Naam van kind en spijt van die naam
L.s,
Ik ben nieuw hier en zit in "het proces", medio augustus komt er een kleine.
Een naam bedenken is niet eenvoudig gebleken..maar we zijn er inmiddels uit.
Maar...
Enige tijd geleden was er een krantenbericht waaruit bleek dat (exacte aantallen weet ik zo niet) m.i. bijzonder veel ouders binnen 6 weken al spijt hadden van de naam. Staat me iets bij van 30% ofzo.
Maar waar ligt dat aan? Of zou het aan kunnen liggen?
Te snel gekozen? Een top20 lijstje van internet geplukt en daar een naam uit gekozen? Niet echt doordacht? Bleek de naam bij nader inzien toch niet zo uniek te zijn? Blijkt de naam bij nader inzien een hype naam te zijn?
En zijn er hier evt. mensen die spijt hebben van de naam van hun kind(eren)?
Ik acht de kans bijzonder klein dat wij spijt krijgen van de 4 namen (ja, rooms katholieke inslag 
) van de toekomstige kleine..maar ik ben wel nieuwsgierig waarom iemand spijt krijgt/zou kunnen krijgen van de gegeven naam.
De spijtoptanten hebben het tenslotte toch zelf bedacht..tevens is er,door de beugel genomen, tijd zat om tot een juiste naam te komen.
Waar gaat het bij een percentage van de ouders dan toch mis met de naamkeuze?
(ben hier niet voor de vooroordelen of kritiek te leveren, puur nieuwsgierig!)
naam dochter
Dochters naam bleek achteraf ineens populair in haar jaar maar we kennen er geen een van haar leeftijd? Met zoons naam idem, naderhand hoorden we m vaker maar hij kent niemand die even oud is.
populair vroeger en nu
Ik denk (ik kan het wel opzoeken maar nu daar geen tijd voor) dat populaire namen vroeger in procenten veel vaker voorkwamen dan populaire namen nu. Dus geen populaire naam kiezen omdat je bang bent dat je kind met 4 anderen met dezelfde naam in de klas zit is niet een erg reëel argument. Sowieso zou ik oppassen met bang zijn dat er iemand met dezelfde naam als jouw kind in de klas zit en dat je dan maar iets anders kiest. 30 jaar geleden zaten er twee meisjes in mijn klas met dezelfde niet veel voorkomende voornaam (dat is dan extra balen als je zo'n naam hebt uitgezocht).
Nou....
Vorig jaar had ik in totaal ongeveer 150 leerlingen, klas 2 t/m 5. 75 jongens ongeveer dus, en daarvan heetten er 7 T(h)om.....
Niet te zwaar aan tillen
De namen van de twee oudsten heb ik bepaald, dat waren namen waar ik altijd al een zwak voor gehad. Kende louter leuke mensen die die naam droegen, terwijl de jongensnaam die ik eigenlijk het allermooiste vond al bezet was door jongetjes waar "iets" mee was. Makke van voor de klas staan. (De enige normale man die ik ken met die naam, heeft 'm in een ongebruikelijke spellingsvariant.)
Bij de derde kon ik geen jongensnaam. Mans favoriet vond ik echt niks; net even te populair in die jaargang, en te ouwelijk. Toen ik na de bevalling de vraag hoe het mannetje moest heten niet kon beantwoorden en van de verloskundige op mijn kop kreeg omdat ik "daar toch negen hele maanden de tijd had gehad om over na te denken" ben ik alsnog overstag gegaan.
Man was niet echt gecharmeerd van de jongensnaam die ik voor nr 4 op het oog had. HIj bauwde hem steeds op zijn pornoduits na,met der ervoor en dan klinkt ie ook echt vreselijk. Omdat zijn namenfantasie helemaal uitgeput was, stemde hij tenslotte in met de Nederlandse variant, Dat is het enige dat ik achteraf een beetje jammer vind, de andere versie vind ik net een iets fraaier woordbeeld geven.
