Kibbelende ouders waar de kinderen bij zijn.

Het lijkt me beter je boosheid rustig te uiten

je kinderen leren dan toch ook van je hoe je conflicten oplost? Dus niet gelijk schreeuwen maar rustig zeggen dat je iets irritant vindt omdat blablabla. Oppotten vind ik niet gezond.

Duh

Guinevere:
"'t Gaat mij ook niet zozeer om de situatie op zich, het was een voorbeeld van ouderlijk gekibbel."
Duh. Het gaat om de manier waarop je aan het kibbelen raakt. Je wil kibbelen op een bijzonder ongeschikt moment (namelijk in het verkeer). Dat je kind dat herkent en afkeurt, pleit voor je kind.

Volgens mij

wil Tinus demonstreren hoe kibbelen tussen een man en een vrouw ontstaat en daarmee laten zien dat het vaak nergens over gaat. Dat dat niet aan de vrouw hoeft te liggen lijkt mij hier ook wel aangetoond

Ruziemaken

is bij ons sowieso een 'hot item'. We botsen nog wel eens, vaak over onbenullige dingen. Manlief gaat steeds harder praten/schreeuwen en ik ga als ik me erg verongelijkt of boos voel snotteren. Heel vervelend. Ik vind dat stemverheffen een beetje bij ruzie hoort, maar de halve buurt hoeft niet mee te genieten en dat ik snel een traan pleng vind ik van mijn kant heel kinderachtig overkomen. Goed ruzie maken is een hele kunst.

Natuurlijke uitdrukking

of anders gesteld 'met dit gezicht ben ik geboren'.

Hè jammer ik moet nu naar mijn werk... (hoort niet meer bij ruzie maken)

Zou het kunnen

dat er onder het gekibbel bij Guinevere en haar man meer schuilt?
Het lijkt me dat ze eerder "erkenning" wil van haar gevoel op dat moment, en dat haar man haar die erkenning niet geeft. Hij heeft het over iets heel anders, snapt niet waarover ze het heeft. En dat net dat haar ergernis vergroot? Dat ze het gevoel heeft dat hij (weer maar eens) niet luistert naar wat ze echt zegt?
Ik had ook vaak zulke ruzies met mijn intussen ex, en vond het heel vervelend; voelde me vaak niet au sérieux genomen door hem. Ik meen iets hiervan te herkennen in het relaas van Guinevere. Maar ik kan het natuurlijk verkeerd hebben.
Of dat voor de kinderen schadelijk is? Ik denk het niet, tenzij dit dagelijkse kost is, dan lijkt het met niet zo gezond. Ze mogen best merken dat ouders het af en toe oneens zijn, maar dat ruzies ook bijgelegd worden. Als één van de twee de ander stelselmatig naar beneden duwt in ruzies of kibbelpartijen, is het weer een andere zaak. Dan heb je een machtstrijd.

Manier van zeggen

Hoi,

Soms reageert mijn man ook heel kribbig of kort, of nog irritanter, hij reageert helemaal niet. Vaak zeg ik daar natuurlijk wat van of; als hij onaardig reageert wil ik ook nog wel eens vragen ' zou je ook zo reageren als je collega iets zegt?' (vaak is dat niet zo, tegen anderen is hij altijd de vriendelijkheid zelve)
Maar goed, feit is dat ik denk dat vrouwen meer en uitgebreider praten dan mannen, zeker als het over een probleem gaat of over een manier van uitdrukken; de 'toon' van het gesprek, mijn man vind dat al gauw gezeur en is er veel sneller klaar mee. Soms weet ik hem wel te bereiken en vraag ik hem of hij snapt waarom ik geirriteerd ben... en dan komt er soms een best verrassend antwoord. Hij wéét wel wat me irriteert... alleen handelt er niet altijd naar. (en ik andersom denk ik niet naar hem)

Maxime

Jups hilde

Hilde:
"Het lijkt me dat ze eerder "erkenning" wil van haar gevoel op dat moment, en dat haar man haar die erkenning niet geeft. Hij heeft het over iets heel anders, snapt niet waarover ze het heeft. En dat net dat haar ergernis vergroot? Dat ze het gevoel heeft dat hij (weer maar eens) niet luistert naar wat ze echt zegt?"
Zoiets dacht ik ook al. Het valt me op, dat Guinevere erg sterk reageert op vrij kleine gebeurtenissen. In die zin vond ik haar verhaal aan het begin van dit draadje tekenend. Ze is zo boos over wat sec gezien een futiliteit is, dat het ook haar kind opvalt, sterker nog, dat haar kind het onbegrijpelijk heftig vindt.

