Verslavend?
Dit oude bericht kwam ik al googlend tegen, het doet nu al antiek aan - zo snel gaat het.
'Afkicken van verslaving aan mobieltje en BlackBerry. In Amerika behoort de BlackBerry tot de standaarduitrusting van zakenlieden, via een BlackBerry kun je overal en altijd mobiel je e-mail checken. Menig manager is werkelijk verslaafd aan zijn BlackBerry en denkt niet meer zonder te kunnen. Een hotelhouder in Chicago biedt uitkomst voor verslavingen aan BlackBerry en mobieltjes. Vind abonnementen met gratis (!) toestel op abo-vergelijk.nl. 08 juni 2006 - Het is al langer bekend dat mobiele gadgets kunnen zorgen voor gezondheidsklachten, stralingsgevaar, sms-duimen en vorige week nog kwam ringxiety aan het licht.
In Amerika zijn er tekenen dat steeds meer mensen, vooral zakenlieden, geen seconde zonder hun mobiele telefoon of BlackBerry kunnen. Ook een hoteleigenaar merkte niet meer zonder te kunnen en besloot zijn hotel om te vormen in een soort afkickkliniek.
Iedereen die in het hotel verblijft, kan zijn mobiele telefoon en BlackBerry vrijwillig aan de receptie afgeven. De receptie zal het toestel in een kluis opbergen en pas teruggeven wanneer de gast het hotel verlaat.'
2006 was dat.
Toen alleen 'belangrijke mensen' (ahum) nog met blackbarry's liepen, nu hebben hele volkstammen brugklassers er eentje.
Allemaal mensen die steeds meer geconditioneerd raken op bliepjes en piepjes en het steeds moeilijker gaan vinden zich langere tijd op iets te concentreren.
In welk huishouden is er geen irritatie omdat de mobiele communicatiemiddelen constant inbreken tijdens een zeldzaam moment van samenzijn? De ouderwetse telefoon kon je nog lekker ernaast leggen; maar zo'n apparaat uit, dat doen de meesten hoogstens tijdens een uitvaart (en zelfs daar hoor je nu en dan ongewenst geluid van elders)
Is dit de kant die we op moeten met z'n allen?
Elders in deze rubriek wil een kleuter van vijf graag een IPad of IPhone, gebiologeerd door het speeltje van zijn vader.
Voer voor gedragswetenschappers en onderwijskundigen, psychologen en sociologen. Maar vooral praktijk voor mensen van nu!
Bromvlieg
Ik weet niet of het een willen is
we gáán met zijn allen die kant op. Het is niet meer te stoppen. Al die ontwikkelingen hebben voor- én nadelen. Zo zat ik laatst in de trein en om mij heen zaten mensen in hun eentje, maar toch sámen met iemand te praten. Bellers dus, die op goed hoorbare toon verschillende gesprekken voerden. Ik wist niet goed of ik het irritant of gewoon moest vinden. Voor hetzelfde geld had ik ook met een telefoon aan mijn oor gezeten, als ik gebeld was door iemand of als ik zonodig iemand had willen bellen. Ik doe er dus ook aan mee. Ik ben als het aan mij ligt de hele dag online en kijk regelmatig of er weer iets voor mij is.
Het zegt misschien iets over onze populariteit, maar wij worden niet constant gestoord door mensen die ons willen bellen, dus daar heb ik niet zo'n last van. Mijn dochters liggen beter in de markt. De een vooral via msn, de ander voor een groot deel via haar blackberry. Ik vind het inmiddels normaal.
In de trein
met iemand thuis bellen, dat snap ik nog wel. je hebt toch tijd over dus waarom niet (al is het soms wezenloos al die gesprekken aan te horen terwijl je zelf niemand te bellen hebt en je daardoor extra eenzaam begint te voelen)
Maar al die digitale apparaten die constant voorrang krijgen op live aanwezige personen, dat die dingen zelden uit mogen. Dat ze de aandacht zo onvoorwaardelijk opeisen. Ik vind het gewoon niet fijn.
