Veilig Thuis, hulp

Toegeven Tsjor

Dit is geen instelling waar je toe moet geven dat je weleens iets niet begrijpt of anders doet dan men verwacht. Elk piezeltje is een aanleiding voor een OTS.
Jij bent een thuismoeder, je speelt met je kind, je gaat erop uit, je geeft lang borstvoeding want dat is gezond (zeker volgens officiele instanties als de WHO) en je doet aan katoenen luiers omdat je dat toevallig beter vind voor het milieu en voor het zindelijk worden van je kind. En dat is een normale variatie van een gewoon Nederlands gezin.
En dat het even niet spic en span was toen ze onverhoeds, zonder afspraak, bij je thuis kwamen was vanzelfsprekend want je had net een familieweekend achter de rug waarin je kind heerlijk in de familieschoot opgenomen was en dat kan even wat rommel en een minder schoon huis geven. Dat komt wel weer goed. Je hebt namelijk een netwerk en je kind heeft een grote familie. Dat is volstrekt normaal.
En geen enkele reden voor een maatregel. En ja, je zoekt hulp als je denkt dat er iets niet goed is met je kind, als je ongerust bent, en het zekere voor het onzekere wil nemen. En ja, je Nederlands is nog niet vlekkeloos maar het word steeds beter.
Je doet alles samen met je kind, je zingt je praat. Geen reden voor staatsbemoeienis.
Karikaturaal: ik kom zelf uit een grote familie en zelfs bij mij thuis blijft het niet beperkt tot een kerngezinnetje, maar is er ook vaak aanhang over de vloer, kan familie blijven logeren hoewel we veel vaker naar familie toegaan omdat ze mij nog steeds een beetje 'verdacht' vinden dankzij die schandelijke verdachtmaking.
Bij mij thuis kan ook altijd iedereen mee eten. En dat is voor sommige gezinnen volstrekt normaal.
Verzet tegen een OTS, want onnodig onrustgevend en een veel te zware maatregel, want wat zou het doel moeten zijn? Kan zin hebben. Dan ziet een rechter in elk geval dat er geen 'hulp' maar 'strijd' is en dat helpt een gezin ook niet vooruit en dat doe je alleen als er zware problematiek is.
Krijg je een OTS, dan ga je in hoger beroep, vandaar die opmars aan advocaten, het kan zin hebben om je legaal en volstrekt terecht te verzetten.

Zuur

Als het nou zou helpen om mee te werken, akkoord, maar het kan je net zo goed nog erger in de shit helpen, het is een onvoorspelbare beweging.
En inderdaad zelfs een advocaat kan tekort schieten tegen deze organisaties. Zo rechteloos is het maar dan heb je in elk geval je rug recht gehouden en niet meer risico gelopen dan absoluut noodzakelijk is.
Je onderkoeld gedragen kan helpen. Een puntig kort verweer schrijven op de brief met de zorgmelding kan helpen. Alles klein houden kan helpen. Je presentatie kan helpen. Verhuizen naar een betere wijk kan helpen.
Maar meewerken en je in bochten wringen kan je nog verder in de shit helpen omdat alles wat beweegt aanleiding kan zijn voor negatieve onderbouwing.

Mee eens hoor Tsjor

Ik reageer ook alleen maar op de punten waar ik vragen bij heb. Je actief opstellen en de procedure opvragen en je informeren is heel belangrijk.
Daarbij kan een Nederlandse man handig zijn en anders een goede geinformeerde advocaat, of juist iemand van de stichting KOG, want het kan een heel proces zijn waarbij de antwoorden niet op voorhand vanzelf spreken.
En er gedurende de procedure steeds nieuwe vragen opdoemen.
Ik vind het echt raar dat er nu een hele advocatenindustrie bovenop springt, weer extra geld dat niet naar de zorg gaat en ten koste van het gezinsbudget, maar misschien helpt het wel als steeds meer mensen doorkrijgen dat je je met deze shit niet in moet laten maar zo keurig mogelijk, met advocaat en heldere argumenten op afstand zetten.

Er vanaf komen?

Ik vind je hoopvol Tsjor alsof er met enige moeite samen valt te werken met deze mensen, maar ik denk dat je dan alleen maar steeds meer ingezogen wordt.
Je komt er niet vanaf. Zelfs met mijn geslaagde verzet bleef dat dossier overal liggen want, zeggen ze er expliciet bij: de 'verdenking op mishandeling' kan nog een keer voorkomen. Voortaan ben je gebrandmerkt.
Want waarom heeft iemand aan je ouderschap getwijfeld? Die subjectieve twijfel van geeft niet wie is belangrijker dan dat jij voortaan in angst op ingrijpen verder moet gaan. Gelukkig leest bijna niemand die dossiers die er liggen, dus dat valt mee.
Het beste is om uit de gevarenzone te blijven en vaak is dat gewoon een kwestie van toeval of dat je lukt. Elke afwijking, en mensen zijn nou eenmaal niet allemaal hetzelfde, kan je in de problemen brengen. Soort toeval, net met wie je te maken krijgt, er is niets objectiefs aan.
Ik had ook een avondvisitearts bij mij thuis vanwege een acuut benauwd kind. Echter deze arts had zelf lang borstvoeding gegeven en snapte mij volledig, ze bracht me zelfs met haar eigen auto naar de eerste hulp hoewel ze dat helemaal niet hoefde maar in die prachtwijk kwamen nou eenmaal geen taxi's. Als je 'matcht' heb je mazzel.
De huisarts staat vaak dichterbij en weet te handelen, dat is minder gevaarlijk, hoewel nooit ongevaarlijk, maar tweede- en derdelijns artsen of hulpverleners, vooral als ze geimpregneerd zijn met de meldcultuur of juist als ze hun eerste cursusje hebben gedaan willen graag even mooi weer spelen op jou kosten. Dus het is gewoon een tombola.
En die tombola kan je steeds weer overkomen, dat besef heb je na de 1e aanvaring. En al weet je de 'aantekening' te laten verwijderen, blijf je die tombola gewoon houden tot je kind 18 jaar is. Helaas.
De rest is allemaal gepriegel in de marge.

Ja jammer

De 'jeugdbescherming' doet wat in de protocollen ligt en verder kun je het bekijken.
Mijn dochter kreeg geen enkele hulp meer en iedereen ging zitten wachten tot er een gezinsvoogd zou zijn die maar niet kwam omdat het allemaal eindeloos duurde en weer verzet werd omdat hulpverleners die er waren uitvielen of raadsonderzoekers wisselden of met vakantie gingen. Eindeloos.
Dus vroeg ik de raadsonderzoeker aan school en hulpverlening te melden dat ze vooral door konden gaan met het bieden van hulp aan mijn dochter. Zo'n 'onderzoek' behoort hulp niet in de weg te staan, integendeel juist. Maar dat was niet haar taak en dat ging ze niet doen. Terwijl we door hun toedoen in dit moeras zaten.
Volslagen immorele beweging, geen greintje empathie of compassie. Alleen maar zichzelf voortdurend aan het indekken.
Dat werd dan maar weer mijn nieuwe mantra. Ga vooral door met hulp bieden want daar gaat het uiteindelijk om niet om de uitslag van een 'onderzoek'.
De meeste 'onderzoeken' eindigen dan ook, al is het zonder OTS, met 'zorgen', dus je kunt van die 'kinderbeschermers' niet verwachten dat ze dan school en andere betrokkenen inlichten dat er geen 'zorgen' meer zijn. Want in hun optiek zijn die er altijd. Dat past ook niet in hun protocol, daar gaan zij niet over.
Ik zou ze ook niet vertrouwen. Elk contact met school of hulpverlening kunnen ze jou nog zwart maken ook door subtiele 'zorgen' door te geven.
Alleen met een bepaalde formulering in de uitspraak bij de kinderrechter kun je mogelijk aanspraak maken op het vernietigen van jou dossier.

