Corrigerende tik

Nee

slaan vind ik absoluut verkeerd.
zal het ook nooit doen.Heb zelf de nodige tikken gehad vroeger,er werd me zelfs een *pak slaag *beloofd als ik iets deed wat niet mocht.zat je de hele dag te wachten op de klappen die je s,avonds zou krijgen.
slaan moet dus strafbaar blijven.

Ik wel

Toen mijn kinderen in de dreumes- en peuterleeftijd verkeerden gaf ik wel eens een tik op hun hand als ze koppig doorgingen met iets wat ik echt niet wilde. Dat hielp en ik heb me er nimmer schuldig over gevoeld.
Zodra je kinderen echter kunt bereiken met verbale 'dreigementen' (dus als het besef van oorzaak en gevolg zich ontwikkelt: 'als jij nu dit doet dan mag jij straks dat (leuke) niet') zie ik er op geen enkele manier het belang van in.
Wat ik jammer vind aan de discussie is dat iedere nuance ontbreekt. Als je het woord 'corrigerende tik' in de mond neemt, dan staat voor tegenstanders meteen vast dat je dan wel in wilde drift je kinderen alle hoeken van de kamer zult laten zien. Dat was echter helemaal niet zo. Ik was op zo'n moment niet driftig (maar juist heel beslist en kordaat) en de tik was beheerst en eenmalig.
Die dominee Goldschmelding is natuurlijk een randdebiel, laat dat duidelijk zijn.

Heb het wel gedaan

Ik heb wel eens een draai om de oren of een klap op de billen gegeven. Net wat Jakiro zei voelde ik me dan ook wel weer ongemakkelijk cq schuldig omdat het natuurlijk iets is wat ik liever niet had gedaan en inderdaad ook door de sfeer die er tegenwoordig omheen ligt. Ik begrijp de reden waarom het niet mag, maar ik vind het ook niet handig om het zonder meer in een strafbaar hoekje te zetten. Nog even en je kan voor de rechter verschijnen omdat iemand ziet dat je je kind een tik op de vingers geeft, dat gaat toch te ver?! Ik vind dit doorgeschoten, tja wat... Er is nog altijd een verschil tussen letterlijk mishandelen met gebroken botten, blauwe ogen enz. en een tik tegen de billen, maar dat is mijn mening.

Handhaven

Op zich is zo'n wet wel goed, maar alleen als symbolische waarde om te laten zien dat slaan niet o.k. is, want zo'n wet is niet te handhaven. Slaan vind ik altijd een teken van onmacht, van de ouders en ik vind het ook niet effectief. Ik sla dus niet, heb wel eens oudste iets te hard vastgepakt (geknepen) maar voelde me ontzettend schuldig.

Wel gedaan, voelde me vreselijk

Ik heb vroeger, uit onmacht idd wel eens geslagen. Bij ons bleek een van de kinderen pdd-nos te hebben. Deze diagnose bracht mij zoveel inzicht, begrip en vooral opluchting, dat tikken niet meer voorkomen. Wat ik wel nog eens moet doen, om de aandacht te krijgen of om twee kinderen te scheiden, is een kind vastpakken bij de bovenarmen. Maar ook dit komt nog sporadisch voor, en het valt mi trouwens niet binnen het kader corrigerende tik.
Ik vind slaan, lichamelijke overmacht, zelf erg naar en vernederend voelen, niet alleen als het je overkomt, ook als je de 'dader' bent. Van mij mag deze wet blijven. Overigens is Nederland geen uitzondering, in Duitsland is slaan ook bij wet verboden.

Het wordt denk ik onmacht genoemd

Omdat jij als volwassene een andere oplossing zouden moeten kunnen bedenken. Een peuter die hardnekkig dingen van tafel blijft trekken kun je ook oppakken en wegzetten.

Tirza

Dat is toch niet zo moeilijk, starry night

Klopt Tirza. En niet effectief omdat het een kind bang maakt en z'n zelfvertrouwen aantast. En het kind later ook zo met frustraties om gaat: door te slaan. Mijn man is vroeger thuis ook geslagen en reageerde zich af op zwakkeren op het schoolplein. Tot hij doorkreeg waarom hij dat deed.. Er zijn meer methoden van opvoeden, zelfs met de meest onuitstaanbare peutertjes.

