Angsten om scheiding door te zetten
Hallo,
Ik loop al erg lang rond met de gedachten om te scheiden.
Al jaren ben ik niet gelukkig meer in mijn huwelijk maar vind het ongelooflijk moeilijk om de knoop door te hakken en vraag me af wanneer het "juiste" moment is want ergens wacht ik daar op..
Ik zal eerst even beschrijven in grote lijnen wat er speelt.
We waren 17 toen we een relatie kregen en intussen nu 18 jaar samen waarvan 10 getrouwd. Onze relatie begon al met een knipperlicht, het ging steeds uit door mijn twijfel en zijn jaloezie, toch kwamen we steeds weer samen en kochten een huis, trouwden en kregen een kindje.
Op zich een redelijk gelukkige tijd maar wel altijd geleefd naar zijn wensen. Als ik iets met vriendinnen ging doen was het altijd ruzie achteraf omdat hij zeer jaloers is en ik het gevoel heb dat hij mij geen plezier gunt. Dus vaak dacht ik ik blijf wel thuis om ruzie te voorkomen. Hij ging wel overal naartoe....
Ons seksleven was de eerste jaren ook gewoon goed, maar op den duur werd dat minder vaak en in zijn ogen veel te weinig want ik was niet normaal als ik maar 2 keer per week wilde dit is zover gegaan dat ik jarenlang intiem met hem ben geweest om geen ruzie te krijgen, hij werd echt boos, agressief, chagrijnig etc als ik niet wilde...
Op den duur kon ik niet meer omdat het zo tegen mijn principes was dat ik helemaal verstijfd ben en walgde van hem.. We zijn toen naar een seksuoloog gegaan (relatietherapie wilde hij niet want het probleem lag bij mij) daarna ging het even iets beter maar al snel weer bergaf.
Hij heeft een paar keer fysiek geweld tegen mij gebruikt zelfs waar zijn vrienden bij waren, zijn vrienden waren zo boos en hebben hem gedwongen om in therapie te gaan. Dat hebben we gedaan wat heel goed was, maar nu is hij eindelijk een beetje veranderd maar ik kan niet meer... Ik kan niet meer met hem intiem zijn, nog geen knuffel. Het is kapot! Zo gebroken vanbinnen, ik voel niks maar ook niks geen liefde meer voor hem... Al een jaar geleden is dit nu en zijn niet meer intiem geweest ik kan dat niet meer.... Ik loop al zolang rond met dat ik wil scheiden en dat weet hij ook.
Maar ik ben zo bang voor wat komen gaat, zijn verdriet, mijn zoontjes verdriet, waar kom ik terecht, financieel, ga ik eenzaam zijn, kan ik het alleen etc.... En hoe vreemd ook, krijg ik spijt...??
Zijn er meer mensen die die grote angst hebben of advies ofzo?
Liz
Ik zou zeggen weg bij die vent.
Kort door de bocht maar wat ik zo hier en daar lees klinkt echt niet goed meid! Als je niks meer voor hem voelt en de liefde weg is, zelfs geen medelijden omdat je misschien wilt scheiden zegt denk ik wel genoeg. Het lijkt en is misschien eng om opnieuw te beginnen maar denk dat je straks opgelucht zal zijn. Zo ook voor zoontje, tuurlijk wil je hem een gezin geven maar een gezin waarin er geen liefde tussen ouders speelt? Geloof mij dat hebben ze zo door! Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 21 was en hebben letterlijk gezegd dat ze bij elkaar bleven voor de kinderen, nou mijn zussen en ik hadden al zeker 15 jaar door dat er iets niet klopte 
doe het dus zeker niet daar voor. Word geen kind gelukkig van en jij ook niet.
...
Ik denk niet dat onze adviezen aankomen bij Madeira. Dat klinkt lulliger dan dat ik het bedoel. Maar het is gewoon een patroon dat nu zo is. En over een tijdje heeft ze heel veel spijt van haar weggegooide jaren. Herkenbaar herkenbaar.
Mamavp
Kan het zijn dat je twee draadjes door elkaar haalt? Of anders de namen van degenen die de draadjes zijn gestart.