Termijnen

Ik heb ondertussen het stuk over het handelingsprotocol doorgenomen op de vraag welke termijnen er genoemd zijn.
In jouw situatie gaat het om het volgende : "Nou en 2 weken later krijg ik dat brief. Dat Veilig Thuis komissie komt bij ons langs. Het gebeurde 24 november. Ik begin voor ze te wachten. Ga niet veel uit. Maak alles netjes. Regel dat we zou niet te lang uit gaan met kind, misschien komen ze nog. Ik hoor niks en dan in Januari, op een maandag zijn ze achter de deur. "
Vier weken nadat men begonnen is met het vastleggen van persoonlijke gegevens moet dat gemeld worden aan de betrokkenen. Dat was bij jou dus twee weken.
Binnen tien weken na de triage moet er een actie worden ondernomen (het eerste bezoek, gesprek). Ik weet niet hoe land die termijn is geweest bij jou.
Binnen tien weken moet je uitsluitsel krijgen over het vervolg. Het onderzoek/gesprek was begin januari, dus je kunt even uitrekenen hoe lang het nog mag duren voordat je iets hoort.

Ik hoop dat je toch iets hebt aan deze informatie.

Tsjor

nognietgezien

Hoi, nog ca. 10 dagen verder en geen Veilig Thuis mensen nog gezien.
Speciaal voor ze 3x per dag schoonmaak-ronde gemaakt. 1ste 10 uur dan voor kind slaapt en daarna laat voor 's ochtends. Heb het mysterieuse webpagina van ze niet bezocht, anderewijze ook geen contact genomen.
(Ze hebben het pagina met een text "dader neem contact op".) Ook hebben ze geen klanteservice. (Elk webwinkel kan zelf een redelijke online chat gunnen, waarom hebben ze niet zon ding.)Het hele gebeurtenis lijkt aan een fabulas van Frans Kafka of Camus.
Het ongeluk waarom had moeten naar ambulance bellen was, het kind had een potje met een spul open getrokken wat niet voor binnengebruik was bedoeld. Dus eigenlijk had gebeld om ze laten controleren wat het is, of zij dat geslikt heeft, of het gevaalijk is. Als het een spul is waarvan zij dood gaat of is het een stof waarvan we gewoon afwachten en mogen rustig blijven. Dus blijkbaar deze melding ging ook over "jaa, huis ziet niet goed uit, zeker zijn ouders in algemeen ook sloordig met eigene vlessen en spullen." Ook om te bewijzen dat niet sloordig heeft geweest met oppassen maar dat het inderdaad een ongeluk was heb een bewijs opzoeken. Dat kind ging niet zomaar vlesjes open maken en dan kwam ongeluk. Dat het inderdaad een vles was wat slecht was verpakt. Bijvoorbeeld als ze zou nu toch met verder beschuldigingen komen, moet ik waarschijnlijk ook gaan bewijsen dat het so was. Het bezoek wat ze deed was vooral zien dat ze zoeken kenmerken van sloordigheid. Dus liet mn moeder nog een zon pot op te sturen (zonder inhoud). dat de deksel van het pot inderdaad slecht was geproduceerd, inderdaad geen kinderslot of kinderdopje had en dus de europeese regelgeving wat stelt dat elk vles wat voor binnengebruik is, moet kinderslot hebben. Volgens who 902, 2002 moet elk vles in EU wat voor binnengebruik is en onder categorie van medicijnen valt, verpakt zijn met kinderveilige deksel. Deze was met een dunne deksel van lichte plastic. Verder heb een raport geschrijven met eigene versie, wat gebeurde. Fotodocumentatie gemaakt van eten, wat kind eet. Bedden. (Komissie die hier kwam had ook vraag, of kind een goede slaapplek krijgt.) Dan verder had de komissie vraag of het misschien vreemd is dat ik slaap samen met mn kind. Slaap je samen met je kind? Wanneer krijgt kind eigene bed? Nu heb speciaal alle onderzoeken van professor James J. McKenna gelezen en voorbereid om te discusseren, als nodig op een thema, of slapen samen met ma voor kind goed is of niet. Hij voornamelijk heeft onderzoeken gedaan wat stellen de conclusie dat samen slapen met moeder voor kind tot 3de levensjaar goed is. Vooral voor zijn ontwikkeling maar daar waren meerdere aspecten. Om deze komissie laten zien dat we inderdaad niet alleen binnen zijn maar ook elk dag buiten activiteiten doen, verder fotoserie gemaakt van speelplaatsen naast onze huis, waar we meestal spelen. Waar inderdaad nog steeds hakenkruisen en "joden raus", "ajax cool" en dat dergelijks is te zien. Aja, heb ooit als een schoonmaakster gewerkt. Daarvan heb een bewijs-brief gevraagd, daar staat op dat inderdaad heb werkervaring in houshoudelijke werken, ik kan dat doen dus ook vroo kind. Aja. Een mooie gordijnen, met bloemetjes, had voor alle deuren van een woonkamer-boekenkasten gemaakt. De muren geverfd, in keuken, kinderkamer en gedeeltelijk ook in woonkamer. Om beschuldigingen te voorkomen of algemene omgeving niet kinderweilig is. En wat was het... "het is onhygienisch..." zei ze. Maar dat zou ik had ook doen zonder Veilig Thuis. Om te voorkomen schuldigingen dat misschien gewoon een gek ben dat zelf kleren maak voor kind, en andere wat bedenk... daarover had ze ook vragen. Dat of ik alles zelf doe dan ga ook zelf kind vaccinaties geven? Dus om te bewijsen dat inderdaad niet gek ben en gewoon kan kleren maken en activiteiten regelen heb daarbij heb 2 diplomas. 1 dat heb wel opleiding gemaakt waardoor kennis heb om kleren en spullen maken en andere waar op staat dat kan structureel denken. Vooral, in deze regio, vooral is een denkbeeld bekend dat "nou, als iemand van het buiterland is, dan zeker ongeschoold"...aja, had ook geprobeerd echt een officiele document te krijgen wat bewijst dat geen criminele achtergrond heeft. Maar blijkt dat om dat aan te vragen en naar nederlands te vertalen zou me 30 euros kosten. We had al flink wat geld besteden aan deze verhaal dus heb nu dat niet gedaan. Nog moet alle verzamelde papieren uit printen en dan is de dossier klaar. Ik sta nog steeds te wachten wanneer ze eventueel achter onze deur alweer staan. Heb sterke medeleiding met ouders die deze komissie moeten mee maken. Ook is het een beetje wat werk geweest om dossier te verzamelen. Om nieuwe stofzuiger en wasmachine te kopen ging flink wat spaargeld in. Zelf zou anders kunnen ook beter voor ze voorbereiden maar het is nauwelijks informatie te vinden, wat ze kijken en zoeken dan. Het is logisch dat eigenlijk zou ze willen kindermishandeling op kaart zetten. Maar zelf zei ze niet, hoe ze dat doen en ook niet hoe lang het hele onderzoek duurt. Heb wel gelezen dat Jeugdzorg heeft flink wat instructies voor medewerkers hoe sociale profilatie doen en zo, dat deed ze ook toen ze hier kwam. Ik moest ze vertellen breed over eigene achtergrond. "Beschreef je familie". Ook was een vraag "of ik niet in gedachtes heeft om eigene oma laten voor kind zorgen, in plaats van zelf doen" en een vraag "welk talen spreek je", "welk talen spreken jullie in familie" en dan "denk je dat je door je opvoeding alles kon doen wat je zelf wilt of waren daar regels". Ze gingen een beetje ook over, of misschien gewoon we zou last hebben om kind te dicciplineren. "Luistert kind goed?", "We hebben geen corrigerende opmerking gehoord tot nu toe..." dus het volgende keer ga speciaal kind systeems corrigeren voor alles wat zijn fout doet en beter kan. Verder om te bewijzen dat inderdaad kind corrigeer hebben we wel paar voorbeelden dat het wel gebeurt. Voornaamelijk is op deze straat afstand tussen buitendeur en autoweg 2 meters. Dichtbijste sloot is 10 meters. Het is onmogelijk om moeder zijn die niet kind corrigeert. Dus deze probleem heb ik ook niet. Wat ik van deze komissie miste, ze waren nogal geinteresseerd, of we normen en waarden voldoen. Maar was geen vragen over, of we nog steeds lol hebben samen. Of we activiteiten samen met kind doen. Of we veel spelen. Of we veel lachen. Of we nog in wijk iets vinden om te doen. (Hele grond is dik bedekt met afval, in hele wijk. Blikken, verpakkingen van chips, tabacco, batterijen, glas daartussen.)
Wel toen mijn man vertelde dat we erg willen grotere betaalbare woning, schudde een komissielid een hoofd: "denkt u dat het gaat lukken?" Maar hij bod mij wel aan "wil je dat je krijgt een schoonmaakster voor een huis?" Had ze ook gevraagd of ik wil een plek voor kind in kinderdagverblijf? Nee, dat had ze niet aangeboden. Wel moest ik vertellen over activiteiten wat ik met kind doe en ik probeerde erg ook vertellen over voorbereiding-kant van tijd besteden met kind. Dat het een didactische achtergrond heeft.
Dus van vragen van het komissie viel aan dat eigenlijk aan dat een ouder zijn betekent iemand zijn die een rooster op muur heeft met de dagplan van een kind. Daarnaast andere rooster met langtermijn ontwikkelingsplan. Verder moet kind hard gecomandeerd worden, dat zij zou dingen doen niet hoe zij wil maa hoet dat van mij (en achter mijn rug staande instanties) moet. Heb dan ook gewerkt op schrijfelijke ontwikkelingsplan van een kindNog niet klaar. Verder zou graag deze komissie afwachten. Aja, vanzelfsprekend vanaf we alleen zitten om deze komissie te wachten, hebben we nooit ruzies met mijn man. Ook geen discussies. Daar is ook over niks te praten. Gewoon leven, eten slapen, werken, spelen. Geen plannen meer maken: ("zullen we die komissie eerste af wachten.")Geen toekomstperspectief: "Het is knaplastig om woning te gaan zoeken momenteel als u iets anders wil" zei de lid van komissie. We zijn beide mee eens, dat het gebeurtenis bizaar is en het enige wat we willen dat het zou niet vaker gebeuren. Mijn man vooral heeft een standpunt "dat zijn ambtenaren, ze hebben gelijk, wat het ook is. Ze willen wel dat we zou veranderen, dat is zeker. Dus we moeten laten zien, dat we ontwikkelen, verbeteren, het moet verschil zijn met wat het was." (Wacht even, ik bel ambulance in hoop dat voor dat veel geld wat ik elk maand betaal, krijg ik een fatsoenlijke expert te ontmoeten, die me zegt, of mijn kind veilig is ja of nee, wat betreft slikken van stoffen wat niet voor innerlijk gebruik is, hoe zit het, maar wat ik eigenlijk krijg is, een jonge man, die niks weet van stoffen of verkiftiging, die geef mijn kind chineese leelijke knuffel, zegt niks over gezonds-situatie van mijn kind, doet wel nare opmerking over leeftijd van mijn man "bent u niet te oud om kinderen te krijgen?" en zorgt dat hij ook iets op een papier schreef wat zorgt dat als we naar ambulance zijn gerijden, daar voor niks hele dag gezeten en daarna een duure, tijdkostende en onbeperkt werkuren kostende verbeteringstraject gaan volgen.)Aja, was het ook so, dat daardoor krijg ik nooit meer kans om met kinderen te werken? (Dat blijft ergens in arschief te staan, zeker dat "jaa, mevrouw dat en dat, kindermishandeling onderzocht, ahh, niks gevonden wel puntje puntje puntje...")Zou wel nog hier melden als ze zijn geweest. Vooral nu naar printschop toe, het dossier klaar maken en... af wachten...

