Kinderkleding maten aangepast aan dikkere kinderen
Afgelopen weekend las ik op teletekst en hoorde ik ook op de radio dat de maattabel voor kinderkleding is aangepast aan de dikker wordende kinderen. De taille van kinderen is vooral vanaf maat 140 1 tot 4 cm groter geworden en ook armen en benen zijn dikker geworden dus na 12 jaar was een herziening van de maattabel nodig.
Ik baalde al stevig van die vorige aanpassing want ik had en heb kinderen die aan de ondergrens van normaal gewicht zitten.
Die commerciële belangen van fabrikanten daar baal ik zo van! Zij kunnen nog steeds goed verkopen en ouders van te dikke kinderen zien geen noodzaak om hun kinderen dunner te krijgen.
Mijn kinderen lopen straks weer voor aap met hun slobberkleren. Gelukkig kan oudste al bijna kleine dames maten aan, dan is er nog wel wat van slanke snit te krijgen.
Mijn mening is dat kinderkleding fabrikanten geen wijdere kleding moeten maken. Dat stimuleert ouders van te dikke kinderen niet om er wat aan te doen. Nu worden mijn kinderen "gestraft" omdat ze een normaal postuur hebben.
Wat is jouw mening hierover?
hmm
Ik heb nu over dit onderwerp gelezen op verschillende fora en overal reageren voornamelijk mensen met dunne(re) kinderen. Zouden er echt mensen zijn die niet ZIEN dat hun kind vetrollen heeft, maar pas actie gaan ondernemen als het bij bv. 116cm niet in maat 116 past? Ik denk eerder dat ze dan gaan klagen dat de kleding niet klopt. Of het kind past AL in 122, of het spaart op voor een groeispurt, of het is toch hartstikke fijn om zoveel te mogen shoppen tot je het juiste gevonden hebt.
LiesK
"Kleding die gemaakt is voor kinderen ver boven die bovenste groeilijn stimuleert ouders niet om hun kind op een gezond gewicht te krijgen." Uhhhhh, is de kledingindustrie nu ineens weer verantwoordelijk voor de omvang van je kind?? Ik zal het anders stellen: mijn kind was altijd (nog steeds) klein. Dat was niet altijd makkelijk met kleding kopen (vooral broeken te lang). Moet ik nu de kledingindustrie aanvallen omdat het gemiddelde kind tegenwoordig langer is dan de mijne? En ik dus moeite had met goede broeklengte voor kind? Is mijn kind 'te klein' door ongezonde voeding, of door genen, of.....? Geen idee. Maar de broekenmaker wil z'n broeken verkopen en is niet bezig met 'te' dikke kinderen, hoe ze moeten afvallen of whatever. Ik ben nooit 'boos' daarover geweest, vond het alleen maar lastig en was me ervan bewust dat mijn kind nu eenmaal kleiner is dan gemiddeld.
Bibi
De Nederlander wordt steeds dikker
Ik snap wel waar LiesK heen wil. 'De Nederlander' wordt steeds dikker. Meer dan 50% van de volwassenen heeft overgewicht, en in sommige provincies loopt dat zelfs in de richting van 70%. De kledingindustrie gaat daar natuurlijk in mee, want het is ongewenst dat de gemiddelde Nederlandse vrouw maat 42/44 heeft. Dat moet 38/40 zijn, omdat anders de verdeling niet meer klopt. Als je vervolgens denkt 'oh, ik pas nog in maat 38, zul je waarschijnlijk minder snel geneigd zijn om iets aan je gewicht te doen. Ik pas met mijn bmi van ruim over de 20+ nog in maat 34, net als een paar jaar geleden toen ik 10 kilo lichter was. Ik moet echter wel heel hard sjorren om nog in mijn maat 34 kleding van 10 jaar geleden te passen 
makkelijk
Het is altijd makkelijk als je zelf geen last van overgewicht hebt. Praat ook wel zo makkelijk. Als je wel met overgewicht van jezelf of je kinderen zit is het een stuk lastiger om daar openlijk voor uit te komen.
