Derde kind?

Hier waren de kinderen ook 6 en 8 en toen keken mijn man en ik elkaar aan. Ja we wilde er nog dolgraag 1 bij.
En dat is ook gelukt. de jongste is gisteren 1 jaar geworden.

De oudste twee waren door het dolle, toen we vertelde dat ik in verwachting was. Ze hebben heerlijk meegeleefd tijdens de zwangerschap en ook daarna. Ze staan nog harder te jubbelen over een stapje dan ik. (maar dat kan komen omdat het mij te snel gaat, dus jubbel ik niet zo hard over de stapjes .
Sommige mensen vroegen waarom we weer hlemaal opnieuw wilde beginnen. juist omdat de andere al zo groot waren. Nou omdat ik nu weer alle tijd voor het kleintje heb, omdat het heel leuk is om te zien hoe die grote met hun kleine zusje omgaan. Maar vooral omdat ons gezin nog niet compleet was.
Ik zou zeggen als jullie het allebei willen, dan zou ik ervoor gaan! Ik geniet er elke dag van! Van alle 3 mijn kinderen.

Nee

hoi

wij hebben ook lang zitten twijfelen. oudste is nu 7, jongste 5 en er mist er een. Net zo als jij heb ik soms dat ik het idee heb dat er nog een rond zou moeten lopen, een heel vreemd gevoel. Ik ben net 37, eigenlijk een vergelijkbare situatie.

maar wij doen het niet meer. We genieten juist zo van onze twee meiden, kunnen met z'n vieren naar de K3 show of een musical. We kunnen weer wat meer actief op vakantie gaan nu ze wat groter zijn. meer dingen gaan doen die wij zelf ook leuk vinden zowel thuis als op vakantie. Natuurlijk is zo'n kleintje ook schattig maar ik geniet nu zo van de vrijheid...

daarnaast is het voor de financiële kant ook niet echt fijn, twee studerende kinderen gaat al veel kosten maar kunnen we prima regelen. We kunnen financieel gezien nu redelijk goed rondkomen en de kinderen geven wat ze nodig hebben. Als ze op muziekles willen: prima, daarbij sporten ook geen probleem. Voor twee kinderen wordt dat al een heel budget. Met drie wordt het alleen maar moeilijker en ik wil ze liefst toch alles laten doen wat ze leuk vinden (met wel enigszins een beperking van het aantal sporten enzo).
Met de kinderen op school kan ik nu weer 32 uur werken onder schooltijd, heb een ontzettend leuke baan en de combinatie gaat erg goed. met een kleintje er bij moet ik een andere baan gaan zoeken (minder uur is geen optie).

daarbij wordt de kans op een kindje met een beperking telkens groter, en dat vind ik toch ook wel een eng risico. Ik zou het natuurlijk net zo verwelkomen als ieder ander kind maar het beperkt alleen nog maar meer.

kortom: emotioneel zou ik er heel graag nog een bij willen maar rationeel vind ik het niet een goed idee. het is nu met z'n vieren perfect, waarom dan nog meer perfectie wensen?

Lies

Hier ook

Eentje van 10, eentje van 7 en eentje van 1 en leuk dat het is. De derde was een bewuste keus, maar liet helaas even op zich wachten waardoor het leeftijdverschil dus groter werd dan gepland.

Nu achterafbezien kan ik zeggen dat het zeker zijn voordelen heeft, dat grote leeftijdsverschil. Ik heb echt veel meer tijd om te genieten van de jongste. De oudste twee zitten al op school en ik kan lekker freubelen met zo'n kleintje. Ik geniet echt zo van hem. En ik weet nu uit ervaring dat de handenbindertijd ook zo weer voorbij is, en maak me er daarom dus ook veel minder druk om.

Ook de grote twee genieten echt van hun kleine broertje. Niemand liever dan onze kleine S. Ze maken het nu veel bewuster mee, en dat heeft ook zeker zijn voordelen. En tuurlijk moeten ze nu af en toe weleens een pas op de plaats maken, maar net omdat ze wat groter zijn en het daardoor beter snappen en omdat ze ontzettend gek zijn op hun kleine broertje vormt dat eigenlijk nooit een probleem.