wat ze

So veel wat heb gelezen, Veilig Thuis hoofd doel is om kindermishandeling te ontdekken... kinderen beschermen... en dat het huis zou voor een kind een mooie leefbare plek zijn. Maar nogsteeds, hoe godsnaam gaan ze hier deze mishandeling ondekken? Daar is geen bloed op een tapijt, spuiten liggen onder het bed of kinderpornografie in het boekenkast.Zelfs mijn haar is niet meer groen (wat zou anders een sterke aanwijzing zijn dat op vrije tijd geef ik kind beer in plaats van melk en zij krijgt extasy elk dag door de borstmelk. Of zeker ga je elk avond naar de kroeg en neem je kind me? Alleen thuis, of loop je uit het huis en laat je kind alleen?) Zon vragen had wel gewacht maar dat vraagde ze ook niet. Bij onze geval, ik ga niet bijvoorbeeld ze zeggen "lieve komissie, jaa ik zeker heb niks meer in plan dan en heb echt niks beters te doen dan eigene kind mishandelen..." Tegenovergestelde. Hoe ontdekken ze dan? Hoe werkt het? Wat ze misschien zou kunnen proberen, is om te ontdekken of we eigene kind slaan, maar dat momenteel kunnen ze niet. Dus waarschijnlijk gaan ze nog jaren ons onderzoeken, tot kind kan al praten om dat zelf van kind vragen... "Je ouders, nou, vertel ons, slaan ze je ook wel eens soms?" Kan het zijn dat deze zorghel nog een tijdtje gaat duren? Als ik zou het in theater zien zou denken dat een kunst is en "jaa, het doet me wel denken, is wel sociaalkritisch en zo...".

een tip

Heb nu eventueel door hard googelen nog gevonden beschrijving van het actieplan van Veilig Thuis. Alleen een probleem... ik herken niks van hieronder beschrijvende. Daar staat wel ook dat ik zou ook beschuldigd zijn als zou te laat medische hulp vragen voor kind. Hulp heb ik wel afgewijzigd. Ik wil geen schoonmaaker in het huis.
Het plan van verbetering werd niet ons toegegeven... Dus zou eerst eigene dossier overgegeven, kijken wat ze zeggen... (Ik ben met lezen 2 uur verder, deze tijd zou eigenlijk graag slapen niet stressen.)

Wat ze zeggen dus, waarom zou ze melding doen:

Er zijn verschillende redenen voor een melding.
Maar in alle gevallen zijn er zorgen over situaties in de directe leefwereld van uw kind, die een goede ontwikkeling van het kind kunnen bedreigen. Zo is het niet goed voor een kind op te groeien in een gezin waarin een ouder:
mishandeld wordt (huiselijk geweld);
drugs of overmatig alcohol gebruikt;
ernstige psychische klachten heeft;
een zelfmoordpoging onderneemt.
Er kunnen ook zorgen zijn over de gezondheid of veiligheid van een kind, bijvoorbeeld wanneer:
het verhaal van ouders en de verwonding van hun kind niet met elkaar kloppen;
te laat is gevraagd om medische hulp;
ouders zich in het ziekenhuis ongepast gedragen tegenover hun kind (schelden, dreigen en/of slaan);
een kind in korte tijd vaker met letsel op de Spoedeisende Hulp komt, zonder een duidelijke medische reden;
een kind een onverzorgde indruk maakt.
Wat gaat er nu gebeuren?
Een medewerker van Veilig Thuis neemt contact met u op. Dit kan per brief, telefonisch of door bij u thuis langs te komen. Ook wordt een plan voor verbetering gemaakt. Maar als u de hulp niet aanneemt of als er geen verbetering plaatsvindt als er kinderen bij zijn betrokken, dan kan de Raad voor de Kinderbescherming worden ingeschakeld.

