Kinderen aanspreken op hun (schutting) taalgebruik

In de speeltuin?

In de speeltuin zou ik geen andere kinderen aanspreken op hun taalgebruik, tenzij dat tegen mij bedoeld is. Kinderen die hier komen spelen en schuttingtaal gebruiken zeg ik dat ik dat soort dingen hier in huis niet wil horen. Er heeft nog nooit een kind brutaal daarop gereageerd, gelukkig.

Nee ook niet

Gisteren in de sportzaal nog meegemaakt. Ik zat aan de kant te kijken en er zaten al kinderen van de volgende groep te wachten. Meiden van een jaar of 12-13. Mijn mond viel open wat daar allemaal voor taal uitkwam. Heb een boel bijgeleerd Alhoewel ik me er groen en geel aan ergerde heb ik er ook niets van gezegd. Als dat soort woorden door mijn eigen kinderen of kinderen die bij ons spelen gebezigd worden dan zou ik er zeker wat van zeggen. Ik heb later aan oudste en vriendinnetje van jongste gevraagd of dat meisje altijd zo praatte. Ja, was hun antwoord en ze zeiden erbij dat niemand haar daarom nog echt leuk vond en ze er een bijnaam door had gekregen.

Hangt ook van de leeftijd af en of ik de kinderen ken

Hier op de speeltuin heb ik er wel eens iets van gezegd hoor. Als ik daar op mijn gemak op een bankje zit (liefst in de zon) om mijn eigen kind in de gaten te houden (nu niet meer maar een paar jaar terug nog wel) dan heb ik geen zin om de hele tijd rare taal aan te horen. En dan gaat het mij echt niet om een keertje shit oid als er iets mislukt maar meer de heftigere gvd's en k.....woorden. Maar dan gaat het om kinderen tot een jaar of 10. Als er pubers rondhangen en dat soort taal bezigen met een gezicht erbij van "wie durft er iets van te zeggen" of "hoor je wel wat ik zeg haha" dan doe ik net alsof ik oostindisch doof ben en het allemaal heel normaal vind. Ik heb geen zin om in een scheldpartij te belanden met een stelletje pubers, die je vervolgens alleen maar uitlachen en verder gaan tot de orde van de dag. Meestal houden ze er snel mee op als er geen reactie komt want dan is het een stuk minder leuk en grappig.

Ik wel

Tijdje terug waren een aantal jongens (groep 8) heel erg aan het schreeuwen waarbij ook met schuttingtaal. Ik heb zoiets gezegd als: hee jongens kan het wat rustiger.
Misschien wel een verschil dat we in een klein dorp wonen

Jawel, ik zeg er soms wat van

Niet meteen, maar als het me te zeer begint te ergeren, wel. Het is zoiets als verbale rotzooi. Hoe meer er ligt, hoe meer er bij komt.

Een kind van 9 dat 'boeiend' zegt, heeft dat vast van anderen overgenomen. Ik snap dat je verbaasd was, ik weet meestal ook pas later wat ik had moeten/ kunnen zeggen.'Hoe bedoel je, boeiend?'

tonny

Pelle

De kinderen waren dus met mijn kinderen aan het spelen en het was echt grof (ik noem dit geen scheldwoorden).
HEt woord (schutting)taalgebruik heb ik alleen in de titel gebruikt om aan te geven dat het over schuttingtaal ging, maar goed, deze topic gaat niet over hoe we iets wel of niet noemen....

Pelle

Nee, het was geen speelafspraakje. Mijn kinderen waren in de speeltuin bij ons voor het huis aan het spelen, waar de "bewuste" kinderen ook vaak spelen. soms spelen ze samen, soms spelen ze apart. Ik vind het vervelend dat dit soort taalgebruik schering en inslag is en wil niet dat mijn kinderen dit overnemen. ik leg dit natuurlijk ook uit aan mijn eigen kinderen, maar heb de andere kinderen hier dus (na dit vele malen aangehoord te hebben) ook op aangesproken.

Ja hoor

Dat gedrag is heel normaal voor een 9-jarige (en dan bedoel ik met je handen in je zijn "boeien" tegen een volwassene zeggen). Ik maak het dagelijks mee.

Tirza

Ik ben zo'n ouder

die anderen corrigeert. Ik doe het al voordat ik er erg in heb, maar ik zou niet naar buiten lopen bijv als ik het door het open raam zou horen. Maar als ik op een bankje erbij zat en de kinderen doen/praten echt grof dan zou ik wel zoiets zeggen van: hallo kan het wat rustiger.

