Hoevaak mag jouw partner ‘s avonds weg
mijn man werkt 4 dagen per week. Op kantoortijden en werkt veel thuis. Ik werk 25 uur verspreid over 4 dagen, zodat ik mijn 2 ‘vrije’ middagen de kinderen naar sport kan brengen. Dus eigenlijk werk ik ook 4 dagen. Mijn man wil ‘s avonds na werktijd best vaak nog even sporten. Gemiddeld is hij zo 3/4 avonden weg ‘‘s avonds. Hij is zo 1,5 uur weg. Ook zondags wil hij graag ‘s ochtends fietsen met een groep waardoor hij dan zo 4 uur weg is.
Ik vind dat allemaal best wel veel. Enerzijds omdat hij dan de kinderen niet naar bed kan brengen en er gewoon niet is tussen etenstijd en slaaptijd en anderzijds omdat het dan allemaal op mij aankomt en ik het eten ook elke avond al doe. En dat laatste is nou niet bepaald mijn hobby.
Wat vinden jullie ervan als je partner ‘s avonds minimaal (dus ook wel eens meer) 3 avonden per week weg is en weekends ook een heel dagdeel?
Als ik dat ook zo doen, blijft er weinig tijd over dat je elkaar ziet en als gezin samen bent.
ToetieToover schreef op 14-10-2025 om 12:24:
Als jullie allebei op 4 weekdagen werken, blijft er toch een dag in de week ‘over’ waarop je samen iets kan ondernemen? Bijvoorbeeld als de kinderen op school zijn?
Ik gok dat ze ivm de kinderen niet op dezelfde doordeweekse dag 'vrij' zijn?
Er zijn genoeg momenten om te kunnen sporten zonder daar je vrouw en kinderen mee te belasten. TO haar kinderen lijken op school te zitten (aangezien ze het over sportclubs heeft) en man werkt 4 dagen. Dus hij kan sowieso sporten in de ochtend op zijn vrije dag. Dan kun je nog 2 avonden sporten zodra de kinderen op bed liggen of op zijn minst na het eten en opruimen. En op zondagochtend ga je om de week, ipv elke week.
Zo moeilijk is het niet. Als je ervoor kiest om te gaan sporten direct na je werk, waardoor je het eten en bedmoment mist 3 a 4 keer per week ben je vooral bezig met je eigen behoeftes op 1 zetten ten koste van je gezin. Gewoon niet ok. Heeft niks met mogen te maken, dit hoor je uberhaupt zelf niet te willen. Ik vraag me vooral af TO, hoe het zo ver is gekomen dat dit patroon erin is geslopen? Is je man het gezinsleven niet aan het vermijden?
ToetieToover schreef op 14-10-2025 om 12:24:
Als jullie allebei op 4 weekdagen werken, blijft er toch een dag in de week ‘over’ waarop je samen iets kan ondernemen? Bijvoorbeeld als de kinderen op school zijn?
En de rest is al geopperd: taken verdelen of uitbesteden waaraan je beiden een hekel hebt. En de sporttijden plannen ná het bedritueel.
Nu wil ik wel heel eerlijk bekennen dat in het laatste jaar met mijn ex, ik de deur uitging om te sporten zodra hij door diezelfde deur binnen was gekomen. De kinderen waren dan geheel en al door mij verzorgd. Hij ‘werkte over’ of zoiets zodat hij om 19:30 uur thuiskwam. Als ik dan 1,5 à 2 uur later thuiskwam, keek hij niet eens op van zijn laptop. Als je in zo’n situatie verzeild bent geraakt, zou ik zeggen dat de scheiding aanstaande is.
Of ze hebben ieder een andere vrije dag, zodat ze ieder een dag er voor de kinderen zijn.
Hadden wij ook. Ik dinsdag, hij woensdag. Nu hebben we ieder een dag aan het weekend vast. Maar geen gezamenlijke dag.
Lena55 schreef op 14-10-2025 om 22:03:
Er zijn genoeg momenten om te kunnen sporten zonder daar je vrouw en kinderen mee te belasten. TO haar kinderen lijken op school te zitten (aangezien ze het over sportclubs heeft) en man werkt 4 dagen. Dus hij kan sowieso sporten in de ochtend op zijn vrije dag. Dan kun je nog 2 avonden sporten zodra de kinderen op bed liggen of op zijn minst na het eten en opruimen. En op zondagochtend ga je om de week, ipv elke week.
