Ben ik over een grens gegaan of doet moeder ietsje te moeilijk?
Beste mensen,
De vorige keer kreeg ik ook zulk goed advies.
Nu heb Ik weer behoefte aan een objectieve mening. Ik heb een stiefdochtertje van 9. Ik zie haar al vijf jaar om het weekeinde. Wij kunnen het goed vinden, ook kan ik het met mijn stiefzoon goed vinden.
Soms heb ik het moeilijk vanwege hun moeder, zij is beschermend. Wat ik begrijp want ik heb ook zelf een zoon. Af en toe kan ze moeilijk doen over hoe de vader en ik met hun kinderen omgaan. Wat natuurlijk wel eens verschilt van hoe zij dat doet, daar heeft ze het dan moeilijk mee.
Afgelopen tijd wilde mijn stiefdochter (9,5 jaar) wat lichtere streepjes door haar blonde haar. Meisjes bij haar op school hebben het ook. Daarbij: ze laat het groeien maar het wordt nogal een klittenbende waar met geen kam doorheen te komen valt, wij zijn vaak wel een uur bezig om een staart te kunnen maken.(geen overdrijvng!).
Ik mocht haar vorige maand wat bijpunten van haar moeder. Dus het leek ons dit keer leuk om met een beetje citroensap een paar plukjes op te lichten en er een extra goede conditioner in te doen zodat het weer een beetje te kammen viel. Je zag amper kleurverschil dus wij riepen maar wat ‘oeh en aaah-s’ maar het meisje huppelde dolblij met het haar glanzend. in een mooie vlecht naar huis. Ik heb haar op het hart gedrukt om het haar elke dag te kammen en anders te overwegen het ietsje korter te dragen als dat te moeilijk was.
Nou is haar moeder boos omdat ik gedreigd zou hebben haar dochter d’r haar af te knippen, en ik mag absoluut haar dochters haar niet beschadigen met allemaal zuren en ‘behandelingen’. Terwijl het er nu verzorgder en gezonder uitziet en eindelijk te kammen valt. Met haar vriendinnen mag ze tuttelen met maskers en makeup, haar moeder zelf is daar niet zo van. Dus leek het mij leuk om iets voor haar te kunnen betekenen.
Ben ik een grens over gegaaan? Ik ben wel gekwetst want ik ken de kids al zo lang en ik zou nooit iets doen om ze te kwetsen, laat staan dreigen.
Hoe hier mee om te gaan?
naast je neerleggen...
Ik dacht, ik ga me toch iets lezen van bijvoorbeeld... een kind van 9,5 jaar in de verf bij de kapper. Dat zou me idd ook wat te ver gaan, maar ik zou werkelijk niet wakker liggen wanneer de vriendin van mijn ex een verdund citroensapje in het haar doet.
Ik heb immer commentaar gekregen op hoe ik opvoeding doe na mijn scheiding van mijn ex, andersom zeg ik er vrij weinig op en wanneer ik wel terecht iets meld, maar meer organisatorisch van bijvoorbeeld het ziek melden op school; degene waar kind dan is, ook diegene ziek meldt... dat wordt al als aanval gezien, dus ik beperk mijn commentaar in alles en focus me vooral op hoe ik het met mijn partner nu doe.
Mijn dochter woont al anderhalf jaar bij haar vader en ze is fors aan de maat. Ook nu spreek ik hen daar niet op aan. Ik kan me niet gaan bemoeien met voedingspatroon daar. Want het gaat immers door eigen mondje. Ze is inmiddels 18. Ons contact is weer aan de betere hand en ik vind het ook moeilijk het bij haar zelf aan te kaarten.