Ik denk niet dat een kind iets krijgt van een tik op de vingers

Maar ik doe het niet. Maar mijn kind is nog klein en heeft me nog niet echt gefrustreerd.

Ik heb zelf de corrigerende tik altijd als vernederend ervaren. Ik leerde er ook niets van, ik werd alleen maar rebelser.
Ik vind de tik ook geen pedagogisch instrument en een achterhaald iets.

Een tik

is geen slaan...zo zie ik het...en ook hier weleens een tik op de vingers gegeven....slaan vind ik persoonlijk een veel zwaardere maatregel....

Geweld

Tikken, slaan, draai om de oren...allemaal geweld. En daar ben ik tegen. Ik heb mijn kinderen niet op de wereld gezet om ze pijn te doen. Er is altijd een andere oplossing, en zelfs straf hoeft niet in de opvoeding.

Pijn doen

Starry Night: "Mama is een mens met vele zwakheden,"
Ja, dat geldt beslist ook voor mij, alleen hoef ik dat niet te uiten door ze pijn te doen. Op welke manier dan ook. (dat doet het leven zelf al genoeg)

Starry

*Dat een tik (grappig, hè, hoe de term 'slaan' er meteen op subtiele wijze in geloodst wordt*

hoezo grappig? een tik is oók slaan.

en *Jij wilt iets doen wat ik niet wil hebben en hiermee geef ik je het signaal dat dat zo is*

ik werk met dreumessen en peuters, de peuters doen zéér regelmatig iets wat ik niet wil,en daar zijn heel veel effectieve methodes voor om te zorgen dat ze het ook niet doen,maar een tik hoort daar duidelijk niet bij.

vind jij dat alleen ouders dan die tik uit mogen delen? of mag de leidster van het kdv ook een tik uitdelen?

Tik / slaan (susanne)

Slaan is 'een slag of slagen geven om pijn te doen, te straffen enz.'. Dat is iets anders dan waar ik op doel. Ik schreef al dat het opvallend is dat in discussie over de "corrigerende tik" voor sommigen de nuance ontbreekt. Dat is eenieder goed recht, maar het vertroebelt de discussie, omdat daardoor de een het over iets heel anders heeft dan de ander. Maar ik wilde me toch maar liever niet in een hoek laten drukken omdat het jou kennelijk niet lukt een juist beeld te krijgen
Verder heb ik al aangegeven dat er ongetwijfeld ook andere manieren zijn om kleine kinderen te corrigeren. Maar mij beviel de tik prima: kort en ondubbelzinnig.
En wat betreft je vraag: dat ligt eraan. Mijn ouders bijvoorbeeld wel, omdat ik wist dat die dat op eenzelfde manier hanteren als ik én omdat ze van mijn kinderen houden zoals ik dat doe. Van vreemden (en dat zijn leidsters van kdv's) weet je dat nooit, dus die niet, nee. Die kunnen die andere methoden toepassen waarover je al rept.

Starry n, je begrijpt me verkeerd

"Overigens heb ik niet veel op met mensen die zwakkeren te lijf gaan en daar dan achteraf anderen de schuld van geven.
" Ter verduidelijking: mijn man was 11 jaar toen hij erachter kwam dat hij niet boos was op de kinderen op het schoolplein, maar indirect op zijn ouders. Ik vind het trouwens heel knap dat hij dat op die leeftijd doorhad.

en tikken, slaan, kwetsen met woorden, dat is mij om het even, je moet je ook niet achter je karakter verschuilen .
Maar daar zijn we het dus niet over eens.