Wat ons betreft is het dus echt ons kersje op de slagroom. Van deze genieten we echt allemaal samen.

Wat leuk

om jullie reacties te lezen!
Het lijkt me inderdaad voor het laatste kind misschien een beetje lastig, omdat die meer alleen staat. Het lijkt me ook lastiger om aan ieders behoefte te voldoen. Maar dat heb je sowieso als je met meer mensen bent.
En inderdaad de vrijheid die ik nu heb is ook prettig.
Ik sta alleen nu veel rustiger in het moederschap en ik denk dat ik er veel meer van zal genieten nu en niet bij alles meteen in paniek raak. Het lijkt me mooi om nog een mens erbij te krijgen, nog meer drukte en leven in huis.
Ik ga er nog even op kauwen.
bedankt groet m.

Hier ook

Ook wij hebben een nakomertje. Onze oudste twee kinderen waren toen 7 en 5 toen ik weer zwanger raakte. Ze vonden het geweldig om een broertje of zusje te krijgen en ze waren op hun manier heel erg betrokken bij de zwangerschap. Dat vond ik al een heel bijzondere ervaring. Toen de baby kwam waren ze 6 en 8 en ze vonden het geweldig. net als wij allemaal. Onze 'baby' is ondertussen al weer ruim 2 en het is nog steeds genieten.
Natuurlijk ben je met een baby/klein kind weer meer gebonden. Met een pasgeborene valt dat wel mee, want die van ons slapen dan nog overal, maar vanaf een jaar ofzo wordt het wel meer rekening houden met slaaptijden enzo. Maar ik voel me daardoor niet beperkt. Het zij zo en het gaat weer over.
Ik herken wel een beetje wat Pelle schrijft over het nakomerschap. Was dat zelf ook. Heb ook wel een leeftijdsgenoot gemist in het gezin, maar niet zo dat ik het een reden vond om een kind dat niet aan te willen doen. Mijn ervaring is dat je dat goed kunt opvangen door dingen te regelen met leeftijdsgenoten. Bij ons thuis mochten er altijd andere kinderen logeren, mee op vakante enzo voorts. Wij zijn van plan dat ook voor onze benjamin zo te gaan doen.
Succes met de keuze
Groetjes,
Carolien

Wel

Hier is er wel een derde kindje gekomen, en daar ben ik erg blij mee. Mijn situatie is niet helemaal vergelijkbaar met die van jou. Mijn kinderen zijn nu 6, 4 en 1.5 jaar oud en ik ben zelf een stuk jonger. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik nu soms wel eens denk, als we niet voor de derde waren gegaan dan had ik mijn twee kinderen op school en meer vrijheid. Maar goed al in de tweede zwangerschap had ik niet het gevoel van dit is mijn laatste zwangerschap. Al toen de tweede was geboren, had ik zoiets van, dit is niet de laatste keer. We hebben het toen een tijdje laten rusten, maar het gevoel voor een derde kindje ging niet weg. Toen ik zwanger raakte van onze derde had ik wel direct het gevoel, dit is de laatste keer. En dat heb ik toen ook heel bewust meegemaakt op die manier. Alles voor het laatst, en dat voelde ook goed. Ik heb nu ook totaal niet meer de behoefte om nog een kindje te krijgen, helemaal niet. En daar ben ik erg blij mee, ik was nog even bang dat dat gevoel zou blijven. Het voelt nu goed en dat was dus na de tweede niet zo.

Wat ik mij afvraag, heb je dat gevoel voor een derde pas sinds kort of is dat gevoel er al heel lang?

Lastige dingen hoor, heel moeilijk om daarin te beslissen. Maar als jullie dit gevoel allebij hebben en ook al een tijdje, dan zou ik er gewoon voor gaan!

Veel succes en laat je nog even weten wat jullie uiteindelijk gaan doen?