Ja Ilza

Ik wou dat ik even je hand kon vasthouden. Rustig maar. Hopelijk heb je een lieve man die jou wel kan geruststellen.
Ja, deze instantie is naar intimiderend. Maar hopelijk valt het mee. Je huis is schoon, je bent een 'normaal' gezin van vader en moeder voor je kind.
Je hebt niets fout gedaan.
Het enige is dat je niet meer met die instanties moet gaan zitten babbelen. Je hebt veel teveel woorden klaar staan.

En voortaan bel je de huisarts als je een vraag hebt.
En jij bent verantwoordelijk als een potje open kan, niet de fabrikant. Jij moet zorgen dat je kind er niet bij kan.

Het gaat er niet om wie de schuld is van dat potje, daar heb je niets aan. Dat werkt tegen je alsof je jou verantwoordelijkheid afschuift naar een ander.

Laat je vooral bijstaan door je man. En houd verder je rug recht. Nee, het is helemaal normaal dat een klein kind bij een ouder slaapt.

Termijn

Binnen 10 weken na het bezoek zou je moeten horen wat men verder van plan is. als je niet zo lang wil wachten zou ik zelf even bellen, maar het liefst iemand die rustig aan de telefoon kan praten. Je man misschien?

Tsjor

Tips

In je post schrijf je over 3x per dag je huis schoonmaken en dat je een superpoetsvrouw bent , over de hakenkruizen op de speelplaats en haal je de redenen aan om een melding te doen, o.a. als iemand zelfmoord wilt plegen. Als je in een gesprek met VT dergelijke uit het verband trekkende opmerkingen maakt, kom je over als iemand die niet open staat voor advies. Dat kan tegen je keren.

Als VT vindt dat je kind in een eigen bedje moet slapen, dan kijk je toch voor een eigen bedje. Dat ligt voor jullie ook een stuk prettiger..
Als je huis er opgeruimder uitziet door wat minder spullen in de huiskamer neer te zetten, een truukje die men in de programma's over huizen te koop zetten vaak toepassen, dan kijk je toch of er iets weg kan. Zo kan je je huis ook makkelijker schoon maken.

Of je nu gelijk hebt, of niet, je kan ook iets doen aan de zorgen die geuit zijn. Al is het maar om je kind uit de schijnwerper te halen.

ze zijn geweest!

