Wat doet veilig thuis?
Weet iemand wat er gebeurd als je een brief van veilig thuis hebt ontvangen?
De moeder van mn kind heeft zo’n brief gekregen dat er na een incident ongeveer 5 weken geleden een melding is binnengekomen. Zij willen nu bij haar thuis komen voor een gesprek, mag je dat gesprek bijvoorbeeld weigeren? Krijg je inzicht in die melding of blijft dat geheim?
Ik heb nog nooit eerder met veilig thuis te maken gehad (zij ook niet) dus ik hoop dat iemand hier mij kan vertellen wat te verwachten.
Mijn dank is in elk geval groot.
Ik begrijp het wel: er zijn teveel verhalen en authentieke ervaringen, waarbij een melding bij Veilig Thuis en een positief gestart traject eindigt in een nachtmerrie, namelijk dat de zaak doorgezet wordt naar de raad voor kinderbescherming en naar de rechter en dat je dan de ervaring opdoet, dat het helemaal niet meer uitmaakt wat je nog in te brengen hebt. De ervaring met het gesprek en de medewerkers kan positief zijn, maar het risico op ontsporing van het traject is groot.
Dat maakt het ook zo dubbel: moet je eerlijk zijn over wat er allemaal aan problemen schort? Zal dat hulpverlening opleveren, of een document waarin de situatie heel negatief beschreven wordt, er geen enkele poging wordt gedaan tot hulpverlening en het gebrek aan hulpverlening toegeschreven wordt aan jou als cliënt. Dat eerste rapport blijft jarenlang bestaan en er zal steeds uit geciteerd worden, ongeacht of er iets veranderd is aan de situatie. Er staan geen eerlijke bevindingen in over de hulpverlening zelf: wat heb je geprobeerd, wat is er niet gelukt en waarom niet (ook aan de kant van de hulpverlening).
Je begint aan de wedstrijd, maar het kan dus zijn dat achteraf blijkt dat je in de eerste 5 minuten al met 3-0 achter bent komen staan.
Op dit moment zijn er alleen maar positieve resultaten bereikt: het kind heeft een wettelijke vader, moeder is geschrokken en beseft dat er echt iets anders moet gebeuren.
Nu maar hopen dat die veranderingen ook meegenomen worden door Veilig Thuis en dat zij toekomen aan de vraag: wat hebben beide ouders nu nodig om goed voor hun kind te kunnen zorgen. Meer dan hopen daarop kun je niet. Dan is het nu 1-1 en kan het 2-1 worden in het voordeel van de ouders en het kind.
Tsjor
tsjor schreef op 04-09-2021 om 09:03:
Ik begrijp het wel: er zijn teveel verhalen en authentieke ervaringen, waarbij een melding bij Veilig Thuis en een positief gestart traject eindigt in een nachtmerrie, namelijk dat de zaak doorgezet wordt naar de raad voor kinderbescherming en naar de rechter en dat je dan de ervaring opdoet, dat het helemaal niet meer uitmaakt wat je nog in te brengen hebt. De ervaring met het gesprek en de medewerkers kan positief zijn, maar het risico op ontsporing van het traject is groot.
Dat maakt het ook zo dubbel: moet je eerlijk zijn over wat er allemaal aan problemen schort? Zal dat hulpverlening opleveren, of een document waarin de situatie heel negatief beschreven wordt, er geen enkele poging wordt gedaan tot hulpverlening en het gebrek aan hulpverlening toegeschreven wordt aan jou als cliënt.
Het probleem is ook dat er ouders zijn die echt denken het goede te doen, ondertussen niet beseffend welke schade ze het kind/ de kinderen berokkenen. Zulke ouders zullen altijd voelen dat er onterechte beslissingen zijn genomen.
Ik zie het helaas van dichtbij. Moeder voelt zich op alle fronten tegengewerkt (die zou zomaar een verhaal op internet kunnen plempen dat er onterecht een OTS is uitgesproken, dat rapporten vol staan met aannames e.d.), maar ze ziet gewoon echt niet in wat ze doet.