Geen van de gezinsleden gaat verder onder deze vrij lukrake beslissingen gebukt. En ik kan me mijn jongste zonen niet meer met een andere naam voorstellen.
Een naam is een gebruiksartikel, geen allerindividueelste uiting van een competitie in orginaliteit. Het is niet fijn om met drie Emma's, Danen of Jaydens en Kayleighs in de klas te zitten, maar iedere keer je naam moeten spellen of mensen verwonderd hun hun wenkbrauwen zien optrekken is ook niet alles.
Nieuwgierig
Leuk zo’n namendraadje, maar ik word er erg nieuwsgierig van! Als die beschrijvingen van nu “niet veel voorkomend, maar wel in de jaren zestig en dan een d in plaats van een t. “ ik wil dan zo graag weten welke naam er bij hoort. Maar ik snap dat niemand dat gaat zeggen.
Mijn kinderen hebben heel gewone namen. Ik kreeg mijn iets bijzondere voorkeur er niet door bij mijn man. Ik vind wel de naam van de oudste het leukst en had voor de middelste achteraf wel iets anders gewild. Iets als Martijn in plaats van Maarten. Of Lena in plaats van Heleen.
Ja, want geheimzinnig kan ik ook zijn, 
op mijn werk
hoorde ik soms inderdaad wonderlijke namen. Nu is dat weer iets minder maar een jaar of 7 geleden was t inderdaad mode om zo moeilijk mogelijk een naam te spellen. Maxx of Semm ninke bv
Nu hebben we wel veel dezelfde namen op de groepen en dat is met jonge kinderen soms lastig. Achternaam erbij, dat klinkt toch niet bij de kleintjes, grote en kleine klinkt niet. Nu benoemen we bv kleur haar erbij
Top 10
Mijn zoon heeft top 20 naam, maar behalve op het kdv heeft hij nog nooit met naamgenoot in de klas gezeten. Hem kennende kan ik me niet voorstellen dat hij er probleem mee zou hebben.
Frederique denk bij naam van mijn oudste aan naam die rond 2000 in top 20 stond. Een beroemde Deense natuurkundige heeft dezelfde voornaam.
Mijn dochter heeft een naam die je in Brabant en Vlaanderen veel vaker hoort dan in rest van het land.
Alkes..
Ik weet m!! ( maar ik zeg niks). Leuke naam trouwens. Heb ik er ook wel eens eentje van in de klas, maar geen bosjes....
Ingrid
( ik heb nu een klas met 2 Thijs-en. Die worden door mijn meeste collega’s Thijs 1 en Thijs 2 genoemd. Ik heb daar toch wat moeite mee, een nummer. Ik noem ze Thijs voorin en Thijs achterin ( en denk altijd stiekem Thijs voldoende en Thijs onvoldoende., die achterin gooit er behoorlijk met de pet naar....)
geheimzinnig
Ow, altijd hetzelfde in die namendraadjes! Noem dan toch gewoon die namen!
Ik heb in mijn jeugd altijd en eeuwig bij naamgenoten in de klas gezeten. Soms zelfs met z'n drieën! (ik heet Irene). Dus bij mijn kinderen wilde ik dat in ieder geval voorkomen!
Mijn kinderen heten Ewout, Ids, Anders en Lemoní. En geen van allen heeft ooit bij een naamgenoot in de klas gezeten
Blijkt wel dan "nomen est omen". Anders is inderdaad best anders. Toch hebben we zeker geen spijt van de naam. En zelfs is hij er ook nog steeds tevreden mee...
(wel grappig vond ik de opmerking van collega's van mijn man: "En als het nou een meisje was geweest? Nou dan heette ze anders")
Jippox
Wat een bijzondere combinatie. Ids klinkt mij Fries, Lemoní Grieks, Ewout weer simpel Hollands en Anders, tja das voor mij echt Zweeds. Leuk! Meestal hebben broertjes en zussen namen uit dezelfde categorie. Zoals de mijne: Melle, Lena en Joost
Triva
Mijn dochters hebben nooit bij een naamgenoot in de klas gezeten. Nu is voor kinderen met de naam van mijn oudste de kans vele malen groter dat dat kan gebeuren. Als bekend is dat een naam tamelijk populair is, zou ik hem absoluut niet kiezen, ook al zou ik de naam best leuk vinden. Dus in ons geval zou het nooit een Sara geworden zijn bijvoorbeeld, of Julia. Niets mis mee, maar die waren er al genoeg.