Toch een gevalletje mars en venus

Juist dit specifieke voorbeeld leek mij nou een gevalletje Mars en Venus. Man concentreert zich inderdaad volledig op het verkeer, heeft wellicht nauwelijks gehoord wat Guinevere over oogcontact opmerkte en bleef zich vervolgens concentreren op het verkeer. Logisch. Guinevere echter vond dit typisch ijzer smeden op het moment dat het heet was om het belang van oogcontact duidelijk te maken en is teleurgesteld dat Guineman dat helemaal niet opmerkt. Logisch. 2x logisch vanuit je eigen gezichtspunt
Zelf heb ik me wat meer verdiept in de manier waarop mijn echtevriend denkt en redeneert. Sommige reacties van hem zijn voor mij nu ook logisch. Daarbij heb ik naar hem toegelicht hoe ik in bepaalde situaties denk en redeneer. Dat schept bij hem weer wat meer begrip. En zo steken we zo min mogelijk energie in zinloze kibbelarij (want ik vind daar dus echt niets constructiefs/zinvols/"gezelligs" aan) en kunnen we echte meningsverschillen ook constructiever oplossen. En dat we eens meningsverschillen hebben, ga ik niet verstoppen voor de kinderen. Kibbeltjes probeer ik wel zonder hun aanwezigheid af te handelen. Want ik ben ook maar een mens en als ik flink moe ben, zoals nu, dan redeneer ik ook niet altijd meer nuchter

Aaaah

Aaaaah, eindelijk, Genista begrijpt me helemaal. En ja, ik heb af en toe een kort lontje, dat klopt ook wel. Ben ook maar een mens tenslotte.

Guinevere

Ik zeg tegen man die net voorop fietst: "Dit is een mooie kans om uit te leggen dat...enz."
Man zegt: "Dat heb ik net gezegd".
Stilte.
Guinevere telt 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10....
Denkt: "Ja, misschien heeft man gelijk en wil ik er weer een heel verhaal tegen kind van maken...".
Ik zelf ben nameijk een moeder die meestal als een dominee/schooljuf ieder detail aan kind gaat uitleggen. Bij kind gaat het meeste het linker oor in, het rechter oor uit. Ik reageer steeds vaker niet op de reactie van man tegen zoon. Ik denk:"Hij is hiermee bezig, laat losssssss." Soms ontstaan er enorme communicatiestoornissen tussen man en zoon waarvan ik denk: "Tja, dit was bij mij niet gebeurd."
"Nee, zegt man, dat klopt, jij vult alles voor zoon in..." Ik wat ouder, kind wat ouder, ervaringen wijzer geworden en tja, misschien heeft man wel gelijk.....slik. Dus, 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10.

Koude oorlog: brrrrrr

Weet zo niet meer wie het had over koude oorlog. Heb het gister gelezen en vannacht er nog eens over nagedacht.
Zo ging het vroeger bij ons thuis ook. Als er iets speelde tussen m'n ouders hield m'n moeder haar mond,strak gezicht,knalde de borden op tafel en gooide het bestek in de la. Afschuwlijk vond ik dat als kind. Want wat was de oorzaak?Wie was de oorzaak? En hoe ging dit weer voorbij? Ik kon dat akelige beklemmende gevoel van vroeger vannacht zo weer oproepen.
Later bij m'n schoonouders zag ik dat het anders kon. Ik schrok me rot de eerste keer dat ze ruzie hadden in het bijzijn van hun kinderen. Allebei boos,stemverheffing,schoonmoeder huilen. Pfff,wat een toestand. Maar ik zag ook hoe het weer goed kwam,dat het uitgesproken werd en dat het weer over was en weer gezellig kon zijn. En dat er vaak nog wel nadien een liefdevol geintje over gemaakt kon worden. Wat een verademing vond ik dat.

Toch vind ik het moeilijk om het zo te doen; ben geneigd net als m'n moeder te reageren. En vind dus echt dat ik voor de kinderen dat ik het anders moet doen. Daar ga ik dus maar weer mee aan de slag.

Wij hebben best vaak onenigheid. Geen belangrijke dingen maar wel irritaties. Het lijkt mij heerlijk als dat er niet zou zijn. Moet ik nog maar eens over nadenken.

Liedewij

Anders

anders tegen Onyx:
"stel je nu werkelijk voor dat na dit verkeersgeschil een echtscheiding in overweging moet worden genomen?"
Ah, stropop
Onyx is veel genuanceerder in haar advies.

Sja

Anders rekt wel erg graag dingen tot buiten normale proporties op, geloof ik. Zo las ik je reactie ook niet, Onyx

Mars en venus

heb ik al in mijn 1e reactie aangegeven.....

Onyx en advies

Ik kan Onyx wel volgen en denk nog steeds dat hier meer achter/onder zit.

Precies nasha

En dat was ik met je eens

Andere rubriek?

Misschien hoort dit draadje eerder in "Relatieproblemen"?

Nee hoor hilde

Nee hoor Hilde, dit is geen relatieprobleem. Seker wete. Er zit ook niets méér achter dan ik hier schets. En wie weet is een kort lontje wel te prefereren boven situaties als de "koude oorlog". Het is niet mijn bedoeling de kinderen de hele tijd op een strijdtoneel te laten zitten (als toeschouwer), maar zo erg is het nou bepaald niet bij ons. Sterker nog, ik ben vandaag nog niet één keer boos geweest!
En ik zit zoonlief niet de hele tijd wijze levenslessen te geven, maar hij was nu m.i. nét toe aan deze les (oogcontact). En toen deed die gelegenheid zich zomaar voor.

