Hoe zit het nu met meisjes versus jongetjes?
Toen ik mijn moeder (acht eigen kinderen, tig pleegjes) vertelde dat onze baby een jongetje was, riep ze meteen dat jongetjes veel gemakkelijker zijn dan meisjes. Ze zijn aanhankelijker, willen minder snel alles zelf doen, zijn liever / minder kattig en geven minder problemen (tot aan de puberteit, voegde ze eraan toe). Gos, dacht ik, dan zitten we gebakken.
Nu is zoon vijf weken en natuurlijk is het een wolk van een baby, maar hij moppert snel als hem iets niet zint. Sneller dan zijn grote zus. O, riep mijn schoonzus die toevallig hier was gisteren, maar dat heb je met jongetjes. Die willen veel meer aandacht, zijn minder snel in een ritme te krijgen, zijn onzekerder dan meisjes en huilen vaker. Nietes, dacht ik stiekem, haha, want mijn wolk is vanzelfsprekend helemaal niet onzeker en als-ie huilt, heeft hij vast een goede reden.
Dit zijn maar twee voorbeelden, het valt me op dat er veel ouders (lees: moeders) rondlopen met een duidelijk afgerond gedachtegoed aangaande jongetjes versus meisjes. Hebben jullie ook dergelijke ideeen en zo ja, welke? En hoe ben je tot die conclusies gekomen? Ik ben gewoon benieuwd, is er echt in het algemeen iets te zeggen over hoe jongens en meisjes(baby's) zich gedragen? Of is het allemaal cultuur en persen we die kinderen vanaf het prilste begin in een denkbeeldig keurslijf?
Groetjes
Massi
(niet) wild
"het is meer als ze met een paar jongens zijn."
Dat klopt hier ook. Zoonlief is zonder andere kinderen/jongens in de buurt echt een rustig, lief kind. Hoewel niet echt gezeglijk - hij heeft erg een eigen wiletje. Verder kan hij gerust een uur volmaken met tekenen, stickers plakken, stempelen, boekjes lezen of puzzelen. Zijn lievelingskleur is roze 
Hij houdt ook wel van typische jongensdingen (ridders, piraten, dino's), maar is niet zo'n rauzer. Op de creche speelde hij altijd veel met meisjes in de poppenhoek. Hij heeft een goede fijne motoriek, maar kan nog steeds niet fietsen.
Hij houdt niet zo van wilde spelletjes, maar is inderdaad wel erg druk als hij met andere jongetjes speelt - schreeuwen en rennen. Dat is opvallend, er heerst toch een soort groepsdynamiek onder jongens. "Vriendschappelijke oorlog," mooi omschreven inderdaad
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Makkelijk
Bij ons is het in ieder geval zo dat (oudste) zoon errug makkelijk is en graag dingen voor zich laat doen. Waarom zou je in vredesnaam dingen zelf doen als het voor je gedaan kan worden? Zijn twee zusjes zijn juist erg van het "zelluf doen". Toen we het laatst bij toeval kregen over baarden, snorren en scheren etc en ik uudste vertelde dat hij over een poosje ook waarschijnlijk toe is aan 's ochtends scheren, was zijn laconieke reactie: Och mam, dan vraag ik tegen die tijd toch gewoon thuiszorg aan!
Hier twee jongetjes
beide zijn vrij rustig en heel zachtaardig, kunnen lief spelen en zichzelf goed vermaken. Ook kunnen ze goed stilzitten in een restaurant. Mits je voor kleurtjes of een auto zorgt.
Maar de jongste heeft wel wat meer temperament, dwz dat ik zijn peuterpubertijd ga vrezen want hij kan nu al zulke driftbuien krijgen. Hij heeft ook het afgelopen jaar veel gezondsheidsproblemen gehad en is het afgelopen jaar door al die ziekenhuisbezoeken en dokters veel rustiger, afwachtender en stiller geworden. Hij kijkt veel meer de kat uit de boom dan mijn oudste die graag het middelpunt is.
Volgens mij is de ware aard van mijn jongste veel drukker, maar komt het er nu niet uit.
De jongste heeft wel meer lef dan de oudste die eigenlijk heel veel eng vindt.
Jongste klimt en klautert overal op en af en probeert alles uit.