Groeten Olijvje

Hier ook derde

Wij hadden reeds twee leuke dochters van 12 en 8 toen ik toch ook weer de kriebels te pakken kreeg.Zus die zwanger werd en ik zag me dus ook weer met zo'n schattig boeleke op de schoot.Eerst ook wat getwijfeld ondanks de leeftijd van de twee anderen,maar ondertussen is de jongste ook weer 13 en ik heb het me nog geen seconde beklaagd.Van dit derde kind heb ik echt kunnen genieten.Waarschijnlijk omdat de anderen al wat ouder waren en niet meer die babyzorgen nodig hadden.Momenteel zit ik dus weer in die puberjaren he en dat houdt me jong.
Doen als je er echt zin in hebt.

Kriebelig

Ik word zooooo kriebelig van dat gekriebel bij de meeste reageerders hierboven...... Het gemak waarmee wordt gesproken over een 3e of 4e kind "nemen'.... Omdat het kriebelt, omdat er een speelmaatje moet komen voor een ander kind, omdat het gezin zogenaamd "niet compleet" is.

*Slaakt diepe zucht*

Allergie-mama

Je kunt iemand niet kwalijk nemen verlangen te hebben naar een volgend kind,toch?En ja,voor sommigen is zwnager worden geen probleem,en dat is best moeilijk voor vrouwen die minder makkelijk zwanger worden.maar dat wil niet zeggen dat deze moeders minder het mooie en bijzondere zien van ieder kind.
Groetjes,Bastet

Allergie-mama

Het is duidelijk dat je ergens mee zit, lijkt me zo.

Vertel eens, wat is je probleem? Wat is voor jou een geldige reden om nog een kindje te nemen, althans te proberen?

Groet,

Olijvje

Allergie-mama

eigenlijk zou ik niet moeten reageren.. Ik heb namelijk geen idee waarom je zo kriebelig reageer.
Maar waarom zou iemand niet nog een kindje mogen wensen omdat zij het gevoel hebben dat het gezin nog niet compleet is?
En wens voor een kindje blijft het zelfde of het nou de wens voor een eerste kindje is of voor het vierde/vijfde kindje. Als die wens er is, dan gaat dat je dagelijkse leven beinvloeden. Als 2 partners er dan allebei voor willen gaan, dan is het toch heel mooi dat het ook lukt..

Iedereen die hier al langer op ool rond dwaal, weet echt wel dat het niet iedereen gegeven is. En bijna iedereen kent wel iemand in zijn omgeving waar zwanger worden niet zomaar lukt.. Maar hoe hard het soms ook is, sommige andere hebben wel het geluk om in 1x zwanger te worden. Zouden die daarom hun mening niet mogen geven? Moeten zij dan hun mond houden omdat zij, misschien makkelijker 3 of meer kinderen op de wereld zetten?

Mijn ex schoonzus kon wel "makkelijk" zwanger worden, maar kreeg na haar eerste kindje te horen dat ze beter geen kinderen meer kon krijgen.. Die heeft daar ook veel verdriet van gehad.. Maar daarom gunde zij het mij wel.

Reactie.

Beste dames,

Het gaat mij niet om het gemak waarmee sommige vrouwen zwanger kunnen worden, het gaat mij om het gemak waarmee mensen besluiten dat er nog een kind bij kan/moet komen.

Voor alle duidelijkheid: ik ben zelf moeder van twee kinderen en vind/vond dit genoeg.

Ja, zo ken ik er nog 10...

Allergie-mama: "Voor alle duidelijkheid: ik ben zelf moeder van twee kinderen en vind/vond dit genoeg"
En ik heb er 1 en vind/vond dat genoeg...zo kan je bij ieder aantal wel iets opmerken.
Marijke: Ik zou er lekker voor gaan )) Haha, maar meen het wel.

Olijvje

De door mij al eerder genoemde redenen: kriebels hebben; een speelmaatje voor een ander kind en meer van zulke onbenullige redenen, wekken bij mij niet de indruk dat het om "een moeilijke beslissing gaat, waarover lang wordt nagedacht".