Nu, op 15 februari zijn ze geweest. Vreemd genoeg, had vroeg 's ochtends kind borstvoeding gegeven en daarna in internet nog definities gaan zoeken, "welk eisen moet een familie voldoen om Weilig Thuis bezoek te krijgen." We lezen dat wel dat "jaa... dat is niet over ons en dat zeker ook niet en dat ook niet... ahaa... hier staat op zwart en wit.. een familie MOET een hulp van Weilig Thuis aan nemen...." Daarna 's ochtends om 10 uur pas na een maaltijd met een schoonmaak had begonnen waren 2 mensen achter de deur! 1 was degene meneer die het laatste keer zei dat hier erg smerig is geweest. Ook een dame, ca. 30 jaar oud. Deskundige. Het kind was net klaar met jogurt. Vlekjes waren ook op grond. Dus bijna het eerst wat ze zag waren de vlekjes van het jogurt. Ironisch toen kleine nog aan het eten was dacht ik, nou hoop dat ze nu niet komen. Kleine heeft gewoon soms heel vrije manier om om te gaan met lepel. Dus staan ze daar. Dekens zijn al opgevouwd. Het stofzuiger is al uitgenomen. Ik excuseer dat "jaa, ik ben aan het opruimen al, net begonnen en jaa kind heeft net gegeten." Ze kijken naar het lege bord en een vlek op vloer en "jaa eigenlijk is het nog steeds smerig...en so was het ook laatste keer...". Ik zeg ze meteen dat heb een dagboek begonnen, heb photodocumentatie over bedden en maaltijden en dat hier op deze pagina daarover heb geschrijven. Erg leuk vond dat ze op deze keer schonen uit deed. Ik had wel uitgelegd dat "jaa, het vloertapijt is met vlekjes maar ze komen niet uit, het tapijt is al 10 jaar oud en we gaan nu niet nieuwe kopen voor we gaan verhuizen..." om zeker zijn dat ze zou niet alweer een vieze gevoel krijgen net op een begin van het ontmoeting. Verder nemen ze een plaats. We bieden geen drink aan. Mn man vertelt ze over net gekochte nieuwe stofzuiger en wasmachine. Ik demonstreer net beschilderde muren en bordijnen. Over samen slapen met kind vraagt de man. Of ik nog steeds samen slaap met mijn kind? Tussendoor heb een onderzoek gedaan en een werk van een professor James J. McKenna en hun "Mother-Baby Behavioral Sleep Laboratory". Hij stelt dat het erg normaal is om in een bed te slapen met kind en tot 3de levensjaar zou zeker geen schade leveren. Ik deklameer "ik drink niet, ik rook niet, ik gebruik geen drugs, ook andere wijzen hebben ge alle gewaar van wiggedood syndrome geellimineerd." Maar de mensen van Weilig Thuis zeggen ook geen mening daarover, of ze mijn antwoord goed keuren of niet. Of hebben ze een mening daarover, zeker, maar dan had wel zou willen weten maar was geen tijd om te vragen. We bewegen van het kinderkamer naar het woonkamer. (Dat is nog iets wat voor mij als niet goed assimileerde persoon raar aan viel. We wonen erg klein. Maar 2 kamers. Maar kind moet volgens het wet eigene kamer hebben. Zou het niet humaan zijn als vettelijk zou gesteld worden dat ik mag officieel een kamer delen met mijn kind Het minst tot 2de levensjaar? Zou het echt raar zijn? Ik ken in andere landen veel mensen die een kamer delen met kind of waar kind heeft pas later eigene kamer gekrijgen. Anders woont kind hele leven in illusie dat moeder is een iemand die gewoon geen behoefte heeft aan ruimte. )Maar deze kwestie speelt ter discussie geen rol. Ze constanteerde wel dat de kinderkamer niet schoongemaakt is. Maar dat was het ook niet, ze kwam binnen net toen ik had begonnen. We stappen in een woonkamer. Verder realiseer ineens dat heb geen andere optie dan 6 dingen tegelijk doen: door gaan met schoonmaak, kleine aankleden, haar op een speel zetten, het besprek luisteren, mee praten, kleine borst geven, haar luier vervangen en toch ook nog rond kijken wat in huis sloordig uit ziet, wat moet snel weggezet worden. Bijvoorbeeld een schone laken maar was nog niet in bed gezet, gewoon estetische sloordigheiden afgladden. Het meneer geconstanteerde dat op deze keer hij is tevreden met omgeving. Het is niet stoffig, niet in orde maar ook voelt niet echt viezeheid aan. Hij zei dat het nu af is van het lijst. Vervolgens had hij voor het huisarts gebeld om te controleren of onze vaccinaties zijn gedaan. Om te verklaren dat onze vaccinaties in orde zijn moes ik een document laten zien wat thuis lag, Het Rijksvaccinatiebewijs. Dat had ik vanzelfsprekend bij de hand liggen. Daarna zei de man dat "...jaa eigenlijk is ook een derde punt. Voornamelijk twijfelen we, of het kind is goed bij ons so opgroeien..." schrok ik... alweer? Nog steeds niet weilig? Maar hij ging door... "Weet je, het is erg lief dat je voor je kind so zorgt maar zij heeft meer nodig dan jij..." en hij vertelde dat het belangrijk is dat kind zou los laten van moeder, ook in andere omgeving zijn dan thuis, ook met andere kinderen en volvassenen contacten maken... ook diccipline ervaren en groepswerk leren doen. Ik zeg dat zou graag naar het speelgroep voor ouder en kind gaan bezoeken met kleine... maar het eerste tijd wat ze voor ons gaf was voor september. Omdat daar een wachtlijst is ofzoiets. Dan zegt de man "tja, dat is dan pas als zij 2 jaar oud is? Maar tot dan? Als je alleen uit gaat met je kind en jullie gaan wel veel uit, het is nog steeds niet genoeg, ik adviseer dat ZIJ vanaf nu ook naar de kinderdagverblijf gaat. Wat vinden jullie daarvan?" Mijn man vindt het best. Hij vindt alles altijd best. Realiseer dan dat het is een besprek geworden, zet kindtje achter de computer, zodat zij kan een youtubeclip bekijken wat door Jeugdzorg zelf is gemaakt. Dat duurt 30 minuut. Dus nu heb ik 30 minuut wat gebruik om deze mensen te overtuigen dat kind niet naar de kinderdagverblijf hoef te gaan.
Zijn argumenten zijn dat kind leert daar onzettend veel, haar ontwikkeling gaat daar veel beter. Zij leert daar omgaan ook met andere kinderen, (wat waarschijnlijk ergens anders niet kan) en leert een weg vinden in het groepsdynamiek. Ook waren argumenten dat "als we in de toekomst in Nederland willen blijven is goed dat kind goede Nederlandse taal beheerst en dat krijgt zij van kinderdagverblijf." Vond zelf dat het vocabulaire wat ze daar in het kinderdagverblijf elkaar aan leren, is afschuwelijk. Veel parasietwoorden, geen stijl. Ook argumenteerde dat in onze familie ook een traditie is, dat kind lang thuis blijft, ook zijn positieve gevallen van thuisscholing geweest. Heb zelf in leeftijd 4 en 5 thuisscholing gekrijgen. Ook eventueel zei dat als we zou door de instanties gedwingen zijn om kind weg geven naar het kinderdagverblijf en het onze enige en definitieve optie is, dan zou denken over migreren naar het andere land. Jammer gewoon voor het baan van mijn man... Niet alle details zijn beschrijven maar met 20 minuut van debatte over of kinderdagverblijf goed is voor mijn kind of onnoodzakelijk, zei ze dat "het hoef ook niet"... als ik in komende dagen een duidelijke actieplan voorstel van andere activiteiten wat we doen in plaats van kinderdagverblijf. Bijvoorbeeld zwemmen gaan ze zo wie zo. Naar het speeltuin. Maar moet meer. Heb het komissie beloofd dat het laatst morgen ga ook nog een erg intense poging doen om in dat "ouder en kind" groep ingang te krijgen. Als ik zeg dat "jaa, het gaat lukken, ik leg ze gewoon uit dat we zitten met Weilig Thuis hier en we hebben een dringend hulp nodig om eigene kind een vaste activiteitsplek te vinden"... dan zegt meneer "maar noem geen Weilig Thuis als u belt, we doen niet mee aan dat soort van dingen." Het meneer lijdt het besprek. De vrouw zit naar mij te kijken, vol tijd. Naar mij of naar het kind. Zij observeert dus. Maar zij zegt niks. Wel mij "ik vind lief dat je so voor je kind zorgt." Kind wordt moe van het Jeugdzorg promotieclip en begint rond het kamer drentelen en spelletjes verzinnen. Het laatste punt, wat de komissie, beide zeggen... ze zou willen overtuigd worden, wat bij ons een leuke sfeer thuis is. Maar ze beide zeggen, dat momenteel voelen ze dat niet. Dat ik erg gestressd ben. En of ik kan minder nerveus ook zijn? Ik argumenteer dat "maar jaa, het is best serieus, enge stichting, waarvan ze zijn gekomen... jullie nemen ook kinderen uit families, door het melding van jullie heb ik gevaar in de toekomst dat ik geen baan krijg... waar is het garantie dat het niet voor ons slecht beeindigt en onze kind niet afgepakt wordt?" Man zegt: "nee, we nemen niet je kind weg, dat beloof je" en de vrouw knikt. Ze zeggen: "We willen gewoon zien dat hier ook een beetje ontspannen, stressvrije sfeer is." Ik doe echt mijn best om te glimlachen (ongeveer hetselfde tijd wissel ik met andere hand 2de luier voor kind die op mijn knie ziet...)Wat dan ook, ik doe voor 5 volgende minuut echt mijne beste om vrije, zorgeloose chicki zijn die hi hihi hahaha gewoon met rondom bezoekers in een woonkamer zit. Het helpt om te visualizeren dat deze mensen helemaal niet kindermishandeling onderzoeken maar gewoon leuke vrienden zijn. Dan doen we samen ook zon "hahaha, hehehe... gaat goed eventueel" en dan is het ontmoeting langzaamerhand over. Ze vertrekken. De meneer zegt dat hij ons toch nog het minst 1 keer komt om te bezoeken. "Ik wil nog een keer zien hoe hier ontwikkelingen plaats zijn gevonden". En voor vertrekken vraagt hij van mijn man: "en hoe duur is dat nieuwe wasmachine van jullie?" "Ah, heb al vergeten..." De deur gaat dicht. We zitten terug in een woonkamer. Een diepe zucht. Kind vond bezoekers aardig en zwaait lang tegen ze. "Had je gehoord... ze zou niet proberen om onze kind af te nemen... maar ze komen terug en blijven komen tot kind volvassenen is geworden" constanteert mijn man. Ik zeg "maar ik las dat tegenover hebben ze nog niet genoeg meldingen, in Amsterdam. Daar maken ze speciale trainingen voor zorgwerkers om meer kindermishandelingen te ondekken." "Het minst iets gaat dan goed" knikt mijn man. (Hij is altijd mee eens wat betreft meer controle.)
Voor het volgende bezoek van deze mensen... tuurlijk blijf ik schoonmaken 3x per dag. Tuurlijk oeffen ik hoe om meer vroolijk zijn. (Zozeer dat in deze situatie mogelijk is.)Ik zet gewoon een spiegeltje in elk ruimte en elk keer als ik langs ga, ik geef een glimlach. Ook zoek een videotutorial wat leert hoe om met gezichtsuitdrukking een zorgelooze indruk geven. Dus nog paar maanden oeffenen en ik word een master van "warme suffe glimlach van iemand die eeecht echte moeder kan zijn en kind echt geen stress levert met eigene serieuse smoel." Het man van Weilig Thuis zei dat ze komen ons nog controleren. Dus ik blijf het afwachten. Verder zou toch onder deze post nog vertellen hoe dat ging. En blijven vertellen, of ze blijven hier nog komen. En wanneer. En zo tot we alle zijn wensen zijn voldaan. Maar zoals mijn man zei, waarschijnlijk zitten we nu met onze familie in een faze waar alle zorgwerkers ons goed in een gaten houden. Ik blijf gewoon oeffenen om te glimlachen en zou graag hieronder schrijven als het komissie alweer komt en of dat allemaal lukt. En morgen da ik Jeugdzorg instanties bellen om een locatie vinden waar we dan met kind samen heen mogen.

Dankjewel Liza

Goed van je dat je uitgelegd hebt dat er ook een hele legitieme mening is over kinderen die bij hun ouders slapen als juist goed. En dat thuisonderwijs ook normaal is. Goed om te zien dat je je argumenten bij elkaar raapt. En je niet alles zomaar aan laat leunen.
Want ze hebben je wel bij een poot. Excuses le mot.
Vaccineren is vrijwillig. Zij gaan voor jou bepalen dat je kind naar een groepje moet. Ook dat is toch echt vrijwillig. Al kan het gewenst zijn.
Maar je komt er moeilijk vanaf zie ik.
En dan mag je ook geen voorrang op de wachtlijst van de groep vragen met het argument dat dat is wat Veilig Thuis van je vraagt.
Omdat zij daar niet aan doen?
En als je dan nerveus bent omdat het geen pretje is zo'n bezoek dan moet je laten zien dat je ook kunt ontspannen. Wow.
"Ik zeg ze meteen dat heb een dagboek begonnen, heb photodocumentatie over bedden en maaltijden en dat hier op deze pagina daarover heb geschrijven."
Nou, hopelijk lezen ze dan ook eens hier hoe dat aankomt.
Dit is de opvoedpolitie. Als ik jou was zou ik in elk geval de huisarts goed op de hoogte brengen.
Je hebt nu beloofd een ouder-kindgroepje of zoiets te zoeken. Hopelijk lukt dat wel. Ook al is dat ook niet verplicht.
Ik ben bang dat je voorlopig nog niet van de 'hulp' af bent.
Ze hebben je bij een poot.
Als het je nog niet teveel wordt hoop ik dat je het nog even volhoudt.
Anders kun je beter hulp gaan zoeken bij de huisarts maar ook bij de stichting KOG.
http://www.stichtingkog.info/

En zonodig een advocaat in de arm nemen.

