Opvoeding peuter 2,5
hi allemaal, ik ben hier nieuw.
Ik zou graag advies willen van andere ouders omtrent de opvoeding van mijn kleine meid.
Ik ben voor het eerst moeder en heb 1 kind. Mijn dochtertje is nu 2,5 en de dagen duren te lang. Daarmee doel ik op hoe moeizaam het verloopt. Mijn dochter kan niet omgaan met regels en nu denken jullie vast tsja…. Ze is 2,5. Klopt, maar het is echt dramatisch. Als we stoppen met badtijd dan is het schreeuwen en gillen. Tandenpoetsen ook, naar bed gaan ook. Stoppen met een spelletje ook. Van de Speeltuin weglopen ook. Letterlijk ALLES. Eten aan tafel doet ze niet wil ze niet. Ze luistert niet. Van alles geprobeerd rustig praten uiteraard en af en toe schiet ik weleens uit mijn slof en roep ik
KLAAAR NU!!
help. Hoe kan ik meer rust in de opvoeding krijgen en dat ze ook wat meer luistert
Deze fase herken ik van toen mijn oudste 2,5 was.
Hier hielp de combinatie van drie dingen:
- Goed aangeven wat ik van haar verwachte EN haar autonomie geven
- Erkennen dat ze nog niet wilde stoppen met wat ze deed en dat het stom was dat we gingen
- Consequent zijn
Dat betekende dat weg gaan bij de speeltuin er bij ons zo uit zag.
We gaan bijna weg uit de speeltuin. Kies jij nog 2 dingen waar je mee wilt spelen voor we gaan? Of, wil je nog 3 keer van de glijbaan of nog even schommelen.
Ik snap dat je nog langer wilt blijven, de speeltuin is heel leuk en je wilt nog lang niet weg, maar ik wil naar huis zodat we een appeltje kunnen eten en even thuis kunnen spelen.
En als ik zei dat we dan echt gingen, dan gingen we ook.
Dit betekent niet dat het altijd zonder slag of stoot ging, maar wel dat het steeds vaker lukte. Maar het kan en moeilijke fase zijn.
Die oudste van ons is ook zo. Het gaat nu gelukkig beter maar heeft nog steeds vaak buien.
Wat bij ons helpt is de dag van te voren zoveel mogelijk bespreken wat we gaan doen. Ik zeg dan bijvoorbeeld ook we gaan eerst naar de speeltuin, daar kun je lekker spelen en dan daarna gaan we weer naar huis boterhammen eten. Of ik doe het voor we aan een activiteit beginnen. Bij ons helpt dat goed. Vaak negeer ik het gedrag ook vaak of ik til hem gewoon op en neem hem mee 
Ik denk dat je dit het best breder kan aanpakken met opvoedondersteuning bij jou in je gemeente. Je schrijft dat dochter niet kan omgaan met regels maar dit ligt niet aan dochter. In een gezin speelt meer, de gezinssituatie, gezinssamenstelling hoe en door wie worden regels aangegeven en hoe consequent ben jij of anderen in jou gezin hiermee. Zo kun met hulp je een beter beeld krijgen wat jouw dochter op dit moment in haar leven nodig heeft en hoe jij haar dat kan geven.
Hier in mijn gemeente heet dat het Centrum voor Jeugd en Gezin ( CJG) is laagdrempelig, kan je hier zo naar binnen lopen. Misschien heet het bij jou anders. Kun je navragen bij huisarts.
"Ik ben twee en ik zeg....." Normaal gedrag voor een tweejarige dus. Op een dag is dat voorbij en heb je een engeltje als kind 
Naast duidelijkheid hielp hier ook het doorbreken van de routine. In plaats van in bad, onder de douche.
-Kind is nu groot en gaat net als grote mensen onder de douche.
Indien niet gevoelig voor groot zijn kun je de boel ook manipuleren. Hier was ooit het stopje van het bad kwijt dus moesten ze wel douchen.
Ik had een kind dat steeds niet in het fietsstoeltje voorop wilde, maar zijn broer paste niet meer voorop. Elke dag drama bij vertrek. Dus gingen we ineens broer lopend naar school brengen, peuter in de buggy, niks drama in de schuur, gewoon de voordeur uit. ('Lekke fietsband').
Soms helpt iets heel onvoorspelbaars om je eigen en kind zijn routine te doorbreken.
Poezie schreef op 10-09-2025 om 20:56:
"Ik ben twee en ik zeg....." Normaal gedrag voor een tweejarige dus. Op een dag is dat voorbij en heb je een engeltje als kind
Wanneer precies? 😅
TO ik herken het, ik heb ook nog niet de gouden formule gevonden. Sommige dingen gaan goed, anderen zijn standaard een drama. Ik merk wel dat dingen doen als er geen vermoeidheid is veel beter gaan. Dus badtijd hebben wij naar de ochtend verplaatst in plaats van de avond. En we benoemen het extra vaak als ze wel goed luistert.