Groeten
Temet
Besluit genomen
Iedereen bedankt voor de reacties.
Ik heb besloten dat ik wil scheiden, ik voel geen twijfel ik voel aan alles dat dit het moment is.
Ik heb het dit weekend tegen mijn man gezegd na een lang en vrij goed gesprek, veel verdriet en vooral smeekbedes dat hij gaat veranderen etc maar ik moet hard blijven...
Verschrikkelijk voor mijn man en zoontje maar ik kan niet meer, mijn huwelijk bestaat al jaren uit een gevecht en vooral een gevecht met mijn eigen gevoelens en ik wacht al lang op het moment dat ik het zeker weet en dat is nu.
Ik ben een rustig persoon met veel geduld dus hopelijk helpen die eigenschappen me naar een scheiding die niet al te moeizaam loopt.
Alle tips zijn welkom uiteraard!
Goed gesprek
Liz, het besluit om uit elkaar te gaan is altijd een verdrietig besluit, maar het klinkt goed als je dat besluit hebt genomen in een lang en goed gesprek met elkaar.
Er komt nog heel veel op je/ jullie af, ook heel moeilijke beslissingen nog.
Voor nu heb ik maar een paar tips.
De eerste gaat over de analyse van je situatie. Je geeft aan dat hij (denk ik) steeds heeft gesteld dat hij gaat veranderen en daarmee hoopt dat jullie relatie het wel zal redden. Ik vermoed dat hij heel lang de boodschap heeft gekregen dat hij niet deugt en dat het niet goed gaat zoals hij nu is. Het is pijnlijk om daarmee achtergelaten te worden, zeker als dat gepaard gaat met schuldgevoel (de relatie is kapot omdat ik niet deug). Misschien kun je daar nog een paar accentverschuivingen in krijgen. Bijvoorbeeld van dat hij niet deugt naar: wij passen niet bij elkaar, ik had gehoopt dat je iemand anders was; van dat hij behandeling nodig heeft naar: je bent van goede wil, ga niet meer veranderen dat dat je zelf wil veranderen, let alleen op de dingen waar je zelf last van hebt, niet waar ik last van had, wellicht vind je een ander die beter met je om kan gaan en je meer respecteert zoals je bent.
De tweede gaat over de komende periode. Dat is een periode van rouw en afscheid nemen. Dat kan gepaard gaan met wisselende emoties, verdriet, boosheid, angst etc. Bij beiden. In die periode kunnen mensen dingen doen en tegen elkaar zeggen die extra pijnlijk zijn. Het gedrag van iemand in een rouwperiode is niet het 'normale' gedrag. Wees geduldig, clement en barmhartig voor elkaar.
De laatste tip: probeer de scheiding hierna te zien als een pijnlijk, maar ook een zakelijk proces, waarin bepaalde dingen nu eenmaal afgehandeld moeten worden. probeer met elkaar overeenstemming te vinden over hoe je dit proces vorm gaat geven. Het doel van de scheiding is dat je allebei een nieuwe start kunt maken. Het is het begin van iets nieuws, het afsluiten van wat geweest is, maar maak er geen verrekening met het verleden van.
Als je het er samen over eens bent, dat er een nieuwe fase in jullie leven komt, waarin je los van elkaar verder zult gaan, als je het eens bent over de manier waarop, als je ondertussen respect kunt houden voor elkaar en voor wat geweest is, dan hoop ik oprecht dat jullie er allebei goed doorheen komen en een goede start kunnen maken met jullie nieuwe leven.
Tsjor
Zoontje
Ik heb nog niet iets gezegd over je kind. Kinderen lijden het meest onder een gevecht tussen ouders. Naar het kind toe is het belangrijk uit te stralen, dat er twee mensen zijn die van hem houden en dat ook blijven doen, maar nu op een andere manier dan eerst. Er komen twee huizen waar hij mag wonen, er zijn twee mensen die hun best voor hem doen.
