ouderparticipatie turkse/marokkaanse gehandicapten

meer informatie

Waar wonen die kinderen? Thuis of bij 'jullie'? Is het een dagbesteding? Waarom moeten de ouders nu opeens meer helpen? Zijn die ouders niet gewoon aan het werk dan? Kortom: wat is de achtergrond?

Ik geloof niet dat ik er blij van wordt dat ik opeens op de school van mijn kinderen moet gaan eten koken, schoonmaken of mijn eigen kind lesgeven, dus hoe zit het precies?

Gewoon menselijk

Mijn ervaring met familieleden is dat de een behulpzamer is dan de ander. Maar het beste is om dit binnen je team goed af te spreken dat degene die de primaire verzorger is van het kind en die de contacten onderhoudt contact opbouwt met de ouders en de zorg bespreekt maar ook vraagt of ze iets kunnen doen en dan concreet. Dat kan al bij binnenkomst. Er kan natuurlijk sprake zijn van schaamte, ik heug me ook een stel vrienden van mijn vader die, orthodox, bleven denken dat die gehandicapte kinderen een straf van god waren, maar toch veel voor de kinderen deden.
Wat je niet moet doen, en wat ik toch veel om mij heen heb gezien, is eisen dat ze Nederlands spreken of afwijzend reageren op zaken die je van hen niet direct begrijpt en daar een moreel superieure houding tegenover aannemen. Dat veroorzaakt pas schaamte en verwijdering.

Jamie

Ouders werken vaak ook ja, maar het is ook niet gezegd dat de hulp overdag en door de week plaats moet vinden.
Daarnaast: ik heb nergens gezegd dat er iets "moet", natuurlijk kunnen we de ouders nergens toe dwingen. Maar we gaan wel gekort worden en dat betekent dat we minder aandacht aan de jongens kunnen besteden: tenzij wij hulp krijgen van ouders en werkzaamheden anders kunnen gaan indelen.
En jij hebt het over blij worden, maar we zijn niet alleen op de wereld om elkaar blij te maken; we zijn er om elkaarte helpen, nietwaar?

Anne J; het is inderdaad een goede tip om deze ouders individueel te spreken hierover, beter dan een algemene ouderenavond. Dat zou vooral verwarring veroorzaken.
Wat de taal betreft proberen we mee te buigen maar we willen wel graag dat ze nederlands proberen te spreken. Vooral de kinderen die nog een beetje leren praten moet natuurlijk ook door ouders gestimuleerd worden in het nederlands!

Helaas Nimbo

Jammer is dat toch. Als je die kinderen toch iets mee wil geven van thuis en bovendien hun taalontwikkeling wil stimuleren is het zoveel belangrijker dat ze dat in hun moedertaal doen. Helaas wil dat maar niet doordringen en het geeft nog steeds een hoop discussie en onzin.
En een bron van schaamte. Zou fijn zijn als dat eerst opgeklaard kan worden en dat betekent respect voor de herkomst van de ouders.
Hoe stel je je voor dat iemand die gebrekkig Nederlands spreekt ook Nederlans verplicht spreekt met zijn kind terwijl de eigen taal in veel meer begrippen en nuances en emoties uitgedrukt kan worden?
Echt jammer dit soort dingen, maar blijkbaar is er geen kruid tegen gewassen helaas.

Annej

Hoe zie je dat voor je in een groep met 1 Marokkaans en 1 Turks en 1 Afghaans kind met kinderen die al moeite hebben met de taal? Is dan één voertaal niet handiger?

Liedjes?

De op dit moment meest aanvaarde theorie is dat kinderen het beste de taal leren die de primaire verzorger(s) het beste beheerst. Vaak is dat zo dat de moeder haar moedertaal met de kinderen spreekt, gewoon omdat ze zich daar het prettigst bij voelt en het meeste nuance in kan uitdrukken.
In een gezinsvervangend tehuis zijn de primaire verzorgers nederlands en die spreken dus allemaal nederlands met de kinderen, juist omdat de verzorgers zich daar het natuurlijkst in kunnen uitdrukken. Zo gek is de vraag om die taal te hanteren dus niet.

