Jeugdzorg ervaringen
Beste lezer,
Ik heb mijn dochter nooit gezien en is nu 14. Bijna 15. Ik weet dat ze mij al een paar jaar zoekt. Maar ik ben dus gaan nadenken en heb gekozen voor jeugdzorg. Om dit goed te begeleiden. Haar welzijn staat voorop en wil dit gewoon goed aanpakken. Ik had ze maandag avond gemaild en dinsdag ochtend werd ik al gebeld voor 11 uur door jeugdzorg. Via een 06 nummer van een dame. Binnen 10 min waren wij klaar met het gesprek en ging direct mensen inschakelen. Ze melde dat ze over 2 weken of langer zou terug koppelen. Gaat dat altijd zo snel? Ze vroeg niet eens mijn contact gegevens of vroeg door wie ik exact was. Wel vroeg ze 3x... Wat wil je van ons. 3x... En zouden ze dan al een dossier hebben van mijn dochter en ik? Of is dit normaal?
Ik wil ook trainingen volgen hoe is "vader" moet zijn omdat ik zelf geen kinderen buiten haar heb. Want dit gaat nog wel een hoop gesprekken worden ben ik bang.
Biovader schreef op 26-11-2025 om 22:45:
ik ga meer open in staan met mijn dochter. Dit soort tips bedoelde ik. Dit is ook nieuw en ben zelf nog nooit vader geweest dus ook best lastig. Daarom ga ik met begeleiding en goed in gesprek en dingen voor bereiden voordat ik ga starten. Dinsdag al eerste gesprek met den instantie naast jeugdzorg.
Alles is nieuw voor jou maar je bent al 15 jaar vader, door omstandigheden heb je daar nooit naar gedragen.... maar dat is iets anders.
Ik vind je wel een beetje passief. Het komt over alsof je van hulpverleners verwacht dat ze je precies gaan vertellen wat je moet doen.
Je bent verbaasd dat ze vragen wat je van hen wilt. Ik vermoed dat de eerste vraag in een gesprek is: hoe zie je het zelf concreet voor je, dit contact? En dan is 'ik wil er voor haar zijn' echt te vaag.
Je geeft aan iets te willen regelen voor al s er iets met jou gebeurt. Dat had je natuurlijk al lang in gang kunnen zetten. Maak een plan en bespreek dat met hulpverleners, dit zijn eerste stappen waar niemand iets van hoeft te weten dus je kan niemand beschadigen. Je zal echt zelf in actie moeten komen!
Joszy, Biovader schrijft dat hij ASS heeft. Ik denk dat hij daarom behoefte heeft aan advies en sturing vooraf. "Ga maar gewoon koffiedrinken met haar en zie maar wat er gebeurt" is veel te vaag en ongrijpbaar voor hem.
Heel goed je hulp hierbij gezocht hebt, Biovader. Er is een grote, onvoorspelbare factor in dit geheel, namelijk de reactie van je dochter. Dat maakt het spannend, misschien wel eng. Daarom is het goed dat je zelf al nadenkt over wat jij wilt en kunt bieden. Opvoeden hoeft waarschijnlijk niet meer, dat is een voordeel op deze leeftijd.
Wat ik je nog wel wil mee geven: geen 2 mensen met ASS zijn hetzelfde. Als (áls) zij ook autisme heeft, is de kans groot dat dat zich bij haar heel anders uit dan bij jou, alleen al omdat zij een meisje is. Je kunt wel nadenken over wat jouw zwakkere en (vooral) sterkere kanten zijn. Misschien herkent ze daar wel iets van.
Succes ermee!
IMI-x2 schreef op 27-11-2025 om 07:59:
Joszy, Biovader schrijft dat hij ASS heeft. Ik denk dat hij daarom behoefte heeft aan advies en sturing vooraf. "Ga maar gewoon koffiedrinken met haar en zie maar wat er gebeurt" is veel te vaag en ongrijpbaar voor hem.
Heel goed je hulp hierbij gezocht hebt, Biovader. Er is een grote, onvoorspelbare factor in dit geheel, namelijk de reactie van je dochter. Dat maakt het spannend, misschien wel eng. Daarom is het goed dat je zelf al nadenkt over wat jij wilt en kunt bieden. Opvoeden hoeft waarschijnlijk niet meer, dat is een voordeel op deze leeftijd.
Wat ik je nog wel wil mee geven: geen 2 mensen met ASS zijn hetzelfde. Als (áls) zij ook autisme heeft, is de kans groot dat dat zich bij haar heel anders uit dan bij jou, alleen al omdat zij een meisje is. Je kunt wel nadenken over wat jouw zwakkere en (vooral) sterkere kanten zijn. Misschien herkent ze daar wel iets van.