Karakter

"En tikken, slaan, kwetsen met woorden, dat is mij om het even, je moet je ook niet achter je karakter verschuilen "
Als je met 'Je achter je karakter verschuilen' bedoelt 'daar moeten ze maar mee leren leven, want zo ben ik nu eenmaal', nee, dat zou al te gemakzuchtig zijn. Daarover zijn we het wel degelijk eens.
Ik haalde het voorbeeld van de verbale pijn eigenlijk meer aan, omdat 'pijn' verder reikt dan louter fysiek. Zo ligt bij kindermishandeling de nadruk immer op blauwe plekken en gebroken armen, terwijl kindermishandeling net zo goed verbaal kan zijn (en dan net zo goed wonden slaat).
We focussen graag op de corrigerende tik, noemen dat slaan en geweld, scheren het over één kam (het is jou zelfs om het even) en veroordelen het. Terwijl pijn ook andere - niet fysieke - oorzaken kan hebben. Pijn die heel wat heftiger is dan een tik op een hand.
Maar goed, ik kan je geruststellen, het valt nogal mee in huize Night, met de pijn die ik mijn geliefden toebreng. Ik verbeeld me alleen niet dat ik het geheel kan uitsluiten en eerlijk gezegd vind ik dat in de menselijke mate waarin dat bij ons gebeurt ook helemaal niet erg. Ik ben geen glazen stolp-moeder. Pijn hoort bij het leven.

Tik/slaan

ik vind dat als we een *corrigerende tik* gaan toestaan,dat je in een heel gevaarlijk schemer gebied komt.

want waar ligt de grens?je bent meestal al boos voordat je een kind een tik geeft,en het kan dan net iets harder uitvallen dan je bedoeling is,en is een tik voor het hoofd toegestaan?of een tik in het gezicht?

ik ben absoluut tegen een tik,je geeft geen goed voorbeeld aan je kind,het risico is groot dat je kind ook tikken uit gaat delen als iemand niet naar hem luistert,en ik vind het vernederend.
en ik blijf er bij; een tik is óók slaan.

Bovendien vind ik dit een hele vreemde uitspraak van je: mensen die van mijn kind houden mogen een tik uitdelen aan mijn kind.Dat klinkt bijna als: het is een tik uit liefde.

En een tik om erger te voorkomen?

Dat is ook een corrigerende tik.
Kind rijkt naar hete pan met aardappelen en jij kan dat op dat moment niet met bestraffend toespreken voorkomen, of je kan niet binnen 1 seconde je stoel achteruitschuiven, om de tafel heenlopen en je kind wegpakken. Maar over de tafel heenreiken en een tik op de vingers geveb lukt je wel.
Dat mag dan ook niet ? Met de kans dat je een uur later op de HAP zit met een kleintje met 4 verbrande vingertoppen.
Maar je kan tenminste wel zeggen: " Ik heb niet geslagen !".........
Jakiro

Eénmalig

jij beschrijft een gebeurtenis die je niet in de hand hebt,waarin je in paniek( help ,hoe voorkom ik dat mijn kind zijn handjes brandt)een tik uitdeelt.
Omdat het op dát moment de enige manier is om erger te voorkomen.Om je kind te beschermen.
de *corrigerende tik* waar we het hier over hebben is een methode om je kind op te voeden,een regelmatig terugkerend iets,een bewuste keuze.
en dáár ben ik absoluut tegen.

Glazen stolp?

Starry Night: "Ik ben geen glazen stolp-moeder."
Eh...die snap ik oprecht niet. Wie niet slaat is dat wel?

Verbaal geweld

In het voetbalteam van mijn zoontje zit een jongetje die regelmatig door zijn vader wordt uitgescholden.
Ja echt uitgescholden als hij niet goed speelt. Woorden als sukkel, loser en eikel voor een jochie van 8 jaar vind ik heel kwetsend. De vader is er al vaak op aangesproken door de trainer, maar het leed is al geschied voor dit kind. Zodra hij "slecht" voetbalt zijn de blikken van zijn vader genoeg om hem ineen te doen krimpen. Heel vernederend.
In mijn ogen heeft dit jongetje hier op latere leeftijd meer last van dan het kind van Starry Night die als dreumes wel eens een tik op zijn vingers heeft gehad.

Nina

dit is een triest verhaal ,verbaal geweld is erg.
maar dat wil niet zeggen dat de tik dan maar moet worden toegestaan,omdat andere dingen erger zijn.
Dat lijkt een beetje op: je mag wel een pak koffie stelen bij de supermarkt,maar je mag geen fiets stelen want dat is veel erger.het is beiden gewoon verkeerd.