Hopelijk heb je hier ook vriendinnen en familie die jou kunnen steunen. Er is niets mis met jou. Er is hier iets vreselijk mis met mensen die betaald worden om gezinnen met kinderen te helpen. Maar in werkelijkheid gezinnen intimideren en dwingen en valse voorwaarden stellen en hun subjectieve opvoednormen bij jou afdwingen en daarmee de draagkracht van gezinnen ondermijnen.
Dat is niet jou schuld. Doe je best om rustig te blijven en schaam je niet. Je bent niet de enige die deze foute beweging over de vloer krijgt. Het kan de beste overkomen.

Nog iets

Ik hoop toch echt dat je je kind opvoed in jou eigen moedertaal. Deze mensen hebben daar over het algemeen ook helemaal geen verstand van.
In je eigen taal praten, zingen en lezen (de bieb heeft zeker op verzoek) ook buitenlandstalige boekjes voor je kind.
Het is helemaal niet nodig om nu al Nederlands te leren. Wat je man met je kind spreekt, zingt en mogelijk leest, en zijn familie of buren is echt genoeg.
Als je kind naar school gaat en jij hebt hem goed je eigen taal geleerd, dan volgt het Nederlands daar prima achteraan.
Deze mensen zijn helaas nog in staat om jou te verplichten thuis het Nederlands met je kind te gaan spreken dat je zelf nog aan het leren bent en waar je lang zo ervaren niet in bent en lang niet zoveel woorden en begrippen in hebt als je eigen taal.

ongelooflijk

Wat een bizar verhaal.

3 keer per dag schoonmaken en dan toch een "vies" huis?! Ik kan me daar niets bij voorstellen.
Wel is het zo dat een klein huis eerder vies is/oogt dan een groot huis.

Liza, het is in Nederland niet verboden om samen met je jonge kind in een bed te slapen. Er zijn veel ouders die dat doen. Ons kind heeft tot 3,5 jaar veel bij ons in bed geslapen, omdat hij anders vaak 's nachts wakker werd. Vanaf 3,5 jaar sliep hij prima de hele nacht door alleen in zijn eigen bed in zijn eigen kamer. Het gaat uitstekend met hem, thuis en op school.
Er zijn ouders die om principiële redenen met hun kind in bed slapen, als opvoedmethode, dat heet "attachment parenting" of Natuurlijk Ouderschap. http://www.natuurlijkouderschap.org

Het is niet verplicht in NL om voor ieder kind een eigen kamer te hebben. Sterker nog, de huizenmarkt is daar niet op berekend. Er zijn meer ouders die (heel) klein wonen omdat ze niets groters kunnen krijgen. Zeker in Amsterdam.

In Nederland zijn kinderen verplicht om vanaf 5 jaar naar school te gaan. Niet eerder. Er is geen verplichting voor peuterspeelzaal of kinderdagverblijf.

Kinderdagverblijven zijn erg duur. Als beide ouders werken, krijg je subsidie (kinderopvangtoeslag). Als een van de ouders niet werkt, dan niet. Jij hebt toch geen baan? Dan is een kinderdagverblijf onbetaalbaar voor jullie.
Een goedkoop alternatief is de peuterspeelzaal.

Het is normaal dat kinderen knoeien bij het eten.
Er is een opvoedstroming waarbij kinderen vanaf 6 maanden meteen al zelf gaan eten, en dat gaat gepaard met veel geknoei. Dit heet de Rapley-methode en wordt ondersteund door de WHO. Het is in Nederland verder uitgewerkt door kinderdiëtist Stefan Kleintjes:
https://www.borstvoeding.com/bijvoeding/blw/
https://www.borstvoeding.com/boeken/bij.html
Stefan Kleintjes was o.a. adviseur voor het Voedingscentrum.

De WHO adviseert om kinderen minimaal 2 jaar lang borstvoeding te geven.
http://www.hln.be/hln/nl/957/Binnenland/article/detail/2475188/2015/10/01/Wereldgezondheidsorganisatie-Geef-kinderen-tot-2-jaar-borstvoeding.dhtml
Zie voor richtlijnen voor de Nederlandse jeugdgezondheidszorg:
https://www.borstvoeding.com/artikelen/voorjebegint/voorbereiding/7stappen.html
"De gecertificeerde instellingen voor Jeugdgezondheidszorg dienen er zorg voor te dragen:
[...]
dat vrouwen die borstvoeding geven daarin worden gestimuleerd en ondersteund met aandacht voor de preventie en oplossing van problemen;
dat aan vrouwen wordt uitgelegd dat het kind tot de leeftijd van ongeveer zes maanden over het algemeen geen andere voeding nodig heeft dan moedermelk en
dat de borstvoeding, gecombineerd met andere voedingsmiddelen, daarna kan doorgaan zolang moeder en kind dat wensen
[...]"
https://www.ouders.nl/vraagbaken/mijn-dochter-wordt-1-jaar-moet-ik-nu-stoppen-of-niet
"De Wereld Gezondheids Organisatie, de WHO, stelt duidelijk dat borstvoeding de beste voeding is voor baby's tot 2 jaar of langer. Daarbij krijgt een baby tot 6 maanden uitsluitend moedermelk; vanaf 6 maanden kan gestart worden met de introductie van ander voedsel.
Deze aanbeveling geldt wereldwijd, van het moderne Westen waar over betrekkelijk veilig voedsel en drinkwater beschikt kan worden, tot in de tropen, waar de dagelijkse zorg voor drinkwater en brandhout een groot deel van de energie en tijd van vrouwen opslokt.
Borstvoeding is de efficiëntste en veiligste methode om je kind van het hoogwaardigste voedsel te voorzien dat er beschikbaar is."
http://www.voedingscentrum.nl/nl/mijn-kind-en-ik/borstvoeding-en-flesvoeding/borstvoeding-geven/afbouwen-van-borstvoeding.aspx
"Je kunt doorgaan met borstvoeding geven zolang jij en je kindje dat willen. Vanaf 6 maanden heeft je kind niet meer genoeg aan alleen borstvoeding. Vaste voeding zal een steeds belangrijkere plaats innemen. Hoe meer gewoon eten en drinken je kind krijgt, hoe minder hij om borstvoeding zal vragen. Het afbouwen van borstvoeding gaat zo heel geleidelijk."
http://www.oudersvannu.nl/experts/annelies-de-haan/borstvoeding-tot-welke-leeftijd/
"De Wereldgezondheidsorganisatie adviseert moeders hun kind de eerste 6 maanden uitsluitend borstvoeding te geven en daarna in ieder geval tot het kind 2 jaar is in combinatie met bijvoeding. Dat advies geldt – anders dan veel mensen denken – voor alle kinderen, dus niet alleen voor kinderen in ontwikkelingslanden. Na het eerste half jaar kun je bijvoeding introduceren, maar als het aan de WHO ligt, blijft borstvoeding de belangrijkste voedingsbron. Het is ideaal als je blijft voeden totdat je kind er geen behoefte meer aan heeft.
Stoppen met borstvoeding geven hangt natuurlijk ook sterk af van jezelf, je baby en de omstandigheden. Zoals je gezinssituatie en werkomstandigheden. Het is aan jou tot wanneer je je kind de borst wilt geven."
https://nl.wikipedia.org/wiki/Borstvoeding
"Stoppen met borstvoeding wordt ook wel spenen genoemd. Blijft men het kind zogen, dan kan de lactatieperiode meerdere jaren duren totdat het kind volledig gespeend is. Doorgaans stopt men in Nederland en België met borstvoeding als de baby 3 tot 6 maanden oud is, vaak door sociale factoren, hoewel er wordt aangeraden om langer door te gaan. De natuurlijke speenleeftijd van de mens ligt tussen 2,5 en 7 jaar. Het WHO en Unicef raden ook aan om minimaal 2 jaar borstvoeding te geven, waarvan de eerste 6 maanden uitsluitend borstvoeding. Het wordt aangeraden om pas te starten met bijvoeding als de baby 6 maanden oud is."