Voor een kind is het wel belangrijk om iets mee te krijgen van de cultuur waaruit het stamt. Bij jonge kinderen is een veel gebruikte manier om een vreemde taal aan te leren liedjes zingen. Zou dat een mogelijkheid zijn? Zo krijgen ze wel een stuk van de cultuur en de klanken van hun ouders mee.
Een ander iets is eten. Ik weet dat ik bij een Afgaans gezin nooit met honger weg zal gaan (volgestopt met lekkere hapjes is een betere omschrijving, vaak met nog een flinke tas mee omdat man en kinderen dit vast ook lekker zullen vinden). De meeste Afgaanse dames zijn behoorlijk trots op hun kookkunsten en vinden de doorsnee hollandse pot maar matig op z'n best. Je kunt hen misschien vragen om eens per maand (of zoiets) het eten te verzorgen en mee te eten.
Turkse en Marokkaanse gezinnen heb ik minder ervaring mee, ik ken toevallig twee Afgaanse gezinnen.

Je eigen taal

Hoe zie je het voor je dat een moeder niet haar eigen taal kan spreken met haar kind? Er wordt zo'n belang gehecht aan het Nederlands dat je niet meer snapt dat dat onhaalbaar is met een ouder enerzijds die het Nederlands niet goed beheerst en onwenselijk voor het contact en de warmte anderzijds. En de meeste ouders die hier wonen doen ook wel aan het mixen van de taal. Als ze begrijpen dat hun kind een Nederlands woord gebruiken om iets te vragen snappen ze dat al heel snel en gaan dan enerzijds het eigen woord gebruiken anderzijds in op de in het nederlands gestelde vraag.
Het probleem is hier toch echt de onverdraagzaamheid van Nederlandse, vaak eentalige, leerkrachten en hulpverleners.

Mensen hebben ook het recht om hun eigen taal te spreken. Dat recht kan wel beperkt worden met redenen, bijvoorbeeld in de klas waar iedereen Nederlands spreekt. Maar in een huiselijke omgeving dient het geen enkel doel, enkel het onbegrip en wantrouwen van niet begrijpende omstanders kun je daarmee tegemoet komen.
Daarom zijn mensen altijd bereid om zich in de bocht van het Nederlands te wringen, ook al is het niet goed voor het contact tussen ouder en kind en voor diens taalontwikkeling.

annej

Maar in een huiselijke omgeving dient het geen enkel doel, enkel het onbegrip en wantrouwen van niet begrijpende omstanders kun je daarmee tegemoet komen
---
Waar is de huiselijke omgeving hier als je gaat helpen

Het gaat om je kind Jamie

http://www.mensenrechten.nl/wat-zijn-mensenrechten/wat-zijn-mensenrechten

"culturele rechten (recht om deel te nemen en bij te dragen aan cultuur, recht om de eigen taal te spreken, "

Ouders zijn niet echt welkom als je ze niet aanmoedigt hun eigen taal met hun kind te spreken. En dan toch verwachten dat ze bijdragen, niet alleen aan de zorg voor hun eigen kind maar ook aan de huiselijke omgeving waar ze verblijven.
De Friezen zijn hun schaamte te boven gekomen door op te komen voor het recht op het spreken van hun eigen taal. Deze mensen moeten maar zien hoe hun rechten gerespecteerd worden.

Annej

Je gaat te ver. Als er op een basisschool hulp wordt gevraagd aan ouders is het ook niet de bedoeling dat de moeder van dat ene Turkse, Marokkaanse of Afghaanse kind die taal daar gaat praten.

Als ze bezig is met de verzorging van haar eigen kind bij Nimbo zal niemand haar tegenhouden maar daarnaast is een andere taal spreken daar dan niet handig. Verder; wie weet spreekt het kind die taal amper als het alleen bij Nimbo woont? Wat weet jij er nu van?

