Hoe bereiden jullie je voor op je eerste kind?

absor schreef op 23-02-2022 om 11:11:

je mist de belangrijkste optie; je probeert nu zoveel mogelijk vooruit te slapen

Dit, maar dat lukt niet, want je ziet er niet écht het nut van in of je bent misselijk of je ligt niet lekker. Maar toch is dit het allerbeste dat je zou kunnen doen.

Bijtje82 schreef op 23-02-2022 om 22:02:

Ik was zwanger en deed eigenlijk niets. Behalve op controle en de nodige spullen aanschaffen. De rest zou ik wel zien als het kwam.

Ik heb ook dit gedaan, maar ik heb wel cursussen gedaan. Of nou ja één cursus die echt cursus was, maar ook yoga en sporten. Dat deed ik puur voor de beweging maar daar kwam ook allerlei theorie bij kijken. De rest heb ik allemaal maar laten gebeuren. Verder heb ik wel voor de zwangerschap zelf de belangrijkste gesprekken gevoerd:

- wat doen we met de werkuren?

- wat doen we met de testen en zitten we hierover ongeveer op één lijn?

En ik heb dus in de zwangerschap steeds gedacht: volgens mij moet ik in het vooruit bijslapen, maar dat kwam er nooit echt van. 

Eigenlijk heb ik niks gemist behalve een goede voorbereiding op borstvoeding. Ik dacht 'dat is toch natuur, hoe ingewikkeld kan dat nou helemaal zijn'. Nou, best ingewikkeld blijkt dus.

Fiorah schreef op 23-02-2022 om 22:57:

Eigenlijk heb ik niks gemist behalve een goede voorbereiding op borstvoeding. Ik dacht 'dat is toch natuur, hoe ingewikkeld kan dat nou helemaal zijn'. Nou, best ingewikkeld blijkt dus.

Dit, ik had me voorbereid met een boek. Ik begreep er na het krijgen van onze eerste helemaal niks meer van. Ik heb wat afgehuild en getobt, maar het is me gelukt. 

Mochten jullie voor borstvoeding kiezen dan kun je ook gratis telefonisch advies vragen bij strubbelingen aan een vrijwilliger van la Leche League (zie website). De meeste verzekeringen vergoeden ook een consult met een lactatiekundige. Bij strubbelingen met flesvoeding weet ik niet waar je advies kunt vragen, want heb altijd borstvoeding gedaan. 

Terugkijkend had ik me beter willen voorbereiden op het slapen van een baby en ook het herkennen van het soort gehuil voor zover dat kan. Ik had tijdens de zwangerschap van de eerste een beeld dat je een baby in een bedje legt en dat hij na kort een beetje gehuild te hebben lekker gaat slapen. Dit beeld is wel erg verandert sinds ik kinderen heb gekregen merk ik. Mijn baby’s sliepen de eerste paar weken  regelmatig in een bedje, maar daarna sinds de eerste vermoeidheid er af was wilden ze niet weggelegd worden en begonnen schrijnend te huilen en dus ook niet eventjes. Er zijn vast ook wel baby’s die je wel makkelijk kunt wegleggen, maar de meeste baby’s willen volgens mij fulltime opgepakt worden en als je ze weglegd gaat het gehuil door merg en been (althans bij mij). Dit is dus het dilemma waar je dan waarschijnlijk voor komt te staan waar iedereen het over heeft met slaaptraining. En wij hadden de eerste keer alleen een groot bedje, want we dachten dat een wieg/cosleeper niet nodig was, maar niet aan gedacht dat een baby geborgenheid zoekt. Met de armen en benen tasten ze de omgeving af en zoeken ze de omheining net als in de baarmoeder. Zonder omringt te worden is het eng. Voor ons tweede kindje heb ik daarom een cosleeper gekocht. Een draagdoek of draagzak zijn vind ik overdag ook erg handig en fijn om geborgenheid te bieden en tegelijkertijd wat te kunnen doen. 
Wat ik ook niet wist is hoe super snel een baby overprikkeld raakt en ook hoe kort een baby maar wakker kan zijn tussen de slaapjes door. Ik herkende hierdoor ook niet het gehuil van mijn kindje bij vermoeidheid of overprikkeldheid. Een ervaren moeder herkende het huiltje en wees me er gelukkig op dat de baby niet huilde omdat ze mogelijk nog honger zou hebben, maar omdat ze moe was. Inmiddels herken ik de huiltjes nu ook, al blijven er wel momenten dat ik niet weet wat er is.