Ik stoor me er vaak aan, dat volwassenen hun ideeën over wat erg is voor een kind op het kind projecteren. Terwijl het voor een kind heel anders kan zijn en heel andere, soms banale dingen,superbelangrijk zijn. Onderschat niet wat kinderen aankunnen, maar luister ook goed naar wat het voor je zoontje betekent. Hij draagt niet jouw/jullie verdriet, maar ook voor hem gaan er dingen veranderen. Wat hij daarvan meekrijgt, wat hij daaraan erg vindt, dat zal nog moeten blijken.
Tsjor
Tsjor
Tsjor,
Bedankt voor je nuttige tips! Het zal een moeilijke zware tijd worden maar ik ga zeker je tips nog regelmatig terug lezen om mezelf eraan te herinneren. Ook ga ik zeker aan de slag met niet alleen het negatieve op mijn man te leggen en ook zijn positieve kanten naar boven halen en meer de nadruk leggen op dat we teveel uit elkaar zijn gegroeid en een andere levensvisie hebben etcetc.
En wat betreft mijn zoontje, we willen natuurlijk allebei absoluut het beste voor hem en zullen dat altijd zo blijven voelen.
We zullen zien hoe de komende tijd loopt, ik hoop echt dat we er samen op een goede en volwassen manier mee omgaan. Ik denk met ups en downs dat het wel zal lukken.
Dapper
Liz, dapper besluit van je.
Maar het klinkt wel alsof het een goed besluit is in jouw situatie
Ik hoop dat de man jouw besluit accepteert en respecteert en dat jullie het allemaal goed en vlot kunnen regelen.
Laat je weten hoe het gaat? En ook hoe je je voelt als je alleen bent?
Ik denk dat je blij zult zijn niet meer steeds negativiteit om je heen te hebben.
Sterkte ermee. En ik wens je veel geluk in je nieuwe levensfase.
Tevreden!
Hoi ik wil jullie even op de hoogte houden van het verloop.
Ook omdat ik (tot nu toe) zo opgelucht ben.
We hebben heel veel gepraat, de eerste gesprekken en ontzettend zwaar met intens veel verdriet bij mijn partner.
Gisteren wilde hij praten en zei hij, het is absoluut niet wat ik wil en grootste nachtmerrie maar ik accepteer het, ik wil bewijzen dat ouders ook op een goede manier uit elkaar kunnen gaan, we willen echt proberen samen alles op de best mogelijke manier te regelen en samen met een mediator heb ik zoveel hoop dat dat gaat lukken! Dit is voor mij zo'n opluchting ik heb hem verteld dat ik ontzettend trots op hem ben dat hij er nu al zo in staat! Hopelijk kunnen we de laatste periode van ons huwelijk in vrede afsluiten!!
Jee Liz
Hoe naar en vervelend een scheiding ook is, je bericht maakt me echt blij. Het is een enorme stap, voor iedereen. Maar als je het erover eens bent dat dit de stap is die gezet moet worden, ook al wil je man het niet, dan heb je al zoveel gewonnen.
De komende periode worden geen feestweken. Het is toch iets anders als de voorbereiding voor een bruiloft. Maar als je een goede mediator hebt, je redelijkheid blijft houden en een beetje een dikke huid voor die momenten waarop het mis gaat, dan kun je een heel eind komen.
Jeugdvrienden, die het samen geprobeerd hebben, mooie en vervelende momenten gedeeld hebben en nu weer verder kunnen gaan met ieders leven als vrienden, dat zou toch een mooie uitkomst zijn. Ik wens het jullie en je zoontje toe.
Tsjor
Veel denken en praten
Tsjor, dat zou inderdaad een mooie uitkomst zijn!! Hoop echt op een mooi einde en een nieuw begin samen.
Nu veel denken en praten over hoe we het willen en kunnen, dus meteen al een nieuwe vraag haha maar kan ik misschien beter een nieuw topic beginnen.
We denken erover om te scheiden en het huis in onverdeeldheid te behouden.