Laatst was ik in een speeltuin en 2 kids van jaar of 8 waren elkaar zowat aan het aftuigen en 1 dreigde het onderspit te delven. Duwen, schoppen, trekken, ruzie. Ik grijp dan in. Ik zeg dat ze moeten kappen. Geen idee of er ergens een ouder is. Ik ga dat niet tegen die ouder zeggen. Ik laat gewoon merken dat ik er ben en dat het niet normaal is.
Ander voorbeeld: als ik in de kinderboerderij ben een een kind van 6 loopt daar de kippen op te jagen zeg ik er ook wat van....
Heb echt een hekel aan het negeer gedrag in nederland.
Anderen mogen dat ook bij mijn kinderen doen. Als ze maar van ze afblijven maar ze mogen echt wel laten merken dat iets niet in de haak is. na ja missch ben ik wel heel irritant in jullie ogen

Net nog

we zijn met een groep in het donker verstoppertje aan het doen, zegt een vriendje van mijn kind k#t! Nou, moet dat nou, reageer ik dan direct. Maar dan valt het jongetje dus onder een speelafspraak, ik zou niet reageren als ik het een kind op straat hoor zeggen.
Maar ik bedoel, ik leer mijn kind dat soort woorden niet te gebruiken, moet ik het dan laten gaan als een ander kind het gebruikt? Ik bedoel, niet in mijn huis hoor.

MR

Hondsbrutaal

"Dat gedrag is heel normaal voor een 9-jarige (en dan bedoel ik met je handen in je zijn "boeien" tegen een volwassene zeggen). Ik maak het dagelijks mee. "

In jouw ogen misschien normaal Tirza. In mijn ogen toch echt niet. Vind het eigenlijk gewoon hondsbrutaal. Kinderen die hier over de vloer komen zou ik er stevig op aan spreken. Van mijn eigen kinderen accepteer ik het niet.
Het valt mij vaker op dat ouders hier bepaalde manier van omgang vanzelfsprekend/normaal vinden waarvan mijn haren recht overeind gaan staan. Ben ik ouderwets of sluipen deze dingen er gewoon in?

Liedewij

Ikke wel...

Ja hoor, wildvreemde kinderen die binnen mijn gehoorafstand dingen zeggen, die mijn kinderen niet mogen zeggen, krijgen een nogal strenge blik en 'pardon?' toegeworpen.
Die 'boeien'blik kan ik wel geheel negeren. Daarna kan ik mijn kinderen uitleggen dat het niet netjes is om je zo te uiten (verbale rotzooi inderdaad).

Liedewij

Ik heb niet gezegd dat ik het normaal vínd. Of dat ik het góedkeur. Ik heb gezegd dat het voor negenjarigen normaal gedrag ís. In de zin van: ik ken heel veel negenjarigen die dit doen, het kind waar Madelief tegenop liep is heus geen uitzondering.
Ik accepteer dit niet (ben overblijfkracht). Dit zeggen ze maar één keer, za'k maar zeggen.

Tirza

Tirza ot

Even een vraag he, gezien de enorme toename van problemen op de overblijf bij mijn kinderen (dreigementen, agressie verbaal en fysiek) wil ik graag weten hoe er bij jullie mee omgegaan wordt als er agressie geconstateerd is. En dan is 'boeie' nog maar het begin van een escalatie op het gebied van respectloos gedrag... maar je voelt al wel aankomen dat wanneer je niet ingrijpt het verder zal gaan. Zijn er maatregelen? Wat voor soort maatregelen? Wat moet er gebeuren voordat er ingegrepen wordt?
Groet Terpi

Je bent mijn moeder niet

Ja dat is het standaard antwoord. En ik antwoord dan ook standaard: nee dat blijkt wel want van mij zou je dit niet mogen zeggen. Dat dringt dan niet meteen door maar ze staan je dan wel efkes wat bevreemd aan te kijken.

Een half jaar geleden

gingen ik mijn dochter (6 jaar) en 2 vriendinnetjes in de auto naar de kinderboerderij een dorp verderop. Toen ik merkte dat ze de gordel niet om hadden vroeg ik of ze zich even vast wilden maken, zeiden ze dat ze dat niet deden, 'dat hoefde van hun papa en mama niet'. Toen ik zei dat het van mij wel moest, zei één van de vriendinnen de gevleugelde woorden: 'ik vind jou echt een k*t moeder'.
Meteen de auto gestopt en gezegd dat ze a) nu echt vast moesten, en b) dat ze dat nu één keer heeft gezegd, maar dat ze bij een tweede keer direct thuis af zouden worden gezet.

