puberen cultureel verschijnsel?
Naar aanleiding van een ander draadje over vervelende pubers, en een recente ontmoeting met een paar niet-westerse tieners de volgende vraag: is puberen (je afzetten tegen ouders, leraren, grenzen opzoeken) nurture of nature?
Is het echt nodig, en zo ja, hoe lossen mensen die niet gepuberd hebben dat dan op? Het is me meermaals opgevallen dat kinderen uit minder welvarende landen veel minder pubergedrag vertonen, of dat het zelfs niet bestaat.
Negatief pubergedrag is iets wat mij bespaard is in het leven. Mijn man en ik hebben nooit problemen gehad met onze zoon. Komt misschien ook wel door onze vrije opvoeding dus hij had al weinig om zich tegen af te zetten. Hij is nu inmiddels 29 en zijn vader is 6.5 jaar geleden overleden maar ik heb echt een hele goede band met hem. Zelf had ik wel vaak ruzie met mijn moeder toen ik zelf puber was en dat heb ik altijd in mijn achterhoofd gehouden met de opvoeding van mijn eigen zoon en dat heeft goed uitgewerkt.
de puberteit is een natuurlijk verschijnsel. Dat zie je ook terug bij dieren. Eerst steunen ze op hun ouders, op een gegeven moment ontdekken ze dat ze een individu zijn. Ze willen hun identiteit ontdekken, de wereld ontdekken, en er blijken interessantere dingen in het leven te zijn dan pap en mam. Opvoeding speelt een groot deel in hoe iemand, mens of dier, de puberteit doorloopt. Maar het bestaat wel 'echt'.
Ik denk dat we in nl veel gedrag wegwuiven onder pubergedrag en daarmee bepaald gedrag ook accepteren. Bv: lang uitslapen/ hangen/ zuchten/ steunen / geen antwoord geven enz. Tot aan puberale baldadigheid zoals prullenbakken in de fik steken. Ook hebben we hier een enorm lange pubertijd. In andere omstandigheden hebben tieners denk ik niet de luxe om te mokken.
Zoon begint hier een beetje, overal een weerwoord op enzo. Ik kan veel hebben maar je praat netjes, kijkt me aan, geeft hele antwoorden vind ik geen abnormale eisen.
Jaa daaag en de overgang bestaat zeker ook niet 😁 Was dat maar waar!
Natuurlijk slapen pubers uit, hun biologische klok gaat echt anders lopen. Enz. Genoeg info inmiddels over hormonen, rijping hersenen etc. Wat is dat toch, dat groeiende wantrouwen to wetenschap?
En natuurlijk, baas boven baas. Ik heb de ‘ luxe’ te klagen over overgang. Als ik grotere problemen heb dan overschaduwen die mijn echt wel echte issues met mijn overgang. Hoe moeilijk kan het zijn?
Ik heb niet gepuberd omdat daar op dat moment in de gezinssituatie geen ruimte voor was.
Interessante vraag. Loskomen van je ouders is universeel, maar ik denk dat er zeker een cultureel aspect zit in hoe dat verloopt. Onze pubers hebben veel vrijheid, alles wordt voor ze geregeld, en ze hoeven zelf niet te werken om in hun eerste levensbehoefte te voorzien. Ik denk dat dat ruimte geeft voor meer "pubergedrag". Ook denk ik dat de gezinsopbouw een rol speelt. Mijn vader komt uit een groot gezin waarin je mee moest in het ritme van het gezin. Mijn opa en oma konden geen rekening houden met de nukken van alle pubers en ik vermoed dat dat vroeger veel vaker speelde. Nu staat in NL het individu veel meer centraal, zijn de gezinnen kleiner en wordt er veel meer overlegd / onderhandeld, wat ook ruimte geeft voor pubergedrag.
Pinokkio schreef op 13-08-2022 om 01:33:
Jaa daaag en de overgang bestaat zeker ook niet 😁 Was dat maar waar!