LiesK
"Die commerciële belangen van fabrikanten daar baal ik zo van!"
Er gaan er ook bij bosjes failliet, dus als je het eens niet zo negatief wilt bekijken zou je ervan kunnen maken: "Hoofd boven water houden", "Personeel aan het werk houden".
Dacht je dat de modewereld een liefdadige instelling was bedoeld om jou en je kinderen van leuke kleren te voorzien?
Dat hebben ze destijds geprobeerd in de Sovjet Unie, maar ze hadden alleen het woord 'leuk' weggelaten.
AnneJ
Op een forum zouden mensen anoniem daar toch wel opener over kunnen zijn?
Deskundige
Net even een deskundige gevraagd. Van kinderkleding kan ze weinig zeggen, maar wat volwassenenkleding betreft kun je dat niet zomaar zeggen. Sommige merken hebben ruimere maten dan andere, maar dat is in de afgelopen 20 jaar niet veranderd volgens haar (stylisten) mening.
Kan Suze
Maar ook in dit draadje zie je meer reacties van mensen met dunne kinderen.
Asha ten Broeke draait er niet om heen, maar die is daar dan ook wel weer geopinieerd over.
Te zwaar wordt toch veroordeeld, ook al heb je een onherkenbare nick. Ook met je nick kan het teveel gevraagd zijn.
Oplossing
Zelfs als het alleen om zorg over de dikker wordende jeugd zou gaan (wat gezien de openingsposting niet zo is), gaat het nog nergens over. Dikkere kinderen in te kleine kleren wurmen om hun ouders het licht te laten zien, lijkt me toch geen serieuze maatregel van een diëtiste. De oplossing van overgewicht zit toch net iets complexer in elkaar. Maar goed, het ging ook niet zozeer over het lot van het te dikke kind, maar over de moeilijkheden van ouders van slanke kinderen in hun speurtocht naar leuke kleding. Daar zijn wat simpeler oplossingen voor, waaronder de riem. Of Italiaanse merken. Of elastiek in de broek.
katniss en Suze
Je kunt volwassen maten niet vergelijken met kindermaten. De gewone kindermaten gaan altijd op lengte. Dus de 104, 110, 116 etc. De volwassen maten gaan vooral op breedte (34, 38, 42). Dat ze die ook stiekem aanpassen kun je inderdaad zien als volksverlakkerij want dat hoeft helemaal niet.
Kindermaten aanpassen moet dus wel als het gemiddelde kind wat dikker wordt. Je kunt niet een grotere maat pakken alleen omdat je kind dikker is geworden, dan klopt de pijp of de mouw niet meer.
Je kunt dan vervolgens roepen dat mensen zo niet meer zien dat hun kind te dik is maar wat moeten ze anders? Ze gaan uit van het gemiddelde kind (nogmaals, het gemiddelde kind, dus niet het kind met overgewicht) en dat kind moet in die lengtematen passen. Er is geen andere oplossing.
Natuurlijk zijn er winkels die maat 140 verkopen voor dunne kinderen en voor dikke kinderen. Niet anders dan dat er winkels zijn voor volwassenen die kleding verkopen voor de extra lange mens en de extra korte mens: bij volwassenen zitten de vreemde maten dus in de lengte van de mens omdat ze uitgaan van breedtematen. Bij kinderen zitten die in de breedte omdat ze uitgaan van lengtematen.
Hoezo moeten?
Qoute van Dalarna: Kindermaten aanpassen moet dus wel als het gemiddelde kind wat dikker wordt. Je kunt niet een grotere maat pakken alleen omdat je kind dikker is geworden, dan klopt de pijp of de mouw niet meer.
Voor slanke kinderen klopt de breedte van de broekband of schouders niet meer en dat verschil wordt met de maataanpassing nog groter. Niet alleen de gemiddelde maten worden aangepast ook de slim fit wordt ietsje groter.