Zijn ze nu helemaal??!! Ik was er echt beduusd van.

Ligt denk ik niet aan de ouders

Ik herken het gedrag. Ik begrijp niet hoe het komt. Mijn eigen kinderen doen het ook tegen vreemden. Wij willen dat absoluut niet hebben. Dus thuis wordt niet gescholden enz. Tegen niemand, ook niet tegen andere mensen/kinderen. Maar ik weet, dat ze weleens heel lelijk hebben gedaan tegen andere volwassenen als wij er niet bij waren. Ik snap dat echt niet, ik had dat vroeger nooit gedurfd. En ik zie het andere kinderen ook doen. Iemand enig idee waar hem dat nu in zit? Het is dus niet zo dat dergelijke 'grote monden' ouders hebben die dat thuis toelaten. Hier willen wij het ECHT niet hebben en we zeggen er ook wat van. Toch deden ze het (inmiddels hebben ze geloof ik begrepen dat brutaliteit ook buitenshuis niet veel oplevert, maar dat nam wel even dus).

Ik zeg er wel wat van

Zeker tegen 10-plussers! Dan zeg ik zoiets als: "Hee joh, er zijn hier ook kleintjes bij hoor! Let een beetje op wat je zegt." en dat op half samenzweerderige toon: zo van "dat jullie zo praten snap ik, want jullie zijn al groot".
Als de kinderen zelf nog wat jong zijn krijgen ze van mij een verbaasd / geschokt "pardon?" te horen en soms de vraag "mag jij dat zeggen van je ouders?!!"
Ik maak er verder geen punt of strijd van, maar laat in elk geval wel even merken dat hun gedrag wordt opgemerkt en afgekeurd.
Groeten! Maw.

Volgens mij zijn volwassenen 'anders'

Volgens mij ligt het niet aan de kinderen, maar aan de volwassenen om hen heen (op straat, bij school, bij speeltuin etc.) de 'sociale omgeving' zeg maar. Ik ben vroeger heel wat keren 'opgebracht' door 'vreemden' die mij bij mijn nekvel pakten en zo naar huis brachten en het daar aan mijn ouders overlieten. Een keer door de melkboer omdat ik voor z'n wagen heen en weer liep, een keer door een buurman (omdat ik appels jatte) en een paar keer door andere buren omdat ik op plekken zat waar ik niet mocht komen(grasveld in het park b.v. met groot bord 'verboden het gras te betreden') of ruzie maakte met andere buurkinderen en ook regelmatig door de kruidenier uit onze straat omdat ik daar irritant 'rondhing' (al bedelend om plaatjes en zegeltjes waar je dan wat voor kreeg..) En daar was niks vreemds aan....elk kind werd wel eens zo thuisgebracht. En dan zwaaide er wat! (thuis dus) nou had ik redelijk moderne ouders, maar een weekje huisarrest was wel het minste wat ik kreeg...of ik moest verplicht allerlei klusjes doen...
Als je iets deed wat niet mocht, kon élke volwassene je 'snappen' en de straf kreeg je dan van je ouders.
Nu 'durft' bijna geen volwassene meer in te grijpen. Bang voor de reacties van de ouders.Dus trekt geen kind zich nog iets aan van alleen het feit dat het een volwassenen is...Alleen je ouders hebben nog iets te zeggen.En als die dus niet in de buurt zijn of het niet zien of weten...kan een kind doen wat ie wil.Een leerkracht heeft dan nog iéts meer in te brengen, want die kan het weer aan je ouders doorbrieven zonder dat die ouders zeggen : " waar bemoei je je mee? "
Hoewel dat ook al aan het verminderen is....(genoeg ouders die daar ook al anders over denken).
Dát is het grote verschil.
Niet de kinderen.
groeten albana

Helemaal mee eens albana

Volwassenen grepen vroeger veel meer in, toen was er ook nog meer respect had ik het idee. Nu is het zo dat volwassenen idd niet meer in durven grijpen, bang voor de reacties van kinderen EN van hun ouders. Zo was er laatst hier op school een kind van school weggelopen. Toen de school vervolgens naar huis belde, kregen ze van moeder te horen dat ze het zelf maar moesten oplossen; de school had haar immers laten "gaan"....

Ja maar

Wij grijpen wel in. Als wij klachten krijgen dan hebben onze 'schatjes' hier thuis een probleem. Zij (de kinderen) vinden dat heel onsolidair van ons, maar wij willen dat ze zich gedragen. Schelden is dus not done en als wij er van horen dan volgen sancties. Maar ik zeg al, het nam toch wel even voordat ze begrepen dat dat gedrag dus echt niks oplevert. Ik moet zeggen, ik haalde vroeger wel kattekwaad uit, maar kwam niet op het idee om een volwassene voor van alles en nog wat uit te maken. Ik begrijp niet waar ze überhaupt de moed vandaan halen.

