Hoevaak mag jouw partner ‘s avonds weg
mijn man werkt 4 dagen per week. Op kantoortijden en werkt veel thuis. Ik werk 25 uur verspreid over 4 dagen, zodat ik mijn 2 ‘vrije’ middagen de kinderen naar sport kan brengen. Dus eigenlijk werk ik ook 4 dagen. Mijn man wil ‘s avonds na werktijd best vaak nog even sporten. Gemiddeld is hij zo 3/4 avonden weg ‘‘s avonds. Hij is zo 1,5 uur weg. Ook zondags wil hij graag ‘s ochtends fietsen met een groep waardoor hij dan zo 4 uur weg is.
Ik vind dat allemaal best wel veel. Enerzijds omdat hij dan de kinderen niet naar bed kan brengen en er gewoon niet is tussen etenstijd en slaaptijd en anderzijds omdat het dan allemaal op mij aankomt en ik het eten ook elke avond al doe. En dat laatste is nou niet bepaald mijn hobby.
Wat vinden jullie ervan als je partner ‘s avonds minimaal (dus ook wel eens meer) 3 avonden per week weg is en weekends ook een heel dagdeel?
Als ik dat ook zo doen, blijft er weinig tijd over dat je elkaar ziet en als gezin samen bent.
zonder kinderen: geen issue, hij is volwassen en er valt niks te “mogen”
Met kinderen: totaal andere situatie en ik zou hier een groot probleem mee hebben.
_Anoniem_ schreef op 13-10-2025 om 21:40:
Best flauw maar ik moest ook echt de zeikerd zijn, want als ik het kooitje open deed dan was ie er gewoon nooit. Helemaal niet leuk. En zelf ben ik best huiselijk dus dat vrienden zeiden 'ja dan moet je gewoon ook op pad gaan...' had voor mij geen zin, dan zou ik met mijn ziel onder mijn arm over straat lopen (bij wijze van spreke) dus uiteindelijk op een compromis gekomen van (ik dacht, want het is al lang geleden
2 doordeweekse avond en 1 weekend dag. (dan was hij op zondag echt weg van 11:00 tot 23:00 uur) Vond ik ook niet leuk maar ja je kan moeilijk iemand verplichten thuis te blijven.
Ik ben inmiddels al 10 jaar gescheiden en heb nu een veel huiselijker man getroffen, vind ik toch leuker.
Maar hoe was hij met de verzorging van de kinderen? En eventueel huishouden? Hadden jullie daar wel een gelijk aandeel in?
Maar heel fijn dat je nu wel een passende partner hebt gevonden! 🌸
Er zijn wat mij betreft een paar dingen belangrijk:
- Hoe is de verdeling van huishoudelijke taken? Is dit in balans of niet? Zo niet dan is dat wat mij betreft een probleem en moet daar iets veranderen.
- Is man voldoende betrokken bij de kinderen? Als hij er niet is tijdens het avondeten of bij het naar bed brengen op een aantal avonden per week, wanneer draagt hij dan zorg voor de kinderen en brengt hij tijd door met de kinderen? Dat hoeft natuurlijk niet persé s'avonds. Misschien staat hij wel altijd om 5 uur op met de kinderen, ontbijt hij met ze, brengt hij ze naar de opvang, haalt hij ze al om 16 uur weer op etc. Ook prima, als zijn aandeel maar aanzienlijk is en hij voldoende tijd met ze doorbrengt.
- Zien jij en manlief elkaar voldoende? En hebben jullie dan ook quality time met elkaar?
Bovenstaande zaken moeten alledrie in orde zijn wat mij betreft. Als dat zo is dan is het vele sporten prima. Is 1 van bovenstaande zaken niet in orde dan moet daar een oplossing voor komen. Dat kan ten kosten gaan van het sporten ook van iets anders. Praat hierover met elkaar.
Mijn man is 2 a 3 avonden per week naar de voetbal en zaterdag vaak bijna de hele dag. Ik vind het prima. We hebben een goede verdeling van taken, man doet veel met de kinderen (kan overdag meer doen omdat hij veel thuiswerkt) en we hebben afspraken over tijd voor elkaar.
Mogen is een groot woord. Hij is volwassen. Maar hij heeft ook kinderen en de zorg daarvoor. Ik zou het dus niet vanzelfsprekend vinden dat jij dat allemaal maar voor je rekening neemt. Structureel en zonder overleg. Hij neemt het voor lief, terwijl het dat niet vanzelfsprekend is.