2kamer appartement

Het is wel zo dat in een 2kamer appartement vaak geen kinderen welkom zijn bij inschrijving. Ik vind dat echt wel erg klein voor drie personen maar ik lees ook steeds 'kinderkamer' en 'woonkamer' dan lijkt het weer of er drie kamers zijn.

Wat doe je eigenlijk als je je huis drie keer per dag schoonmaakt, wat versta je daaronder want ik maak mijn huis amper eens per week schoon.

Ook gestart in een 2 kamer appartement

Ik denk dat veel mensen klein zijn begonnen. Wij woonden ook in een twee kamer appartement, woonkamer, badkamer, slaapkamer. Op de slaapkamer stond aan ons voeteneind het babybedje, pas toen de kleine 1 jaar was zijn we verhuisd.
De kleine sliep niet vaak bij ons in bed (we hadden toen een 1.40 bed) en dat was gewoon veel te krap met een woelig kind, werd dan regelmatig getrapt of werd wakker met een paar benen in mijn nek.
Ik vraag me inderdaad alleen af hoe dat nou gaat met het schoonmaken, ik doe dat 1x per week en hier kan iedereen onverwacht binnenstappen en dan ziet het er best redelijk uit. Wellicht 'droge rommel' zoals speelgoed op de vloer (dingen die je zodra ze ermee klaar zijn, binnen 2 minuten allemaal weer in de daarvoor bestemde speelgoedmand kunt gooien)

Ik vind het allemaal wel heel vervelend voor jullie, heb je wellicht een paar nederlandse vriendinnen die je een beetje wegwijs kunnen maken in jullie buurt en misschien eens rondkijken in je huis om aan te geven wat er dan zo vreemd aan is?
Ik had vroeger een vriendin uit Nieuw Guinea die het heel gewoon vond om plantjes neer te zetten in lege huzarensla bakjes en emmertjes waar ooit mayonaise in zat. Het was daar super schoon maar het gaf gewoon meteen een verkeerd beeld, waarbij mensen verkeerde conclusies trekken...hoe onterecht ook.

taalbarriere

" Ze constanteerde wel dat de kinderkamer niet schoongemaakt is. Maar dat was het ook niet, ze kwam binnen net toen ik had begonnen. "

Hoe kan ze dat zien dan als je 3 keer per dag schoonmaakt?

Het kan zijn dat ze vinden dat je het kindje te geisoleerd houdt. Je vertelt over hoe slecht de buurt is en dat er wel speeltuintjes zijn, maar allemaal vies. Vervolgens maak je foto's om te laten zien waar ze allemaal speelt.
Ik zie veel tegenstrijdigheden in je erg lange verhaal als ik eerlijk ben, vandaar dat ik geen zuiver beeld kan krijgen of ze nu werkelijk érgens een punt hebben of helemaal niet.

In Nederland mag je idd best met je kinderen slapen, onzin, lijkt me ook niet dat dat is bedoeld of gezegd? Misschien meer de nadruk op ruimtegebrek? Kan het zijn dat je door de taalbarriere misschien ook dingen anders hebt geinterpreteerd? Woordjes gemist hebt en daardoor de betekenis anders is overgekomen?

Hier ook hoor

Wij hebben nog met vier in een tweekamerwoning gewoond. Dat huis had een grote tuin en ik ging niet eerder weg dan dat we weer een huis met tuin hadden en begane grond. Die norm van een eigen kamer voor een kind geldt alleen als je een pleegkind wil of een kind wil adopteren.
Er wordt een soort subjectief 'normaalplaatje' over je gezin gelegd en daar voldoe je dan niet aan. En zo valt er altijd wat te bekritiseren.
En houden ze zichzelf aan het werk.
Je verwacht dat als het goed genoeg is dat men zich dan terugtrekt, uit respect voor de integriteit van een gezin, maar zo is het niet.
Daarom is het ook zo intimiderend. Je denkt dat je gewoon recht hebt op je eigen manier van doen zolang een kind gewoon te eten krijgt, verzorging en liefde krijgt, maar je moet ook nog voldoen aan persoonlijke en vaak ook nog politieke trends. De voorschool, thuis Nederlands spreken, en meer van dat soort oubolligheden, die niets te maken hebben met 'kindermishandeling' en alles met impertinente inbreuk op je gezinsleven.
Hier werd samen slapen suggestief in verband gebracht met sexueel misbruik. Er zijn werkelijk hulpverleners die van mening zijn dat een kind dat niet in het eigen bed slaapt problemen krijgt met individuatie. Slecht voor de persoonlijke ontwikkeling.

O ja, corrigeren en ingrijpen

Corrigeren en ingrijpen, de 'baas' zijn in je gezin, is ook zoiets. Straffen en belonen. Een iets genuanceerdere manier van omgaan met je kind wordt gewoon niet begrepen maar ook niet geaccepteerd. Het is de terreur van Renn4. Pers je kind in de gemiddeld genomen standaardmal want anders ben je strafbaar. Strafstoeltje, timeout, afnemen van 'privileges'. Het is maar dat je het weet.

poetsen

Ik denk dat ik wel snap wat ze met 3 x poetsen pd bedoelt.
Andersom snap ik de mensen die 1x poetsen pw weer niet! (maar ben jaloers)
Ze zal niet echt poetsen bedoelen maar de boel weer aan kant. Sommige gezinnen maken enorm veel troep in een paar uur tijd. Dat heeft te maken met je (on) georganiseerdheid, mogelijkheden in huis te organiseren etc. Maar ook: hoe eet en kook je. Trek je een hoop uit de kast of haal je een broodje ergens. Houd je huisdieren en hoeveel rotzooi geven die. Slaapt je kindje veel of ben je de hele dag bezig met kindje dat buiten in zandbak speelt, binnen met klei of verf en ondertussen ondernemend of ondeugend alles overhoop haalt. Hoeveel bezoek loopt er in en uit. Lees je zelf rustig een krant of doe je dingen als koekjes bakken.
Zeker met kleine kinderen was het hier áltijd een puinhoop en kon ik meerdere malen per dag aan de slag om het bij te houden.
Helaas is er niet heel veel veranderd nu ze groter zijn, 1 vd pubers trekt nog graag een spoor van zooi door het huis. (en natuurlijk doe ik alle moeite puber hierin te veranderen, maar achter haar aan lopen en alles opruimen is minder werk geloof ik) Een hond die heel snel en graag vies wordt helpt ook niet. Na een week niet poetsen hier zou ik niet graag bezoek krijgen, zeker niet van VT.

samen slapen

Ik heb niet je hele postings helemaal gelezen, sorry. Moeilijk doorheen te komen.
Maar dat samen slapen, daar zou ik echt wel over gaan liegen als de schijnwerpers zo op je staan.
Ja, er wordt veel samen-geslapen maar nee, ik denk niet dat dat bekend is bij hulpverleners.
Ik denk dat nog sterk het idee leeft dat het schadelijk is voor kinderen.
Weet je, ze hoeven niet alles van je te weten! Gaat ze niets aan! Speel het spel gewoon een beetje mee.

slapen

En: zorg vooral goed voor jezelf!
Probeer je slaap te pakken!
En tip ze NOOIT dat je hier schrijft.
Ik zou dit draadje dan ook laten verwijderen.

