taboes

Mamahippie

Leuk verjaardagscadeautje voor je man: http://www.volksuniversiteitamsterdam.nl/

skik

erg moeite dit te bekennen

Dus ik heb mijn nick zelfs weggehaald. Ik schaam me er zelf vreselijk voor en voel me elke keer weer schuldig als ik erover nadenk. Maar diep in mijn hart was ik opgelucht toen mijn zieke vader overleed. Vanwege zijn leed (dat is het makkelijke excuus) maar eigenlijk vooral uit egoistisch gevoel. Dat ik van die enorme druk van de mantelzorg en van mijn problemen met hemzelf af was. Erg. Toch mis ik hem best, maar tegelijk dus ook weer niet.
Dit heb ik nog nooit aan iemand durven bekennen.

Monique

Dat vind ik zo'n vooroordeel! Hoe kan je nu een 26 inch fiets zomaar afwijzen omdat dat een kinderfiets zou zijn? Mijn zoon heeft tot hij ongeveer 170 was gewoon op een 26 gefietst en niemand die het verschil ziet. Pas als je naar de hoogte van de band kijkt zie je dat de band wat lager is. De rest van het frame is gewoon gelijk en als jij met je knieën tegen het stuur komt staat het stuur gewoon te laag.

De banden komen een kleine 5 cm lager uit dan een 28 inch fiets.

Skik: fiets

Hoi Skik,

Kan je toch voor mij de maat opmeten vanaf de onderkant van het frame (de onderkant van de zadelstang) tot het zadel?
Ik wil toch voorkomen dat ik bij jou langskom en de fiets is toch te hoog. Dat is mij een aantal keren overkomen (zelfs bij een vouwfiets die hele kleine banden heeft!).

Tja, Rotterdam.. dat is wel een eindje rijden vanuit Amsterdam, ik moet daar wel even over nadenken. Je hoort nog van mij.

Ik denk ook dat het mailadres via het forumbeheer opgevraagd kan worden met verwijzing naar dit draadje.
Maar ik denk er nog over na.

Dalarna: kinderfiets

Ik wilde bij een fietsenwinkel een kinderfiets kopen, maar de verkoper zei dat dit echt een kinderfiets is en niet bij mij zou passen èn ik zou er niet op passen (knieën tegen het stuur). Het stuur kon niet omhoog.
Die wielen waren zeker geen 26 inch groot.

Het lijkt wel alsof die fietsen die jij bedoelt niet te verkrijgen zijn bij fietsenwinkels.

zonder nick

Mijn ouders leven beide nog.
Mijn vader heeft Alzheimer en is hartpatient en mijn moeder lijdt daaronder.
Ik heb altijd veel van mijn vader gehouden, maar hij is mijn vader niet meer. Hij is een vreemde voor me geworden. En ik voor hem.
De rustige, verstandige, welgemanierde, liefdevolle, actieve, zorgzame vader is veranderd in een opstandige, opvliegende dwingeland die zijn bed niet uit wil, die de zusters van zich afslaat, die zijn eten naar binnen schrokt en veel huilt omdat niemand zich om hem bekommerd. Hij is vergeten dat hij een stoma heeft en weet niet meer hoe hij daarmee om moet gaan.
Mijn vader is verworden tot één brok ellende.
Ook voor mij zou het een opluchting zijn als hij kwam te overlijden.
Het heeft geen zin om hierover schaamte te voelen, het heeft zin om je vader weer heel te kunnen zien in je herinnering.
En om je vader, die hij voor zijn ziekte was, te vieren.

Nog een taboe: cadeaus tijdens kerst

Ja, het komt er weer aan, pakjesavond tijdens kerst. Wij gaan binnenkort lootjes trekken.
Dit doen wij samen met de familie (13 mensen) bij mijn ouders.

Jaren terug was mijn vader daar tegen omdat tijdens de kerstdagen de geboorte van Jezus wordt herdacht. Die dagen je volgens hem niet gebruiken voor cadeaus onder de kerstboom. Ik was het ermee eens, voor mij hoeft dit allemaal ook niet.

Op een gegeven moment kwam de nieuwe vriendin van mijn broer spontaan met kerstcadeaus binnen. Ja, en dan ga je natuurlijk niet achterblijven.. mijn vader was òm en deze traditie duurt inmiddels bijna 25 jaar.