Overigens ik weet niet wie dat zei dat flesweigeren iets voor meisjes is, was dat maar zo. Ik heb nog nachtmerries van het heen en weer rijden naar mijn jongste zoon omdat hij niet uit een fles dronk. Pas toen ik me er bij negen maanden bij neer had gelegd dat ik de rest van mijn leven borstvoeding zou geven ging hij de fles ineens pakken.
Ach misschien wordt nummer 3 een meisje en wordt zij de stoerste van allemaal 
Ik durf het niet te zeggen pelle
Mijn zus heeft zowel een dochter als een zoon, in de familie van mijn moeder is het ook gemengd, maar in de familie van mijn vader is het het een of het ander. Tante: 4 jongens (hun kinderen weet ik niet zeker, dacht ook gemengd), oom: 2 meisjes (de een heeft 1 zoon gekregen, de ander 2 meisjes), mijn vader: 3 dochters (zus gemengd, ik 2 dochters en anders zus geen kinderen).
Ja precies
Ik heb het x en y - gedoe in het grijze verleden wel bij biologie gehad, dus ik kan voor een deel je informatie volgen Dank je wel voor de duidelijke uitleg. Ik ga er vanuit dat het vervelend toeval is. Wat kun je er meer mee doen? Ja toch?
Sekseverschillen
Uit een experiment naar spelgedrag heb ik onthouden dat jongens over het algemeen vooral grijpen naar speelgoed met wielen (auto's) en meisjes geen expliciete voorkeur hebben. Verder spelen jongens fysieker en is de competitiedrang sterker ontwikkeld, terwijl hun lichamelijke ontwikkeling wat langzamer verloopt. Overigens besteden moeders juist minder aandacht aan jongensbaby's dan aan meisjesbaby's. Zo laten ze jongensbaby's net iets langer huilen dan meisjesbaby's en grijpen ze net iets later in als de jongens wat ouder zijn en bijvoorbeeld dreigen te vallen. Dit allemaal gecorrigeerd voor het karakter van het kind (meer of minder snel huilen bijvoorbeeld). Dit behoort blijkbaar tot de onbewuste opvoeding van jongens. Als ik het me goed herinner, was dit een Amerikaans onderzoek (geen idee waar je het terug zou kunnen vinden).
Al die onderzoeken zeggen natuurlijk niks over een individueel kind. Als ik naar mijn zoon kijk, zie ik de volgende 'meisjesachtige' eigenschappen. Mijn zoon weigerde de fles op het kdv, heeft een half jaar op nachtvoedingen geleefd. Hij groeide minder hard dan zijn zus en is kleiner op dezelfde leeftijd. Sociaal-emotioneel loopt hij anderhalf jaar op zijn leeftijd voor (zegt het schoolonderzoek). Hij zoekt vanaf zijn tweede zelf zijn kleding uit. Hij is sterk gehecht aan vaste verzorgers. Hij kan heel goed zelfstandig spelen (was een hele makkelijke baby).
Dan de 'jongensachtige' eigenschappen. Hij vertoont haantjesgedrag, inclusief het paraderen. Hij is veel sterker dan meisjes op dezelfde leeftijd. Hij is bijna nergens bang voor. Hij speelt graag fysiek en heeft een duidelijke voorkeur voor jongensspeelgoed. Hij is bijna altijd vrolijk en opgewekt (mijn dochter van bijna acht heeft al jaren pms-buien en een dijk van een ochtendhumeur). Hij wil precies weten hoe dingen werken en in elkaar zitten en zijn ruimtelijk inzicht is erg goed.
Volgens hersenonderzoeker Swaap wordt veel (zo niet het meeste) van gedrag en karakter bepaalt in de baarmoeder, wanneer diverse hormonen op de hersenen invloed uitoefenen. Een tikje meer of minder testosteron of een meer of minder gestresste moeder, dat heeft allemaal al effect op de genetische blauwdruk. En na de geboorte natuurlijk alle invloeden van buitenaf.
Overigens was mijn dochter een eindeloze borsthanger, terwijl mijn zoon zich met veel geknor en gegrom erop stortte om tien minuten later gedecideerd af te haken (en dan hoefde ik niet meer aan te komen met een 'toetje'). Ik mis het nog wel eens Massi Nissa, dus geniet er maar van .
Hier een meisje met tweeslachtige trekjes
Hoi,
Onze dochter heeft wat dat betreft 'tweeslachtige' trekjes (ze is nu 12).
