Veilig Thuis, hulp

Oef

http://www.stichtingkog.info/posts/er-is-een-melding-over-u-gedaan-bij-een-amk-175/

In aanraking gekomen met de kindermishandelingshysterie. Dat spijt me heel erg voor je.
Niet omdat je een buitenlandse bent voel je je overvallen.
Als je nog nooit met deze 'kinderbeschermingsindustrie' te maken hebt gehad kun je je gewoon niet voorstellen hoe beschadigend en rechteloosmakend ze te werk gaan.
Geloof je man en ga nooit, nogmaals NOOIT, alleen dit soort contacten aan.
Deze mensen zijn je vrienden niet en kunnen veel schade veroorzaken.
Alles wat je zegt wordt tegen je gebruikt dus zeg niets of houd je neutraal en op de vlakte. Laat je man het woord doen. Beheers je emoties en zorg heel goed voor jezelf en je kind.
Zolang iemand geen rechterlijke machtiging heeft hoef je ook niemand in je huis toe te laten.
Doe dit dan ook niet meer. Je komt wel op het bureau praten en anders overweeg je een thuisbezoek, alleen na afspraak. En verder laat je ze er gewoon echt niet in. Houd de deur dicht, laat je niet verleiden.
Hier kun je je niet tegen verdedigen. Hoe meer je zegt hoe meer je vastloopt.
Deze mensen halen alles uit de kast om jou te beschuldigen.
Ik hoop dat je een goede betrouwbare huisarts hebt want zomaar een ambulance bellen is mogelijk wel een buitenlandse zaak. Hier gaat alles via de huisarts, zelfs spoedgevallen. Dat je daar vanaf wijkt heeft mogelijk deze mensen gealarmeerd. Maar evengoed kunnen ze van van alles gealarmeerd raken, het heeft vaak meer met hun eigen innerlijke dynamiek te maken dan met jou situatie.
Zeker had de ambulancearts of het ziekenhuis aan jou kenbaar moeten maken dat er een melding volgt, maar wat ze behoren te doen doen ze niet altijd en niemand die ze daarin corrigeert.

Lees samen met je man de instructies op de website van de stichting KOG. Liefst nog, wordt lid.
En stel je in op een loopgravenoorlog. Om er vanaf te zijn ben je in staat om in te gaan op eisen van deze mensen, die je naderhand kunt bezuren.
Wees kalm, wees geduldig, wees beheerst.
En weet dat je niet de enige bent die hiermee op een nare manier te maken krijgt. Het heeft niets met kinderbescherming of kindermishandeling te maken. Het is een uit de hand gelopen industrie die geld en inkomen genereert voor betrokkenen. Het is geen hulpverlening, het is justitie.

Tijden

Deze mensen werken met name op kantoortijden. De kans dat je 's avonds of in het weekend overvallen wordt is klein, maar uitsluiten kun je niets. Nogmaals laat niemand binnen.
Je kunt nu ook overvallen worden, of opgebeld, door andere hulpverleners uit de buurt die ook weleens polshoogte willen nemen.
Sta ze niet te woord. Maak een afspraak met je huisarts om te zorgen dat deze goed op de hoogte is en voor je op kan komen.

Ja Lente

https://www.menzis.nl/publicaties/zorg-zorgverzekering/2017/01/05/forse-daling-onnodig-bezoek-spoedeisende-hulp-haagse-ziekenhuizen

"De helft tot twee derde van de mensen die zich ‘spontaan’ melden bij de SEH blijkt via de huisartsenpost te kunnen worden behandeld."

Het verwijt onnodig een ambulance in te schakelen en de eerste hulp in te schakelen wordt veel mensen verweten maar met name buitenlandse mensen kunnen niet gewend zijn dat een huisarts ook veel eerste hulpvragen opvangt en doorverwijzing beoordeeld.

Dit artikel gaat over iets anders

Dit gaat over mensen die zich 'spontaan' melden bij de SEH. Ik geloof best dat tweederde door de huisartsenpost behandeld kan worden.
TS Liza heeft een ambulance besteld. Dat is heel iets anders dan een bezoek aan de SEH.

Het zou kunnen dat de ambulance achteraf niet nodig was, dat een 'gewone' Nederlander die niet besteld zou hebben. Maar dat kunnen wij niet beoordelen op basis van haar bericht.