En iedereen vindt dit leuk en gezellig, maar ik baal er elke keer van dat ik op zoek moet gaan naar een cadeautje voor diegene die ik "getrokken" heb. En dan moet je maar afwachten of de ontvanger dat cadeautje leuk vindt, want anders hoor je het nog achteraf: "Wat voor belachelijks heb ik nou toch ontvangen!" Erg vervelend.
Laatst kreeg mijn zoon schoenen die hij niet mooi vond, ik kreeg zelf twee dozen kerstversieringen(!). Ik had een leuke trui voor een mannelijke familielid gekocht en helaas hoorde ik achteraf dat hij helemaal niet van die trui hield (V-hals en een rand met verticale lijnen eronder). Hij zei nog: wie komt nou op het idee om dit te geven? Als die-of-die mij getrokken had dan was dat niet gebeurd, want die wéét wel waar ik van hou.. of ik koop een boek voor een jong familielid, zij keek er met een sikkeneurig gezicht ernaar en dan hoorde ik weer dat ik wel iets leukers voor haar had kunnen kopen.. BAH! Ik heb er geen zin meer in. Maar ik wil geen spelbreker zijn dus ik moet wel! Ik ben de enige die er niets meer aan vind.

Ook wordt er bij het uitpakken van het cadeau geen aandacht geschonken aan de inhoud van dat pakje. Je hebt het cadeau amper uitgepakt of het volgend cadeautje wordt al aangeboden. Als een sneltrein wordt alles aangeboden en uitgepakt onder positief en negatief commentaar. Waar gaat dit toch over?

Een paar jaren terug waren mijn ouders tijdens kerst met vakantie. Ik verwachtte dat iemand zou aanbieden om de pakjesavond bij kerst bij hen thuis te vieren. Maar dat gebeurde niet.. (zelf bied ik het niet aan, gewoon omdat dit voor mij niet hoeft).

Straks is het weer zover. Mijn halfzus meldde nog dat er nog meer cadeautjes moet worden gekocht voor haar kleindochter (kind van mijn nicht), want vorige keer kreeg ze alleen cadeautjes van onze ouders.. meer verplichtingen dus?

Binnenkort moet ik dus de stad in en zoeken naar cadeaus die hopelijk in de smaak vallen (wat voor mij een enorme toer is, want ik ben niet zo fantasierijk of creatief met cadeaus) en nog voor twee mensen? Wat een energie!

Nee, dit mogen ze van mij afschaffen. Maar dat wordt heel moeilijk als één tegen die traditie is en alle andere 12 zijn er voor.
Het draait per slot van rekening alleen om de cadeaus!

En wat mijn kinderen hiervan vinden? Bij hun is het om het even. Zij vinden het wel leuk om cadeaus te krijgen en te geven, maar het hangt er wel van af wie ze trekken en of zij hun cadeautjes leuk zullen vinden.

Wat een gedoe!

Oplossing Monique?

Een stapel Hema cadeau-bonnen? Voor elk wat wils!
Zo zou ik er ook geen zin in hebben. Wij geven altijd een soort van verlanglijstje mee en zijn openlijk blij met alles, behalve als het cadeau te bar en boos is. Maar dat is dan meer op het niveau van het cadeau geven van een oud verwassen badlaken.... En zelfs toen was de ontvanger heel stilletjes niet blij. Een geven paard enzo... Dit vraagt trouwens om een leuk gedicht erbij.

Nog een oplossing voor Monique

Ga op vakantie met kerst. Net zoals je ouders blijkbaar al eens gedaan hebben (vinden die het wel echt leuk, wat jullie doen?). Al is het maar een paar dagen, je ontloopt dit gedoe. Want daar zou ik ook geen zin in hebben zeg, als het zo'n verplichting wordt met allerlei eisen aan de cadeau's. Bah.

Leuke oplossingen!

Die Hemacadeaubonnen lijken mij wel een goed idee. Ik denk ook aan thee- en handdoeken, maar dat is weer zo afgezaagd (dat komt heel vaak voor). Waarschijnlijk wordt het voor de mannen (behalve die ik laatst heb "getrokken") een mooie warme trui, ik weet dat zij niet zo moeilijk zijn hierover. Anders wordt het een dekbedovertrek, hopelijk is dat niet zo afgezaagd omdat dit vaak als cadeau wordt gegeven.