Man heeft het wel eens gedaan

Als een kind uit de buurt het te gortig had gemaakt heeft mijn man de achtervolging toch wel eens ingezet. Ik kan dat wel dapper vinden. Vroeger was dat vrij gewoon weet ik nog van de verhalen van mijn vader. En dat vonden die jochies dan nog spannend ook, goed genoeg voor een smeuïg verhaal aan de latere eigen kinderen. Ikzelf heb te maken gehad met boze mannen die hun huis uitstormden. Ook eng. Je kunt dus stellen dat het van het gewoon van vroeger naar dapper in het nu is gegaan. Je moet lef hebben om een snotneus op zijn gedrag aan te spreken.

Onsolidair (millenia)

Ja, áls jullie ervan horen......En die kans is dus niet zo erg groot. Het gros van de aanwezige/getuige volwassenen zal niet weten hoe jullie er tegenover staan en dus niks aan jullie vertellen.Misschien kennen ze jullie en/of jullie kinderen niet eens. Dus de 'kans' dat ze er thuis straf voor krijgen is niet zo erg groot. En nadat ze het tig keer hebben geprobeerd weten ze ondertussen (uit ervaring) die wij ze het wel kunnen doen en bij wie niet (Die 'niet' zijn dus de volwassenen die het aan jullie vertellen). Simpel genoeg, die volwassenen zijn dus gewoon niet solidair genoeg met júllie. Dát is het probleem.
Overigens hier een erg solidaire buurt, hier worden kinderen nog lekker ouderwets 'opgebracht'. Maar dat is natuurlijk makkelijk in een doodlopend stuk straat waar je elkaar allemaal kent. Dat is natuurlijk niet in elke straat zo makkelijk.
groeten albana

Wat horen kinderen thuis

Mijn kinderen weten dat er bepaalde woorden zijn waar ik van op tilt sla. En ondanks dat man die woorden wel gebruikt (door de jaren heen gelukkig steeds minder) heb ik de indruk dat ze mijn opvattingen hierover in hun oren geknoopt hebben. Ik ben er niet altijd bij natuurlijk, maar ik kan me niet voorstellen dat een kind van mij echt grof taalgebruik bezigt buiten de deur. Wat ik me dus afvraag is of kinderen die grove taal uitkramen dat doen óndanks dat ze door en door weten dat dat niet hoort of dat er in hun directe omgeving normaal over gedaan wordt en ze zich dus veilig voelen met dat taalgebruik.

Ja albana

Albana, ik denk dat je gelijk hebt met dat ouders veranderd zijn. Laatst was hier op het forum een discussie wat te maken had met de autoriteit van een leerkracht. Ik was verbaasd hoe daarnaar gekeken werd. En ik denk er vaak aan terug. Als volwassenen een kind niet leren hoe ze zich gedragen moeten t.o.v. andere volwassenen dan kun je het kind dus eigenlijk niet kwalijk nemen dat hij zich zo gedraagt. Als ouders alles grappig vinden, een grote mond als teken van zelfstandigheid zien, een volwassene en een kind gelijkwaardig zien hoe moet een kind dan weten hoe hij zich gedragen moet?

Liedewij

Ja & nee

Als ik in een speeltuin zit en ik hoor scheldwoorden dan zeg ik er wel wat van. Ik probeer het niet te beschuldigd te doen maar meer in de trant van joh, ik begrijp dat jullie wat ouder zijn en weten wat je zegt, maar hier speelt ook een jongetje die niet weet wat die woorden betekenen, maar het wel gaat nazeggen en ik vind dat niet zo fijn. Het zou fijn zijn als jullie daar nu even rekening mee willen houden... Ik moet zeggen, tot nu toe heeft het gewerkt en heb ik geen brutale monden gekregen. Bij kleine kinderen zitten de ouders er vaak bij, daar zeg ik dan tegen dat ik het prima vind als hun kind dat mag zeggen, maar dat die van mij dat niet mag en of ze de moeite willen nemen het kind dit te vertellen zodat we dat woord niet meer horen zodat ze misschien fijn samen kunnen spelen. En ook dat heeft tot nu toe altijd het gewenste effect gehad. Ik denk dat je het best kan zeggen, het gaat er alleen om HOE je het zegt. Met beschuldigingen kom je niet ver, met begrip een heel eind.