Tja Lente

In Nederland heeft de huisarts, vergeleken met andere landen, veel sterker een functie van poortwachter en doet veel zaken binnen de eigen praktijk zelf.
Het is toch geen onbekende zaak dat buitenlandse mensen soms meer rechtstreeks naar een specialist willen of de huisarts daarvoor onder druk zetten. Ook al zal dat onder autochtone Nederlanders ook beslist toegenomen zijn sinds internet.

Ga je daar omheen als OSM, dan zal iedereen je verstandig vinden en het zekere voor het onzekere.
Ben je een buitenlander in een vogelaarwijk dan wordt illegaliteit (onverzekerdheid met wel recht op eerste hulp) of verstandelijke beperking of lage opleiding vermoed.

En...

De 'kinderbescherming' werkt met assumpties en niet met feiten.

maar...

Waarom heb je een ambulance laten komen voor je kindje?

Van een commissie heb je weinig slechts te verwachten als je normaal je kind verzorgt en je huis schoon houdt. Dus; ontspan, houd de boel gewoon netjes en ga door met je leven.

Neu

"Van een commissie heb je weinig slechts te verwachten als je normaal je kind verzorgt en je huis schoon houdt."

Je kunt het vermoedelijk gewoon niet geloven, maar in dit geval, met deze 'commissie', is zo'n geloof dat het wel goed komt als je maar..... niet terecht en een valkuil.
Juist dit geloof zorgt voor de shock die je krijgt als je het 'onderzoeksrapport' onder ogen krijgt. Dan zie je hoe je belazerd bent en wat voor consequenties dat kan hebben. Jij denkt nog dat je een leuke moeder bent en een competente volwassene, maar in dat rapport wordt je beschreven als een incompetent psychisch geval onder slechte omstandigheden.

Verslag

Ik denk dat Liza de ambulance belde omdat zij dacht dat haar dochter iets giftigs binnengekregen had. Vandaar misschien de vragen over eten. Mogelijk is haar kindje ook klein of licht.
Neemt niet weg dat je nu in een moeilijke situatie zit: je voelt je beschuldigt van iets, er is gezegd dat je iets moet doen (huis schoonhouden) en dat ze terugkomen, nu doe je alles om je huis schoon te houden, maar je weet niet wanneer ze terugkomen.
Het zou netjes zijn als je een verslag zou krijgen van het gesprek met veilig thuis. Is je man Nederlander? Misschien kan hij opbellen om daarnaar te vragen. Hij kan dan ook vragen of er nog een bezoek komt en zo ja wanneer. Allemaal beleefd en zonder verdere toelichting. Is er een verslag en mag ik dat krijgen? Komt er een tweede bezoek en zo ja, wanneer.
Als je man geen Nederlander is zou ik een vertrouwenspersoon zoeken die voor jullie kan bellen. Dat kan iemand zijn van stichting KOG, maar het kan ook een vertrouwenspersoon zijn van Zorgbelang. Ligt eraan in welke provincie je woont.

Nederlanders zijn ook niet gewend dat familie op bezoek komt en dat het huis daardoor wat slordig kan zijn.

Als zoiets gebeurt, zo'n onverwacht 'onderzoek' dan kan de angst nog heel lang in je lijf blijven zitten. Ik hoop dat je iets kunt doen om ervoor te zorgen dat de angst niet je leven gaat beheersen en dat je al snel weer een normale schoonmaakster wordt.