Op vakantie gaan is een prima idee, maar op dit moment heb ik daar geen geld voor!
Men gaat wel naar de reden vragen: he, je gaat juist nu met vakantie, jammer dat je niet bij kerst bent voor de pakjesavond! Dan zou ik zeggen: ik wil eens wat anders, lekker even wat anders! Maar dat zit er nu helaas niet in.

Mijn ouders hebben er zelf heel veel plezier in, die houden het ook graag in stand. Toevallig waren ze wel die ene keer met vakantie, maar dat kwam omdat ze toen uitgenodigd werden door diegene die daar woonde. Maar zij willen zelf niet meer rond kerst en oud-en-nieuw op vakantie gaan.

Monique

Waarom maken die mensen dan geen verlanglijstjes??
Op de manier zoals jij beschrijft kan het bijna niet anders dan een teleurstelling worden, ik zou er zo ook al heel snel geen zin meer in hebben.

Tink, ze willen niet

Dat heb ik ook voorgesteld, maar ze willen dat niet. Het moet een verrassing blijven...

cursus beleefdheid

Volgens mij heeft jouw familie behoefte aan een cursus beleefdheid (zit dat al in het HEMA assortiment?).

Zoals ik mijn kinderen altijd voor houd. Als je een cadeau krijgt zeg je dank je wel. Als je thuis bent kan je (privé) mopperen dat het niet iets is wat je wilt. Dan zoeken we een oplossing.
Zeker als je van te voren niet zegt wat je wilt hebben.

Monique

Ik begrijp geloof ik niet helemaal precies wat je bedoelt, maar vanaf de onderkant van het frame tot aan de top van de zadelpen (dus vlak onder het zadel) is het 37 cm. Heb je wat aan deze info?

skik

Monique

Ik denk dat jullie kadootjes te duur zijn, een mooie trui, een dekbedovertrek... nee dat soort dingen wil ik niet krijgen van mijn zwager, die zoek ik toch echt liever zelf uit. Daar gaat het mis, het bedrag is te hoog en dan is het al snel een teleurstelling, zeker zonder verlanglijstje.

Met betrekking tot de fiets: waar gaat het nu over? 26 inch is GEEN kinderfiets, dat is 24. Juist 26 is prima voor jouw lengte, ik zei toch al dat mijn zoon daarop fietste tot hij 170 was? Mijn jongste fietst er nu op en die is al langer dan jij.

Ik zou me toch eens wat beter laten informeren, er zijn heus wel meer mensen van jouw lengte die een fiets nodig hebben.

feestdagen

Ik vind de feestdagen thuis niet leuk. Ook een taboe...Tot nu toe heb ik voor mijzelf nog geen spectaculaire taboe's zien langskomen. Heb geen moeite met HB kinderen en de ouders mogen er wat mij betreft best over opscheppen, prima, logisch, no problem. Ben alleen wel blij dat die van mij het niet zijn, hahahaha. De jongsten van mijn broer zijn HB en hebben een klas overgeslagen en ze zitten met de handen in het haar hoe ze die kinderen nu weer moeten uitdagen en aan het 'werk' moeten houden. Borstvoeding ook niet, heb zelf oudste gevoed tot ze 2,5 was. Heb eigenlijk nooit wat gemerkt van een taboe, heb er ook nooit stiekum over gedaan. Zelden opmerkingen over gekregen. En autorijden ook niet, ken er zat die b.v. alleen een boodschap ermee willen en ook die geen rijbewijs hebben. Het lijkt me erg lastig en verder niets.
Maar de feestdagen, dat is wel een taboe. Ik moet i.v.m. werk al tig keer de feestdagen vieren en écht ik heb er dan zó genoeg van dat het me de neus uitkomt. Sint eerst (4 keer) en dan al die voorbereidingen, bah! Inclusief pieten smincken en baardlijm bestellen en zakken en pepernoten inkopen en tientalle gedichten maken. En dan ben je er al zo mee bezig geweest dat ik thuis niet verder kom dan de restjes van werk opeten en chocolademelk drinken. De kinderen zijn er al aan gewend. Vroeger toen ze klein waren vierden we het natuurlijk wel, maar de laatste jaren dus niet. Ook de kinderen leven zich wat dat betreft uit op alle vrije tijdsgedoe waar ze op zitten. Wel krijg je tig vragen over hoe je Sintavond was...not dus. En dan boom opzetten. Geloof me dat is niet leuk als je er al 28 gedaan hebt! Dus stel ik het uit tot de hele straat al versierd is en we er écht niet meer onderuit kunnen. Dan de kerst. En dan heb ik er al 4 kerstontbijten en kerstdiners opzitten, inclusief toespraken van de directeur die elke keer hetzelfde zijn en ook kerkdiensten in kerstsfeer.De kerstliedjes kunnen me na al dat gezang op werk ook niet meer bekoren.Het liefste zou ik thuis gewoon patat halen ofzoiets en een leuk spel spelen aan tafel met wat lekkers erbij. Maar dat gaat niet. Alle patattenten zijn dicht op 1ste kerstdag. En tweede kerstdag besteden we maar meestal aan shopping. Gelukkig zijn de tijden wat dat betreft veranderd.
En dan moet oud en nieuw nog komen! En dan bak ik een heleboel oliebollen op werk dus thuis haal ik ze gewoon bij de kraam.
Dat is pas écht een taboe. Geen feestdagen willen vieren thuis.
Nou sorry, ik zou het het liefste zonder feestdagen thuis willen doen.
groeten albana

