Omgangsregeling jongvolwassen kinderen
Hallo, ik zit al een tijdje met een issue thuis waar ik niet de juiste manier voor vind om mee om te gaan. Mijn partner heeft 2 kinderen : 24 en 20 jaar. Oudste werkt , jongste op de hogeschool. Gezien de leeftijd van de kinderen willen wij de “ omgangsregeling “ aanpassen maar weten niet goed hoe dit aan te pakken. Mijn partner heeft bang dat de kinderen zich niet meer welkom gaan voelen , maar de situatie is momenteel zo dat wij constant afhangen van de plannen van de kinderen /ex . Naar ons gevoel komen de kinderen nu enkel naar ons omdat ze het al jaren gewoon zijn , omdat het hun op sommige momenten beter uitkomt om bij ons te eten en overnachten en omdat ze vinden dat ze bij ons ook wat moeten verteren en verbruiken om zo hun moederen te “ ontlasten”. Ik druk dit misschien vreemd uit , maar echte quality time is er niet. Dit legt een enorme druk op mijn gezondheid en onze relatie , want de situatie geeft enorm veel stress. Naar mijn gevoel zou het voor iedereen beter zijn om op welbepaalde momenten ( bv uitstapje, etentje) af te spreken ipv de oude regeling te volgen. Alleen: hoe breng je dit correct aan? Iemand tips , raad of mening?
Poezie schreef op 30-12-2023 om 13:05:
[..]
Ten opzichte van wie ben je voor haar opgekomen? En via wie heb je gehoord hoe ze over jou praatte? En welke "dingen" zette ze via de kinderen naar haar hand?
Wellicht ligt de kern erin dat jij hun moeder op een of andere manier als een bedreiging ziet voor jou.
Tov de vader. Via familie en vrienden. Ik zie haar helemaal niet als een bedreiging hoor
Bakblik schreef op 30-12-2023 om 13:29:
[..]
Gezien de leeftijd zouden ze dat moeten hebben.......
Maar is dat ze voorgeleefd? Is de jongste met de diagnose in staat tot iets van empathie? Heeft moeder ze "opgestookt" vooral tegen de nieuwe partner van vader te zijn?
Ze zijn beide voldoende empathisch. “ opstoken” vooral tegen vader
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 13:40:
[..]
Ze zijn beide voldoende empathisch. “ opstoken” vooral tegen vader
Dus vader en moeder hebben beiden de kinderen opgestookt tegen elkaar.
Helder plaatje. Moeder heeft van kleins af aan vrijwel alle zorg gehad en vrijwel alle verblijfskosten betaald, want daar betaalde en betaalt vader niet aan mee. Los van of moeder het wel of niet financieel zwaar heeft, hoor je als vader gewoon voor de helft van alle kosten te betalen. Dus als de kinderen vooral bij de moeder wonen, dan betaalt de vader meer. Eten en energie zijn niet gratis en pubers en jongvolwassenen eten je arm.
Ondertussen wordt er mooi weer gespeeld met auto's en fietsen en verre vakanties richting de kinderen. Maar echt welkom zijn ze niet, want een sleutel hebben ze niet en voor ze gezorgd wordt er ook niet want er wordt niet opgevoed bij vader. Dat is ook een vorm van verwaarlozing.
En dan zijn ze ineens jongvolwassen en dan gaan ze het zien, hoe schreef het eigenlijk is. En voelen hoe hun stiefmoeder echt denkt over hun en hun moeder.
Wat jij wil is ze minder zien en in huis hebben. Ik denk dat je dan drie dingen kunt doen:
1 De vader maandelijks vijfhonderd euro laten betalen aan de moeder, zodat de kinderen zich niet meer bezwaard voelen om de hele week alleen maar bij hun moeder te zijn.
2 Het gesprek met ze voeren zoals jij wil en hen de vrije toegang tot het huis ontzeggen. Je moet dan wel je man meekrijgen daarin.