Zo moeilijk is het niet. Als je ervoor kiest om te gaan sporten direct na je werk, waardoor je het eten en bedmoment mist 3 a 4 keer per week ben je vooral bezig met je eigen behoeftes op 1 zetten ten koste van je gezin. Gewoon niet ok. Heeft niks met mogen te maken, dit hoor je uberhaupt zelf niet te willen. Ik vraag me vooral af TO, hoe het zo ver is gekomen dat dit patroon erin is geslopen? Is je man het gezinsleven niet aan het vermijden?
Ik vraag me dus af of TO het er al met haar man over heeft gehad over het tijdstip dat hij gaat sporten, of dat ze het sowieso teveel vindt. Op zich is 3 a 4 keer in de week een uurtje sporten niet absurd veel, vooral als hij veel thuis werkt kan ik me voorstellen dat hij iets van dagelijkse beweging en uit huis komen nodig heeft. Ik heb ook altijd wel 2x in de week een clubje gehad - en dan ook nog wel eens afspreken met een vriendin en dan was ik een hele avond weg in plaats van maar 1,5 uur op een avond. Ik probeerde toen de kinderen jong waren meestal wel pas ta gaan als ze al in bed lagen, dus na 7 uur/half 8.
Ik lees steeds dat man eetmomenten mist, maar dat staat toch niet in de OP?
Ik begrijp dat man alle dagen thuis eet, maar daarna gaat sporten.
Hij is dus 3-4 keer niet thuis als de kinderen naar bed moeten, maar 3-4 keer wél thuis als de kinderen naar bed moeten.
Wat is er zoveel werk aan het naar bed sturen van kinderen die al groot genoeg zijn om op een sport te zitten?
En wanneer sport jij zelf?
Na de geboorte van de eerste heb ik gewoon aangekondigd 'ik wil om de dag', maar mijn man sport ook, dus iedere dag ging er iemand. Mijn ervaring met clubgenoten is dat degenen met een sportende partner blijven komen trainen na een geboorte, terwijl degenen met een niet-sportende partner nauwelijks meer weg kunnen of mogen.
Valeria schreef op 15-10-2025 om 07:35:
Hij is dus 3-4 keer niet thuis als de kinderen naar bed moeten, maar 3-4 keer wél thuis als de kinderen naar bed moeten.
Wat is er zoveel werk aan het naar bed sturen van kinderen die al groot genoeg zijn om op een sport te zitten?
En wanneer sport jij zelf?
Na de geboorte van de eerste heb ik gewoon aangekondigd 'ik wil om de dag', maar mijn man sport ook, dus iedere dag ging er iemand. Mijn ervaring met clubgenoten is dat degenen met een sportende partner blijven komen trainen na een geboorte, terwijl degenen met een niet-sportende partner nauwelijks meer weg kunnen of mogen.
Ik lees in jouw post vooral weinig inzicht in andere situaties dan die van jou. 'gewoon aangekondigd', zo gaat het niet bij iedereen. 'wat is er zoveel werk aan...', bedtijd routines zijn niet in elk huishouden doodeenvoudig.
Ik vind het wel jammer dat er gedaan wordt alsof het allemaal zo simpel is, terwijl TO dat duidelijk niet zo ervaart.
Ik vind jullie reacties soms ook zo scheef: sommigen reageren heel erg op het feit dat TO het over "mogen' heeft en gaan dan stuiteren over 'toestemming vragen' en hoe belachelijk dat is. Maar TO gebruikt dit woord omdat er -heel ongeemancipeerd- binnen hun relatie iets naar binnen geslopen is wat alle verantwoordelijkheid voor kinderen en huishouden bij haar legt. En vervolgens (bedankt, zusters) wordt er heel opstandig gedaan uit naam van de man, alsof hij zielig is dat hij om toestemming moet vragen, terwijl zij degene is die onze ondersteuning nodig heeft. Omdat zij bewust moet worden gemaakt van de dynamiek in haar relatie waarin zij zichzelf enorm tekort doet. TO laat zich hier ondersneeuwen en geeft veel te veel vrijheid aan man als vanzelfsprekend en pakt zonder meer de taken op die blijven liggen. Dus, meiden: ondersteun haar i.p.v. op haar af te geven!!