Corrigerende tik

Om eerlijk te zijn vind ik de term 'corrigerende' tik onzin. Net of je met die omschrijving opeens iets heel positiefs doet en dat is natuurlijk niet zo. In mijn geval was het 9 van de 10 keer frustratie. Verdorie kind, dóe dan eens wat ik zég! En ik heb wat afgeprobeerd. Ik heb mijn oudste dochter als kleuter ook wel eens buiten gezet om af te koelen, waarop zij een steen zocht in de tuin en daarmee het raam stuk probeerde te maken. Ze was toen heel bewust bezig. Ze was regelmatig niet voor rede vatbaar, ook niet toen ze al veel groter was. Dat vond ik momenten waarop een tik tegen de billen voelbaar duidelijk moest maken dat er een grens overschreden was. Ik vind het woord corrigerend daar een veel te groot woord bij. Ik wilde niet corrigeren, ik wilde dat het stopte wat ze deed. Ik vind dat iets heel anders dan wanneer je als kind niet weet waar je aan toe bent met je ouders. Ouders die om het minste geringste echt geweldadig zijn en onberekenbaar zijn e.d., geven een heel ander signaal af dan ouders die uiteindelijk toch maar eens een tik uit delen en daar later een gesprekje over aangaan. Ik praatte er namelijk meestal nog wel even over na een poosje.

Niks

Ook nog maar eens van me laten horen in de halfjaarlijkse mepdraad...ik vind 't niks, dat getik/mep/etc. En eerlijk gezegd heb ik ook echt nooit het moment gehad dat ik een mep zou willen geven. Eigenlijk ken ik ook het 'bloed onder de nagels vandaan' moment niet. Peuters die zichzelf heel grappig vinden en tien keer iets doen wat niet mag vind ik ook altijd eigenlijk erg grappig. En dat zeg ik niet omdat ik zo'n perfecte moeder ben, dat zal gewoon een karakterding zijn.

Overigens vind ik meppen vreselijk om te zien. Of om over te lezen of horen. Ik heb een enorme weerstand tegen dat soort dingen, en ik heb géén jeugdtrauma.

Die gesprekjes

waren bij ons wel nuttig. Meestal moest ze huilen om dan als zielig hoopje te verklaren dat zij óók niet wist waarom ze zo deed. Het is natuurlijk sneu om je kind naar zo'n 'breekpunt' te brengen (echt niet elke keer met een tik voor de billen!), maar dat waren dé momenten waarop mijn boodschap over kwam... tot de volgende ronde.
Als ik 2 dochters had zoals mijn jongste had ik denk ik ook vol overtuiging kunnen zeggen dat ik mijn kinderen nooit een tik heb hoeven geven. De jongste nam iets van me aan en leerde dat het soms beter was om maar te luisteren dan dwars te doen. Dat was een stuk makkelijker. En dan had ik vanuit die situatie misschien wel geoordeeld dat opvoeden best kan zonder ooit een tik uit te hoeven delen. Waarmee ik maar wil zeggen dat je (je in het algemeen) niet zomaar kunt bepalen voor een ander dat opvoeden zonder straf (met of zonder tik) best mogelijk is. Geen kind, geen karakter is hetzelfde.

Arm kind kaaskopje

Kaaskopje: "Meestal moest ze huilen om dan als zielig hoopje te verklaren dat zij óók niet wist waarom ze zo deed."
Arm kind. Dat is echt mij eerste reactie. De onmacht straalt eraf, die jij waarschijnlijk interpreteerde als onwil. Ze heeft er zeker veel van geleerd, van dat fysieke geweld tegen haar?

Opvoeden zonder geweld is een keuze die je maakt, en heeft niets te maken met het kind dat je krijgt. Zou ook fraai zijn, is het nog eigen schuld ook van het kind dat het geslagen wordt. Arm kind.

Ach gos

Huilen en zielig hoopje, en het niet weten...dat bedoel ik nou. Ik vind dat vreselijk! Helemaal afschuwelijk. Hartbrekend.