Adreswijziging aan moeder ex
Ik ben onlangs gescheiden en kinderen en ik zijn verhuisd. Ex en ik zijn op een vervelende manier uit elkaar gegaan, waardoor wij nu minimaal contact hebben. Hierover liepen wat draadjes hier op OO.
Met de familie van ex (moeder en zussen) is al een aantal jaar geen noemenswaardig contact. Die aantal keren dat het weinige/moeizame contact er wel was, liep dat vooral via mij. Ex heeft, volgens eigen zeggen, niets met zijn familie en deze situatie doet hem ook niets.
Pasgeleden kwam mijn vader (ik heb een redelijk goede relatie met mijn familie) met de opmerking of ik wilde overwegen de moeder van ex op de hoogte te brengen van de ontwikkelingen, door haar een verhuiskaart te sturen, als formaliteit. Ikzelf had datzelfde (heb een vrij groot plichtsbesef) ook overwogen, maar weer verworpen. Mijn overwegingen waren: als er al weer sprake kan zijn van contact, zal dat via ex moeten lopen, niet via mij. (helemaal) nu wij gescheiden zijn hoef ik ex' gebrek aan sociale vaardigheden/plichtsbesef niet meer te compenseren (iets waar ik toch toe geneigd was). Daarnaast impliceert een verhuiskaart van mij aan ex-schoonmoeder, in mijn beleving, een poging tot toenadering en contact, waar ik helemaal geen behoefte aan en emotionele energie voor (over) heb. Dit laatste ook vanwege eerdere slechte ervaringen met schoonmoeder, maar ook door de situatie met ex.
Toch blijft dit ergens wat aan mij knagen, vandaar mijn post hier, wellicht omdat een van mijn ouders erover begon (vooral mijn vader kan als geen ander inspelen op mijn gevoel van morele verplichting). Ik vraag mij af hoe dat bij anderen ging, waar vergelijkbare problematiek lijkt te spelen, zoals bij Sally Maclennane, Paddington en anderen waar (vermoedelijk sprake is van (persoonlijkheidsstoornis) problemen bij ex en diens gezin van herkomst.
Recht van de kinderen
Had het gisteren over deze kwestie met een goede vriendin. Naar aanleiding van het hier door sommigen genoemde "recht van de kinderen", maakte zij toen de opmerking: "Ja, het recht van de kinderen om beschermd te worden tegen gestoorde familieleden".
Alkes
Tja, daar heb je zeker een punt natuurlijk. Zoals jij het beschrijft zou ik het vast ook niet meteen op prijs stellen. En als je tijdens de relatie samen achter de breuk met de familie stond, kan ik me goed indenken dat je na afloop van de relatie de verantwoordelijkheid voor het herstellen of afhouden van contact bij degene laat die tot die familie hoort.
Maar toch hè....dan wordt de kinderen ook het contact met hun eigen familie ontzegd. En dat vind ik ook wel een ding hoor.
Die kinderen zouden buiten de conflicten van hun ouders/grootouders/ooms en tantes gehouden moeten worden. En ik vind dat je als (ex-)partner ook een eigen verantwoordelijkheid hebt daarin. Natuurlijk is het afhankelijk van een boel zaken: waarom is er een conflict? Wat voor types zijn de ouders? Is hun veiligheid (lichamelijk-geestelijk) in het geding? Uiteindelijk neig ik er toch naar dat dat ook mag wegen voor de (ex)partner in het bekijken van de opties in deze.
Ik had erg veel bewondering voor een man die ik kende en die eens in de zoveel tijd de kinderen van hem en zijn vrouw in de auto pakte en ze meenam naar zijn schoonouders. Zijn vrouw had een conflict met haar ouders en hij zei 'jij hebt een conflict met je ouders, ik niet en de kinderen ook niet'. Was mss maar een paar keer per jaar maar genoeg om de band enigszins in stand te houden en de kinderen later zelf de keuze te hadden om te kiezen of ze het contact met opa/oma aan wilden houden. Vond ik op afstand een topactie.
Aagje
Ms Simone
Eigenlijk kreeg ik uit jouw eerste post het idee dat het doorgeven van adresgegevens helemaal niet zou betekenen dat dat de opmaat naar intensief contact zou zijn. En dat je dus ook niet direct bang zou hoeven zijn voor de intens verderfelijke invloed van oma. Maar gewoon, laten weten waar de kinderen wonen, zodat de banden met hun familie niet helemaal doorgesneden worden.
Maar als je zeker weet dat dat niet goed komt, doe je het niet.
Alleen vraag ik me dan af waarom je hier post. Je geeft eerst betrekkelijk weinig informatie en pas als je tegenwicht krijgt bij wat jouw eigen idee is, wordt het verhaal erger en erger.
Als je het dan toch al weet, heb je onze input niet nodig lijkt me.
Aagje
Aagje
Nogmaals: ik postte niet zozeer de vraag óf ik een verhuisbericht zou sturen, maar waarom mijn besluit dat niet te doen bleef KNAGEN. Daarnaast vroeg ik mij af wat de ervaringen waren van OO-ers, die met vergelijkbare PROBLEMATIEK bij ex of schoonfamilie te kampen hadden. Ik gaf in mijn openings post ook aan dat ik eigenlijk geen contact wil (kan) hebben en dat een verhuisbericht volgens mij het tegendeel impliceert.
Ik heb er wel degelijk wat aan gehad dit hier te posten, want door de reacties en het formuleren van mijn respons heb ik nu een beter inzicht in mijn beweegredenen.
dat is toch goed
Dan is het toch goed Ms. Simone. Trouwens je bent altijd vindbaar via een berichtje op messenger toch? Dus adreswijzing is niet perse nodig uiteindelijk, kaartjes sturen doen jullie niet naar elkaar en langskomen ook niet, zo kan je het ook zien.
Lieve Ms. Simone
Heb je iemand om mee te praten? Liefst een professional? Wat ik lees in jouw berichten is geen praktische vraag, maar de behoefte om grip te krijgen op wat er gebeurd is. Jouw focus ligt nog veel bij je ex: hoe hij handelde, wat hij dacht, hoe zijn geschiedenis er uit ziet. Hopelijk heb je een plaats waar je dit alles kunt 'spuien', en waar je langzamerhand stappen kan gaan zetten naar JOU! En als je daar dan bent, zul je zien dat een adreswijziging (geen gezellig kaartje, zo'n saai ding bedoel ik dan) sturen naar de oma van jouw kinderen geen moeite meer kost. Dan is dat een mededeling die belangrijk is om er voor te zorgen dat de kinderen niet 'kwijt raken' voor hun familie, en andersom. Wat niet betekent: weer contact moeten/zullen hebben. Hoe dan ook: ik wens je sterkte want ik zie jouw worsteling en de spotlight volop op je ex-man. Terwijl het fijne aan scheiden - zeker in het geval van een moeilijke persoonlijkheid - nu juist uiteindelijk is dat je je NIET MEER hoeft in te leven, op geen enkele wijze, in jouw ex. Dat de spotlight mag op jou en je kinderen. Heerlijk.