Soms helpt het ook om voor jezelf even pas op de plaats te maken en kijken wat je al wel hebt bereikt. Ik denk soms ook dat ik een erg tegendraads peutertje heb. Maar als ik sommige dingen dan vergelijk met een half jaar geleden (in eigen bed slapen, even een paar minuten stil zijn wanneer ze in een kringetje zit etc.) dan is er echt wel vooruitgang, het gaat alleen niet zo snel.
Consequent zijn was hier het sleutel woord. Nee was Nee en dat bleef het. Ze heeft echt wel eens twee uur achter elkaar gekrijst. Dan zat ik er naast. Het krijsen werd na een paar dagen snel korter. Maar oh wee als je ook maar een keer halverwege toegeeft, want dan blijven ze proberen. Nu is ze wat ouder en hebben we er veel profijt van, ze weet dat het geen zin heeft. Om het dragelijk te houden had ik zo min mogelijk regels en ging ik de strijd alleen aan als ik het het gejank waard vond. Toen eenmaal duidelijk was dat nee ook echt nee was konden we starten met echt opvoeden. Nieuwe regels konden we sneller invoeren. Want ze had al geleerd dat huilen geen effect had. Gek genoeg nummer twee is nooit opstandig geweest..
Kaaaaaaaatje schreef op 10-09-2025 om 20:37:
Deze fase herken ik van toen mijn oudste 2,5 was.
Hier hielp de combinatie van drie dingen:
- Goed aangeven wat ik van haar verwachte EN haar autonomie geven
- Erkennen dat ze nog niet wilde stoppen met wat ze deed en dat het stom was dat we gingen
- Consequent zijn
Dat betekende dat weg gaan bij de speeltuin er bij ons zo uit zag.
We gaan bijna weg uit de speeltuin. Kies jij nog 2 dingen waar je mee wilt spelen voor we gaan? Of, wil je nog 3 keer van de glijbaan of nog even schommelen.
Ik snap dat je nog langer wilt blijven, de speeltuin is heel leuk en je wilt nog lang niet weg, maar ik wil naar huis zodat we een appeltje kunnen eten en even thuis kunnen spelen.
En als ik zei dat we dan echt gingen, dan gingen we ook.
Dit betekent niet dat het altijd zonder slag of stoot ging, maar wel dat het steeds vaker lukte. Maar het kan en moeilijke fase zijn.
Autonomie geven proberen wij nu ook inderdaad. Mijn man doet dat beter dan ik en merk dat ze bij hem dan ook beter meegaat. Alhoewel t nog vaak voorkomt dat ze dan alsnog aangeeft daarna nee nee ik wil blijven of nee ik wil niet slapen. Toestraks ook: wil je nog eten? Ja. We lopen samen naar de keuken en ineens zegt ze ik wil verven en begint te mopperen en huilen. Naah. Was t ff kwijt. Verder echt een heel slim meisje, heel spraakzaam, begrijpt veel.
Ik ga eens proberen om haar inderdaad wat meer voor te bereiden op wat er komen gaat en daarin keuzes geven. Wellicht dat ze het dan makkelijker accepteert.
Madamecannibale schreef op 10-09-2025 om 21:28:
[..]
Wanneer precies? 😅
TO ik herken het, ik heb ook nog niet de gouden formule gevonden. Sommige dingen gaan goed, anderen zijn standaard een drama. Ik merk wel dat dingen doen als er geen vermoeidheid is veel beter gaan. Dus badtijd hebben wij naar de ochtend verplaatst in plaats van de avond. En we benoemen het extra vaak als ze wel goed luistert.
Soms helpt het ook om voor jezelf even pas op de plaats te maken en kijken wat je al wel hebt bereikt. Ik denk soms ook dat ik een erg tegendraads peutertje heb. Maar als ik sommige dingen dan vergelijk met een half jaar geleden (in eigen bed slapen, even een paar minuten stil zijn wanneer ze in een kringetje zit etc.) dan is er echt wel vooruitgang, het gaat alleen niet zo snel.
Die vermoeidheid is echt een dingetje. Sinds kort wil ze absoluut geen dutjes meer doen. Resultaat: rond 15:00 begint het al. Ze begrijpt dan zelf soms niet eens meer wat ze wil. Als we dan de auto in moeten, is ze binnen 3 min weg. En dan is het naar bed gaan nog meer drama. Maar wat je zegt.. er is al wat vooruitgang. Maar op dagen als vandaag, vergeet ik dat even omdat het zo moeizaam verloopt.
Kampeerder schreef op 10-09-2025 om 20:57:
Naast duidelijkheid hielp hier ook het doorbreken van de routine. In plaats van in bad, onder de douche.
-Kind is nu groot en gaat net als grote mensen onder de douche.
Indien niet gevoelig voor groot zijn kun je de boel ook manipuleren. Hier was ooit het stopje van het bad kwijt dus moesten ze wel douchen.
Ik had een kind dat steeds niet in het fietsstoeltje voorop wilde, maar zijn broer paste niet meer voorop. Elke dag drama bij vertrek. Dus gingen we ineens broer lopend naar school brengen, peuter in de buggy, niks drama in de schuur, gewoon de voordeur uit. ('Lekke fietsband').
Soms helpt iets heel onvoorspelbaars om je eigen en kind zijn routine te doorbreken.