Gewoon doen geen rare fratsen uithalen

Waarom deze mensen niet gewoon hetzelfde benaderen als Nederlandse mensen? Ze wonen in Nederland en zullen vast prima begrijpen dat wat je hem vraagt normaal is om te vragen. Je zou voor eventuele taalbarrieres een tolk in kunnen huren.

Koken voor de kids zou je meerdere ouders kunnen vragen onder het mom van "kook het lievelingsmaaltje van je kind" dan maak je dus kans op een heerlijk Marrokaans maaltje maar ook kans op een patatje met. Qua klussen zou je kunnen vragen of er een maandelijks klusjesteam opgezet kan worden met diverse ouders zodat ze samen ook een band op kunnen bouwen.

Bovendien

Zou je dat ook vragen als je een kind verzorgd van twee engelse ouders die hier bij een internationaal bedrijf werken en het Nederlands verder niet nodig hebben?
Die ouders zouden je zelf al weerwoord geven denk ik, als ze zich er enigszins in hebben verdiept.

ouderparticipatie

Jullie hebben de ondersteuning van ouders nodig. Beseffen jullie wel dat je dan je daarmee ook inmenging in huis haalt? Dat lijkt me vrij normaal: als je iets doet, wil je ook (mede)zeggenschap. En misschien is die zeggenschap wel dat ze met hun eigen kind in hun eigen taal willen kunnen spreken. (Wat ik trouwens een hele gewone 'eis' vindt. In je eigen taal kan je je liefde het beste uitdrukken.) Of, hoe de indeling van de keuken is of wat voor lampen er hangen. Dat kan best eens heel moeilijk voor de hulpverlening worden. Heb je daar al 'ns aan gedacht?

moni

Keurige geduldige uitleg... ben benieuwd of het nu wel aankomt!

Het is zeer hardnekkig Jamie

Probeer je zelf eens voor te stellen hoe het is als je zelf alleen Nederlands spreekt en dan gedwongen te worden in het Engels met je kind te praten.
De taal die je zelf vertrouwt is en waar je alles van jezelf kunt laten zien.
Er zijn altijd redenen waarom je een kind die band met zijn ouder in de eigen taal zou misgunnen, maar die zijn alleen in het belang van derden, niet in het belang van ouder en kind. En het is bovendien een mensenrecht.
Dat maakt blijkbaar geen enkele indruk.
Natuurlijk moeten mensen ook Nederlands leren en je hoopt dat een kind met een handicap zich ook zo goed mogelijk leert uiten. Maar dat is geen reden om een ouder en kind hun eigen taal af te nemen. Dat is gewoon juist een extra dat zorgt voor een goede emotionele band en juist extra leerzaamheid. Juist een kind dat niet zo talig is is meer gebaat bij personen die royaal met hem of haar communiceren zo goed als ze kunnen.
Maar wij zijn dat hier gewoon niet gewend. In veel landen waar men wel meertalig is is dat veel vanzelfsprekender.
Taal is een communicatiemiddel, naast gebaren, geluiden en lichaamstaal.
Maar ik verwacht niet dat dat kwartje gaat vallen. Het is denk ik gewoon een soort vooroordeel waar je steeds weer uitleg bij moet geven en mensen bij kunt steunen waar je dat tegenkomt.

ach

Je zult niet begrijpen dat ik altijd helemaal aan jouw k
ant sta in deze maar je gaat gewoon nu te ver met je evangelisatie en daarmee schiet je volledig het doel mis. Precies wat ik al dacht na de prachtige reactie van moni die toch heel duidelijk de situatie schetst.

Het advies is meertaligheid ondersteunen

http://www.logopedie.nl/bestanden/cplol/proceedings_friday/3.4.pdf

Maar veel Nederlandse leerkrachten, hulpverleners en anderen blijven maar kapotte grammofoonplaat draaien op een politiek correcte opmerking.

"Parents, who want to raise their children bilingually face an additional problem because they often receive contradictory advice on how to raise their children bilingually. Bilingual parents often feel responsible for the speech- and language-problems of their child with a handicap, and are therefore extremely indecisive about the best way to communicate with their child.: “I suppose my child is behind because [s]he has to learn more languages?” ‘What should I do? Do I speak (imperfect) Dutch with my child, or is it better to speak my mother tongue?”
There is no scientific evidence to suggest that a bilingual upbringing in itself has a detrimental influence on language development. However the effect of parents who are unsure about their language choice and therefore communicate less with their child, is, on the contrary, detrimental: language development is influenced negatively in that situation."