3 Gewoon zo doorgaan en totdat ze zelf genoeg verdienen om hun moeder te ontlasten. Dan heb je wat geduld nodig.
Het resultaat is in alle gevallen hetzelfde: als je mazzel hebt spelen ze mooi weer op verjaardagen en met kerst. Ik denk eerder dat je ze helemaal niet meer ziet, welke optie je ook kiest.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 13:03:
[..]
Oh ja, jaren zelfs en er ook steeds voor opgekomen. Totdat ik te weten ben gekomen hoe zij over mij/ons praatte en de dingen via de kinderen naar haar hand zette
Die kinderen zitten nog steeds middenin een strijd tussen jou, de moeder en hun vader. Dat is voor kinderen, ook als 23 zijn enorm ingewikkeld.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 13:05:
[..]
Ik wil wel praten, maar heb er momenteel geen energie voor. En ja , op sommige momenten zou ik liever alleen zijn. Dat zou mij denk ik een enorme rust brengen
Dan ga je ergens alleen zitten. In het kader van je ziek zijn in een vakantiehuisje.
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 13:37:
[..]
Tov de vader. Via familie en vrienden. Ik zie haar helemaal niet als een bedreiging hoor
Je toont wel enorme wrok jegens haar. Het gaat je helpen om je niks van haar aan te trekken.
Het komt op mij over alsof je nogal vast zit in wrok en rancune en dat projecteer je op de kinderen van je man.
Je vindt dat je het geweldig hebt gedaan met die kinderen, beter dan hun moeder en je vindt dat je daarvoor geen erkenning krijgt. Je vindt de moeder een uitvreter en hebt geen goed woord voor haar over, voor de kinderen trouwens ook niet terwijl je toch al die jaren ‘belangeloos’ voor ze hebt gezorgd. Je man kan ook al op je minachting rekenen. Jij en jij alleen hebt dit gezin draaiende gehouden vanuit jouw goede hart en intenties en nu je het wat slechter krijgt zijn ze er niet voor jou.
TO, je hebt je niet belangeloos ingezet. Jij wilde er iets voor terug. Bewondering, erkenning, adoratie, dankbaarheid, wat dan ook. Je hebt een ‘zegelboekje’ bij gehouden. Telkens als jij iets deed voor je stiefkinderen plakte jij een zegeltje. En nu wil je het volle zegelboekje inleveren en je beloning incasseren. Je hebt een eenzijdig contract afgesloten want de andere partij wist niet dat er voorwaarden waren aan jouw inzet. En nu zit jij met je wrok en rancune.
Ga gewoon je ding doen. Verwacht geen begrip, toestemming, tegemoetkoming, ondersteuning om te doen wat je wil doen. Zorg voor jezelf. Doe alleen iets voor een ander als je er 100% achter staat en zonder iets terug te verwachten.
En nog iets : je stiefkinderen zijn volwassen. Voor opvoeden is het inmiddels al jaren te laat. Wat daar is blijven liggen is jammer maar helaas. Je kunt hen alleen nog benaderen zoals je een andere volwassene zou benaderen en niet meer als een ouder naar een kind. Humor kan je redden. Hou het een beetje luchtig.
Nemen ze tassen vol eten mee? So! Hebben jullie zoveel honger? Zet de helft maar terug anders moet ik morgen weer boodschappen doen.
Doen jullie zelf jullie was even van het weekend ? Ik ben net klaar en ga lekker lui in de zetel Netflixen. Succes!
Pief schreef op 30-12-2023 om 13:42:
Helder plaatje. Moeder heeft van kleins af aan vrijwel alle zorg gehad en vrijwel alle verblijfskosten betaald, want daar betaalde en betaalt vader niet aan mee. Los van of moeder het wel of niet financieel zwaar heeft, hoor je als vader gewoon voor de helft van alle kosten te betalen. Dus als de kinderen vooral bij de moeder wonen, dan betaalt de vader meer....