Natuurlijk slapen pubers uit, hun biologische klok gaat echt anders lopen. Enz. Genoeg info inmiddels over hormonen, rijping hersenen etc. Wat is dat toch, dat groeiende wantrouwen to wetenschap?
En natuurlijk, baas boven baas. Ik heb de ‘ luxe’ te klagen over overgang. Als ik grotere problemen heb dan overschaduwen die mijn echt wel echte issues met mijn overgang. Hoe moeilijk kan het zijn?
Dit.
Ik zie deze vraag als een zoveelste uiting van de maakbaarheids-illusie: alsof kinderen door een betere aanpak minder last zouden hebben van de puberteit.
voor puberen moet er ruimte zijn, als je uit een minder welvarend land komt, dan ligt je prioriteit op andere zaken. Maar ook daar zie je wel dat pubers buiten de lijntjes gaan kijken.
In Nederland pubert ook niet ieder kind, er groeien veel kinderen op in gezinnen waar daar geen ruimte voor is. Of waar trauma of andere problematiek, pubergedrag overschaduwt.
Ik was het type ruatige puber waar je weinig van merkte, waarschijnlijk deels omdat mijn oudere zus het andere uiterste was, maar dat betekent niet dat ik niet puberde. Het internaliseerde echter bij mij vooral, waardoor alleen ik zelf er veel last van had. Dus dat je het niet merkt, betekent niet dat het er niet is.
Mijn ouders zeiden resoluut: puberen doe je maar ergens anders, maar niet in mijn huis. Bij ons haalde je het wel uit je hoofd om te gaan puberen of om vriendjes te hebben. Een nicht van mij moest op haar 17e trouwen met haar vriendje, omdat gevreesd werd voor een dikke buik. Dat fungeerde als voorbeeld voor ons, vriendjes kwamen pas toen we studeerden of na de studie. Dus ja, ik geloof wel degelijk dat er een cultureel aspect bij komt kijken
Tatemae schreef op 13-08-2022 om 07:53:
voor puberen moet er ruimte zijn, als je uit een minder welvarend land komt, dan ligt je prioriteit op andere zaken. Maar ook daar zie je wel dat pubers buiten de lijntjes gaan kijken.
In Nederland pubert ook niet ieder kind, er groeien veel kinderen op in gezinnen waar daar geen ruimte voor is. Of waar trauma of andere problematiek, pubergedrag overschaduwt.
Hoe verklaar je dan dat het ene kind uit een gezin amper lijkt te puberen en het andere kind alle grenzen opzoekt?
Ik heb twee dochters waar de oudste behoorlijk puberde en de tweede nauwelijks. Dus gooi maar in mijn pet.
yette schreef op 13-08-2022 om 08:02:
[..]
Hoe verklaar je dan dat het ene kind uit een gezin amper lijkt te puberen en het andere kind alle grenzen opzoekt?
Nature en nurture. Oftewel: de combinatie van genen en omgeving bepalen je gedrag.
Sterk versimpeld:
In jouw voorbeeld kan het dus komen omdat de kinderen andere erfelijke kenmerken (genen) hebben in exact dezelfde omgeving. Of een identieke genen hebben (eeneiige tweeling) maar bijvoorbeeld invloed van verschillende vrienden of ander omgevingsfactoren.
In de praktijk zal het een combinatie van beiden zijn. Ik geloof niet dat 2 kinderen in 1 gezin exact dezelfde opvoeding krijgen, zeker niet als ze een verschillende leeftijd hebben.
Omdat zij beleefd doen in je gezicht, betekent niet dat zij achter de rug van familie of volwassenen niet puberen. Sommige kinderen zijn geconditioneerd om zich in de ene omgeving zo te gedragen en in de andere niet.
Viva-amber schreef op 13-08-2022 om 08:12:
Omdat zij beleefd doen in je gezicht, betekent niet dat zij achter de rug van familie of volwassenen niet puberen. Sommige kinderen zijn geconditioneerd om zich in de ene omgeving zo te gedragen en in de andere niet.
Sommigen puberen echt niet.