Tsjor

bedankt

Bedankt voor alle reacties! Man nederlander? Tja, maar eigenlijk ideaal zou zijn als het zou niet uit maken. Dat we zou gewoon gelijk behandeld zijn en niet verdacht volgens afkomst, huidskleur of geloof. (Dat zou erg humanistisch zijn. Dat deed me ook denken, waarom dat woord "buiterlander" so vaak werd herhaald alsof het erg bijzonder wat is. ("Buiterlander" in Nederlandse 2017 is gewoon iemand die is hier duizend jaar gewoond, doet eigene ding en waarschijnlijk is ook goed daarin. Iemand wie is nog steeds niet gelukt om aanvraag doen om lokale passpoort of nationaliteit aanvragen, omdat het is erg duur en voor het eerst moet men in deze land best lang wonen voordat daar een recht is om nationaliteit aanvragen. Het wachttijd is ca. 7 jaar en daar zijn ook extra regels, ik zou bijvoorbeeld niet mogen land 7 jaar verlaten in rij, als zou willen nationaliteit aanvragen. Best lang? Bezoeken van familie of begraafenisplaatsen zou dan afgestrepen zijn. Kan dat niet doen. Ook een vraag, moet ik echt nederlandse nationaliteit aanvragen om niet in kindermisbruik verdacht worden. Of iets anders, drugshandel of moord of wat dan ook. Tegenwoordig, meest mensen die veel reizen of van de rest van wereld komen zijn geen kriminelen.) Bedankt voor het advies over kantoortijden... het neemt al veel stress af!!! Zal gewoon blijven af wachten WANNEER ze dan godsnaam komen. Het kind van ons is xxl baby. Groot, mooi doorgevoed en vroolijk. Nooit hysterisch of dergelijks. (Had zelfs bij bezoek van ambulance gelacht al.)Het klacht naar Veilig Thuis was bijzonders erg, omdat ik ben thuisblijvende mama. Kind is op 2de levensjaar nog steeds op borstvoeding. Ik heb voor haar volledige intellectuele, opvoedings en ontwikkelingsprogramma gemaakt wat we volgen. Geen wegwerp luiers, alles bio en wasbaar, eigene prive speeltuin, zelf thuis gebouwd. 2x per dag vandelen. Of zelfs meer. Kind krijgt alles wat een kind zou behoefte heb, dacht ik zelf. Ik maak zelfs haar kleren zelf, op maat, geen uitbuitings/labels van 3de wereldlanden. Ik zorg voor onze kind vol tijd. Zelf dacht dat verdien komplimenten en zeker niet kritiek. Het vreemd is ook, daar is niet veel geschrijven in forums, wat is de stappenplan voor ouder tegen wie is klacht ingediend in Veilig Thuis? Blijven wachten... het is juist lastig. Adviesen, hoe bewijsen verzamelen dat u geen pervert bent? Ook lastig. Ook, vernederend. Klinkt als van slechte horror film. Ook wat is beter, rommel of actief tijd besteden met kind? Tot nu toe, het standpunt van artikels, wat gelezen heeft: liever rommelige kamer en blije kind dan schone/kale kamer en het kind verwaarloosd. Achteraf een moreel zou zijn: als u baby een twijfel heeft van ongeluk en u denkt, of zou voor zekerheid een idee om ambulance bellen om ze laten controleren, NIET DOEN! Of doen en voor het eerst 15 minuut voor schoonmaak nemen. (Speelgoed en kleren mogen niet op vloer zijn.)Het is riskant maar betere risk dan later maanden lang zitten denken dat wat nou. Alle ergste, bij klacht bent u als een ouder verplicht om te bewijsen dat inderdaad geen kindmisbruiker ben geweest, en dat is knap lastig. Heb zelf gewoon fotodocumentatie begonnen. Maak gewoon een foto van eten van kind en bed en spelletjes en bewaar alle haar tekeningen. Of dat als een bewijs telt. In algemeen, blijkt erg naar Georg Orwell 1894. Met het verschil, dat als belastingbetaler betaal zelf mee voor het werk van deze ambtenaren. Het is goed dat ze so goed werken maar erg moe van schoonmaak en ze te blijven wachten. Voel niet echt veilig meer thuis. Ook niet buiten, (Waar is de garantie dat de buurvrouw die niet erg van buiterlanders houdt zou niet volgende melding doen op een mooie dag, met excuus, kind had een leelijke schokoladevlek op een jurk en rende gillend heen en weer rond achtertuin?)Wens jullie fijne ouderschap en dat u zou nooit zon ervaring hoeven zelf mee maken.

