Volume uit kinderkeeltjes

Gillen

Ik heb vrij weinig tolerantie voor snerpende geluiden. Zeker met veel kinderen moet je daar streng op zijn want anders is het gewoon niet keefbaar. Dus bij onnodig gegil buiten rechtstreeks naar binnen en bij gegil of lawaai in de woonkamer naar de gang en Zo verder. Gelijk ingrijpen en ze uit de situatie halen had hier het meeste effect. Wat ze op school deden en doen weet ik dan weer niet. Het kan best zijn dat ze zich daar minder goed gedragen. Of kinderen nu meer gillen weet ik niet eigenlijk maar ik heb ook nooit naast een school if speeltuin een huis gehad.

Ach

Eerlijk gezegd heb ik het idee dat mijn ergernissen vooral toenemen door mijn leeftijd. Volgens mij zijn kinderen niet zoveel anders dan "vroeger". Ik zou hierover eigenlijk wel eens de mening van een ervaren leerkracht over willen horen, die het kan vergelijken met 30 jaar geleden of zo.
Ter relativering: ik trok mij laatst om sanitaire redenen even terug uit het groepje dames waar ik gezellig mee zat te lunchen. Pas op de wc hoorde ik hoe luidruchtig wij als groep waren. Ons gekwaak en gekwetter was echt boven alles uit te horen, waarschijnlijk tot grote ergernis van de andere gasten. Vroeger waren de dames van middelbare leeftijd volgens mij toch echt veel beschaafder
n@nny

Groene speelpleinen

Ergens vaag herinner ik me ook dat een Amsterdamse klagende buurman in het ongelijk was gesteld over geluidsoverlast van een schoolplein. Maar had dat niet vooral met de hoeveelheid decibel te maken, die wettelijk binnen de perken bleef?
En wat ik me ook herinner is dat er pas een onderzoek van Jantje Beton is gepubliceerd waarin blijkt dat kinderen rustiger spelen op een groen speelplein, dus met bomen en natuur. Eem stenig plein heeft inderdaad ook nog eens een beroerde akoestiek.
Nee, ik ben niet gefrustreerd. Het is wel apart om te lezen dat mijn generatiegenoten hier het wel met mij delen, dat het 'vroeger' een kwestie van beschaving was als je zachtjes en voorzichtig met het servies omging, niet met de deuren sloeg, op een stoel plofte, hard praatte of lachte of anderszins van je liet horen. Lawaai maken was onbeheerst, not done, onbeschaafd. Dat is veranderd.
Jonge ouders van nu die ik beroepshalve tegenkom leggen de link tussen beschaving en geluid beduidend minder vaak en het maakt niet uit van welke sociale of nationale achtergrond zij afkomstig zijn.
Ik geloof ook niet dat kinderen zelf anders zijn dan 'vroeger'. Aan de andere kant zie ik dat jonge ouders wel bewust bezig zijn met het overdragen van wellevendheid en rekening houden met elkaar. Alleen hoort het beperken van geluidsoverlast daar niet meer bij.

Jaaa nanny

Dat is zo hoor, ik ga dus echt nooit naar een damesdag in de sauna, het is net een voliere.

Geluid van kinderen geen overlast

Hier is de link, ik meende me te herinneren dat de zaak ging om een crèche in de Vondelparkbuurt, even gegoogled en voilà!

http://vorige.nrc.nl/binnenland/article2368419.ece/Geluid_van_kinderen_geen_overlast

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Aha

Dan had Kaaskopje dus gelijk. Vraag me wel af waar het staat, trouwens. In welke regeling, bedoel ik.

Groeten,

Temet

Niet alleen de kinderen.

Ik heb ook het idee dat kinderen nu veel meer herrie maken. Mijn zoon hoorde ik ook van heinde en verre in de speeltuin met zijn vriendjes. De buurvrouw zei liefdevol dat ik hem zo duidelijk hoorde omdat het mijn kind was, ik lette er te veel op, maar dat de rest van de kinderen misschien nog wel meer herrie maakte. Ik stapte nog wel eens geïrriteerd richting speeltuin om de heren er op aan te spreken.
Maar ook hoor ik volwassenen luid praten in een restaurant of bus, fijn zo'n mobieltje. Ook de buurvrouw gaat met haar telefoon luid schetterend haar leven bespreken achter in de tuin. En we roepen allemaal keihard "tot ziens" als we 's avonds laat van een feestje vertrekken. Moeders nemen op school afscheid van hun kind en roepen: "Dag lieverd, mama komt je vanmiddag weer halen!!!" alles met veel volume. Volgens mij maken we allemaal meer herrie als vroeger, of ik word oud, dat zal ook meespelen.

