor de kinderen had het geen toevoeging en voor mij zou het alleen maar gedoe kunnen opleveren.