Stappenplan

Dat zou goed zijn, als we met elkaar een stappenplan kunnen maken: wat te doen als je aangemeld bent bij 'veilig thuis'.
Helaas voor jou zijn er een aantal 'objectieve' criteria die gehanteerd worden om de zorgelijkheid van de situatie te beoordelen. zo speelt het wonen in een verkeerde buurt een rol. Maakt niet uit hoe je het zelf doet, bepaalde buurten leveren een minpunt op. Als je dan ook nog geen Nederlandse nationaliteit hebt, de taal niet perfect spreekt, een eigen opvoedingsplan hebt, je kind heel lang borstvoeding geeft en zelf een noodsignaal afgeeft (ambulance belt) omdat je denkt dat je kind vergiftigd is, dan scoor je al snel hoog op het lijstje. Dat zijn allemaal protocoldingetjes, waar je in verzeild raakt zonder dat je het weet.
Ik heb ooit in een vergadering gezeten, waarin iemand trots vertelde dat 'men'(politie, jeugdzorg etc.) kinderen kleurtjes geeft: groen betekent niets aan de hand, rood betekent grote zorgen. Die kleurtjes werden op criteria als 'buurt', 'in aanmerking komen met de politie' etc. toebedeeld. Ik heb toen gevraagd of ouders weten welke kleur hun kind heeft. Dat was niet zo.
De vraag die tot nu toe niemand kan beantwoorden is: hoe kom je weer van dat lijstje af? Daar zijn geen protocollen voor.
Dit maken ook Nederlandse mensen mee. Plotseling sta je bij de EHBO en gaat er een heel arsenaal open aan vragen en gesprekken, waarvan je denkt: waar gaat dit over en waarom kijkt niemand naar mijn kind dat pijn heeft?
Mijn advies om je man te laten bellen heeft vooral met taal te maken: jouw taal is goed, maar niet perfect. Het spijt me als ik je hiermee beledig, maar ik geef het je toch terug, omdat het een zwak punt is voor jou. Bovendien zijn vrouwen vaak emotioneler dan mannen, gaan vaker uitleggen waarom zij wel goed voor hun kind zorgen en dat kan het gesprek vertroebelen.
Ik blijf dus even bij mijn advies: laat je man bellen, laat hem vragen om een verslag van het gesprek (dat moet je krijgen), laat hem vragen wanneer het tweede gesprek zal zijn (kan ook betekenen dat het 'onaangekondigd' zal plaatsvinden, maar dan weet je dat. Eventueel kan hij ook vragen: wat moeten wij doen om die aantekening weg te krijgen. Als je daar niet voldoende antwoord op hebt kunt je naar de teamleider stappen. Het is wel belangrijk dat je die stappen rustig, kalm, zonder al te veel emoties, maar wel doelgericht zet. Zakelijk dus. Je accepteert wat er is gebeurd, maar je wil weten hoe het nu verder gaat. Je moet niet emotioneel of inhoudelijk denken, maar procedureel. Dat is lastig, maar mijn eigen ervaring met een soortgelijke situatie heeft mij geleerd, dat het de enige manier is om eruit te komen.
Ik neem je vraag ondertussen wel mee en zal eens nadenken over een plek waar ik die zinnig ter sprake kan brengen: hoe komen mensen van een aantekening af. Daar moet ook een procedure voor ontwikkeld worden die inzichtelijk is voor ouders.

Tsjor

Geen uitzondering

Oh ja, helaas is je verhaal dus geen uitzondering. Ik hoop dat je dat al begrepen had uit mijn antwoord.

tsjor

Klachtenprocedures

Het is ook goed om je op de hoogte te stellen van bestaande klachtenprocedures. Jouw verhaal over de kraamverzorgster is uitzonderlijk vreemd (op de tafel gaan staan). Het is goed als je in je eigen netwerk mensen hebt waarmee je zoiets kunt bespreken om te toetsen of iets 'normaal' is of niet; en dat je uitzoekt hoe en waar je een klacht kunt neerleggen. Ik zou over zo'n kraamverzorgster onmiddellijk mondeling een klacht hebben ingediend bij de leidinggevende en als dat niet voldeed de klacht schriftelijk nog een keer hebben ingediend.
Wat betreft de ambulancemedewerker, daarvoor het het indienen van een klacht geen zin. zij worden onder druk gezet om steeds meer te melden als ze een situatie 'niet pluis' vinden, want een nogal vaag criterium is.
Het probleem is dat er in Nederland ooit (ik dacht in 2007) een onderzoek is verschenen, waarin gesteld werd dat meer dan 100.000 kinderen per jaar worden mishandeld. Dat aantal wordt tot op de dag van vandaag niet gehaald met alle meldingen. Dus is de reactie: er moet meer gemeld worden. Want niemand tornt nog aan dat getal van 110.000, dat was namelijk wetenschappelijk onderzoek. Dat mechanisme maakt dat met name mensen in de gezondheidszorg onder druk worden gezet om meer en eerder te melden. Verplicht, volgens codes en protocollen.

Tsjor

Geen mishandeling

Ik denk dat ze hier bezorgd zijn geworden vanwege een (mogelijke) vergiftiging van een jong kind in een chaotisch vies huis. Het verbaast me dat ze niet meer doorpakken en hulp aanbieden.