Succes ermee!
Ik zeg absoluut niet dat hij maar gewoon koffie moet gaan drinken. Ik vind het heel goed dat hij hulp inschakelt!
Maar ik denk wel dat je veel beter met een plan of idee bij hulpverlening kan aankomen om dan met hen te toetsen of dat een goed plan is, of er dingen vergeten zijn etc.
Biovader schreef op 26-11-2025 om 22:45:
ik ga meer open in staan met mijn dochter. Dit soort tips bedoelde ik. Dit is ook nieuw en ben zelf nog nooit vader geweest dus ook best lastig. Daarom ga ik met begeleiding en goed in gesprek en dingen voor bereiden voordat ik ga starten. Dinsdag al eerste gesprek met den instantie naast jeugdzorg.
Dit is niet nieuw.. je weet al 15 jaar van haar bestaan en een aantal maanden geleden heb je nog een topic gestart over het onderwerp. Je blijft herhalen hoe lastig het allemaal is voor jou en dat geloof ik meteen maar daar gaat je dochter geen boodschap aan hebben natuurlijk. Ik vraag me af of je niet een beetje een vertekend beeld hebt van wat jeugdzorg voor jou/jullie kan betekenen. Je wilt cursussen volgen bijv. maar zijn die er wel? Heb je je bijv. verdiept in wat voor cursus je denkt nodig te hebben?
Je komt bijv haar oma tegen op straat en die kijkt boos. Kun je begrijpen waar die boosheid vandaan komt. Haar kind kreeg een kind en haar kleinkind is opgegroeid zonder haar vader.
Yumi schreef op 26-11-2025 om 22:59:
[..]
Alles is nieuw voor jou maar je bent al 15 jaar vader, door omstandigheden heb je daar nooit naar gedragen.... maar dat is iets anders.
Dit tijd om verantwoording voor je keuzes te gaan nemen ' door jouw acties is je kind opgegegroeid zonder vader. Je gaf aan dat ze je je al jaren zoekt.
Je kan niet na 15 jaar contact opnemen en dan je gaan verdedigen met je oma deed zus en je moeder deed zo....ik was jong en heb autisme.. dan kun je beter wegblijven. Je hebt fouten gemaakt en je dochter is daar de duppe van geworden en je kunt beter openstaan voor haar pijn en gemis en erkennen dat jij de oorzaak bent en vanuit daar kijken of ze jou wilt leren kennen.
Yumi schreef op 26-11-2025 om 22:59:
[..]
Alles is nieuw voor jou maar je bent al 15 jaar vader, door omstandigheden heb je daar nooit naar gedragen.... maar dat is iets anders
Dat klopt en daarom ben ik mij goed aan het inlezen en wil ik het goed doen.
Joszy schreef op 27-11-2025 om 07:07:
Ik vind je wel een beetje passief. Het komt over alsof je van hulpverleners verwacht dat ze je precies gaan vertellen wat je moet doen.
Je bent verbaasd dat ze vragen wat je van hen wilt. Ik vermoed dat de eerste vraag in een gesprek is: hoe zie je het zelf concreet voor je, dit contact? En dan is 'ik wil er voor haar zijn' echt te vaag.
Je geeft aan iets te willen regelen voor al s er iets met jou gebeurt. Dat had je natuurlijk al lang in gang kunnen zetten. Maak een plan en bespreek dat met hulpverleners, dit zijn eerste stappen waar niemand iets van hoeft te weten dus je kan niemand beschadigen. Je zal echt zelf in actie moeten komen!
Dat is jou mening. Zit een heel verhaal achter dus ik verzoek u niet meteen te oordelen. Ik hou het verhaal liever voor mij. En ik regel tenminste iets. Niet iedere vader is het zelfde eh?
Joszy schreef op 27-11-2025 om 09:25:
[..]
Ik zeg absoluut niet dat hij maar gewoon koffie moet gaan drinken. Ik vind het heel goed dat hij hulp inschakelt!
Maar ik denk wel dat je veel beter met een plan of idee bij hulpverlening kan aankomen om dan met hen te toetsen of dat een goed plan is, of er dingen vergeten zijn etc.
Dat is ook mijn bedoeling. Dus daarom ben ik bezig met iemand om dit goed te omschrijven.
IMI-x2 schreef op 27-11-2025 om 07:59:
Joszy, Biovader schrijft dat hij ASS heeft. Ik denk dat hij daarom behoefte heeft aan advies en sturing vooraf. "Ga maar gewoon koffiedrinken met haar en zie maar wat er gebeurt" is veel te vaag en ongrijpbaar voor hem.