albana

Wij gaan de laatste jaren altijd weg in de kerstvakantie. Naar zuid Spanje bijvoorbeeld, daar is het dan soort van lente en je huurt voor bijna niks een huis. Zo slaan we die hele kerst-shit gewoon over. Heerlijk!

albana - Kerstdiner

Ons kerst diner bestaat uit stamppot zuurkool o.i.d. in ieder geval iets heel erg makkelijks, ook een taboe.

Vraag me altijd af als ik bij de kassa sta of er bij de drogist ook extra magen te koop zijn rond kersttijd

Jippox

Waar gaan jullie precies heen? Want ik wil ook vluchten dit jaar, maar naar ergens waar het eind december nog echt lekker weer is. Spanje komt toch al snel onder de 20 graden dan? Canarische eilanden zijn wel warm, maar dat is dan ook weer erg populair (en dus duur of al volgeboekt).

Stenna

De afgelopen 2 jaar zijn we in de buurt van Malaga geweest. Het is dan meestal tussen de 15 en 20 graden, en vaak zonnig. Je moet het natuurlijk een beetje treffen, vorig jaar hebben we van de 14 dagen, 13 dagen zon gehad. Het heet daar niet voor niets de Costa del Sol, zeg maar. En die periode wordt daar ook wel "pequeño verano" (kleine zomer) genoemd, vanwege het weer dus.
Het is natuurlijk niet heel warm, maar wel echt lenteachtig. Meestal gaan rond einddecember/begin januari ook de amandelbomen bloeien. Prachtig!
We zijn ook een paar keer op Mallorca geweest. Daar was het weer enigszins vergelijkbaar, maar net iets koeler meestal. We laten de bestemming ook wel afhangen van waar de goedkoopste vlucht heen gaat. Zoals gezegd kun je met een beetje zoeken heel goedkoop een zomerhuis huren van particulieren. Zorg wel dat het er eentje met verwarming is, want 's avonds en 's ochtends kan het wel aardig fris zijn!

Ik zie veel herkenbare taboes

Degene die mij het hardst raak (is alweer even geleden en er is weinig op gezegd) is het meer houden van je ene kind dan het andere.
Ikzelf was het minder leuke kind. Eigenlijk nog.
En mijn moeder doet haar stinkende best dit zoveel mogelijk te ontkennen, wat ik eigenlijk nog veel erger vind.

En dat je met een hoogbegaafd kind beter niet te koop kunt lopen, die indruk heb ik ook. Ik heb geen hoogbegaafd, maar wel een erg slim kind (cito 550 en nu 9ens en 10en in de gymnasium brugklas).
Zelfs dat vind ik soms lastig om te noemen.
Maar ik merk ook wel teleurstelling bij ouders als hun kind "maar" VMBO advies heeft. Ook al is hun kind daar wel beter af.
Ik praat met deze mensen liever niet teveel over de prestaties van mijn kind.
Ik vind wel dat slim in deze maatschappij wordt overgewaardeerd.
Dat schoolslim met name.
Mijn oudste past precies in het schoolsysteem, heel fijn voor haar.