Achteraf

Ik heb nog twee adviezen voor je: als je je ernstige zorgen maakt over je kind, bel dan eerst de huisartsenpost. Zij kunnen ook direct een ambulance bellen als dat nodig is. De huisartsenpost is niet ideaal, ze reageren soms niet goed op ernstige klachten, maar het is wel de eerste stap die je moet zetten. Alleen in uitzonderlijke omstandigheden bel je een ambulance.
Tweede advies: je hebt nu de neiging om jezelf helemaal angstig op te sluiten in je eigen huis en je kind daarin mee te nemen. Doe dat niet, het is niet goed voor jou en niet goed voor je kind. Nare mensen zul je overal aantreffen, maar nu zie je alleen de hakenkruisen die geschilderd worden, je moet zorgen dat je ook de aardige mensen tegenkomt, die zo'n hakenkruis net zo erg vinden als jij, waarmee je samen aan de slag kunt gaan om het te verwijderen.
Het kan zijn dat je die in jouw buurt niet treft. zorg dan dat je meer mensen leert kennen: laat je kind naar de peuterspeelzaal gaan en praat daar met andere ouders, bezoek bijeenkomsten van het consultatiebureau met cursussen of iets dergelijk, zorg dat je zelf kunt gaan werken al is het maar vrijwilligerswerk.
Zorg dat je meer mensen ontmoet: sommigen zijn vervelend, maar je kunt dan in elk geval ook aardige mensen tegenkomen. Want die zijn er ook. Als je jezelf angstig op gaat sluiten i je huis wordt de buitenwereld alleen maar bedreigender. Probeer dat te voorkomen.

Tsjor

Phryne

zoiets zal het zijn, maar als je dan ziet wat ze daarmee doen, dan heeft dat een volkomen verkeerd effect: mensen worden angstig, weten niet mee zo goed wanneer ze het goed doen, gaan als een idioot poetsen, uit angst.
Dat is geen hulp. Ook het dreigend rondlopen roepen dat het vies is is geen hulp. Zorg dan dat je de volgende dag terugkomt, vraagt wat er nodig is en help mee om op te ruimen en schoon te maken, als jij (!) vindt dat dat nodig is. Leg uit waarom je je zorgen maakt en doe iets waardoor je ook daadwerkelijk duidelijk maakt dat het mogelijk is om hulp te krijgen. Echt iets doen, niet alleen maar praten en rapporteren. een man die rondloopt en vindt dat het vies is krijgt van mij een emmer sop en een dweil. Doe iets, in plaats van intimideren.

Tsjor

Eens

Dat ben ik met je eens hoor. Ik vind dit een heel slechte gang van zaken. Ik heb zelf wel eens een onverwacht bezoek van de wijkverpleegkundige gehad, toen mijn jongste net geboren was (ik alleenstaand) en niet goed groeide. Daar ben ik gelijk op gedoken en heb gevraagd of er een speciale aanleiding was en of er zorgen waren (mijn huis is ook niet altijd even netjes, wel schoon genoeg). Dat was toen niet het geval, kennelijk hadden ze budget over dus ze vereerden alle jonge ouders met een bezoekje (zei ze).

Achter de schermen

Liza, je bent nu aan het wachten tot zij een tweede keer komen. Jouw gedachtegang is helder: er was een probleem (huis was niet opgeruimd), dat pak je aan (je gaat poetsen) zij komen nog een keer en zien dan dat het huis opgeruimd is. Einde verhaal.

Ik moet je toch even waarschuwen, want de kans is groot dat die eenvoudige gedachtegang bij 'veilig thuis' niet werkt. Daar zitten mensen van allerlei instanties bij elkaar, die met elkaar moeten 'wegen' hoe ernstig het zorgsignaal is en wat 'men' daarmee aan moet. Je krijgt als ouder helaas geen inzicht in dat proces van het onderlinge gesprek tussen die verschillende instanties. Je weet dus helemaal niet wat er op dit moment achter de schermen gebeurt.