Heel toevallig heb ik een aantal jaren geleden een teamleidster gehad die dezelfde naam had als mijn jongste dochter. Deze dame was toen 50 jaar. Ik ben nog nooit eerder iemand met die naam tegengekomen, ondanks dat er wel meer vrouwen en meisjes zijn die deze naam dragen. Dat vind ik veel leuker dan wanneer je erover struikelt.
Geen spijt maar
Ik heb geen spijt van de namen die mijn kinderen hebben. Ik vind het objectief nog steeds hele mooie namen. Maar er zijn wel dingen waar ik niet echt rekening mee heb gehouden zoals spelling en populariteit.
Mijn jongste dochter heet Sophia. Ik vind het nog steeds een van de mooiste meisjesnamen. Maar het is wel een hele populaire naam. In Nederland is de variant Sophie heel populair en in het buitenland hoor je Sophia meer. Maar ik heb daar eigenlijk helemaal niet bij stil gestaan toen ze geboren werd. Misschien als ik me er toen meer in had verdiept had ik toch liever een andere naam gegeven.
De naam van mijn oudste dochter is veel minder populair maar kan je het op tig manieren spellen. En er is niet echt een juiste spelling, al is de spelling van mijn dochter een van de meest gangbare. Zij moet haar naam vaak spellen.
verder
De jongens hebben namen die bekend zijn maar niet heel populair. Wel kan je de naam van mijn jongste zoon afkorten naar een top 10 naam. Ik ken overigens niemand in mijn omgeving met die afkorting.
Ik ken wel een aantal Sophia's van verschillende leeftijden. Dat is een naam die ook al heel lang populair is en dat ook nog wel even zou blijven.
Het meest belangrijke is om een naam mee te geven waar het kind zich niet voor hoeft te schamen. En bij een hele uitgesproken naam zou ik een meer neutrale tweede naam geven. En er rekening mee houden dat het kind langer volwassen is dan kind. Ik zou geen hele schattige namen geven maar dan liever een wat langere variant die je kan afkorten. Dus geen Noortje maar Nora. En zeker geen namen als Poppy of zo, daar kan je weinig aan veranderen en het is erg kinderlijk.
Jippox
De namen van mijn kinderen zijn minder 'origineel' dan de jouwe, maar als je ze alletwee intikt in Google zie je mooi een foto van ons hele gezin. (Maar eens weg laten halen)
Kaaskopje
'Dat vind ik veel leuker dan wanneer je erover struikelt.'
Klopt, dat vind jij veel leuker. Jij hebt dan ook een veelvoorkomende naam, ik niet en ik vond dat helemaal niet leuk. Mijn punt was vooral dat je niet alleen moet kijken of de naam veel voorkomt maar kies een naam die je mooi vindt. Het lijkt me heel erg als je een wat bijzondere naam uitkiest omdat je niet wil dat je kind met een klasgenoot zit met dezelfde naam en dan gebeurt het toch. Ik had daar op voorhand geen probleem mee en inderdaad jongste heeft in de psz en later op de basisschool een klasgenoot gehad met dezelfde naam. Ik vond het vooral vervelend dat er op zijn tekeningen en werkjes dan zo'n criminele achternaamletter komt: dus niet Daan maar Daan S.
Ik heb overigens de percentages opgezocht. Jan was in 1965 een naam die ruim 3% van de jongens hadden (let op Johannes staat daar los van, het is altijd wel lastig met roepnamen omdat die niet geregistreerd staan). Johannes was een naam die in 1960 nog aan bijna 7,4% van de jongens als eerste naam werd gegeven maar die kunnen Joop, Han, Jan, Hannes etc als roepnaam hebben gehad.