Wat kenmerken die bij haar opvallen / opvielen:
- was zeer snel met veel dingen (praten, lopen (niet waggelen, maar meteen gewoon lopen en rennen))
- zeer jong al een hele goede fijne motoriek, maar ook goede grove motoriek.
- een absoluut knuffelbeesten kind (nog steeds), voor haar waren dat echt 'levende' wezens. En stiekem nog steeds....
- een enkele pop, maar zeker geen poppenkind
- absoluut geen interesse in barbies of dat soort dingen
- geen getut met haar en make-up
- gek met autootjes, pistooltjes en dat soort dingen
- buiten spelen, ravotten, bomen klimmen, hutten bouwen
- geen rokjes, jurkjes, maar stoere kleding
- heel goed invoelen wat wel en niet kan (gevaar)
- nooit gekke (lees: gevaarlijke) dingen doen
- een absolute dierenvriend
- late (lichamelijke) pubertijd
- zeer gehecht aan spullen, thuis, gewoontes
- kan zich goed alleen vermaken
- heel verlegen maar ook heel veel bravour
- erg gemakzuchtig en alles uitstellen
- ongeduldig
- totaal geen 'peuterpubertijd' gehad, haar eerste 'woede-uitbarsting' was met ca. 5 jaar.
Tja, een echt meisjes-jongen of jongens-meisje. Welke psycholoog laat hier wat op los....
Gr. Bibi
Jongens en meisjes
Ik heb 2 jongens en 2 meisjes en ze zijn alle vier verschillend. Oudste (jongen) was als baby tevreden wachtte op zijn fles, huilde bijna niet en sliep snel door. Zijn gehele ontwikkeling (lengte/gewicht, kruipen, lopen ed.) precies gemiddeld, hij was wel snel met praten. Nog steeds (hij is 9) is redelijk rustig. Tweede (jongen) was als baby niet tevreden te krijgen, hij huilde veel, had veel honger. Zijn gehele ontwikkeling ging snel (lengte/gewicht heel erg snel). Nog steeds (nu 6) niet snel tevreden, huilt om niets, maar is wel heerlijk sociaal, enthousiast en een knuffelbeer. Derde (meisje) was ook niet snel tevreden als baby, had ook vaak honger en krijstte dan alles bijelkaar, na een voeding was ze wel weer een poos tevreden. Haar gehele ontwikkeling was precies volgens het boekje. Nu (ze is 3)is het een pittige dame die precies weet wat ze wil, erg boos kan worden als ze haar zin niet krijgt, ze is heel zelfstandig, kleedt zichzelf al aan sinds ze net 2 is, smeert zelf haar brood. Jongste (meisje) was als baby heel gemakkelijk, dronk genoeg, maar wachtte rustig op haar voeding en ging na een voeding snel weer slapen of om haar heen kijken. Ze was wel erg snel met haar ontwikkeling, nu (15 maanden) kan ze nog heel erg rustig zijn, maar haar eigen willetje heeft ze ook wel, als het niet gaat zoals zij wil, wordt ze boos en gaat ze op de grond liggen.
Vanuit mijn ervaring, denk ik niet dat alles geslachtsbepaald is, maar dat het veelal karakter in combinatie met de plek in het gezin is. Wel zie ik dat meisjes anders ruzie maken dan jongens, meisjes zijn veel geniepiger en jongens zijn wat ruwer met ruziemaken.
Mathilde
Het is Swaab, niet Swaap.
Maak je borst maar nat massi
Als je twee kinderen van verschillend geslacht hebt, kan de jongste geen scheet meer laten of de omgeving roept 'ja he, jongetje' of in ons geval 'oja, meisje'. Of ze nou ongehoorzamer, liever, moeilijker, makkelijker, zelfstandiger, aanhankelijker, enz enz zijn, het maakt niet uit. Ik vind dat mijn dochter ook gewoon een karakter heeft maar dat schijnt niet zo te zijn...
In zijn algemeenheid denk ik dat er wel verschillen zijn maar dat die echt in de statistiek te zien zijn, niet in het individuele geval. En ook vaak vooral in groepsverband optreden, ik geloof bijvoorbeeld best dat jongens-verjaarspartijtjes gemiddeld drukker en wilder zijn dan meisjespartijtjes (ik hoop het vooral, haha 
).
En of er verschillen bestaan of niet, ik zou het zelf toch wel leuk vinden als die indeel-drang ietsje minder kon. Volgens mij werkt het ongemerkt beperkend al wordt het meestal niet zo bedoeld. (echt bewust inperkende moeders, zoals eentje die ik ken die haar zoons echt geen poppen wilde geven, zijn toch wel een uitzondering in mijn omgeving).
