de naam van je kleinkind
Voor de ouderen onder ons (en voor ouders die een naam kiezen). Als je zoon/dochter een kind krijgt, ga je als (groot)ouder onwillekeurig terug naar de tijd waarin je zelf (voor het eerst) ouders werd. Een unieke tijd waarin van alles ontdekt werd waarvan je niet besefte dat het er kon zijn. In jezelf, op praktisch gebied, in je sociale omgeving, je tijdsbesef, van alles.
Groot verschil is dat je bij de komst van je eigen kind ruime tijd nadacht over de naam. Er zijn hier en op OO geregeld topics over geschreven. Bij een kleinkind is de naam (meestal) iets volkomen nieuws. Ook al hebben de aanstaande ouders je uitgedaagd je suggesties te noemen. Of een poll opgezet in de familieapp. Die naam van een kleinkind wordt je zomaar in de schoot geworpen - zo heet-ie!
Mooi, leuk, speciaal! Ja, dat past helemaal bij dit koppie. Tjonge, vernoemd! He, is dat een vernoeming, vertel 
Hier moet ik even aan wennen. Dit vind ik práchtig! Oei, hoe spreek ik dat uit? Enzovoorts.
Poezenmeisje schreef op 25-07-2023 om 19:41:
Zoon kreeg mijn geslachtsnaam.
Dat merkten we direct bij mijn schoonouders, voor de andere kleinkinderen was er een spaarboekje, voor onze zoon de hartelijke felicitaties.
Prima, want ik wil nog steeds niets van mijn schoonmoeder hebben.
Vreselijk zeg zulke schoonouders. Belachelijk. Zou me kapot schamen als grootouder.
Zo niet leuk voor jullie en straks voor jullie zoon, als hij dit gaat beseffen,
Ik heb 2 kleindochters met prachtige namen. Mijn dochter heeft gedaan wat ik ook heb gedaan, de 2de en 3de naam zijn de namen van geliefde familie leden. En de 2 de naam van mijn eerste kleinkind is mijn naam! Maar ach, what s in a name....maakt mij dat uit hoe een kleinkind heet, trots en dankbaar ben ik zo wie zo!!
Egel. schreef op 25-07-2023 om 17:57:
[..]
Ik vermoed: gezelligheid, met elkaar verhalen uitwisselen voor gezellige herkenning.
Jammer genoeg kan namen noemen niet/nauwelijks vanwege privacy (je zegt hier niet hoe je kleinkind heet).
O ja dat kan natuurlijk. Is ook best leuk maar inderdaad is het lastig zonder namen te noemen.
Mijn moeders eerste reactie op naam van mijn dochter was niet heel leuk, ze zei dat is toch een jongensnaam? Wat het echt niet is... misschien wel wat lijkend op een jongensnaam. Maar dat heb je ook met Peter en Petra bijvoorbeeld. Maar goed. Ben nog steeds blij met haar naam en zijzelf ook!
Was ooit een keer in de speeltuin, oma met kleindochter waren er ook. Oma raakte in gesprek met een andere ouder en toen hadden ze het op een gegeven moment over de namen van de kinderen. Zegt oma 'ja het is een beetje een rare naam, maar ze heet ...'
Vond ik zo raar... (toevallig kende ik het kind want zat bij zoon op de opvang. Was wel een bijzondere naam, maar om dat zo dan voor te stellen...)
Wat lief van u om te suggereren om ons kindje Lars te noemen. Lars is inderdaad een mooie, sterke naam.
Ben zelf nu weer zwanger en ben heeeel benieuwd wat mijn moeder van de naam vindt. Maar ik ga het niet vragen haha. Het is in ieder geval niet de naam die zij zelf wel eens laat vallen.
Schoonouders vissen wel heel veel, en geven zelf mogelijke opties en bijbehorend commentaar. Waarbij ook één van ons lijstje benoemd werd en een van de twee uitriep "neeee zeg! Dat is écht een jongensnaam".
Die keus is het uiteindelijk niet geworden, maar ik weet zeker dat als we wel die naam hadden gekozen, dat ze dat dan nog wel een paar keer zou benoemen.
Ik ken iemand waarvan de moeder zei "als je je kind die en die naam geeft, noem ik het toch anders, die naam accepteer ik niet".
Toen zat ik wel echt met verbijstering te kijken. Ze was bloedserieus.
Regendrup. schreef op 26-07-2023 om 09:14:
Ik ken iemand waarvan de moeder zei "als je je kind die en die naam geeft, noem ik het toch anders, die naam accepteer ik niet".
Toen zat ik wel echt met verbijstering te kijken. Ze was bloedserieus.
Zo.....dat is heel brutaal en ongepast.
Ik heb heus wel ideeën over de namen die kinderen krijgen, dat kan positief/negatief/neutraal zijn.
Maar laten weten als ik het mwa vind? Nee.
Ik hoef eigenlijk nooit te vragen hoe iets gespeld wordt, want als het een afwijkende spelling is, dan krijg je dat eigenlijk wel gelijk te horen van de ouder. Want vaak is er een reden voor die afwijkende spelling. 