Corrigeren temet?

Met het risico dat gaat uitdraaien op een opvoeddraadje stel ik de vraag toch maar: je zegt dat je waarschuwt, maar verbind je daar ook consequenties aan? En voer je die dan ook uit?

Hier mogen gillers naar binnen. En dat helpt.

Overigens is de lijn tussen leuk spelen en irritant gillen vaak flinterdun. En ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het van mijn eigen kinderen veel beter in hebben dan van het buurmeisje en haar super irritante vriendinnetje. Vooral omdat het er alleen om lijkt te gaan dat ze mijn dochter willen laten voelen dat ze het samen o zo gezellig hebben. Grrrr... Bloedirritant dus, en allebei nog slecht opgevoed ook....

Verstuurd met de Ouders Online iPad app

Wil40

Het is wel apart om te lezen dat mijn generatiegenoten hier het wel met mij delen, dat het 'vroeger' een kwestie van beschaving was als je zachtjes en voorzichtig met het servies omging, niet met de deuren sloeg, op een stoel plofte, hard praatte of lachte of anderszins van je liet horen. Lawaai maken was onbeheerst, not done, onbeschaafd. Dat is veranderd. ===
En ik vind het haast truttig om toe te geven dat ik er zo over denk. En dat vind ik dan ook weer een bevestiging van dat de mening hierover veranderd is. Maar sommige dingen waren vroeger ook in mijn ogen wel een beetje overdreven hoor. Wat maakt het uit als je eens een schallende lach laat horen? En als de bank het kan hebben mag ploffen ook, zolang het maar niet bij een ander is.
Mijn ouders waren zo rustig, dat buren dachten dat mijn moeder weduwe was. Ze zagen en hoorden mijn vader namelijk nooit...
Mijn oudste dochter had vroeger moeite met fluisteren. Ze sprak wel eens te luid (gewone gesprekstoon) voor het moment of voor de omgeving en dan zei ik "je mag wel fluisteren". En dan zei ze 'dat kan ik niet'. En nog steeds doet ze het liever niet dan wel en moet ik haar wel eens temperen als ze enthousiast aan het ratelen is, maar meer dan dat is het nooit geweest bij ons. Mijn jongste dochter vindt zelfs dat ík teveel lawaai maak "Als je net uit bed bent hoor je niet zo vrolijk te doen ma!" Of: "Wat vraag je veel!"

Vroeger en nu...

Ik had het laatst met iemand in de trein over het kindertolerantielevel dat verandert naarmate men ouder wordt...!

Het was een flinke treinreis. Tegenover mij zat een vrouw van mijn leeftijd (rond de vijftig). In de trein zaten enkele jonge vrouwen (vriendinnen of familie) met kinderen in de leeftijd van 0 tot ongeveer 5. Die kinderen waren aanwezig. Niet dat ze de boel platkrijsten, maar ik merkte dat het me irriteerde, dat gekwek en gehuil. Natuurlijk liet ik het niet merken, vond ik niet nodig, maar blijkbaar had ik toch even een bepaalde gezichtsuitdrukking, want de vrouw tegenover me zei lachend: "Naar mate we ouder worden kunnen we er steeds minder goed tegen, ik herken dat wel."
We hebben er een tijdje over doorgepraat. Dat het normaal was dat kinderen, zeker zulke jonge kinderen, geluid produceren. Dat het geluid van deze kinderen helemaal niet buitenproportioneel was, zeker niet op zo'n lange, drukke (alle plaatsen bezet) treinreis. Maar dat we daar slechter tegen kunnen naar mate we ouder worden.
We dachten dat dat komt omdat ze zelf inmiddels hoog en breed uit de kleine kinderen zijn. Een kleinkind is dan wel weer aanvaardbaar, want eigen vlees en bloed, maar na jarenlang zelf moederen zitten we blijkbaar niet echt meer te wachten op het geluid van andermans kinderen en zijn we er helemaal uit gegroeid.
Ik denk niet dat dat voor iedereen geldt, maar ik geloof wel dat ze een punt had! Een soort reactie van "he néé, géén kleine kinderen meer in mijn aura, alsjeblieft, ga weg!" En zelfs de gewone huiltjes en geluidjes en vreugdekreetjes zijn dan niet leuk meer.