Worst case scenario: achter de schermen legt men allerlei signalen bij elkaar, men gaat rondvragen: consultatiebureau, huisarts, peuterspeelzaal, politie etc. Je hebt er als ouder geen idee van wat voor informatie uit dat soort gesprekken en observaties komt. op basis van die (voor jou onbekende) informatie wordt een analyse gemaakt: zal dit kind wel veilig en zonder problemen kunnen opgroeien? Die analyse gaat ook nog eens over de toekomst die op basis van statistieken wordt vastgesteld (zoveel kinderen uit zo'n buurt, met een anderstalige ouder etc. etc. komt later in de problemen). Op basis van die prognose wordt beleid gemaakt, allemaal nog zonder dat jij iets weet.
Die analyse en dat beleid kán betekenen dat 'men' (dus de vergadering) van mening is dat je kind niet in die situatie kan en mag opgroeien, omdat de risico's te groot zijn. Dan hoor je nog steeds niets, omdat men op zoek gaat naar een plaats waar het kind wel 'veilig' kan opgroeien, een pleeggezin of een opvanghuis. Pas als dat gevonden is krijg je in sneltreinvaart te maken met wat veilig thuis bedacht heeft: je kind wordt aangemeld voor een spoed-ots met uhp (onder toezicht stelling en uit huis plaatsing) en wordt met onmiddellijke ingang uit huis gehaald; Jij krijgt dan achteraf een week de tijd om bij de rechter uit te leggen dat er sprake is van een misverstand, je foto's te laten zien en je verhaal te doen. Maar de rechter zal het niet aandurven om de signalen van 'veilig thuis' te negeren en de kans is groot, dat je kind echt onder toezicht wordt gesteld en tijdelijk uit huis wordt geplaatst. Daarna krijg je een gezinsvoogd, waarmee je eindeloos in de clinch komt te liggen over jouw vraag waar je kind is, over een bezoekregeling, en over de volgende verlenging van de OTS en de UHP.

Ik zeg niet dat dit gebeurt, maar dit is wel waar veel mensen, ook Nederlandse mensen, in verzeild zijn geraakt nadat er 'zorgen' waren over hun kind.

Vandaar toch mijn dringende oproep aan jou: laat iemand die rustig is en goed Nederlands spreekt bellen en zorgen dat je kontakt houdt met 'veilig thuis', zodat je weer wat er achter de schermen allemaal gebeurt.

Je kunt zelf ook kontakt opnemen met de huisarts en vertellen wat er aan de hand is.

Je kunt er ook voor zorgen dat je kind aangemeld is bij een peuterspeelzaal. Het is altijd goed als er, naast de ouders, anderen zijn die met je kindje te maken hebben en kunnen aangeven hoe zij jouw kindje ervaren, zowel de positieve als de negatieve punten (die je niet wil horen, maar waarvan het wel goed is als je ze hoort).

Tsjor

Ideaal

'Tja, maar eigenlijk ideaal zou zijn als het zou niet uit maken. Dat we zou gewoon gelijk behandeld zijn en niet verdacht volgens afkomst, huidskleur of geloof.'
Helaas, dat is een ideaal dat zo niet bestaat. Als ik in jouw land zou komen zou iedereen weten dat ik daar niet geboren ben, mijn taal zou niet voldoende zijn om goed te begrijpen wat mensen zeggen en welke betekenis dat heeft; en ik ken de conventies niet, ik weet niet precies hoe je iets moet doen om het goed te doen. Ik zou 'fouten' maken, dingen doen die strijdig zijn met 'de cultuur' en de omgangsvormen die mensen in jouw land gewend zijn. Ik zou bijvoorbeeld hoofdpijn krijgen als mijn familie allemaal op bezoek wil komen, ik zou daar andere afspraken over maken, ze mogen niet zomaar komen. Om een voorbeeld te noemen. Ik zou bijvoorbeeld op zoek gaan naar een huisarts, en dan verbaasd zijn dat die niet naar mijn huis wil komen.
Het is verschrikkelijk moeilijk om in een onbekend land alle conventies en taalgevoeligheden te kennen. En als je die niet kent dan gedraag je je 'vreemd' of zelfs 'verkeerd'. Mensen zouden mij niet begrijpen en ik begrijp de mensen niet. Ik kan dan ook niet vragen om 'gelijk' behandeld te worden, ik word 'gelijk' behandeld, namelijk net als iemand die iets verkeerds doet; alleen begrijp ik niet waarom dat verkeerd is.
Zorg dat je meer kontakten krijgt, zodat je steeds meer dingen leert over wat mensen hier doen, hoe ze het doen, waarom ze het zo doen, wat 'normaal' is en wat niet, waar kun je je eigen weg kiezen en waar wordt je geacht het geijkte patroon te volgen om e voorkomen dat mensen denken dat je iets verkeerds doet. Dat vraagt heel veel, maar je kunt er zelf aan werken door in kontakt te blijven met mensen en te praten over dingen: waarom zijn ze zoals ze zijn, wat denkt iemand ergens van etc. etc.
Het is daarom al heel goed dat je hier je berichtjes hebt geplaatst en dat je reacties krijgt, ook al zijn die reacties misschien anders dan je zou willen lezen.