Allergie-mama

Wat zou voor jou een geldige reden zijn om nog een kindje proberen te verwekken?
Waarom is "een kriebel" onbenullig? Wat betekent dat volgens jou, een kriebel? Zou dat een diep verlangen kunnen betekenen, bijna fysiek gevoeld, zodat je het wat plastisch omschrijft met "een kriebel"?
Nadenken over de toekomstige constellatie van je gezin, is dat onbenullig? Het een fijn idee vinden als je kind meerdere siblings heeft, om mee te spelen, later: te steunen, door gesteund te worden (voor zover je zoiets zou kunnen voorspellen, want niets is zeker in dit soort zaken). Allemaal onbenullig?
Wat is niet onbenullig, wat is een goede, slimme, doordachte reden om aan meer kinderen te beginnen?

Geldige redenen voor een kind?

Of het nu om de eerste, tweede,of de zoveelste gaat - wat is een goede, slimme, doordachte reden om aan (meer) kinderen te beginnen?

Ik ben benieuwd ;0

tonny

Liefde?

Als je hart nog genoeg ruimte heeft voor een kind, als de financiën er zijn, als de ruimte er is ? Waarom dan niet.
Wat moet in vredesnaam een weloverwogen reden zijn voor een kind ? Of laat ik het eens omdraaien; wat is een weloverwogen reden voor het niet nemen/krijgen/wensen van een (1e,2e,3e) kind ?
Ik had 1 kind, een rotzwangerschap en na de bevalling het advies van de gyn om nooit meer aan kinderen te beginnen; een kans van 45% op een doodgeboren kind.
Ik heb er nooit vrede mee gehad, altijd een schrijnende pijn gehad, verdriet als eerste reactie als iemand zwanger was in plaats van blij zijn. Maar het was een weloverwogen reden om geen tweede kind te nemen/krijgen.
Totdat ik plotsklaps door alle voorbehoedsmiddelen heen zwanger bleek te zijn van een drieling ! Er zijn er uiteindelijk twee geboren en ik ben nu pas compleet. Nu pas klopt mijn gevoel bij mijn situatie, zijn we als gezin compleet. Totaal geen weloverwogen reden voor nummer 2 of 3, gewoon een ongelukje, maar zo ongelooflijk goed op z'n plaats. De liefde die ik over had, kan ik nu pas kwijt.
(overigens had de gyn dus ongelijk en is alles goed gegaan )
En oh ja, om on-topic te blijven. Het leeftijdsverschil is ruim 9 jaar en op zich vind ik het fantastisch ! Ze voelen zich ook echt broers en zussen van elkaar. Alhoewel ik het soms voor oudste wel zielig vind, zij als éénling tegen edie twee-eenheid. Maar ja, dan mag zij wat intensiever haar hartsvriendinnetje in ons gezin laten deelnemen.
Jakiro

Allergie-mama

Wat is dan wel een geldige reden om een derde of vierde of vijfde kindje te krijgen als het gegeven is? Ik kan zelf geen enkele logische zwaarwegende reden bedenken om meer dan één kind te krijgen. Ik denk dat de meeste mensen hier die een derde kindje hebben gekregen gewoon puur de wens hadden om nog een kind te krijgen. Moeten er dan nog allemaal secondaire redenen zijn? Waarom kan iemand niet gewoon nog graag een kind willen krijgen? Dat is toch reden genoeg? De wens?

In elk geval vind ik dat de wens voor nog een kind genoeg rechtvaardiging voor een volgende zwangerschap. Daar hoef je echt niet nog van alles bij te bedenken. Hoogstens inderdaad dat iemand vanwege zwaarwegende redenen (gezondheid, financiën) besluit om ondanks die wens niet nog een kind te krijgen.

Maylise

Allergiemama

de wens om nog een kind te krijgen,is voor mij voldoende hoor.Ik zal het je nog sterker vertellen: Mijn vierde kwam gewoon,en wachtte niet op de wens!
Bastet

Klopt

ik voel me dan ook een echte geluksvogel

Allergie mama

Mijn vriendin zei in haar kraamtijd van nummer 2 ook direct, zo ik ben klaar. Ik heb 2 mooi kinderen. Ik hoef geen derde. Haar man had het wel graag gewild, maar zij wist mijn gezin is klaar.