Wat schoolpleinen betreft, dit was vroeger al zo en nu nog steeds. Elke grote groep kinderen kent wel één of twee exemplaren met brulboei- of misthoornaanleg. Ik heb een tijdje gewerkt naast een school en daar zat er eentje die werkelijk onafgebroken "MEESTER RICK... MEESTER RICK..." zat te bulken. Als een koe in barensnood! Ik bewonderde het geduld van meester Rick!
Of van die kinderen (volgens mij vaak meisjes) met cirkelzaag-genen. Bij het minste of geringste trekt het kind alle registers open: een hoog, schel gekrijs dat aan een cirkelzaag doet denken.
Dat is altijd al zo geweest. Mijn moeder was in de jaren vijftig kleuterjuffrouw en zei zelf jaren geleden tegen me: "Elke klas heeft wel een paar van die cirkelzagen." Daar heb ik de uitdrukking dan ook van.
Vandaag moest ik langs een schoolplein en ik heb er nog eens op gelet. Om te beginnen merkte ik bij mezelf toch een snellere irritatie, terwijl het geluid niet eens zoveel erger was dan vroeger. Een misthoorntje, een kind met brulkikker-aanleg en het cirkelzaagje. What's new? Ons kindergeluidentolerantielevel, zou dat dan toch minder worden naarmate onze eigen kinderen ouder worden? Omdat we door de jaren heen genoeg kindergeluid aan ons hoofd hebben gehad en er nu wel klaar mee zijn?
Op onze eigen kleinkinderen na natuurlijk, aldus de mevrouw in de trein. Maar daar kan ik nog niet over oordelen

Ik ben er wel van overtuigd dat het vroeger net zo erg was, want vroeger klaagden de "oude mensen" net zo hard over ons en onze ouders, als wij nu over de jeugd van tegenwoordig en hun ouders klagen

En daarnaast heeft hortensia zeker n punt

Alleen heb ik daar zelf gelukkig nog helemaal geen last van.

mirjam

Mirreke, over muziek...

Ik kreeg ook altjd commentaar op het volume van mijn muziek.

Eerst van mijn ouders.
Nu van mijn kinderen.

Het is niet eerlijk!!!

Ik denk wel dat je gelijk hebt wat het keurslijf betreft.

Temet

Ik moet het bijstellen van 2009. Zoals ik het hier lees zou je dus wel iets mogen zeggen over lasaai tijdens de schooluren. Dus tijdens de lunchpauze en vanaf half 8 tot half 9 en vanaf 3 tot 4 (grof gezegd) moet je het accapteren.
"Tijdens de lessen moeten de kinderen het rustig aan doen: de uitzondering op de regels voor geluidsoverlast geldt alleen een uur voor en een uur na de schooltijden. Voor kinderdagverblijven geldt deze uitzondering alleen als deze open zijn."

Een artikel uit de Volkskrant van september 2009: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2664/Nieuws/article/detail/358807/2009/09/24/Kinderen-mogen-lawaai-maken-op-schoolplein.dhtml

Ouwe oren en nieuwe oren

Ik merk ook dat ik met ouder worden steeds geluidsovergevoeliger wordt. Kon al nooit erg tegen lawaai en veel geluid, maar het wordt zeker erger. En herken dat van mijn vader toen hij ouder werd (terwijl hij onderwijzer was!!).
Aan de andere kant is het natuurlijk zo dat kinderen hun eigen gegil en herrie niet horen want hun oren doen het nog niet. Dat is bewezen, want horen ze jou / ons soms als je ze wat vraagt of verbiedt? Oren gaan het pas rond een jaar of 17 doen, daarvoor zijn ze meer versiering.
Diezelfde vader van mij, vertelde af en toe wel eens over klagende omwonenden, verspreid over de 40 jaar dat hij les gaf op verschillende basisscholen. Ik weet alleen niet of het de laatste 10 jaar is toegenomen, toen was hij met pensioen.