In 2015 was Liam de populairste jongensnaam maar maar 0,8% kreeg die naam.
Meisjes:
Emma, populairste in 2015: 0,1%
Monique, 1966 2,4%
Yvonne, 1961 1,6%
https://www.meertens.knaw.nl/nvb/
Dus dat bewijst dat ik gelijk had, in de jaren dat wij jong waren was een populaire naam VEEL populairder in procenten dan nu. Er zijn nu veel meer verschillende namen, dus de kans dat jouw kind met een top 10 naam met klasgenoten te maken heeft met dezelfde naam is veel kleiner dan wij vroeger.
Absoluut geen spijt
Onze jongste heeft een naamgenoot die een brief naar de koning moest brengen. Prachtige naam vinden wij en echt niet moeilijk. Maar het wordt echt heel vaak verkeerd uitgesproken. Toch is jongste heel trots op zijn naam.
Oudste van 15 heeft een naam die toen heel erg bijzonder was en nu in de top zoveel staat. Dat vinden wij wel jammer.
Wij hebben echt geen spijt van hun namen. Die horen helemaal bij hun.
Als
Als onze zoons meisjes waren geweest dan hadden ze Michelle en Anouk geheten. Maar het waren jongens We zijn nog steeds blij met de namen die we gekozen hebben, duidelijke Nederlandse namen die ook internationaal niet te moeilijk zijn, maar toen niet heel vaak voorkwamen. En met 2 (of 3) lettergrepen, destijds waren de hele korte namen erg in (zoals Luuk, Freek, Pim etc). Oudste heeft wel met meerdere *bijna* naamgenoten in de klas gezeten (denk aan Rob-Robert), jongste heeft een naam die tegenwoordig unisex is en heeft diverse kennissen/vriendinnen met dezelfde naam, maar heeft daar zelf gelukkig geen enkel probleem mee. We hebben ze ook een 2e naam gegeven, omdat ik zelf één enkele voornaam altijd zo kaal gevonden heb. En met 2 voorletters is de mogelijkheid tot persoonsverwisseling ook minder (ik verdenk nog altijd mijn ouders ervan dat dat de enige reden is dat mijn broer wel een 2e voornaam heeft gekregen).
Geen spijt/Triva
Hier geen spijt van de namen. Redelijk tijdloos. Vaak maken mensen er alleen een engelse versie van, maar ach, dat went.
Triva toevallig meen ik me je naam te herinneren omdat we eens samen in de auto zaten naar een meeting, maar zo zeldzaam is die toch niet? Ik ken er zo al 4 in mijn omgeving in diverse leeftijden.
Zelf een Bijbelse naam en ja, dan werd er vaak omgekeken in de klas. Maar vervelend..nee, muggen, die zijn vervelend.
Top 10
Mijn doopnaam is Emma. En dat eind jaren '60.. mijn klasgenootjes hadden hoofdzakelijk lange Franse namen. Dat was toen in. Monique, Angelique, dat soort werk. Mijn ouders vonden Emma een te 'zware' naam voor een kind dus hebben ze me een vervoeging gegeven als roepnaam. Onder het motto 'dan kun je jezelf Emma noemen als je ouder bent'. Nou no way gozee! De enige Emma die ik kende was 'dikke tante Emma' uit een kinder tv programma.. Ik ben de rest van mijn leven roepnaam gebleven.
Grappig dan, dat Emma nu in de top 10 staat..
Astrid
Ik heb nog nooit iemand ontmoet met mijn naam. Ja ik ken er drie in mijn dorp maar alleen omdat ik daar eens post bezorgde. Het klopt dat de naam een toppunt had rond mijn geboortejaar maar toch zeldzaam.
Populair
De namen van mijn kinderen komen alle 3 uit de top tien. 2 van de 3 hebben zelfs jaren op 1 gestaan.