Koude oorlog

Dat was ik. Even ter geruststelling van liedewij en anders: ik houd die koude oorlogjes zelf niet vol, ik vergeet na verloop van tijd dat ik mezelf had voorgenomen om dagenlang woedend te zwijgen. Meestal praten we na een uur alweer, soms duurt het iets langer voor we aan uitpraten toekomen.
Het is gewoon grappig en stom dat we allebei dezelfde manier hebben om met conflicten om te gaan, namelijk niet. Dochter neemt het ook totaal niet serieus en dat zegt wel iets, want ze heeft een ragfijn gevoel voor sfeer en stemming.
Groetjes
Massi (toe aan een cursus)

Sherlock holmpje spelen

Misschien steekt er meer achter het voorval bij Guinevere? Welja, nog even en ze krijgt het gevoel dat ondanks dat ze best gelukkig is ze een relatie heeft die aan alle kanten rammelt. Ze gaf zelf ook al aan dat dat niet aan de orde is. Waarom wordt er toch altijd zo snel gezegd dat problemen dieper liggen dan het lijkt? Soms moet je gewoon iets nemen voor wat het is en daarmee omgaan voor wat het is. Niet alles wijst gelijk op een crisis.

Pfoei

Jeetje, wat wordt het opgeblazen zeg. Alsof kibbelende of niet met elkaar eens zijnde echtparen op het punt van scheiden staan...
Ik herken het in ieder geval wél. Mijn dochter met ADHD heeft een uitgebreide uitleg nodig om een punt te maken. Dat is inmiddels, door ervaring, een tweede natuur geworden. Bij manlief niet en hij denkt nog steeds dat hij met een korte mededeling hetzelfde doet als ik met een ellenlange uitleg.
Dus ook hier wel eens conflicten dat hij het niet doet zoals ik het wil, omdat hij denkt dat zijn manier óók goed is en hetzelfde resultaat heeft.
Ik denk van niet, hij van wel.
En ook wij liggen niet in scheiding
Jakiro

Elke dag kibbelen

Ik denk dat elke dag kibbelen of meningsverschillen of hoe je het noemt, wel een signaal is dat het niet lekker loopt. Mijn ex en ik hebben onszelf jarenlang wijs gemaakt dat het geruzie niet erg was en dat het toch altijd weer werd goed gemaakt, maar uiteindelijk kost het gewoon teveel energie om het altijd oneens te zijn. Het hoeft niet uit te lopen op een scheiding, maar als je veel kibbelt kan het wel eens nuttig zijn om te kijken waardoor die situaties worden veroorzaakt.

Wil ik met deze man oud worden?

Door jezelf de belangrijkste vraag te stellen: Wil ik met deze man oud worden?===
Ik heb mezelf die vraag in het verleden ook gesteld en het antwoord is ja, maar... we kibbelen nog steeds dat het een lieve lust is. Ik wilde en wil met mijn man oud worden ondanks zijn uitbarstingen en hij met mij ondanks mijn gesnotter. Zo zijn we (helaas misschien).
Bij de vraag 'wil ik met deze man oud worden?' met een positief antwoord kun je misschien beter met jezelf afspreken dat niet élk vervelend voorval het begin van het einde is. Je hebt immers met jezelf afgesproken dat er geen einde aan komt, dus dat is een gesloten zaak ... Die houding scheelt echt een heleboel negatieve energie.

Kibbelgezin

Ik kom uit een kibbelgezin. Ik ben niet anders gewend dan dat we allemaal continu kibbelden. Maar we waren wel een éénheid.
Mijn broertje en ik zijn échte maatjes, bellen elkaar 3x per week, wat bijna altijd eindigd in oud en vertrouwd gekibbel. Manlief voelde zich hierin enorm thuis, heeft zich aangepast en kibbelt gezellig mee en wij hebben nu ook een "kibbelgezin". Maar wel zo hecht, dat er 1 blok staat als er een dreiging van buitenaf komt. Zelfs de ukkepukken van 3 verdedigen hun puberzus van bijna 13 als een vriendje/vriendinnetje raar of lelijk doet. (of gaan opeens midden tijdens de afscheidsspeech van de hoofdmeester op het podium staan en roepen tegen 100 man in de zaal dat "joohin hun gjoote zus is, en heeeeeeeeeeeeeeeeeeel lief" en springen zo in haar armen.
(en net voor vertrek waren ze aan het ruziën over één of ander kleurpotlood, wat hier de normaalste gang van zaken is)
Jakiro

Anders2

anders:
"Onyx: Is het antwoord na enig piekeren: Nee, ik wil bij nader inzien niet met deze man oud worden. Tja, dan zul je een heel andere route moeten kiezen... maar was natuurlijk wel als grapje bedoelt ik neem tenminste aan dat Onyx niet adviseert na dit incident te gaan scheiden!(?)"
Nogmaals, stropop. Het gaat niet om dat ene incident. Maar Guinevere is al een paar stapjes verder, nu jij nog.