Ik vermoed trouwens dat mijn jongste VMBO advies gaat krijgen, en ik vind dat echt prima. Ze houdt niet van leren, en ik denk dat met name de werkhouding doorslaggevend zal zijn. School is eigenlijk niks voor haar.
Maar ik vind zelf dat ze superslim is, alleen haar soort slim is op scholen niet wat ze zoeken.
Ik denk dat ze zeker wel op haar pootjes terecht zal komen.

En feestdagen IEUW. Ik ga ook het liefst de hort op. Ik haat ze (de feestdagen).
Al vanaf mijn jeugd is het bij mij thuis ieder jaar ruzie. We zijn gewoon niet gemaakt om op elkaars lip gezellig te zitten doen.
En bij mijn man thuis verloopt het bijna hetzelfde.
Krampachtig probeert men het gezellig te houden.
Het is net een komedie-drama, als je de lol ervan inziet (wat achteraf vaak wel is).
En helaas we zijn alweer uitgenodigd, we zoeken nog een smoes. Vakantie zit er niet in dit jaar.

Taboes gaan vooral over afwijken van de norm. En niemand is dan toch 100% normaal?!
Sommige dingen zou je anders willen, maar juist door een taboe erover te maken los je het helemaal niet op.
Als mijn moeder nu maar zou toegeven dat ze meer op heeft met mijn zus, dat zou voor mij echt veel fijner zijn. Als ik het aankaart (wat ik best vaak heb geprobeerd) schiet mijn moeder direct in de verdediging en wordt het tot nu toe steeds ruzie en ben ik de probleemzoeker.

Ik was deze draad even kwijt, maar ik vind hem erg boeiend.

Ja, inderdaad, cursus beleefdheid zou men moeten volgen

Hanne:
"Volgens mij heeft jouw familie behoefte aan een cursus beleefdheid (zit dat al in het HEMA assortiment?).
Zoals ik mijn kinderen altijd voor houd. Als je een cadeau krijgt zeg je dank je wel. Als je thuis bent kan je (privé) mopperen dat het niet iets is wat je wilt. Dan zoeken we een oplossing.
Zeker als je van te voren niet zegt wat je wilt hebben."

/. Inderdaad. Mijn halfzus heeft daar een handje van. Zij zegt alles wat zij denkt. En nu komt ze met eisen dat iedereen een cadeautje voor haar kleinkind moet meenemen (zogenaamd heeft haar dochter dat gezegd). Ik weet nog dat vorig jaar dat kind een groot aantal cadeautjes heeft gehad. Ik snap niet waar ze dat vandaan haalt.

Dalarna:
"Ik denk dat jullie kadootjes te duur zijn, een mooie trui, een dekbedovertrek... nee dat soort dingen wil ik niet krijgen van mijn zwager, die zoek ik toch echt liever zelf uit. Daar gaat het mis, het bedrag is te hoog en dan is het al snel een teleurstelling, zeker zonder verlanglijstje."

./ Die dingen halen wij vaak op de markt. Daar zijn ze minder duur dan in een winkel. Helaas was die trui die ik voor dat familielid haalde wel 25 euro uit de Hema.. ik kon helemaal toen helemaal niets voor hem vinden, dus daarom kwam ik met die trui.

Maar de een komt met kerstversieringen, de ander met een zak chocolaatjes en andere snoep, weer een andere met games, leuke jassen, leggings, schoenen, etc., dus dat wisselt. En niemand klaagt, alleen mijn halfzus en het andere familielid hoor je als ze niet tevreden zijn.

UPDATE
Ik was gisteren bij mijn ouders en heb dit toen aangekaard. Ik heb gezegd dat ik dat dat cadeautjesgedoe tijdens kerst mijn neus uitkomt. Het blijkt dat mijn ouders het nu allebei ook zat beginnen te worden. Mijn moeder had zich enorm geërgerd aan de reactie van desbetreffende familielid en was ook boos op haar oudste dochter (mijn halfzus) die kwam eisen dat iedereen ook cadeaus voor haar kleinkind moet halen. Inderdaad, al krijg je iets wat je niet zo mooi vindt of wat je niet graag had willen hebben, hou je mond hierover, zeg dankjewel en hou aub rekening mee dat diegene wel zijn best heeft gedaan om wat voor die persoon te kopen! Het is een aardigheidje. Je kan nooit verwachten of ze het leuk of niet leuk vinden.. Het komt erg kwetsend over voor de gever!
Wat de cadeaus voor het (achter)kleinkind betreft: je kan niet voor iedereen bepalen of ze iets voor de kleine meid gaan kopen. Dat betekent dat iedereen verplicht wordt om twee cadeaus te kopen en dat kan niet. In dat geval zou de moeder en eventueel de oma van dat kind zelf voor die cadeautjes moeten zorgen! Dat deed ik destijds ook voor mijn kinderen toen zij nog klein waren.
Ook was het zo dat de een 4 tot 5 cadeaus kreeg (bijvoorbeeld de zoon van mijn broer, hij en zijn vrouw vinden het leuk om hem flink te verwennen) en de ander krijgt maar 1 klein cadeautje. Ook dit kan niet.