Een grotere maat pakken als je kind wat dikker is is vrij simpel op te lossen door de pijpen in te korten. Of mouwen om te rollen. Staat niet raar.
De al vaak aangedragen oplossing van knoopsgatenelastiek en een riem kan wel maar levert een raar plaatje op.
Mijn zoon van 148 cm zou theoretisch moeten passen in maat 152. Bij een regular fit broek houd ik dan aan het eind van het elastiek nog een heel stuk broekband over om om zijn taille te passen. Als ik er dan en riem om doe heeft hij heel veel proppen om zijn taille dat zit niet lekker en als je hem dan van de achterkant bekijkt ziet hij er uit alsof hij een luier aan heeft. Niet leuk voor een jongetje van 9 jaar.
Liesk
Tja je blijft wel in een kringetje draaien. Je lijkt wel of je een vrouw bent van 195 die perse OOK een broek wil kopen in de Hema, of een man van 160 die ook eens een broek wil kopen in de C&A zonder aan te passen. Overigens vind ik mouwen oprollen van een trui geen oplossing (past niet door de jas) en broekspijpen van spijkerbroeken aanpassen lelijk.
Nogmaals: ik heb precies hetzelfde probleem met mijn kinderen maar ik snap tenminste wat gemiddelden zijn en wat gemiddelde maten zijn en dat mijn en jouw kinderen en al die kinderen die echt overgewicht hebben daar niets mee te maken hebben.
Ik stop er mee want ik kom er niet doorheen.
liesk
Ik vind dat je zeurt. Er zijn echt broeken genoeg voor smalle / dunne kinderen. En wasrom moeten ze een maat groter passen?
Twee van mijn kinderen zijn echt heel fijn van bouw. Mijn 10 jarige is 1.36 en weegt 27 kilo. Hij past prima in de broeken van Esprit. Alles van de hema moet ik laten liggen. De cargo shorts maat 134 van h&m passen ook goed. Mijn jongste heeft een groter probleem. Hij past in maat 98 en dat is vaak nog een luier maat. Hij heeft daardoor vaak ruimte over. Maar bij hem passen bijna alle broeken door het snoer elastiek voor een deel aan te trekken en daarna een riem erom te doen.
Ik vraag mij nu echt af hoe dun jouw zoon is.
Een vriendin van mijn dochter heeft heel veel overgewicht. Ik gun juist haar leuke kleding. Voir mijn dochter is er keuze zat.
Inderdaad laat maar
Jullie willen het echt niet zien he?
Als over 12 jaar de maten weer aangepast worden aan de gemiddeld nog dikker geworden kinderen komen steeds meer kinderen met een normaal postuur die net onder de p50 groeicurve zitten (en dus een normaal gewicht hebben volgens de jeugdgezondheidszorg) in de problemen met het kopen van passende kleding.
Dan wordt stevig tot dik de norm (ach een portie chips extra geeft niet dan past mijn kind straks eindelijk ook die leuke broeken van de .... winkel) met alle gezondheidsrisico's van dien.
Over 12 jaar zijn mijn kinderen uit de kindermaten maar heb nu al medelijden met de kinderen die straks geen ondergewicht hebben maar ook niet boven die p50 groeicurve zitten.
Vlinder 72
Ik vind dat je zeurt. Er zijn echt broeken genoeg voor smalle / dunne kinderen. En wasrom moeten ze een maat groter passen?
Broeken genoeg voor smalle dunne kinderen? Waar dan? Alleen slim fit van C&A past mijn zoon. Helaas wordt dat alleen nog gemaakt in lange spijkerbroeken. Mijn zoon is 148cm lang en weegt 34 kilo net op de onderrand van "normaal" gewicht.
Snoer elastiek en een riem om 8 cm tailleband weg te werken draagt niet comfortabel en laat de broek er uit zien alsof er een luier onder zit.