Ik vind 'Tim', 'Fleur' en 'Lars' er niet minder lief om. Bij oudste was ik me ook niet bewust van die top 10 notering. Die naam had voor ons gewoon een speciale betekenis. Bij dochter wist ik dit wel, maar die naam had ik al jarenlang op het oog, lang voordat het een absolute topper werd. En omdat dat bij haar echt niet tot 5 Fleurtjes in 1 klas heeft geleid hebben we bij jongste ook maar de gok genomen. Dus hier een top 10 namen moeder, maar eerder ondanks de top 10 notering dan juist daarom. Ik heb blijkbaar een heel gangbare smaak.
Ze komen wel eens een naamgenoot tegen ergens maar meer dan dat is het niet. Dat vinden ze wel grappig en het schept soms een band. Ik denk dat Triva gelijk heeft: de tijd van 5 Anna's en 4 Maria's in 1 klas is wel een beetje voorbij.
Zelf heb ik geen gangbare voornaam. Ik vond het altijd vervelend dat ik geen gepersonaliseerde gadgets mijn naam erop kon kopen. Nou daar hebben mijn kinderen geen last van.
Overigens heeft mijn naam ook een speciale betekenis. Dat heb ik wel altijd heel bijzonder gevonden. In feite heb ik mijn kinderen dus beide meegegeven. Een gangbare naam met een speciale betekenis.
Toch wel spijt..
Mijn oudste dochter (nu 27) de, toen nog vrij originele, naam Isis gegeven. Daar heb ik met de huidige stand van zaken toch wel flink spijt van. In Nederland kon het er nog wel mee door, omdat de naam best vaak voorkomt, dus op een paar kleine grapjes bij het voorstellen na heeft het haar niet veel problemen bezorgd. Toen ze een kleine 2 jaar geleden besloot naar Southampton (G
te verhuizen heeft het haar wel parten gespeeld. Bij het ontmoeten van nieuwe mensen werden er vaak grapjes gemaakt, waardoor ze verlegener is geworden. Haar bijbaantje in de supermarkt was ook geen groot succes. Na de zoveelste klant op een dag die nare opmerkingen begon te maken heeft ze maar besloten haar naamplaatje te veranderen in Isa, waardoor dat probleem in ieder geval afgewend is, maar het toch wel vervelend is dat ze zich zo schaamt voor haar naam. Daarnaast is het erg jammer dat er geen andere afkorting mogelijk is, zoals je bijvoorbeeld Jonathan zou kunnen afkorten naar John. Verder gaat het wel goed met haar en voelt ze zich op haar plek, maar als ik terug in de tijd kon gaan zou ik zeker een andere naam gekozen hebben.
Triva
Ik kom inderdaad niet veel naamgenoten van jou tegen. Ik had vroeger, 35 jaar geleden een collega met jouw naam.
Mijn naam komt vaker voor. Toch heb ik alleen op de mavo een paar jaar in de klas gezeten met een naamgenote en verder nooit tegelijk met iemand ergens op school gezeten of gewerkt met mijn naam.
Je weet soms niet
Hoe het uitpakt.
Oudste heeft een redelijk zeldzame naam, die je echter precies zo spelt als je ‘m uitspreekt. Maar daar blijken dus heel veel variaties op mogelijk. En omdat de naam niet zo vaak voorkomt verstaan mensen vaak iets anders. Niet bedacht toen we deze naam kozen.
Jongste heeft, volgens mij dan, een stoere Friese jongensnaam, maar dat blijkt ook een meisjesnaam. Geeft ook wel eens verwarring.
Nou ja, ze hebben sowieso al een achternaam die vaak fout wordt gespeld, omdat op zijn Vlaams het voorzetsel aan de naam vast zit. Ik hoor ze nooit klagen.
Zelf heb ik een niet heel veel voorkomende naam. Met een collega met dezelfde naam heb ik wel een bijzondere band, omdat we naast onze naam ook veel eigenschappen delen.
De combinatie van mijn voor- en achternaam relstief vaak voor. Als ik die op Facebook intik, komt er een lijst van wel 40 naamgenoten. Ik krijg dan ook wel eens vriendschapsverzoeken of mailtjes die niet voor mij bestemd zijn. (Gisteren nog, wanneer ik weer eens naar yoga kom. In Praag.