AnneJ

Jij schrijft: "Juist een kind dat niet zo talig is is meer gebaat bij personen die royaal met hem of haar communiceren zo goed als ze kunnen."

Klopt helemaal. Maar in dit geval zijn de personen die royaal met het kind communiceren Nederlandstaligen.

Die kapotte grammafoonplaat draai jij nu zelf af.
Tweetaligheid moet, negeer de situatie, het moet want de wetenschap zegt het.
Kijk vooral niet naar het kind op deze plek....... Alle hulpverleners zijn fout, niemand snapt het.

Ik snap het prima. Ik ben een fanatieke verdediger van tweetaligheid en van ouders die hun eigen taal spreken met hun kind.

Waar is het meeveren met het kind gebleven dat jij anders predikt.
Gaat wetenschap vóór deze kinderen met hun speciale omstandigheden? Alleen omdat in andere situaties mensen/leerkrachten/hulpverleners de verkeerde keuzes maken?

Ja Moni

Ik vind het zelf nog steeds diep treurig dat mijn moeder haar eigen (Friese) taal niet met mij sprak. Uit schaamte en onwetendheid. Ook kinderen met een handicap kunnen, hoe gebrekkig ook, leren communiceren in de taal van hun ouders. Dat verstevigt ook de onderlinge band, niet onbelangrijk als een kind gehandicapt is en ouders er geen weg mee weten. Een kind heeft haar familie hard nodig, juist als ze geinstitutionaliseerd is. Taal kan net die extra band geven die nodig is om de familie betrokken te houden en vervreemding tegen te gaan.
Je zou toch zo wensen dat er in zo'n situatie een taalkundige advies kan geven en kan helpen om zaken te vereenvoudigen. En dat mensen dat dan ook van harte ter harte nemen.

willen jullie AUB stoppen

met het gezeur over taal? Ik baal hier echt van. het gaat over kinderen die kwa nivo nooit verder zullen komen dan baby/peuter ontwikkeling. daarnaast zijn ze autistisch dus is taal sowieso voor de meesten niet weggelegd. En jullie gaan met je gekissebis totaal voorbij aan mijn vragen.
Open je eigen draadje over taal als je zo graag daarover discussiert, Anne j.

Graag even aandacht voor de oorspronkelijke vraag. Wie heeft er dusdanig verstand van de cultuur dat hij of zij mij tips kan geven?

ava

Ja, ik besef dat we kans lopen dat ouders meer inspraak gaan willen. Dat is waar het over gaat als ik in mijn post over 'grenzen zoeken'heb. Maar het is ook niet mijn idee om ouders er meer in te betrekken. Want je linkt alsof je eigenlijk zegt dat ik het misscien maar beter niet kan doen. En datis geen optie. Het is een idee wat van hogeraf komt. Op zich is familieparticipatie een goede zaak, met kanttekeningen. Daarnaast is het ook een soort maatschappelijke eis die er gesteld wordt.

Maar maar maar

Ik snap iets niet. Het gaat om kinderen die een béétje leren praten want gehandicapt. In een vervangend thuis kom je niet omdat alle gemiddelde mogelijkheden van je verwacht kunnen worden.

AnneJ; stel jij dan voor dat deze kinderen, die al zo uitgedaagd zijn in het leven de taal moeten leren van hun biologische ouders die ze overgrote deel van de tijd niet zien? Waardoor ze dus niet kunnen communiceren met taal met hun dagelijkse omgeving? Niet met hun verzorgers, niet met andere kinderen? Alleen door middel van niet gesproken taal? Is dat niet heel eenzaam voor een kind?

Of bedoel je dat ze per se tweetalig opgevoed moeten worden? Ook als dat wellicht betekent dat hun dat meer inspanning kost en misschien zelfs ontmoedigend werkt. Als ik het goed begrijp komt het deze kinderen niet aangewaaid in het leven. Of zie ik het nou verkeerd?