"Maar het allermooiste is helaas niet echt helemaal vast te leggen is: lekker knuffelen met je baby. Het is wel het moment om te doen, want ook dit gaat voorbij"

Niet helemaal. Iemand gaf mij tijdens de zwangerschap de tip de baby heel veel te knuffelen en minimaal 100 kusjes per dag te geven. Die zou ik later allemaal terugkrijgen. Nou, dat heb ik geweten 😍😙😉, en nog steeds hè, na 21 jaar.

Ook ik was tot in de puntjes voorbereid. Alles lag klaar en ik had veel gelezen en gepraat met iedereen. Toch was ik volledig overdonderd door de álles maar dan ook álles, het hele huis en mijn hele leven vullende aanwezigheid van zo'n klein mensje. 
De slechtste tip die ik kreeg was dat ik vooral moest 'genieten' van de kraamtijd. Dat kon helemaal niet. Het was heel hard werken om het leven op de rails te krijgen. Je zou je nog bijna schuldig gaan voelen. Het was zeker geen rottijd, maar wel een bijzondere tijd waarin je zowel fysiek als mentaal de ruimte en rust moet hebben. Regel van tevoren dat er heel goed voor je gezorgd wordt, en ook voor je man (zelf was ik alleen trouwens). Ook hij moet zijn draai vinden in het nieuwe bestaan en in zijn nieuwe rol, ookal is het minder fysiek. Als er voldoende zorg en rust is voor jullie beiden kun je dat samen doen, en dan komen jullie ook toe aan die 100 kusjes en knuffels per dag, ookal is dat niet meteen vanaf dag één.

Na vier maanden ging ik weer aan het werk. Ik wilde borstvoeding afbouwen en ook het kolven zag ik totaal niet zitten. De baby moest erg wennen aan de fles en ik heb daar veel problemen mee gehad. De meeste 'deskundigen' vonden dat ik zelf moest blijven voeden maar ik werd er doodongelukkig van. Ze vonden het zelfs hilarisch, een moeder die dit niet wil, echt waardeloos. Uiteindelijk kwam ik via buren van een vriendin terecht bij een voor mij wildvreemde huisarts en die heeft mij goed geholpen door zowel mij als de baby serieus te nemen. Hij had praktische tips waar je echt wat mee kon. Zo was binnen een paar dagen iedereen weer blij. Ik wil maar zeggen dat er ook voor jou of jullie gezorgd moet worden, niet alleen voor de baby.

Misschien nog iets wat wat onderbelicht is: Hoe vergeet ik niet om mijn bekkenbodemspieren te trainen na de bevalling. Het advies is na de bevalling minstens twee keer per dag je bekkenbodemspieren te trainen ivm het zoveel mogelijk voorkomen van incontinentie( in de toekomst). De eerste drie a vier maanden na de bevalling zijn het belangrijkste en daarna moet je het altijd blijven doen. Maar juist die eerste maanden zijn super druk en staat je hoofd er niet naar en mocht je net als ik last hebben van zwangerschapsdementie dan helpt dat ook niet mee om er in die periode aan te denken. Misschien een herinneringsvooorwerp neerzetten bij de plek waar je je baby overdag vaak voedt? Eerst probeerde ik het s ochtends en s avonds in bed maar ik viel dan steeds in slaap of had een huilende baby op dat moment. Incontinentie komt helaas best veel voor kwam ik achter ook bij jongere moeders.

Wat cliché maar wel misschien wel belangrijk: Volg je gevoel in wat goed is voor je kind. Ik was bij mijn eerste kind erg onzeker en volgde daardoor adviezen op van oa het consultatiebureau die niet strookte met wat er voor mijn gevoel goed was om te doen. Achteraf heb ik hier enorm spijt van, bijv. dat ik mijn baby heb laten huilen.