Verkeerd beeld? en smerig... ?

Tjonge, plantjes in plastic etenswaarbakjes zou een verkeerde indruk geven?

Dat kun je niet menen, lijkt me. Daar gaan mijn haren van overeind staan, echt.

En smerig, hallo. Vanwege de eetvlekken van je kind? Het is juist leuk en goed dat je je tweejarige zelf (creatief) laat eten
Misschien kun je je even inlezen over de Rapley-methode, waarbij een baby en peuter leidend is in het overgaan op vast voedsel. En onze kinderen mochten ook zelf met een lepel eten wat inderdaad een behoorlijk circus kan worden
Een vriendin van mij legde vroeger een opengeknipte vuilniszak op de grond met daarop de kinderstoel en het etende kind. Gemakkelijker om schoon te maken.

Maar ik vind het behoorlijk stuitend, dat een paar yoghurtvlekken op de grond worden geïnterpreteerd als zijnde 'smerig'...

Werkelijk niets van wat jij vertelt zou raar of opvallend moeten zijn. Mensenlief, is er dan helemaal geen begrip meer voor een beetje variatie?
Tuurlijk praat jouw kind jouw taal. Wij wonen in Duitsland, en wij praten thuis gewoon Nederlands. Als mijn partner of ik een andere moedertaal had gesproken, zouden wij beiden in onze eigen moedertaal met onze kinderen hebben gecommuniceerd. Ik ken zoveel mensen, zowel in Duitsland als in Nederland, die dat zo doen. Zo is het ook het beste voor de taalontwikkeling van je kind.

Borstvoeding, onze jongste heeft tot bijna z'n vierde verjaardag borstvoeding gehad, alle anderen wel korter maar allemaal minimaal tot hun tweede. Het wordt nota aangeraden door de WHO. Co-sleeping: ook gedaan, bij allevier. Minimaal tot de eerste verjaardag, maar bij jongste in ieder geval een stuk langer. Nou is hij 12 en slaapt al jaren prima in zn eigen bed.

WAt je vertelt over schoonmaken begrijp ik niet goed. Wat bedoel je met schoonmaken: echt reinigen, met water, zeep, dweilen en zo? Of opruimen, spullen weer in een bak doen, dekens opvouwen? Beetje stofzuigen tussendoor... Wat kun je in godsnaam 3 keer per dag moeten schoonmaken? Laat je niet ophitsen hoor... Het enige wat ik me kan voorstellen is dat het er door je kindje regelmatig uitziet alsof er een bom is ontploft, door speelgoed of doeken of zo. Wat je zou kunnen doen (en hou me ten goede, dat mag je van mij echt helemaal zelf weten hoor!) is proberen te voorkomen dat je kind alle speelgoed van de planken rukt en er vervolgens niets mee doet omdat het teveel is. Wij stopten speelgoed regelmatig weg op hogere planken en wisselden dat dan af, zodat het telkens weer nieuw en verfrissend was, En ook een niet te grote chaos werd, omdat dat ook voor een kleintje veel te onoverzichtelijk is.

En stel dat jij drie keer per dag alles weer netjes terugstopt in bakken, laat je dan helpen door je kind. Maak er een spelletje van. Onze kinderen kunnen allemaal heel erg goed opruimen, dat had ik ze zo wel geleerd. Ook op peuterspeelzalen gaat dat zo trouwens. Daar hadden ze er een speciaal liedje voor, dat ik ook ging gebruiken. Wel zo duidelijk.

Je schrijft dat je kindje bijna 2 is? Wat op die leeftijd heel leuk is, is samen schoonmaken. Geef je kind ook een doekje, leer hem/haar ook speelgoed opruimen. Hartstikke gezellig samen. (maar ook dat kun je rustig zelf weten hoor).

En ik begrijp dat je een actieplan moet opstellen om meer activiteiten met je kind te ondernemen? Even los van wat ik daar nu weer van vindt, een paar tips:

Wat ik deed met jongste: peutergym, speeluurtje twee keer per week in het buurthuis (er is veel wegbezuinigd, maar destijds liep dat via vrijwilligers). Dat kan heel leuk zijn omdat je er ook mensen uit je buurt leert kennen.
Kijk eens of er bij jullie zoiets is? Of kijk eens of er in de bibliotheek dergelijke dingetjes worden opgezet. Toevallig gebeurt dat hier in de bieb heel vaak (ik woon in DE maar werk in Nederland). Kindjes kunnen boekjes kijken en zo (en de bieb is voor kinderen gratis in Nederland) en de ouders kunnen kletsen.

Ik val echt van de ene verbazing in de andere van wat jij vertelt. Ik denk eerlijk gezegd dat jij te maken hebt met een gevalletjes etnisch profileren, discriminatie dus gewoon!

Je bent hartstikke eerlijk geweest, maar ook dat kan tegen je gebruikt worden. Want in Nederland kunnen ze het niet waarderen als ouders 'dreigen' uit Nederland te vertrekken om aan VT te ontsnappen. Kijk hiermee uit. En aan de ene kant fijn om mensen van VT hier op OOL te laten meelezen, maar wellicht ook weer niet zo heel verstandig. Want echt: álles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden.

Jeetje Liza, ik zou willen weten waar je woonde (NIET hier neerzetten hoor!). Als het in de buurt was zou ik je zo willen helpen hiermee.

Deze mensen hangen van misplaatste vooroordelen en foutieve aannames aan elkaar. Ze willen nu al dat je kindje zonder jouw activiteiten onderneemt. Het kind is nog geen twee! Mijn kind deed toen echt nog helemaal niets zonder mij. Pas rond 2,5 begon het met de peuterspeelzaal. (kinderdagverblijf hebben we niet voor alle kinderen gedaan, oppasmoeder kwam later). Bovendien laten onderzoeken weer zien dat dat voor te jonge kinderen helemaal niet zo goed is.

Ik vind het heel vervelend voor je dat je nu zo in de stress zit, maar ik kan me heel goed voorstellen dat het gebeurt. Een onzinnige vraag van die mensen om te willen dat je ineens superontspannen gaat zitten zijn.

Mijn advies voorlopig: ga eens kijken of er een buurthuis is, of een bieb. Vraag anders eens na bij het consultatiebureau of die tips hebben (kun je dat ook weer aanvoeren als bewijs dat je echt wel op zoek bent).

Peutergym en speeluurtje

de peutergym was niet het speeluurtje trouwens. En we hebben ook nog peuterdans gedaan, ook via het buurthuis. Gewoon per keer betalen...
En ik weet niet of er in de buurt een kinderboerderij zit, of een speelparadijs (een indoor speeltuin).

Daar leer je vaak ook vanzelf mensen kennen. Vooral een kinderboerderij of een dierenweide is leuk. Of gewoon samen boodschappen gaan doen, met de wandelwagen. Jeetje, toen ik hele jonge kinderen had was dat wel zo'n beetje mijn dag. Opstaan, wassen, ontbijten, lopend boodschappen doen of naar de markt. Onderweg deed ik alle speeltuintjes aan, ben je uren zoet. Daarna weer terug. Kind moe en naar bed. En 's middags vaak weer een rondje naar buiten, of naar de kinderboerderij, eendjes voeren. Dan weer terug, eten, opruimen (samen, haha) beetje sesamstraat kijken en naar bed. Ik zou denk ik wel met kind Nederlandse tv gaan kijken. Dat deden wij als eerste toen wij in Duitsland gingen wonen. Duitse kindertv kijken. Kindercdtjes draaien. Je kunt heel veel op youtube vinden ook. Echt leuk. Of hoe heet dat ook alweer, de teletubbies!

Wat heel intimiderend overkomt uit jouw verhaal van die VT-mensen: dat observeren. Kritisch (en veroordelend) kijken, maar geen input geven. Jeetje mina, help iemand dan, zeg wat je denkt! Daar hebben mensen wat aan...