Ik begrijp dat je de taal uit het land van herkomst heel belangrijk vindt maar ik lees even niet terug hoe jij de praktijk dan ziet werken?

Gunnen ely

Je gunt kinderen de taal en cultuur van hun ouders. Dat verslechtert juist niet hun taalontwikkeling. Het is bovendien geen prestatiedwang of wedstrijd. Het is een recht van ouders om met hun kind om te gaan in de eigen taal. Dat is vertrouwd. En het is een recht van een kind om de taal van de ouder te leren kennen.
In de praktijk is dat allemaal geen probleem tenzij je er zelf een probleem van maakt.

Snap ik

Maar bedoel je dan dat deze kinderen dus tweetalig worden opgevoed (eigen taal van ouders en Nederlands door dagelijkse omgeving) of alleen in hun eigen taal leren spreken?

moedertaal niet verbieden

Volgens mij bedoelt AnneJ gewoon dat je die buitenlandse ouders niet moet verbieden om hun eigen taal met hun eigen kind te spreken, als ze in de instelling komen helpen. Als het kind daar dan niets van begrijpt maar Nederlands wel zou begrijpen, dan merken die ouders dat wel vanzelf (of misschien kan de begeleider dat dan uitleggen) en dan kunnen ze alsnog zelf beslissen om liever een paar woordjes gebroken Nederlands te praten.

Nimbo schreef namelijk:
"Wat de taal betreft proberen we mee te buigen maar we willen wel graag dat ze nederlands proberen te spreken. Vooral de kinderen die nog een beetje leren praten moet natuurlijk ook door ouders gestimuleerd worden in het nederlands!"

Ik denk dat AnneJ op die laatste zin aanslaat, want dat klopt inderdaad niet met de wetenschappelijke opvatiingen over taalverwerving.

En inderdaad, als je ouders vraagt om te komen helpen (in plaats van betaalde krachten, als bezuiniging!), dan vind ik dat je er respect voor moet hebben als zij in hun eigen taal met hun eigen kind willen spreken. En die kinderen hebben toch de eerste tijd van hun leven bij hun ouders gewoond? Dus die zullen daar toch wel iets van begrijpen? Ook als het peuter/kleuterniveau is – peuters/kleuters begrijpen ook al veel van de taal van hun ouders.
En dan vind ik wel dat je als instelling op het belang van kind en ouders moet letten. Dus als die kinderen inmiddels zo van hun ouders zijn vervreemd dat ze beter Nederlands begrijpen dan hun moedertaal, dan zal een begeleider de ouders daar tactvol op moeten wijzen en helpen met communiceren in het Nederlands. En sowieso helpen met communiceren, misschien, met gebaren, gezichtsuitdrukking, etc.

Communiceren jullie trouwens alleen met deze kinderen via gesproken Nederlands, of misschien ook met gebarentaal? Dat laatste kan vaak goed werken bij kinderen met een ontwikkelingsstoornis of handicap... En zo ja, dan zou je de ouders ook daarmee kunnen begeleiden, met het leren van gebaren.

Ik vind trouwens dat de ouderparticipatie vooral gericht zou moeten zijn op contact met het kind en niet zozeer op puur huishoudelijke klusjes.

Taalaanbod Ely

Ze worden opgevoed met een gevarieerd taalaanbod en het hangt van de eigen mogelijkheden af hoever ze in elke taal komen. En juist bij autisme is er soms meer passief taalbegrip dan je oppervlakkig ziet en dat een kind uit. Van een gehandicapt kind verwacht je niet wat het niet gaat kunnen maar het beperken van een taal levert niets op en kan juist verarmend zijn in de emotionele ontwikkeling maar ook in de taalontwikkeling. Je gaat kinderen toch ook niet beperken in het luisteren naar muziek omdat ze aan taal al genoeg zouden hebben? Juist muziek kan de communicatieontwikkeling ondersteunen. Muziek is ook een communicatievorm.