Zelf de zorg gehad: zelf gekozen.
Vrijwel alle kosten betaald: waar lees je dat, want ik lees dat ze een gezamenlijke rekening hadden voor de kinderen.
Volgens mij is de vader zwaar gekloot door die EOT regeling waarbij hij de kinderen kon zien mits goedkeuring van moeder, er geen vast bedrag aan alimentatie werd vastgesteld, hij maandelijks betaalde naargelang wat de moeder vroeg (veronderstel ik) en hij nu plots volwassen kinderen over de vloer krijgt die doen alsof het thuis van To ook hun huis is.
@To: ik begrijp in zekere mate dat je partner voor zijn kinderen wilt zorgen, maar zorg ervoor dat je eigen huishouden daar niet aan ten onder gaat. Vergeet niet dat het ondertussen twee volwassen kinderen zijn, dus evengoed zijn hun intenties niet zo goed.
Wat een verdrietige situatie voor jou Ana123. Wat zul jij je rot en niet gesteund voelen.
Ik vind vooral jou man hierin de boosdoener.
Hou je nog van je man ?
Moirmel schreef op 30-12-2023 om 14:40:
[..]
Zelf de zorg gehad: zelf gekozen.
Vrijwel alle kosten betaald: waar lees je dat, want ik lees dat ze een gezamenlijke rekening hadden voor de kinderen.Volgens mij is de vader zwaar gekloot door die EOT regeling waarbij hij de kinderen kon zien mits goedkeuring van moeder, er geen vast bedrag aan alimentatie werd vastgesteld, hij maandelijks betaalde naargelang wat de moeder vroeg (veronderstel ik) en hij nu plots volwassen kinderen over de vloer krijgt die doen alsof het thuis van To ook hun huis is.
@To: ik begrijp in zekere mate dat je partner voor zijn kinderen wilt zorgen, maar zorg ervoor dat je eigen huishouden daar niet aan ten onder gaat. Vergeet niet dat het ondertussen twee volwassen kinderen zijn, dus evengoed zijn hun intenties niet zo goed.
Zelf gekozen? Wat een dooddoener. TO heeft voor deze man plus zijn kinderen gekozen. De vader is helemaal niet 'gekloot', hij heeft niet voor de helft de zorg gehad maar heeft wel maar de helft financieel hoeven bijdragen. Dus wie is hier nou 'gekloot'?!
Moirmel; wat roep je nou toch allemaal? 
Ana123! schreef op 30-12-2023 om 11:22:
[..]
Dat vind ik super dat je dat zo doet. Ik pas dit elke avond toe. Ik ga in bed , kijk een serie of lees een boek en kan me zo dan toch beetje ontspannen voordat ik in slaap val. Ook bv familiefeestje die ik “ te zwaar” vind , probeer ik niet naartoe te gaan maar dat wordt niet echt begrepen
(Ik moet nog 4 blz teruglezen, geen idee of iemand anders hierop heeft gereageerd)
Herkenbaar. Niet iedereen begrijpt het direct en sommigen snappen het nooit. Vooral waardeloos als dat om naasten gaat. Maar op een gegeven moment is het uitleggen ook wel klaar, toch? Jij hebt wel iets belangrijkers te doen: (leren?) omgaan met je ziekte.
@Poezie & Dweedledee:
To geeft aan dat de moeder zelf koos voor deze oplossing waarbij de vader amper de kinderen zag en ze de gezamenlijke kosten voor de kinderen deelden.
Voor mij is de partner van To gekloot omdat hij al die jaren wel heeft mogen betalen voor de kinderen zonder dat hij de kans kreeg om een band met hen op te bouwen.
En nu ze volwassen zijn staan ze plots wel aan zijn deur en verwachten ze dat dit hun thuis is? Ik ben vooral verbaast door de reacties die To krijgt.