Een maat groter passen? Als je 148 cm lang bent moet ik goed zoeken in de stapel maat 146 om de langsten er uit te halen, dan zijn de broeken precies pas, een klein groeispurtje en hij loopt met hoog water.
kleding
Ik snap je punt wel, maar tegelijkertijd vraag ik me af of in een maatschappij waar zo veel aandacht wordt besteed aan het thema 'overgewicht' de kledingmaat heel veel verschil maakt.
De maatvergroting is vooral zichtbaar vanaf maat 140. Dat gaat dus om kinderen van een jaar of 9. Die ouders hebben al op diverse momenten te horen gekregen dat hun kind te zwaar is (CB, schoolarts). Ik vraag me werkelijk af of een maatje groter of kleiner qua kleding dan heel veel toevoegt.
Daarbij denk ik dat de variatie tussen merken zodanig groot is dat je het in de praktijk niet altijd merkt. Mijn dochter ging vandaag naar school in een rokje maat 116 met een t-shirt maat 98 en een onderbroek maat 104. Moet ik me nu zorgen gaan maken omdat mijn kind te dik is gezien de maat van het rokje, of omdat het te dun is gezien de maat van het t-shirt.
Met kledingmaten gaan we het overgewichtprobleem niet oplossen.
LiesK.
Geef je kind gewoon meer te eten, dan past het ook in die leuke kleertjes.
En ja, dat is net zo'n domme opmerking als "Dan wordt stevig tot dik de norm (ach een portie chips extra geeft niet dan past mijn kind straks eindelijk ook die leuke broeken van de .... winkel) met alle gezondheidsrisico's van dien."
Om maar eens één van jouw gefrustreerde dikke-citaten aan te halen.
Ik kom regelmatig op het speciaal onderwijs met kinderen die, noodgedwongen, aan medicatie als Risperdal moeten en daar fors van aankomen. Hen gun ik van harte passende kleding en wat minder vooroordelen over extra porties chips en de bijhorende foute ouders.
we slim fit, esprit
Zijn twee merken met modellen voor smalle kinderen. Helaas zijn alle lange broeken bij Esprit uitverkocht dus ik heb dit weekend een stapel broeken besteld bij de wehkamp. Maat 134 en 140. Verschillende merken om maar eens een en ander uit te proberen. Ik hou een of twee broeken. De rest gaat terug. Ik heb hier nu liggen MEXX, Cars, We, whkmp en nog wat merken. Ik ben heel benieuwd.
Het kan toch ook niet anders? Moeten alle stevige kinderen dan maar altijd in joggingbroeken lopen? kinderen worden echt breder. Als ik op klassenfoto's kijk dan zijn er een paar smalle kinderen en de rest is echt stevig. Mijn volkomen normale oudste zoon lijkt op foto's zelfs dun. En hij is juist precies goed. Hij past alles qua kleding. Ik moet alleen het elastiek wat aantrekken.
En bij smalle kinderen is er zoveel dat raar zit. Tshirts vallen vaak wat scheef omdat de schouders ook smal zijn. Zwemboxers moeten heel erg aangetrokken worden. Ik kan er niet mee zitten.
hier 2 kinderen
die te zwaar zijn voor hun lengte. Niet dik, wel mollig. Dat worden ze niet van de lucht, ze lusten graag wat. En ja, dat heb ik ook van de schoolarts gehoord. We letten er op wat ze eten, maar ze zijn gewoon fors, hebben een buikje. En nee, dat vind ik niet leuk. Zij ook niet trouwens. Om hen geen negatief zelfbeeld te geven besteed ik er geen aandacht aan dat ze te zwaar zijn, maar speel wel in op het belang van gezond eten en veel bewegen. Dat doen ze dus ook. Ze snoepen ook wel eens. Niet overmatig, maar wel regelmatig. Voor hen vind ik het prettig dat er kleren zijn voor iets steviger kinderen. Net zo goed dat ik het prettig vind dat er voor mijn model (brede heupen, dikke bovenbenen) toch nog een broek te vinden is die lekker zit en mooi staat (voor zover dat mogelijk is).