TOoen mijn 2de werd geboren, wist ik dat mijn gezin niet klaar was. Ik heb de droom van 4 kinderen. En dus is er 7 jaar na de 2de dan toch nummer 3 gekomen. Een weloverwoge beslissing. Ons gezin was niet compleet. Voor ons/mijn gevoel ontbreek er nog 1 maar die zal er hoogst waarschijnlijk ook niet komen ivm ernstige bi. Maar daarom is die wens niet weg.
Omdat jij vind dat je gezin met 2 kinderen compleet is, en zelf dus helemaal geen wens voor een 3de heb, Kun je het misschien niet voorstellen dat een ander wel die wens heeft.
Zo kan mijn vriendin zich niet voorstellen dat wij vrijwillig na zoveel jaar weer een baby hebben gekregen, terwijl haar man jaloers is. Want hij heeft die wens wel namelijk..
Je kan nou eenmaal niet voelen wat een ander voelt!
Mijn tante zou aan jouw ook niet vragen waarom jij wel voor een 2de kindje heb gekozen. Omdat zij 1 kindje meer dan zat vond.

Beste allemaal.

Mijn punt is niet HOEVEEL kinderen iemand krijgt, maar wel wat de beweegreden is om nog een kind erbij te krijgen. Bij een eerste kindje kun je misschien verlangen naar "iets van een man en vrouw samen" of is het een logisch gevolg van gesettled zijn en je leven compleet te maken?

De volgende keer/keren heb je al een zwangerschap meegemaakt en kun je verlangen naar een baby "omdat je zwanger zijn fantastisch vindt" of "je verslaafd bent aan baby's" of "omdat het zo zielig is dat het eerste kind alleen moet opgroeien". En met deze overwegingen heb ik moeite. Eens houdt het zwanger zijn op, lieve kleine aanhankelijke baby's worden groot en sommige broertjes en zusjes kunnen elkaar wel schieten.

Zoals ik al zei ben ik moeder van twee kinderen en om alle vragen voor te zijn: Nee, ik heb geen spijt en ja, ik hou van ze. Wel heb ik na de geboorte van mijn oudste mezelf afgevraagd waar de drang van mensen vandaan komt om kinderen te krijgen. Misschien verklaart dat mijn kritische houding.

Allergiemama

misschien vind iemand die een kind heeft gekregen dit wel zo,n geweldige ervaring,is iemand zo ziels gelukkig met het kind,dat zo iemand denkt,dit wil ik nog eens meemaken? en nog eens,en nog eens?daar kan je je toch wel iets bij voorstellen?
waar kwam bij jou dan het moment dat je dacht,ik wil nóg een kind? en waarom?jij zal daar toch ook je eigen redenen voor gehad hebben?
en waar het voor jou stopt bij 2 kinderen,willen andere mensen er 3 of 4 of 5.

Beste Allergie-mama,

De vraag naar wat dan volgens jou wel een geldige reden is om voor (nog) een kind te kiezen, ontwijk jij.

Dus kom op, wanneer mogen wij kiezen voor een kind?

Groet,

Olijvje

4 kinderen

Na een jongen (ongeplande zwangerschap) mochten wij 3 jaar later een meisjestweeling krijgen. Iedereen 'vond' dat wij wel klaar waren met ons gezin. Behalve wij...
Na nog 2 jaar mochten we nog een knulletje ontvangen. Toen we vertelden aan mijn schoonouders dat ik weer zwanger was, was haar reactie: 'wat mot je met een vierde?' Mijn reactie was: 'ervan houden, net als van de andere 3'. Tja, wat kan ik anders zeggen?
Het is een heerlijk kind, een echt kado'tje, nog altijd zijn we blij met de keuze die we gemaakt hebben. Maar nee, ik hoef er echt niet nog eentje. Het is een gevoel dat ons zei dat we ruimte hadden in ons hart voor nog een kind. Ik hou eigenlijk helemaal niet van baby's en zwanger zijn en al helemaal niet van bevallen, dus daar kwam mijn persoonlijke kriebel dus echt niet vandaan.

Jons

Berber, o.t

haha, dapper he? Het product staat nu even op de gang te huilen omdat hij weer eens geen genoegen nam met 'nee, je mag geen chips'. LOL

Jons