Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Ben ik betrokken genoeg als vader


Wes

Wes

14-01-2019 om 00:41

Man tot man

Hey Mikez,

Ik heb alles gelezen en moet zeggen dat ik achter je sta wat ik zo uit je verhaal begrijp is dat je echt je best doet maar het niet genoeg is voor je ex ik weet ook niet alles natuurlijk omdat je al aan heb gegeven dat je dat niet wil doen omdat je respect heb voor je ex dat siert je als mens daar hoor je niemand over. Vind dat je zover ik lees wel betrokken ben je heb een ouderschapsplan dat betekent dat je naar een advocaat ben geweest omdat te doen dat is vechten voor je kind dat is ook een vorm van betrokkenheid hoor je ook niemand over. Las dat iemand iets zei over de alimentatie dat het geen prestatie is dat is het ook niet maar je heb dat wel gedaan zonder dat daar een rechter of wat aan te pas is gekomen,en geloof me mikez heel veel mannen laten het wel zover komen voor ze ook maar 1 cent betalen.
Er zitten ook een paar reacties tussen dat ik op me tong moet bijten er wordt ook maar over het hoofd gezien dat wij mannen ook heel veel pijn en verdriet hebben dat dat niet alleen bij de vrouw ligt. Heel veel vrouwen kunnen verschrikkelijk zijn als de relatie verbroken is en houden dan het kind als wapen voor je je want dat is de enige macht wat ze dan nog hebben ik weet daar alles van. Lees alleen maar dat je betrokken ben als je der fysiek bij ben het is uiteindelijk wel de beste manier maar als je alles doet wat in je macht is zoals FaceTime bellen appen naar je ex om te vragen hoe het gaat contact met de KDV heb haar om het weekend altijd op haald en brengt wat ik zo lees dan toon je ook betrokkenheid, en vooral als je een lastige ex heb wat ik zo vermoed.( omdat je aangeeft je vuile was hier niet op te willen hangen) Hoor ook niemand over het feit dat je zegt dat je ex je zo onbetrokkenheid vind maar nooit zelf een keer jullie kleine naar jou brengt als ze zo graag wil dat je betrokken ben in het leven van jullie kind zou ze dat doen, nee lees alleen dat jij maar meer je best moet doen dat is niet echt eerlijk. Meeste vrouwen hebben hun kinderen 24/7 heel veel respect voor hoe zou jij het doen als het andersom is en je ex dwars doet en alles probeert wat Mikez hier heeft getypt en dan ook nog een onbetrokken wordt genoemd er wordt hier veel van uit het punt van de vrouw gekeken. Maar mikez je doet je best je bent bezig je huis te verkopen om dichterbij te gaan wonen je moet wel echt die extra dag regelen op je werk en het komt heus wel goed zou me niet te gek laten maken door je ex en de berichten hier heel goed dat je niet meer zal reageren. Maar moest je dit wel even zeggen als een man naar een andere man om je kracht te geven in deze tijd i.p.v. verwijten in je gezicht te gooien

Lana

Lana

14-01-2019 om 04:38

Mikez

Bedankt voor je reactie.

Zou je hierop nog willen reageren?

Je schrijft dat je ex je kind niet aan jou wil geven als ze vrij is.
Dus wel op de dagen dat ze werkt?

Kan je het dan niet zo regelen dat jij door de week 1 dag voor je rekening neemt op een dag dat je ex werkt?

Als jij formeel 28 uur werkt, neem ik toch aan dat je dat op 4 dagen doet?
Dus zelfs als je meer uren werkt (weet ik alles van) dan is het toch vaak nog steeds op die 4 dagen? Dus dan heb je toch 1 dag vrij? En op die dag zou je dan toch je ex kunnen ontlasten? Ik kan me goed voorstellen dat ze het wel fijn vindt als jij voor de kleine zorgt op een dag dat zij werkt. Dat zijn dan toch vaak de zwaarste/drukste dagen.
Is zoiets niet te regelen (dus werkdagen afstemmen op haar werkdagen of andersom haar werkdagen afstemmen op jouw werkdagen)?

Ik ben heel benieuwd of hierin nog wat mogelijk is.