Onderzoek
Ik heb ook eens in een boek over een onderzoek met dreumesen in expres verwisselde jongens/meisjeskleding gelezen. En net als bij het hierboven aangehaalde baby-onderzoek worden dan de 'jongetjes' standaard agressief en druk gevonden, de 'meisjes' lief en rustig en te weinig assertief. Terwijl de meeste mensen toch echt wel denken dat er op die leeftijd al aardig wat verschil (gemiddeld) in sociaal gedrag bestaat, maar dat is dus nog maar de vraag.
Kiki
"Ach misschien wordt nummer 3 een meisje en wordt zij de stoerste van allemaal "
Ja dat kan zomaar! Een vriendin van me heeft 2 ontzettend rustige bedachtzame zoontjes. En toen kwam nummer 3, een meisje... en dat is de meest wilde griet die ik ooit heb meegemaakt . Durft alles, kán ook alles, klimt overal op, kan letterlijk geen halve seconde alleen worden gelaten en is in d'r eentje een 10x grotere handenbinder dan haar 2 broers samen. Ze is bijna 3 maar toen ze nog geen anderhalf was, was het al duidelijk: die gaat later in het circus of ze wordt stuntvrouw
Asa, precies!
Dat vermoed ik dus ook, alle verschillen tussen zoon en dochter worden toegeschreven aan het geslachtsverschil. Terwijl het heel goed zou kunnen dat zoon gewoon zijn eigen karakter heeft. Hij slaapt ook veel minder dan zijn zus, hij kan nu (met nog geen zes weken) al een uur of drie aaneengesloten wakker zijn. Ik weet niet wat ik meemaak. Dochter sliep nog tussen elke voeding! Hij doet ook twee of drie keer per dag een flinke slaap, hoor (vandaar dat er hier toch nog wel eens een was gedraaid wordt), maar alles bij elkaar maakt hij gewoon veel minder slaapuren dan zijn zus deed op deze leeftijd. Tegelijkertijd groeit hij dus de pan uit. En dat terwijl volgens twee schoonzussen die hier vanmorgen waren, de tweede meer 'hoort' te slapen dan de eerste. En zo blijf je in van die malle gesprekken verzeild raken waarbij je denkt: dit is pure casuistiek.
Hij draagt nu overigens een truitje dat speciaal voor hem gemaakt moet zijn: er staat in koeienletters op: Meer Melk!
Groetjes
Massi
Tink
Grappig, van dochter zeg ik ook al sinds dat ze 1 is: zodra ze de leeftijd heeft schrijf ik haar in bij Circus Elleboog (kindercircus hier in Amsterdam).
De website leerde mij echter dat ze daar pas met 6 jaar opmogen, dus tot die tijd moet ik iets anders verzinnen.
Misschien kan ik zoon t.z.t. ook voor Circus E interesseren, maar voor hem zie ik eerder een carriere als spreekstalmeester in het verschiet.
Groeten,
Temet
Overigens
Om nog even op de beginpostings terug te komen: nu ik terugkijk zie ik dat dochter wel degelijk makkelijker was dan zoon als kleine baby. Vanaf 1 jaar was dochter moeilijker omdat ze ondernemender was - dus moest je veel meer opletten - en inmiddels, nu dochter 2 is, besef ik dat zoon een veel makkelijker peuter was. Dochter begint echt zo'n krijsende peuter te worden, van zoon kan ik me maar een paar stevige driftbuien herinneren maar daar kon ik iha mee lezen en schrijven. Gelukkig wist ik dankzij dit forum dat dat niet door mijn uitstekende opvoedkwaliteiten kwam, waardoor een latere desillusie me bespaard is gebleven.
Groeten,
Temet
en dan nu de ervaring van de moeder van een meisje/jongen. Ik heb namelijk een genderdysfoor kind: geboren in een meisjeslichaam maar zegt al sinds zij (ja tien, is nog even zij) kan praten dat zij zich jongen voelt. Al onderzocht etc bij de VU en ja zwaar genderdysfoor.
Nou moet ik zeggen dat tot nu mensen redelijk positief en welwillend reageren. maar... het legt wel bloot hoe mensen gedragingen aan een bepaalde sekse toedichten.