Heel goed je hulp hierbij gezocht hebt, Biovader. Er is een grote, onvoorspelbare factor in dit geheel, namelijk de reactie van je dochter. Dat maakt het spannend, misschien wel eng. Daarom is het goed dat je zelf al nadenkt over wat jij wilt en kunt bieden. Opvoeden hoeft waarschijnlijk niet meer, dat is een voordeel op deze leeftijd.
Wat ik je nog wel wil mee geven: geen 2 mensen met ASS zijn hetzelfde. Als (áls) zij ook autisme heeft, is de kans groot dat dat zich bij haar heel anders uit dan bij jou, alleen al omdat zij een meisje is. Je kunt wel nadenken over wat jouw zwakkere en (vooral) sterkere kanten zijn. Misschien herkent ze daar wel iets van.
Succes ermee!
Dankje voor het begrip. Het is niet niks en met ASS is met gevoel omgaan al anders dan een "normaal" iemand. En ik wil gewoon veel op papier hebben. Ik heb veel in mijn hoofd maar op papier krijgen is lastiger dan mensen denken.
En ja ze kan heel anders zijn. Houd ik echt rekening mee en daarom ga ik ook voor ondersteuning. Dankje dat jij niet selectief leest.
En het is ook eng. Je faced je verleden, je bent lang weg geweest en gevoel uiten is al lastig. Die combo maakt het niet makkelijk.
En dan kun je beter iemand bij je hebben die soms gewoon even meedenkt die je meedenkt. Dat kan echt geen kwaad. Dat ik hier al typ is heel wat. Dab zit ik niet te wachten op "onderbuik aanvallen" van andere hier die niet het hele verhaal weten.
biovader,
U hoeft u hier niet te verdedigen. Sommige mensen zullen u nooit gelijk geven.
(ik ben trouwens wel benieuwd hoe oud u was toen uw dochter geboren werd, maar als u dat vertelt, wordt u waarschijnlijk erg herkenbaar).
haarklover schreef op 28-11-2025 om 07:50:
(ik ben trouwens wel benieuwd hoe oud u was toen uw dochter geboren werd, maar als u dat vertelt, wordt u waarschijnlijk erg herkenbaar).
Ja dan word ik mogelijk wel herkenbaar. Iedergeval wist ik niet dat ik toen autisme had. En heb veel tijd nodig gehad om dat een plekje te geven. En al het gedoe er omheen. Dat maakt wel even een verschil.
Anoniemvoornu schreef op 27-11-2025 om 09:57:
[..]
Dit tijd om verantwoording voor je keuzes te gaan nemen ' door jouw acties is je kind opgegegroeid zonder vader. Je gaf aan dat ze je je al jaren zoekt.
Je kan niet na 15 jaar contact opnemen en dan je gaan verdedigen met je oma deed zus en je moeder deed zo....ik was jong en heb autisme.. dan kun je beter wegblijven. Je hebt fouten gemaakt en je dochter is daar de duppe van geworden en je kunt beter openstaan voor haar pijn en gemis en erkennen dat jij de oorzaak bent en vanuit daar kijken of ze jou wilt leren kennen.
Dit vind ik wel een belangrijke. Mijn man heeft ass en een van mijn grootste frustraties is dat hij nooit echt gemeend sorry kan zeggen. Hij begrijpt gewoon niet dat iets dat hij met de beste bedoelingen deed, of niet anders kon, een ander pijn kan doen. Dus wat krijg ik dan als 'excuses'? Een lijst redenen waarom hij deed wat hij deed. Dat helpt totaal niet, maakt het alleen maar pijnlijker. Ik lees dit ook in de reacties van TO. Dus TO: probeer open te staan voor haar perspectief, los van hoe jij het ervaren hebt. Haar vader was er niet. Ze heeft hem jaren gezocht, maar kreeg geen contact. Dat is enorm pijnlijk.
Biovader schreef op 28-11-2025 om 06:11:
[..]
Dat is jou mening. Zit een heel verhaal achter dus ik verzoek u niet meteen te oordelen. Ik hou het verhaal liever voor mij. En ik regel tenminste iets. Niet iedere vader is het zelfde eh?
Iemand noemt je een beetje passief overkomen ( en sorry dat ben je ook. Het kind is al 15 ) en kijk hoe heftig je in de verdeding schiet echt nogmaals' iets kan 100 redenen hebben dat maakt het niet minder waar. 15 jaar geen contact en niets op papier geregeld hebben is geen actief ouderschap.