Ginny twijfelvuur

ik vind sommige teksten best pijnlijk om te lezen. Zoals in tekst #19. Wat als je als vader niks anders kan dan alleen om het weekend tijd met je kinderen doorbrengen?! Ben je dan niet betrokken genoeg. Wie zegt dat die vader niet ook iedere ochtend aan het ontbijt wil zitten, de kinderen wil wegbrengen, iedere dag wil bespreken, etc. Maar dit gewoon niet kan door diverse verplichtingen, keuzes van betrokkenen, beslissingen van een rechter, etc. Het is ook een verlies wat je met je meedraagt. Het feit dat je je kinderen zo weinig (fysiek) bij je hebt

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

17-01-2019 om 22:20

Ja dat was het risico van #19

En dat was niet zo bedoeld.

Kijk tuurlijk klopt wat Flavia zegt. Je kunt als ouder ook op afstand betrokken zijn. En als aanwezige ouder ook afwezig zijn. Dat kan allemaal. Het gaat om willen. En tegen de schijn van dat gebrek aan willen liep ik hier aan.

Maar je kunt in 2 dagen maar heel moeilijk12 dagen niet aanwezig inhalen. Ik heb moeite met het 'het kan niet anders' standpunt. En de andere ouder dan? Heeft die dan een keuze? Dat vind ik nalatig ouderschap.

Zonder alle tegen-hun-wil weekend ouders hiermee te kort te willen doen.

pijnlijk

Een vervelende en pijnlijke discussie om te lezen.

Ik ben een vader die geconfronteerd is met een echtscheidingswens van de moeder van onze 3 kleine kinderen. Daarbij werd meteen medegedeeld dat zij, met de kinderen, gaat verhuizen naar haar geboortedorp (een kleine en gesloten gemeenschap) op een half uur rijden van onze woonplaats. Natuurlijk heb ik dat liever niet. Volgens mij is het voor de kinderen (en voor mij) beter om te kiezen voor co-ouderschap, met een 50/50 verdeling of andere verdeling. Ik denk dat ik dat ook kan afdwingen, en daarmee de verhuizing kan tegenhouden. Maar doe ik daar goed aan? De verhouding mij mijn vrouw is niet goed meer en zal veel slechter worden. Het zal een vechtscheiding worden, met alle negatieve effecten van dien. Is dat goed voor de kinderen? Nee.

Daarom ga ik waarschijnlijk met de verhuizing instemmen. Maar er moet wel een goed ouderschapsplan komen. Ik wil de kinderen iedere week een middag (tot de volgende ochtend) bij mij hebben. Dan haal ik ze uit school en breng ze naar school. Daarnaast natuurlijk een deel van de weekenden, om de week van vrijdagavond tot maandagochtend (ook dan breng ik ze naar school). Helaas zit het er niet in om ze de helft van de vakanties bij mij te hebben, daar heb ik niet genoeg dagen voor.

Ben ik dan een slechte en niet betrokken vader? Ik denk het niet. Ik kies voor de kinderen. Ik doe wat in hun belang is: geen strijd maar duidelijkheid, en regelmatig contact. En natuurlijk ben ik zo veel mogelijk aanwezig bij uitvoeringen, afzwemmen, wedstrijden.

Ik ben eerlijk. Deze keuze doet mij heel veel pijn en verdriet. Wat zal ik mijn kinderen weinig zien ! Maar ik zal er voor ze zijn. Altijd!

Ik mis in deze discussie dat er wordt gekeken naar wat de mogelijkheden van de vader zijn. En wat het beste is voor de kinderen. Voor beide punten geldt: het is niet altijd het beste om de kinderen zo veel mogelijk te verdelen en te kiezen voor co ouderschap. Kijk naar wat kan, en maak daar het beste van.

Kwaliteit gaat nog altijd boven kwantiteit. Ik hoop dat mijn kinderen dat later zullen bevestigen.

Flavia

Flavia

18-01-2019 om 10:21

Klaas

Je as ex heeft waarschijnlijk ook niet genoeg dagen voor de helft van de vakanties en de studiedagen en de dagen dat 1 van jullie vrij moet nemen omdat er 1 of 2 ziek zijn.

Ook jij kunt gebruik maken van de BSO en andere kinderopvang of iets regelen met familie en vrienden.

Om daarom af te zien van de helft van de vakanties vind ik een zwakte bod.

Onze advocaat/mediator heeft voor de BSO/opvang destijds het volgende voorgesteld:
de gene met het laagste inkomen neemt het contract en vraagt de kinderopvangtoeslag aan. Het resterende bedrag wordt 50/50 verdeeld omdat beide ouders hier evenveel belang bij hebben en komt als toeslag bij de alimentatie en maakt daar geen deel van uit.