En dan het voorbeeld van het kooitje wat je open of dicht moet houden. Besef je zelf eigenlijk wat een ongeemancipeerd-slecht belerend en ouderwets advies je geeft? Geef je man vooral alle vrijheid (en neem natuurlijk alle taken die hij dus laat liggen op je) zodat hij graag bij je terug komt???
Wacht even.... er waren toch twee volwassen mensen die samen voor kinderen en een huishouden kozen????
Pippeltje schreef op 15-10-2025 om 10:46:
Ik vind jullie reacties soms ook zo scheef: sommigen reageren heel erg op het feit dat TO het over "mogen' heeft en gaan dan stuiteren over 'toestemming vragen' en hoe belachelijk dat is. Maar TO gebruikt dit woord omdat er -heel ongeemancipeerd- binnen hun relatie iets naar binnen geslopen is wat alle verantwoordelijkheid voor kinderen en huishouden bij haar legt. En vervolgens (bedankt, zusters) wordt er heel opstandig gedaan uit naam van de man, alsof hij zielig is dat hij om toestemming moet vragen, terwijl zij degene is die onze ondersteuning nodig heeft. Omdat zij bewust moet worden gemaakt van de dynamiek in haar relatie waarin zij zichzelf enorm tekort doet. TO laat zich hier ondersneeuwen en geeft veel te veel vrijheid aan man als vanzelfsprekend en pakt zonder meer de taken op die blijven liggen. Dus, meiden: ondersteun haar i.p.v. op haar af te geven!!
En dan het voorbeeld van het kooitje wat je open of dicht moet houden. Besef je zelf eigenlijk wat een ongeemancipeerd-slecht belerend en ouderwets advies je geeft? Geef je man vooral alle vrijheid (en neem natuurlijk alle taken die hij dus laat liggen op je) zodat hij graag bij je terug komt???
Wacht even.... er waren toch twee volwassen mensen die samen voor kinderen en een huishouden kozen????
Helemaal eens met jou Pippeltje! Hier was in onze relatie dezelfde nare dynamiek geslopen. Totdat na jaren man mij een grijze muis vond en zijn heil steeds vaker buiten de deur zocht en we eigenlijk niet meer echt een leven samen hadden. En wat van mij uit alleen maar goede bedoelingen waren (dat kooitje dat je open moet zetten volgens sommigen) werkte keihard tegen me. Hij vond dat ik niet betrokken was bij zijn leven, niet geïnteresseerd, en zelf niet heel erg interessant meer was. Pas toen we gescheiden zijn en hij z voor de kinderen moest zorgen (die toen eigenlijk al groot waren, pubers) merkte hij hoeveel werk het huishouden is. Nog los van al het geregeld als je kinderen hebt. Moraal van het verhaal: TO, trap op de rem! Ga met je man om de tafel en maak afspraken waarin jij er niet zo bekaaid vanaf komt. Dat wil niet zeggen dat jij nu ineens alle avonden weg moet als dat niet bij jou past, of als je daar geen behoefte aan hebt, maar wel dat de zorg eerlijk verdeeld wordt en jij in ieder geval de ruimte hebt om iets voor jezelf te doen als je dat zou willen. Nog een tip: plan één keer in de week een avond voor jullie samen in. Al hang je maar thuis op de bank met een filmpje, samen–tijd is ontzettend belangrijk, vooral als je jonge kinderen hebt.
Eens Pippeltje. Het is precies dat verhaal dat zoveel mannen vertellen: "Vroeger was mijn vrouw zo'n leuke spontane meid, en nu heeft ze altijd wat te zeiken. Altijd gezeur over dat ik op tijd thuis moet zijn en dat ze niet wil dat ik wegga".
Maar ondertussen zijn er wél kinderen gekomen, en daar was hij helemaal zelf bij, maar zíj mag zorgen dat er op tijd eten op tafel staat, dat de kinderen naar zwemles gaan (en dat er dan ook handdoeken en badpakjes zijn) en dat de spoken verjaagd worden uit de slaapkamer. Want jeetje, hoe moeilijk kan het zijn dat ze dat even zelf doet zeg, alsof ze hem daar de hele tijd bij nodig heeft. "Laat mij gewoon lekker sporten, alsof ik daar geen behoefte aan heb, ik werk er ook hard genoeg voor hoor".