Ik vind het op zich logisch dat jij iets meer qua huishouden en kinderen doet omdat je minder uren werkt, maar dat betekent niet dat dat volledig jouw verantwoordelijkheid is. Want als jij al je vrije middagen opoffert voor de kinderen, heb je geen tijd voor jezelf om te sporten of iets met vriendinnen te doen of zo.
Ik zou dit dus wel aangeven. Dat je samen eten en de kinderen op bed brengen belangrijk vindt. Voor in ieder geval een deel van de week. Zodat jullie bijvoorbeeld elk een eigen dag hebben om wat voor jezelf te doen in de avonden.
Ook qua koken...als hij thuiswerkt kan hij toch ook een keer zorgen dat het eten klaar is als jij de hele middag met de kinderen naar allerlei clubjes bent geweest.
Zulke zaken kun je prima verdelen zodat niet de een of de ander het altijd hoeft te doen, maar beide af en toe. Dan leef je dat ook voor naar je kinderen toe als normaal. Dat hoort ook bij ouderschap en opvoeding.
ik vind dit ook veel zeg.
Ik vind 1 avond per week weg onder etens
en bed tijd echt meer dan genoeg.(1 avond voor jou 1 avond voor partner)
Wil man vaker sporten dan pas nadat de kinderen slapen en de huishoudelijke taken zijn gedaan.
Af en toe een extra sociale of sport activiteit gun ik mijn man natuurlijk. Ook onder etens en bed tijd.
Maar niet structureel op een vaste dag.
Je hebt toch ook tijd voor elkaar nodig?
Op zich vind ik het aantal uren wat je man weg is, niet zoveel.1,5 uur per avond weg zijn is best kort: dan gaat hij strak naar de sportschool op en neer en blijft hij daar niet plakken. Als ik s avonds weg ben duurt het veel langer tot ik weer thuis ben. Het lijkt me voor hem ook wel fijn als hij zoveel thuis werkt, dat hij ook nog een beetje buiten de deur komt en wat beweging heeft. In het weekend een paar uurtjes weg is op zich ook niet heel schokkend. Je woordkeuze komt mij wat bezitterig over en verongelijkt. Hoe vaak 'mag' je man weg, en hij is 'zo' 1,5 uur weg, alsof dat veel is.
Het zit hem natuurlijk vooral in het tijdstip dat hij weg is: door de weeks precies op het moment dat je nog even een momentje hebt met het gezin samen, en at ls hij élk weekend een heel dagdeel weg is om te fietsen, blijft er misschien weinig tijd over om met het gezin wat leuks te gaan doen. Volgens mij wordt het al beter als hij 2x in de week na bedtijd van de kinderen gaat sporten.
Vind je het vervelend dat veel van het koken en de kinderen naar bed brengen op jou neerkomt, of zou je ook wel wat activiteiten buitenshuis willen maar voel je je nu niet vrij om dat te doen, omdat er dan zo weinig gezinsmomentjes overblijven? Of vind je het gewoon vervelend en vraag je je af of je een zeur bent door dat te vinden.
Tja, sporten prima. Ik vind 3/4 avonden door de week precies op eet/bed breng tijden weg gaan niet in orde. Sporten kan 2x in de week prima erna of met lunchtijd in de week erna.
Weet hij dat je je ergert?
Ga het gesprek serieus aan. Maar het wel concreet wat je wél wil. Dus niet vaag blijven maar helder: ik vind dat je te veel weg bent op eet/slaaptijden en wil graag dat je ma/woe tot 19.00 uur thuis bent om met kids te eten en ze naar bed te brengen.
Het gaat niet om hoeveel uren wie wanneer werkt. Het gaat om tijden dat jouw man wil sporten. En jouw wens om x keer in de week dat anders te willen. En jij, wanneer sport jij?
Mij stoort vooral het woordje 'mag' in de vraag. Moet hij dan ook, zoals in de klas, zijn vinger opsteken?
Ik zou geen zin hebben in de situatie die jij schetst.
Mijn man gaat regelmatig weg 's avonds, maar kookt meestal en we leggen samen de kinderen op bed. Als ik geen plannen heb vind ik het prima dat hij iets gaat doen. 1x per week plannen we een avond samen, voor een serietje/spel spelen/drankje doen.
Loulou39 schreef op 13-10-2025 om 21:54:
[..]