Per jaar wordt dit opnieuw berekend. Dit heeft bij ons 12 jaar prima gefunctioneerd.

Petra

Petra

18-01-2019 om 10:58

genoeg dagen?

Inderdaad, ik viel ook over de tekst, --"Helaas zit het er niet in om ze de helft van de vakanties bij mij te hebben, daar heb ik niet genoeg dagen voor."--

Dus je ex, moet de vakanties opvangen, en dan niet eens de helft, maar meer dan de helft (ook nog het stuk van Klaas, wat hij niet op zich kan nemen) terwijl ze daar denk ik ook geen dagen genoeg voor heeft. En dan kunnen sommige vrouwen dit oplossen door te puzzelen met part-time werk anders te verdelen om te zorgen dat alle ballen hoog worden gehouden, maar het steekt bij mij altijd wel dat er dan ook ex-partners een soort van bozig zijn dat ze partneralimentatie moeten betalen, terwijl je als alleenstaande moeder echt alle zeilen bij moet zetten om alles goed te laten verlopen met de kinderen.

Ook het tekstje van TO 'ik heb de doordeweekse dag vrij nog niet kunnen regelen'...ja en wie dan wel? Het voelt erg als de vrouw heeft 100% verantwoordelijk voor alles en ik doe wat ik kan, en als ik niet kan dan zeg ik gewoon 'sorry het gaat niet' en wie moet het dan regelen? Ook het 'ik ben zoveel mogelijk aanwezig bij uitvoeringen etc.' en wanneer het niet mogelijk is? Dan zit mama er toch wel.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

18-01-2019 om 11:11

Petra

En Flavia.

Dat dus ja.

zonder feiten is het lastig oordelen

Het is lastig te oordelen als je de feiten niet kent. Mijn as ex werkt beperkt, waardoor de kinderen nu (en straks ook) 1 dag per week naar de bso gaan. Wij hebben er in het verleden bewust voor gekozen dat zij in de vakanties altijd vrij is, om er voor de kinderen te zijn. Dat zal ook na scheiding zo blijven, dat wil zij graag (en kan bij haar werkgever). Het is voor de kinderen beter om bij de moeder thuis te zijn, dan wanneer zij bij mij zouden overnachten en overdag naar de bso gaan. Kwaliteit boven kwantiteit!

Ander feit: de bso is gesloten in de vakanties in het dorp waar zij gaan wonen, omdat er geen gebruik van gemaakt wordt. Het is een klein dorp met een klein schooltje. En helaas is het niet mogelijk om gebruik te maken van de bso in de plaats waar ik woon, omdat de kinderen daar niet ingeschreven staan en daar dan niet meer naar school gaan.

Watervrouw

Watervrouw

18-01-2019 om 11:46

Juist

Petra, zo gaat het inderdaad vaak en dat schiet bij mij ook zo verkeerd.

Maar dat zit ook wel in mijn allergie omdat mijn ex het op dat gebied, ondanks alle afspraken en beloftes, af laat weten. Sterker nog opvang vakanties is bijna niet mogelijk, lange weekends weg met nieuwe vriendin blijken wel mogelijk daar gooit hij zelfs de weekenden met de kinderen voor om. En als ik vraag om een extra maandag omdat er een studiedag is dan kan dat niet. En nee, dat heeft niet te maken met jaloezie maar wel met prioriteiten stellen en zien wat van belang is.

Hoe ging de opvang van vakantie voorheen dan? Nu heb je minder vakantiedagen om op te vangen. Bijvoorbeeld de zomervakantie ieder 3 weken dan is deze vakantie geregeld, voorheen zaten jullie nog met 3 weken na de gezamenlijke vakantie.
En om hoeveel dagen gaat het waarop je geen dagen meer hebt? Maximaal 10 en dan kan je idd zelf wat regelen of bso. Zijn er geen andere mogelijkheden zoals overuren opmaken onbetaald verlof, weekend werken of thuiswerken?

Maar Klaas, het lijkt me vreselijk als je vrouw met je kinderen verder weg wil gaan wonen en je de kinderen daardoor moet gaan missen daar zou ik toch nog wel over in gesprek blijven gaan om te kijken of die verhuizing uitgesteld kan worden en je wel co-ouderschap kan regelen. Kom op zeg, zijn ook jouw kinderen.