Ik kan wel huilen.
Wordt altijd zo verdrietig van mensen zoals LiesK die
denken dat overgewicht alleen te maken heeft met veel eten. Als je kind ondergewicht heeft kan dat ook met iets anders te maken hebben dan met weing eten.1 van mijn kinderen eet als een bootwerker maar is toch erg slank. 1 van mijn andere kinderen heeft een medische aandoening waardoor het erg stevig is, ja dik dus. Daar kan het niets aan doen, eet minder dan het andere kind. Kan niets meer in het menu schrappen, krijgt al weinig tussendoortjes en al helemaal zelden chips. Kan wel huilen om zulke gedachtes. Ja ben erg voor variatie in de maten, dus een 134-, een 134 en een 134+ of zoiets. Wil het dag menu wel vermelden, misschien dat jij nog iets zit wat deskundigen niet zien.
Past iemand überhaupt confectiekleding dan?
Eigenlijk ken ik weinig mensen bij wie confectiekleding goed past. Zelf heb ik korte benen, en dus mazzel, want een stukje eraf is niet zo moeilijk. Man heeft dan weer lange benen. Broeken of te kort of te wijd.
Mijn jongste is erg dun. En in verhouding heeft ze nu lage benen. En gruwt van skinny broeken. En dat komt denk ik, omdat ze te kort en te wijd zijn. Frustratie alom. bij haar.
Ze is 11 en 146. Maar pas qua wijdte makkelijk in 134, zelfs nog in 128 (ze heeft een paar halflange zomer broeken in die maat, die zijn inmiddels wel kort zeg maar...) Ze draagt bijna altijd een joggingbroek. Niet elegant, maar die zit tenminste wel lekker. Ze is meer van het praktische. Rokjes zijn leuk, maar dat is lastig met ondersteboven aan een rekstok hangen 
.
Oudste heeft mijn bouw (korte beentjes), en dus altijd te lange broeken. Verder gaat het prima. Ze is ook vrij slank, maar door het vele sporten en aanleg heeft ze brede schouders. Lastig met blousejes, die heeft ze dus niet veel. Een t-shirt rekt mee.
Ik vind het jammer dat mensen er boos om worden als de kleding meer op dikkere mensen wordt gemaakt. Er zijn nu eenmaal meer zware mensen dan voorheen. En als de meeste consumenten dik zijn, dan is het toch logisch als de kleding gemiddeld groter wordt?
Voor mij (dun, brede schouders, best grote borsten, korte benen) is het ook lastig om iets goed passend te vinden. Een blouse kan ik vergeten als hij van niet elastisch materiaal is gemaakt. En dan is het meestal nog geen gezicht. Ook shirtjes is vaak lastig, want mijn bovenarmen zijn in verhouding vrij dik (veel aan sport gedaan) en het knelt dus heel vaak rond mijn oksel. Of het shirt is veel te groot.
Maar ik heb een naaimachine en dat lost veel op; zelf maken of verstellen.
LiesK
Online heeft C&A ook korte broeken in slimfit (keuze uit drie geloof ik
Oja en overgewicht
Dat is niet iets waar je zelf voor kiest. Ook ouders niet.
Belachelijk altijd om daar over te vallen.
Zullen we daar gewoon mee stoppen please!
overgewicht heeft te maken met veel eten
Het klopt dat een kind door een medische aandoening stevig kan zijn, schilklier problematiek is daar een voorbeeld van. Als dan niet op de voeding wordt gelet kan dat uitmonden in overgewicht.
Er bestaat ook medicatie waar je wat van aankomt, dan is het zaak om op voeding te gaan letten.
Prednison bijvoorbeeld geeft een honger gevoel. Bestrijd je dat met eten dan wordt je dikker en dikker, beter is om het honger gevoel te proberen te negeren door afleiding te zoekn.