Maar hoe was hij met de verzorging van de kinderen? En eventueel huishouden? Hadden jullie daar wel een gelijk aandeel in?Maar heel fijn dat je nu wel een passende partner hebt gevonden! 🌸
Ik 70% hij 30%, maar hij werkte meer uren, dus dat vond ik prima. Wel moest ik hem als een soort 'moeder' achter zijn kont aanzitten, want 1x in de 3 weken stofzuigen vond hij ook prima (ik wilde minstens 1x in de week en hij had gekozen dat hij altijd zou stofzuigen, dus ik ging dat dan niet ook nog eens op mij nemen)
Maar ik vond het vooral ongezellig dat hij er niet was, 'wil je dan niet bij ons zijn' was mijn vraag altijd.
Toen ik uiteindelijk ging scheiden (hij had een ander) viel er een enorme rust over me heen, niet meer wachten of smeken van 'wanneer ben je er weer', toen vond ik het prima alleen te zijn. (beter alleen-alleen,dan samen alleen)
Als jullie allebei op 4 weekdagen werken, blijft er toch een dag in de week ‘over’ waarop je samen iets kan ondernemen? Bijvoorbeeld als de kinderen op school zijn?
En de rest is al geopperd: taken verdelen of uitbesteden waaraan je beiden een hekel hebt. En de sporttijden plannen ná het bedritueel.
Nu wil ik wel heel eerlijk bekennen dat in het laatste jaar met mijn ex, ik de deur uitging om te sporten zodra hij door diezelfde deur binnen was gekomen. De kinderen waren dan geheel en al door mij verzorgd. Hij ‘werkte over’ of zoiets zodat hij om 19:30 uur thuiskwam. Als ik dan 1,5 à 2 uur later thuiskwam, keek hij niet eens op van zijn laptop. Als je in zo’n situatie verzeild bent geraakt, zou ik zeggen dat de scheiding aanstaande is.
Geef elkaar zoveel mogelijk vrijheid, zou mijn advies zijn. Onze kinderen zijn nu zelfstandig, maar ik werd (en word nog steeds) door mijn vrouw erg kort gehouden. Ze zegt zelf dat ze me niets 'verbiedt', maar speelt erg in op mijn schuldgevoel, plant afspraken op het laatste moment over mijn eigen afspraken heen en verzint altijd wel iets waardoor ik dingen af moet zeggen. Ik ervaar dat als beklemmend, en praat daar regelmatig over met mijn vrouw. Er lijkt echter geen verbetering in te zitten. Dus ter vergelijking met jouw situatie: ik moest het zelf niet in mijn hoofd halen om 3 avonden per week weg te zijn, en ook nog de halve zaterdag, maar ik heb zelf mijn behoeftes nooit goed duidelijk gemaakt, en daardoor is dit patroon erin geslopen. Eigen schuld dus.
Ik vind het dan ook een absolute voorwaarde in een gezond huwelijk om je eigen behoefte aan bewegingsvrijheid op te eisen, maar ook om balans te vinden in de huishoudelijke zaken en de kinderen.
Willem1972 schreef op 14-10-2025 om 12:29:
Ik vind het dan ook een absolute voorwaarde in een gezond huwelijk om je eigen behoefte aan bewegingsvrijheid op te eisen, maar ook om balans te vinden in de huishoudelijke zaken en de kinderen.
Daarbij is het natuurlijk wel belangrijk dat beide ouders hun eigen bewegingsvrijheid hebben. Dat is de reden dat ik moeite heb met partners die in het weekend veel tijd kwijt zijn aan sporten. Man gaat op zondag 4 uur sporten. Als TO die zondag ook 4 uur gaat sporten blijft er gewoon weinig tijd over om - naast wat je met de kinderen moet doen - tijd met z'n allen door te brengen. En TO is elke zondagochtend chef du kids (of ze daar nu zin in heeft of niet).
Allereerst lijkt me het verstandig om rustig en duidelijk aan te geven wat je vervelend vindt aan de huidige situatie. Misschien denkt je man wel dat je geen problemen hebt hiermee? Daarna kunnen jullie samen naar oplossingen zoeken want die zijn er zeker.
Mijn man mag alles van mij
Ik mag alles van hem
maar zoals al gezegd; als je het gevoel hebt dat de werklast thuis niet eerlijk is verdeeld dan moet je daar samen, zonder verwijten, gewoon over praten. Hij houdt (ga ik van uit) van je en als je dit enkel passief agressief of met sneren of steken onder water heb besproken; grote kans dat hij het niet weet of realiseert.
Ook fijn dat je een sportieve man hebt die goed voor zichzelf zorgt. Je kan veel leren in een relatie van elkaar.