Zo zei iemand toen ze vier was "ja ze wil zo graag een jongen zijn (nee dacht ik ze voelt zich een jongen) met ridders en stoere dingen en zo maar intussen houdt ze niet van drukke jongens en huilt ze snel". "maar ze kan toch ook gewoon een verlegen jongen zijn" zei ik toen. Oh ja, dat kan natuurlijk ook, gaf de ander ruiterlijk toe.
En nog steeds bijvoorbeeld bij een moeder van een vriendje die haar al acht jaar kent, zijn er van dat soort opmerkingen. "Ja Truusje gedraagt zich helemaal niet jongensachtig want ze houdt niet van groepen" Hm ja, zou je als jongensachtig kunnen zien. Maar diezelfde persoon neem dan niet mee dat ze wel jongensachtig is als ze de sterkste van de klas blijkt of in alle enge dingen op de kermis durft. Je merkt gewoon hoe mensen zelf tegen mannen en vrouwen aankijken.
MariaRosa
Pelle
Grijnzzz.
Nee, bepaald niet. Ze draagt wel eens iets met roze, trouwens. Maar laatst een paar keer het omgekeerde. Ze heeft een t-shirt dat van broer geweest is, met een cowboy erop. Ik probeerde haar een schattig gebloemd bloesje aan te trekken "Nee! Mette cowboy!"
Maar de roze Hemasandaaltjes die ik laatst voor haar koch (ze hadden geen blauwe in haar maat )deed ze aan en wilde ze niet meer uitdoen. Het kan dus alle kanten op.
Die driftbuien krijgt ze gewoon om alles. Of niets...
Groeten,
Temet
Mariarosa
Wat fijn dat jouw (nu nog) dochter zo'n begrijpende en accepterende moeder heeft. Het lijkt me knap lastig als je je niet thuis voelt in je lichaam en/of genderrol, dus ik vind het geweldig dat je je kind steunt in de zoektocht naar wie/wat het wil zijn. Heel mooi!
En tja, die reacties... Dat zul je wel altijd hebben. Mijn zoon houdt niet alleen van piraten, ridders en dino's, maar ook van roze, poppen, knuffels, puzzelen, tekenen, en dansen. Daar krijgen we ook regelmatig opmerkingen over. Mijn stelregel is: als hij zich er maar lekker bij voelt. Dat zal voor jouw kind niet anders zijn, toch?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
J versus m
Ik heb 3 kids, (zoals jullie onderhand ongetwijfeld weten) 1 jongetje en 2 meiden.
Mijn oudste, jongetje, 7, speelt het liefst met thomas de trein, maar luistert het liefst naar K3 en houdt ontzettend van roze (maar niet voor mijn kleertjes mama, want anders plagen ze me). Houdt niet van drukte, maar is zelf ontzettend druk (ADHD). Durft alleen nog in de draaimolen. Wil rustige dingen doen, maar gooit dan uit frustratie alles over de grond/tafel.
Mijn middelste, meisje, bijna 6, speelt het liefst met de auto's van broerlief, heeft het liefst broeken aan, op 1 favo jurk na (maar die is bruin, dus dat geeft niet, mammie). Vindt aan echte barbies niets aan, maar in de films zijn ze geweldig. Is een renner, boomklimmer, hard fietsen, in elke enge atractie gaat ze in en als ze valt "doet t lekker toch niet pijn".
De jongste doet veel zelf (4, meisje) was wat leeftijd betreft het eerste zindelijk, is overal bang voor, maar vooral voor beestjes in de achtertuin (wat variëert van vogels tot de kleinste torretjes die er zijn). Komt altijd knuffels halen, wil altijd bij mij zijn en huilt echt overal om....
Jongens kunnen meisjes eigenschappen hebben en andersom, het blijven toch je eigen lieve schatjes. Dus who cares???
Valkyre
Dank je wel, als je zo'n kind hebt, kun je trouwens niet begrijpen dat iemand zijn kind niet zou steunen hierin.
Natuurlijk heb je die reacties altijd, mensen zijn nou eenmaal bezig met wat 'normaal' is en wat niet. Toch denk ik dat ik als moeder van een genderkind er wat meer op zit. Maar dat moet ik ook leren af te bouwen natuurlijk. Bijkomstigheid is dat het ook nog een heel verlegen en faalangstig kind is. Niet makkelijk als je je jongen voelt en in een meisjeslichaam zit.
MariaRosa