3xscheepsrecht schreef op 04-09-2021 om 08:38:
[..]
Ik begrijp nog steeds je negatieve houding tov veilig thuis niet terwijl je duidelijk laat doorschemeren dat er niet voor niks een melding is gemaakt. Als de moeder verwijtbaar handelt moet je juist blij zijn dat er iemand aan de bel heeft getrokken. Lijkt me dat het welzijn van kind op 1 staat bij je.
Dat ga je wel begrijpen als je er zelf mee te maken hebt gehad. Ik heb ook ervaring met veilig thuis en jeugdbescherming. Mijn ex lijdt aan Borderline. Onlangs kreeg ze voor de 2e maal een gedwongen opname. Dus niemand kan zeggen dat er niets aan de hand is.
Op het moment dat ik mijn huwelijk stopte, deed ze melding bij veilig thuis, via de politie. Ik zou mijn kinderen aan de ouderlijke macht onttrekken en later een melding over huiselijk geweld. Zelf woonde ik al een half jaar niet meer op dat adres dus dat kon niet eens. Op dat moment liep de scheidings procedure en had ze een voorlopige voorziening aangevraagd, dat ik mijn eigen huis niet meer in mocht. (Wel mag je alles doorbetalen, en dat deed ik ook, omdat mijn kindeen daar ook woonden)
Maar veilig thuis neemt dat wel serieus. Na 2 meldingen komt er een onderzoek. En deze mensen zijn niet aardig tegen je. Ze gaan uit van "Waar rook is, is vuur.". Ik had het geluk dat er al een heel traject vooraf was gegaan, met de huisarts, psycholoog, systeem psycholoog, Sociaal wijkteam had ik al eerder bijgeschakeld. Er hadden bij ons al eerder, vele instanties meegekeken en er was veel dossier. Ook waren mijn kinderen gelukkig al wat ouder. 12 en 15 jaar
Was dat allemaal niet geweest, dan had ik denk ik echt een serieus probleem gehad.
Die gesprekken met jeugdzorg, daar heb ik nog nachtmerries van. Ik heb ervaren dat de moeder in eerste instantie geloofd wordt. En als vader ben je de aanstichter van alles.
En als dan uit het onderzoek blijkt, dat de rook, rook van een ander is, dan vertrouwen ze het nog steeds niet. Dan krijg je een vrijwillig traject. En dan mag je dat traject weigeren. Maar dan volgt er automatisch een gedwongen traject. Dus niks geen vrijwilligheid.
Dus ik snap die houding maar al te goed. En zeker als man. Zoals ik al zij, als man heb je in dit soort situaties vanaf het begin al achterstand.
En van een excuus hebben die instanties nog nooit gehoord. Je wordt eerst beschuldigd. En als dan na het onderzoek blijkt dat er niks aan de hand is dan mag je alleen blij zijn, wat ze in het belang van je kinderen hebben gedaan. Dat je neergezet bent als een kindermishandelaar, huis geweldenaar, en leugenaar dat mag in het belang van je kinderen. En dan ben je nog niet van ze af hoor. Want het sociaal wijkteam gaat jou als gezin in de gaten houden, en te pas en onpas wordt het jeugdzorg gedreigd. Je bent de regie in je eigen leven kwijt, omdat iemand iets over je heeft beweerd.
Wat een trieste verhalen. 
Ik citeer even Tsjor: 'Dat eerste rapport blijft jarenlang bestaan en er zal steeds uit geciteerd worden, ongeacht of er iets veranderd is aan de situatie.'
Ik weet niet of dit bij alle rapportages geldt (volgens mij wel), maar als er een rapportage of verslag komt over een gesprek of situatie waar jij bij bent geweest, heb je zoiets als 'in trias-recht'. Dat houdt in dat je recht hebt op inzage, wijziging en blokkering van het verslag.