En ik denk, dat als jullie dan toch voor een weekendregeling kiezen, je op alle fronten extra moet gaan inzetten en minimaal de helft van de vakanties moet regelen.

Ely

Ely

18-01-2019 om 14:16

Wat toch echt nog vanzelfsprekend lijkt

In dit soort situaties is dat bij veel mensen (mannen en vrouwen) het blinde uitgangspunt lijkt; ‘vrouw regelt de kinderen en als ze daarbij werkt bravo!’ En: ‘man regelt de inkomsten en als hij daarbij zorgt bravo!’
Dus vaak is het voor zowel mannen als vrouwen een reflex om dat (volgens mij vaak onbewust) als uitgangspunt te nemen. De vanzelfsprekendheid waarmee dat vaak gebeurd blijft me verbazen. Wat ik lees bij de voorbeelden van bovenstaande heren is dat het ook een soort innerlijke strijd geeft; ‘mijn verplichtingen jegens werk verhinderen mij een betrokken (in de ogen van een aantal mensen) vader te zijn’ terwijl de alleenstaande vrouw (meestal) ook moet werken en toch is het vanzelfsprekender dat dat naar het tweede plan gaat, zo lijkt het.
Of zien jullie dat anders?

Collegiaal

Vroeger had mijn zus een cartoon op haar prikbord hangen van een moeder die zich in duizend bochten wrong om de gezinsagenda rond te krijgen en zichzelf, vriendinnen en familie, opvang, overal in gaatjes stopte, naast haar werk.

Dan vraagt ze vader om een keer af te zien van zijn vrijdagse borrel en dan is het commentaar van vader dat hij dat niet doet want: 'dat is niet collegiaal!'
Alsof moeder niet zijn meest directe collega is in het team voor kinderen en huishouding.

Flavia

Flavia

18-01-2019 om 14:30

Klaas

de eerdere afspraak was ook dat jullie bij elkaar zouden blijven. Situatie is veranderd dus dit kan ook veranderen.
Ik zou er niet blij van worden als mijn ex door mij niet zelf zijn/haar broek op kan houden of tenminste daar verbetering in te brengen omdat ik niet mijn deel van de opvang wil regelen.

Zij kan dat wel willen maar of het echt willen is of dat dat de standaard is die ze om zich heen ziet en dat jullie keuze daarop gebaseerd is is nog maar de vraag.

Waarom zou moeder een betere kwaliteit opvang leveren dan een bso? Bij de bso zijn meer voorzieningen, meer uitdaging en meer kinderen.

Andere mogelijkheden

Bijvoorbeeld: onbetaald verlof nemen. Er kan meer dan je denkt, als het ook echt moet.
Ik zou n iet zomaar instemmen met de verhuizing, maar je hebt eigenlijk al de afspraak gemaakt dat de vrouw er is voor de kinderen en de man voor het geld. Dus tsja, als zij de kinderen meeneemt, dan blijf jij zonder de kinderen; en zij zonder geld.
Het zijn dure afspraken. Naar beide kanten toe.

Tsjor

mutsje

mutsje

20-01-2019 om 00:39

Vader rol

Precies Tsjor, de vader zegt voor de lieve vrede maar akkoord te gaan. Terwijl zijn belangrijkste relatie voor de toekomst die met de kinderen is en niet met de ex.
En beide ouders gaan uit van de situatie zoals deze is en niet wat voor de toekomst wenselijk is. Dus Klaas, denk creatief. Stel, je bent opeens weduwnaar, hoe zou je dan als alleenstaande je kinderen opvoeden? Wat zou je dan aanpassen aan je leven om er toch voor ze te zijn en toch ook voldoende inkomen te hebben? Hie richt je dan je leven in? Het is gelukkig niet zo dramatisch maar ik bedoel aan te geven dat ook als je werkt je voor je kinderen kan zorgen. En dat er niks mis is met een BSO.
Maar het feit dat je zelf al aangeeft dat je de kinderen niet eens de helft van de vakantie kan nemen, geeft mij niet het gevoel dat je een oplossing probeert te zoeken. Hoe denk je dat half Nederland het doet, waar beide ouders werken, die kunnen ook niet bij elke vakantie thuisblijven.
Kom op Klaas! Waar een wil is een weg.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.