Vogel
Dat snap ik niet. Je naam (niet duidelijk is of dat voor- of achternaam is) komt weinig voor. Bedoel je hier: in Nederland?
Want daarna schrijf je dat de combinatie van voor- en achternaam veel voorkomt. Als een combinatie veel voorkomt, komt toch ook altijd één van de delen van de combinatie veel voor?
Solange en Emma
Ik ben nu net een boek aan het lezen met de naam "Solange" er in. Wat prachtig! Had ik dat boek tijdens mijn zwangerschap gelezen, dan had mijn dochter echt zo geheten. Ik herinner me die naam trouwens ook nog van een bekende OOL-er uit het verleden die toen zwanger van een dochter was en hier toen om namentips vroeg.
Aan de andere kant: mijn would-be-Solange die totaal anders heet is helemaal geen "Solange". Ik stel me Solange toch als iets fragiels en donkers voor en mijn dochter is wat meer eh... hollands zeg maar. Ze zou eenvoudig niet bij haar naam gepast hebben.
De naam "Emma" roept bij mij wel een leuke herinnering op. De Emma die ik ken is namelijk een echte 'Emma', in die zin dat ze vanaf haar geboorte een natuurlijke autoriteit uitstraalde die deed denken aan de koningin-moeder van ver voor haar tijd. Emma's moeder had de naam niet beter kunnen kiezen. Dat bracht ze tot uitdrukking door jarenlang een krantenkop op Emma's kamerdeur te laten hangen met de uitspraak van de koningin-moeder: "Wij wenschen gehoorzaamd te worden!"
Anders...
Bij ons is het een beetje anders gelopen met het kiezen van namen. Onze beide kinderen zijn geadopteerd en hadden al een naam toen wij hoorden van hun bestaan.
Bij de oudste was dat een hele lange, nauwelijks in het nl uit te spreken naam. Die hebben we een roepnaam gegeven die weliswaar enigszins etnisch klinkt maar ook prima kan in nl. Haar oorspronkelijke naam is nu haar doopnaam.
De jongste had een naam die niet helemaal onze smaak was, maar prima uit te spreken is in het Nederlands. Dus die heeft zijn oorspronkelijke naam gehouden als roepnaam en er van ons een doopnaam bijgekregen.
Naam van onze oudste valt in de categorie ‘hockeynamen’ maar klinkt ook etnisch en is wel vrij origineel. We komen zelden of nooit iemand tegen met dezelfde naam.
Naam van de jongste komt niet voor in Nederland. Weet zeker dat hij de enige is. Deze naam moeten we soms wel spellen en we merken ook dat mensen die naam lastiger onthouden (ws omdat ze m echt voor het eerst horen...)
@Frédérique
Mijn naam komt weinig voor in mijn directe omgeving. Ik heb ooit een jaar bij een naamgenoot in de klas gezeten, heb nu dus een collega met dezelfde naam, maar verder ken geen Vogels, zeg maar.
Maar als je mijn voor- en achternaam intikt op Facebook vindt je die dus heel veel. Maar dat is dus in heel Nederland, die ken ik allemaal niet.
Nee geen spijt
Het is wel een lang proces geweest, het kiezen. Met een internationale achtergrond zoals de mijne en die van de vader, moesten we een naam vinden die in 3 verschillende landen bekend en uit te spreken was. Vernoemen hebben we met de 2de naam gedaan (Elisabeth, de naam van mijn moeder, ik vind het zelf een hele mooie naam; en Pierre, de naam van mijn vader). De eerste namen zijn ook klassieke, internationale namen. Ik vind het alleen jammer dat de eerste letter van de naam van mijn zoon (een G) veel vaker hard uitgesproken wordt dan de "Franse" G dat ik in gedachte had. Maar de namen passen de kinderen prima. En ik vind ze nog steeds prachtig na 26 en 16 jaar.
Sini
Geen spijt.
Wij zijn er nog altijd blij mee en zoon vindt zijn naam zelf ook "prima".