Dit recht heb ik zelf regelmatig gebruikt als ik gekeurd was door bijvoorbeeld de gemeente of als er een keukentafelgesprek had plaatsgevonden. Want als er fouten in staan omdat ze bijvoorbeeld simpelweg slecht geluisterd hebben, heb je het recht dit o.a. te corrigeren omdat je anders nog jarenlang achtervolgd wordt met die fouten.
Temet schreef dit op 17 aug:
Heb het er wel even over met zijn tweeën want ze gaan straks bij het loket van burgerzaken waarschijnlijk vragen of de achternaam gewijzigd moet worden of niet, dus wees daarop voorbereid.
Ik zou niet weten waarom ze dit zouden vragen. Lijkt mij niet. Kost ook nogal wat.
Justagirly schreef op 04-09-2021 om 11:58:
Temet schreef dit op 17 aug:
Heb het er wel even over met zijn tweeën want ze gaan straks bij het loket van burgerzaken waarschijnlijk vragen of de achternaam gewijzigd moet worden of niet, dus wees daarop voorbereid.
Ik zou niet weten waarom ze dit zouden vragen. Lijkt mij niet. Kost ook nogal wat.
Bij erkenning, op het moment van erkennen, kan er gekozen worden voor de achternaam van de vader. Dat kost niet extra.
Daglichtlamp schreef op 04-09-2021 om 12:25:
[..]
Bij erkenning, op het moment van erkennen, kan er gekozen worden voor de achternaam van de vader. Dat kost niet extra.
Klopt
Wat vervelend dat ouders (zoals Robbie001) zo'n vervelende ervaringen hebben met VT. Dan kan ik me het wantrouwen wel voorstellen.
In mijn nabije omgeving heb ik een situatie meegemaakt, waarin VT wat mij betreft eerder had mogen ingrijpen. Ze hebben echt veel coulance getoond, mede vanwege het (toen nog aanwezige) netwerk. De ouder in kwestie ziet dat wel anders, overigens. Die vindt zichzelf vooral slachtoffer. Er is uiteindelijk wel een OTS (en tijdelijke uithuisplaatsing) gekomen, die heel hard nodig was.
Wijziging van rapportages wordt alleen toegestaan als het om feitelijke gegevens gaat, zoals geboortejaar etc. Niet als het om indrukken gaat.
Tsjor
Te vroeg of te laat ingrijpen, dat is inderdaad een van de grootste dilemma's voor de kinderbescherming. Uit een heel oud onderzoek bleek, dat er een verdeling van 1/3 te maken is: voor 1/3 van de kinderen wordt het beter na een UHP, voor 1/3 slechter en voor 1/3 maakt het niets uit. Het is de kunt om uit te zoeken voor welke 1/3 zo'n ingreep een beter resultaat oplevert. Voor ouders is het altijd ingrijpend en vaak ook onbegrijpelijk, omdat zij zelf vrijwel altijd zullen vinden dat ze zich inspannen om het beste te doen en vrijwel altijd zullen zij van hun kinderen houden. Dat de buitenwereld dat niet zo ziet is dan moeilijk verteerbaar. Er zullen weinig ouders zijn die zeggen: mijn kinderen zijn uithuisgeplaatst en dat is maar goed ook. Neemt niet weg, dat de klachten over dossiervorming, waarheidsvinding, gebrek aan hulp etc. ook ruimschoots zijn onderzocht en gedocumenteerd. Een triest voorbeeld vond ik het verhaal van iemand in het draadje 'je slechtste baan ooit'. De documentaire 'een goede moeder' spreekt ook boekdelen.
Tsjor
tsjor schreef op 05-09-2021 om 08:31:
Wijziging van rapportages wordt alleen toegestaan als het om feitelijke gegevens gaat, zoals geboortejaar etc. Niet als het om indrukken gaat.
Tsjor
Oké.