Mocht je een denker zijn net als ik, dan bestaan er ook allemaal oefeningen om meer in contact met je gevoel en met jezelf te komen. Deze kun je ook al tijdens de zwangerschap doen nu je er nog tijd voor hebt en het kan ook bijdragen aan het contact met je kind en de band die je samen opbouwt. Daarnaast kan je kind door jouw voorbeeld leren bewust te zijn van wat je voelt en om om te gaan met (negatieve) gevoelens. Dit kan weer helpen om relaties beter aan te gaan en te onderhouden en om gevoelens beter te verwerken en te accepteren van wat we niet kunnen veranderen. Voor mij zijn dit belangrijke thema’s in het leven: liefde, acceptatie, echtheid. Iets waarvan ik dacht daar wordt mijn kind vast gelukkiger van en dat wens ik mijn kind toe, daar doe ik het voor. Ik word zelf ook gelukkiger van een goede band met mijn kind en als het goed gaat met mijn kind. Je kunt overigens ook in de relatie met je partner of andere mensen oefenen om in contact te blijven met je gevoel en gevoelens die opspelen in de relatie te verwerken en er mee om te gaan. Mocht je dat lastig vinden zoals ik.

Gefeliciteerd!   Begin met ervoor te zorgen dat zowel vader als moeder minimaal een dag alleen met het kind hebben en dat je kind een goede plek heeft op de andere dagen. Dat betekent dus wellicht van fulltime naar maximaal 4 dagen. Wat voor financiële consequenties heeft dat? Denk ook na over je testament, wil je nog trouwen of iets anders regelen om je vaderschap en gezag vast te leggen.
Als dat geregeld is, kun je los gaan in babyspullen, bevallingscursussen en/of het inrichten van de babykamer. Dan kun je rustig nog een laatste vakantie zonder baby of een gat in de dag slapen. 
Over opvoeding  lezen klinkt leuk, maar vond ik tijdens de zwangerschap erg ver weg. Wel zinvol om te overleggen zodat je niet voor verrassingen komt te staan - maar gelijktijdig; die verrassingen zijn er toch. 

EmmaT schreef op 02-03-2022 om 05:14:

"Maar het allermooiste is helaas niet echt helemaal vast te leggen is: lekker knuffelen met je baby. Het is wel het moment om te doen, want ook dit gaat voorbij"

Niet helemaal. Iemand gaf mij tijdens de zwangerschap de tip de baby heel veel te knuffelen en minimaal 100 kusjes per dag te geven. Die zou ik later allemaal terugkrijgen. Nou, dat heb ik geweten 😍😙😉, en nog steeds hè, na 21 jaar.

Ook ik was tot in de puntjes voorbereid. Alles lag klaar en ik had veel gelezen en gepraat met iedereen. Toch was ik volledig overdonderd door de álles maar dan ook álles, het hele huis en mijn hele leven vullende aanwezigheid van zo'n klein mensje.
De slechtste tip die ik kreeg was dat ik vooral moest 'genieten' van de kraamtijd. Dat kon helemaal niet. Het was heel hard werken om het leven op de rails te krijgen. Je zou je nog bijna schuldig gaan voelen. Het was zeker geen rottijd, maar wel een bijzondere tijd waarin je zowel fysiek als mentaal de ruimte en rust moet hebben. Regel van tevoren dat er heel goed voor je gezorgd wordt, en ook voor je man (zelf was ik alleen trouwens). Ook hij moet zijn draai vinden in het nieuwe bestaan en in zijn nieuwe rol, ookal is het minder fysiek. Als er voldoende zorg en rust is voor jullie beiden kun je dat samen doen, en dan komen jullie ook toe aan die 100 kusjes en knuffels per dag, ookal is dat niet meteen vanaf dag één.

Na vier maanden ging ik weer aan het werk. Ik wilde borstvoeding afbouwen en ook het kolven zag ik totaal niet zitten. De baby moest erg wennen aan de fles en ik heb daar veel problemen mee gehad. De meeste 'deskundigen' vonden dat ik zelf moest blijven voeden maar ik werd er doodongelukkig van. Ze vonden het zelfs hilarisch, een moeder die dit niet wil, echt waardeloos. Uiteindelijk kwam ik via buren van een vriendin terecht bij een voor mij wildvreemde huisarts en die heeft mij goed geholpen door zowel mij als de baby serieus te nemen. Hij had praktische tips waar je echt wat mee kon. Zo was binnen een paar dagen iedereen weer blij. Ik wil maar zeggen dat er ook voor jou of jullie gezorgd moet worden, niet alleen voor de baby.