Dit omdat hij in het huis van zijn vader kan gaan wonen wat leeg staat en hij zelf ookbgraag wil, en dat ik in ons huis kan blijven zodat ik uiteindelijk veel goedkoper uit ben dan dat ik iets moet gaan huren en zodat ons zoontje toch zijn thuis kan behouden. Hij kwam zelf met dit voorstel dus we gaan even verder uitzoeken wat de mogelijkheden hierin zijn. Maar misschien iemand ervaring of tips waar rekening mee te houden etc.
niet voor de lange termijn
Ik zou dit plan van de onverdeelde boedel even heel goed doorspreken want ik vermoed vele voetangels en klemmen. Laat je terdege voorlichten door een gespecialiseerde echtscheidingsadvocaat (je hebt toch een advocaat nodig om de echtscheiding in te dienen)
Het lijkt me trouwens geen oplossing voor de lange termijn. Jullie moeten allebei verder met je leven, dan moet je niet eindeloos een onverdeelde boedel hebben. Zeker niet als een van jullie een nieuwe partner krijgt.
Er komen ook onherroepelijk waardestijgingen of -dalingen aan en dat leidt t.z.t. ook tot scheve gezichten.
Maar goed, neem rustig de tijd om alles uit te zoeken en erover na te denken.
Groeten,
Temet
Hmm
Ik zou het niet doen, die onverdeelde boedel. Jullie doen weliswaar je best om in harmonie uit elkaar te gaan, maar er is niet veel voor nodig om daar disharmonie van te maken. Misschien krijg jij wel een leuke vriend en wordt en vindt je ex dat minder leuk, om maar wat te noemen.
belastingaftrek
TO, ik zou eerst maar uitzoeken hoe dat belastingtechnisch uitvalt.
Ik geloof dat je de eerste twee jaar na de scheiding de hypotheekrente nog kunt aftrekken. Daarna niet meer. Dus dan is het vaak een stuk minder aantrekkelijk.
Praktisch
Het plan getuigt in elk geval van een goede wil van beide kanten. Rest dan de vraag of het praktisch uitvoerbaar is en daarvoor heb je deskundigen nodig.
Overigens zal je kind wellicht het huis van zijn vader en opa als 'zijn' huis gaan zien hopelijk, dus dat maakt het allemaal emotioneel gezien wel wat lichter. Maar de woningmarkt op moeten gaan, met net te weinig middelen, dat is op dit moment voor niemand aantrekkelijk.
Ik weet neit hoe het zit met de woning van de opa. Is dat iets met erfenis? is hij de enige erfgenaam? Valt dat onder de gezamenlijke huishouding en dus ook onder de boedelscheiding, of valt dat erbuiten? en waarom dan? Nou ja, zo zijn er nog heel veel vragen bij te stellen, die je toch echt door een expert moet laten bekijken. Kan een advocaat zijn, notaris, belastingdienst of de bank.Of allemaal.
Tsjor
Bedankt voor de reacties
Heyhey
Het plan leek leuk maar bij nader inzien, gesprekken en goed nadenken komen we inderdaad toch tot de conclusie dat we het huis beter kunnen verkopen want uiteindelijk zou het in de praktijk ook voor veel problemen en ruzies kunnen zorgen en dat willen we allebei echt niet!
Het huis waar hij gaat wonen is nog van zijn vader dus valt buiten erfenis oid dus daar heb ik geen inspraak en recht op, gelukkig want dat zou het nog moeilijker maken.
tussenstand
Mijn conclusie uit je berichten, Liz, is dat jullie beiden zowel van goede wil zijn als een gezonde dosis realisme hebben. Als dat zo blijft, voorspelt dat veel goeds voor een relatief pijnarm (pijnloos wordt het niet) verloop van de scheiding.
Groeten,
Temet
Temet
Ja ik hoop echt maar dan ook echt dat alles in vrede verloopt en ik heb er ook vertrouwen in! Hij wil het niet maar accepteert het, dat is natuurlijk al ongelooflijk fijn! En we zijn niet boos op elkaar, vinden het alleen heel verdrietig dat het zo gelopen is. Er zullen echt nog wel onenigheden komen maar denk dat we allebei verstandig genoeg zijn om eruit te komen. Allebei wat water bij de wijn en vooral van mijn kant veel geduld hebben dan hoop ik op een mooi eind en een nieuw begin samen.