Ik slikte zelf ook medicatie die mij een hongerig gevoel gaf, dan nam soms iets vezelrijks met weinig calorieën maar vaker probeerde ik het te negeren door afleiding te zoeken.
Moeilijk voor een kind maar zeker aan te leren.
Als ik kijk in de klassen van mijn kinderen (49 kinderen) dan zijn daar zeker 7 kinderen te zwaar volgens de richtlijnen van de jeugdgezondheidszorg. Geen van die kinderen heeft een medische aandoening.
geen medische aandoening
"Geen van die kinderen heeft een medische aandoening."
Jij hebt toegang tot het dossier, of hebben de ouders je dat spontaan verteld?
(Ik snap je punt wel, maar zulke dingen kan, mag en moet je niet reopen).
energie balans
Overgewicht heeft niet uitsluitend te maken met 'te veel eten'. Overgewicht heeft te maken met een disbalans tussen energie inname en energie verbruik.
Dat maakt het ook onzinnig om uitsluitend voedingspatronen te vergelijken. Als het ene kind de hele dag op de trampoline staat te springen terwijl nr 2 de hele dag zit te tekenen maakt dat een flink verschil.
En toch blijft het zo lastig. Twee van mijn kinderen zaten tot het 4e jaar op het randje van overgewicht. Waar het vandaan kwam? Geen idee. Eén van de twee lustte vrijwel niets (ook geen snoep) at als een muisje. En ineens ging het over. BMI daalde, we kwamen weer in de groene zone en zonder dat wij (bewust) iets hebben veranderd. Sterker nog, inmiddels worden er 7-8 boterhammen per dag gegeten. We zijn inmiddels wel 6 jaar verder. Ben toch blij dat er in die tijd gewoon passende kleding was.
De 3e zat op die leeftijd van randje ondergewicht. Ook zonder dat het duidelijk was waarom. En laat dat nu het kind zijn waar ik de snoeppot voor achter slot en grendel moet opbergen.
geen toegang tot dossier
Ik heb geen toegang tot hun dossiers, met de ouders van enkelen van hen heb ik goed contact en weet ik een heleboel ook van hun andere kinderen.
Verder ben ik een aantal keer meegeweest op schoolreisje waarbij ik de verantwoordelijkheid had over de verstrekking van de nodige medicatie van sommige kinderen. Ook konden ouders mij de dingen geven die misschien nodig waren. Een epi pen voor kind met wespensteek allergie.
Vandaar mijn weten dat geen van die kinderen iets mankeert.
conclusie
LiesK is vast familie van Onno.
Allebei hebben ze zeer starre denkbeelden die voor hen belangrijker zijn dan alle keihard bewezen feiten.
conclusie?
Medicatie kan natuurlijk ook altijd 's avonds worden gegeven. Daar merken moeders op een schoolreisje helemaal niets van.
Maar ik kan me niet vinden in de conclusie van Hortensia. Het is zeker zo dat kinderen steeds dikker worden, een bekend probleem. Dit heeft meerdere oorzaken, een heleboel waar niets aan te doen valt (zo was er vroeger geen ritalin en ander dikmakende medicatie) maar er wordt vooral veel meer gegeten en minder bewogen. Door kinderen en door volwassenen.
Het is nogal logisch dat de kledingindustrie het kledingprobleem 'oplost', maar het probleem van steeds dikker worden blijft. Dus logisch de vraag: waar moet dit heen 
En waarom iedereen met een wat dikker of juist dunner kind zich meteen beledigd voelt snap ik ook niet. Mag je dan het probleem niet benoemen? Ben je dan star?
LiesK
Mijn dochter heeft vijf soorten medicatie maar geen ervan overdag, alles is 's ochtends en 's avonds.
Daarbij moet ik wel opmerken dat 'iedereen' weet wat er met haar is.