En wat doen vrouwen: in het ene topic praten we elkaar aan dat we niet zo moeten zeuren en hem zijn vrijheid geven, en in het andere topic klagen we dat de mentale last om het gezin draaiend te houden maar steeds bij de vrouw blijft liggen.
Hear, hear Ginerva en Pippeltje! (Verder geen inhoudelijke toevoeging in dit topic, maar een simpele like is te weinig voor iets wat zo waar is!)
Ginevra schreef op 15-10-2025 om 11:10:
Eens Pippeltje. Het is precies dat verhaal dat zoveel mannen vertellen: "Vroeger was mijn vrouw zo'n leuke spontane meid, en nu heeft ze altijd wat te zeiken. Altijd gezeur over dat ik op tijd thuis moet zijn en dat ze niet wil dat ik wegga".
Maar ondertussen zijn er wél kinderen gekomen, en daar was hij helemaal zelf bij, maar zíj mag zorgen dat er op tijd eten op tafel staat, dat de kinderen naar zwemles gaan (en dat er dan ook handdoeken en badpakjes zijn) en dat de spoken verjaagd worden uit de slaapkamer. Want jeetje, hoe moeilijk kan het zijn dat ze dat even zelf doet zeg, alsof ze hem daar de hele tijd bij nodig heeft. "Laat mij gewoon lekker sporten, alsof ik daar geen behoefte aan heb, ik werk er ook hard genoeg voor hoor".
En wat doen vrouwen: in het ene topic praten we elkaar aan dat we niet zo moeten zeuren en hem zijn vrijheid geven, en in het andere topic klagen we dat de mentale last om het gezin draaiend te houden maar steeds bij de vrouw blijft liggen.
Je hebt helemaal gelijk!
Al vond ik ook de titel met hoe vaak man weg mag, bijzonder geformuleerd. Maar 100% eens met jouw tekst en die van pippeltje en engeltje.
Heb je hier eigenlijk al eens gewoon over gepraat samen ? Ik zou het gewoon bij een "ik" boodschap houden. Niet: "jij gaat te vaak sporten". Maar "ik mis ondersteuning bij het bedritueel". "Ik mis gezinstijd samen"... of iets dergelijks. En laat hem dan zelf maar met alternatieven komen om het weer leuker te krijgen en de balans te herstellen.
Voor het zelfde geld is hij zich van geen kwaad bewust want "dat deed ik toch al altijd". Ik merk dat mannen hun levensstijl weinig tot niet aanpassen in de praktijk na de komst van kinderen, terwijl vrouwen zich te lang en teveel wegcijferen. Beide partijen zijn daar wat mij betreft debet aan.
Poekewiki schreef op 15-10-2025 om 14:22:
Heb je hier eigenlijk al eens gewoon over gepraat samen ? Ik zou het gewoon bij een "ik" boodschap houden. Niet: "jij gaat te vaak sporten". Maar "ik mis ondersteuning bij het bedritueel". "Ik mis gezinstijd samen"... of iets dergelijks. En laat hem dan zelf maar met alternatieven komen om het weer leuker te krijgen en de balans te herstellen.
Voor het zelfde geld is hij zich van geen kwaad bewust want "dat deed ik toch al altijd". Ik merk dat mannen hun levensstijl weinig tot niet aanpassen in de praktijk na de komst van kinderen, terwijl vrouwen zich te lang en teveel wegcijferen. Beide partijen zijn daar wat mij betreft debet aan.
Nou precies dit.
Poekewiki schreef op 15-10-2025 om 14:22:
Heb je hier eigenlijk al eens gewoon over gepraat samen ? Ik zou het gewoon bij een "ik" boodschap houden. Niet: "jij gaat te vaak sporten". Maar "ik mis ondersteuning bij het bedritueel".
Ik ben het eens met je post, maar dit specifieke voorbeeld schuurt dan wel. TO is niet verantwoordelijk voor het bedritueel en hoeft daar geen ondersteuning bij. Je draagt beide verantwoordelijkheid in de zorg van de kinderen en man draagt bij het naar bed brengen zijn deel niet. Zit 'm voor mij dus in 'ondersteuning'.