Tsjor

Advocaat

https://www.ots-balie.nl/procedures/advocaat-ondertoezichtstelling-ots/

https://www.ots-desk.nl/?gclid=Cj0KEQiAt9vEBRDQmPSow-q5gs8BEiQAaWSEDkIyWwY1HQw1BDhIet4rC-olemtFrL-C616mHBTgNK4aAno_8P8HAQ

Het is verstandig om je alvast te oriënteren op een advocaat.

Deze organisatie deugt niet ze scoren alleen maar punten die zij 'zwak' vinden.
Ik heb diezelfde ervaring. Ik vond dat ik ook een bewuste persoon was met mijn buitenlandse man, in een multiculturele wijk, lang borstvoeding geven, veel wandelen, naar musea en voorstellingen, parken.
Zij scoren 'buitenlander' als een risico, multiculturele wijk als een risico, lang borstvoeding geven en bijvoorbeeld je kind bij je laten slapen als afwijking, zelfs met het risico op sexueel geweld als je kinderen bij je in bed slapen.
Deze organisatie is 1984. Ze hebben er zelfs 'newspeak' bij om te verhullen naar buitenstaanders hoe ze bezig zijn.
Een advocaat kan dan ook verstandig zijn om in te schakelen.
Omdat je een buitenlandse bent kan het zijn dat ze je kind naar de peuterspeelzaal willen of naar de voorschool.
Denk er vooral om dat mochten er problemen van komen dat je voor de kinderrechter komt. Die heeft vaak wat meer begrip voor jou argumenten, als je ze maar niet zelf zo gaat presenteren als je nu doet.
In de rechtzaal is het beheerst zijn en niet emotioneel.
Ben je al bij de bibliotheek geweest? Leer je kind je eigen taal en zoek daar boekjes bij. Laat je man met je kind in het Nederlands spreken en als je het daarmee eens bent dan doe je wat Tsjor voorstelt: geef je kind op voor een paar ochtenden speelzaal. Vanaf ongeveer 2,5 jaar kan ze daar terecht.

Als je je kind nu opgeeft, dan hoeft ze nog niet eens te gaan, is het al een punt in je voordeel.

NIet mee eens Tsjor

Jij stelt dat Liza meer zou moeten integreren. Dat is gebaseerd op de veronderstelling dat ze alleen thuis is met het kind en verder nergens komt.
Bovendien zijn er ook autochtone Nederlanders die geregeld met heel veel familie omgaan of die over de vloer hebben. Dat is maar voor een deel 'Nederlands' om in kleine kring te verkeren. Op het platteland kun je vaak nog steeds meemaken hoe familie veel met elkaar omgaat en samen is.
Dat maakt haar onnodig onzeker. Houd je aan je zelf voorgestelde aanpak.
Als Liza het goed wil doen, ze is al goed laat dat vooral weten!
Ze kan voor de buhne punten scoren maar het is te idioot voor woorden dat je zou moeten veranderen om in de nieuwe 'mal' van de instanties te passen.
Dat zou ik nooit voorstellen. Bovendien kan alles je verweten worden.
Jij hebt net een plekje op de peuterspeelzaal bemachtigd maar men is van mening dat je kind teveel afwijkt en naar een MKD moet.
Die onenigheid wordt jou door de 'jeugdbescherming' dan aangewreven.
Zo eenduidig is het niet dat je dan goede reflectie krijgt. Neem me niet kwalijk. Alleen al de taalkwestie kun je gedoe over krijgen.
Nee, ik denk dat Liza haar gekozen levenstijl niet hoeft om te buigen tenzij ze daar praktisch voordeel uit kan halen.
Er is niets mis met Liza maar met deze 'instantie'. En helaas heeft Liza, door wie zij is, Buitenlandse, emotioneel en enthousiast, daar onterecht last van. Zij zijn fout bezig. Niet Liza. En je kunt Liza ook onnodig onzeker maken door wie zij is. Zij is gewoon goed.

Wat kan helpen, zonder dat het over de persoon van Lisa gaat is.
Verhuizen uit de wijk naar een wijk die niet verdacht is.
Ik heb het ook gedaan en vind het nog steeds te belachelijk voor woorden dat dat uitmaakt maar anders had ik me niet meer veilig gevoeld.
Mijn exman was overigens nog het meest boos dat ze vielen over zijn manier van Nederlands spreken.

Sowieso bij elk contact je netjes en goed verzorgd presenteren. Niet denken, ze snappen wel dat een kind dat kort voor je weggaat over je heen spuugt een vlek geeft of er zo'n poepbroek onderweg dat je eerst moet verschonen. Zorg dat ze dat soort dingen niet van je mee maken als je kunt. Dat is niet jou schuld dat het zo moet dat is omdat ze alles negatief vertellen en alles wat beweegt helpt mee.