Verder vinden mijn ouders het nu te veel worden. Wij komen met zijn allen bij elkaar na een week in december. Dat betekent dat we met kerst bij elkaar zijn en dan ook nog tijdens Nieuwjaar. Mijn pa en ma denken er nu hard over om dit jaar voor het laatst tijdens kerst elkaar cadeautjes te geven en dan stoppen wij ermee. Wij gaan dan gewoon samen Nieuwjaarsdag vieren. GELUKKIG!!!

A.s. zaterdag komen wij met zijn allen bij elkaar om de lootjes te trekken. Mijn ouders geven dan aan dat dit de laatste keer zal zijn en zullen de bovengenoemde redenen aangeven.

DUS DAT PROBLEEM IS OPGELOST!

Grappig

Want ik heb juist het idee dat genieten van de feestdagen not done is. Je moet ruzie hebben met je (schoon)familie. Je moet de bezoekjes allemaal zien als verplichte kost. Je mag niks leuk vinden.

Ik vind het heerlijk de feestdagen. Vooral de sfeer in de stad. Al die lampjes, drukke winkels die gezellig zijn "aangekleed" . Het begint al met sinterklaas (we doen geen pakjes met kerst). Die voorbereiding, daar kan ik zo van genieten. Lekker struinen naar leuke cadeautjes voor weinig. Met de kerst kan ik ook heerlijk genieten van al die versieringen. Niet zo zeer bij mij thuis. Naast een kerstboom en wat extra waxinelichtjes maar ook hier kan ik genieten van de sfeer in de binnenstad en als ik naar huis fiets, lekker binnen kijken bij al die mensen die de gordijnen open hebben. De kerstdagen zelf vind ik ook geen probleem. Ik heb hele lieve ouders en we vinden het gewoon gezellig om bij elkaar te zijn. Gezellig gourmetten (is ook not done en mag je ook niet leuk vinden heb ik wel eens het idee, niet dat ik me er iets van aan trek overigens) 2e kerstdag ga ik met het gezin op pad. Voor en na de kerst lekker vrij. Dus hier is het echt "kom maar op" met die feestdagen!!!!!

Skik en Dalarna: fiets met laag zadelstand

Skik:
37 cm is goed. Dan kan het zadel op de juiste stand gezet worden.

Maar de banden van jouw fiets moeten worden vervangen. En ik moet nog naar Rotterdam gaan om jouw fiets op te halen. De kosten zijn net zo hoog als een tweedehandse fiets. Dat is voor mij op dit moment teveel. Ik denk dat ik daarvan afzie. Bedankt voor jouw aanbod!

Dalarna:

"Met betrekking tot de fiets: waar gaat het nu over? 26 inch is GEEN kinderfiets, dat is 24. Juist 26 is prima voor jouw lengte, ik zei toch al dat mijn zoon daarop fietste tot hij 170 was? Mijn jongste fietst er nu op en die is al langer dan jij.

Ik zou me toch eens wat beter laten informeren, er zijn heus wel meer mensen van jouw lengte die een fiets nodig hebben."

./ 26 inch is toch de wielgrootte? Het formaat van de wielen maakt helemaal niet uit, als ik maar op het zadel kan zitten met voeten op de grond met mijn lengte van 1,58 m. De wielgrootte maakt dus helemaal niet uit. Op de vouwfiets met hele kleine banden (grootte is volgens mij 20 inch) die ik heb gekocht, kom ik niet met mijn voeten op de grond als ik op het zadel zit. Dat zadel is al op de allerlaagste stand, lager kan niet. Dat betekent erop of eraf springen. Dat kunnen een heleboel mensen van mijn lengte dus uitstekend (zoals mijn korte dochter, die met gemak ook haar vriendin van 1,78 m achterop kan vervoeren), maar ik kan dat niet.