Met beide punten helemaal eens. Ik vond die totale overname door de baby heel heftig. Ik had gedacht dat ik het heerlijk zou vinden. Kind is zo gewenst. En ik had wel verwacht dat alles om baby zou draaien. Maar het was meer dat alles ineens baby werd.

En dan idd dat 'geniet ervan ze zijn zo groot'. Ik voelde me vreselijk schuldig.

Verder had ik me onvoldoende gerealiseerd hoeveel mensen een mening hebben over wat je doet. En hoe ik dat niet naast me neer kon leggen. Ik had dus wel netjes een cursus over borstvoeding gevolgd. En het ging ook prima. Maar mijn omgeving had die cursus natuurlijk niet gevolgd. Oa het 'voeden op verzoek' bleef weerstand geven. En mijn omgeving wilde me juist van de borstvoeding af. Na 3 maanden zat ik dus op flesvoeding en probeerde ik kind in een schema te persen. Dus probeer van tevoren te bedenken wat je echt belangrijk vindt en zet je alvast schrap voor het commentaar. Ik denk dat ik meer aan een 'kraamtijdplan' had gehad dan aan een 'bevalplan'.

MMcGonagall schreef op 20-03-2022 om 09:39:

[..]

Dat advies is volstrekt aan mij voorbij gegaan. Wat doe je dan voor oefeningen?

Dit hoorde ik ook pas na mijn derde bevalling. Best jammer dat ik het niet eerder wist. Anders weet je dat je alles geprobeerd hebt om het zoveel mogelijk te voorkomen en dat kan ik nu niet tegen mezelf zeggen. In het buitenland is dit standaard het advies. Ik verloskundige bevestigde wel dit advies van de gynaecoloog, maar ik kan me niet herinneren dat zij dat advies eerder aan me hadden gegeven, maar misschien ben ik het ook wel vergeten of kwam het niet echt binnen op dat moment. 

Dit hieronder is een voorbeeld en je moet proberen om alleen die bekkenbodemspieren aan te spannen los van je buikspieren of bilspieren. Het advies was dus om de oefeningen altijd te blijven doen als je eenmaal een keer bevallen bent. Mijn oefeningen waren twee keer per dag een minuut steeds tien tellen aanspannen en dan weer los, maar blijkbaar heb je verschillende oefeningen:

Herstel van de bekkenbodemspieren

Het kraambed
Vanaf dag vier na de bevalling kun je bekkenbodemoefeningen doen om je bekkenbodemspieren weer te verstevigen. Overleg dit wel met je verloskundige.

Oefening

1. Span drie keer per dag zes seconden de spieren rond je vagina, anus en plasbuis aan zonder je bilspieren en benen aan te spannen. Je spant deze spieren aan door net te doen of je je plas of een windje op houdt.

2. Gaat dit goed? Probeer vervolgens je bekkenbodem als een ‘lift’ in drie stapjes naar je navel te trekken en laat weer los.

3. Doe deze oefening eerst liggend. Gaat de oefening goed? Dan kun je deze ook doen als je zit of staat.

10 dagen tot 6 weken
In deze periode start het herstel van het bekken en de bekkenbodem en krijg je meer gevoel in de bekkenbodemspieren. De spieren en pezen rond het bekken en de bekkenbodem hebben een maand na de bevalling ongeveer 20% van de normale kracht.

6 weken tot 6 maanden
Je kunt nu rustig de schuine buik- en bekkenbodemspieren trainen, ook na een keizersnede of totaalruptuur. De bekkenbodemspieren en -pezen hebben ongeveer 50% van de normale kracht.

6 maanden tot 9 maanden
Het herstel van je bekkenbodem gaat deze maanden verder. De spieren en pezen rond het bekken en de bekkenbodem hebben nu ongeveer 75% van de oorspronkelijke kracht. Heb je geen klachten? Dan kun je rustig weer gaan sporten. Heb je wel klachten, overleg dan met je huisarts.

Je bekken en bekkenbodem hebben tijd nodig om te herstellen. Heb je twee maanden na de bevalling nog een of meerdere klachten of heb je vragen? Neem dan contact op met je verloskundige of je huisarts. Bij een geregistreerd bekkenfysiotherapeut kun je terecht voor de Bekken(bodem) Check.