Hortensia en vergrijzing

Hortensia heeft ook gelijk, althans de mevrouw bij haar in de trein. Erger is dat door de toenemende vergrijzing kinderen steeds minder gewoon gaan worden en ouwelijke intolerantie voor kinderen/kindergeluid steeds gewoner.

Nou...

dat vind ik ook wat makkelijk hoor, om het op de vergrijzing te gooien. Al die grijzaards hebben toch ook (gemiddeld genomen) kleinkinderen? En ik weet ook van ouderen die het best gezellig vinden tussen jong grut. Daar blijven ze lekker jong door, vinden ze. Maar natuurlijk kunnen er buurten ontstaan waar weinig jonge kinderen voorkomen en dan raak je buurtherrie van kinderen mogelijk ontwend, dat kan.
Als ik op mezelf afga ben ik vrij gelijkmatig in wat ik irritant vond en vind. Ik ging vroeger wel eens met een vriendin en onze kinderen met de trein en soms schaamde ik me er bijna voor dat ik bij het geheel hoorde. Ik instrueerde mijn dochters van te voren dat ze niet met die andere kinderen mee mochten doen als die lawaai en rommel maakten. Die waarschuwing werkte de ene keer beter dan de andere keer, maar over het algemeen hadden mijn kinderen toch wel in hun systeem dat ze zich een beetje moesten gedragen. Als ik nu in de trein zit en er zitten ook kinderen in de trein, dan vind ik gezellig gebabbel alleen maar leuk. Maar als kinderen de hele coupé gaan overstemmen, dan geniet ik toch een stukje minder van hun gezelschap
En dat kinderen hun eigen geluid pas horen als ze 17 jaar zijn, is qua grapje misschien wel leuk, maar als ouder zijnde ben ik wel van mening dat ze voor die leeftijd af en toe de oren toch maar open moeten zetten voor wat ik te zeggen heb.

Kaaskopje

Tolerantie voor buiten spelende kinderen bij dat kinder dag verblijf in A' Dam speelde in juni 2007. Toevallig heb ik daar in die tijd een discussie over gestart op gootgezin. In 2009 kwam het besluit.
do 24 sep 2009, 09:59
Kinderen mogen lawaai maken op schoolplein
AMSTERDAM - Buren van scholen en kinderdagverblijven kunnen vanaf 1 januari 2010 niet meer klagen over schreeuwende kinderen. Geluid van kinderstemmen telt dan niet meer mee bij het vaststellen van geluidsoverlast.

Foto: ANP

Dat heeft minister Jacqueline Cramer, minister van Milieu laten weten. Tijdens de lessen moeten de kinderen het rustig aan doen: de uitzondering op de regels voor geluidsoverlast geldt alleen een uur voor en een uur na de schooltijden. Voor kinderdagverblijven geldt deze uitzondering alleen als deze open zijn.

Voor scholen en kinderdagverblijven waar geen andere gebouwen in de buurt staan, bijvoorbeeld op het platteland, telde stemgeluid al niet mee bij het bepalen van het lawaai. Op verzoek van de Tweede Kamer mogen ook scholieren in de grote stad straks schreeuwen op het schoolplein. Gemeenten staat het nog wel vrij om zelf te bepalen welke plaatsen geschikt zijn voor een nieuwe basisschool of kinderdagverblijf.

Jessica

Ik gaf de link van die tekst ook Maar begrijp ik de tekst naar jou idee niet goed? Dat kan, ik twijfel er zelf ook nog over namelijk

Krijs en gil

We noemen onze buurmeisjes krijs en gil. Dat zegt genoeg. Buurvrouw is veel te lief en corrigeert niet, haar man wel enigszins. Heb zelf 2 kids die niet gillen want ik vind het zeer vervelend. Voor mezelf maar ook voor anderen. Overige buren ergeren zich ook. Subtiel zegt een ieder er wat van maar het komt niet over. Erg vervelend. In de zomer vaak de buitendeur dicht en nooit eens rustig een boek lezen in de tuin.....klinkt overdreven, helaas is het echt zo....