26 en 28

Ik heb er hele rekensommen op losgelaten toen ik een fiets zocht voor mijn oudste (nu 1.57 m.). Op een 26" inch fiets moet je meer omwentelingen maken om een zelfde afstand te halen dan met 28" inch wielen, dus we hadden liever een 28". Die zijn er ook gewoon met een laag frame. Op haar huidige fiets, 28" dus, is het zadel op de laagste stand zelfs te laag voor mij met mijn 1,59 m. Mijn zusje heeft wel een 26" fiets, maar zij is dan ook wel erg klein met haar 1,48 m. En dat verschil tussen 26 en 28 inch zie je dus echt wel.

Molleke zo zie je maar

Wat voor de een heel normaal is, is voor de ander soms niet gewenst.
Ik benijd je wel hoor; het lijkt me zalig om gewoon echt gezellig samen te zijn met de feestdagen, maar het is nooit gelukt.

En overigens ik heb het ook niet druk, maar heb wel last van vrienden en familie die het altijd druk lijken te hebben. Ze hebben weinig of geen tijd voor mij. Daar baal ik erg van.

Als we al eens afspreken is de kans op een afmelding op het laatste moment vrij groot. Of ze moeten op tijd weer weg naar de volgende afspraak.

De druk om het druk te hebben is voor veel mensen naar mijn idee ook groot.
Als ik zeg het niet druk te hebben zijn ze altijd bang dat het slecht op mijn werk gaat.

Monique D* over fietsen

De maat zegt niet veel.
Ik heb een cruiserfiets en het zadel kan echt veel lager dan hij nu staat. Ik ben 167.
Hij kan zo laag dat mijn 10 jarige van 1.45 er op kan fietsen, en met haar voeten bij de grond kan. Het was een keer nodig vanwege een lekke band. Ze wilde hem al van me overnemen

Ik dacht dat de framemaat 26 was, maar de zadelpen (of waar de pen ingaat) is nogal kort. Dat verschilt nogal per fiets heb ik het idee.

Cruiserfietsen zijn naar mijn idee erg fijne, stabiele fietsen. Het stuur zit lekker hoog, je hoeft niet te leunen. En volgens mij zijn ze ontworpen op een relaxte zit.

Ik denk ideaal voor de onzekere fietser.

Molleke

Ja dat idee heb ik dus ook. Het lijkt meer een taboe om wel kerst met je familie te willen vieren dat het niet te doen. Je moet het heel vervelend vinden dat je kerst 'moet' vieren met je (schoon)ouders. Dat mensen dat echt leuk vinden lijkt een taboe te zijn. Ik hoor mensen vaak zeggen dat ze veel liever kerst alleen met hun eigen gezin willen doorbrengen zonder verdere familie of dat ze liever op vakantie zouden willen gaan of zo. Heerlijk thuis met alleen je eigen gezin drie dagen lang lijkt het summon van geluk of zo volgens veel mensen. Als ik dan zeggen dat me dat niks zou lijken, dat ik al tijd genoeg met alleen mijn eigen gezin doorbrengen eb dat ik het juist heerlijk vindt om andere mensen te zien en om tijd door te brengen met familie en dat ik dol op lekker eten en mooi aangekleed aan de dis zitten dan wordt daar eerder met verbazing op gereageerd.
Traditioneel met de familie kerst vieren is dus ook ergens een taboe

Open relatie

Wij hebben sinds een kleine 2 jaar, na een monogame relatie van 16 jaar, een open relatie, tot beider tevredenheid. We praten daar veel over, er is veel respect voor de wensen en de gevoelens van elkaar en de derde partijen. Ik schaam me daar niet voor, wij doen (volgens mij toch) niets verkeerd.
Toch is het op één of andere manier taboe. Ik heb goede vrienden (of eigenlijk eerder vooral vriendinnen) aan wie ik dit nooit zou zeggen omdat ik weet dat ze er een compleet drama van zouden maken, of dat ze me er anders door zouden gaan bekijken, terwijl ik er niet iemand anders door geworden ben.
Ik weet dat het verstandig is om dit niet aan de grote klok te hangen (dat doen we ook niet), maar toch wringt het als ik dichte vrienden met opgetrokken neus over open relaties hoor praten alsof het een verderfelijke ziekte is, en als ik er dan voor kies om maar wat mee te knikken en niets te zeggen. Het voelt een beetje huichelachtig.