Toen mijn dochter klein was, verzon ze alvast namen voor haar toekomstige dochters. Dat waren altijd ellenlange samenvoegsels van op zichzelf al lange namen, zoals Madeleine-Isabella-Rosemarijn of rijmende samenvoegsels als Isabella-Petronella-Carella. Inmiddels is ze 25 en ik ga er eigenlijk vanuit dat een toekomstig kleinkind een redelijk normale naam zal krijgen, al is het maar omdat mijn schoonzoon niet zo van onzin houdt. Wat het ook wordt, ik ga het gewoon leuk vinden. En zoals mijn vriend altijd zegt: als dat niet zo is, treedt automatisch regel 1 weer in werking - je gaat het gewoon leuk vinden.
Je kan ook aversie hebben tegen namen, als je als kind ongelooflijk bent gepest door ene Piet, is het even slikken als je kleinzoon Piet blijkt te heten.
Auwereel schreef op 26-07-2023 om 10:40:
Je kan ook aversie hebben tegen namen, als je als kind ongelooflijk bent gepest door ene Piet, is het even slikken als je kleinzoon Piet blijkt te heten.
Bij mijn oma was het andersom. Er werd verwacht dat de oudste zoon naar opa Piet vernoemt zou worden, maar ze had een hekel aan die naam door een slechte ervaring met een andere Piet. Onder het vernoemen kwam ze toen niet uit, maar de roepnaam van kleine Piet is Peter geworden. Daar was haar schoonvader erg boos over, want zijn naam was niet Peter. Dat was een andere tijd natuurlijk, maar ze heeft mij op het hart gedrukt vooral niet te beginnen aan vernoemen. Ik vind het wel heel jammer dat ze uiteindelijk nooit heeft geweten hoe we ons kind hebben genoemd. Ik denk dat ze het wel mooi had gevonden.
Wat mijn ouders van de naam van onze dochter vonden weet ik niet. Ze waren vooral gewoon blij met hun kleinkind.
Mijn moeder had toen ik zwanger was een uitgesproken mening over alle namen. Nooit positief. Oh nee zo kun je mijn kleindochter niet noemen, zo heet de achterbuurvrouw van de zoon van Marij al. Nee, zo kun je mijn kleindochter niet noemen, die naam heb ik nog nóóit gehoord. Nee, zo kun je mijn kleindochter niet noemen, dat is ouderwets. Nee, zo kun je haar niet noemen, das zo'n rare verzonnen naam van nu.
Over de daadwerkelijke naam heeft ze niks gezegd behalve de eerste week verkeerd uitgesproken, en dan werd mijn vader altijd boos. Ze kent niemand anders met die naam, dus dat zal ook wel niet goed zijn, haha.
Mijn moeder heeft een beetje zitten vissen en kwam zelf met suggesties die ik maar raar vond, zoals de naam van een van onze (inmiddels overleden) honden en de naam die mijn zus of ik gekregen zouden hebben als we een jongen waren.
De naam die zoon uiteindelijk heeft gekregen, tja ik weet niet of ze eerlijk is (denk het wel), maar ze zegt dat ze het een mooie naam vindt. De tweede naam van zoon is de naam van mijn vader. Hij zit in een verzorgingshuis en lang hadden we gedacht dat hij de afgelopen jaarwisseling niet eens zou halen. Nu is hij er toch nog en heeft hij een aantal mooie foto's van hemzelf met kleinzoon in zijn armen 
Maar mijn vader had ook dezelfde naam als zijn vader, en mijn tweede naam is ook een afgeleide van die naam. Ik vond het mooi om op die manier toch iets van die kant van de familie mee te nemen, aangezien de achternaam van zoon de achternaam van mijn man is.
Mijn vader heeft op een helder moment (dementie) gezegd tegen een verzorger dat hij vroeger altijd dacht dat dat vernoemen hem niets zou doen, maar hij vindt het nu toch wel heel speciaal.
Als we een dochter hadden gekregen, had ik de roepnamen van de oma's willen samentrekken, dan kan je twee prima meisjesnamen maken, afhankelijk van hoe je ze koppelt (eerste paar letters van de ene naam, laatste paar letters van de andere naam, of dus andersom voor optie 2). Ik heb schoonmoeder jaren geleden op haar sterfbed beloofd dat als we ooit kinderen zouden krijgen en het een meisje zou worden, dat we haar zouden vernoemen naar beide oma's. Maar toen waren man en ik nog niet bezig met de kinderwens. We waren nog niet eens getrouwd, zij heeft mij toen op het hart gedrukt haar zoon ten huwelijk te vragen en dat heb ik uiteindelijk gedaan. Hij deed er te lang over, ik was het wachten beu 
Ik heb vaak het idee dat bij het vernoemen bij een meisje vaak een afgeleide naam wordt gebruikt, maar dat je bij jongens toch vaak genoeg exact dezelfde naam wordt gebruikt.
Ik vind het eigenlijk maar een gek gebruik, ook omdat ik mensen ken die vernoemd zijn en die persoon echt vreselijk vonden. 