Menselijk

Het lastige is dat in de meeste contacten het juist voordelig kan zijn als het niet helemaal vlekkeloos is van jou kant. Dat laat juist zien hoe menselijk je bent en daar kan men zich mee identificeren.
Iedere ouder heeft weleens problemen op tijd te komen omdat er zich ineens een verschoningssituatie voordoet ook al doe je nog zo je best dat te voorkomen.
Familie over de vloer en dan wat rommelig is heus bij meer mensen soms aan de hand. Als ik hier een invasie vriendinnen met peuters had gehad was het ook niet vlekkeloos en je moet wel door, juist ook omdat ik fulltime werkte.
Je kunt het voor deze instanties echter nooit goed genoeg doen en je kunt ook niet je menselijkheid laten zien door niet perfect te zijn, wat je bij anderen soms juist helpt.
Je weet ook niet wat ze voor maatstaven aanleggen, dat is volkomen arbitrair.
Ik had een werkster en vrienden hielpen mij maar als je het commentaar leest over mijn huis, dan zou je nog denken dat ik in een afbraakpand leefde in plaats van een gewone portiekwoning die normaal bijgehouden werd door de woningbouw. Het is gewoon alles wat beweegt en je bent nou eenmaal meestal geen modelplaatje in VT Wonen, zeker niet als je kleine kinderen hebt. En wie dat wil, deze instantie dus, kan altijd wel iets minder perfect vinden om uit te vergroten.
Je krijgt het wel door langzamerhand maar dan staat het al op papier.
Later vroeg ik mijn familie de avond voor een 'bezoek' en was het bij mij thuis vlekkeloos, ik vroeg de werkster een keer extra en zorgde dat er appeltaart en tomatensoep stond te geuren als ze binnenkwamen.
Belachelijk gewoonweg. Maar ja, ook dat hielp gewoon niet, men bleef aandringen op maatregelen tot het laatste moment. Je kunt het nooit meer 'goedmaken' als je eenmaal in de tang zit. Zo werkt het niet want dan verdienen ze niets.

Je opleiding en werkervaring

Alleen als het in je voordeel is zou ik in elk geval ook concreet aangeven wat voor opleiding je hebt en werkervaring. Niet bij deze zoekneuzen maar als je uiteindelijk voor de kinderrechter bent gekomen.
Kan zijn dat het niet zo ver komt, maar met types die jou op je schoonmaak zitten te pushen kun je het ergste verwachten. Maar misschien valt het mee en wordt het dossier snel afgesloten.
Inderdaad, als je niet kunt wachten, laat je man bellen wat de procedure is. En laat niemand binnen en voor er een gesprek komt vraag het dossier, met de aanklacht op.

Geen OTS

En accepteer geen hulp of OTS. Daar kun je nog verder mee in de problemen komen. Een onterechte melding is gewoon een onterechte melding en dat moet ophouden. Anders verzinnen ze er zo een paar 'risico's' bij. Zij bieden je hulp aan, voor de lieve vrede doe je dat maar, maar dan komt er een raar type dat gaat muggeziften en je kunt je niet inhouden en voelt je gepiepeld en daar hebben zij dan weer bezwaren op en zo strompel je dan verder door het leven. Jij hebt dat toezicht niet nodig en het is een te zware maatregel voor een gewoon gezin en veroorzaakt alleen maar onnodige onrust.

Verkeerde voorstelling

'Jij stelt dat Liza meer zou moeten integreren.' Nee dus, dat stel ik niet. Ik kan mezelf nog wel een keer gaan herhalen, mijn punt is veel genuanceerder dan dat.
Wil je alsjeblieft niet het platteland erbij halen, ik kom daar vandaan en je voorstelling is karikaturaal en anachronistisch.
'En accepteer geen hulp of OTS.' Als er al iets te accepteren valt. In het ergste scenario valt er helemaal niets te accepteren en zijn de zaken al beklonken voordat je het weet.

Tsjor

Hoe dan?

'Een onterechte melding is gewoon een onterechte melding en dat moet ophouden.'Hoe dan? Het helpt niet om dat stampvoetend te eisen.
En advocaten helpen lang niet altijd, ze kunnen praten als brugman, maar het is voor hen net zo moeilijk om de trein te keren als die eenmaal rijdt als voor ouders.

Tsjor