Ja en nee

Jongste hier is nu 10 jaar, en mijn kinderen maken wel eens te veel kabaal naar mijn zin. Daar zeg ik dan ook echt iets van. Ik denk toch dat ik ook van de generatie ben die geleerd heeft dat hard praten en gillen ordinair is. Nou moet ik er zelf op letten, want ik kan een vrij harde stem hebben. Daar heb ik dan weer mijn man voor

Maar het valt me toch wel op dat er op schoolpleinen meer kabaal gemaakt wordt, vooral door de jonge kinderen. Ik loop regelmatig pleinwacht, en heb zelf ook jaren als juf gewerkt.
Maar de laatste 2 jaar zie ik van die kleuters die hiiiiihiiiiiiihiiiiiii-end over het schoolplein scheuren. Paar jaar geleden had je er die dat een tijdje deden, maak nu zijn er exemplaren die het het hele jaar doen, en die ook compleet niet begrijpend kijken als je er iets van zegt (en weer even hard hiiiiiihiiiiiihiiiii van je wegrennen).
Stoeien gebeurt ook ruwer dan ik de afgelopen 30 jaar gezien heb. Ook iets dat me de laatste 2 a 3 jaar opvalt. En niet alleen mij, ook andere ouders hebben het er over.
Dit jaar maakte ik voor het eerst mee dat kleuter iets zei als: 'Jij gaat opzij' tegen me. Niet 'ga opzij', of 'opzij', maar op een heel dwingende en vervelende manier 'jij gaat opzij', echt alsof je een ding i.p.v. een mens bent.
En er is verder weinig veranderd op school, zelfde gezinnen (paar nieuwe, vaak oud-leerlingen), zelfde juf, zelfde omgeving. Dat is het rare.

Voor mij valt het extra op omdat ik nu al sinds 2006 groot deel van het jaar op scholen in het buitenland kom (waar ze nu nog net zo rustig zijn als 7 jaar geleden).

Ander beeld

Toch nog even nagevraagd bij mijn ouders, kinderen in de jaren 50 en opgegroeid in gegoede buurten. Zij en kinderen uit de buurt mochten inderdaad vrij spelen met bijbehorende geluiden, dat werd echt niet ordinair of belastend gevonden. Uit kinderboeken uit die tijd herken ik die norm ook niet, nou ja alleen de zeurpieten als buurman Geelman (Pietje Bel) konden niet tegen de "overlast" van kinderen. Verder spelen, stoeien en gillen de helden uit deze boeken er op los. Ik denk dat de intolerantie afgenomen is, kinderen worden veel meer in de gaten gehouden en er worden meer risico's gezien. Wellevendheid is een groot goed en ook ik probeer mijn kinderen dat aan te leren. Maar onder wellevendheid versta ik ook dat je kinderen zoveel mogelijk vrijheid gunt om de wereld te ontdekken en naar hartelust te spelen, ook als dat wat overlast betekent.

Tolerantie

Ik denk dat de tolerantie afgenomen is. Er spelen ook minder kinderen buiten. Dat laatste vind ik trouwens pas een ontwikkeling die zorgen baart...

Nils

Ik denk dat je wat omstandigheden vergeet: veel meer groen in die tijd, veel minder rijtjeshuizen waar het geluid tussen galmt, minder kinderen, minder mensen, meer ruimte etc.

Dalarna

Voor de jeugd van mijn ouders gaat dit op, maar Pietje Bel speelt zich toch echt af in een Rotterdamse arbeidersbuurt. Ik denk juist dat kindergeluiden op straat afgenomen zijn: er zijn minder kinderen op straat en ouders (en andere opvoeders) zitten er veel meer bovenop. Verder is er per kind veel meer ruimte binnenshuis en brengen kinderen uren per dag voor een scherm door (gemiddeld). Nee, ik geloof niet dat kinderen nu meer lawaai maken als vroeger.

Nils

En die straatjochies van vroeger hadden met een beetje pech nog klompen aan ook. En dat maakt me een herrie! Hebben ze nog geen mond opengedaan

Groeten,

Temet

Weer een andere discussie

Het fenomeen dat ze nu vaker binnen zitten is natuurlijk weer een andere discussie. Ik geloof niet dat het volume lager is geworden áls ze buitenspelen wel dat de totale duur korter is geworden.

Verder denk ik nog dat die arbeidersbuurten meer groen hadden dan nu in de gemiddelde vinexwijk maar dan nog: als je de kinderen in hartje amsterdam geluid hoort maken nu denk ik dus nog steeds dat dat harder is dan toen.