Pfoeh.. ik probeerde haar een tijdje te douchen en dat deed ik echt zeker 2 a 3 weken. Maar dat was zo een drama dat ik toch weer over ben gegaan op bad. Ik hoor juist veel in m’n omgeving om voor meer structuur te zorgen. Dat is wat minder geweest vanwege mijn studie en onregelmatige werktijden van mijn man. Studie is nu afgerond dus hopelijk kan er wat meer structuur komen. Maar jij zegt dat dat dus niet per se altijd hoeft. Misschien moet ik m’n weg er ook maar in vinden. Op dit moment voelt t alsof alleen mijn kind “zo lastig” is. Zucht..
Als ze geen dutje wil doen, is het dan een optie om rond die tijd een stuk te gaan lopen met haar in de buggy? Dan valt ze misschien alsnog in slaap.
Bij mijn zoon heb ik een periode gehad dat hij soms tv mocht kijken op voorwaarde dat hij op de bank ging liggen. Dan was hij vaak ook zo vertrokken.
Bloesempje schreef op 10-09-2025 om 22:18:
[..]
Pfoeh.. ik probeerde haar een tijdje te douchen en dat deed ik echt zeker 2 a 3 weken. Maar dat was zo een drama dat ik toch weer over ben gegaan op bad. Ik hoor juist veel in m’n omgeving om voor meer structuur te zorgen. Dat is wat minder geweest vanwege mijn studie en onregelmatige werktijden van mijn man. Studie is nu afgerond dus hopelijk kan er wat meer structuur komen. Maar jij zegt dat dat dus niet per se altijd hoeft. Misschien moet ik m’n weg er ook maar in vinden. Op dit moment voelt t alsof alleen mijn kind “zo lastig” is. Zucht..
Voor veel kinderen is structuur inderdaad heel belangrijk. Die structuur creëren ze soms onbewust zelf ook door dingen hetzelfde te laten verlopen. De weerstand bij einde badritueel wordt dan ook gewoonte. Maar als douchen ook drama is, is dat geen oplossing natuurlijk.
Bij ons zat jongste altijd in bad. Soms met oudste, soms met middelste en het derde kind ging onder de douche. Klein bad, drie was te veel. Door ineens dat bad af te schaffen was er ook geen tijd/gelegenheid voor drama.
Je bent altijd alleen thuis met haar? Dan duren de dagen inderdaad lang....
Ik was blij dat ik destijds werkte, kon ik dan bijkomen, vooral met 2 peuters...
Maar dat is natuurlijk geen antwoord op je vraag. Weet in elk geval dat het echt ooit beter wordt.
Wat helpt zijn vaste routines. Klinkt saai, maar is heel duidelijk en herkenbaar voor een peuter.
Op kdv's en peuterspeelzalen werken ze vaak met plaatjes/pictogrammen om de dag planning duidelijk te maken.
Dat kun je thuis ook doen.
I.p.v. een middagdutje kun je ook een rustig moment inbouwen in de middag. Gezellig samen boekje lezen op de bank. Of haar op de bank leggen en dat ze dan even een filmpje mag kijken ofzo.
Hier hielp het destijds wel om na de lunch met de auto weg te gaan. Binnen 5 min slapen.
En zorg voor jezelf. Bijvoorbeeld door haar eens naar opa en oma te brengen? Of naar de peuterspeelzaal?
Nooit onverwacht stoppen. Altijd voorbereiden. En daarna even nep keuzes voorleggen. Voorbeeld ze zit in bad. ‘ oh bad tijd is straks voorbij. Nu je haartjes wassen en dan spelen met het bootje en dan eruit‘
Ze speelt met het bootje
‘ nu is het tijd, maar wil je nog 1 rondje met het bootje of nog 2’
Nou nog 2. Heel enthousiast direct na het 2e rondje. ‘. Zoo. Jij boft jii mag vandaag wel heeeel lang in bad’. En hup er uit tillen
En zo chanterend de hele dag door en alles op enthousiaste toon brengen alsof ze de jackpot wint met de keuzes die ze maakt
Je kan cursussen volgen bij het consultatiebureau over 2 jarige pubers
‘How to talk to kids’ is een leuk boek
Verder het ‘net even slimmer spelen dan je peuter spel’ omarmen als iets leuks, voor je het weet zijn ze groot (echt écht waar) en ja de dagen moeten vol met voorspelbaarheid (alles wat elke dag hetzelfde is daar verliest ze interesse voor strijd in) en das voor jezelf soms oersaai. Is ook echt zo.
Temet schreef op 10-09-2025 om 22:34:
Als ze geen dutje wil doen, is het dan een optie om rond die tijd een stuk te gaan lopen met haar in de buggy? Dan valt ze misschien alsnog in slaap.
Bij mijn zoon heb ik een periode gehad dat hij soms tv mocht kijken op voorwaarde dat hij op de bank ging liggen. Dan was hij vaak ook zo vertrokken.
Buggy heeft ze nooit in geslapen. Was met baby al een drama met slapen haha.. ging vanaf 6 maanden wel heel goed op de slaapregressies na. Maar wellicht rondje in de auto las ik net als tip.
